Art. 7. - Iran-Polska. Traktat przyjaźni. Teheran.1927.03.19.
Dz.U.1930.73.580
Akt obowiązującyTraktat niniejszy będzie zredagowany w dwóch egzemplarzach w każdym z języków: polskim, perskim i francuskim.
W razie różnicy zdań, tekst francuski będzie miarodajny.
NA DOWÓD CZEGO, odnośni Pełnomocnicy podpisali niniejszy Traktat i opatrzyli go swemi pieczęciami.
Sporządzono w dwóch egzemplarzach w Teheranie, dnia dziewiętnastego marca tysiąc dziewięćset dwudziestego siódmego roku Ery Chrześcijańskiej, a dnia dwudziestego siódmego Esphanda tysiąc trzysta piątego Roku Słonecznego.
Nr 401/28. 14 kwietnia 1928.
Ekscelencjo,
Mam zaszczyt potwierdzić odpis noty Nr. 874 z dn. 25-go farvardine 1307, w której Rząd Perski prosi, aby Rząd Polski zechciał potwierdzić mu następującą interpretację pewnych wyrażeń w postanowieniach Traktatu Przyjaźni, podpisanego między Polską a Persją dn. 19-go marca 1927 r. w Teheranie:
1 Przez wyrażenie "personel ich misyj", użyte w art. II-gim Traktatu Przyjaźni, należy rozumieć, zgodnie ze zwykłą praktyką międzynarodową, wyłącznie członków urzędowych, których specjalna lista będzie zakomunikowana przez Szefa Misji Ministerstwu Spraw Zagranicznych.
2 Za każdym razem, gdy w Traktacie Przyjaźni użyte są wyrażenia: prawo narodów, prawo międzynarodowe, zwykła praktyka międzynarodowa, należy rozumieć, że jest mowa o zwykłem prawie międzynarodowem i o zwykłej praktyce międzynarodowej.
3 Uprawnienia przewidziane w art. IV Traktatu Przyjaźni obejmują wszystkie prawa, przywileje, zaszczyty, immunitety i wyjątki przewidziane w poprzednich artykułach wspomnianego Traktatu.
Z polecenia mego Rządu, mam zaszczyt zakomunikować, że Rząd Polski, po przyjęciu do wiadomości powyższej zgadza się na potwierdzenie Rządowi Perskiemu wspomnianej wyżej interpretacji.
Zechce Pan przyjąć, Ekscelencjo, zapewnienie mego wielce wysokiego poważania.
Teheran, 14 kwietnia 1928. 25 farvardine 1307.
Nr 874.
Panie Charge d'Affaires,
Celem sprecyzowania niektórych wyrażeń w postanowieniach Traktatu Przyjaźni, podpisanego między Persją a Polską dnia 19 marca 1927 r. w Teheranie, Rząd Perski prosi, aby Rząd Polski zechciał potwierdzić mu następującą interpretację wspomnianych wyrażeń:
1 Przez wyrażenie "personel ich misyj", użyte w artykule II Traktatu Przyjaźni, należy rozumieć, zgodnie ze zwykłą praktyką międzynarodową wyłącznie członków urzędowych, których specjalna lista zostanie zakomunikowana przez Szefa Misji Ministerstwu Spraw Zagranicznych.
2 Za każdym razem, gdy w Traktacie Przyjaźni użyte są wyrażenia: prawo narodów, prawo międzynarodowe, praktyka międzynarodowa, należy rozumieć, że jest mowa o zwykłem prawie międzynarodowem i o ogólnej praktyce międzynarodowej.
3 Uprawnienia, przewidziane w art. IV Traktatu Przyjaźni, zawierają wszystkie prawa, przywileje, zaszczyty, immunitety i wyjątki, przewidziane w poprzednich artykułach wspomnianego Traktatu.
Rząd Jego Cesarskiej Mości Szacha prosi aby Rząd Polski zechciał potwierdzić mu odbiór niniejszej noty.
Zechce Pan przyjąć, Panie Charge d'Affaires, zapewnienia mojego wysokiego poważania.
Do
Pana Stanisława Hempla
Charge d'Affaires Polski
w Teheranie.
Zaznajomiwszy się z powyższemi Traktatem i notami, uznaliśmy je i uznajemy za słuszne zarówno w całości jak i każde z zawartych w nich postanowień, oświadczamy, że są przyjęte, ratyfikowane i potwierdzone i przyrzekamy, że będą niezmiennie zachowywane.
Na dowód czego wydaliśmy Akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej.
W Warszawie, dnia 23 stycznia 1929 r.