Rozdział 1 - Przepisy ogólne - Inspekcja państwa portu.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2016.1357 t.j.

Akt utracił moc
Wersja od: 29 sierpnia 2016 r.

Rozdział  1

Przepisy ogólne

§  1.
Rozporządzenie określa:
1)
sposób funkcjonowania inspekcji państwa portu;
2)
tryb przeprowadzania inspekcji przez inspektora inspekcji państwa portu;
3)
zakres i sposób przeprowadzania poszczególnych rodzajów inspekcji;
4)
listę dokumentów podlegających inspekcji;
5)
czynniki nadrzędne i nieprzewidziane okoliczności uzasadniające przeprowadzenie inspekcji dodatkowej;
6)
sposób kwalifikowania statków do inspekcji;
7)
okoliczności przeprowadzania inspekcji bardziej szczegółowej;
8)
szczegółowe kryteria uzasadniające zatrzymanie statku i wstrzymanie operacji;
9)
szczegółowe kwalifikacje wymagane od inspektora inspekcji państwa portu;
10)
wzór dokumentu identyfikacyjnego inspektora inspekcji państwa portu;
11)
sposób przekazywania informacji, o których mowa w art. 60 ustawy z dnia 18 sierpnia 2011 r. o bezpieczeństwie morskim, zwanej dalej "ustawą";
12)
wzory decyzji, o których mowa w art. 43 ust. 1 i 6, art. 45 ust. 1, art. 46 ust. 1 i 3, art. 48 ust. 1, art. 49 ust. 9, art. 50 ust. 1 i 6 oraz w art. 54 ust. 1 ustawy.
§  2.
Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają:
1)
konwencje - umowy międzynarodowe, o których mowa w art. 5 pkt 33 ustawy, oraz:
a)
Międzynarodową konwencję o wymaganiach w zakresie wyszkolenia marynarzy, wydawania im świadectw oraz pełnienia wacht, 1978, sporządzoną w Londynie dnia 7 lipca 1978 r. (Dz. U. z 1984 r. poz. 201 i 202, z 1999 r. poz. 286 oraz z 2013 r. poz. 1092), zwaną dalej "Konwencją STCW",
b)
Międzynarodową konwencję o odpowiedzialności cywilnej za szkody spowodowane zanieczyszczeniem olejami bunkrowymi, przyjętą przez Międzynarodową Organizację Morską w Londynie w dniu 23 marca 2001 r. (Dz. U. z 2008 r. poz. 939),
c)
Międzynarodową konwencję o odpowiedzialności cywilnej za szkody spowodowane zanieczyszczeniem olejami, sporządzoną w Brukseli dnia 29 listopada 1969 r. (Dz. U. z 1976 r. poz. 184), zmienioną Protokołem sporządzonym w Londynie dnia 27 listopada 1992 r. (Dz. U. z 2001 r. poz. 1526 oraz z 2008 r. poz. 962),
d)
Konwencję o pracy na morzu, przyjętą przez Konferencję Ogólną Międzynarodowej Organizacji Pracy w Genewie dnia 23 lutego 2006 r. (Dz. U. z 2013 r. poz. 845), zwaną dalej "Konwencją MLC";
2)
Memorandum Paryskie - międzynarodowe porozumienie administracji morskich państw Europy i Kanady w sprawie regionalnego systemu portowej kontroli statków obcych bander zawijających do ich portów, podpisane w Paryżu dnia 26 stycznia 1982 r. (Dz. Urz. MIR z 2014 r. poz. 61);
3)
Program Szkolenia i Oceny Kompetencji Inspektorów PSC - prowadzony przez Koordynatora PSC program szkolenia i oceny kompetencji inspektorów inspekcji państwa portu, zgodny z wytycznymi przyjętymi w ramach Memorandum Paryskiego oraz programem opracowanym przez Komisję Europejską, pozwalający odpowiednio dokumentować wiedzę i kompetencje inspektorów;
4)
państwo przyjmujące - państwo członkowskie Unii Europejskiej, do portu którego lub z portu którego prom pasażerski typu ro-ro lub szybki statek pasażerski dokonuje podróży w żegludze na linii regularnej;
5)
morski certyfikat pracy - certyfikat, o którym mowa w prawidle 5.1.3 Konwencji MLC;
6)
deklaracja zgodności - deklaracja, o której mowa w prawidle 5.1.3 Konwencji MLC.
§  3.
1.
W trakcie przeprowadzania inspekcji statków inspektor inspekcji państwa portu, zwany dalej "inspektorem", podejmuje czynności niezbędne dla zapewnienia, że inspekcjonowane statki nie stanowią zagrożenia dla bezpieczeństwa żeglugi, zdrowia osób lub środowiska.
2.
Inspektor przeprowadza inspekcje statków zgodnie z postanowieniami konwencji oraz procedurami i instrukcjami przyjętymi w ramach Memorandum Paryskiego, określonymi w systemie zarządzania jakością wprowadzonym przez dyrektora urzędu morskiego.
§  4.
Inspektor, przeprowadzając inspekcję statku podnoszącego banderę państwa niebędącego stroną konwencji lub statku niepodlegającego konwencjom, stosuje wobec tego statku i jego załogi te same kryteria, jak wobec załogi i statku podnoszącego banderę państwa będącego stroną konwencji, zgodnie z wytycznymi zawartymi w załączniku 1 do Memorandum Paryskiego.