Międzynarodowa konwencja o wymaganiach w zakresie wyszkolenia marynarzy, wydawania im świadectw oraz pełnienia wacht. Londyn.1978.07.07.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1984.39.201

Akt obowiązujący

Wersja od: 1 lipca 2018 r.

MIĘDZYNARODOWA KONWENCJA

o wymaganiach w zakresie wyszkolenia marynarzy, wydawania im świadectw oraz pełnienia wacht, 1978,

sporządzona w Londynie dnia 7 lipca 1978 r.

W imieniu Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej

RADA PAŃSTWA

POLSKIEJ RZECZYPOSPOLITEJ LUDOWEJ

podaje do powszechnej wiadomości:

W dniu siódmego lipca tysiąc dziewięćset siedemdziesiątego ósmego roku została sporządzona w Londynie Międzynarodowa konwencja o wymaganiach w zakresie wyszkolenia marynarzy, wydawania im świadectw oraz pełnienia wacht, 1978, wraz z załącznikiem.

Po zaznajomieniu się z powyższą konwencją i załącznikiem Rada Państwa uznała je i uznaje za słuszne zarówno w całości, jak i każde z postanowień w nich zawartych; oświadcza, że są one przyjęte, ratyfikowane i potwierdzone, oraz przyrzeka, że będą niezmiennie zachowywane.

Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej.Dano w Warszawie dnia 21 kwietnia 1983 r.

(Tekst konwencji zawiera załącznik do niniejszego numeru)

ZAŁĄCZNIK

MIĘDZYNARODOWA KONWENCJA

o wymaganiach w zakresie wyszkolenia marynarzy, wydawania im świadectw oraz pełnienia wacht, 1978,

sporządzona w Londynie dnia 7 lipca 1978 r.

Strony niniejszej konwencji,

pragnąc podnieść poziom bezpieczeństwa życia i mienia na morzu oraz ochrony środowiska morskiego przez ustalenie we wspólnym porozumieniu wymagań w zakresie wyszkolenia marynarzy, wydawania im świadectw oraz pełnienia wacht,

zważywszy, że cel ten najpełniej można osiągnąć przez przyjęcie Międzynarodowej konwencji o wymaganiach w zakresie wyszkolenia marynarzy, wydawania im świadectw oraz pełnienia wacht,

uzgodniły, co następuje:

Artykuł  I

Zobowiązania ogólne wynikające z konwencji

1. Strony zobowiązują się stosować postanowienia konwencji i załącznika do niej, który stanowi integralną część konwencji. Każde powołanie się na konwencję oznacza jednocześnie powołanie się na załącznik.

2. Strony zobowiązują się wydać niezbędne ustawy, dekrety, zarządzenia i inne przepisy oraz podjąć wszelkie inne kroki konieczne w celu nadania konwencji pełnej i całkowitej skuteczności, jak również zapewnienia, aby pod względem bezpieczeństwa życia i mienia na morzu oraz ochrony środowiska morskiego marynarze na statkach posiadali odpowiednie kwalifikacje i byli zdolni wykonywać swoje obowiązki.

Artykuł  II

Określenia

W rozumieniu niniejszej konwencji, jeśli wyraźnie nie przewidziano inaczej:

a) "Strona" oznacza państwo, w stosunku do którego konwencja weszła w życie;

b) "administracja" oznacza rząd Strony, której banderę statek ma prawo podnosić;

c) "świadectwo" oznacza ważny dokument, niezależnie od nazwy, pod jaką występuje, wydany przez administrację lub z jej upoważnienia albo też uznany przez administrację, upoważniający posiadacza do pełnienia służby, jaka jest określona w tym dokumencie lub do jakiej dopuszczają przepisy krajowe;

d) "dyplomowany" oznacza osobę mającą właściwe świadectwo;

e) "Organizacja" oznacza Międzyrządową Morską Organizację Doradczą (IMCO) ^*

f) "Sekretarz Generalny" oznacza Sekretarza Generalnego Organizacji;

g) "statek morski" oznacza statek inny niż te, które pływają wyłącznie na wodach wewnętrznych lub wodach leżących w ich granicach albo ściśle przyległych do nich, na wodach osłoniętych lub obszarach, do których mają zastosowanie przepisy portowe;

h) "statek rybacki" oznacza statek używany do połowu ryb, wielorybów, fok, morsów lub innych żywych zasobów morza;

i) "Przepisy radiowe" oznaczają Przepisy radiowe stanowiące załącznik lub uważane za załącznik do aktualnej Międzynarodowej konwencji telekomunikacyjnej, która będzie obowiązywać w danym czasie.

Artykuł  III

Zastosowanie

Konwencja ma zastosowanie do marynarzy zatrudnionych na statkach morskich uprawnionych do podnoszenia bandery Strony, z wyjątkiem marynarzy zatrudnionych na:

a) okrętach wojennych, statkach pomocniczych marynarki wojennej lub innych statkach stanowiących własność państwa lub eksploatowanych przez państwo i zatrudnionych w służbie państwowej wyłącznie w celach niehandlowych; jednakże każda Strona powinna zapewnić, przez przyjęcie odpowiednich środków nie naruszających zasad eksploatacji ani zdolności eksploatacyjnych takich statków stanowiących własność lub eksploatowanych przez tę Stronę, aby osoby pełniące służbę na tych statkach odpowiadały wymaganiom konwencji w takim zakresie, w jakim jest to słuszne i wykonalne;

b) statkach rybackich;

c) jachtach rekreacyjnych nie uprawiających handlu lub

d) statkach drewnianych o prymitywnej budowie.

Artykuł  IV

Przekazywanie informacji

1. Strony będą przekazywać Sekretarzowi Generalnemu, tak szybko, jak to jest praktycznie możliwe:

a) teksty ustaw, dekretów, zarządzeń i innych przepisów oraz dokumentów wydanych we wszelkich sprawach wchodzących w zakres konwencji;

b) pełne dane szczegółowe, gdy będzie to celowe, dotyczące programu i czasu trwania kursów szkoleniowych, a także państwowych wymagań egzaminacyjnych i innych wymagań w stosunku do każdego świadectwa wydanego zgodnie z konwencją;

c) wystarczającą liczbę wzorów świadectw wydanych zgodnie z konwencją.

2. Sekretarz Generalny zawiadomi wszystkie Strony o otrzymaniu każdej informacji zgodnie z ustępem 1 lit. a) oraz między innymi zgodnie z artykułami IX i X będzie przekazywać Stronom na ich wniosek każdą informację otrzymaną zgodnie z ustępem 1 lit. b) i c).

Artykuł  V

Inne umowy oraz interpretacja

1. Wszystkie wcześniejsze umowy, konwencje i porozumienia odnoszące się do wymagań w zakresie wyszkolenia marynarzy, wydawania im świadectw oraz pełnienia wacht, obowiązujące między Stronami, będą nadal miały pełną i całkowitą moc w przewidzianych dla nich okresach ważności w stosunku do:

a) marynarzy, do których nie stosuje się niniejszej konwencji;

b) marynarzy, do których stosuje się niniejszą konwencję w zakresie spraw wyraźnie przez konwencję nie uregulowanych.

2. Jednakże w takim zakresie, w jakim te umowy, konwencje lub porozumienia są sprzeczne z postanowieniami niniejszej konwencji, Strony dokonają rewizji swoich zobowiązań wynikających z tych umów, konwencji i porozumień, w celu usunięcia sprzeczności między tymi zobowiązaniami a zobowiązaniami wynikającymi z niniejszej konwencji.

3. Wszystkie sprawy, które nie są wyraźnie uregulowane w konwencji, podlegają wewnętrznemu ustawodawstwu Stron.

4. Żadne z postanowień niniejszej konwencji nie narusza kodyfikacji i rozwoju prawa morza przez Konferencję Prawa Morza Narodów Zjednoczonych, zwołaną na podstawie Rezolucji 2750 C (XXV) Zgromadzenia Ogólnego Organizacji Narodów Zjednoczonych, ani obecnych lub przyszłych roszczeń i poglądów prawnych jakiegokolwiek Państwa, dotyczących prawa morza oraz charakteru i zasięgu jurysdykcji państwa nadbrzeżnego i państwa bandery.

Artykuł  VI

Świadectwa

1. Świadectwa kapitanów, oficerów lub marynarzy będą wydawane tylko tym kandydatom, którzy spełniają wymagania stawiane przez administrację, dotyczące stażu pracy, wieku, stanu zdrowia, wyszkolenia, kwalifikacji oraz egzaminów, zgodnie z odpowiednimi postanowieniami załącznika do niniejszej konwencji.

2. Świadectwa kapitanów i oficerów, wydane zgodnie z niniejszym artykułem, powinny być potwierdzone przez administrację, która je wydaje, w formie przewidzianej w prawidle I/2 załącznika. Jeżeli język, w jakim sporządzono świadectwo, nie jest językiem angielskim, to potwierdzenie powinno zawierać tłumaczenie na ten język.

Artykuł  VII

Przepisy przejściowe

1. Świadectwo o kwalifikacjach lub świadectwo o praktyce morskiej na stanowisku, dla którego konwencja wymaga takiego świadectwa, wydane przed wejściem w życie konwencji w stosunku do danej Strony zgodnie z ustawodawstwem tej Strony lub Przepisami radiowymi, będzie uznane za ważne dla wykonywania praktyki po wejściu konwencji w życie w stosunku do tej Strony.

2. Po wejściu konwencji w życie w stosunku do danej Strony jej administracja będzie mogła nadal przez okres nie przekraczający pięciu lat wydawać świadectwa o kwalifikacjach zgodnie z poprzednimi zasadami. W rozumieniu niniejszej konwencji świadectwa te będą uznawane za ważne. W ciągu tego okresu przejściowego świadectwa te będą wydawane tylko tym marynarzom, którzy rozpoczęli praktykę morską przed wejściem konwencji w życie w stosunku do danej Strony w tym dziale służby na statku, do którego się one odnoszą. Administracja zapewni, aby wszyscy inni kandydaci ubiegający się o świadectwa zostali poddani egzaminowi i otrzymali świadectwa zgodnie z konwencją.

3. W ciągu dwóch lat od wejścia w życie konwencji w stosunku do danej Strony może ona wydawać świadectwa o praktyce morskiej marynarzom, którzy nie posiadają ani odpowiedniego świadectwa zgodnego z niniejszą konwencją, ani świadectwa o kwalifikacjach, wydanego na podstawie ustawodawstwa obowiązującego przed wejściem w życie konwencji w stosunku do tej Strony, jeżeli:

a) pracowali na morzu na stanowisku wymagającym świadectwa przez okres co najmniej trzech lat w ciągu siedmiu lat poprzedzających wejście w życie konwencji w stosunku do tej Strony;

b) przedstawili dowód, że wykonywali pracę w sposób zadowalający;

c) spełniają wymagania administracji dotyczące stanu zdrowia, w tym wzroku i słuchu, z uwzględnieniem ich wieku w chwili starania się o świadectwo.

W rozumieniu niniejszej konwencji świadectwo o praktyce morskiej wydane stosownie do niniejszego ustępu będzie uważane za równorzędne ze świadectwem wydanym zgodnie z konwencją.

Artykuł  VIII

Uprawnienia

1. W razie wyjątkowej potrzeby administracje, jeśli - ich zdaniem - nie spowoduje to niebezpieczeństwa dla osób, mienia lub środowiska, mogą przyznać uprawnienie zezwalające określonemu marynarzowi na wykonywanie pracy na określonym statku przez określony czas, nie przekraczający sześciu miesięcy, na stanowisku innym niż radiooficer lub operator radiotelefonu, z wyjątkiem przypadków przewidzianych w odpowiednich Przepisach radiowych, do którego objęcia nie posiada on odpowiedniego świadectwa, pod warunkiem że osoba, której przyznano to uprawnienie, będzie miała odpowiednie kwalifikacje do wykonywania pracy na nie obsadzonym stanowisku w sposób gwarantujący bezpieczeństwo, zgodnie z wymaganiami administracji. Jednakże uprawnienia takie nie będą przyznawane kapitanowi ani starszemu mechanikowi, z wyjątkiem przypadków siły wyższej i tylko na okres możliwie najkrótszy.

2. Każde takie uprawnienie do objęcia jakiegokolwiek stanowiska może być przyznane jedynie osobie mającej świadectwo uprawniające do objęcia stanowiska tylko o jeden stopień niższego. W razie gdy dla tego niższego stanowiska konwencja nie wymaga świadectwa, można przyznać uprawnienia osobie, której kwalifikacje i doświadczenie, zdaniem administracji, wyraźnie odpowiadają wymaganiom na stanowisko, jakie ma objąć, pod warunkiem że osoba nie mająca właściwego świadectwa powinna być poddana testowi określonemu przez administrację, który wykaże, że takie uprawnienie może być bez obawy przyznane. Ponadto administracje powinny zapewnić, aby stanowisko, o którym mowa, zostało jak najszybciej objęte przez osobę mającą odpowiednie świadectwo.

3. Strony, tak szybko, jak to jest możliwe po 1 stycznia każdego roku, nadeślą Sekretarzowi Generalnemu sprawozdanie informujące o ogólnej liczbie uprawnień na każde ze stanowisk, na które świadectwo jest wymagane, jakie w ciągu roku zostały wydane na statkach morskich, wraz z informacją co do liczby tych statków osobno o pojemności brutto powyżej i poniżej 1.600 RT.

Artykuł  IX

Odpowiedniki

1. Konwencja nie stoi na przeszkodzie zachowaniu lub stosowaniu przez administrację innych form kształcenia i szkolenia, obejmujących także praktykę morską i organizację pracy na statku specjalnie dostosowane do postępu technicznego i do specjalnych typów statków i żeglugi, pod warunkiem że poziom wiedzy i sprawności w zakresie obsługi i ładunku zapewnia właściwy stan bezpieczeństwa na morzu i zapobiega zanieczyszczeniom w stopniu co najmniej odpowiednim z wymaganiami konwencji.

2. Szczegółowe informacje dotyczące tych form kształcenia i szkolenia zostaną przekazane Sekretarzowi Generalnemu tak szybko, jak jest to praktycznie możliwe, który roześle je wszystkim Stronom.

Artykuł  X

Kontrola

1. Statki, z wyjątkiem tych, które zostały wyłączone na mocy artykułu III, gdy znajdują się w portach jednej ze Stron, podlegają kontroli przez funkcjonariuszy odpowiednio uprawnionych przez tę Stronę w celu sprawdzenia, czy wszyscy marynarze zatrudnieni na statku, którzy powinni mieć świadectwa wymagane przez konwencję, rzeczywiście je mają lub mają odpowiednie uprawnienia. Świadectwa te będą uznane za ważne, jeśli nie ma wyraźnych podstaw do przypuszczenia, że którekolwiek ze świadectw zostało uzyskane w drodze oszustwa albo że jego posiadacz nie jest tą osobą, której świadectwo zostało rzeczywiście wydane.

2. W razie stwierdzenia uchybień wymienionych w ustępie 1 lub w trybie określonym w prawidle I/4 - "Postępowanie kontrolne", funkcjonariusz przeprowadzający kontrolę zawiadomi o tym niezwłocznie na piśmie kapitana statku i konsula lub, gdy ich nie ma, najbliższego przedstawiciela dyplomatycznego albo władze morskie kraju, którego banderę statek ma prawo podnosić, w celu podjęcia odpowiedniej akcji. Takie zawiadomienie powinno zawierać szczegóły dotyczące stwierdzonych uchybień oraz wskazywać podstawy, na których Strona oparła się stwierdzając, że uchybienia te stanowią niebezpieczeństwo dla osób, mienia lub środowiska.

3. Przy wykonywaniu kontroli zgodnie z ustępem 1, jeśli, biorąc pod uwagę wielkość i typ statku oraz czas trwania i charakter podróży, uchybienia wymienione w ustępie 3 prawidła I/4 nie zostały usunięte i stwierdzono, że stanowią one niebezpieczeństwo dla osób, mienia lub środowiska, Strona przeprowadzająca kontrolę podejmie kroki w celu zapewnienia, aby statek nie rozpoczął żeglugi dopóty, dopóki te wymagania nie zostaną spełnione w takim zakresie, aby niebezpieczeństwo zostało usunięte. Okoliczności podjętej akcji powinny być niezwłocznie podane do wiadomości Sekretarzowi Generalnemu.

4. Przeprowadzając kontrolę na podstawie niniejszego artykułu należy dołożyć wszelkich starań, aby nie spowodować nieuzasadnionego zatrzymania lub opóźnienia statku. Jeżeli statek zostanie zatrzymany lub opóźniony bez należytego uzasadnienia, ma on prawo do odszkodowania za wynikłe stąd straty lub szkody.

5. Postanowienia niniejszego artykułu powinny być stosowane w taki sposób, aby statki podnoszące banderę państw nie będących Stronami konwencji nie były traktowane w sposób bardziej uprzywilejowany aniżeli statki podnoszące bandery państw będących jej Stronami.

Artykuł  XI

Popieranie współpracy technicznej

1. Strony niniejszej konwencji będą udzielały, w konsultacji z Organizacją i z jej pomocą, poparcia tym Stronom, które zwracają się o pomoc techniczną w zakresie:

a) szkolenia personelu administracyjnego i technicznego;

b) tworzenia instytucji szkolących marynarzy;

c) dostarczania wyposażenia i urządzeń dla instytucji szkoleniowych;

d) rozwijania odpowiednich programów szkoleniowych, łącznie ze szkoleniem praktycznym na statkach morskich, oraz

e) podejmowania innych kroków i stosowania ułatwień służących podnoszeniu kwalifikacji marynarzy,

– przede wszystkim opierając się na bazie krajowej, subregionalnej lub regionalnej, dla realizacji celów i zadań niniejszej konwencji, i biorąc pod uwagę specyficzne w tym względzie potrzeby krajów rozwijających się.

2. Organizacja ze swej strony, gdy jest to możliwe, powinna również podejmować wysiłki, o których mowa wyżej, w uzgodnieniu lub wspólnie z innymi organizacjami międzynarodowymi, szczególnie z Międzynarodową Organizacją Pracy.

Artykuł  XII

Poprawki

1. Konwencja może być zmieniona w jeden z następujących sposobów:

a) Poprawki rozpatrywane w ramach Organizacji:

i) każda poprawka zaproponowana przez Stronę zostanie przedstawiona Sekretarzowi Generalnemu, który roześle ją wszystkim członkom Organizacji, wszystkim Stronom oraz Dyrektorowi Generalnemu Międzynarodowego Biura Pracy co najmniej na sześć miesięcy przed jej rozpatrzeniem;

ii) każda poprawka zaproponowana i rozesłana w ten sposób będzie przekazana Komitetowi Bezpieczeństwa na Morzu Organizacji w celu jej rozpatrzenia;

iii) Strony, niezależnie od tego, czy są, czy też nie są członkami Organizacji, mają prawo uczestniczyć w postępowaniu Komitetu Bezpieczeństwa na Morzu mającym na celu rozpatrzenie i uchwalenie poprawek;

iv) poprawki zostaną uchwalone większością dwóch trzecich Stron obecnych i głosujących w Komitecie Bezpieczeństwa na Morzu rozszerzonym zgodnie z lit. a) iii), zwanym dalej rozszerzonym Komitetem Bezpieczeństwa na Morzu, pod warunkiem, że co najmniej jedna trzecia Stron będzie obecna w czasie głosowania;

v) poprawki uchwalone w taki sposób zostaną podane do wiadomości przez Sekretarza Generalnego wszystkim Stronom w celu ich przyjęcia;

vi) poprawka do artykułu będzie uważana za przyjętą w dniu, w którym zostanie przyjęta przez dwie trzecie Stron;

vii) poprawka do załącznika będzie uważana za przyjętą:

- po upływie dwóch lat od daty podania jej do wiadomości Stronom w celu przyjęcia albo

- po upływie innego okresu, który nie może być krótszy niż jeden rok, jeżeli tak zostało ustalone w czasie, gdy ją uchwalono większością dwóch trzecich głosów Stron obecnych i głosujących w rozszerzonym Komitecie Bezpieczeństwa na Morzu;

Jednakże będzie się uważać, że poprawki nie zostały przyjęte, gdy w przewidzianym okresie więcej niż jedna trzecia Stron albo Strony, których łączna flota handlowa stanowi nie mniej niż 50 procent tonażu brutto światowej floty handlowej statków o pojemności brutto 100 RT lub większej, zawiadomią Sekretarza Generalnego, że zgłaszają sprzeciw co do poprawki;

viii) poprawka do artykułu wejdzie w życie w stosunku do tych Stron, które ją przyjęły, po upływie sześciu miesięcy od daty, którą uważa się za datę jej przyjęcia, a w stosunku do każdej Strony, która ją przyjmie po tej dacie - w sześć miesięcy po dacie jej przyjęcia przez tę Stronę;

ix) poprawka do załącznika wejdzie w życie w stosunku do wszystkich Stron, z wyjątkiem tych, które zgłosiły sprzeciw co do poprawki na podstawie lit. a) vii) i nie wycofały tego sprzeciwu, w sześć miesięcy po dacie, którą uważa się za datę jej przyjęcia. Każda Strona może, przed ustaloną datą wejścia poprawki w życie, zawiadomić Sekretarza Generalnego, że uważa się za zwolnioną z obowiązku stosowania tej poprawki przez okres nie dłuższy niż jeden rok, licząc od daty wejścia jej w życie, albo przez okres dłuższy, który może być określony większością dwóch trzecich głosów Stron obecnych i głosujących w rozszerzonym Komitecie Bezpieczeństwa na Morzu, w czasie gdy ją uchwalono;

b) Poprawka rozpatrywana przez konferencję:

i) na wniosek Strony uzgodniony co najmniej z jedną trzecią Stron Organizacja zwoła, wspólnie albo w konsultacji z Dyrektorem Generalnym Międzynarodowego Biura Pracy, konferencję Stron w celu rozpatrzenia poprawek do konwencji;

ii) każda poprawka uchwalona na takiej konferencji większością dwóch trzecich Stron obecnych i głosujących będzie przekazana przez Sekretarza Generalnego wszystkim Stronom w celu jej przyjęcia;

iii) jeżeli konferencja nie postanowi inaczej, poprawka będzie uważana za przyjętą i wejdzie w życie zgodnie z zasadami ustalonymi odpowiednio w lit. a) vi) i a) viii) lub w lit. a) vii) i a) ix), pod warunkiem że powołanie się w tych literach na rozszerzony Komitet Bezpieczeństwa na Morzu będzie oznaczać powołanie się na konferencję.

2. Każde oświadczenie o przyjęciu poprawki lub zgłoszeniu sprzeciwu oraz każde zawiadomienie złożone zgodnie z ust. 1 lit. a) ix) powinno być złożone Sekretarzowi Generalnemu na piśmie, który zawiadomi wszystkie Strony o nim oraz o dacie jego otrzymania.

3. Sekretarz Generalny zawiadomi wszystkie Strony o wszelkich poprawkach, które wejdą w życie, łącznie z datą, w której każda poprawka wchodzi w życie.

Artykuł  XIII

Podpisanie, ratyfikacja, przyjęcie, zatwierdzenie i przystąpienie

1. Konwencja będzie otwarta do podpisu w siedzibie Organizacji od dnia 1 grudnia 1978 r. do dnia 30 listopada 1979 r., a następnie będzie otwarta do przystąpienia. Każde państwo może stać się Stroną przez:

a) podpisanie bez zastrzeżenia ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia albo

b) podpisanie z zastrzeżeniem ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia, po którym nastąpi ratyfikacja, przyjęcie lub zatwierdzenie, albo

c) przystąpienie.

2. Ratyfikacja, przyjęcie, zatwierdzenie lub przystąpienie następują przez złożenie w tym celu odpowiedniego dokumentu Sekretarzowi Generalnemu.

3. Sekretarz Generalny poinformuje wszystkie Państwa, które podpisały konwencję lub do niej przystąpiły, a także Dyrektora Generalnego Międzynarodowego Biura Pracy, o każdym podpisaniu lub złożeniu każdego dokumentu ratyfikacyjnego albo dokumentu przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia oraz o dacie jego złożenia.

Artykuł  XIV

Wejście w życie

1. Konwencja wejdzie w życie po upływie dwunastu miesięcy od dnia, w którym co najmniej dwadzieścia pięć państw, których floty handlowe stanowią łącznie nie mniej niż 50 procent tonażu brutto światowej floty handlowe statków o pojemności brutto 100 RT lub większej, podpiszą ją bez zastrzeżenia ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia lub złożą wymagane dokumenty ratyfikacyjne albo dokumenty przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia zgodnie z artykułem XIII.

2. Sekretarz Generalny zawiadomi wszystkie państwa, które podpisały konwencję lub do niej przystąpiły, o dacie jej wejścia w życie.

3. Każdy dokument ratyfikacyjny albo dokument przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia, złożony w ciągu dwunastu miesięcy, o których mowa w ustępie 1, nabiera mocy z chwilą wejścia w życie konwencji lub w trzy miesiące po złożeniu takiego dokumentu, zależnie od tego, która z tych dat jest późniejsza.

4. Każdy dokument ratyfikacyjny albo dokument przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia, złożony po dacie wejścia w życie konwencji, nabiera mocy w trzy miesiące od dnia jego złożenia.

5. Po dniu, w którym poprawka uważana jest za przyjętą zgodnie z artykułem XII, każdy złożony dokument ratyfikacyjny albo dokument przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia będzie odnosić się do konwencji wraz z poprawką.

Artykuł  XV

Wypowiedzenie

1. Konwencja może być wypowiedziana przez Stronę w każdym czasie po upływie pięciu lat od daty wejścia w życie konwencji w stosunku do tej Strony.

2. Wypowiedzenie powinno być dokonane przez pisemne zawiadomienie Sekretarza Generalnego, który poinformuje wszystkie inne Strony oraz Dyrektora Generalnego Międzynarodowego Biura Pracy o każdym takim zawiadomieniu oraz o dacie jego otrzymania, jak również o dacie, w której wypowiedzenie to nabierze mocy.

3. Wypowiedzenie nabierze mocy w dwanaście miesięcy od daty otrzymania przez Sekretarza Generalnego zawiadomienia o wypowiedzeniu albo po upływie dłuższego okresu wskazanego w tym zawiadomieniu.

Artykuł  XVI

Złożenie i rejestracja

1. Konwencja zostanie złożona do depozytu Sekretarzowi Generalnemu, który przekaże uwierzytelnione jej odpisy wszystkim państwom, które podpisały konwencję lub do niej przystąpiły.

2. Z chwilą wejścia w życie konwencji Sekretarz Generalny przekaże jej tekst Sekretarzowi Generalnemu Organizacji Narodów Zjednoczonych w celu zarejestrowania i opublikowania, zgodnie z artykułem 102 Karty Narodów Zjednoczonych.

Artykuł  XVII

Języki

Konwencja została sporządzona w jednym egzemplarzu w językach chińskim, angielskim, francuskim, rosyjskim i hiszpańskim, przy czym każdy tekst jest jednakowo autentyczny. Oficjalne tłumaczenia na języki arabski i niemiecki zostaną sporządzone i złożone wraz z podpisanym oryginałem.

Na dowód powyższego niżej podpisani, należycie upoważnieni w tym celu przez swoje Rządy, podpisali niniejszą konwencję.

Sporządzono w Londynie dnia siódmego lipca tysiąc dziewięćset siedemdziesiątego ósmego roku.

ZAŁĄCZNIK ¹

ROZDZIAŁ  I

Postanowienia ogólne

Prawidło I/1

Definicje i wyjaśnienia

1. W rozumieniu niniejszej Konwencji, jeżeli wyraźnie nie przewidziano inaczej:

1. Prawidła oznaczają prawidła zawarte w Załączniku do Konwencji;

2. Zatwierdzone lub poświadczone oznacza zatwierdzone przez Stronę zgodnie z niniejszymi prawidłami;

3. Kapitan oznacza osobę sprawującą kierownictwo statku;

4. Oficer oznacza członka załogi innego niż kapitan, którego tak określa prawo krajowe lub inne przepisy, lub z braku takiego określenia umowa zbiorowa lub zwyczaj;

5. Oficer pokładowy oznacza oficera posiadającego kwalifikacje zgodne z postanowieniami rozdziału II Konwencji;

6. Starszy oficer oznacza oficera, kolejnego stopniem po kapitanie, na którego spadnie obowiązek kierowania statkiem w razie niezdolności kapitana do pracy;

7. Oficer mechanik oznacza oficera mającego odpowiednie kwalifikacje zgodne z postanowieniami prawidła III/1, III/2 lub III/3 Konwencji;

8. Starszy oficer mechanik oznacza najstarszego stopniem oficera mechanika odpowiedzialnego za mechaniczny napęd statku, za eksploatację i konserwację mechanicznych i elektrycznych instalacji na statku;

9. Drugi oficer mechanik oznacza oficera mechanika, kolejnego stopniem po starszym oficerze mechaniku, na którego spadnie odpowiedzialność za mechaniczny napęd statku, za eksploatację i konserwację mechanicznych i elektrycznych instalacji na statku w razie niezdolności do pracy starszego oficera mechanika;

10. Asystent oficera mechanika oznacza osobę mianowaną na to stanowisko na mocy ustawodawstwa krajowego, odbywającą szkolenie na oficera mechanika;

11. Radiooperator oznacza osobę mającą odpowiednie świadectwo, wydane lub uznane przez Administrację zgodnie z postanowieniami Regulaminu Radiokomunikacyjnego;

12. Operator GMDSS oznacza osobę posiadającą kwalifikacje zgodnie z postanowieniami rozdziału IV Konwencji;

13. Marynarz oznacza członka załogi statku innego niż kapitan lub oficer;

14. Żegluga przybrzeżna oznacza podróże w pobliżu brzegu strony, jak to jest przez tę Stronę określone;

15. Moc napędowa oznacza maksymalną stałą nominalną moc wyjściową w kilowatach całego głównego mechanicznego napędu statku, wymienioną w Certyfikacie okrętowym lub innym dokumencie urzędowym;

16. Służba radiowa obejmuje odpowiednio pełnienie wachty oraz techniczną obsługę i naprawy prowadzone zgodnie z Regulaminem Radiokomunikacyjnym, Międzynarodową Konwencją o bezpieczeństwie życia na morzu (SOLAS) z 1974 r. ze zmianami oraz według uznania każdej Administracji z odpowiednimi zaleceniami Organizacji;

17. Zbiornikowiec do przewozu produktów naftowych oznacza statek zbudowany i używany do przewozu luzem ropy naftowej i jej przetworów;

18. Zbiornikowiec do przewozu chemikaliów oznacza statek zbudowany i używany do przewozu luzem wszystkich płynnych chemikaliów wymienionych w rozdziale 17 Międzynarodowego Kodeksu ładunków chemicznych luzem;

19. Zbiornikowiec do przewozu gazów skroplonych oznacza statek zbudowany lub dostosowany i używany do przewozu luzem wszelkich gazów skroplonych lub innych produktów wymienionych w rozdziale 19 Kodeksu międzynarodowego przewozu gazu;

20. Statek pasażerski oznacza statek zgodnie z definicją w Międzynarodowej Konwencji o bezpieczeństwie życia na morzu z 1974 r. ze zmianami;

21. Statek pasażerski ro-ro oznacza statek pasażerski z przestrzeniami do ładunków ro-ro lub przestrzeniami na ładunki specjalne, jak to określono w Międzynarodowej Konwencji o bezpieczeństwie życia na morzu z 1974 r. (SOLAS) ze zmianami;

22. Miesiąc oznacza miesiąc kalendarzowy lub 30 dni składających się z okresów krótszych niż jeden miesiąc;

23. Kodeks STCW oznacza Kodeks wyszkolenia marynarzy, wydawania im świadectw i pełnienia wacht, przyjęty przez Konferencję 1995 rezolucją 2, która może być zmieniona przez Organizację;

24. Funkcja oznacza grupę zadań, obowiązków i odpowiedzialności określonych przez Kodeks STCW, koniecznych dla eksploatacji statku, bezpieczeństwa życia na morzu lub ochrony środowiska morskiego;

25. Przedsiębiorstwo zarządzające oznacza właściciela statku lub jakąkolwiek inną organizację lub osobę, taką jak zarządzający, lub osobę czarterującą na warunkach "bareboat", która przyjęła odpowiedzialność za eksploatację statku od armatora i która przyjmując taką odpowiedzialność zgodziła się przejąć wszystkie obowiązki i odpowiedzialność nałożoną na przedsiębiorstwa zarządzające przez odpowiednie przepisy;

26. Służba na statkach morskich oznacza służbę pełnioną na pokładzie statku stosownie do wydanego lub odnowionego dyplomu lub innego dokumentu kwalifikacyjnego;

27. Kodeks ISPS oznacza Międzynarodowy Kodeks ochrony statków i obiektów portowych (ISPS) przyjęty w dniu 12 grudnia 2002 r. rezolucją 2 Konferencji Stron Międzynarodowej Konwencji o bezpieczeństwie życia na morzu (SOLAS) z 1974 r., która może zostać zmieniona przez Organizację;

28. Oficer ochrony statku oznacza osobę na pokładzie statku, podlegającą kapitanowi, wyznaczoną przez przedsiębiorstwo zarządzające jako odpowiedzialna za ochronę statku, w tym za wdrożenie i przestrzeganie planu ochrony statku oraz kontakt z oficerem ochrony przedsiębiorstwa zarządzającego oraz oficerami ochrony obiektów portowych;

29. Służba ochrony obejmuje wszelkie zadania i obowiązki w zakresie ochrony na pokładzie statku, jak określono w rozdziale XI-2 Międzynarodowej Konwencji o bezpieczeństwie życia na morzu (SOLAS 1974, ze zmianami) oraz Międzynarodowym Kodeksem ochrony statków i obiektów portowych (ISPS);

30. Dyplom oznacza dyplom wydany i potwierdzony kapitanom, oficerom oraz świadectwo wydawane operatorom GMDSS zgodnie z postanowieniami rozdziałów II, III, IV lub VII niniejszego Załącznika i uprawniający jego prawnego posiadacza do pełnienia służby i wykonywania funkcji wskazanych na wskazanym w nim poziomie odpowiedzialności;

31. Świadectwo przeszkolenia oznacza dokument certyfikacyjny inny niż dyplom, wydany marynarzowi, potwierdzający, że zostały spełnione określone w Konwencji wymogi w zakresie przeszkolenia, kompetencji lub pełnienia służby na statku morskim;

32. Dokumentacja dowodowa oznacza dokumentację, inną niż dyplom lub świadectwo przeszkolenia, pozwalającą ustalić, że zostały spełnione wymogi Konwencji;

33. Oficer elektroautomatyk oznacza oficera posiadającego kwalifikacje określone w postanowieniach prawidła III/6 Konwencji;

34. Starszy marynarz oznacza marynarza posiadającego kwalifikacje określone w postanowieniach prawidła II/5 Konwencji;

35. Starszy motorzysta oznacza marynarza posiadającego kwalifikacje określone w postanowieniach prawidła III/5 Konwencji;

36. Elektromonter oznacza marynarza posiadającego kwalifikacje określone w postanowieniach prawidła III/7 Konwencji.

37. Audyt oznacza systematyczny, niezależny i udokumentowany proces uzyskiwania dowodów i przeprowadzania ich obiektywnej oceny w celu określenia zakresu spełnienia kryteriów audytowych.

38. Program audytowy oznacza program kontroli państw członkowskich IMO ustanowiony przez Organizację i biorący pod uwagę wytyczne opracowane przez Organizację.

39. Kodeks Implementacji oznacza Kodeks Implementacji Instrumentów IMO (III) przyjęty przez Organizację w drodze rezolucji A.1070(28).

40. Standard audytu oznacza Kodeks Implementacji.

41. Kodeks IGF oznacza Międzynarodowy kodeks bezpieczeństwa dla statków stosujących gazy lub inne paliwa o niskiej temperaturze zapłonu, zgodnie z definicją zawartą w Konwencji SOLAS, prawidło II-1/2.29.

42. Kodeks polarny oznacza Międzynarodowy kodeks dla statków eksploatowanych na wodach polarnych, zgodnie z definicją zawartą w Konwencji SOLAS, prawidło XIV/1.1.

43. Wody polarne oznaczają wody arktyczne i/lub obszar Antarktydy, w rozumieniu prawideł XIV/1.2 do XIV/1.4 Konwencji SOLAS.

2. Niniejsze prawidła są uzupełnione przez postanowienia obowiązkowe zawarte w części A Kodeksu STCW, a ponadto:

1. każde odwołanie się do wymagań określonych w prawidle stanowi także odwołanie do odpowiedniej sekcji części A Kodeksu STCW;

2. aby uzyskać jak najbardziej jednolite zastosowanie artykułów Konwencji w skali globalnej oraz wykorzystać je w stopniu możliwie maksymalnym, należy brać pod uwagę w stosowaniu niniejszych prawideł odpowiednie zalecenia i materiały wyjaśniające zawarte w części B Kodeksu STCW;

3. zmiany do części A Kodeksu STCW będą przyjmowane i wprowadzane w życie zgodnie z postanowieniami artykułu XII Konwencji dotyczącego procedury zmian, zastosowanej do Załącznika; oraz

4. część B Kodeksu STCW będzie zmieniana przez Komitet Bezpieczeństwa na Morzu zgodnie z jego regulaminem.

3. Odesłanie uczynione w artykule VI Konwencji do "Administracji" i do "Administracji wydającej" nie powinno być interpretowane jako zakaz, w sposób, który nie pozwalałby jakiejkolwiek ze Stron na wydawanie i potwierdzanie dyplomów zgodnie z postanowieniami tych prawideł.

Prawidło I/2

Dyplomy i potwierdzenia

1. Dyplomy powinny być wydawane wyłącznie przez Administrację po weryfikacji autentyczności i ważności wszelkiej niezbędnej dokumentacji dowodowej.

2. Świadectwa przeszkolenia wydawane kapitanom i oficerom zgodnie z postanowieniami prawideł V/1-1 i V/1-2 powinny być wydawane wyłącznie przez Administrację.

3. Dyplomy powinny być sporządzane w języku urzędowym lub w językach urzędowych kraju, który je wydaje. Jeżeli nie jest on sporządzony w języku angielskim, tekst powinien zawierać tłumaczenie na ten język.

4. W odniesieniu do radiooperatorów Strony mogą:

1. do egzaminu na wydanie świadectwa, wymaganego zgodnie z Regulaminem Radiokomunikacyjnym, włączyć dodatkowe wiadomości lub:

2. wydać oddzielne świadectwo stwierdzające, że jego posiadacz ma dodatkowe wiadomości wymagane przez odpowiednie prawidła.

5. Potwierdzenie wymagane przez artykuł VI Konwencji, potrzebne do poświadczenia wydania dyplomu, powinno być wydane tylko wtedy, jeśli wszystkie wymagania Konwencji zostaną spełnione.

6. Według uznania Strony, potwierdzenie może być włączone w format dyplomu wydanego tak, jak przewiduje sekcja A-I/2 Kodeksu STCW. Jeśli potwierdzenie będzie tak włączone, forma, którą należy zastosować, znajduje się w sekcji A-I/2 punkt 1. Jeżeli potwierdzenie będzie wydane w innej formie, należy to zrobić tak jak w punkcie 2 tej sekcji.

7. Administracja, która na mocy prawidła I/10 uznaje:

1. dyplom; lub

2. świadectwo przeszkolenia wydawane kapitanom i oficerom zgodnie z postanowieniami prawideł V/1-1 i V/1-2, powinna potwierdzić taki dyplom lub świadectwo w celu poświadczenia jego uznania jedynie po upewnieniu się co do autentyczności i ważności tego świadectwa.

Potwierdzenie powinno być wydane tylko wtedy, jeśli wszystkie wymagania Konwencji zostały spełnione. Forma potwierdzenia powinna być taka, jak to przedstawiono w punkcie 3 w sekcji A-I/2 Kodeksu STCW.

8. Potwierdzenia, o których mowa w punktach 5, 6 i 7:

1. mogą być wydawane jako oddzielne dokumenty;

2. powinny być wydawane wyłącznie przez Administrację;

3. każde z nich powinno mieć niepowtarzalny numer, z wyjątkiem tych potwierdzeń, zaświadczających o wydaniu dyplomu, które mogą mieć taki sam numer jak dyplom, pod warunkiem że jest to numer niepowtarzalny; oraz

4. wygasają wraz z wygaśnięciem, wycofaniem, zawieszeniem lub unieważnieniem potwierdzonego dyplomu przez Stronę, która go wydała, w żadnym przypadku nie później niż pięć lat od daty wydania.

9. Uprawnienia, do wykonywania których posiadacz dyplomu jest upoważniony, powinny być stwierdzone w formie potwierdzenia na warunkach identycznych jak w wymaganiach Administracji dotyczących bezpiecznej obsady załogą.

10. Administracje mogą użyć formatu innego od formatu podanego w sekcji A-I/2 Kodeksu STCW z zachowaniem minimalnego wymogu, że żądane informacje będą pisane alfabetem łacińskim i arabskimi cyframi, biorąc pod uwagę warianty dozwolone w sekcji w A-I/2.

11. Z zastrzeżeniem prawidła I/10 punkt 5, każdy wymagany przez Konwencję dyplom musi być dostępny w oryginale na statku, na którym pracuje jego posiadacz.

12. Każda Strona powinna zapewnić, aby dyplomy i świadectwa były wydawane wyłącznie kandydatom, którzy spełniają wymogi niniejszego prawidła.

13. Kandydaci do uzyskania dyplomu lub świadectwa powinni przedstawić odpowiednie dowody:

1. swojej tożsamości;

2. wieku, który nie może być niższy niż przewidziany w prawidle regulującym wydanie wnioskowanego dyplomu lub świadectwa;

3. spełnienia norm sprawności zdrowotnej, wyszczególnionych w sekcji A-I/9 Kodeksu STCW;

4. odbycia służby na statku morskim oraz wszelkich związanych z tym obowiązkowych szkoleń, wymaganych prawidłami regulującymi wydanie wnioskowanego dyplomu lub świadectwa; oraz

5. spełnienia standardów kompetencji, przewidzianych niniejszymi prawidłami, w zakresie umiejętności, funkcji i poziomów określonych w potwierdzeniu dyplomu.

14. Każda ze Stron zobowiązuje się prowadzić rejestr lub rejestry wszystkich dyplomów dla kapitanów, oficerów oraz, jeżeli jest to wymagane, dla marynarzy, wydanych, wygasłych, lub których ważność została przedłużona, zawieszonych, unieważnionych lub zgłoszonych jako zagubione lub zniszczone, a także wszelkich wydanych zwolnień.

15. Każda ze Stron zobowiązuje się udostępnić informacje dotyczące statusu dyplomów, potwierdzeń i zwolnień innym Stronom lub przedsiębiorstwom zarządzającym, które zwrócą się o weryfikację autentyczności i ważności dyplomów przedstawionych im przez marynarzy ubiegających się o uznanie ich dyplomów na mocy prawidła I/10 lub o zatrudnienie na pokładzie statku.

16. Od dnia 1 stycznia 2017 r. informacje dotyczące statusu wymaganych informacji, które mają zostać udostępnione zgodnie z punkt 15 niniejszego prawidła, powinny być udostępniane w języku angielskim przy pomocy środków elektronicznych.

Prawidło I/3

Zasady regulujące żeglugę przybrzeżną

1. Każda Strona, definiując żeglugę przybrzeżną w rozumieniu niniejszej Konwencji, nie powinna stawiać marynarzom zatrudnionym na statkach uprawnionych do podnoszenia bandery innej Strony, uprawiających taką żeglugę bardziej surowych wymagań w zakresie wyszkolenia, doświadczenia lub wymagań kwalifikacyjnych, aniżeli w stosunku do marynarzy zatrudnionych na statkach uprawnionych do podnoszenia jej własnej bandery. W żadnym razie Strona taka nie powinna stawiać marynarzom zatrudnionym na statkach uprawnionych do podnoszenia bandery innej Strony wymagań przekraczających wymagania określone w Konwencji w odniesieniu do statków nie uprawiających żeglugi przybrzeżnej.

2. Strona, której statki korzystają z postanowień niniejszej Konwencji dotyczących żeglugi przybrzeżnej, które obejmują także żeglugę w pobliżu innych Stron, w granicach wód przybrzeżnych w rozumieniu tych Stron, powinna zawrzeć porozumienia z zainteresowanymi Stronami, określając szczegóły dotyczące obu obszarów żeglugi, jak i innych odpowiednich warunków.

3. W stosunku do statków uprawnionych do podnoszenia bandery Strony, regularnie uprawiających żeglugę przybrzeżną u wybrzeży innej Strony, Strona, której banderę statek jest uprawniony podnosić, powinna określić wobec marynarzy zatrudnionych na takich statkach wymagania w zakresie wyszkolenia, doświadczenia i wymagań kwalifikacyjnych co najmniej równoważne z wymaganiami Strony, u której wybrzeży statek pływa, z zastrzeżeniem, że wymagania te nie będą większe od wymagań określonych w Konwencji w odniesieniu do statków nie uprawiających żeglugi przybrzeżnej. Marynarze zatrudniani na statku, który przedłuża swą podróż poza granice akwenu żeglugi przybrzeżnej, określonej przez Stronę, i wychodzi na wody nie objęte tym określeniem, powinni spełniać odpowiednie standardy kompetencji określone w Konwencji.

4. Strona może przyznać statkowi uprawnionemu do podnoszenia jej bandery ulgi w zakresie żeglugi przybrzeżnej, wynikające z postanowień Konwencji, jeśli uprawia on regularnie żeglugę przybrzeżną u wybrzeży państwa nie będącego Stroną Konwencji lub uprawia żeglugę przybrzeżną, jak to zostało określone przez Stronę w sposób przez nią przyjęty.

5. Dyplomy marynarzy wydane przez Stronę dla potrzeb żeglugi przybrzeżnej, zgodnie z definicją tej Strony, mogą zostać uznane przez inne Strony dla potrzeb pełnienia służby w granicach akwenu żeglugi przybrzeżnej w rozumieniu tych Stron, pod warunkiem, że zainteresowane Strony zawrą porozumienie określające szczegóły objętych nim obszarów handlowych oraz ich inne stosowne postanowienia.

6. Strony definiujące żeglugę przybrzeżną według wymagań tego prawidła powinny:

1. spełnić wymogi określone w zasadach regulujących żeglugę przybrzeżną, wyszczególnione w sekcji A-I/3;

2. powiadomić Sekretarza Generalnego o szczegółach przyjętych przepisów, tak jak to określono w prawidle I/7; a także

3. uwzględnić limity żeglugi przybrzeżnej w potwierdzeniach wydawanych zgodnie z prawidłem I/2, punkt 5, 6 lub 7.

7. Żadne z postanowień niniejszego prawidła nie powinno ograniczać w jakikolwiek sposób jurysdykcji jakiegokolwiek Państwa, bez względu na to, czy jest, czy nie jest Stroną Konwencji.

Prawidło I/4

Procedury kontrolne

1. Kontrola wykonywana przez właściwie upoważnionego funkcjonariusza kontroli, w myśl artykułu X, powinna się ograniczać do następujących czynności:

1. sprawdzenia, zgodnie z artykułem X, punkt 1, czy wszyscy zatrudnieni na statku marynarze, którzy powinni posiadać świadectwa zgodne z Konwencją, posiadają ważne dyplomy lub ważne zwolnienia lub przedstawią potwierdzoną dokumentację, iż podanie o potwierdzenie zostało przedstawione Administracji zgodnie z prawidłem I/10, punkt 5;

2. sprawdzenia, czy numery i dyplomy członków załogi zatrudnionych na statku są zgodne ze stosowanymi wymaganiami Administracji odnośnie bezpiecznego obsadzania załogą oraz;

3. oceny, zgodnie z sekcją A-I/4 Kodeksu STCW, zdolności załogi statku do zachowania standardów pełnienia wacht i zapewnienia ochrony według norm wymaganych przez Konwencję, jeżeli istnieją wyraźne powody do przypuszczenia, że te standardy nie są przestrzegane, gdyż miało miejsce co najmniej jedno z następujących zdarzeń:

3.1. statek uczestniczył w kolizji, wszedł na mieliznę lub został wyrzucony na brzeg; lub

3.2. nastąpiło wyrzucenie substancji ze statku będącego w drodze, na kotwicy albo przy nabrzeżu, co stanowi naruszenie prawa zgodnie z dowolną międzynarodową konwencją, lub

3.3. manewrowano statkiem w sposób nieprawidłowy lub niebezpieczny bądź nie stosowano się do zasad korzystania z wyznaczonych przez Organizację tras lub nieprzestrzegania bezpiecznych praktyk i procedur nawigacyjnych, lub

3.4. statek był obsługiwany w taki sposób, że mógł stwarzać niebezpieczeństwo dla ludzi, mienia lub środowiska, lub doszło do naruszenia wymogów ochrony.

2. Uchybienia, które mogły spowodować niebezpieczeństwo dla ludzi, mienia lub środowiska obejmują:

1. nieposiadanie przez członka załogi odpowiedniego ważnego dyplomu lub ważnego zwolnienia albo nie przedstawienie potwierdzonej dokumentacji, iż podanie o potwierdzenie zostało przedstawione Administracji zgodnie z prawidłem I/10 punkt 5;

2. zaniedbanie przestrzegania stosownych wymagań Administracji odnośnie bezpiecznego obsadzania załogą;

3. zaniedbania w organizacji wacht nawigacyjnych i maszynowych uchybiające wymaganiom ustalonym przez Administrację;

4. brak na wachcie osoby mającej kwalifikacje wymagane do obsługi podstawowego wyposażenia w celu utrzymania bezpiecznej żeglugi, bezpiecznej łączności radiowej lub zapobiegania zanieczyszczeniom; oraz

5. niemożność postawienia osób wypoczętych oraz w innych sposób przygotowanych do pełnienia obowiązków na pierwszej wachcie przy rozpoczynaniu podróży lub na dalszych zmianach wacht.

3. Nie usunięcie uchybień, o których mowa w punkcie 2, jeśli zostało to ustalone przez Stronę przeprowadzającą kontrolę, iż mogą one stwarzać zagrożenie dla ludzi, mienia lub środowiska, powinno być podstawą w myśl artykułu X do zatrzymania statku przez Stronę.

Prawidło I/5

Przepisy krajowe

1. Każda Strona powinna ustalić procedury i działania dla bezstronnego dochodzenia jakiejkolwiek odnotowanej niekompetencji, aktu czy uchybienia wymogom bezpieczeństwa, które mogłoby stwarzać bezpośrednie zagrożenie bezpieczeństwa życia lub mienia na morzu lub środowiska morskiego przez posiadaczy dyplomów lub potwierdzeń wydanych przez Stronę w związku z wykonywaniem obowiązków dotyczących wycofania, zawieszania lub unieważniania tych dyplomów z takich przyczyn i dla zapobiegania oszustwom.

2. Każda Strona powinna podjąć i egzekwować stosowne środki w celu zapobiegania oszustwom i innym bezprawnym praktykom dotyczącym wydanych dyplomów i potwierdzeń.

3. Każda Strona powinna określić kary lub środki dyscyplinarne dla przypadku, w którym przepisy jej ustawodawstwa wewnętrznego, wprowadzające w życie Konwencję, nie są przestrzegane przez statki upoważnione do podnoszenia jej bandery lub członków załóg posiadających kwalifikacje oceniane przez tę Stronę.

4. W szczególności takie kary lub środki dyscyplinarne powinny być egzekwowane w przypadkach, gdy:

1. przedsiębiorstwo zarządzające lub kapitan statku zatrudnił osobę nie posiadającą dyplomu lub świadectwa wymaganego przez Konwencję;

2. kapitan zezwolił na sprawowanie funkcji lub wykonywanie pracy, co do której wymagane jest przez prawidła, aby była sprawowana przez osobę posiadającą odpowiedni dyplom, przez osobę nie posiadającą wymaganego dyplomu lub ważnego zwolnienia od jego posiadania lub nie posiadającą potwierdzenia dokumentacji wymaganego przez prawidło I/10 punkt 5 lub;

3. osoba w wyniku sfałszowania lub posługiwania się fałszywymi dokumentami otrzymała upoważnienie do sprawowania funkcji lub pracy w jakimkolwiek charakterze, co do których wymagane jest przez te prawidła, aby były sprawowane przez osobę posiadającą dyplom lub zwolnienie.

5. Strona, w granicach właściwości której znajduje się jakiekolwiek przedsiębiorstwo zarządzające lub osoba, co do której istnieją powody, aby przypuszczać, iż była odpowiedzialna za jakiekolwiek jawne nieprzestrzegania Konwencji lub tego świadoma, jak to określono w punkcie 4, powinna podjąć wszelką możliwą współpracę z jakakolwiek Stroną, której intencją będzie zainicjowanie postępowania według jej właściwości.

Prawidło I/6

Szkolenie i ocena

Każda Strona powinna zapewnić, aby:

1. szkolenie i ocena członków załóg zgodnie z wymaganiami Konwencji były administrowane, nadzorowane i kontrolowane zgodnie z postanowieniami sekcji A-I/6 Kodeksu STCW oraz;

2. osoby odpowiedzialne za szkolenie i ocenę kompetencji członków załóg według wymagań Konwencji były odpowiednio wykwalifikowane zgodnie z postanowieniami sekcji A-I/6 Kodeksu STCW dla typu i poziomu określonego szkolenia i związaną z tym oceną.

Prawidło I/7

Przekazywanie informacji

1. Dodatkowo do informacji, których przekazywanie wymagane jest w artykule IV, każda Strona powinna przekazać Sekretarzowi Generalnemu w terminach przewidzianych i formie określonej w sekcji A-I/7 Kodeksu STCW takie informacje, których może wymagać Kodeks, dotyczące innych kroków podjętych przez Stronę, aby w pełni i całkowicie wprowadzić Konwencję w życie.

2. Po otrzymaniu kompletnych informacji przewidzianych w artykule IV i sekcji A-I/7 Kodeksu STCW oraz gdy informacje te potwierdzają pełne i całkowite wprowadzenie w życie postanowień Konwencji, Sekretarz Generalny powinien przedstawić Komitetowi Bezpieczeństwa na Morzu zgłoszenie tego faktu.

3. Po potwierdzeniu przez Komitet Bezpieczeństwa na Morzu, zgodnie z procedurami przyjętymi przez Komitet, że dostarczone informacje stanowią dowód o pełnym i całkowitym wprowadzeniu w życie postanowień Konwencji:

1. Komitet Bezpieczeństwa na Morzu określi Strony, których to dotyczy;

2. zweryfikuje listy Stron, które przekazały informacje wykazujące, że Strony całkowicie i skutecznie wykonują postanowienia Konwencji dotyczące utrzymania na tej liście wyłącznie Stron zainteresowanych; oraz

3. inne Strony powinny być upoważnione, z uwzględnieniem postanowień prawideł I/4 i I/10, do przyjęcia co do zasady, że dyplomy wydane przez Strony wskazane w punkcie 3.1. lub w ich imieniu są zgodne z Konwencją.

4. Zmiany do Konwencji i Kodeksu STCW, których daty wejścia w życie, późniejsze niż data informacji zostały lub zostaną przekazane Sekretarzowi Generalnemu zgodnie z postanowieniami punktu 1, nie podlegają postanowieniom sekcji A-I/7, punkty 1 i 2.

Prawidło I/8

Wymogi jakościowe

1. Każda Strona powinna zapewnić, aby:

1. zgodnie z postanowieniami sekcji A-I/8 Kodeksu STCW wszystkie szkolenia oceny kompetencji, wydawanie dyplomów, potwierdzenia oraz odnawianie dyplomów, w tym także świadectw zdrowia, prowadzone przez agencje pozarządowe lub jednostki pod ich władzą, były ciągle sprawdzane przez system norm jakości dla zapewnienia osiągnięcia określonych celów, w tym dotyczących kwalifikacji oraz doświadczenia instruktorów i egzaminatorów; oraz

2. tam, gdzie rządowe agencje i jednostki prowadzą taką działalność, był wprowadzony system standardów jakości.

2. Każda Strona powinna zapewnić również, aby ocena była podejmowana okresowo zgodnie z postanowieniami sekcji A-I/8 Kodeksu STCW przez wykwalifikowane osoby, które nie są osobiście zaangażowane w działalność, której to dotyczy. Ocena ta powinna objąć wszelkie zmiany przepisów i procedur krajowych zgodnie ze zmianami Konwencji i Kodeksu STCW, wraz z datami wejścia w życie późniejszymi niż data, w której informację przekazano Sekretarzowi Generalnemu.

3. Sprawozdanie zawierające wyniki oceny, wymagane zgodnie z punktem 2 powinno zostać przekazane Sekretarzowi Generalnemu w formacie określonym w sekcji A-I/7 Kodeksu STCW.

Prawidło I/9

Normy zdrowotne

1. Każda Strona powinna ustanowić normy sprawności zdrowotnej dla członków załóg oraz procedury wystawiania świadectw zdrowia zgodnie z postanowieniami niniejszego prawidła oraz sekcji A-I/9 Kodeksu STCW.

2. Każda ze Stron powinna zapewnić, aby osoby odpowiedzialne za ocenę sprawności zdrowotnej członków załogi były lekarzami, których Strona uznaje za wykwalifikowanych do badań medycznych marynarzy, zgodnie z postanowieniami sekcji A-I/9 Kodeksu STCW.

3. Każdy członek załogi pełniący służbę na morzu i posiadający dyplom wydany na mocy niniejszej Konwencji, powinien posiadać również ważne świadectwo zdrowia, wydane zgodnie z postanowieniami niniejszego prawidła i sekcji A-I/9 Kodeksu STCW.

4. Każdy kandydat ubiegający się o świadectwo powinien:

1. mieć nie mniej niż 16 lat;

2. przedstawić odpowiedni dowód tożsamości;

3. spełnić obowiązujące normy sprawności zdrowotnej ustalone przez Stronę.

5. Świadectwa zdrowia powinny pozostać ważne przez okres co najmniej dwóch lat, chyba że członek załogi nie osiągnął wieku 18 lat. W takim przypadku maksymalny termin ważności świadectwa wyniesie jeden rok.

6. W przypadku, gdy termin ważności świadectwa zdrowia wygaśnie w trakcie podróży, wówczas pozostaje ono ważne aż do najbliższego portu zawinięcia, w którym dostępny jest lekarz uznany przez Stronę, jednakże okres ten nie może przekroczyć trzech miesięcy.

7. W nagłych przypadkach Administracja może zezwolić członkowi załogi na pracę bez ważnego świadectwa zdrowia aż do najbliższego portu zawinięcia, w którym dostępny jest lekarz uznany przez Stronę, pod warunkiem że:

1. termin ważności pozwolenia nie przekroczy trzech miesięcy; oraz

2. członek załogi jest w posiadaniu ostatniego świadectwa zdrowia, którego termin ważności upłynął.

Prawidło I/10

Uznawanie dyplomów

1. Każda Administracja powinna zapewnić, żeby postanowienia tego prawidła były przestrzegane, dla potrzeb uznawania w drodze potwierdzenia zgodnie z prawidłem I/2 punkt 7, dyplomów wydanych przez lub pod zwierzchnictwem innej Strony: kapitanowi, oficerowi lub radiooperatorowi oraz żeby:

1. Administracja potwierdziła poprzez ocenę Strony, co może obejmować inspekcję urządzeń i procedur, że wymogi Konwencji dotyczące standardów kompetencji, szkolenia i wydawania dyplomów zostały całkowicie spełnione; oraz

2. w porozumieniu ze Stroną zainteresowaną było podjęto zobowiązanie, że niezwłocznie zostanie zgłoszona każda istotna zmiana w organizacji szkolenia oraz wydawania dyplomów zgodnie z Konwencją.

2. zostaną ustalone środki do zapewnienia, aby członkowie załóg, którzy przedstawiają do uznania dyplomy wydane na podstawie postanowień prawideł II/2, III/2 lub III/3 lub wydane według VII/1, na poziomie zarządzania, jak określono w Kodeksie STCW, mieli stosowną wiedzę o ustawodawstwie morskim Administracji, odpowiednią do funkcji, które pozwolono im sprawować.

3. Dostarczone informacje i uzgodnienia przyjęte na podstawie niniejszego prawidła zostaną przekazane Sekretarzowi Generalnemu zgodnie z wymaganiami prawidła I/7.

4. Dyplomy wydawane przez lub pod zwierzchnictwem państwa nie będącego Stroną nie będą uznawane.

5. Bez względu na wymogi prawidła I/2 punkt 7, Administracja może, jeśli wymagają tego okoliczności, z zastrzeżeniem punkt 1, zezwolić członkowi załogi pracować przez okres nie przekraczający trzech miesięcy na pokładzie statku upoważnionego do podnoszenia jej bandery, gdy posiada on odpowiednie i ważne świadectwo wystawione i potwierdzone zgodnie z wymogami drugiej Strony do użycia na pokładzie jej statków, ale które jeszcze nie było potwierdzone, aby przedstawić je jako właściwe do pełnienia służby na pokładzie statków upoważnionych do podnoszenia bandery Administracji. Potwierdzenie dokumentu będzie bez trudu dostępne, gdy podanie o potwierdzenie zostanie przedłożone Administracji.

6. Dyplomy i potwierdzenia wydane przez Administrację zgodnie z postanowieniami niniejszego prawidła, a także uznane lub posiadające atest uznania dyplomu wydanego przez drugą Stronę, nie będą użyte jako podstawa do dalszego uznania przez inną Administrację.

Prawidło I/11

Odnawianie dyplomów

1. Każdy kapitan, oficer i radiooperator posiadający odpowiednio dyplom lub świadectwo wydane lub uznane zgodnie z jakimkolwiek rozdziałem Konwencji innym niż prawidło V/3 lub rozdział VI, pełniący służbę na morzu, lub zamierzający wrócić do pracy na morzu po okresie spędzonym na lądzie, aby nadal kwalifikował się do służby na statku morskim, jest zobowiązany, w odstępach czasu nieprzekraczających pięć lat:

1. spełniać normy zdrowotne określone w prawidle I/9;

2. wykazać ciągłość kompetencji zawodowych zgodnie z sekcją A-1/11 Kodeksu STCW.

2. Każdy kapitan, oficer i radiooperator, w celu kontynuacji praktyki morskiej na pokładach statków, dla których ustalone zostały specjalne międzynarodowe wymagania szkolenia, powinien z pozytywnym wynikiem ukończyć zatwierdzone odpowiednie szkolenie.

3. Każdy kapitan i oficer, w celu kontynuacji służby na pokładach zbiornikowców, powinien spełnić wymogi określone w punkcie 1 niniejszego prawidła, a także w okresach nie przekraczających pięciu lat, wykazywać ciągłość kompetencji zawodowych na zbiornikowce, zgodnie z sekcją A-I/11 punkt 3 Kodeksu STCW.

4. Każdy kapitan lub oficer, w celu dalszej praktyki pływania na statkach eksploatowanych na wodach polarnych, spełnia wymagania określone w pkt 1 niniejszego prawidła i jest zobowiązany, w odstępach czasu nieprzekraczających pięciu lat, wykazać ciągłość kompetencji zawodowych w odniesieniu do statków eksploatowanych na wodach polarnych, zgodnie z sekcją A-1/11, pkt 4 Kodeksu STCW.

5. Każda Strona powinna porównać standardy kompetencji, których wymaga się od kandydatów do dyplomów i świadectw wystawionych przed dniem 1 stycznia 2017 r., z tymi określonymi dla odpowiedniego świadectwa w części A Kodeksu STCW i powinna określić potrzebę, aby posiadacze tych świadectw przeszli odpowiednie, utrwalające oraz uaktualniające szkolenie lub ocenę.

6. Strona po konsultacji z zainteresowanymi powinna sformułować lub zorganizować sformułowanie struktury kursów odnawiających i uaktualniających, jak to jest przedstawione w sekcji A-I/11 Kodeksu STCW.

7. W celu uaktualnienia wiedzy kapitanów, oficerów i radiooperatorów każda Administracja powinna zapewnić, żeby teksty ostatnich zmian w miejscowych i międzynarodowych prawidłach, dotyczące bezpieczeństwa życia na morzu, ochrony żeglugi i ochrony środowiska morskiego, były dostępne na statkach upoważnionych do podnoszenia ich bandery.

Prawidło I/12

Wykorzystanie symulatorów

1. Standardy działania i inne postanowienia określone w sekcji A-I/12 oraz inne wymagania, przedstawione w części A Kodeksu STCW, dla jakiegokolwiek dyplomu powinny być przestrzegane w odniesieniu do:

1. wszelkich obowiązkowych szkoleń opartych na symulatorach;

2. wszelkich ocen kompetencji wymaganych w części A Kodeksu STCW, które są przeprowadzane przy użyciu symulatorów;

3. wszelkich demonstracji przy użyciu symulatorów, określonych w części A Kodeksu STCW.

Prawidło I/13

Przeprowadzanie prób

1. Niniejsze prawidła nie powinny stać na przeszkodzie Administracji w wydawaniu zezwoleń statkom uprawnionym do podnoszenia jej bandery do uczestnictwa w próbach.

2. W rozumieniu niniejszego prawidła, pojęcie próba oznacza eksperyment lub serię eksperymentów przeprowadzanych w określonym czasie, które mogą dotyczyć użycia zautomatyzowanych lub zintegrowanych systemów w celu sprawdzenia alternatywnych metod wykonywania określonych obowiązków lub wypełniania szczególnych zarządzeń określonych przy Konwencji, które mogłyby zapewnić przynajmniej ten sam stopień bezpieczeństwa, ochrony i zapobiegania zanieczyszczeniom, jak to jest zastrzeżone przez te prawidła.

3. Administracja, zezwalając statkom na uczestniczenie w próbach powinna być przekonana, iż te próby będą prowadzone w sposób, który zapewnia co najmniej taki poziom bezpieczeństwa, ochrony i zapobiegania zanieczyszczeniom, jak określają to niniejsze prawidła. Powyższe próby powinny być prowadzone zgodnie z wytycznymi przyjętymi przez Organizację.

4. Szczegóły tych prób powinny być zgłaszane Organizacji najwcześniej, jak to możliwe, ale nie mniej niż na sześć miesięcy przed datą, na którą rozpoczęcie prób jest ustalone. Organizacja roześle te informacje do wszystkich Stron.

5. Wyniki prób, na które zezwolono zgodnie z punktem 1 i jakiekolwiek zalecenia, jakie Administracja może mieć odnośnie tych wyników, powinny być zgłoszone Organizacji, która powinna powiadomić wszystkie Strony o wynikach prób i zaleceniach.

6. Każda Strona, mająca jakiekolwiek zastrzeżenia do poszczególnych prób dopuszczonych zgodnie z tym prawidłem, powinna przekazać takie zastrzeżenie do Organizacji najwcześniej, jak to możliwe. Organizacja powinna powiadomić o szczegółach zastrzeżeń wszystkie Strony.

7. Administracja, która zezwoliła na próbę, powinna uwzględnić zastrzeżenia zgłoszone przez pozostałe Strony dotyczące takich prób, polecając statkom upoważnionym do podnoszenia jej bandery, aby nie brały udziału w próbie podczas żeglugi na wodach państwa przybrzeżnego, które zgłosiło Organizacji swoje zastrzeżenia.

8. Administracja, która uzna na podstawie próby, iż dany system zapewni co najmniej ten sam stopień bezpieczeństwa, ochrony i zapobiegania zanieczyszczeniom, co określony przez te prawidła, może zezwolić statkom upoważnionym do podnoszenia jej bandery, aby kontynuowały działania w takim systemie przez czas nieokreślony, poddając się następującym wymogom:

1. Administracja powinna, po przekazaniu wyników próby zgodnie z punktem 5, dostarczyć szczegóły takiego zezwolenia, w tym rozpoznanie poszczególnych statków, które mogą otrzymać zezwolenia od Organizacji, która przekaże te informacje wszystkim Stronom;

2. jakiekolwiek działania dopuszczone na podstawie niniejszego ustępu powinny być prowadzone zgodnie z wszelkimi zaleceniami opracowanymi przez Organizację, w tym samym stopniu, w jakim są one stosowane podczas próby;

3. takie działania powinny uwzględniać wszelkie zastrzeżenia otrzymane od pozostałych Stron zgodnie z punktem 7, do momentu, gdy te zastrzeżenia zostaną wycofane; oraz

4. wszelkie działania zatwierdzone na podstawie niniejszego ustępu będą dopuszczalne jedynie do czasu ustalenia przez Komitet Bezpieczeństwa na Morzu, czy zmiana do Konwencji będzie odpowiednia i, jeśli tak, czy działanie powinno być zawieszone czy kontynuowane zanim ta zmiana wejdzie w życie.

9. Na żądanie którejkolwiek Strony, Komitet Bezpieczeństwa na Morzu określić datę rozpatrzenia wyników prób i odpowiednich ustaleń

Prawidło I/14

Odpowiedzialność przedsiębiorstw zarządzających

1. Każda Administracja powinna zgodnie z postanowieniami sekcji A-I/14 uczynić przedsiębiorstwa zarządzające odpowiedzialnymi za zatrudnianie członków załóg do pełnienia służby na ich statkach zgodnie z postanowieniami niniejszej Konwencji i powinna wymagać, aby każde przedsiębiorstwo zarządzające zapewniło, że:

1. każdy członek załogi zatrudniony na jakimkolwiek z jego statków będzie posiadać odpowiednie kwalifikacje, zgodnie z postanowieniami niniejszej Konwencji i wymogami Administracji;

2. statki przedsiębiorstwa zarządzającego będą obsadzone załogą zgodnie ze stosownymi wymaganiami Administracji w zakresie bezpiecznego obsadzania załogą;

3. członkowie załogi dopuszczeni do pełnienia służby na statkach przedsiębiorstwa zarządzającego przeszli szkolenie doskonalące i aktualizujące, zgodnie z wymogami Konwencji;

4. dokumentacja i dane dotyczące wszystkich marynarzy zatrudnionych na statkach przedsiębiorstwa zarządzającego będą przechowywane i łatwo dostępne i będą zawierać, bez ograniczeń, dokumentację i dane o ich doświadczeniu, szkoleniu, sprawności zdrowotnej i kompetencji w wykonywaniu przypisanych obowiązków;

5. członkowie załóg, będąc zatrudniani na jakimkolwiek ze statków przedsiębiorstwa zarządzającego, zostają zaznajomieni z ich szczególnymi obowiązkami i ze wszystkimi urządzeniami, instalacjami, wyposażeniem, procedurami i cechami charakterystycznymi dla statków, które odpowiadają ich rutynowym obowiązkom, jak również procedurami obowiązującymi w stanie zagrożenia;

6. załoga statku może efektywnie koordynować swoje czynności w sytuacji zagrożenia i wykonywać funkcje istotne dla bezpieczeństwa, ochrony i dla zapobieżenia lub zmniejszenia zanieczyszczenia środowiska; oraz

7. komunikacja ustna na pokładzie statku przedsiębiorstwa zarządzającego jest przez cały czas efektywna, zgodnie rozdziałem V, prawidło 14, ust. 3 i 4 Międzynarodowej Konwencji o bezpieczeństwie życia na morzu z 1974 r. (SOLAS), ze zmianami.

Prawidło I/15

Postanowienia przejściowe

1. Do dnia 1 stycznia 2017 r. Strona może w dalszym ciągu wydawać, uznawać i potwierdzać dyplomy zgodnie z postanowieniami Konwencji, obowiązującymi bezpośrednio przed dniem 1 stycznia 2012 r. w stosunku do członków załogi, którzy rozpoczęli zatwierdzoną służbę na statkach morskich, zatwierdzony program edukacyjny i szkoleniowy lub zatwierdzony kurs szkoleniowy przed dniem 1 lipca 2013 r.

2. Do dnia 1 stycznia 2017 r. Strona może w dalszym ciągu wydawać i odnawiać świadectwa zgodnie z postanowieniami Konwencji, które obowiązywały bezpośrednio przed dniem 1 stycznia 2012 r.

Prawidło I/16

Weryfikacja zgodności

1 Strony będą stosować postanowienia Kodeksu Implementacji przy wypełnianiu ich zobowiązań i obowiązków zawartych w niniejszej Konwencji.

2 Każda Strona podlega okresowym audytom prowadzonym przez Organizację zgodnie ze standardem audytu w celu sprawdzenia zgodności z Konwencją i jej wdrożenia.

3 Za stosowanie Programu Audytowego na podstawie wytycznych opracowanych przez Organizację* jest odpowiedzialny Sekretarz Generalny Organizacji.

4 Każda Strona odpowiada za ułatwianie prowadzenia audytu i wdrażania programu działań mających na celu realizację wniosków w oparciu o wytyczne opracowane przez Organizację *.

5 Audyt wszystkich Stron będzie:

1. oparty o ogólny harmonogram opracowany przez Sekretarza Generalnego Organizacji, biorąc pod uwagę wytyczne opracowane przez Organizację; i

2. prowadzony okresowo, biorąc pod uwagę wytyczne opracowane przez Organizację.

ROZDZIAŁ  II

Kapitan i dział pokładowy

Prawidło II/1

Minimalne wymogi do wydawania dyplomów oficerom wachtowym na statkach o pojemności brutto 500 lub większej

1. Każdy oficer wachtowy na statku morskim o pojemności brutto 500 lub większej powinien posiadać odpowiedni dyplom.

2. Każdy kandydat ubiegający się o uzyskanie dyplomu powinien:

1. mieć ukończone przynajmniej 18 lat;

2. odbyć zatwierdzoną służbę na statku morskim w wymiarze co najmniej jednego roku, która zawiera szkolenie pokładowe spełniające wymogi sekcji A-II/1 Kodeksu STCW i jest udokumentowana w uznanej książce praktyk, lub w innym przypadku - odbyć przynajmniej 36-miesięczną służbę na statku morskim;

3. odbyć, podczas zatwierdzonej służby na statku morskim, okres służby wachtowej na mostku pod nadzorem wykwalifikowanego oficera przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy;

4. spełnić obowiązujące wymogi prawideł w rozdziale IV dotyczące wyznaczonych obowiązków radiooperacyjnych zgodnie z Regulaminem Radiokomunikacyjnym, jeżeli jest to wymagane;

5. zakończyć zatwierdzoną edukację i szkolenie oraz spełnić standardy kompetencji określone w sekcji A-II/1 Kodeksu STCW; oraz

6. spełnić standardy kompetencji określone w sekcji A-VI/1, punkt 2, sekcji A-VI/2, punkt 1 do 4, sekcji A-VI/3, punkt 1 do 4 oraz sekcji A-VI/4, punkt 1 do 3 Kodeksu STCW.

Prawidło II/2

Minimalne wymogi do wydawania dyplomów kapitanom i starszym oficerom na statkach o pojemności brutto 500 lub większej

Kapitan i starszy oficer na statkach o pojemności brutto 3000 lub większej

1. Każdy kapitan i starszy oficer na statku morskim o pojemności brutto 3000 lub większej powinien posiadać odpowiedni dyplom.

2. Każdy kandydat ubiegający się o uzyskanie dyplomu powinien:

1. spełnić wymagania konieczne do uzyskania dyplomu oficera wachtowego na statkach o pojemności brutto 500 lub większej oraz odbyć zatwierdzoną służbę na statku morskim w tym zakresie:

1.1. na dyplom starszego oficera - wynoszącą co najmniej 12 miesięcy; a

1.2. na dyplom kapitana - wynoszącą co najmniej 36 miesięcy; okres ten może być jednak skrócony do co najmniej 24 miesięcy, gdy przynajmniej 12 miesięcy z tego okresu pracy na morzu przepracowane było na stanowisku starszego oficera; oraz

2. ukończyć zatwierdzoną edukację i szkolenie oraz spełniać standardy kompetencji określone w sekcji A-II/2 Kodeksu STCW dla kapitanów i starszych oficerów na statkach o pojemności brutto 3000 lub większej.

Kapitan i starszy oficer na statkach o pojemności brutto pomiędzy 500 a 3000

3. Każdy kapitan i starszy oficer na statku morskim o pojemności brutto pomiędzy 500 a 3000 powinien mieć odpowiedni dyplom.

4. Każdy kandydat ubiegający się o uzyskanie dyplomu powinien:

1. dla uzyskania dyplomu starszego oficera spełnić wymagania stawiane oficerowi wachtowemu na statkach o pojemności brutto 500 lub większych;

2. dla uzyskania dyplomu kapitana spełnić wymagania stawiane oficerowi wachtowemu na statkach o pojemności brutto 500 lub większych oraz odbyć zatwierdzoną służbę na statku morskim w tym charakterze w wymiarze co najmniej 36 miesięcy; okres ten może być jednak skrócony do co najmniej 24 miesięcy, gdy przynajmniej 12 miesięcy z tego okresu przepracowane było na stanowisku starszego oficera; oraz

3. ukończyć zatwierdzone szkolenie i spełnić standardy kompetencji określone w sekcji A-II/2 Kodeksu STCW dla kapitanów i starszych oficerów na statkach o pojemności brutto pomiędzy 500 a 3000.

Prawidło II/3

Minimalne wymogi do wydawania dyplomów oficerom wachtowym i kapitanom statków o pojemności brutto poniżej 500

Statki nie uprawiające żeglugi przybrzeżnej

1. Każdy oficer wachtowy na statku morskim o pojemności brutto poniżej 500, nie uprawiającym żeglugi przybrzeżnej, powinien mieć odpowiedni dyplom uprawniający do pracy na statkach o pojemności brutto 500 lub większych.

2. Każdy kapitan statku morskiego o pojemności brutto poniżej 500, nie uprawiającego żeglugi przybrzeżnej, powinien posiadać dyplom uprawniający do pełnienia funkcji kapitana na statkach o pojemności brutto od 500 do 3000.

Statki uprawiające żeglugę przybrzeżną

Oficer wachtowy

3. Każdy oficer wachtowy na statku morskim o pojemności brutto poniżej 500, uprawiającym żeglugę przybrzeżną, powinien posiadać odpowiedni dyplom.

4. Każdy kandydat ubiegający się o wydanie dyplomu oficera wachtowego na statku morskim o pojemności brutto poniżej 500 w żegludze przybrzeżnej, powinien:

1. mieć ukończonych przynajmniej 18 lat ;

2. ukończyć:

2.1. specjalne szkolenie łącznie z odpowiednim okresem pełnienia służby na statku morskim zgodnie z wymaganiami Administracji; lub

2.2. posiadać potwierdzoną pracę na morzu w dziale pokładowym w wymiarze co najmniej 36 miesięcy;

3. spełnić stosowne wymagania prawideł w rozdziale IV, odpowiednio do wypełniania określonych obowiązków radiowych zgodnie z Regulaminem Radiokomunikacyjnym;

4. ukończyć zatwierdzoną edukację i szkolenie oraz spełnić normy kompetencji określone w sekcji A-II/3 Kodeksu STCW dla oficerów wachtowych na statkach o pojemności brutto poniżej 500, uprawiających żeglugę przybrzeżną; oraz

5. spełnić standardy kompetencji określone w sekcji A-VI/1, punkt 2, sekcji A-VI/2, punkty 1 do 4, sekcji A-VI/3, punkty 1 do 4 oraz sekcji A-VI/4, punkty 1 do 3 Kodeksu STCW.

Kapitan

5. Każdy kapitan statku morskiego o pojemności brutto poniżej 500, uprawiającego żeglugę przybrzeżną, powinien posiadać odpowiedni dyplom.

6. Każdy kandydat ubiegający się o wydanie dyplomu kapitana statku morskiego o pojemności brutto poniżej 500 w żegludze przybrzeżnej, powinien:

1. mieć ukończonych przynajmniej 20 lat;

2. odbyć przynajmniej 12-miesięczną zatwierdzoną służbę na statku morskim w charakterze oficera wachtowego;

3. ukończyć zatwierdzoną edukację i szkolenie i sprostać standardowi kompetencji określonemu w sekcji A-II/3 Kodeksu STCW dla kapitanów statków o pojemności brutto poniżej 500, uprawiających żeglugę przybrzeżną; oraz

4. spełnić standardy kompetencji określone w sekcji A-VI/1, punkt 2, sekcji A-VI/2, punkty 1 do 4, sekcji A-VI/3, punkty 1 do 4 oraz sekcji A-VI/4, punkty 1 do 3 Kodeksu STCW.

Zwolnienia

7. Jeśli Administracja uzna, że wielkość statku oraz warunki jego żeglugi powodują, że stosowanie w pełni niniejszego prawidła oraz sekcji A-II/3 Kodeksu STCW jest niepotrzebne lub niewykonalne, to może odpowiednio zwolnić kapitana i oficera wachtowego na takim statku lub klasie statków od niektórych wymagań, mając przy tym na uwadze bezpieczeństwo wszystkich statków na tych wodach.

Prawidło II/4

Minimalne wymogi do wydawania świadectw marynarzom wchodzącym w skład wachty nawigacyjnej

1. Każdy marynarz wchodzący w skład wachty nawigacyjnej na statku morskim o pojemności brutto 500 lub większym, poza marynarzami szkolonymi oraz marynarzami, którzy wypełniając obowiązki na wachcie nie wymagają szkolenia, powinien mieć świadectwo o zdolności do wykonywania swych obowiązków.

2. Każdy kandydat ubiegający się o wydanie świadectwa powinien:

1. mieć ukończonych przynajmniej 16 lat;

2. ukończyć:

2.1. zatwierdzoną służbę na statku morskim, w tym przez okres co najmniej sześć miesięcy szkolenia i doświadczenia, lub

2.2. specjalne przeszkolenie bądź przed podjęciem pracy na morzu, bądź już na statku obejmujące także zatwierdzony okres służby na statku morskim, który nie może być krótszy niż dwa miesiące; oraz

3. spełnić standard kompetencji określony w sekcji A-II/4 Kodeksu STCW.

3 Służba pełniona na statku morskim, szkolenie i doświadczenie wymagane na mocy punktów 2.2.1 oraz 2.2.2 mogą być nabyte przez wykonywanie obowiązków związanych z pełnieniem wachty nawigacyjnej, ale tylko pod warunkiem, że obowiązki te są wykonywane pod bezpośrednim nadzorem kapitana, oficera wachtowego lub wykwalifikowanego marynarza.

Prawidło II/5

Minimalne wymogi do wydawania świadectw starszym marynarzom

1. Każdy starszy marynarz pełniący służbę na statku morskim o pojemności brutto 500 lub większym powinien posiadać odpowiednie świadectwo.

2. Każdy kandydat ubiegający się o wydanie świadectwa powinien:

1. mieć ukończone co najmniej 18 lat;

2. spełnić wymogi uzyskania świadectwa marynarza wchodzącego w skład wachty nawigacyjnej;

3. w okresie posiadania kwalifikacji do pełnienia służby w charakterze marynarza wchodzącego w skład wachty nawigacyjnej, odbyć zatwierdzoną służbę na statku morskim w dziale pokładowym przez:

3.1. co najmniej 18 miesięcy, lub

3.2. co najmniej 12 miesięcy i odbyć zatwierdzone szkolenie; oraz

4. spełnić standard kompetencji określony w sekcji A-II/5 Kodeksu STCW.

3. Każda Strona porówna standardy kompetencji, jakich wymagała od starszych marynarzy, dla których świadectwa wydano przed dniem 1 stycznia 2012 r., ze standardami wymaganymi do wydania świadectwa, określonymi w sekcji A-II/5 Kodeksu STCW oraz w miarę potrzeb określi wymóg podniesienia kwalifikacji przez ten personel.

4. Do dnia 1 stycznia 2012 r., Strona będąca jednocześnie stroną Konwencji Międzynarodowej Organizacji Pracy dotyczącej świadectw kwalifikacyjnych starszych marynarzy z 1946 r. (nr 74) może w dalszym ciągu wydawać, uznawać i potwierdzać świadectwa zgodnie z jej postanowieniami.

5. Do dnia 1 stycznia 2017 r., Strona będąca jednocześnie stroną Konwencji Międzynarodowej Organizacji Pracy dotyczącej świadectw kwalifikacyjnych starszych marynarzy z 1946 r. (nr 74) może w dalszym ciągu przedłużać świadectwa i potwierdzenia zgodnie z jej postanowieniami.

6. Strona może uznać, że członkowie załogi spełniają wymogi niniejszego prawidła, jeżeli pełnili służbę na odpowiednim stanowisku działu pokładowego przez co najmniej 12 miesięcy w okresie 60 miesięcy poprzedzających wejście w życie niniejszego prawidła dla danej Strony.

ROZDZIAŁ  III

Dział maszynowy

Prawidło III/1

Minimalne wymogi do wydawania dyplomów oficerom mechanikom odpowiedzialnym za wachtą w wachtowej siłowni okrętowej lub wyznaczonych na mechaników pełniących służbę w siłowni okresowo bezwachtowej

1. Każdy oficer mechanik odpowiedzialny za wachtę w wachtowej siłowni okrętowej lub wyznaczony na mechanika pełniącego służbę w siłowni okresowo bezwachtowej na statkach morskich o mocy maszyn głównych 750 kW lub większej powinien posiadać odpowiedni dyplom.

2. Każdy kandydat ubiegający się o wydanie dyplomu powinien:

1. mieć ukończonych co najmniej 18 lat;

2. odbyć połączone szkolenie umiejętności warsztatowych oraz zatwierdzoną służbę na statku morskim przez okres co najmniej 12 miesięcy, jako część zatwierdzonego programu szkoleniowego, obejmującego trening pokładowy, spełniający wymogi sekcji A-III/1 Kodeksu STCW, udokumentowaną w zatwierdzonej książce praktyk morskich, lub w innym przypadku odbyć połączone szkolenie umiejętności warsztatowych oraz zatwierdzoną służbę na statku morskim przez okres co najmniej 36 miesięcy, z czego co najmniej 30 miesięcy powinna stanowić służba na statku morskim w dziale maszynowym;

3. w okresie wymaganej służby pełnionej na statku morskim odbywać wachtę w siłowni pod nadzorem starszego oficera mechanika lub wykwalifikowanego oficera mechanika przez okres co najmniej sześciu miesięcy;

4. ukończyć zatwierdzoną edukację i szkolenie oraz spełnić standardy kompetencji określone w sekcji A-III/1 Kodeksu STCW; oraz

5. spełnić standardy kompetencji określone w sekcji A-VI/1, punkt 2, sekcji A-VI/2, punkty 1 do 4, sekcji A-VI/3, punkty 1 do 4 oraz sekcji A-VI/4, punkty 1 do 3 Kodeksu STCW.

Prawidło III/2

Minimalne wymogi do wydawania dyplomów starszym oficerom mechanikom i drugim oficerom mechanikom na statkach morskich o mocy maszyn głównych 3000 kW lub większej

1. Każdy starszy oficer mechanik i drugi oficer mechanik na statkach morskich o mocy maszyn głównych 3000 kW i większej powinien mieć odpowiedni dyplom.

2. Każdy kandydat ubiegający się o wydanie dyplomu powinien:

1. spełniać wymagania konieczne do wydania dyplomu oficera odpowiedzialnego za wachtę maszynową na statkach morskich o mocy maszyn głównych 750 kW lub więcej i odbyć zatwierdzoną służbę na statku morskim w następującym zakresie:

1.1. dla uzyskania dyplomu drugiego oficera mechanika, co najmniej 12 miesięcy jako wykwalifikowany oficer mechanik; oraz

1.2. dla uzyskania dyplomu starszego oficera mechanika, co najmniej 36 miesięcy; jednakże ten okres może zostać skrócony do 24 miesięcy, w czasie których przynajmniej 12 miesięcy przepracował na stanowisku drugiego oficera mechanika; oraz

2. odbyć zatwierdzoną edukację i szkolenie oraz spełnić standardy kompetencji określone w sekcji A-III/2 Kodeksu STCW.

Prawidło III/3

Minimalne wymogi do wydawania dyplomów starszym oficerom mechanikom i drugim oficerom mechanikom na statkach o mocy maszyn głównych pomiędzy 750 kW a 3000 kW

1. Każdy starszy oficer mechanik i drugi oficer mechanik na statkach o mocy maszyn głównych pomiędzy 750 kW a 3000 kW powinien posiadać odpowiedni dyplom.

2. Każdy kandydat ubiegający się o wydanie dyplomu powinien:

1. spełniać wymagania konieczne do uzyskania dyplomu oficera mechanika kierującego wachtą maszynową oraz:

1.1. dla uzyskania dyplomu drugiego oficera mechanika, powinien odbyć zatwierdzoną służbę na statku morskim w wymiarze co najmniej 12 miesięcy jako asystent oficera mechanika lub jako oficer mechanik; oraz

2.2. aby uzyskać dyplom starszego oficera mechanika, powinien odbyć zatwierdzoną służbę na statku morskim w wymiarze co najmniej 24 miesięcy, w czasie której przynajmniej 12 miesięcy przepracował posiadając kwalifikacje drugiego oficera mechanika; oraz

2. odbyć zatwierdzoną edukację i szkolenie oraz spełnić standardy kompetencji określone w sekcji A-III/3 Kodeksu STCW.

3. Każdy oficer mechanik posiadający kwalifikacje do pracy jako drugi mechanik na statkach o mocy maszyn głównych 3000 kW lub większej, może pracować jako starszy oficer mechanik na statkach o mocy maszyn głównych mniejszej niż 3000 kW, pod warunkiem że jego dyplom został stosownie potwierdzony.

Prawidło III/4

Minimalne wymogi do wydawania świadectw marynarzom wchodzącym w skład wachty w wachtowej siłowni okrętowej lub wyznaczonym do wykonywania obowiązków w siłowni okresowo bezwachtowej

1. Każdy marynarz wchodzący w skład wachty w maszynowniach obsadzonych załogą lub wyznaczony do wykonywania obowiązków w maszynowniach okresowo bezzałogowych na statku morskim o mocy maszyn głównych 750 kW lub większej, poza marynarzami będącymi w trakcie szkolenia i tymi, których obowiązki mają charakter pracy niewykwalifikowanej, powinien mieć świadectwo potwierdzające kwalifikacje do sprawowania tych obowiązków.

2. Każdy kandydat ubiegający się o wydanie świadectwa powinien:

1. mieć ukończone przynajmniej 16 lat;

2. ukończyć:

2.1. zatwierdzoną służbę na statku morskim, obejmującą co najmniej sześć miesięcy szkolenia i praktyki; lub

2.2. specjalne szkolenie bądź przed podjęciem pracy na morzu, bądź już na statku, włączając w to uznany okres służby na statku morskim nie krótszy niż 2 miesiące; oraz

3. spełnić standardy kompetencji określone w sekcji A-III/4 Kodeksu STCW.

3. Służba pełniona na statku morskim, szkolenie i doświadczenie wymagane przez podpunkty 2.2.1 i 2.2.2 będą związane z pełnieniem wachty maszynowej i obejmą wykonywanie obowiązków pod bezpośrednim nadzorem wykwalifikowanego oficera mechanika lub wykwalifikowanego marynarza.

Prawidło III/5

Minimalne wymogi do wydawania świadectw starszym motorzystom wchodzącym w skład wachty w wachtowej siłowni okrętowej lub wyznaczonym do wykonywania obowiązków w siłowni okresowo bezwachtowej

1. Każdy starszy motorzysta pełniący służbę na statku morskim o mocy maszyn głównych 750 kW lub większej powinien posiadać odpowiednie świadectwo.

2. Każdy kandydat ubiegający się o wydanie świadectwa powinien:

1. mieć ukończone co najmniej 18 lat;

2. spełnić wymogi uzyskania świadectwa marynarza wchodzącego w skład wachty w maszynowniach obsadzonych załogą i wyznaczonego do wykonywania obowiązków w maszynowniach okresowo bezzałogowych;

3. w okresie posiadania kwalifikacji do pełnienia służby w charakterze marynarza wchodzącego w skład wachty maszynowej, odbyć zatwierdzoną służbę na statku morskim w dziale maszynowym przez:

3.1. co najmniej 12 miesięcy; lub

3.2. co najmniej 6 miesięcy i odbyć zatwierdzone szkolenie; oraz

4. spełnić standard kompetencji określony w sekcji A-III/5 Kodeksu STCW.

3. Wszystkie Strony porównają standardy kompetencji, jakich wymagały od marynarzy w dziale maszynowym, dla których świadectwa wydano przed dniem 1 stycznia 2012 r., ze standardami wymaganymi do wydania świadectwa, określonymi w sekcji A-III/5 Kodeksu STCW oraz w miarę potrzeb określą wymóg podniesienia kwalifikacji przez ten personel.

4. Strona może uznać, że członkowie załogi spełniają wymogi niniejszego prawidła, jeżeli pełnili służbę na odpowiednim stanowisku działu maszynowego przez co najmniej 12 miesięcy w okresie 60 miesięcy poprzedzających wejście w życie niniejszego prawidła dla danej Strony.

Prawidło III/6

Minimalne wymogi do wydawania dyplomów oficerom elektroautomatykom

1. Każdy oficer elektroautomatyk pełniący służbę na statku morskim o mocy maszyn głównych 750 kW lub większej powinien posiadać odpowiedni dyplom.

2. Każdy kandydat ubiegający się o wydanie dyplomu powinien:

1. mieć ukończone co najmniej 18 lat;

2. odbyć co najmniej 12-miesięczne połączone szkolenie umiejętności warsztatowych oraz zatwierdzoną służbę na statku morskim przez okres co najmniej 6 miesięcy, jako część zatwierdzonego programu szkoleniowego, obejmującego szkolenie pokładowe, spełniające wymogi sekcji A-III/6 Kodeksu STCW, udokumentowanego w zatwierdzonej książce praktyk morskich, lub w innym przypadku odbyć połączone szkolenie umiejętności warsztatowych oraz zatwierdzoną służbę na statku morskim przez okres co najmniej 36 miesięcy, z czego co najmniej 30 miesięcy stanowiła służba na statku morskim w dziale maszynowym;

3. ukończyć zatwierdzoną edukację i szkolenie oraz spełnić standardy kompetencji określone w sekcji A-III/6 Kodeksu STCW; oraz

4. spełnić standardy kompetencji określone w sekcji A-VI/1, punkt 2, sekcji A-VI/2, punkty 1 do 4, sekcji A-VI/3, punkty 1 do 4 oraz sekcji A-VI/4, punkty 1 do 3 Kodeksu STCW.

3. Każda Strona porówna standardy kompetencji, jakich wymagały od oficerów elektroautomatyków, dla których świadectwa wydano przed dniem 1 stycznia 2012 r., ze standardami wymaganymi do wydania dyplomu, określonymi w sekcji A-III/6 Kodeksu STCW oraz w miarę potrzeb określi wymóg podniesienia kwalifikacji przez ten personel.

4. Strona może uznać, że członkowie załogi spełniają wymogi niniejszego prawidła, jeżeli pełnili służbę na odpowiednim stanowisku na pokładzie statku przez co najmniej 12 miesięcy w okresie 60 miesięcy poprzedzających wejście w życie niniejszego prawidła dla danej Strony i spełniają standardy kompetencji określone w sekcji A-III/6 Kodeksu STCW.

5. Bez względu na powyższe postanowienia punktów 1 do 4, Strona może uznać odpowiednio wykwalifikowaną osobę jako zdolną do wykonywania pewnych funkcji określonych w sekcji A-III/6.

Prawidło III/7

Minimalne wymogi do wydawania świadectw elektromonterom

1. Każdy elektromonter pełniący służbę na statku morskim o mocy maszyn głównych 750 kW lub większej powinien posiadać odpowiednie świadectwo.

2. Każdy kandydat ubiegający się o wydanie świadectwa powinien:

1. mieć ukończone przynajmniej 18 lat;

2. ukończyć:

2.1. zatwierdzoną służbę na statku morskim, obejmującą co najmniej 12 miesięcy szkolenia i praktyki, lub

2.2. specjalne szkolenie, włączając w to zatwierdzony okres służby na statku morskim nie krótszy niż 6 miesięcy; lub

2.3. posiadać kwalifikacje spełniające kompetencje techniczne określone w tabeli A-III/7 oraz odbyć zatwierdzony okres służby na statku morskim, nie krótszy niż 3 miesiące

3. spełnić standardy kompetencji określone w sekcji A-III/7 Kodeksu STCW.

3. Każda Strona porówna standardy kompetencji, jakich wymagała od elektromonterów, dla których świadectwa wydano przed dniem 1 stycznia 2012 r., ze standardami wymaganymi do wydania świadectwa, określonymi w sekcji A-III/7 Kodeksu STCW oraz w miarę potrzeb określi wymóg podniesienia kwalifikacji przez ten personel.

4. Strona może uznać, że członkowie załogi spełniają wymogi niniejszego prawidła, jeżeli pełnili służbę na odpowiednim stanowisku na pokładzie statku przez co najmniej 12 miesięcy w okresie 60 miesięcy poprzedzających wejście w życie niniejszego prawidła dla danej Strony i spełniają standardy kompetencji określone w sekcji A-III/7 Kodeksu STCW.

5. Bez względu na powyższe postanowienia punktów 1 do 4, Strona może uznać odpowiednio wykwalifikowaną osobę jako zdolną do wykonywania pewnych funkcji określonych w sekcji A-III/7.

ROZDZIAŁ  IV

Radiokomunikacja i radiooperatorzy

Wyjaśnienie

Obowiązujące postanowienia dotyczące wachty radiowej są zawarte w Regulaminie Radiokomunikacyjnym oraz w Międzynarodowej Konwencji o bezpieczeństwie życia na morzu z 1974 r. ze zmianami. Postanowienia dotyczące konserwacji sprzętu radiowego zawarte są w Międzynarodowej Konwencji o bezpieczeństwie życia na morzu z 1974 r. (SOLAS) ze zmianami oraz wytycznymi przyjętymi przez Organizację.

Prawidło IV/1

Zastosowanie

1. Z wyjątkiem postanowień punktu 2, postanowienia niniejszego rozdziału dotyczą radiooperatorów na statkach operujących w globalnym morskim systemie bezpieczeństwa i powiadamiania o niebezpieczeństwie (GMDSS), jak postanowiono w Międzynarodowej Konwencji o bezpieczeństwie życia na morzu z 1974 r. ze zmianami.

2. Radiooperatorzy na statkach, które nie muszą spełniać wymogów dotyczących GMDSS w rozdziale IV Konwencji SOLAS, nie mają obowiązku spełniania wymogów określonych w niniejszym rozdziale. Radiooperatorzy na tych statkach mają jednak obowiązek spełnienia wymogów Regulaminu Radiokomunikacyjnego. Administracja zapewni, aby odpowiednie świadectwa określone przez Regulamin Radiokomunikacyjny zostały wystawione lub uznane w stosunku do tych radiooperatorów.

Prawidło IV/2

Minimalne wymogi do wydawania świadectw operatorom GMDSS

1. Każda osoba odpowiedzialna za wykonywanie obowiązków radiokumunikacyjnych lub wykonująca obowiązki radiokomunikacyjne na statku zobowiązanym do uczestnictwa w GMDSS, powinna mieć odpowiednie świadectwo dotyczące GMDSS, wydane lub uznane przez Administrację stosownie do postanowień Regulaminu Radiokomunikacyjnego.

2. Dodatkowo, każdy kandydat ubiegający się na mocy niniejszego prawidła o uzyskanie świadectwa upoważniającego do pełnienia służby na statku wyposażonym w radiostację w myśl Międzynarodowej Konwencji o bezpieczeństwie życia na morzu z 1974 r. ze zmianami powinien:

1. mieć ukończone co najmniej 18 lat oraz

2. ukończyć zatwierdzoną edukację i szkolenie i sprostać standardowi kompetencji określonemu w sekcji A-IV/2 Kodeksu STCW.

ROZDZIAŁ  V

Specjalne wymagania szkoleniowe dla załogi na określonych typach statków

Prawidło V/1-1

Wymogi minimalne w zakresie wyszkolenia i kwalifikacji kapitanów, oficerów i marynarzy pełniących służbą na zbiornikowcach do przewozu produktów naftowych i do przewozu chemikaliów

1. Oficerowie i marynarze wyznaczeni do pełnienia specjalnych obowiązków i odpowiedzialności związanych z ładunkiem i urządzeniami ładunkowymi zbiornikowców do przewozu produktów naftowych lub zbiornikowców do przewozu chemikaliów powinni posiadać świadectwo podstawowego wyszkolenia w zakresie obsługi ładunku zbiornikowca do przewozu produktów naftowych i do przewozu chemikaliów.

2. Każdy kandydat ubiegający się o świadectwo podstawowego przeszkolenia do czynności przy ładunkach zbiornikowca do przewozu produktów naftowych i do przewozu chemikaliów powinien ukończyć szkolenie podstawowe zgodnie postanowieniami sekcji A-VI/1 Kodeksu STCW, a ponadto odbyć:

1. co najmniej trzymiesięczną potwierdzoną służbę na zbiornikowcach do przewozu produktów naftowych lub do przewozu chemikaliów oraz spełnić standard kompetencji określony w sekcji A-V/1-1 punkt 1 Kodeksu STCW; lub

2. zatwierdzone podstawowe szkolenie w zakresie obsługi ładunków na zbiornikowcach do przewozu produktów naftowych i do przewozu chemikaliów oraz spełnić standard kompetencji określony w sekcji A-V/1-1 punkt 1 Kodeksu STCW.

3. Kapitanowie, starsi oficerowie mechanicy, starsi oficerowie, drudzy oficerowie mechanicy oraz wszystkie inne osoby, które ponoszą bezpośrednią odpowiedzialność za ładowanie, wyładowanie, opiekę nad ładunkiem podczas przewozu lub manipulowanie nim, czyszczenie zbiorników lub inne czynności związane z ładunkiem na zbiornikowcach do przewozu produktów naftowych powinni posiadać świadectwo zaawansowanego szkolenia w zakresie obsługi ładunku takiego zbiornikowca.

4. Każdy kandydat ubiegający się o świadectwo zaawansowanego przeszkolenia do czynności przy ładunkach zbiornikowca do przewozu produktów naftowych powinien:

1. spełnić wymogi wydania świadectwa podstawowego przeszkolenia obsługi ładunków zbiornikowców do przewozu produktów naftowych i do przewozu chemikaliów; oraz

2. posiadając kwalifikacje do wydania świadectwa podstawowego przeszkolenia w zakresie obsługi ładunków zbiornikowców do przewozu produktów naftowych i do przewozu chemikaliów powinien:

2.1. odbyć co najmniej trzymiesięczną zatwierdzoną służbę morską na zbiornikowcach do przewozu produktów naftowych, lub

2.2. odbyć co najmniej miesięczne zatwierdzone szkolenie na pokładzie zbiornikowca do przewozu produktów naftowych w wymiarze nadliczbowym, obejmującym co najmniej trzy operacje załadunku i trzy operacje rozładunku, co jest udokumentowane w zatwierdzonej książce praktyk morskich, przy uwzględnieniu wytycznych w sekcji B-V/1, oraz

3. odbyć zatwierdzone zaawansowane szkolenie w zakresie obsługi ładunku zbiornikowca do przewozu ładunków naftowych oraz spełnić standardy kompetencji określone w sekcji A-V/1-1, punkt 2 Kodeksu STCW.

5. Kapitanowie, starsi oficerowie mechanicy, starsi oficerowie, drudzy oficerowie mechanicy oraz wszystkie inne osoby, które ponoszą bezpośrednią odpowiedzialność za ładowanie, wyładowanie, opiekę nad ładunkiem podczas przewozu lub manipulowanie nim, czyszczenie zbiorników lub inne czynności związane z ładunkiem na zbiornikowcu do przewozu chemikaliów powinni posiadać świadectwo zaawansowanego szkolenia w zakresie obsługi ładunku takiego zbiornikowca.

6. Każdy kandydat ubiegający się o świadectwo zaawansowanego przeszkolenia do czynności przy ładunkach zbiornikowca do przewozu chemikaliów powinien:

1. spełnić wymogi wydania świadectwa podstawowego przeszkolenia obsługi ładunków zbiornikowców do przewozu produktów naftowych i do przewozu chemikaliów; oraz

2. posiadając kwalifikacje do wydania świadectwa podstawowego przeszkolenia w zakresie obsługi ładunków zbiornikowców do przewozu produktów naftowych i do przewozu chemikaliów powinien:

2.1. odbyć co najmniej trzymiesięczną zatwierdzoną służbę morską na zbiornikowcach do przewozu chemikaliów, lub

2.2. odbyć co najmniej miesięczne zatwierdzone szkolenie na pokładzie zbiornikowca do przewozu chemikaliów, w nadliczbowym wymiarze, obejmującym co najmniej trzy operacje załadunku i trzy operacje rozładunku, co jest udokumentowane w zatwierdzonej książce praktyk morskich, przy uwzględnieniu wytycznych w sekcji B-V/1, oraz

3. odbyć zatwierdzone zaawansowane szkolenie w zakresie obsługi ładunku zbiornikowca do przewozu chemikaliów oraz spełnić standardy kompetencji określone w sekcji A-V/1-1, punkt 3 Kodeksu STCW.

7. Administracja powinna zapewnić, aby świadectwa przeszkolenia były wydawane członkom załogi, którzy uzyskali kwalifikacje określone odpowiednio w punktach 2, 4 lub 6; względnie, powinna zapewnić, aby istniejący dyplom lub świadectwo zostały należycie potwierdzone.

Prawidło V/1-2

Wymogi minimalne w zakresie wyszkolenia i kwalifikacji kapitanów, oficerów i marynarzy pełniących służbą na zbiornikowcach do przewozu gazów skroplonych

1. Oficerowie i marynarze wyznaczeni do pełnienia specjalnych obowiązków i odpowiedzialności związanych z ładunkiem i urządzeniami ładunkowymi powinni posiadać świadectwo podstawowego wyszkolenia w zakresie obsługi ładunku zbiornikowca do przewozu gazów skroplonych.

2. Każdy kandydat ubiegający się o świadectwo podstawowego przeszkolenia do czynności przy ładunkach zbiornikowca do przewozu gazów skroplonych powinien ukończyć szkolenie podstawowe zgodnie postanowieniami sekcji A-VI/1 Kodeksu STCW, a ponadto odbyć:

1. co najmniej trzymiesięczną potwierdzoną służbę na zbiornikowcach do przewozu gazów skroplonych oraz spełnić standard kompetencji określony w sekcji A-V/1-2 punkt 1 Kodeksu STCW; lub

2. zatwierdzone podstawowe szkolenie w zakresie obsługi ładunków na zbiornikowcach do przewozu gazów skroplonych oraz spełnić standard kompetencji określony w sekcji A-V/1-2 punkt 1 Kodeksu STCW.

3. Kapitanowie, starsi oficerowie mechanicy, starsi oficerowie, drudzy oficerowie mechanicy oraz wszystkie inne osoby, które ponoszą bezpośrednią odpowiedzialność za ładowanie, wyładowanie, opiekę nad ładunkiem podczas przewozu lub manipulowanie nim, czyszczenie zbiorników lub inne czynności związane z ładunkiem na zbiornikowcach do przewozu gazów skroplonych powinni posiadać świadectwo zaawansowanego szkolenia w zakresie obsługi ładunku tego zbiornikowca.

4. Każdy kandydat ubiegający się o świadectwo zaawansowanego przeszkolenia do czynności przy ładunkach zbiornikowca do przewozu gazów skroplonych powinien:

1. spełnić wymogi wydania świadectwa podstawowego przeszkolenia obsługi ładunków zbiornikowców do przewozu gazów skroplonych; oraz

2. posiadając kwalifikacje do wydania świadectwa podstawowego przeszkolenia w zakresie obsługi ładunków zbiornikowców do przewozu gazów skroplonych:

2.1. odbyć co najmniej trzymiesięczną zatwierdzoną służbę morską na zbiornikowcach do przewozu gazów skroplonych, lub

2.2. odbyć co najmniej miesięczne zatwierdzone szkolenie na pokładzie zbiornikowca do przewozu gazów skroplonych w wymiarze nadliczbowym, obejmującym co najmniej trzy operacje załadunku i trzy operacje rozładunku, co jest udokumentowane w zatwierdzonej książce praktyk morskich, przy uwzględnieniu wytycznych w sekcji B-V/1; oraz

3. odbyć zatwierdzone zaawansowane szkolenie w zakresie obsługi ładunku g zbiornikowca do przewozu gazów skroplonych oraz spełnić standardy kompetencji określone w sekcji A-V/1-2, punkt 2 Kodeksu STCW.

5. Administracja powinna zapewnić, aby świadectwa przeszkolenia były wydawane członkom załogi, którzy uzyskali kwalifikacje określone odpowiednio w punkcie 2 lub 4; względnie, powinna zapewnić, aby istniejący dyplom lub świadectwo zostały należycie potwierdzone.

Prawidło V/2

Obowiązkowe minimalne wymagania dotyczące wyszkolenia i kwalifikacji kapitanów, oficerów, marynarzy oraz innego personelu na statkach pasażerskich

1 Niniejsze prawidło stosuje się do kapitanów, oficerów, marynarzy oraz innego personelu na statkach pasażerskich uprawiających żeglugę międzynarodową. Administracje określają stosowanie tych wymogów względem personelu na statkach pasażerskich uprawiających żeglugę krajową.

2 Wszystkie osoby pełniące służbę na statku pasażerskim, przed powierzeniem im obowiązków pokładowych, muszą spełniać wymagania określone w sekcji A-VI/1 pkt 1 Kodeksu STCW.

3 Kapitanowie, oficerowie, marynarze oraz inny personel na statkach pasażerskich muszą ukończyć szkolenie określone w ustępach 5 do 9 poniżej, zgodnie z ich stanowiskiem, obowiązkami i zakresem odpowiedzialności.

4 Kapitanowie, oficerowie, marynarze i inne osoby zobowiązane odbyć szkolenie zgodnie z pkt 7 do 9 poniżej, w odstępach czasu nieprzekraczających pięciu lat, podejmują odpowiednie szkolenie odnawiające lub przedkładają dowody osiągnięcia wymaganego poziomu kompetencji w ciągu ostatnich pięciu lat

5 Personel pełniący służbę na statkach pasażerskich przechodzi szkolenie zapoznawcze dotyczące sytuacji zagrożeń na statkach pasażerskich, odpowiednie do ich stanowiska, obowiązków i zakresu odpowiedzialności, określone w sekcji A-V/2 pkt 1 Kodeksu STCW.

6 Personel bezpośrednio obsługujący pasażerów w części pasażerskiej statku przechodzi szkolenie w zakresie bezpieczeństwa określone w sekcji A-V/2 pkt 2 Kodeksu STCW.

7 Kapitanowie, oficerowie i marynarze posiadający kwalifikacje zgodnie z rozdziałami II, III i VII, oraz inny personel wyznaczony w rozkładzie alarmowym do pomocy pasażerom w przypadkach zagrożenia na statkach pasażerskich, przechodzą szkolenie kierowania tłumem na statku pasażerskim określone w sekcji A-V/2 pkt 3 Kodeksu STCW.

8 Kapitanowie, starsi oficerowie mechanicy, starsi oficerowie, drudzy oficerowie mechanicy oraz wszystkie inne osoby zgodnie z rozkładem alarmowym odpowiedzialne za bezpieczeństwo pasażerów w sytuacjach zagrożenia na statkach pasażerskich przechodzą zatwierdzone szkolenie w zakresie zarządzania kryzysowego i zachowań ludzkich, określone w sekcji A-V/2 pkt 4 Kodeksu STCW.

9 Kapitanowie, starsi oficerowie mechanicy, starsi oficerowie, drudzy oficerowie mechanicy oraz wszystkie inne osoby bezpośrednio odpowiedzialne za zaokrętowanie i wyokrętowanie pasażerów, załadunek, wyładunek lub zabezpieczenie ładunku, lub za zamykanie otworów w kadłubie na pokładzie statków pasażerskich typu ro-ro, przechodzą zatwierdzone szkolenie w zakresie bezpieczeństwa pasażerów i ładunku oraz szczelności kadłuba, określone w sekcji A-V/2 pkt 5 Kodeksu STCW.

10 Administracje zapewniają wydanie dokumentu poświadczającego ukończenie szkolenia wszystkim osobom, których kwalifikacje uznano zgodnie z pkt 6 do 9 niniejszego prawidła.

Prawidło  V/3

Obowiązkowe minimalne wymagania dotyczące wyszkolenia i kwalifikacji kapitanów, oficerów, marynarzy oraz innego personelu na statkach podlegających Kodeksowi IGF

1 Niniejsze prawidło stosuje się do kapitanów, oficerów i marynarzy oraz innego personelu na statkach podlegających Kodeksowi IGF.

2 Marynarze, którym mają być powierzone obowiązki na statkach podlegających Kodeksowi IGF, muszą ukończyć szkolenie wymagane w punktach 4 do 9, odpowiednie do ich stanowiska, obowiązków i odpowiedzialności.

3 Wszyscy marynarze na statkach podlegających Kodeksowi IGF, przed powierzeniem im obowiązków pokładowych, przechodzą odpowiednie szkolenie zapoznawcze dotyczące statku I specjalistycznych urządzeń, określone w prawidle I/14, pkt 1.5.

4 Marynarze odpowiedzialni za bezpieczeństwo związane z przechowywaniem i stosowaniem paliwa, lub działaniem w przypadku zagrożenia związanego z paliwem na statkach podlegających Kodeksowi IGF posiadają świadectwo podstawowego przeszkolenia na statkach podlegających Kodeksowi IGF.

5 Każdy kandydat ubiegający się o świadectwo podstawowego szkolenia na statkach podlegających Kodeksowi IGF musi ukończyć szkolenie podstawowe zgodnie z przepisami określonymi w sekcji A-V/3, pkt 1 Kodeksu STCW.

6 W przypadku marynarzy odpowiedzialnych za bezpieczeństwo związane z przechowywaniem i stosowaniem paliwa, lub działaniem w przypadku zagrożenia związanego z paliwem na statkach podlegających Kodeksowi IGF, posiadających kwalifikacje i świadectwo wydane zgodnie z prawidłem V/l-2, pkt 2 i 5, lub prawidłem V/l-2, pkt 4 i 5 na zbiornikowce do przewozu gazów skroplonych, należy przyjąć, iż spełniają wymogi określone w sekcji A-V/3, pkt 1, dotyczące podstawowego szkolenia do służby na statkach podlegających Kodeksowi IGF.

7 Kapitanowie, oficerowie mechanicy i personel bezpośrednio odpowiedzialny za przechowywanie i stosowanie paliwa i za układy paliwowe na statkach podlegających Kodeksowi IGF posiadają świadectwo przeszkolenia wyższego stopnia na statkach podlegających Kodeksowi IGF.

8 Każdy kandydat ubiegający się o świadectwo przeszkolenia stopnia wyższego na statkach podlegających Kodeksowi IGF, posiadający świadectwo przeszkolenia opisanego w pkt 4:

1. musi ukończyć zatwierdzone przeszkolenie stopnia wyższego do służby na statkach podlegających Kodeksowi IGF i spełnia standardy kompetencji określone w sekcji A-V/3, pkt 2 Kodeksu STCW; oraz

2. ma co najmniej miesięczną poświadczoną praktykę pływania, w trakcie której uczestniczył w minimum trzech operacjach bunkrowania na statkach podlegających Kodeksowi IGF. Dwie z trzech operacji bunkrowania mogą być zastąpione poświadczonym przeszkoleniem na symulatorze operacji bunkrowania stanowiącym część szkolenia określonego w pkt 8.1 powyżej.

9 Kapitanowie, oficerowie mechanicy oraz wszystkie inne osoby bezpośrednio odpowiedzialne za przechowywanie paliwa i jego wykorzystanie na statkach podlegających Kodeksowi IGF, posiadający kwalifikacje i świadectwo wydane zgodnie ze standardami kompetencji określonymi w sekcji A-V/l-2 pkt 2 do służby na zbiornikowcach do przewozu gazów skroplonych, są uważani jako spełniający wymogi określone w sekcji A-V/3, pkt 2 dotyczącej przeszkolenia stopnia wyższego na statki podlegające Kodeksowi IGF, jeżeli również:

1. spełniają wymogi określone w pkt 6;

2. spełniają wymogi dotyczące bunkrowania określone w pkt 8.2 lub uczestniczyli w prowadzeniu trzech operacji ładunkowych na zbiornikowcu do przewozu skroplonego gazu;

3. mają trzy miesiące praktyki pływania w okresie ostatnich pięciu lat na:

1. statkach podlegających Kodeksowi IGF;

2. zbiornikowcach przewożących jako ładunek paliwa objęte Kodeksem IGF; lub

3. na statkach stosujących paliwo gazowe lub inne o niskiej temperaturze zapłonu.

10 Każda ze Stron porówna standardy kompetencji, których wymagała od osób pełniących służbę na statkach napędzanych paliwem gazowym przed 1 stycznia 2017 r. ze standardami kompetencji w sekcji A- V/3 Kodeksu STCW, oraz w miarę potrzeb określi wymóg podniesienia kwalifikacji przez personel.

11 Administracje zapewniają wydawanie świadectw przeszkolenia marynarzom którzy posiadają kwalifikacje zgodnie z pkt 4 lub 7,.

12 Marynarze posiadający świadectwa przeszkolenia zgodnie z pkt 4 lub 7, w odstępach czasu nieprzekraczających pięciu lat powinni podjąć odpowiednie szkolenie odnawiające lub są zobowiązani do przedstawienia dowodów, że osiągnęli wymagany standard kompetencji w ciągu ostatnich pięciu lat.

Prawidło  V/4

Obowiązkowe minimalne wymagania dotyczące wyszkolenia i kwalifikacji kapitanów i oficerów pokładowych na statki eksploatowane na wodach polarnych.

1 Kapitanowie, starsi oficerowie oraz oficerowie wachtowi na statkach eksploatowanych na wodach polarnych muszą posiadać świadectwo podstawowego szkolenia na statki eksploatowane na wodach polarnych, zgodnie z wymogami zawartymi w Kodeksie polarnym.

2 Każdy kandydat ubiegający się o świadectwo przeszkolenia podstawowego na statki eksploatowane na wodach polarnych musi przejść zatwierdzone szkolenie podstawowe na statki eksploatowane na wodach polarnych oraz spełniać standard kompetencji określony w sekcji A-V/4 pkt 1 Kodeksu STCW.

3 Kapitanowie i starsi oficerowie na statkach eksploatowanych na wodach polarnych posiadają świadectwo przeszkolenia stopnia wyższego na statki eksploatowane na wodach polarnych, zgodnie z wymogami Kodeksu polarnego.

4 Każdy kandydat ubiegający się o świadectwo przeszkolenia stopnia wyższego na statki eksploatowane na wodach polarnych:

.1 spełnia wymogi do wydania świadectwa podstawowego przeszkolenia na statki eksploatowane na wodach polarnych;

.2 ma co najmniej dwa (2) miesiące poświadczonej praktyki pływania w dziale pokładowym na poziomie zarządzania, lub pełnienia obowiązków wachtowych na poziomie operacyjnym na wodach polarnych, lub inną równoważną poświadczoną praktykę pływania; oraz

.3 odbył zatwierdzone zaawansowane szkolenie na statki eksploatowane na wodach polarnych oraz spełnia standard kompetencji określony w sekcji A-V/4 pkt 2 Kodeksu STCW.

5 Administracje zapewniają wydawanie świadectw przeszkolenia marynarzom, którzy posiadają kwalifikacje zgodnie z pkt 2 lub 4..

Przepisy przejściowe

6 Do 1 lipca 2020 r., marynarze którzy rozpoczęli poświadczoną praktykę pływania na wodach polarnych przed 1 lipca 2018 r. powinni wykazać, że spełniają wymogi określone w pkt 2 poprzez:

.1 odbycie poświadczonej praktyki pływania na statku eksploatowanym na wodach polarnych lub równoważnej poświadczonej praktyki pływania, pełniąc obowiązki w dziale pokładowym na poziomie operacyjnym lub zarządzania, przez łączny okres co najmniej trzech miesięcy w okresie ostatnich pięciu lat; lub

.2 ukończenie szkolenia na statki eksploatowane na wodach polarnych, spełniającego wytyczne ustanowione przez Organizację.

7 Do 1 lipca 2020 r., marynarze, którzy rozpoczęli poświadczoną praktykę pływania na wodach polarnych przed 1 lipca 2018 r. powinni wykazać, że spełniają wymogi określone w pkt 4 poprzez:

.1 odbycie poświadczonej praktyki pływania na statku eksploatowanym na wodach polarnych lub równoważnej poświadczonej praktyki pływania, pełniąc obowiązki w dziale pokładowym na poziomie zarządzania, przez łączny okres co najmniej trzech miesięcy w okresie ostatnich pięciu lat; lub

.2 ukończenie szkolenia spełniającego wytyczne ustanowione przez Organizację dla statków eksploatowanych na wodach polarnych¹ oraz odbycie poświadczonej praktyki pływania na statku eksploatowanym na wodach polarnych lub równoważnej poświadczonej praktyki pływania, pełniąc obowiązki w dziale pokładowym na poziomie zarządzania, przez łączny okres co najmniej dwóch miesięcy w okresie ostatnich pięciu lat

ROZDZIAŁ  VI

Funkcje związane z bezpieczeństwem zawodowym, ochroną, opieką medyczną oraz ratownictwem

Prawidło VI/1

Wymogi minimalne dotyczące szkolenia zapoznawczego, szkolenia podstawowego i instruktażu dla wszystkich członków załogi w zakresie bezpieczeństwa

1. Członkowie załóg powinni odbyć szkolenie zapoznawcze, podstawowe lub instruktaż zgodnie z sekcją A-VI/1 Kodeksu STCW oraz spełnić zawarte w nich standardy kompetencji.

2. W przypadku, gdy szkolenie podstawowe nie zostało ujęte w zakresie kwalifikacji wymaganych do wydania dyplomu lub świadectwa, należy wydać świadectwo przeszkolenia z zaznaczeniem, że jego posiadacz uczestniczył w kursie z zakresu szkolenia podstawowego.

Prawidło VI/2

Wymogi minimalne do wydawania świadectw przeszkoleń w zakresie jednostek ratunkowych, łodzi ratowniczych i szybkich łodzi ratowniczych

1. Każdy kandydat ubiegający się o uzyskanie świadectwa ratownika na jednostkach ratunkowych i łodziach ratowniczych innych niż szybkie łodzie ratownicze powinien:

1. mieć ukończone 18 lat;

2. odbyć potwierdzoną służbę na statku morskim nie krótszą niż 12 miesięcy lub ukończyć zatwierdzony kurs szkoleniowy oraz odbyć zatwierdzoną co najmniej 6-miesięczną służbę na statku morskim; oraz

3. spełniać standardy kompetencji dla osób ubiegających się o uzyskanie świadectwa ratownika na jednostkach ratunkowych i łodziach ratowniczych, wyszczególnione w sekcji A-VI/2, punkty 1 do 4 Kodeksu STCW.

2. Każdy kandydat ubiegający się o świadectwo ratownika na szybkich jednostkach ratowniczych powinien:

1. posiadać świadectwo kwalifikacyjne ratownika na jednostkach ratunkowych i łodziach ratowniczych innych niż szybkie łodzie ratownicze;

2. odbyć odpowiedni kurs szkoleniowy; oraz

3. spełniać standardy kompetencji wymagane do uzyskania świadectwa starszego ratownika określone w sekcji A-VI/2, punkty 7 do 10 Kodeksu STCW.

Prawidło VI/3

Wymogi minimalne w zakresie szkolenia przeciwpożarowego stopnia wyższego

1. Członkowie załogi, wyznaczeni do kierowania akcjami gaszenia pożarów, powinni ukończyć szkolenie stopnia wyższego dotyczące technik gaszenia pożarów ze szczególnym podkreśleniem roli organizacji, taktyki i dowodzenia, według postanowień zawartych w sekcji A-VI/3 punkty 1 do 4 Kodeksu STCW, a także spełnić standardy kompetencji w niej zawarte.

2. W przypadku, gdy szkolenie przeciwpożarowe stopnia wyższego nie zostało ujęte w zakresie kwalifikacji wymaganych do wydania świadectwa, należy wydać świadectwo przeszkolenia z zaznaczeniem, że jego posiadacz uczestniczył w przeciwpożarowym kursie szkoleniowym stopnia wyższego.

Prawidło VI/4

Wymogi minimalne w zakresie pierwszej pomocy medycznej i sprawowania opieki medycznej

1. Członkowie załogi, wyznaczeni do udzielania pierwszej pomocy medycznej na statku, powinni spełniać wymagania kwalifikacyjne w zakresie udzielania pierwszej pomocy medycznej określonej w sekcji A-VI/4, punkty 1-3 Kodeksu STCW.

2. Marynarze wyznaczeni do kierowania opieką medyczną na statku powinni spełniać wymagania kwalifikacyjne w zakresie opieki medycznej, określone w sekcji A-VI/4, punkty 4 do 6 Kodeksu STCW.

3. W przypadku, gdy szkolenie z pierwszej pomocy lub opieki medycznej nie zostało ujęte w zakresie kwalifikacji wymaganych do wydania świadectwa, należy wydać świadectwo przeszkolenia z zaznaczeniem, że jego posiadacz uczestniczył w kursie szkoleniowym z pierwszej pomocy medycznej lub sprawowania opieki medycznej.

Prawidło VI/5

Wymogi minimalne w zakresie wydawania świadectw przeszkoleń dla oficerów ochrony statku

1. Każdy kandydat ubiegający się wydanie świadectwa przeszkolenia oficera ochrony statku powinien:

1. odbyć zatwierdzoną służbę na statku morskim przez okres co najmniej 12 miesięcy lub odbyć stosowną służbę na statku morskim i posiadać wiedzę na temat funkcjonowania statku; oraz

2. spełnić standardy kompetencji dla wydania dyplomu oficera ochrony statku, określone w sekcji A-VI/5, punkty 1 do 4 Kodeksu STCW.

2. Administracje powinny zapewnić, aby każda osoba uznana za odpowiednio wykwalifikowaną stosownie do postanowień niniejszego prawidła otrzymała dyplom.

Prawidło VI/6

Wymogi minimalne w zakresie instruktażu i szkolenia dotyczącego ochrony statku dla wszystkich członków załogi

1. Członkowie załogi powinni odbyć szkolenie lub instruktaż obejmujący zapoznanie i świadomość zagadnień związanych z ochroną, względnie instruktaż określony w sekcji A-VI/6 punkty 1 do 4 Kodeksu STCW oraz spełniać określony tam standard kompetencji.

2. W przypadku, gdy świadomość zagadnień związanych z ochroną nie została ujęta w kwalifikacjach wymaganych do wydania świadectwa, należy wydać świadectwo przeszkolenia z zaznaczeniem, że jego posiadacz uczestniczył w szkoleniu w zakresie zagadnień związanych z ochroną.

3. Każda Strona porówna normy szkolenia w zakresie ochrony, dla których świadectwa wydano przed wejściem niniejszego prawidła w życie, ze standardami wymaganymi do wydania świadectwa, określonymi w sekcji A-VI/6 punkt 4 Kodeksu STCW oraz w miarę potrzeb określą wymóg podniesienia przez nich kwalifikacji.

Członkowie załogi z wyznaczonymi obowiązkami w zakresie ochrony

4. Członkowie załogi, którym wyznaczono obowiązki w zakresie ochrony powinni spełnić standard kompetencji określony w sekcji A-VI/6 punkty 6 do 8 Kodeksu STCW.

5. W przypadku, gdy szkolenie z wykonywania wyznaczonych obowiązków w zakresie ochrony nie zostało ujęte w kwalifikacjach wymaganych do wydania świadectwa, należy wydać świadectwo przeszkolenia z zaznaczeniem, że jego posiadacz uczestniczył w szkoleniu w dotyczącym wyznaczonych obowiązków związanych z ochroną.

6. Każda Strona porówna normy szkolenia w zakresie ochrony, dla których świadectwa wydano przed wejściem niniejszego prawidła w życie, ze standardami wymaganymi do wydania świadectwa, określonymi w sekcji A-VI/6 punkt 8 Kodeksu STCW oraz w miarę potrzeb określą wymóg podniesienia przez nich kwalifikacji.

ROZDZIAŁ  VII

Dyplomy alternatywne

Prawidło VII/1

Wydawanie dyplomów alternatywnych

1. Bez względu na wymagania do uzyskania dyplomów, ujętych w rozdziałach II oraz III niniejszego Załącznika, Strony mogą podjąć decyzję o wydawaniu lub zatwierdzeniu wydawania dyplomów innych niż te, które są określone w prawidłach tych rozdziałów, pod warunkiem, że:

1. poziomy odpowiedzialności oraz związane z nimi funkcje, które mają być wyszczególnione w dyplomach alternatywnych i ich potwierdzeniach, są identyczne jak te, które wymienia się w sekcjach A-II/1, A-II/2, A-II/3, A-II/4, A-II/5, A-III/1, A-III/2, A-III/3, A-III/4, A-III/5 oraz A-IV/2 Kodeksu STCW;

2. kandydaci uzyskali odpowiednie wykształcenie i przeszkolenie oraz spełniają standardy kompetencji, zalecane w stosownych sekcjach Kodeksu STCW oraz wyszczególnione w sekcji A-VII/1 niniejszego Kodeksu, odnoszące się do funkcji i zakresu obowiązków określonych w dyplomie oraz w jego potwierdzeniu;

3. kandydaci ubiegający się o wydanie dyplomu alternatywnego odbyli służbę na statku morskim, odpowiednią do wykonywanych funkcji i zakresu obowiązków określonych w tym dyplomie. Minimalny okres wymaganej służby na statku morskim musi odpowiadać postanowieniom zawartym w rozdziale II i III niniejszego Załącznika. Jednakże minimalny okres wymaganej służby na statku morskim nie może być krótszy od określonego w sekcji A-VII/2 Kodeksu STCW;

4. kandydaci ubiegający się o wydanie dyplomu alternatywnego, którzy zgodnie z jego treścią mają wykonywać funkcje nawigacyjne na poziomie operacyjnym, powinni spełniać stosowne wymagania zawarte w prawidłach rozdziału IV, dotyczące wyznaczonych obowiązków w zakresie radiokomunikacji zgodnie z Regulaminem Radiokomunikacyjnym; oraz

5. dyplomy są wydawane zgodnie z wymaganiami prawidła I/2 i postanowieniami zawartymi w rozdziale VII Kodeksu STCW.

2. Żaden dyplom przewidziany w niniejszym rozdziale nie zostanie wydany, o ile Strona nie przekaże Organizacji stosownej informacji, zgodnie z artykułem IV i prawidłem I/7.

Prawidło VII/2

Wydawanie dyplomów członkom załóg

1. Każdy członek załogi wykonujący jakąkolwiek funkcję lub szereg funkcji określonych w tabelach A-II/1, A-II/2, A-II/3, A-II/4 lub A-II/5 rozdziału II lub w tabelach A-III/1, A-III/2, A-III/3, A-III/4 lub A-III/5 rozdziału III lub A-IV/2 rozdziału IV Kodeksu STCW powinien posiadać odpowiedni dyplom lub odpowiednie świadectwo przeszkolenia, w zależności od wymogów.

Prawidło VII/3

Zasady regulujące wydawanie dyplomów alternatywnych

1. Każda Strona, która zadecyduje o wydawaniu lub o zatwierdzaniu wydawania alternatywnych dyplomów, zapewni przestrzeganie następujących zasad:

1. żaden alternatywny system wydawania dyplomów nie zostanie wdrożony, jeśli nie zapewni wysokiego poziomu bezpieczeństwa na morzu i nie będzie oddziaływał zapobiegawczo na zanieczyszczenie środowiska w co najmniej równym stopniu co system opisany w innych rozdziałach; oraz

2. wszelkie normy umożliwiające wydawanie dyplomów zgodnie z niniejszym rozdziałem stworzą możliwość wymienialności dyplomów z tymi, które zostały wydane zgodnie z innymi rozdziałami.

2. Zasada wymienialności zawarta w pkt 1 zapewni, że:

1. członkowie załóg, którym wydano dyplomy na podstawie postanowień rozdziałów II i/lub III, oraz członkowie załóg, którym wydano dyplom na podstawie postanowień rozdziału VII, są zdolni do pełnienia służby na statkach z tradycyjnymi lub innymi formami organizacji; oraz

2. członkowie załóg nie są szkoleni pod kątem szczególnej organizacji pracy statku w taki sposób, który zmniejszałby możliwość wykorzystania ich umiejętności gdzie indziej.

3. Wydając jakikolwiek dyplom na podstawie niniejszego rozdziału należy wziąć pod uwagę następujące zasady:

1. wydanie alternatywnego dyplomu nie będzie służyć samo w sobie do:

1.1. zredukowania liczby członków załogi na statku,

1.2. obniżenia kwalifikacji zawodowych lub niewykorzystania w pełni umiejętności członków załogi, lub

1.3. uzasadnienia przydziału łączonych obowiązków wachtowego oficera pokładowego i mechanika jednemu posiadaczowi dyplomu podczas dowolnej wachty; oraz

2. osoba dowodząca powinna zostać mianowana kapitanem; ponadto wdrożenie jakichkolwiek ustaleń dotyczących wydawania dyplomów alternatywnych nie powinno niekorzystnie wpłynąć na prawną pozycję oraz władzę kapitana i innych członków załogi.

4. Zasady zawarte w punktach 1 i 2 niniejszego prawidła zapewnią utrzymanie kwalifikacji zarówno oficerów pokładowych, jak i oficerów mechaników.

ROZDZIAŁ  VIII

Pełnienie wacht

Prawidło VIII/1

Zdolność do pełnienia służby

1. W celu zapobiegania zmęczeniu członków załogi każda Administracja powinna:

1. ustalić i egzekwować okresy odpoczynku dla członków załogi pełniących wachty, a także członków załogi, których wyznaczone obowiązki obejmują bezpieczeństwo, ochronę i zapobieganie zanieczyszczeniom zgodnie z postanowieniami sekcji A-VIII/1 Kodeksu STCW; oraz

2. wymagać, by system wachtowy był tak ustalany, by sprawność osób pełniących wachty nie została osłabiona zmęczeniem i wszystkie obowiązki zostały tak zaplanowane, że pierwsza wachta na początku rejsu, jak i następne były pełnione po wystarczającym wypoczynku i w dobrej kondycji.

2. W celu zapobieżenia spożywaniu alkoholu i zażywaniu narkotyków, każda Administracja zapewni, aby wprowadzono odpowiednie środki zgodnie z postanowieniami sekcji A-VIII/1, przy jednoczesnym uwzględnieniu wytycznych sekcji B-VIII/1 Kodeksu STCW.

Prawidło VIII/2

Organizacja wachty i zasady, których należy przestrzegać

1. Administracje powinny zwrócić uwagę przedsiębiorstw zarządzających, kapitanów, starszych oficerów mechaników oraz wszystkich pełniących wachty na wymagania, zasady i wskazówki zawarte w Kodeksie STCW, które muszą być przestrzegane, aby zapewnić utrzymanie stałego bezpieczeństwa na wachcie lub wachtach, stosownie do panujących okoliczności i warunków na wszystkich statkach morskich i o każdej porze.

2. Administracje powinny wymagać, aby kapitan każdego statku zapewnił układ wacht odpowiedni dla zagwarantowania bezpiecznej wachty lub wacht, biorąc pod uwagę panujące okoliczności i warunki, oraz aby pod ogólnym nadzorem kapitana:

1. oficerowie wachtowi byli przez cały czas odpowiedzialni za bezpieczne kierowanie statkiem podczas swojej służby, w czasie fizycznej obecności na mostku nawigacyjnym lub w bezpośrednio sąsiadujących pomieszczeniach, takich, jak kabina nawigacyjna lub centrala kontrolno-manewrowa;

2. radiooperatorzy byli odpowiedzialni za pełnienie stałego nasłuchu radiowego na odpowiednich częstotliwościach podczas wacht;

3. oficerowie dowodzący wachtą maszynową, jak określono w Kodeksie STCW, pod kierunkiem starszego oficera mechanika, byli niezwłocznie dostępni na wezwanie celem stawienia się w pomieszczeniach maszynowych oraz, gdy sytuacja tego wymaga, byli fizycznie obecni w pomieszczeniach maszynowych w czasie pełnienia swoich obowiązków;

4. wachta lub wachty były przez cały czas pełnione w sposób właściwy i efektywny w celu zapewnienia bezpieczeństwa; podczas gdy statek jest zakotwiczony lub zacumowany, a gdy przewozi niebezpieczny ładunek, organizacja takiej wachty lub wacht powinna uwzględniać rodzaj, ilość, opakowanie i sztauowanie niebezpiecznego ładunku oraz zaistnienie jakichkolwiek specjalnych warunków na statku, na morzu lub na lądzie; oraz

5. w razie konieczności była pełniona wachta lub wachty w celu zapewnienia ochrony.

Rezolucja 3 ^*

Postanowienia Przejściowe

Konferencja,

Po przyjęciu poprawek z roku 1995 do Międzynarodowej Konwencji o Wymaganiach w Zakresie Wyszkolenia Marynarzy, Wydawania Świadectw oraz Pełnienia Wacht (STCW) z roku 1978,

Po uzgodnieniu, że Prawidło I/15 Postanowień Przejściowych zostanie włączone do poprawek, co zapewni stronom pięcioletni okres na wydanie i weryfikowanie dyplomów/świadectw zgodnie z poprawkami przyjętymi przez Konferencję,

Uznając konieczność natychmiastowego podjęcia przez Strony stosownych działań zmierzających do uwzględnienia poprawek w podległym im systemie szkolenia i wydawania dyplomów, aby przed 1 lutego 2002 r. osiągnąć jej pełne zastosowanie, Mając świadomość, że trudności, jakie mogą powstać w związku z wprowadzaniem wymogów poprawionej Konwencji STCW mogą ujemnie wpłynąć na wysokość wymagań co do fachowości w możliwie najkrótszym czasie:

1. Stanowczo zaleca, aby każda Strona na bieżąco informowała Komitet Bezpieczeństwa Morskiego Międzynarodowej Organizacji Morskiej (IMO) o stopniu zaawansowania we wprowadzaniu postanowień przejściowych Prawidła I/15 i uwzględniania wymagań wynikających z poprawek do Konwencji STCW przyjętych przez Konferencję, w jej warunkach miejscowych, jak również wszelkich innych trudnościach, które napotyka w związku z tym.

2. Zachęca Komitet Bezpieczeństwa Morskiego do kontrolowania prac zmierzających do wprowadzania Konwencji STCW wraz z poprawkami przez wszystkie Strony, co miałoby na celu wprowadzenie w możliwie najkrótszym czasie najwyższych wymagań zawodowych i usprawnienie procesu oraz wychodzenie naprzeciw trudnościom mogącym zagrozić pełnemu i efektywnemu wdrożeniu systemu.

Rezolucja 4

Szkolenie radiooperatorów dla obsługi Globalnego Morskiego Systemu Bezpieczeństwa i Powiadamiania w Niebezpieczeństwie (GMDSS)

Konferencja,

Po przyjęciu poprawek z roku 1995 do Międzynarodowej Konwencji o Wymaganiach w Zakresie Wyszkolenia Marynarzy, Wydawania Świadectw oraz Pełnienia Wacht z roku 1978, pragnąc wzmocnić wprowadzanie w życie Konwencji i tym samym podnieść kwalifikacje członków załóg, a także,

Przyjąwszy wymagania w zakresie wyszkolenia wszystkich oficerów pokładowych, wydawania im świadectw, jako właściwych do pełnienia określonych funkcji radiowych,

Potwierdzając znaczenie skutecznego pełnienia wachty radiowej i utrzymywania łączności radiowej dla zapewnienia bezpieczeństwa życia i mienia na morzu oraz ochrony środowiska morskiego,

Uwzględniając wymagania Globalnego Morskiego Systemu Bezpieczeństwa i Powiadamiania w Niebezpieczeństwie (GMDSS), określone w Regulaminie Radiokomunikacyjnym i Międzynarodowej Konwencji o Bezpieczeństwie Życia na Morzu (SOLAS) z roku 1974 wraz z poprawkami z roku 1988,

Biorąc pod uwagę, że zgodnie z Prawidłem IV/1 Konwencji o Bezpieczeństwie Życia na Morzu (SOLAS) z roku 1974 wraz z poprawkami z roku 1988, każdy statek, wobec którego ma zastosowanie rozdział IV tej Konwencji, będzie, po 1 lutego 1999 roku, zobowiązany do przestrzegania wszystkich odpowiednich wymogów określonych w tym rozdziale, a Globalny Morski System Bezpieczeństwa i Powiadamiania w Niebezpieczeństwie (GMDSS), będzie w pełni wprowadzony w życie.

Uwzględniając, że Prawidło IV/16 Konwencji SOLAS z roku 1974 wraz z poprawkami, stanowi, że personel każdego statku ma być przeszkolony do pełnienia funkcji radiowych w zakresie bezpieczeństwa ku zadowoleniu Administracji, Uwzględniając dalej, że Rezolucja A.769/18/, przyjęta przez Zgromadzenie Międzynarodowej Organizacji Morskiej (IMO), zaleca, aby Administracje, przed wydaniem świadectwa GMDSS posiadaczowi innego niż GMDSS świadectwa, stosowały wymóg zdania egzaminu co najmniej zgodnie z tokiem postępowania określonym w tej rezolucji, mając jednakże na uwadze, że postanowienia tej rezolucji wygasają 1 lutego 1977 r.,

Uznając również, że System GMDSS określi jedynie sposób przeprowadzania łączności radiowej w zakresie bezpieczeństwa dla większości innych statków, wobec których Konwencja SOLAS z roku 1974, wraz z poprawkami, nie ma zastosowania. Uznając również potrzebę wyszkolenia osób zatrudnionych na pokładzie takich statków i wydania im świadectw zgodnie z Regulaminem Radiokomunikacyjnym i z Międzynarodową Konwencją w Sprawie Norm Szkolenia Członków Załóg, Wydawania Dyplomów i Pełnienia Wacht (STCW) z roku 1978, wraz z poprawkami, Uwzględniając fakt, że powoduje to konieczność wyszkolenia i wydania świadectw przed 1 lutego 1999 r. znacznej liczbie praktykujących już kapitanów, oficerów pokładowych i radiooperatorów do podjęcia funkcji radiooperatorów w systemie GMDSS,

Wyrażając opinię, że w przypadku opóźnienia tego wyszkolenia i wydania świadectw, może dojść do braku radiooperatorów w systemie GMDSS na dużą skalę, w momencie gdy system GMDSS zostanie w pełni wprowadzony w życie,

stanowczo zaleca Administracjom:

1. podjęcie działania w celu zapewnienia wystarczającej liczby osób zdolnych do przejęcia obowiązków radiowej służby bezpieczeństwa na swoich statkach przed 1 lutego 1999 r., nie redukując zakresu wyszkolenia.

2. spowodowanie zainteresowania działających w ich krajach armatorów i marynarzy oraz tych wszystkich osób, które mogą się stać potencjalnymi użytkownikami usług GMDSS, jak również tych, których statki mogą być ich użytkownikami.

Rezolucja 5

Szkolenie osób pracujących na statkach pasażerskich typu Ro-Ro w zakresie kierowania w sytuacjach zagrożenia i w przypadku nietypowych zachowań ludzkich

Konferencja,

Po przyjęciu poprawek z roku 1995 do Międzynarodowej Konwencji o Wymaganiach w Zakresie Wyszkolenia Marynarzy, Wydawania Świadectw oraz Pełnienia Wacht z roku 1978, (STCW),

Zważywszy, że Prawidło V/2.8 Konwencji o Wymaganiach w Zakresie Wyszkolenia Marynarzy, Wydawania Świadectw oraz Pełnienia Wacht, wraz z poprawkami, nakłada obowiązek przeszkolenia kapitanów, oficerów, starszego oficera mechanika, drugiego oficera mechanika oraz wszystkich członków załogi ponoszących odpowiedzialność za bezpieczeństwo pasażerów w sytuacjach zagrożenia w zakresie pełnienia funkcji kierowniczych i panowania nad zachowaniem się ludzi,

Zważywszy również, że Przepisy o Szkoleniu Członków Załóg, Wydawaniu Dyplomów i Pełnieniu Wacht wymagają, między innymi, aby szkolenie to było realizowane, ku zadowoleniu Administracji, w oparciu o wymagania opracowane przez Międzynarodową Organizację Morską,

Wskazując na to, że Komitet d/s Bezpieczeństwa Morskiego tej Organizacji, podczas swej 65 Sesji, uzgodnił, że wyszkolenie w zakresie kierowania w sytuacjach zagrożenia i w przypadku nietypowych zachowań ludzkich ma zasadnicze znaczenie dla głównego personelu na statkach pasażerskich typu Ro-Ro i powinno obejmować następujące dziedziny:

- zachowanie się człowieka i jego reakcje,

- udoskonalenie korzystania ze środków ratunkowych,

- opracowanie planów działania w sytuacjach zagrożenia,

- rozwijanie umiejętności kierowania grupą,

- opanowanie stresu oraz

- utrzymanie łączności,

wskazując również na opinię Komitetu Bezpieczeństwa Morskiego, że szczegóły takiego szkolenia winny być opracowane tak, aby zapewniały osiągnięcie wiedzy, znajomości praktycznej i sprawności oraz obejmowały sposób wykazania sprawności oraz kryteria oceny sprawności zanim zostaną włączone do części A Kodu STCW, Zachęca Międzynarodową Organizację Morską do opracowania, w trybie pilnym szczegółowych postanowień dotyczących szkolenia personelu na statkach pasażerskich typu Ro-Ro w zakresie kierowania w sytuacjach zagrożenia i w przypadku nietypowych zachowań ludzkich, celem ewentualnego włączenia ich do Kodu STCW.

Rezolucja 6

Szkolenie personelu na statkach pasażerskich

Przyjąwszy poprawki z roku 1995 do Międzynarodowej Konwencji o Wymaganiach w Zakresie Wyszkolenia Marynarzy, Wydawania Świadectw oraz Pełnienia Wacht z roku 1978 łącznie z Prawidłem V/2, dotyczącym obowiązującego minimum wiedzy wymaganej od kapitanów, oficerów, marynarzy nie będących oficerami i innego personelu na statkach pasażerskich typu Ro-Ro,

Przewidując, że postanowienia szczegółowe dotyczące szkolenia w znaczącym stopniu doprowadzą do podniesienia stopnia bezpieczeństwa na statkach pasażerskich typu Ro-Ro w sytuacjach zagrożenia,

Uznając, że udział personelu statkowego w bezpiecznej ewakuacji pasażerów w sytuacjach zagrożenia jest ważny,

Uznając, że może zaistnieć sytuacja, w której personel wyznaczony do pomocy pasażerom w sytuacji zagrożenia zostanie zmuszony do udzielania pomocy innym członkom załogi, którzy nie zostali specjalnie przeszkoleni, że może mieć to wpływ na zachowanie się pasażerów w takich sytuacjach,

Mając świadomość, że niektórzy członkowie załóg statków pasażerskich nie mają obowiązku przeszkolenia według tych samych wymagań co personel statków pasażerskich typu Ro-Ro,

1. zachęca Międzynarodową Organizację Morską, aby rozważyła opracowanie odpowiednich postanowień dotyczących szkolenia kapitanów, oficerów, marynarzy i innych osób zatrudnionych na statkach pasażerskich, aby mogły one być włączone do Konwencji STCW z roku 1978 wraz z poprawkami,

2. zachęca Strony Konwencji STCW z roku 1978, aby wzięły pod uwagę możliwość zastosowania odpowiednich postanowień Prawidła V/2 w trybie dobrowolności wobec personelu zatrudnionego na statkach pasażerskich.

Rezolucja 7

Kontrolowanie ewentualnych skutków wydawania dyplomów alternatywnych

Konferencja,

Przyjąwszy poprawki z roku 1995 do Międzynarodowej Konwencji o Wymaganiach w Zakresie Wyszkolenia Marynarzy, Wydawania Świadectw oraz Pełnienia Wacht z roku 1978,

Uznając, że rozdział VII poprawionego Załącznika do Konwencji STCW przewiduje możliwość wydawania dyplomów alternatywnych oraz że tryb wydawania takich dyplomów może być wdrażany w różny sposób przez Strony Konwencji,

Uznając dalej, że działanie takich systemów w praktyce jest w obecnej chwili ograniczone i mogą one znacznie wpłynąć na podział pracy i odpowiedzialności pomiędzy członków załogi,

Wyrażając zapewnienie, że wdrażanie takich systemów nie zaszkodzi w konsekwencji bezpieczeństwu życia na morzu, bezpieczeństwu statku i jego eksploatacji lub ochronie środowiska morskiego,

Zachęca Komitet Bezpieczeństwa Morskiego Międzynarodowej Organizacji Morskiej do utrzymywania stałej kontroli nad wdrażaniem rozdziału VII poprawionego załącznika do Konwencji STCW i stosownych sekcji Kodu STCW, w celu:

1. identyfikacji systemów dyplomów alternatywnych, wprowadzanych w myśl rozdziału VII,

2. określenia, czy zachodzi konieczność wprowadzenia poprawek do Kodu STCW, aby mieć pewność, że wymagania w zakresie wdrażania tych systemów są adekwatne i efektywne; oraz

3. prowadzenia dalszych prac nad zasadami zawartymi w Prawidle VII/3 i uściślenia ich zastosowania.

Rezolucja 8

Podnoszenie poziomu wiedzy technicznej, umiejętności praktycznych oraz fachowości członków załóg

Konferencja,

Przyjąwszy poprawki z roku 1995 do Międzynarodowej Konwencji o Wymaganiach w Zakresie Wyszkolenia Marynarzy, Wydawania Świadectw oraz Pełnienia Wacht z roku 1978, mając na uwadze wzmocnienie procesu wdrażania Konwencji, a tym samym doskonalenie fachowości członków załóg,

Uznając, że ogólna efektywność procesów doboru, szkolenia i wydawania świadectw może być oceniona jedynie na podstawie umiejętności praktycznych, zdolności i fachowości wykazywanych przez członków załóg podczas pracy na statku,

Zaleca, aby Administracje podjęły starania, aby przedsiębiorstwa żeglugowe:

1. ustaliły kryteria i sposoby doboru personelu tak, aby wykazywał on możliwie najwyższy poziom wiedzy technicznej, umiejętności praktycznych oraz fachowości,

2. kontrolowały aktualny poziom personelu na statkach w zakresie wykonywania obowiązków,

3. zachęcały wszystkich oficerów do aktywnego udziału w szkoleniu młodszego personelu,

4. starannie kontrolowały i często dokonywały oceny postępu w zakresie przyswajania wiedzy technicznej i rozwijania umiejętności praktycznych przez młodszy personel podczas pracy na statku,

5. zapewniły szkolenie podyplomowe i uaktualniające wiedzę w odpowiednich odstępach czasu; oraz

6. podjęły wszelkie stosowne działania w celu podniesienia rangi zawodu i profesjonalizmu wśród podległego im personelu.

Rezolucja 9

Postanowienia w sprawie międzynarodowych wymagań w zakresie stanu zdrowia członków załóg

Konferencja,

Przyjąwszy poprawki z roku 1995 do Międzynarodowej Konwencji o Wymaganiach w Zakresie Wyszkolenia Marynarzy, Wydawania Świadectw oraz Pełnienia Wacht z roku 1978;

Notując brak uzgodnień międzynarodowych w odniesieniu do stanu zdrowia członków załóg;

Uznając, jak ważny jest stan zdrowia kapitanów i członków załóg dla bezpieczeństwa życia i mienia na morzu i ochrony środowiska morskiego;

Biorąc pod uwagę ustalenia Międzynarodowej Organizacji Pracy dotyczące badań lekarskich członków załóg;

a także, że Międzynarodowa Organizacja Pracy i Światowa Organizacja Zdrowia podejmują prace nad całościową rewizją aktualnie obowiązujących wymagań w zakresie badań lekarskich członków załóg,

Zachęca Organizację do prowadzenia dalszych prac w zakresie międzynarodowych wymagań dotyczących stanu zdrowia członków załóg we współpracy z Międzynarodową Organizacją Pracy i Światową Organizacją Zdrowia.

Rezolucja 10

Szkolenie pilotów morskich, personelu obsługi ruchu statków i personelu morskiego zatrudnionego na ruchomych jednostkach przybrzeżnych

Konferencja,

Przyjąwszy poprawki z roku 1995 do Międzynarodowej Konwencji o Wymaganiach w Zakresie Wyszkolenia Marynarzy, Wydawania Świadectw oraz Pełnienia Wacht z roku 1978;

Uznając rolę pilotów morskich, personelu obsługi ruchu statków i personelu zatrudnionego na ruchomych jednostkach przybrzeżnych w zachowaniu bezpieczeństwa życia i mienia na morzu oraz ochronie środowiska morskiego; Stwierdzając, że ograniczenia czasowe uniemożliwiłyby rozpatrzenie możliwości włączenia postanowień dotyczących szkolenia i wydawania dyplomów temu personelowi do poprawek do Konwencji STCW z roku 1978 przyjętych przez Konferencję,

Zachęca Międzynarodową Organizację Morską, aby rozpatrzyła możliwość opracowania wymagań w zakresie szkolenia pilotów morskich, personelu obsługi ruchu statków i personelu zatrudnionego na ruchomych jednostkach przybrzeżnych i wydawania dyplomów, celem włączenia ich do Konwencji STCW z roku 1978 lub do innego dokumentu.

Rezolucja 11

Promowanie współpracy technicznej

Konferencja,

Przyjąwszy poprawki z roku 1995 do Międzynarodowej Konwencji o Wymaganiach w Zakresie Wyszkolenia Marynarzy, Wydawania Świadectw oraz Pełnienia Wacht z roku 1978;

Uznając ważność odpowiedniego wykształcenia, przeszkolenia praktycznego i właściwego im doświadczenia praktycznego dla wszystkich członków załóg, Biorąc pod uwagę także, że szczególnie w krajach rozwijających się mogą zaistnieć ograniczone możliwości dostępu do specjalistycznych programów szkoleniowych i uzyskania wymaganej praktyki;

Wyrażając przekonanie, że promowanie współpracy technicznej dopomoże tym krajom, nie mającym jeszcze odpowiednich ekspertyz ani zaplecza do prowadzenia takiego szkolenia, wprowadzić w życie wymagania poprawionej Konwencji STCW:

1. stanowczo zaleca Stronom, aby we współpracy z Międzynarodową Organizacją Morską zapewniły lub dopomogły w zapewnieniu pomocy tym krajom, które mają trudności w sprostaniu zwiększonym wymaganiom Konwencji STCW,

2. zachęca Międzynarodową Organizację Morską do zwiększenia wysiłków na rzecz zapewnienia krajom pomocy i wprowadzenia do swego programu do spraw współpracy technicznej stosownej klauzuli.

Rezolucja 12

Wkład Światowego Uniwersytetu Morskiego w opracowanie programu poszerzonych wymagań w zakresie szkolenia morskiego

Konferencja,

Przyjąwszy poprawki z roku 1995 do Międzynarodowej Konwencji o Wymaganiach w Zakresie Wyszkolenia Marynarzy, Wydawania Świadectw oraz Pełnienia Wacht z roku 1978;

Przyjąwszy również rezolucję 11 o promowaniu współpracy technicznej;

Mając świadomość, że wiele krajów, a szczególnie kraje rozwijające się, mogą mieć trudności z wprowadzeniem szkolenia i jego oceny na wymaganym przez Konwencję, wraz z poprawkami, poziomie;

Uznając znaczącą rolę wkładu absolwentów Światowego Uniwersytetu Morskiego we wprowadzanie w życie Konwencji STCW wraz z poprawkami i udoskonalonych programów szkolenia, szczególnie w krajach rozwijających się, jak również we wprowadzaniu w życie wymagań włączonych do innych Konwencji Międzynarodowej Organizacji Morskiej, związanych z bezpieczeństwem morskim i zanieczyszczeniem środowiska ;

Mając również świadomość, że w międzynarodowej branży morskiej zatrudniony tam personel powinien stale posiadać odpowiedni poziom wiedzy i wyszkolenia praktycznego, aby sprostać dążeniom Organizacji do zapewnienia bezpieczniejszych warunków żeglugi i bardziej czystych oceanów, w jednolity i efektywny sposób na całym świecie;

Uznając, że stałe zapotrzebowanie na personel może być zaspokojone przez Światowy Uniwersytet Morski, który poprzez swoją działalność i przekazywanie programów zaawansowanego szkolenia morskiego przejmuje wiodącą rolę w świecie w pogłębianiu wiedzy praktycznej i wykształcenia morskiego;

1. stanowczo zaleca Organizacji prowadzenie dalszych prac w celu:

1. spożytkowania materiałów i ekspertyz Światowego Uniwersytetu Morskiego do przekazywania wykształcenia morskiego i wiedzy praktycznej wszędzie tam, gdzie jest ona potrzebna, a szczególnie do krajów rozwijających się; oraz

2. zachęcania i udzielania poparcia Światowemu Uniwersytetowi Morskiemu w pełnieniu wiodącej roli w dziedzinie promocji i wprowadzania w życie programów zaawansowanego szkolenia morskiego;

2. usilnie zaleca, aby Administracje nie zaprzestawały popierania i wykorzystywania materiałów Światowego Uniwersytetu Morskiego w zapewnieniu sobie kadr dobrze wyszkolonych urzędników administracyjnych i wykładowców dziedzin morskich;

3. nakłada na Sekretarza Generalnego Organizacji obowiązek przedłożenia niniejszej rezolucji Zgromadzeniu Organizacji i zachęca je do rozważenia przyjęcia podobnej rezolucji.

Rezolucja 13

Rewizja kursów modelowych opublikowanych przez Międzynarodową Organizację Morską

Konferencja,

Przyjąwszy poprawki z roku 1995 do Międzynarodowej Konwencji o Wymaganiach w Zakresie Wyszkolenia Marynarzy, Wydawania Świadectw oraz Pełnienia Wacht z roku 1978,

Uznając dużą rolę kursów modelowych, opublikowanych przez Międzynarodową Organizację Morską, które dostarczyły podstawowych programów opartych na minimalnych wymaganiach wynikających z Konwencji STCW przyjętej w roku 1978, Doceniając znaczenie kursów modelowych, które dopomogły wielu instytucjom szkoleniowym podnieść poziom prowadzonego przez nie szkolenia i są wykorzystywane do ulepszania metod oceniania fachowości,

Dążąc do osiągnięcia większej jednolitości w realizowaniu Prawideł Konwencji, wraz z poprawkami, dotyczących szkolenia i oceniania,

Zachęca:

1. Organizację do podjęcia działań w celu przejrzenia i uaktualnienia tych kursów modelowych, które dostarczają wskazówek odnośnie wprowadzania w życie szkolenia i oceniania zgodnie z przepisami Konwencji wraz z poprawkami,

2. Administrację do finansowania lub też innego wsparcia, przejrzenia i aktualizacji takich kursów modelowych.

Rezolucja 14

Promowanie udziału kobiet w gospodarce morskiej

Konferencja,

Przyjąwszy poprawki z roku 1995 do Międzynarodowej Konwencji o Wymaganiach w Zakresie Wyszkolenia Marynarzy, Wydawania Świadectw oraz Pełnienia Wacht z roku 1978,

Przyjmując do wiadomości średnioterminowy plan włączenia kobiet do sektora morskiego, opracowany przez Międzynarodową Organizację Morską, i udzielając Organizacji poparcia w Jej dążeniu do promowania szkolenia kobiet w sektorze morskim,

Dążąc do zapewnienia równego dla kobiet i mężczyzn dostępu do wyszkolenia morskiego i zatrudniania na statkach,

zachęca Administracje do:

1. zwrócenia szczególnej uwagi na zapewnienie równego dla kobiet i mężczyzn dostępu do wszystkich dziedzin gospodarki morskiej,

2. zwrócenia uwagi na rolę kobiet w zawodach morskich oraz promowania ich większego udziału w szkoleniu morskim na wszystkich poziomach.

CZĘŚĆ  A

OBOWIĄZKOWE WYMOGI W ZAKRESIE POSTANOWIEŃ ZAŁĄCZNIKA KONWENCJI STCW

Wstęp

1. Niniejsza część Kodeksu STCW zawiera obowiązkowe postanowienia, do których szczegółowe odwołania zamieszczono w Załączniku Międzynarodowej Konwencji o wymaganiach w zakresie wyszkolenia marynarzy, wydawania świadectw i pełnienia wacht z 1978 r. ze zmianami, zwanej dalej Konwencją STCW. Postanowienia te szczegółowo określają minimalne wymogi, które Strony muszą spełniać w celu skutecznego wypełnienia warunków Konwencji.

2. Część ta zawiera również standardy kompetencji, wymagane od kandydatów starających się o wydanie i odnowienie dyplomów na mocy postanowień Konwencji STCW. By wyjaśnić powiązanie między postanowieniami zawartymi w rozdziale VII, dotyczącym alternatywnego wydawania dyplomów oraz postanowieniami rozdziałów II, III i IV, dotyczących wydawania dyplomów, umiejętności wyszczególnione w standardach kompetencji zostały odpowiednio pogrupowane według następujących siedmiu funkcji:

1. Nawigacja

2. Przeładunek i sztauowanie ładunków

3. Kontrolowanie pracy statku i opieka nad osobami na pokładzie

4. Mechanika okrętowa

5. Elektrotechnika, elektronika, automatyka

6. Konserwacja i naprawy

7. Radiokomunikacja

na następujących poziomach odpowiedzialności:

1. Poziom zarządzania

2. Poziom operacyjny

3. Poziom pomocniczy

Opisy funkcji i poziomów odpowiedzialności stanowią podtytuły w tabelach standardów kompetencji, znajdujących się w rozdziałach II, III i IV niniejszej części. Zakres funkcji na określonym poziomie odpowiedzialności, wskazanym w podtytule, został określony według umiejętności wymienionych w kolumnie 1 tabeli. Znaczenia pojęć: "funkcja" oraz "poziom odpowiedzialności" zostały wyjaśnione w postanowieniach ogólnych, w sekcji A-I/1.

3. Numeracja sekcji niniejszej części odpowiada numeracji prawideł zawartych w załączniku do Konwencji STCW. Treść tych sekcji może być podzielona na ponumerowane części i punkty, ale numeracja taka odnosi się wyłącznie do danego tekstu.

ROZDZIAŁ  I

Standardy w zakresie postanowień ogólnych

Sekcja A-I/1

Definicje i wyjaśnienia

1. Definicje i wyjaśnienia zawarte w Artykule II oraz prawidle I/1 odnoszą się do pojęć użytych zarówno w części A, jak i B niniejszego Kodeksu. Ponadto, następujące definicje uzupełniające odnoszą się wyłącznie do niniejszego Kodeksu:

1. Standard kompetencji oznacza zarówno poziom biegłości, jaki należy osiągnąć, aby odpowiednio wykonywać funkcje na statku zgodnie z kryteriami uzgodnionymi na gruncie międzynarodowym, zgodnie z treścią niniejszego dokumentu, a także wprowadzenie przewidywanych wymogów lub przewidywanego poziomu wiedzy, zrozumienia oraz wykazania umiejętności;

2. Poziom zarządzania oznacza poziom odpowiedzialności związany:

2.1. z pełnieniem służby na statkach morskich na stanowisku kapitana, starszego oficera, starszego mechanika lub drugiego mechanika; oraz

2.2. z zapewnieniem, że wszystkie funkcje są odpowiednio wykonywane w wyznaczonym zakresie odpowiedzialności;

3. Poziom operacyjny oznacza poziom odpowiedzialności związany:

3.1. z pełnieniem służby na stanowisku oficera wachtowego na pokładzie, w maszynowni lub oficera mechanika wyznaczonego do pełnienia wachty w maszynowni okresowo bezzałogowej lub radiooperatora na statku morskim; oraz

3.2. z bezpośrednią kontrolą nad wykonywaniem wszystkich funkcji w wyznaczonym zakresie odpowiedzialności, zgodnie z właściwymi procedurami i pod kierunkiem osoby pełniącej służbę na poziomie zarządzania w granicach odpowiedniego zakresu odpowiedzialności;

4. Poziom pomocniczy oznacza poziom odpowiedzialności związany z wykonywaniem przydzielonych zadań, obowiązków lub odpowiedzialności na statku morskim pod kierunkiem osoby pełniącej służbę na poziomie operacyjnym lub na poziomie zarządzania;

5. Kryteria oceny są pojęciem pojawiającym się w kolumnie 4 tabel w części A "Minimalny standard kompetencji", określającym kryteria, jakimi ma posługiwać się osoba decydująca o tym, czy kandydat może wykonywać określone zadania, obowiązki i odpowiedzialności; oraz

6. Niezależna ocena oznacza ocenę wydaną przez odpowiednio wykwalifikowane osoby, niezależne i będące spoza jednostki lub działalności podlegającej ocenie, w celu skontrolowania, czy procedury administracyjne i operacyjne na wszystkich poziomach są zarządzane, organizowane, podejmowane oraz poddane kontrolowane wewnętrznie tak, aby zapewnić ich poprawność dla osiągnięcia ustalonych celów.

Sekcja A-I/2

Dyplomy i potwierdzenia

1. Tam, gdzie stosownie do postanowień prawidła I/2, punkt 6, potwierdzenie wymagane na mocy artykułu VI Konwencji zostało włączone do treści samego dyplomu, dyplom należy wydać na formularzu zgodnym z poniższym wzorem, pod warunkiem że wyrażenie "lub do dnia wygaśnięcia każdorazowego przedłużenia ważności niniejszego dyplomu, zgodnie ze wskazaniem na odwrocie", widniejące na pierwszej stronie formularza oraz postanowienia dotyczące rejestracji przedłużenia terminu ważności, uwidocznione na odwrocie formularza zostaną pominięte, w przypadku gdy dyplom wymaga wymiany z powodu upływu terminu ważności. Wytyczne dotyczące wypełnienia formularza zostały zawarte w sekcji B-I/2 niniejszego Kodeksu.

Pieczęć urzędowa)

(NAZWA PAŃSTWA)

DYPLOM WYDANY NA PODSTAWIE POSTANOWIEŃ MIĘDZYNARODOWEJ KONWENCJI O WYMAGANIACH W ZAKRESIE WYSZKOLENIA MARYNARZY, WYDAWANIA IM ŚWIADECTW ORAZ PEŁNIENIA WACHT, 1978, ZE ZMIANAMI

Rząd państwa................................................... zaświadcza, że ............................................

został uznany za odpowiednio wykwalifikowanego zgodnie z postanowieniami prawidła ............ powyższej Konwencji ze zmianami, i posiada kwalifikacje do wykonywania następujących funkcji, na określonych poziomach, z zastrzeżeniem wszelkich wyszczególnionych ograniczeń, do dnia ............. lub do dnia wygaśnięcia każdorazowego przedłużenia ważności niniejszego dyplomu, zgodnie ze wskazaniem na odwrocie:

FUNKCJA	POZIOM	STOSOWANE OGRANICZENIA (JEŚLI SĄ)

Prawowity posiadacz niniejszego dyplomu może zajmować następujące stanowisko lub stanowiska wyszczególnione w obowiązujących wymogach Administracji, dotyczących bezpiecznego obsadzania statków załogą:

STANOWISKO	STOSOWANE OGRANICZENIA (JEŚLI SĄ)

Dyplom nr. ....................................................... wydany w dniu ...........................................

(pieczęć urzędowa) ..............................................................................

Podpis upoważnionego urzędnika

..............................................................................

Imię i nazwisko upoważnionego urzędnika

Zgodnie z prawidłem I/2, punkt 11 Konwencji, oryginał niniejszego dyplomu musi być dostępny, podczas gdy posiadacz dyplomu pełni służbę na statku.

Data urodzenia posiadacza dyplomu .....................................................................................

Podpis posiadacza dyplomu ..................................................................................................

Fotografia posiadacza dyplomu

Termin ważności niniejszego dyplomu zostaje przedłużony do ..........................................................
(pieczęć urzędowa)			............................................................................
			Podpis upoważnionego urzędnika
Data odnowienia .............. ............................................................................................
	Imię i nazwisko upoważnionego urzędnika
Termin ważności niniejszego dyplomu zostaje przedłużony do ..........................................................
(pieczęć urzędowa)		.........................................................
		Podpis upoważnionego urzędnika
Data odnowienia .............. ............................................................................................
	Imię i nazwisko upoważnionego urzędnika

2. Z wyjątkiem sytuacji przewidzianej w punkcie 1, należy potwierdzić wydanie dyplomu na formularzu zgodnym z poniższym wzorem, pod warunkiem, że wyrażenie "lub do dnia wygaśnięcia każdorazowego przedłużenia ważności niniejszego potwierdzenia, zgodnie ze wskazaniem na odwrocie" widniejące na pierwszej stronie formularza oraz postanowienia dotyczące rejestracji przedłużenia terminu ważności, uwidocznione na odwrocie formularza zostaną pominięte w przypadku, gdy potwierdzenie wymaga wymiany z powodu upływu terminu ważności. Wytyczne dotyczące wypełnienia formularza zostały zawarte w sekcji B-I/2 niniejszego Kodeksu.

(Pieczęć urzędowa)

(NAZWA PAŃSTWA)

POTWIERDZENIE WYDANIA DYPLOMU NA PODSTAWIE POSTANOWIEŃ MIĘDZYNARODOWEJ KONWENCJI O WYMAGANIACH W ZAKRESIE WYSZKOLENIA MARYNARZY, WYDAWANIA IM ŚWIADECTW ORAZ PEŁNIENIA WACHT, 1978, ZE ZMIANAMI

Rząd państwa.................... zaświadcza, że dyplom nr ........ wydano .........................., który został uznany za odpowiednio wykwalifikowanego zgodnie z postanowieniami prawidła ......... powyższej Konwencji ze zmianami i który posiada kwalifikacje do wykonywania następujących funkcji, na wskazanych poziomach, z zastrzeżeniem wszelkich wyszczególnionych ograniczeń, do dnia ............ lub do dnia wygaśnięcia każdorazowego przedłużenia ważności niniejszego potwierdzenia, zgodnie ze wskazaniem na odwrocie:

FUNKCJA	POZIOM	STOSOWANE OGRANICZENIA (JEŚLI SĄ)

Prawowity posiadacz niniejszego potwierdzenia może zajmować następujące stanowisko lub stanowiska, wyszczególnione w obowiązujących wymogach Administracji dotyczących bezpiecznego obsadzania statków załogą:

STANOWISKO	STOSOWANE OGRANICZENIA (JEŚLI SĄ)

Potwierdzenie nr. ............................................................. wydane w dniu ...........................

(pieczęć urzędowa) ..................................................................

Podpis upoważnionego urzędnika

..................................................................

Imię i nazwisko upoważnionego urzędnika

Zgodnie z prawidłem I/2, punkt 11 Konwencji, oryginał niniejszego potwierdzenia musi być dostępny, podczas gdy posiadacz potwierdzenia pełni służbę na statku.

Data urodzenia posiadacza dyplomu .....................................................................................

Podpis posiadacza dyplomu .................................................................................................

Fotografia posiadacza dyplomu

Termin ważności niniejszego dyplomu zostaje przedłużony do ..........................................................
(pieczęć urzędowa)			............................................................................
			Podpis upoważnionego urzędnika
Data odnowienia .............. ............................................................................................
	Imię i nazwisko upoważnionego urzędnika
Termin ważności niniejszego dyplomu zostaje przedłużony do ..........................................................
(pieczęć urzędowa)		........................................................................
		Podpis upoważnionego urzędnika
Data odnowienia .............. ............................................................................................
	Imię i nazwisko upoważnionego urzędnika

3. Potwierdzenie uznania wydania dyplomu należy wydać na formularzu zgodnym z poniższym wzorem, z wyjątkiem sytuacji, gdy wyrażenie "lub do dnia wygaśnięcia każdorazowego przedłużenia ważności niniejszego potwierdzenia, zgodnie ze wskazaniem na odwrocie" widniejące na pierwszej stronie formularza oraz postanowienia dotyczące rejestracji przedłużenia ważności, uwidocznione na odwrocie formularza zostaną pominięte w przypadku, gdy potwierdzenie wymaga wymiany z powodu upływu terminu ważności. Wytyczne dotyczące wypełnienia formularza zostały zawarte w sekcji B-I/2 niniejszego Kodeksu.

(Pieczęć urzędowa)

(NAZWA PAŃSTWA)

POTWIERDZENIE UZNANIA DYPLOMU WYDANEGO NA PODSTAWIE POSTANOWIEŃ MIĘDZYNARODOWEJ KONWENCJI O WYMAGANIACH W ZAKRESIE WYSZKOLENIA MARYNARZY, WYDAWANIA IM ŚWIADECTW ORAZ PEŁNIENIA WACHT, 1978, ZE ZMIANAMI

Rząd państwa................................... zaświadcza, że dyplom nr................, wydany .................... przez lub w imieniu rządu ........................, został prawomocnie uznany jako zgodny z postanowieniami prawidła I/10 powyższej Konwencji ze zmianami, a jego prawowity posiadacz jest upoważniony do wykonywania następujących funkcji na wyszczególnionych poziomach, z zastrzeżeniem wszelkich wyszczególnionych ograniczeń, do dnia ............. lub do dnia wygaśnięcia każdorazowego przedłużenia ważności niniejszego potwierdzenia, zgodnie ze wskazaniem na odwrocie:

FUNKCJA	POZIOM	STOSOWANE OGRANICZENIA (JEŚLI SĄ)

Prawowity posiadacz niniejszego potwierdzenia może pełnić obowiązki na następującym stanowisku lub stanowiskach, wyszczególnionych w odpowiednich wymaganiach Administracji dotyczących bezpiecznego obsadzania statków załogą:

STANOWISKO	STOSOWANE OGRANICZENIA (JEŚLI SĄ)

Potwierdzenie nr. ...................................................... wydane w dniu ..................................

(pieczęć urzędowa) ..................................................................

Podpis upoważnionego urzędnika

..................................................................

Imię i nazwisko upoważnionego urzędnika

Zgodnie z prawidłem I/2, punkt 11 Konwencji, oryginał niniejszego potwierdzenia musi być dostępny, podczas gdy posiadacz potwierdzenia pełni służbę na statku.

Data urodzenia posiadacza dyplomu .....................................................................................

Podpis posiadacza dyplomu ..................................................................................................

Fotografia posiadacza dyplomu

Termin ważności niniejszego dyplomu zostaje przedłużony do ..........................................................
(pieczęć urzędowa)			............................................................................
			Podpis upoważnionego urzędnika
Data odnowienia .............. ............................................................................................
	Imię i nazwisko upoważnionego urzędnika
Termin ważności niniejszego dyplomu zostaje przedłużony do ..........................................................
(pieczęć urzędowa)		............................................................
		Podpis upoważnionego urzędnika
Data odnowienia .............. ............................................................................................
	Imię i nazwisko upoważnionego urzędnika

4. Stosownie do prawidła I/2 punkt 10, w przypadku stosowania formularzy, które mogą się różnić od przedstawionych w niniejszej sekcji, Strony zapewnią, aby w każdym przypadku:

1. wszelkie informacje dotyczące tożsamości oraz rysopisu posiadacza dokumentu, w tym imię i nazwisko, data urodzenia, fotografia i podpis, łącznie z datą wydania dokumentu, były zamieszczone na tej samej stronie dokumentu; oraz

2. wszelkie informacje dotyczące stanowiska lub stanowisk, do pełnienia których posiadacz dokumentu zostaje upoważniony zgodnie ze stosownymi wymaganiami Administracji, dotyczącymi bezpiecznego obsadzania załogami, jak również jakiekolwiek ograniczenia, zostały zamieszczone w widocznym miejscu i można je było łatwo zidentyfikować.

WYDAWANIE I REJESTRACJA DYPLOMÓW

Zatwierdzanie służby na statkach morskich

5. Zatwierdzając służbę na statkach morskich w zakresie wymaganym przez Konwencję, Strony powinny zapewnić, że pełniona służba jest odpowiednia do kwalifikacji objętych wnioskiem o wydanie dyplomu, pamiętając jednocześnie, że celem takiej służby, oprócz wstępnego zaznajomienia się ze służbą na statkach morskich, jest nauczenie się i nabranie wprawy, pod odpowiednim nadzorem, w zakresie właściwego i bezpiecznego postępowania na morzu, a także procedur i codziennej praktyki stosownie dla wnioskowanych kwalifikacji.

Zatwierdzanie kursów szkoleniowych

6. Przy zatwierdzaniu kursów i programów szkoleniowych, Strony powinny mieć na względzie, że różne kursy modelowe IMO mogą być pomocne w przygotowywaniu kursów lub programów szkoleniowych, przy jednoczesnej gwarancji osiągnięcia zalecanych w nich szczegółowych celów nauczania.

Elektroniczny dostęp do rejestrów

7. Dla potrzeb prowadzenia rejestru elektronicznego zgodnie z punktem 15 prawidła I/2, należy ustanowić przepisy mające na celu umożliwienie kontrolowanego dostępu elektronicznego do takiego rejestru lub rejestrów, aby umożliwić Stronom oraz przedsiębiorstwom zarządzającym potwierdzanie:

1. imienia i nazwiska marynarza, któremu wydano dyplom, potwierdzenie lub poświadczono inne kwalifikacje, numerów dokumentów, daty wydania i daty upływu terminu ważności;

2. stanowiska, które posiadacz dokumentów może zajmować oraz wszelkie wskazane ograniczenia; oraz

3. funkcji, jakie posiadacz może wykonywać, dopuszczalny zakres pełnienia obowiązków oraz wszelkie wskazane ograniczenia.

Opracowanie bazy danych dla potrzeb rejestracji dyplomu

8. Dla potrzeb wykonania wymogu opisanego w punkcie 14 prawidła I/2, dla prowadzenia rejestru dyplomów i potwierdzeń nie jest potrzebna standardowa baza danych, pod warunkiem, że wszelkie odpowiednie informacje zostały wprowadzone do rejestru i udostępnione zgodnie z postanowieniami prawidła I/2.

9. Zgodnie z prawidłem I/2 należy wprowadzić do rejestru i udostępnić następujące kategorie informacji, w formie papierowej lub elektronicznej:

1. Status dyplomu

ważny

zawieszony

anulowany

zgłoszono zagubienie

zniszczony

Należy również prowadzić rejestr zmian statusu, z uwzględnieniem dat wprowadzenia zmian.

2. Szczegóły dyplomu

imię i nazwisko marynarza

data urodzenia

obywatelstwo

płeć

preferowane jest, aby dyplom zawierał fotografię

data wydania

data upływu terminu ważności

data ostatniego przedłużenia terminu ważności

szczegóły dotyczące przydziału (przydziałów)

3. Szczegóły dotyczące kompetencji

standard kompetencji STCW (np. prawidło II/1)

stanowisko

funkcja

poziom odpowiedzialności

potwierdzenia

ograniczenia

4. Szczegóły zdrowotne

Data wydania ostatniego świadectwa zdrowia związanego z wydaniem lub odnowieniem dyplomu.

Sekcja A-I/3

Zasady regulujące żeglugę przybrzeżną

1. W przypadku, gdy Strona definiuje żeglugę przybrzeżną, dążąc między innymi do zastosowania zmian w stosunku do wymogów określonych w kolumnie 2 tabel standardu kompetencji, znajdujących się w rozdziałach II i III części A niniejszego Kodeksu, przy wydawaniu dyplomów dla potrzeb pełnienia służby na statkach, które mogą pływać pod banderą danej Strony i wykorzystywanych do tego rodzaju żeglugi, należy wziąć pod uwagę następujące czynniki, mając na uwadze ich wpływ na bezpieczeństwo i ochronę wszystkich statków oraz środowiska morskiego:

1. rodzaj statku i rodzaj działań, do jakich zostaje wykorzystany;

2. pojemność brutto statku oraz moc napędowa głównych maszyn, wyrażona w kilowatach;

3. charakter i długość podróży;

4. maksymalna odległość od portu schronienia;

5. objęty obszar oraz właściwość urządzeń nawigacyjnych określających pozycję;

6. warunki pogodowe przeważające na obszarze żeglugi przybrzeżnej;

7. zapewnienie urządzeń komunikacyjnych na statku i na wybrzeżu dla potrzeb poszukiwawczych i ratowniczych; oraz

8. dostępność wsparcia z brzegu, w szczególności dla potrzeb konserwacji technicznej.

2. Niniejsze postanowienia nie mają na celu umożliwienia statkom uprawiającym żeglugę przybrzeżną żeglugi na nieograniczonym obszarze pod pretekstem, że przez cały czas żeglugi znajdują się w granicach żeglugi przybrzeżnej, wyznaczonych przez sąsiadujące Strony.

Sekcja A-I/4

Procedury kontrolne

1. Procedura oceny zawarta w prawidle I/4, punkt 1.3, wynikająca z sytuacji wspomnianych w niniejszej sekcji, powinna przybrać formę weryfikacji, czy członkowie załogi, którzy obowiązani są posiadać określone kompetencje, rzeczywiście posiadają umiejętności związane z danymi sytuacjami.

2. Dokonując tej oceny należy pamiętać o tym, że procedury pokładowe dostosowane są do Międzynarodowego kodeksu zarządzania bezpieczną eksploatacją statków i zapobieganiem zanieczyszczaniu (ISM) oraz że postanowienia niniejszej Konwencji ograniczają się do kompetencji pozwalających bezpiecznie przestrzegać tych procedur.

3. Procedury kontrolne wykonywane na mocy Konwencji powinny ograniczać się do standardów kompetencji wymaganych od poszczególnych członków załogi pełniących służbę na statku oraz do ich umiejętności związanych z pełnieniem wachty, tak, jak to zostało ujęte w części A niniejszego Kodeksu. Ocena kompetencji dokonywana na statku powinna rozpocząć się od weryfikacji dyplomów członków załóg.

4. Bez względu na weryfikację dyplomu, ocena dokonywana na mocy prawidła I/4 punkt 1.3 może wymagać, aby członek załogi zademonstrował swoje kompetencje w miejscu wykonywania obowiązków. Tego rodzaju prezentacja kompetencji może obejmować sprawdzenie, czy zostały spełnione wymogi operacyjne w zakresie pełnienia wachty i czy dany członek załogi odpowiednio reaguje na niebezpieczne sytuacje w granicach swojego poziomu kompetencji.

5. Dokonując oceny, należy stosować wyłącznie metody demonstrowania kompetencji łącznie z kryteriami ich oceny oraz zakresem wymogów opisanych w części A niniejszego Kodeksu.

6. Oceną kompetencji w zakresie ochrony należy objąć członków załogi pełniących obowiązki ściśle związane z ochroną jedynie wówczas, gdy istnieją po temu wyraźne powody, przewidziane w rozdziale XI/2 Międzynarodowej Konwencji o bezpieczeństwie życia na morzu (SOLAS). We wszelkich innych przypadkach ocena zostanie ograniczona do dyplomów oraz/lub potwierdzeń wydanych członkom załogi.

Sekcja A-I/5

Przepisy krajowe

Nie można interpretować postanowień prawidła I/5 jako uniemożliwiających przydzielanie zadań szkoleniowych pod nadzorem lub w przypadkach działania siły wyższej.

Sekcja A-I/6

Szkolenie i ocena

1. Każda Strona powinna zapewnić, aby wszelkie szkolenia i oceny członków załóg w celu wydawania im dyplomów na podstawie Konwencji były:

1. zaplanowane zgodnie z programami w formie pisemnej, z uwzględnieniem takich metod i środków nauczania, procedur oraz materiałów szkoleniowych, które są niezbędne dla osiągnięcia wymaganego standardu kompetencji; oraz

2. prowadzone, kontrolowane, oceniane i wspierane przez osoby wykwalifikowane, zgodnie z punktami 4, 5 i 6.

2. Osoby prowadzące szkolenie lub ocenę członka załogi podczas pełnienia służby na statku mogą to czynić tylko wtedy, gdy ich działanie nie wpłynie niekorzystnie na normalne funkcjonowanie statku oraz gdy mogą poświęcić czas i uwagę na szkolenie lub ocenę.

Kwalifikacje instruktorów, osób nadzorujących i egzaminatorów

3. Każda ze Stron powinna zapewnić, aby instruktorzy, osoby nadzorujące i egzaminatorzy posiadali kwalifikacje dla poszczególnych rodzajów szkolenia lub oceny kompetencji członków załóg na statku lub na lądzie, zgodnie z wymogami Konwencji oraz postanowieniami niniejszej sekcji.

Szkolenie podczas pełnienia służby

4. Każda osoba prowadząca szkolenie członka podczas pełnienia służby, na statku lub na lądzie, które ma zostać uwzględnione przy kwalifikowaniu do wydania dyplomu na podstawie Konwencji, powinna:

1. mieć świadomość założeń programu szkolenia i rozumieć poszczególne cele szkoleniowe dla określonego rodzaju prowadzonego szkolenia;

2. posiadać kwalifikacje w zakresie zadań objętych prowadzonym szkoleniem; oraz

3. w przypadku prowadzenia szkoleń z użyciem symulatora:

3.1. otrzymać odpowiednie wytyczne, dotyczące technik instruktażowych dla potrzeb użycia symulatora, oraz

3.2. posiadać odpowiednie doświadczenie w pracy z poszczególnymi rodzajami wykorzystywanych symulatorów.

5. Każda osoba odpowiedzialna za nadzór nad szkoleniem podczas pełnienia służby dla członków załóg, uwzględnianym przy kwalifikowaniu do wydania dyplomu na podstawie Konwencji, powinna w pełni rozumieć program szkoleniowy oraz poszczególne cele każdego rodzaju prowadzonego szkolenia.

Ocena kompetencji

6. Każda osoba przeprowadzająca ocenę kompetencji członka załogi podczas pełnienia służby na statku lub na lądzie, uwzględnianą przy kwalifikowaniu do wydania dyplomu na podstawie Konwencji, powinna:

1. posiadać odpowiedni poziom wiedzy oraz zrozumienia kompetencji podlegających ocenie;

2. posiadać kwalifikacje w zakresie zadań podlegających ocenie;

3. otrzymać odpowiednie wytyczne metodologii i praktyki oceniania;

4. posiadać praktyczne doświadczenie w ocenianiu; oraz

5. w przypadku przeprowadzania oceny przy użyciu symulatorów, zdobyć praktyczne doświadczenie w przeprowadzaniu ocen na poszczególnych typach symulatorów; zdobywanie doświadczenia powinno być nadzorowane i pozytywnie ocenione przez doświadczonego egzaminatora.

Szkolenie i ocena w ramach instytucji szkoleniowej

7. Każda Strona, której wymaganiami niezbędnymi do wydania dyplomu wymaganego na podstawie Konwencji objęty jest między innymi kurs szkoleniowy, instytucja szkoleniowa lub kwalifikacje nadane przez instytucję szkoleniową, powinna zapewnić, aby kwalifikacje i doświadczenie instruktorów i egzaminatorów odpowiadały postanowieniom o normach jakości określonych sekcji A-I/8. Wspomniane kwalifikacje, doświadczenie i spełnienie norm jakości powinny obejmować szkolenie w dziedzinie technik instruktażowych oraz metod i praktyki dokonywania oceny, a także spełniać wszelkie obowiązujące wymogi określone w punktach 4 do 6.

Sekcja A-I/7

Przekazywanie informacji

1. Informacje wymagane prawidłem I/7 punkt 1 należy zgłaszać Sekretarzowi Generalnemu w formie przewidzianej w poniższych punktach.

CZĘŚĆ  1

- WSTĘPNE PRZEKAZYWANIE INFORMACJI

2. W terminie jednego roku kalendarzowego od daty wejścia prawidła I/7 w życie, każda ze Stron powinna złożyć sprawozdanie z podjętych kroków zmierzających do pełnego wprowadzenia w życie Konwencji, zawierające następujące dane:

1. szczegółowe dane kontaktowe i schemat organizacyjny ministerstwa, wydziału lub instytucji państwowej odpowiedzialnej za stosowanie Konwencji;

2. zwięzłe wyjaśnienie środków prawnych i administracyjnych przewidzianych i podjętych dla zapewnienia zgodności, szczególnie z prawidłami I/2, I/6 i I/9;

3. wyraźne określenie polityki przyjętej w zakresie kształcenia, szkolenia, egzaminowania, oceny kompetencji i wydawania dyplomów;

4. zwięzłe podsumowanie kursów, programów szkolenia, egzaminów i ocen, przewidywanych dla każdego dyplomu wydanego zgodnie z Konwencją;

5. zwięzły zarys procedur stosowanych dla poświadczenia, uznania lub zatwierdzenia szkolenia i egzaminowania, oceny sprawności zdrowotnej i kompetencji, wymaganych przez Konwencję, łącznie z warunkami i listą udzielonych poświadczeń, uznań i zatwierdzeń;

6. zwięzłe podsumowanie procedur stosowanych przy udzielaniu wszelkich zwolnień w świetle artykułu VIII Konwencji; oraz

7. rezultaty porównań, przeprowadzonych zgodnie z prawidłem I/11 oraz zwięzły zarys obowiązkowego szkolenia uaktualniającego i doskonalącego.

CZĘŚĆ  2

- KOLEJNE SPRAWOZDANIA

3. Każda Strona powinna w ciągu sześciu miesięcy od:

1. zachowania lub przyjęcia jakiegokolwiek równorzędnego programu nauki lub szkolenia, zgodnie z artykułem IX dostarczyć pełen opis danego modelu;

2. uznania dyplomów wydawanych przez inną Stronę dostarczyć sprawozdanie podsumowujące środki podjęte w celu zapewnienia zgodności z prawidłem I/10; oraz

3. poświadczenia zatrudnienia członków załogi posiadających alternatywne dyplomy, wydane zgodnie z prawidłem VII/1, na statkach upoważnionych do pływania pod jej banderą, dostarczyć Sekretarzowi Generalnemu wzorcowe egzemplarze rodzajów bezpiecznego obsadzania statków załogą, wydawanych dla takich statków.

4. Każda Strona powinna złożyć sprawozdanie z każdej oceny wykonanej zgodnie z prawidłem I/8 punkt 2 w ciągu sześciu miesięcy od jej zakończenia. Sprawozdanie z oceny powinno zawierać następujące informacje:

1. kwalifikacje i doświadczenie osób przeprowadzających ocenę; (np. posiadane dyplomy, doświadczenie w pracy członka załogi i niezależnego egzaminatora, doświadczenie w dziedzinie szkolenia i oceny marynarzy, doświadczenie w zarządzaniu systemami wydawania świadectw, lub wszelkie inne odpowiednie kwalifikacje/doświadczenie);

2. kryteria odniesienia do niezależnej oceny oraz do ocen przeprowadzonych przez egzaminatorów;

3. wykaz instytucji/ ośrodków szkoleniowych objętych niezależną oceną; oraz

4. wyniki niezależnej oceny, zawierające:

1. weryfikację, czy:

1.1. wszelkie obowiązujące postanowienia Konwencji oraz Kodeksu STCW ze zmianami zostały objęte systemem wymogów jakościowych Stron, zgodnie z sekcją A-I/8 punkt 3.1; oraz

1.2. wszelkie wewnętrzne środki kontroli zarządzania i nadzoru oraz dalsze działania są zgodne z zaplanowanymi ustaleniami i udokumentowanymi procedurami, a ponadto skutecznie pozwalają osiągnąć zamierzone cele zgodnie z sekcją A-I/8 punkt 3.2;

2. zwięzły opis:

2.1. niezgodności stwierdzonych w trakcie niezależnej oceny, o ile takowe wystąpią,

2.2. środków korygujących zalecanych w odniesieniu do stwierdzonych niezgodności, oraz

2.3. środków korygujących wdrożonych w odniesieniu do stwierdzonych niezgodności.

5. Strony powinny złożyć sprawozdanie z kroków podjętych w celu wdrożenia wszelkich późniejszych obowiązkowych zmian do Konwencji oraz Kodeksu STCW, nieuwzględnionych wcześniej w sprawozdaniu dotyczącym wstępnego przekazania informacji, stosownie do prawidła I/7, lub w jakimkolwiek wcześniejszym sprawozdaniu, stosownie do prawidła I/8. Taką informację należy uwzględnić w kolejnym sprawozdaniu, stosownie do prawidła I/8 punkt 3 po wejściu zmiany w życie.

6. Informowanie o krokach podjętych w celu wdrożenia obowiązkowych poprawek do Konwencji oraz Kodeksu STCW powinno obejmować następujące działania, tam gdzie ma to zastosowanie:

1. zwięzłe wyjaśnienie środków prawnych i administracyjnych przewidzianych i podjętych w celu zapewnienia, że wymogi określone zmianą będą przestrzegane;

2. zwięzłe podsumowanie polityki kursów, programów szkolenia, egzaminów i ocen przeprowadzanych w celu zapewnienia, że wymogi określone zmianą będą przestrzegane;

3. zwięzły zarys procedur stosowanych dla poświadczenia, uznania i zatwierdzania szkoleń i egzaminów, oceny sprawności zdrowotnej i kompetencji, wymaganych na mocy wprowadzonej zmiany;

4. zwięzły zarys wszelkich szkoleń aktualizujących i doskonalących, których przeprowadzenie jest wymagane, aby dochować zgodności z wprowadzoną zmianą;

5. porównanie środków mających na celu wdrożenie zmiany ze środkami istniejącymi, objętymi wcześniejszymi sprawozdaniami zgodnie z prawidłem I/7 punkt 1 oraz/lub prawidłem I/8 punkt 2, tam gdzie ma to zastosowanie.

CZĘŚĆ  3

- ZESPÓŁ ODPOWIEDNIO WYKWALIFIKOWANYCH OSÓB

7. Sekretarz Generalny powinien przechowywać listę odpowiednio wykwalifikowanych osób, zatwierdzoną przez Komitet Bezpieczeństwa na Morzu, obejmującą właściwe osoby pozostające do dyspozycji z ramienia Stron lub osoby rekomendowane przez Strony, do których można się zwrócić w celu oceny sprawozdań złożonych na podstawie prawideł I/7 oraz I/8 oraz o pomoc w przygotowaniu sprawozdania wymaganego na mocy prawidła I/7 punkt 2. Osoby te powinny być dyspozycyjne podczas stosowych sesji Komitetu Bezpieczeństwa na Morzu lub jej organów podporządkowanych, lecz nie muszą one wykonywać swojej pracy wyłącznie podczas tych sesji.

8. W odniesieniu do prawidła I/7 punkt 2, odpowiednio wykwalifikowane osoby powinny znać wymagania Konwencji i przynajmniej jedna z nich powinna posiadać wiedzę w zakresie systemu szkoleniowego i wydawania dyplomów przez daną Stronę.

9. W przypadku otrzymania od którejkolwiek ze Stron sprawozdania na podstawie prawidła I/8 punkt 3, Sekretarz Generalny powinien wyznaczyć odpowiednio wykwalifikowane osoby z listy prowadzonej zgodnie z punktem 7, aby zapoznały się ze sprawozdaniem i wyraziły swoje stanowisko w następującym zakresie:

1. czy sprawozdanie jest kompletne i czy wskazuje, że dana Strona przeprowadziła niezależną ocenę uzyskanej wiedzy, zrozumienia, umiejętności i kompetencji oraz działań w zakresie oceny, a także systemu administrowania wydawaniem dyplomów (z uwzględnieniem potwierdzania i odnawiania), zgodnie z sekcją A-I/8 punkt 3;

2. czy sprawozdanie wystarczy do wykazania, że:

2.1. egzaminatorzy posiadali odpowiednie kwalifikacje,

2.2. zakres wymagań i obowiązków był dostatecznie jasny, aby zapewnić, że:

2.2.1. wszelkie obowiązujące postanowienia Konwencji oraz Kodeksu STCW, z uwzględnieniem zmian, zostały objęte przez systemem norm jakościowych Strony, oraz

2.2.2. możliwa jest weryfikacja sposobu wdrożenia jasno określonych celów, zgodnie z prawidłem I/8 punkt 1 w pełnym zakresie stosownych działań,

2.3. procedury stosowane w trakcie niezależnej oceny były właściwe dla potrzeb określenia wszelkich istotnych niezgodności w stosowanym przez Stronę systemie szkoleniowym, systemie oceny kompetencji oraz wydawania dyplomów dla członków załogi, na ile jest to możliwe w przypadku danej strony,

2.4. podjęto niezwłoczne i właściwe działania korygujące, mające na celu usunięcie wszelkich stwierdzonych niezgodności.

10. Każde spotkanie odpowiednio wykwalifikowanych osób powinno:

1. odbywać się na podstawie decyzji Sekretarza Generalnego;

2. obejmować nieparzystą liczbę uczestników, zwykle nie przekraczającą pięciu;

3. wyznaczyć własnego przewodniczącego; oraz

4. dostarczyć Sekretarzowi Generalnemu uzgodnioną opinię swych członków lub, w przypadku braku osiągnięcia porozumienia, informacji na temat opinii zarówno większości, jak i mniejszości.

11. Odpowiednio wykwalifikowane osoby powinny w sposób tajny wyrazić swoje pisemne opinie w następujących sprawach:

1. porównanie faktów zawartych w informacjach przekazanych Sekretarzowi Generalnemu przez Stronę ze wszystkimi stosownymi wymaganiami Konwencji;

2. sprawozdanie z każdej stosownej oceny dokonanej zgodnie z prawidłem I/8 punkt 3;

3. sprawozdanie z wszelkich kroków podjętych w celu wdrożenia zmian do Konwencji i Kodeksu STCW, złożone zgodnie z punktem 5; oraz

4. wszelkie dodatkowe informacje dostarczone przez Stronę.

CZĘŚĆ  4

- SPRAWOZDANIE DLA KOMITETU BEZPIECZEŃSTWA NA MORZU

12. Przygotowując sprawozdanie dla Komitetu Bezpieczeństwa na Morzu, wymagane na podstawie prawidła I/7 punkt 2, Sekretarz Generalny powinien:

1. zwracać się o i brać pod uwagę opinie wyrażone przez odpowiednio wykwalifikowane osoby wybrane z ustalonej listy zgodnie z punktem 7;

2. tam, gdzie to konieczne, domagać się wyjaśnień od Strony w każdej sprawie związanej z informacją dostarczoną zgodnie z prawidłem I/7 punkt 1; oraz

3. określić każdą dziedzinę, w której Strona mogłaby się zwrócić o pomoc przy wdrażaniu Konwencji.

13. Zainteresowana Strona powinna być informowana o przygotowaniach do spotkań odpowiednio wykwalifikowanych osób, a jej przedstawiciele powinni być upoważnieni do zaprezentowania i wyjaśnienia wszystkich spraw związanych z dostarczonymi informacjami, zgodnie z prawidłem I/7 punkt 1.

14. W przypadku, gdy Sekretarz Generalny nie jest w stanie dostarczyć sprawozdania wymaganego zgodnie z punktem 2 prawidła I/7, zainteresowana Strona może zwrócić się do Komitetu Bezpieczeństwa na Morzu o podjęcie działań opisanych w punkcie 3 prawidła I/7, biorąc pod uwagę informację dostarczoną zgodnie z niniejszą sekcją oraz opinie wyrażone zgodnie z punktem 10 i 11.

Sekcja A-I/8

Wymogi jakościowe

Cele państwowe i wymogi jakościowe

1. Każda ze Stron powinna zapewnić, aby cele kształcenia i szkolenia oraz związane z tym standardy kompetencji, które należy osiągnąć, były jasno sprecyzowane i określały poziomy wiedzy, zrozumienia oraz umiejętności, odpowiednie dla wymagań egzaminacyjnych oraz dla oceny, zgodnie z postanowieniami Konwencji. Powyższe cele i stosowne wymagania dotyczące norm jakości mogą być odrębnie wyszczególnione dla różnych kursów i programów szkoleniowych i powinny obejmować zarządzanie systemem wydawania dyplomów.

2. Zakres zastosowania norm jakości powinien obejmować administrowanie systemem wydawania dyplomów, wszelkimi kursami i programami szkoleniowymi, egzaminami oraz ocenami przeprowadzanymi przez Stronę lub z jej upoważnienia, a także kwalifikacjami i doświadczeniem wymaganymi od instruktorów i egzaminatorów, mając na uwadze politykę, systemy, kontrolę i zapewnienie wewnętrznej weryfikacji jakości, ustalone dla potrzeb osiągnięcia wskazanych celów.

3. Każda Strona powinna zapewnić przeprowadzanie niezależnych ocen wiedzy, zrozumienia, biegłości oraz nabywania kompetencji i czynności oceniania, a także administrowania systemem wydawania dyplomów, w odstępach czasu nie przekraczających pięciu lat, w celu zweryfikowania, czy:

1. wszystkie obowiązujące postanowienia Konwencji i Kodeksu STCW, z uwzględnieniem zmian, zostały objęte systemem wymogów jakościowych;

2. wszelkie środki kontroli i nadzoru wewnętrznego, a także działania podejmowane w ich wyniku są zgodne z planowanymi działaniami i udokumentowanymi procedurami i skutecznie pozwalają osiągnąć ustalone cele;

3. wyniki niezależnej oceny są udokumentowane i zwrócono na nie uwagę wszystkich osób odpowiedzialnych za oceniany obszar; oraz

4. w odpowiednim czasie podejmowane jest działanie zmierzające do usunięcia braków.

Sekcja A-I/9

Normy zdrowotne

1. Określając normy sprawności zdrowotnej dla członków załóg, zgodnie z wymogami prawidła I/9, Strony powinny przestrzegać minimalnych wymogów w zakresie prawidłowości wzroku, wskazanych w tabeli A-I/9 oraz wziąć pod uwagę kryteria sprawności fizycznej i psychicznej, określone w punkcie 2. Strony powinny mieć również na względzie wytyczne wymienione w sekcji B-I/9 niniejszego Kodeksu oraz w tabeli B-I/9, dotyczącej oceny minimalnych kwalifikacji psychicznych.

W stopniu określonym przez Strony i bez uszczerbku dla bezpieczeństwa członków załóg lub statku, w ramach rzeczonych norm można dokonywać rozróżnienia pomiędzy osobami, które zamierzają rozpocząć służbę na morzu oraz osobami, które już pełnią służbę na morzu, a także pomiędzy różnorodnymi funkcjami na statku, przy uwzględnieniu różnych obowiązków członków załogi. W normach tych należy również brać pod uwagę wszelkie upośledzenia lub choroby, które ograniczają możliwość wykonywania obowiązków przez członka załogi w okresie ważności świadectwa zdrowia.

2. Normy sprawności fizycznej i psychicznej określone przez Strony powinny zapewnić, aby członkowie załóg spełniali następujące kryteria:

1. fizyczna umiejętność spełnienia wszelkich wymogów podstawowego szkolenia wymaganego postanowieniami sekcji A-VI/1 punkt 2, z zastrzeżeniem punktu 5;

2. poziom słuchu i mowy odpowiedni do prawidłowego przekazania i wykrycia każdego alarmu dźwiękowego;

3. brak uwarunkowań, nieprawidłowości lub upośledzeń zdrowotnych, które uniemożliwiłyby efektywne i bezpieczne wykonywanie zwykłych i nagłych obowiązków na statku w okresie ważności świadectwa zdrowia;

4. brak dolegliwości zdrowotnych, które mogłyby ulec pogorszeniu podczas pełnienia służby na morzu lub doprowadzić członka załogi do niezdolności do pełnienia takiej służby, lub które mogłyby stanowić zagrożenie dla zdrowia i bezpieczeństwa innych osób na statku; oraz

5. nie przyjmowanie leków wywołujących skutki uboczne, mogące niekorzystnie wpływać na ocenę sytuacji, równowagę lub wszelkie inne wymogi efektywnego wykonywania zwykłych i nadzwyczajnych obowiązków na statku.

3. Badania medyczne członków załóg powinny zostać przeprowadzone przez należycie wykwalifikowanych i doświadczonych lekarzy, posiadających stosowne uprawnienia nadane im przez Stronę.

4. Każda ze Stron ustanowi przepisy w zakresie nadawania lekarzom stosownych uprawnień. Strona powinna prowadzić rejestr uprawnionych lekarzy oraz udostępniać go na żądanie innym Stronom, przedsiębiorstwom zarządzającym i członkom załóg.

5. Każda ze Stron powinna ustalić wytyczne wykonywania badań sprawności zdrowotnej oraz wydawania świadectw zdrowia, mając na uwadze postanowienia sekcji B-I/9 niniejszego Kodeksu. W przedmiocie stosowania norm zdrowotnych każda ze Stron określi granice swobodnego uznania przy podejmowaniu decyzji przez uprawnionych lekarzy, z uwzględnieniem zróżnicowanych obowiązków członków załogi oraz z zastrzeżeniem, że w przypadku członków załóg pracujących na pokładach na stanowiskach obserwacyjnych uprawniony lekarz jest pozbawiony możliwości swobodnego uznania w odniesieniu do minimalnych wymogów widzenia dalekiego ze wspomaganiem, widzenia bliskiego oraz postrzegania kolorów, zgodnie z tabelą A-I/9. Strona może dopuścić uznaniowość w stosowaniu tych wymogów w odniesieniu do członków załóg pracujących w maszynowni, pod warunkiem, że członkowie załogi łącznie spełnią wymogi sprawności wzrokowej wymienione w tabeli A-I/9.

6. Każda ze Stron powinna określić środki i procedury umożliwiające ponowne rozpatrywanie spraw marynarzy, którzy według wyników badań nie spełniają wymogów sprawności zdrowotnej lub mają ograniczoną zdolność wykonywania pracy, w szczególności w zakresie czasu, dziedziny pracy lub obszaru działań, zgodnie z przepisami odwoławczymi obowiązującymi u danej Strony.

7. Świadectwo zdrowia, o którym mowa w prawidle I/9, punkt 3 powinno zawierać co najmniej następujące informacje:

1. Organ wydający świadectwo oraz wymogi wydania dokumentu

2. Informacje o marynarzu

2.1. Dane osobowe: (nazwisko, pierwsze imię, drugie imię)

2.2. Data urodzenia: (dzień/miesiąc/rok)

2.3. Płeć: (mężczyzna/kobieta)

2.4. Obywatelstwo

3. Oświadczenie uprawnionego lekarza

3.1. potwierdzenie weryfikacji dokumentów identyfikacyjnych przed przystąpieniem do badania: T/N

3.2. Słuch spełnia wymogi określone sekcji A-I/9: T/N

3.3. Czy słuch bez urządzeń pomocniczych jest zadowalający? T/N

3.4. Czy ostrość widzenia spełnia wymogi określone w sekcji A-I/9? T/N

3.5. Czy postrzeganie kolorów spełnia wymogi określone w sekcji A-I/9? T/N

3.5.1 Data ostatniego badania postrzegania kolorów.

3.6. Czy może pracować na stanowiskach obserwacyjnych? T/N

3.7. Brak zastrzeżeń lub ograniczeń dotyczących sprawności? T/N W przypadku "N" należy opisać ograniczenia lub zastrzeżenia.

3.8. Czy marynarz nie cierpi na żadne dolegliwości natury zdrowotnej, które mogłyby ulec pogłębieniu podczas pełnienia służby na morzu lub doprowadzić członka załogi do niezdolności do wykonywania takiej służby, ani stanowić zagrożenia dla zdrowia i bezpieczeństwa innych osób na statku? T/N

3.9. Data wydania świadectwa: (dzień/miesiąc/rok)

3.10. Data upływu ważności świadectwa: (dzień/miesiąc/rok)

4. Szczegółowe dane organu wydającego

4.1. Pieczęć urzędowa (z imieniem i nazwiskiem) organu wydającego

4.2. Podpis osoby uprawnionej

5. Podpis marynarza - potwierdzenie, że marynarz został poinformowany o treści świadectwa i prawie do jego weryfikacji zgodnie z punktem 6 sekcji A-I/9

8. Świadectwa zdrowia należy wydawać w języku urzędowym państwa wydającego. Jeżeli nie jest to język angielski, tekst powinien zawierać tłumaczenie na ten język.

Tabela A-I/9

Minimalne normy wzroku do pełnienia służby na morzu

Postanowienie Konwencji STCW	Kategoria marynarza	Dalekie widzenie wspomagane^1		Bliskie widzenie	Widzenie kolorów^3	Pola widzenia^4	Ślepota zmierzchowa^4	Diplopia (widzenie podwójne)^4
		jedno oko	drugie oko	Oboje oczu razem, wspomagane lub nie
I/11 II/l II/2 II/3 II/4 II/% VII/2	Kapitanowie, oficerowie i marynarze, od których wymaga się podjęcia obowiązków obserwatora	0,5^2	0,5	Wzrok wymagany dla nawigacji statkowej (np. korzystanie z map i publikacji nautycznych, używanie instrumentów i sprzętu na mostku oraz identyfikacja pomocy nawigacyjnych)	Zob. uwaga 6	Normalne pola widzenia	Wzrok wymagany do wykonywania wszystkich funkcji w ciemności bez wyjątków	Brak istotnych warunków
I/11 III/l III/2 III/3 III/4 III/5 III/6 III/7 VII/2	Wszyscy oficerowie mechanicy, oficerowie elektroautomatycy, elektroautomatycy oraz marynarze i inni członkowie załogi stanowiący część wachty maszynowej	0,4^5	0,4 (zob. uwaga 5)	Wzrok wymagany do odczytywania instrumentów z małej odległości, obsługi sprzętu oraz identyfikacji systemów/składników, w miarę potrzeb	Zob. uwaga 7	Wystarczające pole widzenia	Wzrok wymagany do wykonywania wszystkich funkcji w ciemności bez wyjątków	Brak istotnych warunków
I/11 IV/2	Operatorzy GMDSS	0,4	0,4	Wzrok wymagany do odczytywania instrumentów z małej odległości, obsługi sprzętu oraz identyfikacji systemów/składników, w miarę potrzeb	Zob. uwaga 7	Wystarczające pole widzenia	Wzrok wymagany do wykonywania wszystkich funkcji w ciemności bez wyjątków	Brak istotnych warunków

Uwagi

¹ wartości podane w skali dziesiętnej Snellena.

² zaleca się minimalną wartość 0,7 w jednym oku dla ograniczenia ryzyka ukrytej choroby oczu.

³ zgodnie z definicją Międzynarodowych Zaleceń dla Wymogów Widzenia Kolorów w Transporcie.

⁴ podlega ocenie okulisty klinicznego, tam gdzie na schorzenie wskazują ustalenia badań wstępnych.

⁵ łączne widzenie personelu maszynowni powinno wynosić co najmniej 0,4.

⁶ norma widzenia kolorów wg CIE - 1 lub 2. Mogą być nadal stosowane inne równoważne metody prób potwierdzających aktualnie uznawane przez Administrację.

⁷ norma widzenia kolorów wg CIE - 1, 2 lub 3. Mogą być nadal stosowane inne równoważne metody prób potwierdzających aktualnie uznawane przez Administrację.

Sekcja A-I/10

Uznawanie dyplomów

1. Postanowień prawidła I/10 punkt 4, dotyczącego nieuznawania dyplomów przez państwo nie będące Stroną, nie należy interpretować jako uniemożliwiania Stronie, wydającej własny dyplom, uznania służby na statku morskim, kształcenia i szkolenia odbytego w państwie nie będącym Stroną, pod warunkiem że Strona wydająca taki dyplom spełni wymogi prawidła I/2 i zapewni, że zostaną spełnione wymogi Konwencji dotyczące pełnienia służby na morzu, kształcenia i szkolenia.

2. W przypadku, gdy Administracja, która potwierdziła dyplom, cofnie swoje potwierdzenie uznania ze względów dyscyplinarnych, powiadomi o zaistniałych okolicznościach Stronę, która ten dyplom wydała.

Sekcja A-I/11

Odnawianie dyplomów

Kompetencje zawodowe

1. Trwałe kompetencje zawodowe wymagane przez prawidło I/11 powinny być ustanowione w drodze:

1. zatwierdzonej służby na statkach morskich, z wykonywaniem funkcji odpowiednich dla posiadanego dyplomu w okresie co najmniej:

1.1. dwunastu miesięcy łącznie, na przestrzeni ostatnich pięciu lat, lub

1.2. trzech miesięcy łącznie, na przestrzeni ostatnich sześciu miesięcy bezpośrednio poprzedzających odnowienie ważności dyplomu;

2. wykonywania funkcji równoważnych z pełnieniem służby na statkach morskich, wymaganej zgodnie z punktem 1.1; lub

3. zdania zatwierdzonego egzaminu; lub

4. Ciągłość kompetencji zawodowych kapitanów i oficerów na statkach eksploatowanych na wodach polarnych, zgodnie z wymogami prawidła I/11, stwierdza sią na podstawie:

.1 poświadczonej praktyki pływania, obejmującej pełnienie funkcji odpowiednich do posiadanego dyplomu, przez łączny okres co najmniej dwóch miesięcy w okresie ostatnich pięciu lat; lub

.2 pełnienie funkcji uważanych za równoważne z praktyką pływania wymaganą zgodnie z pkt 4.1; lub

.3 zdania zatwierdzonego egzaminu; lub

.4 pomyślne ukończenie zatwierdzonego kursu lub kursów szkoleniowych.

5. odbycia potwierdzonej służby na statkach morskich z wykonywaniem funkcji odpowiednich dla posiadanego dyplomu przez okres nie krótszy niż trzy miesiące na stanowisku pozaetatowym lub w niższym stopniu oficerskim niż stopień wskazany w posiadanym ważnym dyplomie, bezpośrednio przed objęciem stanowiska w stopniu, dla którego obowiązuje dyplom.

2. Kursy doskonalące i aktualizujące, wymagane zgodnie z prawidłem I/11, powinny być zatwierdzone i obejmować zmiany w stosownych krajowych i międzynarodowych przepisach dotyczących bezpieczeństwa życia na morzu, ochrony żeglugi oraz ochrony środowiska morskiego i uwzględniać wszystkie aktualizacje obowiązującego standardu kompetencji.

3. Trwałe kompetencje zawodowe na zbiornikowce, wymagane na mocy prawidła I/11 punkt 3, powinny zostać określone przez:

1. zatwierdzoną służbę na statkach morskich, obejmującą wykonywanie funkcji odpowiednich dla posiadanego dyplomu lub potwierdzenia na zbiornikowce, wykonywaną łącznie przez co najmniej 3 miesiące na przestrzenie ostatnich 5 lat; lub

2. pozytywne ukończenie zatwierdzonego kursu lub kursów szkoleniowych.

Sekcja A-I/12

Standardy regulujące wykorzystanie symulatorów

CZĘŚĆ  1

- STANDARDY DZIAŁANIA

Ogólne standardy działania dla symulatorów wykorzystywanych w ramach szkolenia

1. W przypadku, gdy obowiązkowe szkolenie obejmuje zastosowanie symulatora, każda Strona powinna zapewnić, aby wszystkie symulatory:

1. były odpowiednie dla wybranych celów i zadań szkoleniowych;

2. były zdolne do symulowania czynności odpowiednich urządzeń pokładowych, na poziomie fizycznego realizmu odpowiadającego celom szkoleniowym, i obejmowały możliwości, ograniczenia oraz potencjalne błędy takich urządzeń;

3. wykonywały działania w sposób dostatecznie realistyczny, aby umożliwić osobie szkolonej nabycie umiejętności odpowiednich dla celów szkoleniowych;

4. zapewniały kontrolowane środowisko działania, gdzie możliwe jest wywołanie różnych warunków, w tym sytuacji niebezpiecznych, ryzykownych lub nadzwyczajnych;

5. zapewniały interfejs, dzięki któremu osoba szkolona może oddziaływać na wyposażenie, symulowane środowisko oraz/lub porozumiewać się z instruktorem; a także

6. pozwalały instruktorowi sterować, monitować i rejestrować ćwiczenia dla skutecznego nauczania osób szkolonych.

Ogólne standardy działania dla symulatorów wykorzystywanych w ocenie kompetencji

2. Każda Strona powinna zapewnić, aby wszystkie symulatory wykorzystywane do oceny kompetencji wymaganych na mocy Konwencji lub do demonstracji wymaganej ciągłej sprawności działania:

1. mogły spełniać określone cele przeprowadzanej oceny;

2. były zdolne do symulowania czynności odpowiednich urządzeń pokładowych, na poziomie fizycznego realizmu odpowiadającego celom szkoleniowym, i obejmowały możliwości, ograniczenia oraz potencjalne błędy takich urządzeń;

3. wykonywały działania w sposób dostatecznie realistyczny, aby umożliwić osobie szkolonej nabycie umiejętności odpowiednich dla celów szkoleniowych;

4. zapewniały interfejs, dzięki któremu osoba szkolona może oddziaływać na wyposażenie i symulowane środowisko;

5. zapewniały kontrolowane środowisko działania, gdzie możliwe jest wywołanie różnych warunków, w tym sytuacji niebezpiecznych, ryzykownych lub nadzwyczajnych, odpowiednie dla potrzeb przeprowadzanej oceny; oraz

6. pozwalały instruktorowi sterować, monitować i rejestrować ćwiczenia dla skutecznej oceny działania osób szkolonych.

Dodatkowe standardy działania

3. Oprócz spełnienia podstawowych wymogów przedstawionych w punkcie 1 i 2, urządzenia symulacyjne, których dotyczy niniejsza sekcja, powinny spełniać następujące standardy działania, zgodnie z ich poszczególnymi rodzajami.

Symulacja radarowa

4. Urządzenia symulacji radarowej powinny być zdolne do symulowania możliwości operacyjnych radarowych urządzeń nawigacyjnych, które spełniają wszelkie obowiązujące normy działań przyjęte przez Organizację, i obejmują urządzenia ułatwiające:

1. działanie w trybie ruchu względnego oraz ruchów rzeczywistych względem morza oraz lądu;

2. odwzorowanie pogody, prądów pływowych, prądów, sektorów cienia, symulowanych ech i innych efektów propagacyjnych oraz generowanie linii brzegowych, pław nawigacyjnych, a także badawczych i ratunkowych urządzeń radiolokacyjnych; oraz

3. tworzenie środowiska operacyjnego w czasie rzeczywistym, obejmującego co najmniej dwie własne stacje okrętowe z możliwością zmiany kursu i prędkości statku własnego oraz parametry dla co najmniej 20 statków docelowych oraz odpowiednich urządzeń łączności.

Symulacja urządzeń do automatycznego prowadzenia nakresów radarowych (ARPA)

5. Urządzenia do symulacji ARPA powinny być zdolne do symulacji operacyjnych możliwości urządzeń ARPA, które spełniają wszystkie obowiązujące normy działania przyjęte przez Organizację, i powinny spełniać funkcje dla:

1. ręcznego i automatycznego osiągania celu;

2. ukazywania informacji będących wynikiem śledzenia ech;

3. wykorzystania obszarów wyłączonych;

4. wektorowego/graficznego zobrazowania skali czasu i danych; oraz

5. manewrów próbnych.

CZĘŚĆ  2

- INNE POSTANOWIENIA

Cele szkolenia na symulatorach

6. Każda Strona powinna zapewnić, aby zamierzenia i cele szkolenia na symulatorach były określone w ramach całościowego programu szkolenia oraz aby poszczególne cele i zadania szkoleniowe były dobrane w sposób jak najściślej odpowiadający zadaniom i praktyce okrętowej.

Procedury szkoleniowe

7. Podczas prowadzenia obowiązkowego szkolenia na symulatorze instruktorzy powinni zapewniać, aby:

1. przed rozpoczęciem ćwiczenia osoby szkolone były odpowiednio pouczane o jego celach i zdaniach oraz aby zapewnić dostateczną ilość czasu na planowanie przed rozpoczęciem ćwiczenia;

2. osoby szkolone miały wystarczająco dużo czasu na zapoznanie się z symulatorem i jego urządzeniami przed rozpoczęciem każdego ćwiczenia szkoleniowego lub oceniającego;

3. udzielone wytyczne i zachęty do ćwiczenia były odpowiednie do wybranych celów i zadań ćwiczenia oraz do poziomu i doświadczenia szkolonych;

4. ćwiczenia były skutecznie monitorowane, wspierane odpowiednio przez obserwację audio wizualną działalności osób szkolonych oraz przez sprawozdania oceniające przed i po ćwiczeniach;

5. osoby szkolone były skutecznie pouczane, aby zapewnić realizację celów szkoleniowych oraz aby demonstrowana sprawność działania spełniała akceptowalne standardy;

6. podczas odpraw instruktażowych zachęcać do stosowania równych kryteriów oceniania; oraz

7. ćwiczenia na symulatorach były zaprojektowane i testowane w sposób odpowiedni dla szczegółowo określonych celów szkolenia.

Procedury oceny

8. W przypadku wykorzystania symulatorów do oceny możliwości zademonstrowania poziomu kompetencji przez kandydatów, egzaminatorzy powinni zapewniać, aby:

1. kryteria działania zostały określone jasno i jednoznacznie, były prawnie wiążące i dostępne dla kandydatów;

2. kryteria oceny były ustalone jasno i wyraźnie, zapewniały jej rzetelność i jednolitość oraz optymalizowały obiektywne środki oraz kryteria, tak by do minimum ograniczyć subiektywizm oceniania;

3. kandydaci byli zwięźle pouczani co do zadań oraz/lub sprawności podlegających ocenie, a także zadań i kryteriów działania, na podstawie których będą określane ich kompetencje;

4. ocena działania uwzględniała normalne procedury operacyjne oraz wszystkie zachowania wobec innych kandydatów szkolonych na symulatorze lub personelu symulatora;

5. metody punktowania lub stopniowania oceny działania były stosowane z uwagą, zanim zostaną zatwierdzone; oraz

6. najważniejszym kryterium było to, czy kandydat demonstruje zdolność do bezpiecznego i skutecznego wykonywania zadań w sposób zadowalający dla egzaminatora.

Kwalifikacje instruktorów i egzaminatorów

9. Każda Strona powinna zapewniać instruktorów i egzaminatorów odpowiednio wykwalifikowanych i doświadczonych dla poszczególnych typów i poziomów szkolenia oraz odpowiadającej im oceny kompetencji, jak to wyszczególniono w prawidle I/6 i sekcji A-I/6.

Sekcja A-I/13

Przeprowadzanie prób

(Brak postanowień)

Sekcja A-I/14

Odpowiedzialność przedsiębiorstw zarządzających

1. Wszyscy, tj. przedsiębiorstwa zarządzające, kapitanowie i członkowie załóg są odpowiedzialni za zapewnienie pełnego i całkowitego wypełnienia obowiązków przedstawionych w niniejszej sekcji oraz podjęcie wszystkich innych niezbędnych przedsięwzięć zapewniających każdemu członkowi załogi możliwość fachowego, świadomego przyczyniania się do bezpiecznego funkcjonowania statku.

2. Kapitanowi każdego statku, do którego ma zastosowanie Konwencja, przedsiębiorstwo zarządzające powinno dostarczyć pisemną instrukcję, zawierającą politykę i procedury, których należy przestrzegać w celu zapewnienia, aby wszystkim nowo przyjętym na statek członkom załogi stworzono rozsądne okoliczności zapoznania się z urządzeniami okrętowymi, procedurami ich obsługi oraz innymi działaniami niezbędnymi dla właściwego spełniania ich obowiązków, zanim zostaną do nich przydzieleni. Takie kierunki postępowania i procedury powinny obejmować:

1. wyznaczenie rozsądnego okresu czasu, podczas którego nowo zatrudniony członek załogi będzie miał okazję do zapoznania się:

1.1. z charakterystycznymi urządzeniami, których będzie używał lub które będzie obsługiwał; i

1.2. z charakterystycznym dla statku sposobem pełnienia wachty, bezpieczeństwem, ochroną środowiska, a także procedurami ochrony oraz procedurami awaryjnymi i działaniami, które musi znać, aby właściwie wykonywać przydzielone obowiązki; oraz

2. wyznaczenie wyszkolonego członka załogi, który będzie odpowiedzialny i zapewni stworzenie każdej nowo zatrudnionej osobie warunków uzyskania podstawowych informacji w tym języku, jaki dany, nowo zatrudniony członek załogi rozumie.

3. Przedsiębiorstwa zarządzające powinny zapewnić, aby kapitanowie, oficerowie oraz inni członkowie załogi, którym przydzielono określone odpowiedzialności i obowiązki na statkach pasażerskich ro-ro odbyły kompletne szkolenie zaznajamiające, mające na celu uzyskanie kwalifikacji, które są odpowiednie dla posiadanych umiejętności, oraz dla podejmowanych obowiązków i odpowiedzialności, z uwzględnieniem wytycznych ustalonych w sekcji B-I/14 niniejszego Kodeksu.

4 Armatorzy zapewniają ukończenie przez kapitanów i oficerów swoich statków pasażerskich szkolenia zapoznawczego mającego na celu nabycie umiejętności odpowiednich do stanowiska jakie mają zajmować, podejmowanych obowiązków i zakresu odpowiedzialności, biorąc pod uwagę wytyczne podane w sekcji B-I/14, pkt 3 niniejszego Kodeksu

Sekcja A-I/15

Postanowienia przejściowe

(Brak postanowień)

Sekcja A-I/16

Weryfikacja zgodności

1. Do celów Prawidła I /16 obszary podlegające audytowi są wymienione w poniższej tabeli:

OBSZARY PODLEGAJĄCE AUDYTOWI
ODNIESIENIE	OBSZAR	UWAGI I KRÓTKI OPIS

WSTĘPNE PRZEKAZYWANIE INFORMACJI

Artykuł IV, prawidło I/7 oraz sekcja A-I/7, pkt 2

Wstępne przekazywanie informacji

Czy strona przekazała informacje na podstawie artykułu IV i prawidła I/7? Jeśli tak, to czy Komitet Bezpieczeństwa na Morzu potwierdził, że przekazane informacje potwierdzają pełne i całkowite wdrożenie postanowień Konwencji STCW?

KOLEJNE RAPORTY

Artykuł IX oraz sekcja A-I/7, pkt 3.1	Równorzędne rozwiązanie	Czy administracja zachowała/przyjęła ewentualne równorzędne ustalenia/ rozwiązania dotyczące nauki lub szkoleń od czasu przekazania informacji na podstawie Prawidła I/7? Jeśli tak, to czy szczegółowe informacje o takich rozwiązaniach zostały przekazane Sekretarzowi Generalnemu?
Prawidło I/10 oraz sekcja A-I/7, pkt 3.2	Uznawanie dyplomów	Czy administracja uznaje dyplomy wydane przez inną Stronę na podstawie Prawidła I/10? Jeśli tak, czy Strona złożyła sprawozdania dotyczące środków mających na celu zapewnienie zgodności z Prawidłem I/10?
Prawidło VII/1 oraz sekcja A-I/7, pkt 3.3	Dyplomy alternatywne	Czy Strona zezwala na zatrudnianie marynarzy posiadających dyplomy alternatywne wydane na mocy Prawidła VII/1 na statkach uprawnionych do podnoszenia jej bandery? Jeśli tak, czy wzór certyfikatu bezpieczeństwa obsługi został przedłożony do Sekretarza Generalnego?

OBSZARY PODLEGAJĄCE AUDYTOWI
NUMER REFERENCYJNY	OBSZAR	UWAGI I KRÓTKI OPIS
Prawidło I/8.3 oraz sekcja A-I/7, pkt 4	Przekazywanie informacji dotyczących niezależnej oceny okresowej	Czy Strona przekazała sprawozdanie zawierające wyniki oceny wymagane na podstawie Prawidła I/8?
Prawidło I/7.4 oraz sekcja A-I/7, pkt 5 i 6	Przekazywanie informacji dotyczących poprawek STCW	Czy Strona przekazała sprawozdanie dotyczące wdrożenia kolejnych obowiązkowych zmian do Konwencji i Kodeksu STCW?
Prawidło I/13, pkt 4 i 5	Prowadzenie prób	Czy administracja zezwoliła statkom uprawnionym do podnoszenia jej bandery na udział w próbach? Jeśli tak, czy szczegółowe informacje o próbach zostały przekazane Sekretarzowi Generalnemu (pkt 4)?, oraz Jeśli tak, czy wyniki prób zostały przekazane Sekretarzowi Generalnemu (pkt 5)?
Artykuł VIII	Zwolnienia	Czy administracja udzieliła zwolnień? Jeśli tak, czy sprawozdania dotyczące zwolnień wydanych w danym roku zostały przesłane do Sekretarza Generalnego?

PROCEDURY KONTROLNE

Artykuł X i prawidło I/4

Kontrola państwa portu

Czy Strona sprawuje nadzór nad kontrolą państwa portu? Jeśli tak, czy środki kontrolne przewidziane w Artykule X zostały ustanowione?

ZDOLNOŚĆ DO SŁUŻBY I PEŁNIENIA WACHTY

Prawidło VIII/1, pkt 1 i sekcja A-VIII/1	Zapobieganie zmęczeniu	Czy administracja ustanowiła środki dla zapewnienia spełnienia wymagań Konwencji i Kodeksu STCW w odniesieniu do zapobiegania zmęczeniu?
Prawidło VIII/1, pkt 2 i sekcja A-VIII/1, pkt 10	Zapobieganie spożywaniu alkoholu i zażywaniu narkotyków	Czy administracja ustanowiła środki dla zapewnienia spełnienia wymagań Konwencji i Kodeksu STCW w odniesieniu do zapobiegania spożywaniu alkoholu i zażywaniu narkotyków?
Prawidło VIII/2	Organizacja wachty i zasady, których należy przestrzegać	Czy Administracja zwróciła uwagę przedsiębiorstw zarządzających, kapitanów, starszych oficerów mechaników oraz wszystkich osób pełniących wachtę na wymagania, zasady i wskazówki zawarte w Kodeksie STCW, które muszą być przestrzegane, aby zapewnić utrzymanie stałego bezpieczeństwa na wachtach, stosownie do panujących okoliczności i warunków na wszystkich statkach morskich i o każdej porze?

ROZDZIAŁ  II

Standardy dotyczące kapitana i działu pokładowego

Sekcja A-II/1

Minimalne wymogi do wydawania dyplomów oficerom wachtowym na statkach o pojemności brutto 500 lub większej

Standard kompetencji

1. Każdy kandydat ubiegający się o wydanie dyplomu powinien:

1. zostać zobowiązany do zademonstrowania kompetencji do podejmowania na poziomie operacyjnym zadań, obowiązków i odpowiedzialności, określonych w kolumnie 1 tabeli A-II/1;

2. posiadać co najmniej odpowiednie świadectwo, upoważniające do posługiwania się radiotelefonem UKF, zgodnie z wymaganiami Regulaminu Radiokomunikacyjnego; oraz

3. w przypadku wyznaczenia go jako główną osobę odpowiedzialną za radiokomunikację na wypadek zdarzeń niebezpiecznych - posiadać odpowiednie świadectwo wydane lub uznane na podstawie postanowień Regulaminu Radiokomunikacyjnego.

2. Minimalny zakres wiedzy, zrozumienia i biegłości wymaganych dla uzyskania dyplomu jest przedstawiony w kolumnie 2 tabeli A-II/1.

3. Poziom wiedzy w zakresie zagadnień wyszczególnionych w kolumnie 2 tabeli A-II/1 powinien być wystarczający, aby umożliwić kandydatowi pełnienie służby w charakterze oficera wachtowego.

4. Szkolenie i doświadczenie pozwalające osiągnąć niezbędny poziom wiedzy teoretycznej, zrozumienia i biegłości powinny być oparte na sekcji A-VIII/2, część 4-1 - Zasady, których należy przestrzegać podczas pełnienia wachty nawigacyjnej, a także powinny uwzględniać odpowiednie wymagania niniejszej części oraz wytycznych wskazanych w części B niniejszego Kodeksu.

5. Każdy kandydat ubiegający się o uzyskanie dyplomu powinien przedstawić dowody osiągnięcia wymaganego standardu kompetencji zgodnie z metodami demonstrowania oraz kryteriami oceny przedstawionymi w kolumnach 3 i 4 tabeli A-II/1.

Szkolenie na statku

6. Każdy kandydat ubiegający się o uzyskanie dyplomu dla oficera wachtowego na statkach o pojemności brutto 500 lub większej, którego służba na statkach morskich, zgodnie z punktem 2.2 prawidła II/1, stanowi część programu szkoleniowego spełniającego wymagania tej sekcji, powinien odbyć szkolenie na statku, które:

1. zapewnia, że podczas wymaganego okresu pełnienia służby na morzu kandydat otrzyma systematyczne praktyczne szkolenie i doświadczenie w zakresie zadań, obowiązków i odpowiedzialności oficera wachtowego z uwzględnieniem wytycznych wskazanych w sekcji B-II/1 niniejszego Kodeksu;

2. jest ściśle nadzorowane i monitorowane przez wykwalifikowanych oficerów na statku, na którym pełniona jest potwierdzona służba na statkach morskich; oraz

3. jest odpowiednio udokumentowane w dzienniku szkolenia lub w podobnym dokumencie.

Żegluga przybrzeżna

7. W celu wydania ograniczonego dyplomu dla potrzeb żeglugi przybrzeżnej, z wykazu wymienionego w kolumnie 2 tabeli A-II/1 można pominąć następujące wymogi, pod warunkiem, że zostanie uwzględnione bezpieczeństwo innych statków żeglujących na tych wodach:

1. astronawigacja; oraz

2. te elektroniczne systemy nawigacyjne i określające pozycję statku, które nie znajdują zastosowania na obszarze, do którego jest ograniczona ważność wydanego dyplomu.

Tabela A-II/1

Minimalny standard kompetencji dla oficerów wachtowych na statkach o pojemności brutto 500 lub większej

Funkcja: Nawigacja na poziomie operacyjnym

Kolumna 1		Kolumna 2		Kolumna 3	Kolumna 4
Kompetencje		Wiedza, zrozumienie i biegłość		Metody demonstrowania kompetencji	Kryteria oceny kompetencji
Planowanie i prowadzenie przejścia oraz określanie pozycji		Astronawigacja Umiejętność wykorzystania ciał niebieskich do określenia pozycji statku Nawigacja terrestryczna i przybrzeżna Umiejętność określenia pozycji statku za pomocą: 1. znaków lądowych 2. oznakowania nawigacyjnego, włączając latarnie morskie, stawy i pławy 3. zliczenia matematycznego, uwzględniającego wiatry, pływy, prądy oraz założoną prędkość		Egzamin i ocena zaświadczeń uzyskanych z jednego lub kilku następujących elementów: 1. poświadczona praktyka morska 2. poświadczona praktyka na statku szkolnym 3. poświadczone szkolenie na symulatorze tam gdzie jest to wymagane 4. poświadczone szkolenie na urządzeniach laboratoryjnych wykorzystanie: katalogów map, map, publikacji nawigacyjnych, radiowych ostrzeżeń nawigacyjnych, sekstantu, lustra azymutalnego, elektronicznego sprzętu nawigacyjnego, echosond, kompasu	Informacje uzyskane z map nawigacyjnych i publikacji są stosowane, interpretowane poprawnie i właściwie zastosowane. Wszystkie potencjalne przeszkody nawigacyjne są dokładnie zidentyfikowane Podstawowa metoda określania pozycji statku jest najbardziej odpowiednia dla przeważających okoliczności i warunków Pozycja jest uzależniona od ograniczeń dostępnych środków/błędów systemu Pewność informacji uzyskanych z głównej metody określenia pozycji jest sprawdzana w odpowiednich odstępach czasu
		Gruntowna wiedza i zdolność wykorzystywania map nawigacyjnych i publikacji takich jak locje, tablice pływów, wiadomości żeglarskie, radiowe ostrzeżenia nawigacyjne oraz informacje o trasach przepływu Elektroniczne systemy nawigacyjne i określania pozycji Zdolność określenia pozycji statku za pomocą elektronicznych pomocy nawigacyjnych			Obliczenia i pomiary parametru nawigacyjnego są dokładne Wybrane mapy są w największej skali odpowiedniej dla akwenu nawigacji, zaś na mapy i publikacje nanoszone są poprawki zgodnie z najnowszymi dostępnymi informacjami Sprawdzanie działania i testowanie systemów nawigacyjnych jest zgodne z zaleceniami producentów i z dobrą praktyką morską
Planowanie i prowadzenie przejścia oraz określanie pozycji (ciąg dalszy)		Echosondy Zdolność obsługiwania urządzeń i poprawnego stosowania zdobytych informacji
		Kompasy - magnetyczne i żyroskopowe
		Znajomość zasad działania kompasów magnetycznych i żyroskopowych
		Zdolność określania błędów kompasów magnetycznych i żyroskopowych z wykorzystaniem środków astronomicznych i terrestrycznych i uwzględnianie takich błędów			Błędy kompasów magnetycznych i żyrokompasów są określane i właściwie stosowane do kursów i namiarów
		System kontroli sterowania
		Znajomość automatycznych systemów sterowania, procedury obsługi oraz przełączanie ze sterowania ręcznego na automatyczne i odwrotnie. Regulacja urządzeń dla uzyskania optymalnego działania.			Wybór trybu sterowania jest najodpowiedniejszy dla przeważających warunków pogodowych, stanu morza oraz warunków ruchu i zamierzonych manewrów
		Meteorologia
		Umiejętność wykorzystywania i interpretowania informacji uzyskanych z okrętowej aparatury meteorologicznej			Pomiary i obserwacje warunków pogody są dokładne i odpowiednie dla danego przejścia
		Wiedza na temat charakterystyk różnych systemów pogody, procedur sprawozdawczych i systemów zapisu.
		Zdolność zastosowania dostępnych informacji meteorologicznych			Informacje meteorologiczne są właściwie interpretowane i stosowane
Utrzymywanie bezpiecznej wachty nawigacyjnej		Pełnienie wachty Gruntowna znajomość treści, zastosowania i celów Międzynarodowych Przepisów Zapobiegania Zderzeniom na Morzu z 1972 r. ze zmianami Gruntowna znajomość podstawowych zasad, które mają być przestrzegane podczas pełnienia wachty nawigacyjnej Wykorzystanie tras przepływy zgodnie z Ogólnymi Przepisami Regulacji Ruchu Statków Wykorzystanie informacji pochodzących z urządzeń nawigacyjnych w celu utrzymania bezpiecznej wachty nawigacyjnej Znajomość technik ślepego pilotażu Stosowanie powiadamiania zgodnie z Ogólnymi Zasadami Systemu Powiadamiania przez Statki oraz z procedurami służb kontroli ruchu statków (VTS)		Egzamin i ocena zaświadczeń uzyskanych w zakresie jednego lub kilku następujących wymagań: 1. poświadczona praktyka morska .2 poświadczona praktyka na statku szkolnym 3. poświadczone szkolenie na symulatorze tam gdzie jest to wymagane 4. poświadczone szkolenie na urządzeniach laboratoryjnych	Prowadzenie, przyjęcie i zdanie wachty odpowiada przyjętym zasadom i procedurom Odpowiednia obserwacja prowadzona jest przez cały czas i w sposób zgodny z przyjętymi zasadami i procedurami Światła, znaki i sygnały dźwiękowe są zgodne z wymaganiami zawartymi w Międzynarodowych Przepisach o Zapobieganiu Zderzeniom na Morzu z 1972 r. ze zmianami i są poprawnie rozpoznawane Częstotliwość i zakres kontrolowania ruchu, statku i środowiska odpowiadają przyjętym zasadom i procedurom Utrzymywany jest właściwy zapis ruchów i czynności związanych z nawigacją statku. Odpowiedzialność za bezpieczeństwo nawigacji jest zawsze wyraźnie określona, włączając okresy, kiedy kapitan jest na mostku oraz podczas pilotażu
Utrzymywanie bezpiecznej wachty nawigacyjnej (ciąg dalszy)		Nautyczne dowodzenie statkiem Znajomość zasad nautycznego dowodzenia statkiem, obejmujących: .1 przydzielanie, przeznaczenie oraz określenie priorytetów zasobów .2 skuteczna komunikacja 3. asertywność i umiejętności przywódcze 4. powzięcie i utrzymanie świadomości sytuacji 5. uwzględnienie doświadczenia zespołu		Ocena zaświadczeń uzyskanych w zakresie jednego lub kilku następujących wymagań: .1 poświadczone odbyte szkolenie .2 poświadczona praktyka morska 3. poświadczone szkolenie na symulatorze	Dla wykonania niezbędnych zadań zasoby zostają rozmieszczone i wykorzystane w miarę potrzeb, w prawidłowej kolejności Nadawane i otrzymywane informacje są jasne i jednoznaczne Wątpliwe decyzje oraz/lub działania skutkują stosowną reakcją i odpowiedzią Zostają zidentyfikowane skuteczne zachowania przywódcze Członkowie zespołu wspólnie wykorzystują właściwe zrozumienie aktualnej i przewidywanej pozycji statku, trasy żeglugi oraz okoliczności zewnętrznych
Wykorzystanie radaru i ARPA dla zachowania bezpieczeństwa żeglugi. Uwaga: Szkolenie i ocena wykorzystania ARPA nie są wymagane od osób, które pełnią służbę wyłącznie na statkach nie wyposażonych w ARPA. To ograniczenie powinno być odzwierciedlone w potwierdzeniu wydanym danemu marynarzowi.		Nawigacja Radarowa Znajomość podstaw radaru i urządzeń do automatycznego prowadzenia nakresów radarowych (ARPA) Umiejętność obsługiwania oraz interpretacji i analizy informacji uzyskanych z radaru, włącznie z następującymi elementami: Działanie obejmujące: 1. czynniki wpływające na działanie i dokładność 2. ustawianie i utrzymywanie zobrazowania 3. wykrywanie błędnych przedstawień informacji, fałszywych ech, odbić od powierzchni morza itd., Rakon i SART		Ocena zaświadczeń uzyskanych po zatwierdzonym szkoleniu na symulatorze radarowym i ARPA oraz praktyki morskiej.	Informacje uzyskane z radaru i ARPA są poprawnie interpretowane i analizowane z uwzględnieniem ograniczeń sprzętowych i przeważających okoliczności i warunków
Wykorzystanie radaru i ARPA dla zachowania bezpieczeństwa żeglugi (ciąg dalszy). Uwaga: Szkolenie i ocena wykorzystania ARPA nie są wymagane od osób, które pełnią służbą wyłącznie na statkach nie wyposażonych w ARPA. To ograniczenie powinno być odzwierciedlone w potwierdzeniu wydanym danemu marynarzowi.			Wykorzystanie urządzenia obejmujące: 1. odległość i namiar, kurs i prędkość innych statków; czas i odległość największego zbliżenia statków znajdujących się na kursie przecinającym, statków napotykanych i statków wyprzedzających 2. identyfikację ech niebezpiecznych, wykrywanie zmian kursu i prędkości innych statków, skutek zmian kursu oraz/lub prędkości własnego statku 3. zastosowanie Międzynarodowych Przepisów o Zapobieganiu Zderzeniom na Morzu z 1972 r. ze zmianami 4. techniki sporządzania wykresów oraz pojęcia ruchu względnego i rzeczywistego 5. linie równolegle		Czynności podejmowane dla uniknięcia nadmiernego zbliżenia i kolizji z innymi statkami są zgodne z Międzynarodowymi Przepisami o Zapobieganiu Zderzeniom na Morzu z 1972 r. ze zmianami. Decyzje dotyczące poprawienia kursu oraz/lub prędkości podejmowane są na czas i zgodnie z przyjętymi procedurami nawigacyjnymi. Poprawki dokonywane w kursie i prędkości statku utrzymują bezpieczeństwo żeglugi Komunikacja jest jasna, zwięzła zawsze oraz każdorazowo potwierdzona w sposób wyraźny przyjęty przez marynarzy Sygnały manewrowe wykonywane są we właściwym czasie i są zgodne z Międzynarodowymi Przepisami o Zapobieganiu Zderzeniom na Morzu z 1972 r. ze zmianami
Wykorzystanie radaru i ARPA dla zachowania bezpieczeństwa żeglugi (ciąg dalszy). Uwaga: Szkolenie i ocena wykorzystania ARPA nie są wymagane od osób, które pełnią służbę wyłącznie na statkach nie wyposażonych w ARPA. To ograniczenie powinno być odzwierciedlone w potwierdzeniu wydanym danemu marynarzowi.			Główne typy ARPA, charakterystyka monitorów, parametry sprzętu, niebezpieczeństwo nadmiernego polegania na ARPA Umiejętność obsługiwania oraz interpretacji i analizy informacji uzyskanych z ARPA, włącznie z następującymi elementami 1. parametry sprzętu i dokładność, możliwości i ograniczenia śledzenia oraz opóźnienia obliczeń 2. korzystanie z ostrzeżeń operacyjnych i testów systemowych 3. metody wyszukiwania celów i ich ograniczenia 4. wektory ruchu rzeczywistego i względnego, graficzna prezentacja informacji o echach i obszarach zagrożeń 5. analiza informacji, echa niebezpieczne, obszary wyłączone oraz manewry próbne
Wykorzystanie ECDIS dla zachowania bezpieczeństwa żeglugi Uwaga: Szkolenie i ocena wykorzystania ECDIS nie są wymagane od osób, które pełnią służbę wyłącznie na statkach nie wyposażonych w ECDIS. To ograniczenie powinno być odzwierciedlone w potwierdzeniu wydanym danemu marynarzowi.			Nawigacja przy użyciu ECDIS Znajomość możliwości i ograniczeń funkcjonowania ECDIS, obejmująca: 1. szczegółowe zrozumienie danych z Elektronicznej Mapy Nawigacyjnej (ENC), dokładności danych, zasad prezentacji, możliwości wyświetlania oraz innych formatów danych z mapy 2. niebezpieczeństwo nadmiernego polegania na urządzeniach	Egzamin i ocena zaświadczeń uzyskanych w zakresie jednego lub kilku następujących wymagań: 1. poświadczona praktyka na statku szkolnym 2. poświadczone szkolenie na symulatorze ECDIS	Monitorowanie informacji na ECDIS w sposób wpływający na bezpieczną żeglugę Informacje uzyskane z ECDIS (w tym nakładające się informacje z radaru oraz/lub funkcje śledzenia radarowego, tam, gdzie ma to zastosowanie) są poprawnie interpretowane i analizowane z uwzględnieniem ograniczeń sprzętowych, wszelkich podłączonych czujników (w tym radaru i AIS, o ile zostały podłączone) i przeważających okoliczności i warunków
Wykorzystanie ECDIS dla zachowania bezpieczeństwa żeglugi (ciąg dalszy)			3. znajomość funkcji ECDIS wymaganych przez obowiązujące normy działania Biegłość w obsłudze oraz interpretacji i analizy informacji uzyskanych z ECDIS, włącznie z następującymi elementami: 1. wykorzystanie funkcji zintegrowanych z innymi systemami nawigacyjnymi na różnych instalacjach, z uwzględnieniem prawidłowego funkcjonowania oraz uzyskanie pożądanych ustawień 2. bezpieczne monitorowanie oraz korygowanie informacji, w tym pozycji własnej, widoku obszaru morskiego, ustawień i orientacji, przedstawionych danych na mapie, monitorowanie trasy, obszarów informacyjnych stworzonych przez użytkownika, kontaktów (w przypadku połączenia z AIS oraz/lub śledzeniem radarowym), a także funkcji nakładania się danych radarowych (tam gdzie jest podłączony) 3. potwierdzenie położenia statku przy użyciu alternatywnych środków 4. efektywne wykorzystanie ustawień w celu zapewnienia zgodności z procedurami operacyjnymi, z uwzględnieniem parametrów alarmowych dla zapobiegania osiadaniu na mieliźnie, bliskości kontaktowej oraz obszarów szczególnych, kompletności danych na mapie oraz aktualności mapy i działań pomocniczych 5. dostosowanie ustawień i wartości tak, aby odpowiadały bieżącym warunkom 6 świadomość sytuacji przy korzystaniu z ECDIS, w tym bezpieczeństwa wód oraz bliskiej odległości od niebezpieczeństw, kierunku i szybkości prądów pływowych, doboru danych i skali mapy, prawidłowość kursu, wykrywanie i zarządzanie kontaktami oraz współdziałanie czujników		Utrzymanie bezpieczeństwa żeglugi dzięki poprawkom do kursu i prędkości statku dzięki funkcjom kontroli utrzymania kursu przez ECDIS (tam, gdzie ma to zastosowanie). Komunikacja jest jasna, zwięzła oraz każdorazowo potwierdzona w sposób zwyczajowo przyjęty przez marynarzy
Reagowanie na niebezpieczeństwo			Procedury na wypadek zagrożenia Środki ostrożności dla ochrony i bezpieczeństwa pasażerów w sytuacjach zagrożenia Wstępne działania, jakie należy podjąć po kolizji lub wejściu na mieliznę; wstępna ocena i kontrola uszkodzeń Dogłębne rozumienie procedur, jakich należy przestrzegać przy podnoszeniu ludzi z morza, udzielaniu pomocy statkowi w niebezpieczeństwie, reagowaniu na niebezpieczeństwo w porcie.	Egzamin i ocena zaświadczeń uzyskanych w zakresie jednego lub kilku następujących wymagań: 1. poświadczona praktyka morska 2. poświadczona praktyka na statku szkolnym 3. poświadczone szkolenie na symulatorze tam gdzie jest to wymagane 4. nauka praktyczna	Typ i skala niebezpieczeństwa jest natychmiast określona. Początkowe czynności i jeśli zaistnieje potrzeba, manewrowanie, są zgodne z planami awaryjnymi i są odpowiednie dla danej sytuacji i charakteru niebezpieczeństwa.
Reagowanie na sygnał niebezpieczeństwa na morzu			Działania poszukiwawcze i ratownicze Znajomość treści Międzynarodowego lotniczego i morskiego poradnika poszukiwania i ratowania (IAMSAR)	Egzamin i ocena zaświadczeń z praktycznej nauki lub potwierdzonego szkolenia na symulatorze, tam gdzie jest ono wymagane	Sygnał alarmowy lub sygnał niebezpieczeństwa zostaje natychmiast zidentyfikowany Wdrażanie i przestrzeganie planów awaryjnych i instrukcji postępowania w ustalonym porządku
Wykorzystanie Znormalizowanych Morskich Zwrotów Komunikacyjnych IMO oraz wykorzystanie języka angielskiego w piśmie i w mowie			Język angielski Odpowiednia znajomość języka angielskiego umożliwiająca oficerowi korzystanie z map i innych publikacji nautycznych, zrozumienie informacji meteorologicznych oraz komunikatów dotyczących bezpieczeństwa i działania statku, komunikowanie się z innymi statkami oraz ośrodkami VTS, a także wykonywanie obowiązków oficera również z wielojęzyczną załogą, włączając zdolność korzystania i zrozumienia Standardowych Morskich Zwrotów Komunikacyjnych IMO (IMO SMCP)	Egzamin i ocena zaświadczeń uzyskanych z nauki praktycznej	Publikacje nautyczne w języku angielskim oraz komunikaty dotyczące bezpieczeństwa statku są poprawnie interpretowane lub sporządzane Komunikacja jest jasna i zrozumiała
Nadawanie i odbieranie informacji za pomocą sygnalizacji wzrokowej			Sygnalizacja wzrokowa Umiejętność wykorzystania Międzynarodowego Kodu Sygnałowego Umiejętność nadawania i odbierania, przy pomocy świetlnej sygnalizacji Morse'a, sygnału wzywania pomocy SOS, zgodnie z Załącznikiem IV do Międzynarodowych Przepisów o Zapobieganiu Zderzeniom na Morzu z 1972 r. ze zmianami oraz z Załącznikiem I do Międzynarodowego Kodu Sygnałowego, a także wzrokowego sygnalizowania pojedynczych sygnałów literowych również wymienionych w Międzynarodowym Kodzie Sygnałowym	Ocena zaświadczeń uzyskanych z nauki praktycznej oraz/lub symulacji	Komunikacja w ramach odpowiedzialności operatora jest logicznie pomyślana i skuteczna
Manewrowanie statkiem	Manewrowanie statkiem i zwrotność Wiedza na temat: 1. wpływu wyporności, zanurzenia przegłębienia, prędkości i zapasu wody pod stępką na cyrkulację i drogę zatrzymania, 2. wpływu wiatru i prądu na zwrotność statku, 3. manewrów i procedur ratowania człowieka za burtą, 4. osiadania rufy, wpływ płytkiej wody i podobne efekty, 5. właściwych procedur kotwiczenia i cumowania.			Egzamin i ocena zaświadczeń uzyskanych w zakresie jednego lub kilku następujących wymagań: 1. poświadczona praktyka morska 2. poświadczona praktyka na statku szkolnym 3. poświadczone szkolenie na symulatorze tam gdzie jest to wymagane 4. poświadczone szkolenie na załogowym modelu statku w skali, tam gdzie jest to wymagane.	Przy normalnym manewrowaniu nie zostają przekroczone bezpieczne granice działania napędu statku, systemów sterowniczych i zasilania Dokonywanie poprawek kursu i prędkości statku w celu utrzymania bezpieczeństwa żeglugi.

Funkcja: Przeładunek i sztauowanie na poziomie operacyjnym

Kolumna 1	Kolumna 2	Kolumna 3	Kolumna 4
Kompetencje	Wiedza, zrozumienie i biegłość	Metody demonstrowania kompetencji	Kryteria oceny kompetencji
Kontrolowanie załadunku, sztauowania, zabezpieczania i wyładunku ładunków oraz dozór nad nimi podczas podróży	Przeładunek, sztauowanie i zabezpieczanie ładunku Znajomość wpływu ładunku, w tym także dźwigów do przenoszenia ładunków ciężkich na zdolność żeglugową i stabilność statku Znajomość bezpiecznego przeładunku, sztauowania i zabezpieczania ładunku, włączając ładunki niebezpieczne, ryzykowne i szkodliwe oraz ich wpływ na bezpieczeństwo życia i statku Umiejętność stworzenia i utrzymania skutecznej komunikacji podczas załadunku i wyładunku	Egzamin i ocena zaświadczeń uzyskanych z jednego lub kilku następujących wymagań: 1. poświadczona praktyka morska 2. poświadczona praktyka na statku szkolnym 3. poświadczone szkolenie na symulatorze, tam gdzie jest to wymagane	Operacje z ładunkiem wykonywane są zgodnie z planem ładunkowym lub innymi dokumentami oraz ustanowionymi regułami/przepisami bezpieczeństwa, instrukcjami obsługi urządzeń i ograniczeniami sztauowania na statku. Przeładunek niebezpiecznych, ryzykownych, szkodliwych ładunków jest zgodny z międzynarodowymi przepisami i uznanymi normami oraz zasadami bezpiecznej praktyki Komunikacja jest jasna, zrozumiała i konsekwentnie skuteczna
Kontrola i zgłaszanie wad i uszkodzeń przestrzeni ładunkowych, pokryw klap ładowni i zejściówek oraz zbiorników balastowych	Wiedza i umiejętność wyjaśnienia, gdzie szukać najczęściej spotykanych wad i uszkodzeń, ze względu na: 1. czynności w zakresie załadunku i wyładunku 2. korozję 3. niekorzystne warunki pogodowe Umiejętność wskazania, które części statku należy kontrolować za każdym razem, aby objąć kontrolą wszystkie części w określonym czasie Wskazanie tych elementów konstrukcji statku, które mają zasadnicze znaczenie dla jego bezpieczeństwa.	Egzamin i ocena zaświadczeń uzyskanych z jednego lub kilku następujących wymagań: 1. poświadczona praktyka morska 2. poświadczona praktyka na statku szkolnym 3. poświadczone szkolenie na symulatorze, tam gdzie jest to wymagane	Kontrole prowadzone są zgodnie z ustalonymi procedurami, zaś uszkodzenia i awarie zostają wykryte i należycie zgłoszone. W przypadku niewykrycia uszkodzeń lub awarii, zaświadczenie z przeprowadzonych testów i egzaminów jednoznacznie wskazuje kwalifikacje odpowiednie do obowiązujących procedur i umiejętność rozróżnienia pomiędzy normalnymi a wadliwymi lub uszkodzonymi.
Kontrola i zgłaszanie wad i uszkodzeń przestrzeni ładunkowych, pokryw klap ładowni i zejściówek oraz zbiorników balastowych (ciąg dalszy)	Określanie przyczyn korozji w przestrzeniach ładunkowych, zbiornikach balastowych oraz sposobów rozpoznawania korozji i ochrony przed nią Znajomość procedur przeprowadzania kontroli Umiejętność wyjaśnienia sposobów wiarygodnego wykrywania wad i uszkodzeń Zrozumienie celu "programu wzmożonych przeglądów"

Funkcja: Dbałość o statek i opieka nad ludźmi na poziomie operacyjnym

Kolumna 1	Kolumna 2	Kolumna 3	Kolumna 4
Kompetencje	Wiedza, zrozumienie i biegłość	Metody demonstrowania kompetencji	Kryteria oceny kompetencji
Zapewnienie zgodności z wymaganiami, dotyczącymi zapobiegania zanieczyszczeniom	Zapobieganie zanieczyszczeniom środowiska morskiego oraz procedury w zakresie zapobiegania zanieczyszczeniom Znajomość środków zaradczych, jakie należy podjąć w celu ochrony środowiska morskiego przed zanieczyszczeniem Procedury w celu zapobiegania skażeniom i wszystkie związane z tym urządzenia Znaczenie aktywnych sposobów, mających na celu ochronę środowiska morskiego	Egzamin i ocena zaświadczeń uzyskanych z jednego lub kilku następujących wymagań: 1. poświadczona praktyka morska 2. poświadczona praktyka na statku szkolnym 3. poświadczone szkolenie	Procedury monitorowania działań pokładowych oraz zapewnienie ich zgodności z wymaganiami MARPOL są w pełni przestrzegane Działania w celu zapewnienia utrzymania dobrej opinii w zakresie ochrony środowiska
Utrzymanie zdolności żeglugowej statku	Stateczność statku Biegła znajomość i stosowanie tablic stateczności, przegłębienia i naprężeń oraz schematów urządzeń do obliczania naprężeń Zrozumienie podstawowych czynności, jakie należy podjąć w razie częściowej utraty pływalności w stanie nieuszkodzonym Zrozumienie podstaw wodoszczelności Budowa statku Ogólna wiedza na temat głównych elementów statku i właściwych nazw różnych jego części	Egzamin i ocena zaświadczeń uzyskanych z jednego lub kilku następujących wymagań: 1. poświadczona praktyka morska 2. poświadczona praktyka na statku szkolnym 3. poświadczone szkolenie na symulatorze, tam gdzie jest to wymagane 4. poświadczone szkolenie na urządzeniach laboratoryjnych	Warunki stateczności są zgodne z kryteriami IMO, dotyczącymi stateczności statku w stanie nieuszkodzonym przy uwzględnieniu wszystkich warunków załadowania Czynności zapewniające utrzymanie wodoszczelności statku są zgodne z przyjętą praktyką
Zapobieganie pożarom, kontrolowanie i zwalczanie pożarów na statku	Zapobieganie pożarom i urządzenia do zwalczania pożarów Umiejętność organizowania ćwiczeń przeciwpożarowych	Ocena zaświadczeń uzyskanych z poświadczonego szkolenia w zakresie zwalczania pożarów i ćwiczeń praktycznych jak wykazano w sekcji A-VI/3	Rodzaj i zakres problemu są natychmiast rozpoznawane a wstępne czynności zgadzają się z procedurami i planami awaryjnymi statku
	Znajomość klas pożarów i zjawisk chemicznych im towarzyszących Znajomość systemów zwalczania pożarów Znajomość czynności, które należy podjąć na wypadek pożaru, łącznie z pożarami obejmującymi systemy paliwowe		Procedury ewakuacji, awaryjnego zatrzymania i odłączenia są odpowiednie do charakteru zagrożenia i zostają natychmiast wykonane Zachowanie właściwego porządku oraz poziomy i skale czasowe sporządzanych sprawozdań jak też informowanie personelu na pokładzie są stosowne do charakteru niebezpieczeństwa i odzwierciedlają rangę problemu
Obsługa urządzeń ratunkowych	Ratowanie życia Umiejętność zorganizowania ćwiczeń opuszczenia statku i znajomość obsługi jednostek ratunkowych i łodzi ratowniczych, urządzeń do ich wodowania oraz sposobów wodowania, a także ich wyposażenia, w tym radiowych urządzeń satelitarnych EPIRB, SART, kombinezonów ratunkowych i środków ochrony termicznej	Ocena zaświadczeń uzyskanych z poświadczonego szkolenia i ćwiczeń praktycznych jak wykazano w sekcji A-VI/2 punkty 1 do 4	Czynności związane z opuszczaniem statku i w sytuacjach zagrożenia życia na morzu są odpowiednie do istniejących okoliczności i warunków, i są zgodne z przyjętymi praktykami i normami, dotyczącymi bezpieczeństwa
Stosowanie pierwszej pomocy medycznej na statku	Pomoc medyczna Praktyczne stosowanie medycznych zaleceń i porad przekazywanych przez radio, włączając umiejętność podjęcia skutecznych czynności w oparciu o taką wiedzę w razie wypadków lub chorób, których zaistnienie na statku jest prawdopodobne	Ocena zaświadczeń uzyskanych z potwierdzonego szkolenia jak wykazano w sekcji A-VI/4 punkty 1 do 3	Rozpoznanie prawdopodobnej przyczyny, charakteru i rozległości ran lub stanu zdrowia są szybkie, a leczenie zmniejsza bezpośrednie zagrożenie dla życia
Kontrolowanie zgodności z wymaganiami prawnymi	Podstawowa praktyczna znajomość stosownych Konwencji IMO, dotyczących bezpieczeństwa życia na morzu, ochrony żeglugi i ochrony środowiska morskiego	Ocena zaświadczeń uzyskanych z egzaminów lub potwierdzonego szkolenia	Prawne wymagania dotyczące bezpieczeństwa życia na morzu, ochrony żeglugi i ochrony środowiska morskiego są poprawnie rozpoznawane
Stosowanie umiejętności przywódczych oraz pracy w zespole	Praktyczna wiedza na temat zarządzania personelem pokładowym i szkolenia go Znajomość powiązanych międzynarodowych konwencji morskich, zaleceń oraz przepisów prawa krajowego Umiejętność zarządzania zadaniami i obowiązkami, z uwzględnieniem: 1. planowania i koordynacji 2. podziału zadań pośród załogi 3. ograniczenia czasu i zasobów 4. ustalania priorytetów Wiedza i umiejętności w dziedzinie skutecznego zarządzania zasobami: 1. rozmieszczenie, podział oraz ustalenie priorytetów zasobów 2. skuteczna komunikacja na statku oraz z lądem 3. decyzje odzwierciedlają uwzględnienie doświadczenia zespołu 4. asertywność i umiejętności przywódcze, w tym motywowanie 5. zdobywanie i utrzymywanie rozeznania w sytuacji	Egzamin i ocena zaświadczeń uzyskanych z jednego lub kilku następujących wymagań: 1. poświadczone szkolenie 2. poświadczona praktyka morska 3. praktyczna demonstracja	Przydzielanie obowiązków członkom załogi, którzy są poinformowani o oczekiwanych standardach pracy oraz zachowaniu odpowiednim dla każdego z nich. Działania i cele szkoleniowe oparte są na ocenie bieżących kwalifikacji, zdolności oraz wymogów operacyjnych. Podejmowane działania są zgodne z obowiązującymi normami. Planowanie działań oraz rozmieszczenie zasobów następuje stosownie do potrzeb ustalenia priorytetów w celu wykonania koniecznych zadań Komunikacja przepływa w obie strony w sposób jasny i jednoznaczny Demonstrowane są skuteczne zachowania przywódcze Niezbędni członkowie załogi wymieniają między sobą odpowiednie zrozumienie aktualnej i przewidywanej sytuacji statku, jego położenia operacyjnego i okoliczności zewnętrznych
Stosowanie umiejętności przywódczych oraz pracy w zespole (ciąg dalszy)	Znajomość i umiejętność stosowania technik podejmowania decyzji 1. ocena sytuacji i ryzyka 2. określenie i rozważenie pojawiających się opcji 3. wybór sposobu działania 4. ocena skutków		Decyzje są najbardziej efektywne do sytuacji
Działanie na rzecz bezpieczeństwa załogi i statku	Znajomość technik samodzielnego przeżycia Wiedza w zakresie zapobiegania pożarom oraz umiejętność zwalczania i gaszenia pożarów Znajomość podstaw pierwszej pomocy Wiedza w zakresie bezpieczeństwa osobistego i odpowiedzialności zespołowej	Ocena zaświadczeń uzyskanych na podstawie poświadczonego szkolenia i doświadczenia, jak określono w sekcji A-VI/1 punkt 2	Prawidłowe użycie odpowiednich urządzeń zabezpieczających i ochronnych Przez cały czas przestrzegane są procedury i sposoby wykonywania pracy mające na celu ochronę personelu oraz statku Przez cały czas przestrzegane są procedury mające na celu ochronę środowiska morskiego Początkowe i dalsze działania mające na celu zapoznanie się z zagrożeniem są właściwe dla ustalonych procedur reakcji na niebezpieczeństwo

Sekcja A-II/2

Minimalne wymogi do wydawania dyplomów kapitanom i starszym oficerom na statkach o pojemności brutto 500 lub większej

Standard kompetencji

1. Każdy kandydat, ubiegający się o wydanie dyplomu kapitana lub starszego oficera na statkach o pojemności brutto 500 lub większej powinien zostać zobowiązany do zademonstrowania kompetencji do podejmowania na poziomie na poziomie zarządzania zadań, obowiązków i odpowiedzialności określonych w kolumnie 1 tabeli A-II/2.

2. Minimalny zakres wiedzy, zrozumienia i biegłości wymaganych dla uzyskania dyplomu jest przedstawiony w kolumnie 2 tabeli A-D/2. Kolumna ta obejmuje, rozwija i pogłębia zagadnienia wyszczególnione kolumnie 2 tabeli A-II/1 dla oficerów wachtowych.

3. Mając na uwadze fakt, że kapitan ponosi całkowitą odpowiedzialność za bezpieczeństwo i ochronę statku, jego pasażerów, załogę i ładunek oraz za ochronę środowiska morskiego przed zanieczyszczeniem przez statek, oraz że starszy oficer powinien być w stanie przejąć tę odpowiedzialność w każdym momencie, ocena w tym przedmiocie powinna być nakierowana na sprawdzenie ich zdolności do przyswojenia wszystkich dostępnych informacji, mających wpływ na bezpieczeństwo i ochronę statku, jego pasażerów, załogi i ładunku lub na ochronę środowiska morskiego.

4. Poziom wiedzy w zakresie zagadnień wyszczególnionych w kolumnie 2 tabeli A-II/2 powinien być wystarczający, aby umożliwić kandydatowi pełnienie służby w charakterze kapitana lub starszego oficera.

5. Poziom wiedzy teoretycznej, zrozumienia i biegłości wymagane w różnych sekcjach w kolumnie 2 tabeli A-II/2 może być różny w zależności od tego, czy dyplom ma obowiązywać na statkach o pojemności brutto 3000 lub większej, czy na statkach o pojemności brutto pomiędzy 500 a 3000.

6. Szkolenie i praktyka konieczna dla osiągnięcia niezbędnego poziomu wiedzy teoretycznej, zrozumienia i biegłości powinny uwzględniać stosowne wymagania niniejszej części oraz wytycznych wskazanych w części B niniejszego Kodeksu.

7. Od każdego kandydata do otrzymania dyplomu powinno się wymagać przedstawienia dowodu osiągnięcia wymaganego standardu kompetencji, zgodnie z metodami demonstrowania oraz kryteriami, określonymi w kolumnach 3 i 4 tabeli A-II/2.

Żegluga przybrzeżna

8. Administracja może wydać dyplom ograniczony dla potrzeb pracy na statkach uprawiających żeglugę przybrzeżną, przy czym dla potrzeb wydania takich dyplomów może pominąć wymogi, które nie mają zastosowania na wodach lub statkach, o których mowa, pod warunkiem, że zostanie uwzględnione bezpieczeństwo innych statków żeglujących na tych wodach.

Tabela A-II/2

Minimalny standard kompetencji dla kapitanów i starszych oficerów na statkach o pojemności brutto 500 lub większej

Funkcja: Żegluga na poziomie zarządzania

Kolumna 1	Kolumna 2	Kolumna 3		Kolumna 4
Kompetencje	Wiedza, zrozumienie i biegłość	Metody demonstrowania kompetencji		Kryteria oceny kompetencji
Planowanie podróży i prowadzenie żeglugi	Planowanie podróży oraz żeglugi we wszystkich warunkach, przyjętymi metodami wykreślania tras oceanicznych uwzględniając, np.: 1. wody o ograniczonym dostępie, 2. warunki meteorologiczne, 3. zalodzenie, 4. ograniczoną widzialność, 5. systemy rozgraniczenia ruchu, 6. obszary służby kontroli ruchu statków (VTS) 7. akweny rozległego oddziaływania pływów Wyznaczanie tras zgodnie z Ogólnymi Zasadami Wyznaczania Tras, Składanie meldunków zgodnie z Poradnikiem i Kryteriami Statkowych Systemów Meldunkowych.	Egzamin i ocena zaświadczeń uzyskanych z jednego lub kilku następujących wymagań: 1. poświadczona praktyka morska 2. poświadczone szkolenie na symulatorze, tam gdzie jest to wymagane 3. poświadczone szkolenie na urządzeniach laboratoryjnych Korzystanie z: katalogów map, map, publikacji nautycznych i szczegółowych danych statku.		Wyposażenie, mapy i publikacje nautyczne potrzebne do podróży są przygotowane i odpowiednie do bezpiecznego prowadzenia podróży. Uzasadnienie zaplanowanej trasy poparte jest faktami i danymi statystycznymi uzyskanymi ze stosownych źródeł i publikacji. Obliczenia pozycji, kursów, odległości i czasu są poprawne w granicach przyjętych norm dokładności dla wyposażenia nawigacyjnego. Wszystkie potencjalne niebezpieczeństwa żeglugi są dokładnie rozpoznane.
Określenie pozycji i dokładności wynikłe z określania pozycji dowolnymi środkami	Określanie pozycji we wszystkich warunkach: 1. za pomocą obserwacji ciał niebieskich, 2. za pomocą obserwacji terrestrycznych, w tym zdolność wykorzystania odpowiednich map, wiadomości żeglarskich i	Egzamin i ocena zaświadczeń uzyskanych z jednego lub kilku następujących wymagań: 1. poświadczona praktyka morska, 2. poświadczone szkolenie na symulatorze tam gdzie jest to wymagane,		Główna metoda wybrana dla określenia pozycji statku jest najodpowiedniejsza w przeważających warunkach i okolicznościach. Pozycja uzyskana z obserwacji ciał niebieskich jest w granicach przyjętego poziomu dokładności.
	innych publikacji do oceny dokładności wynikowej określania pozycji, 3. wykorzystanie nowoczesnych, elektronicznych pomocy nawigacyjnych, ze szczegółową wiedzą, dotyczącą zasad ich działania, ograniczeń, źródeł błędów, wykrywania błędnego przedstawiania informacji oraz metod poprawiania w celu uzyskania dokładnej pozycji.	3. poświadczone szkolenie na urządzeniach laboratoryjnych użycie: 1. map, roczników nautycznych, nakresów, chronometru, sekstantu i kalkulatora, 2. map, publikacji nautycznych i instrumentów (lustro azymutalne, sekstant, log, urządzenia do sondowania, kompas) oraz podręczników producenta, 3. radaru, terrestrycznych systemów elektronicznych, ustalających położenie, systemów nawigacji satelitarnej oraz odpowiednich map nawigacyjnych i publikacji.		Pozycja uzyskana z obserwacji terrestrycznych jest w granicach przyjętego poziomu dokładności. Dokładność pozycji wynikowej jest oszacowana właściwie. Pozycja uzyskana za pomocą elektronicznych pomocy nawigacyjnych jest w zakresie norm dokładności używanego systemu. Możliwe błędy wpływające na dokładność pozycji wynikowej są stwierdzone, a metody minimalizacji wpływu błędów systemowych na pozycję wynikowi zastosowane są właściwie.
Określanie i uwzględnianie błędów kompasu	Zdolność określenia i uwzględnienia błędów kompasu magnetycznego i żyroskopowego. Znajomość zasad działania kompasów magnetycznych i żyroskopowych. Rozumienie systemów kierowanych głównym żyrokompasem oraz umiejętność obsługi i konserwacji głównych typów żyrokompasów.	Egzamin i ocena zaświadczeń uzyskanych z jednego lub kilku następujących wymagań: 1. poświadczona praktyka morska 2. poświadczone szkolenie na symulatorze, tam gdzie jest to wymagane 3. poświadczone szkolenie na urządzeniach laboratoryjnych		Metoda i częstotliwość sprawdzania błędów kompasu magnetycznego i żyroskopowego zapewnia dokładność informacji.
		Wykorzystanie: 1. obserwacji ciał niebieskich, 2. namiarów terrestrycznych i porównania między kompasem magnetycznym a żyroskopowym.
Koordynacja działań poszukiwawczych i ratowniczych.	Gruntowna znajomość i zdolność zastosowania procedur zawartych w Międzynarodowym lotniczym i morskim poradniku poszukiwania i ratowania (IAMSAR)	Egzamin i ocena zaświadczeń uzyskanych z jednego lub kilku następujących wymagań: 1. poświadczona praktyka morska 2. poświadczone szkolenie na symulatorze, tam gdzie jest to wymagane 3. poświadczone szkolenie na urządzeniach laboratoryjnych użycie: odpowiednich publikacji, map, danych meteorologicznych, szczegółowych danych statku, urządzeń radiokomunikacyjnych i innych dostępnych urządzeń oraz jednego lub więcej z następujących wymagań: 1. poświadczonych kursów szkoleniowych SAR, 2. poświadczonego szkolenia na symulatorze, tam gdzie jest to wymagane, 3. poświadczonego szkolenia na urządzeniach laboratoryjnych.		Plan koordynacji akcji poszukiwania i ratowania jest zgodny z międzynarodowymi wytycznymi i normami. Radiokomunikacja jest nawiązana i poprawne procedury komunikacyjne są przestrzegane na wszystkich etapach działań poszukiwawczych i ratowniczych.
Ustanowienie porządku i procedury pełnienia wachty	Gruntowna znajomość treści, zastosowania i celów Międzynarodowych Przepisów o	Egzamin i ocena zaświadczeń uzyskanych z jednego lub kilku następujących wymagań:		Organizacja i procedury pełnienia wachty są ustanowione i utrzymane zgodnie z
	Zapobieganiu Zderzeniom na Morzu z 1972 r. ze zmianami. Gruntowna znajomość treści, stosowania i założeń zasad, które mają być przestrzegane przy pełnieniu wachty nawigacyjnej	1. poświadczona praktyka morska 2. poświadczone szkolenie na symulatorze, tam gdzie jest to wymagane		międzynarodowymi przepisami i wytycznymi w celu zapewnienia bezpieczeństwa żeglugi, ochrony środowiska morskiego oraz bezpieczeństwa statku i osób na pokładzie.
Utrzymywanie bezpieczeństwa żeglugi dzięki wykorzystaniu informacji pozyskiwanych z urządzeń i systemów nawigacyjnych pomocnych przy wydawaniu poleceń. Uwaga: Szkolenie i ocena wykorzystania ARPA nie są wymagane od tych, którzy pełnią służbą wyłącznie na statkach nie wyposażonych w ARPA. To ograniczenie powinno być odzwierciedlone w potwierdzeniu wydanym danemu członkowi załogi.	Ocena błędów systemowych i gruntowne zrozumienie aspektów działania nowoczesnych systemów nawigacyjnych. Przewidywanie ślepego pilotażu. Ocena informacji nawigacyjnych uzyskanych ze wszystkich źródeł, włączając radar i ARPA, w celu wydawania i wykonywania poleceń w celu uniknięcia kolizji i dla kierowania bezpieczną żeglugą statku. Wewnętrzne powiązania i optymalne wykorzystanie wszystkich dostępnych danych nawigacyjnych dla prowadzenia żeglugi.	Egzamin i ocena poświadczonego szkolenia na symulatorze radarowym i ARPA oraz spełnienie jednego lub kilku z następujących wymagań: 1. poświadczona praktyka morska 2. poświadczone szkolenie na symulatorze, tam gdzie jest to wymagane 3. poświadczone szkolenie na urządzeniach laboratoryjnych		Informacje uzyskane z urządzeń nawigacyjnych są poprawnie interpretowane i analizowane, biorąc pod uwagę ograniczenia urządzeń i przeważające okoliczności i warunki. Czynności podejmowane w celu uniknięcia nadmiernego zbliżenia lub kolizji z innym statkiem są zgodne z Międzynarodowymi Przepisami o Zapobieganiu Zderzeniom na Morzu z 1972 r. ze zmianami.
Utrzymanie bezpieczeństwa żeglugi dzięki wykorzystaniu ECDIS oraz pokrewnych systemów nawigacyjnych pomocnych przy wydawaniu poleceń Uwaga: Szkolenie i ocena wykorzystania ECDIS nie są wymagane od osób, które pełnią służbą wyłącznie na statkach nie wyposażonych w ECDIS. To ograniczenie powinno być odzwierciedlone w potwierdzeniu wydanym danemu członkowi załogi.	Zarządzanie procedurami operacyjnymi, plikami i danymi systemowymi, w tym: 1. zarządzanie pozyskiwaniem, udzielaniem pozwoleń oraz aktualizacją danych mapy oraz oprogramowania systemu w celu dostosowania się do ustalonych procedur 2. aktualizacja systemu i informacji, z uwzględnieniem aktualizacji wersji systemu ECDIS stosownie do	Ocena zaświadczeń uzyskanych z jednego lub kilku następujących wymagań: 1. poświadczona praktyka morska 2. poświadczona praktyka na statku szkolnym 3. poświadczone szkolenie na symulatorze ECDIS		Procedury operacyjne wykorzystania ECDIS zostały ustalone, są stosowane i monitorowane. Działania podejmowane w celu zminimalizowania ryzyka dla bezpieczeństwa żeglugi.
	doskonalenia produktu przez sprzedającego 3. skonfigurowanie i zachowanie systemu oraz plików zapasowych 4. utworzenie i utrzymanie plików rejestracyjnych zgodnie z ustalonymi procedurami 5. utworzenie i utrzymanie plików planu trasy zgodnie z ustalonymi procedurami 6. korzystanie z funkcji książki rejestrowej i historii ścieżek ECDIS dla potrzeb kontroli funkcji systemowych, ustawień alarmowych oraz reakcji użytkownika Korzystanie z funkcji odtwarzania ECDIS dla potrzeb analizy przepłyniętej drogi, planowania trasy i analizy funkcji systemowych
Prognozowanie pogody i warunków oceanograficznych	Umiejętność zrozumienia i interpretacji map synoptycznych oraz prognozowania pogody na danym obszarze, biorąc pod uwagę miejscowe warunki pogodowe i informacje uzyskane przez radiofaks. Wiedza o cechach charakterystycznych różnych systemów pogodowych, w tym cyklonów tropikalnych oraz unikania ośrodków sztormowych i unikania niebezpiecznych kwadrantów. Wiedza o systemie prądów oceanicznych	Egzamin i ocena zaświadczeń uzyskanych z jednego lub kilku następujących wymagań: 1. poświadczona praktyka morska 2. poświadczone szkolenie na sprzęcie laboratoryjnym.		Przewidywanie prawdopodobnych warunków pogodowych w danym okresie, na podstawie wszelkich dostępnych informacji. Działania podejmowane w celu utrzymania bezpieczeństwa żeglugi minimalizują wszelkie ryzyko dla bezpieczeństwa statku. Podejmowane działania mają uzasadnione oparcie w danych statystycznych i obserwacji rzeczywistych warunków pogodowych
	Umiejętność wyliczenia warunków pływowych Wykorzystanie wszelkich odpowiednich publikacji nautycznych, dotyczących pływów i prądów
Reakcja na zagrożenie dla żeglugi	Środki ostrożności podczas przybijania statku do brzegu Działania, które należy podjąć w przypadku nieuchronnego osiadania oraz po znalezieniu się statku na mieliźnie Zepchnięcie statku z mielizny z pomocą, i bez pomocy Działania, które należy podjąć w przypadku nieuchronności zderzenia oraz po zderzeniu lub w przypadku naruszenia szczelności kadłuba z dowolnej przyczyny Ocena kontroli uszkodzeń Sterowanie awaryjne Ustawienie holu awaryjnego oraz procedury holownicze	Egzamin oraz ocena zaświadczeń uzyskanych z instrukcji praktycznych, praktyki morskiej oraz praktycznych ćwiczeń stosowania procedur w przypadkach zagrożenia		Następuje niezwłoczna identyfikacja rodzaju oraz skali problemu, zaś decyzje i działania minimalizuj ą skutki wszelkich wadliwych działań systemów statku Komunikacja jest skuteczna i zgodna z ustalonymi procedurami Decyzje i działania zapewniają najwyższy możliwy stopień bezpieczeństwa ludzi na pokładzie
Manewrowanie i obsługa statku w każdych warunkach	Manewrowanie i obsługa statku w każdych warunkach, włączając: 1. manewry podczas podchodzenia do stacji pilotowej oraz przyjmowania i oddawania pilotów z odpowiednim uwzględnieniem pogody, pływu, inercji oraz drogi zatrzymania 2. obsługa statku na rzekach, w ujściach i na wodach o ograniczonym dostępie, przy uwzględnieniu oddziaływania prądu, wiatru i wody o ograniczonym dostępie na reakcję steru.	Egzamin i ocena zaświadczeń uzyskanych z jednego lub kilku następujących wymagań: 1. poświadczona praktyka morska 2. poświadczone szkolenie na symulatorze, tam gdzie jest to wymagane 3. poświadczone szkolenie na załogowym modelu statku w skali, tam gdzie jest to wymagane		Wszystkie decyzje dotyczące cumowania i kotwiczenia oparte są o właściwą ocenę właściwości manewrowych statku i cech silnika oraz sił, których wystąpienia należy oczekiwać podczas cumowania burtą lub stawania na kotwicy. W ruchu dokonywana jest pełna ocena możliwych wpływów wód płytkich i zakazanych, lodu, brzegów, warunków pływowych przechodzących statków oraz fali dziobowej i rufowej własnego statku w taki sposób, że statkiem
	3. zastosowanie technik stałej prędkości zwrotu,			można bezpiecznie manewrować w różnych warunkach załadowania i pogody.
	4. manewrowanie na płytkiej wodzie, włączając redukcję zapasu wody pod stępką na skutek osiadania i kołysania wzdłużnego i poprzecznego,
	5. wzajemne oddziaływanie między mijającymi się statkami oraz między własnym statkiem i pobliskimi brzegami (efekt kanałowy),
	6. cumowanie i odcumowanie w różnych warunkach wiatru, pływu prądu z holownikami i bez,
	7. wzajemne oddziaływanie statku i holownika,
	8. wykorzystania systemów napędowych i manewrowych,
Manewrowanie i obsługa statku w każdych warunkach (ciąg dalszy)	9. wybór kotwicowiska, kotwiczenie na jednej lub dwóch kotwicach na ograniczonym kotwicowisku oraz czynniki wpływające na określenie długości łańcucha kotwicznego, jaki ma być użyty 10. wleczenie kotwicy, uwalnianie splątanej kotwicy 11. dokowanie w suchym doku, zarówno z uszkodzeniami, jak i bez .12 kierowanie i obsługa statku w złych warunkach pogodowych, włączając udzielanie pomocy statkowi lub samolotowi w niebezpieczeństwie, operacje holownicze, środki utrzymania statku, którym nie można kierować dziobem do fali, zmniejszanie dryfu i użycie oleju 13. środki ostrożności podczas manewrowania w celu wodowania łodzi ratowniczych lub jednostek ratunkowych podczas złej pogody 14. metody brania na pokład rozbitków z łodzi ratowniczych i jednostek ratunkowych 15. umiejętność określenia manewrowych cech charakterystycznych i napędu pospolitych typów statków ze specjalnym odniesieniem do inercji i cyrkulacji przy różnych zanurzeniach i prędkościach 16. znaczenie żeglugi przy obniżonej prędkości w celu uniknięcia uszkodzeń spowodowanych falą dziobową i falą rufową własnego statku
Manewrowanie i obsługa statku w każdych warunkach (ciąg dalszy)	17. praktyczne środki, które należy podjąć podczas żeglugi w lodzie lub w pobliżu lodu, względnie w warunkach gromadzenia się lodu na pokładzie 18. wykorzystanie planów rozgraniczenia ruchu oraz manewrowanie w ich granicach oraz w pobliżu, a także na obszarach objętych służbą kontroli ruchu statków (VTS)
Obsługa zdalnego sterowania instalacją napędową oraz systemy i obsługa maszyn	Zasady obsługi siłowni morskich Maszyny pomocnicze na statku Ogólna znajomość morskiej terminologii maszynowej		Egzamin i ocena zaświadczeń uzyskanych z jednego lub kilku następujących wymagań: 1. poświadczona praktyka morska 2. poświadczone szkolenie na symulatorze, tam gdzie jest to wymagane	Zespół napędowy, maszyny pomocnicze i urządzenia są zawsze obsługiwane zgodnie ze specyfikacją techniczną i w granicach bezpiecznego działania.

Funkcja: Przeładunek i sztauowanie na poziomie zarządzania

Kolumna 1	Kolumna 2	Kolumna 3	Kolumna 4
Kompetencje	Wiedza, zrozumienie i biegłość	Metody demonstrowania kompetencji	Kryteria oceny kompetencji
Planowanie i zapewnienie bezpiecznego załadunku, sztauowania, zabezpieczenia, dozór nad nimi podczas podróży i wyładowania ładunku.	Znajomość i zdolność stosowania odpowiednich międzynarodowych przepisów, kodów i norm, dotyczących bezpiecznego załadunku, sztauowania, zabezpieczania i transportu ładunków Znajomość wpływu ładunku i operacji ładunkowych na przegłębienie i stateczność. Wykorzystanie diagramów stateczności i przegłębienia oraz urządzeń obliczających naprężenia, włączając urządzenia automatyczne, oparte na bazie danych (ADB) oraz znajomość załadunku i balastowania w celu utrzymania naprężeń kadłuba w akceptowalnych granicach Sztauowanie i zabezpieczanie ładunków na pokładzie statku, włączając urządzenia przeładunkowe i zabezpieczające oraz urządzenia mocujące Czynności załadunku i wyładunku, ze specjalnym uwzględnieniem transportu ładunków zidentyfikowanych w Kodeksie Bezpiecznego Postępowania przy Rozmieszczeniu i Mocowaniu Ładunków. Ogólna znajomość zbiornikowców i czynności na zbiornikowcach.	Egzamin i ocena zaświadczeń uzyskanych z jednego lub kilku następujących wymagań: 1. poświadczona praktyka morska 2. poświadczone szkolenie na symulatorze, tam gdzie jest to wymagane wykorzystanie: tablic i diagramów stateczności, przegłębienia i naprężeń oraz urządzeń obliczających naprężenia.	Częstotliwość i zakres kontrolowania stanu ładunku są odpowiednie do jego charakteru i przeważających warunków. Niedopuszczalne lub nieprzewidziane zmiany stanu lub specyfikacji ładunku są natychmiast rozpoznawane oraz zostają podjęte czynności zaradcze nakierowane na zapewnienie bezpieczeństwa statku i ludzi. Operacje ładunkowe są planowane i wykonywane zgodnie z ustanowionymi procedurami i wymaganiami prawnymi Sztauowanie i zabezpieczenie ładunków zapewnia, że warunki stateczności i naprężeń pozostaną zawsze podczas podróży w bezpiecznych granicach
	Znajomość ograniczeń operacyjnych i konstrukcyjnych masowców Umiejętność wykorzystania wszelkich dostępnych danych pokładowych związanych z załadunkiem, przewozem i wyładunkiem ładunków luzem Umiejętność ustalenia procedur bezpiecznej obsługi ładunków, zgodnie z regulacjami zawartymi w stosownych instrumentach, takich jak Kodeks IMDG, Kodeks IMSBC, MARPOL 73/78 Załącznik III i V oraz innymi właściwymi informacjami Umiejętność wyjaśnienia podstawowych zasad ustalenia skutecznej komunikacji oraz doskonalenia kontaktów pomiędzy personelem statku i terminalu
Ocena zgłoszonych wad i uszkodzeń przestrzeni ładunkowych, pokryw włazów i zbiorników balastowych oraz podejmowanie właściwych działań	Znajomość granic siły żywotnych elementów konstrukcji typowego masowca oraz umiejętność interpretacji przedstawionych danych dotyczących momentów gnących i sił tnących Umiejętność wyjaśnienia, w jaki sposób uniknąć szkodliwych skutków korozji, zmęczenia materiału oraz niewłaściwego przewożenia ładunku na zbiornikowcu	Egzamin i ocena zaświadczeń uzyskanych z jednego lub kilku następujących wymagań: 1. poświadczona praktyka morska 2. poświadczone szkolenie na symulatorze, tam gdzie jest to wymagane wykorzystanie: tablic i diagramów stateczności, przegłębienia i naprężeń oraz urządzeń obliczających naprężenia.	Oceny oparte są na przyjętych zasadach, dobrze uzasadnione oraz prawidłowo przeprowadzone. Podejmowane decyzje są akceptowalne i mają na względzie bezpieczeństwo statku oraz przeważające okoliczności
Przewożenie towarów niebezpiecznych	Międzynarodowe przepisy, normy, kody i zalecenia dotyczące przewożenia ładunków niebezpiecznych, włączając Kodeks Morskich Towarów	Egzamin i ocena zaświadczeń uzyskanych z jednego lub kilku następujących wymagań: 1. poświadczona praktyka morska	Planowany rozkład ładunku oparty jest na wiarygodnych informacjach i jest zgodny z ustanowionymi wytycznymi i wymaganiami
	Niebezpiecznych (IMDG) oraz Międzynarodowy Morski Kodeks Stałych Ładunków Masowych (Kodeks IMSBC) Przewożenie niebezpiecznych, ryzykownych i szkodliwych ładunków, środki ostrożności podczas ładowania i wyładunku oraz opieka podczas podróży.	2. poświadczone szkolenie na symulatorze, tam gdzie jest to wymagane 3. poświadczone szkolenie specjalistyczne.	prawnymi. Informacje dotyczące niebezpieczeństw, ryzyk i szczególnych wymogów są zapisane w formacie odpowiednim dla łatwego korzystania w przypadku awarii.

Funkcja: Dbałość o statek i opieka nad ludźmi na poziomie zarządzania

Kolumna 1		Kolumna 2	Kolumna 3	Kolumna 4
Kompetencje		Wiedza, zrozumienie i biegłość	Metody demonstrowania kompetencji	Kryteria oceny kompetencji
Kontrolowanie przegłębienia, stateczności i naprężeń		Zrozumienie podstawowych zasad konstrukcji statku i teorii oraz czynników wpływających na przegłębienie i stateczność, a także środków niezbędnych dla zachowania odpowiedniego przegłębienia i stateczności Znajomość wpływu uszkodzenia, a w konsekwencji zatopienia przedziału na przegłębienie i stateczność statku oraz środki przeciwdziałania, jakie należy podjąć. Znajomość zaleceń IMO dotyczących stateczności statku.	Egzamin i ocena zaświadczeń uzyskanych z jednego lub kilku następujących wymagań: 1. poświadczona praktyka morska 2. poświadczona praktyka na statku szkolnym 3. poświadczone szkolenie na symulatorze, tam gdzie jest to wymagane	Warunki stateczności i naprężeń są utrzymane zawsze w bezpiecznych granicach.
Monitorowanie i kontrolowanie zgodności z wymaganiami prawnymi oraz z przedsięwzięciami zapewniającymi bezpieczeństwo życia na morzu, ochronę żeglugi i ochronę środowiska morskiego	Znajomość międzynarodowego prawa morskiego zawartego w międzynarodowych porozumieniach i konwencjach. Należy zwrócić szczególną uwagę na następujące zagadnienia: 1. dyplomy i inne dokumenty, które muszą znajdować się na statku zgodnie z wymogami konwencji międzynarodowych, sposób ich uzyskania oraz ich termin ważności 2. odpowiedzialność w świetle stosownych wymagań Międzynarodowej Konwencji w sprawie Linii Ładunkowych z 1966 r. ze zmianami 3. odpowiedzialność w świetle stosownych wymagań Międzynarodowej Konwencji w sprawie Bezpieczeństwa Życia na Morzu z 1974 r. ze zmianami 4. odpowiedzialność w świetle Międzynarodowej Konwencji o Zapobieganiu Zanieczyszczaniu Morza przez Statki ze zmianami 5. morska deklaracja zdrowia i wymagania Międzynarodowych Przepisów Zdrowia 6. odpowiedzialność w świetle międzynarodowych instrumentów wpływających na		Egzamin i ocena zaświadczeń uzyskanych z jednego lub kilku następujących wymagań: 1. poświadczona praktyka morska 2. poświadczona praktyka na statku szkolnym .3poświadczone szkolenie na symulatorze, tam gdzie jest to wymagane	Procedury monitorowania działań i konserwacji są zgodne z wymaganiami prawnymi. Potencjalne niezgodności są identyfikowane niezwłocznie i całkowicie. Planowane odnowienie i przedłużanie ważności certyfikatów zapewnia ciągłą ważność badanych przedmiotów i urządzeń.
	bezpieczeństwo statku, pasażerów, załogi i ładunku 7. metody i środki zapobiegania skażeniom środowiska morskiego przez statki 8. prawodawstwo krajowe dla wykonania międzynarodowych porozumień i konwencji
Utrzymanie bezpieczeństwa i ochrony załogi i pasażerów statku, a także warunków operacyjnych dla systemów ratowania życia, przeciwpożarowych i innych systemów bezpieczeństwa	Gruntowna znajomość przepisów, dotyczących urządzeń ratunkowych (Międzynarodowa Konwencja w sprawie Bezpieczeństwa Życia na Morzu) Organizacja ćwiczeń przeciwpożarowych i ćwiczeń opuszczania statku. Utrzymanie sprawności działania systemów ratunkowych, przeciwpożarowych i innych systemów bezpieczeństwa Czynności, które należy podjąć, aby ochronić i zabezpieczyć wszystkie osoby na statku przed zagrożeniami Czynności ograniczające uszkodzenia i ratujące statek, podejmowane w następstwie pożaru, wybuchu, kolizji lub wejścia na mieliznę		Egzamin i ocena zaświadczeń uzyskanych z nauki praktycznej oraz poświadczonego szkolenia i praktyki morskiej	Procedury monitorowania wykrytego pożaru i systemy bezpieczeństwa zapewniają, że wszystkie alarmy są wykrywane natychmiast i zostają podjęte działania zgodne z ustanowionymi procedurami awaryjnymi
Opracowanie planu awaryjnego i planu ochrony przeciwawaryjnej oraz planu opanowywania sytuacji awaryjnych	Przygotowanie planów awaryjnych w odpowiedzi na zagrożenia Budowa statku, z uwzględnieniem kontroli uszkodzeń Metody i środki zapobiegania pożarom, wykrywanie i gaszenie Funkcje i wykorzystanie urządzeń ratunkowych		Egzamin i ocena zaświadczeń uzyskanych z nauki praktycznej i poświadczonego szkolenia i praktyki morskiej	Procedury awaryjne są zgodne z ustanowionymi planami działania w sytuacjach awaryjnych
Stosowanie umiejętności przywódczych i kierowniczych	Wiedza na temat zarządzania personelem pokładowym i szkolenia go Znajomość powiązanych międzynarodowych konwencji morskich, zaleceń oraz przepisów prawa krajowego Umiejętność zarządzania zadaniami i obowiązkami, z uwzględnieniem: 1. planowania i koordynacji 2. podziału zadań pośród załogi 3. ograniczenia czasu i zasobów 4. ustalania priorytetów Wiedza i umiejętności w dziedzinie skutecznego dowodzenia załogą: 1. rozmieszczenie, podział oraz ustalenie priorytetów wśród załogi 2. skuteczna komunikacja na statku oraz z lądem 3. decyzje odzwierciedlające uwzględnienie doświadczenia zespołu 4. asertywność i umiejętności przywódcze, w tym motywowanie 5. zdobywanie i utrzymywanie rozeznania w sytuacji		Ocena zaświadczeń uzyskanych z jednego lub kilku następujących wymagań: 1. poświadczone szkolenie 2. poświadczona praktyka morska 3. poświadczone szkolenie na symulatorze	Przydzielanie obowiązków członkom załogi, którzy są poinformowani o oczekiwanych standardach pracy oraz zachowaniu odpowiednim dla każdego z nich. Działania i cele szkoleniowe oparte są na ocenie bieżących kwalifikacji, zdolności oraz wymogów operacyjnych. Podejmowane działania są zgodne z obowiązującymi normami. Planowanie działań oraz rozmieszczenie załogi następuje stosownie do potrzeb ustalenia priorytetów w celu wykonania koniecznych zadań Komunikacja przepływa w obie strony w sposób jasny i jednoznaczny Demonstrowane są skuteczne zachowania przywódcze
Stosowanie umiejętności przywódczych i kierowniczych (ciąg dalszy)		Znajomość i umiejętność stosowania technik podejmowania decyzji 1. ocena sytuacji i ryzyka 2. określenie i rozważenie pojawiających się opcji 3. wybór sposobu działania 4. ocena skuteczności wyników Opracowanie, wdrożenie oraz nadzór nad standardowymi procedurami.		Niezbędni członkowie załogi wymieniają między sobą odpowiednie zrozumienie aktualnej i przewidywanej sytuacji statku, jego położenia operacyjnego i okoliczności zewnętrznych Podejmowane decyzje są optymalne dla sytuacji Podejmowane działania są skuteczne i zgodne z obowiązującym prawem
Organizacja i kierowanie zapewnieniem opieki medycznej na statku.		Gruntowna wiedza na temat wykorzystania i treści następujących publikacji: 1. Międzynarodowy Poradnik Medyczny dla Statków lub równoważne publikacje krajowe, 2. Sekcja medyczna Międzynarodowego Kodu Sygnałowego, 3. Poradnik Pierwszej Pomocy Medycznej do stosowania w wypadkach z udziałem Materiałów Niebezpiecznych	Egzamin i ocena zaświadczeń z poświadczonego szkolenia.	Podejmowane czynności i procedury są realizowane przy prawidłowym i pełnym wykorzystaniu dostępnych porad

Sekcja A-II/3

Wymogi minimalne do wydawania dyplomów oficerom wachtowym i kapitanom statków o pojemności brutto poniżej 500 w żegludze przybrzeżnej

OFICER WACHTOWY

Standard kompetencji

1. Każdy kandydat ubiegający się o wydanie dyplomu powinien:

1. zostać zobowiązany do zademonstrowania kompetencji do podejmowania na poziomie operacyjnym zadań, obowiązków i odpowiedzialności, określonych w kolumnie 1 tabeli A-II/3;

2. posiadać co najmniej odpowiednie świadectwo, upoważniające do posługiwania się radiotelefonem UKF, zgodnie z wymaganiami Regulaminu Radiokomunikacyjnego; oraz

3. w przypadku wyznaczenia go jako główną osobę odpowiedzialną za radiokomunikację na wypadek zdarzeń niebezpiecznych - posiadać odpowiednie świadectwo wydane lub uznane na podstawie postanowień Regulaminu Radiokomunikacyjnego.

2. Minimalny zakres wiedzy, zrozumienia i biegłości wymaganych dla uzyskania dyplomu jest przedstawiony w kolumnie 2 tabeli A-II/3.

3. Poziom wiedzy w zakresie zagadnień wyszczególnionych w kolumnie 2 tabeli A-II/3 powinien być wystarczający, aby umożliwić kandydatowi pełnienie służby w charakterze oficera wachtowego.

4. Szkolenie i doświadczenie pozwalające osiągnąć niezbędny poziom wiedzy teoretycznej, zrozumienia i biegłości powinny być oparte na sekcji A-VIII/2, część 4-1 - Zasady, których należy przestrzegać podczas pełnienia wachty nawigacyjnej, a także powinno uwzględniać odpowiednie wymagania niniejszej części oraz wytycznych wskazanych w części B niniejszego Kodeksu.

5. Każdy kandydat ubiegający się o uzyskanie dyplomu powinien przedstawić dowody osiągnięcia wymaganego standardu kompetencji zgodnie z metodami demonstrowania oraz kryteriami oceny przedstawionymi w kolumnach 3 i 4 tabeli A-II/3.

Specjalne szkolenie

6. Każdy kandydat, ubiegający się o wydanie dyplomu oficera wachtowego na statkach o pojemności brutto mniejszej niż 500 w żegludze przybrzeżnej, który zgodnie z punktem 4.2.1 prawidła II/3, obowiązany jest do odbycia specjalnego szkolenia, powinien odbyć na statku szkolenie według zatwierdzonego programu, które:

1. zapewnia, że podczas wymaganego okresu pełnienia służby na morzu kandydat otrzyma systematyczne praktyczne szkolenie i zdobędzie doświadczenie w zakresie zadań, obowiązków i odpowiedzialności oficera wachtowego z uwzględnieniem wytycznych podanych w sekcji B-II/1 niniejszego Kodeksu;

2. jest ściśle nadzorowane i monitorowane przez wykwalifikowanych oficerów na statku, na którym pełniona jest zatwierdzona służba na statku morskim; oraz

3. jest odpowiednio udokumentowane w dzienniku szkolenia lub w podobnym dokumencie.

KAPITAN

7. Każdy kandydat ubiegający się o wydanie dyplomu kapitana statków o pojemności brutto poniżej 500 w żegludze przybrzeżnej powinien spełniać przedstawione poniżej wymogi oficera wachtowego. Ponadto należy od niego zażądać przedstawienia dowodu wiedzy i zdolności do wykonywania wszystkich obowiązków kapitana wskazanej jednostki.

Tabela A-II/3

Minimalny standard kompetencji dla kapitanów i oficerów wachtowych na statkach o pojemności brutto mniejszej niż 500 w żegludze przybrzeżnej

Funkcja: Żegluga na poziomie operacyjnym

Kolumna 1	Kolumna 2	Kolumna 3		Kolumna 4
Kompetencje	Wiedza, zrozumienie i biegłość	Metody demonstrowania kompetencji		Kryteria oceny kompetencji
Planowanie i prowadzenie przejścia przybrzeżnego oraz określanie pozycji Uwaga: Szkolenie i ocena wykorzystania ECDIS nie są wymagane od osób, które pełnią służbę wyłącznie na statkach niewyposażonych w ECDIS. To ograniczenie powinno być odzwierciedlone w potwierdzeniu wydanym danemu marynarzowi.	Nawigacja Umiejętność określania pozycji statku poprzez wykorzystanie: 1. znaków lądowych 2. pomocy nawigacyjnych, włączając latarnie morskie, stawy i pławy 3. zliczenie matematyczne, z uwzględnieniem wiatrów, pływów, prądów i zakładanej prędkości Gruntowna znajomość i zdolność do wykorzystania map nawigacyjnych i publikacji takich jak locje, tablice pływów, wiadomości żeglarskie, radiowe ostrzeżenia nawigacyjne oraz informacje o trasach statków. Meldowanie zgodnie z Ogólnymi Przepisami o Meldowaniu Statków i procedurami VTS. Uwaga: Ten punkt jest wymagany tylko do wydania dyplomu kapitana.	Egzamin i ocena zaświadczeń uzyskanych z jednego lub kilku następujących wymagań: 1. poświadczona praktyka morska 2. poświadczone szkolenie na statku szkolnym 3. poświadczone szkolenie na symulatorze, tam gdzie jest to wymagane 4. szkolenie na urządzeniach laboratoryjnych użycie: katalogów map, map, publikacji nawigacyjnych, radiowych ostrzeżeń nawigacyjnych, sekstantu, namiernika, elektronicznych urządzeń nawigacyjnych, echosond, kompasu		Informacje uzyskane z map nawigacyjnych i publikacji są odpowiednie, interpretowane poprawnie i właściwie stosowane. Podstawowa metoda określania pozycji statku jest najodpowiedniejsza w istniejących okolicznościach i warunkach. Pozycja jest określana w granicach dopuszczalnych błędów instrumentów lub błędów systemowych. Wiarygodność informacji uzyskiwanych z głównej metody określania pozycji jest sprawdzana w odpowiednich odstępach czasu. Obliczenia i pomiary parametrów nawigacyjnych są dokładne. Wybór map i publikacji jest na danym statku najobszerniejszy dla danego akwenu nawigacji a mapy są unowocześniane zgodnie z najnowszymi dostępnymi informacjami.
Planowanie i prowadzenie przejścia przybrzeżnego oraz określanie pozycji (ciąg dalszy)	Planowanie podróży oraz nawigacji we wszystkich warunkach przyjętymi metodami wykreślania tras oceanicznych uwzględniając, np:
	1. wody o ograniczonym dostępie,
	2. warunki meteorologiczne,
	3. zalodzenie,
	4. ograniczoną, widzialność,
	5. systemy rozgraniczenia ruchu,
	.6 Obszary służby kontroli i nadzoru ruchu statków (VTS)
	7. akweny rozległego oddziaływania pływów
	Uwaga: Ten punkt jest wymagany tylko do wydania dyplomu kapitana. Gruntowna wiedza i umiejętność użycia ECDIS	Egzamin i ocena zaświadczeń uzyskanych z jednego lub kilku następujących wymagań:
		1. poświadczona praktyka morska
		2. poświadczone szkolenie na symulatorze ECDIS
Planowanie i prowadzenie przejścia przybrzeżnego oraz określanie pozycji (ciąg dalszy)	Pomoce i urządzenia nawigacyjne Umiejętność bezpiecznej obsługi i określenie położenia statku przy pomocy wszelkich pomocy i urządzeń nawigacyjnych powszechnie stosowanych na pokładach tych statków Kompasy Znajomość błędów i korygowanie kompasów magnetycznych Umiejętność określenia błędów kompasu przy wykorzystaniu środków terrestrycznych oraz uwzględnianie tych błędów Pilot automatyczny Znajomość systemów automatycznego pilotażu i procedur; przełączanie sterowania ręcznego na automatyczne i z powrotem; regulacja sterowania dla uzyskania optymalnego działania Meteorologia Umiejętność wykorzystania i interpretowania informacji uzyskanych z okrętowych przyrządów meteorologicznych Umiejętność charakteryzowania różnych rodzajów pogody, meldowania, znajomość sposobów rejestrowania Umiejętność stosowania dostępnych informacji meteorologicznych		Ocena zaświadczeń uzyskanych z zatwierdzonego symulatora radarowego	Sprawdzanie działania i przetestowania systemów nawigacyjnych zgodnie z zaleceniami producentów, dobrą praktyką nawigacyjną i zgodnie z postanowieniami IMO, dotyczącymi norm działania dla urządzeń nawigacyjnych. Interpretacja i analiza informacji uzyskanych z radaru są zgodne z przyjętą praktyką nawigacyjną i uwzględniają ograniczenia i dokładność radaru. Błędy kompasów magnetycznych są określane i stosowane poprawnie w stosunku do kursów i namiarów. Wybór trybu sterowania jest najodpowiedniejszy dla istniejących warunków stanu morza, ruchu statku, zamierzonych manewrów. Pomiary i obserwacje warunków pogody są dokładne i odpowiednie dla danego przejścia. Dokonywana jest ocena informacji meteorologicznych i są one stosowane w celu zapewnienia bezpiecznego przejścia statku
Pełnienie bezpiecznej wachty nawigacyjnej	Pełnienie wachty Gruntowna znajomość treści, stosowania i celów Międzynarodowych Przepisów o Zapobieganiu Zderzeniom na Morzu z 1972 r. ze zmianami Znajomość treści zasad, których należy przestrzegać podczas pełnienia wachty nawigacyjnej Wykorzystywanie systemu kierowania ruchem zgodnie z Ogólnymi Postanowieniami w Sprawie Tras Żeglugowych Meldowanie zgodnie z Ogólnymi Przepisami o Meldowaniu Statków i procedurami VTS		Egzamin i ocena zaświadczeń uzyskanych z jednego lub kilku następujących wymagań: . 1 poświadczona praktyka morska 2. poświadczone szkolenie na statku szkolnym 3. poświadczone szkolenie na symulatorze, tam gdzie jest to wymagane 4. poświadczone szkolenie na urządzeniach laboratoryjnych	Pełnienie, przekazywanie i zdawanie wachty jest zgodne z przyjętymi zasadami i procedurami Odpowiednia obserwacja jest prowadzona cały czas i w sposób zgodny z przyjętymi zasadami i procedurami Światła, znaki i sygnały dźwiękowe są zgodne z wymaganiami zawartymi w Międzynarodowych Przepisach o Zapobieganiu Zderzeniom na Morzu z 1972 r. ze zmianami i są poprawnie rozpoznawane Częstotliwość i zakres kontrolowania ruchu statku i środowiska jest zgodna z przyjętymi zasadami i procedurami Czynności dla uniknięcia nadmiernego zbliżenia i kolizji z innymi statkami są zgodne z Międzynarodowymi Przepisami o Zapobieganiu Zderzeniom na Morzu z 1972 r. ze zmianami Decyzje dotyczące poprawienia kursu oraz/lub prędkości podejmowane są na czas i zgodnie z przyjętymi procedurami nawigacyjnymi Prowadzone są właściwe zapisy dotyczące ruchów i działalności odnoszącej się do żeglugi statku Odpowiedzialność za bezpieczną nawigację jest zawsze wyraźnie określona, włączając okresy, kiedy na mostku znajduje się kapitan oraz podczas pilotowania
Reakcja na niebezpieczeństwo	Procedury awaryjne, obejmujące: 1. środki ostrożności dla ochrony i bezpieczeństwa pasażerów w sytuacjach awaryjnych 2. wstępną ocenę uszkodzeń i kontrolę uszkodzeń 3. działania, jakie należy podjąć po kolizji 4. działania, jakie należy podjąć po wejściu na mieliznę Ponadto następujące zagadnienia powinny być włączone dla uzyskania dyplomu kapitana. 1. sterowanie awaryjne 2. procedury holowania i procedury bycia holowanym 3. ratowanie ludzi na morzu 4. pomoc statkowi w niebezpieczeństwie 5. podejmowanie działań na wypadek niebezpieczeństwa powstałego w porcie		Egzamin i ocena zaświadczeń uzyskanych z jednego lub kilku następujących wymagań: 1. poświadczona praktyka morska 2. poświadczone szkolenie na statku szkolnym 3. poświadczone szkolenie na symulatorze, tam gdzie jest to wymagane 4. nauka praktyczna	Typ i skala niebezpieczeństwa jest natychmiast określona Początkowe czynności i jeśli zaistnieje potrzeba, manewrowanie, są zgodne z planami awaryjnymi i są odpowiednie dla danej sytuacji i charakteru niebezpieczeństwa
Reakcja na sygnał niebezpieczeństwa na morzu	Działania poszukiwawcze i ratownicze Znajomość treści Międzynarodowego lotniczego i morskiego poradnika poszukiwania i ratowania (IAMSAR)		Egzamin i ocena zaświadczeń z praktycznej nauki lub potwierdzonego szkolenia na symulatorze, tam gdzie jest ono wymagane	Sygnał alarmowy lub sygnał niebezpieczeństwa zostaje natychmiast zidentyfikowany Plany awaryjne i instrukcje postępowania w odpowiednim porządku są wdrożone i przestrzegane
Manewrowanie statkiem i obsługa siłowni małego statku	Manewrowanie statkiem i obsługa statku Znajomość czynników wpływających na bezpieczne manewrowanie i obsługę statku Obsługa siłowni małego statku i mechanizmów pomocniczych Właściwe procedury kotwiczenia i cumowania		Egzamin i ocena zaświadczeń uzyskanych z jednego lub kilku następujących wymagań: 1. poświadczona praktyka morska 2. poświadczone szkolenie na statku szkolnym 3. poświadczone szkolenie na symulatorze, tam gdzie jest to wymagane	Bezpieczne granice działania napędu statku, systemu sterowego i zasilania nie są przekraczane przy normalnym manewrowaniu Poprawki dokonywane w kursie i prędkości statku utrzymują bezpieczeństwo żeglugi Siłownia, mechanizmy pomocnicze i urządzenia są zawsze obsługiwane zgodnie z wymogami technicznymi w granicach bezpiecznego działania

Funkcja: Przeładunek i sztauowanie na poziomie operacyjnym

Kolumna 1	Kolumna 2	Kolumna 3	Kolumna 4
Kompetencje	Wiedza, zrozumienie i biegłość	Metody demonstrowania kompetencji	Kryteria oceny kompetencji
Kontrolowanie załadunku, sztauowania, zabezpieczania i wyładunku ładunków oraz dozór nad nimi podczas podróży	Przeładunek, sztauowanie i zabezpieczanie ładunku Znajomość bezpiecznego przeładunku, sztauowania i zabezpieczania ładunku, włączając ładunki niebezpieczne, ryzykowne i szkodliwe oraz ich wpływ na bezpieczeństwo życia i statku Wykorzystanie Międzynarodowego Morskiego Kodeksu Ładunków Niebezpiecznych (IMDG)	Egzamin i ocena zaświadczeń uzyskanych z jednego lub kilku następujących wymagań: 1. poświadczona praktyka morska 2. poświadczone szkolenie na statku szkolnym 3. poświadczone szkolenie na symulatorze, tam gdzie jest to wymagane	Operacje z ładunkiem wykonywane są zgodnie z planem ładunkowym lub innymi dokumentami oraz ustanowionymi regułami/przepisami bezpieczeństwa, instrukcjami obsługi urządzeń i ograniczeniami sztauowania na statku. Przeładunek niebezpiecznych, ryzykownych, szkodliwych ładunków jest zgodny z międzynarodowymi przepisami i uznanymi normami oraz zasadami bezpiecznej praktyki

Funkcja: Kontrolowanie pracy statku i opieka nad osobami na pokładzie na poziomie operacyjnym

Kolumna 1	Kolumna 2	Kolumna 3	Kolumna 4
Kompetencje	Wiedza, zrozumienie i biegłość	Metody demonstrowania kompetencji	Kryteria oceny kompetencji
Zapewnienie zgodności z wymaganiami dotyczącymi zapobiegania zanieczyszczeniom	Zapobieganie zanieczyszczeniom środowiska morskiego oraz postępowanie w zakresie przeciwdziałania tym zanieczyszczeniom Znajomość środków zaradczych, jakie należy podjąć w celu ochrony środowiska morskiego przed zanieczyszczeniem oraz zasad postępowania w zakresie przeciwdziałania tym zanieczyszczeniom Procedury przeciwdziałania zanieczyszczeniom oraz wszelkie związane z tym wyposażenie	Egzamin i ocena zaświadczeń uzyskanych z jednego lub kilku następujących wymagań: 1. poświadczona praktyka morska 2. poświadczone szkolenie na statku szkolnym	Procedury monitorowania działań pokładowych oraz zapewnienie ich zgodności z wymaganiami MARPOL są w pełni przestrzegane
Utrzymanie zdolności żeglugowej statku	Stateczność statku Biegła znajomość i stosowanie tablic stateczności, przegłębienia i naprężeń oraz schematów urządzeń do obliczania naprężeń Zrozumienie podstawowych czynności, jakie należy podjąć w razie częściowej utraty pływalności w stanie nieuszkodzonym Zrozumienie podstaw wodoszczelności Budowa statku Ogólna znajomość głównych elementów statku i właściwych nazw różnych jego części	Egzamin i ocena zaświadczeń uzyskanych z jednego lub kilku następujących wymagań: 1. poświadczona praktyka morska 2. poświadczone szkolenie na statku szkolnym 3. poświadczone szkolenie na symulatorze, tam gdzie jest to wymagane 4. poświadczone szkolenie na urządzeniach laboratoryjnych	Warunki stateczności są zgodne z kryteriami IMO dotyczącymi stateczności statku w stanie nieuszkodzonym przy uwzględnieniu wszystkich warunków załadowania Czynności zapewniające utrzymanie wodoszczelności statku są zgodne z przyjętą praktyką
Zapobieganie pożarom, kontrolowanie i zwalczanie pożarów na statku	Zapobieganie pożarom i urządzenia do zwalczania pożarów Umiejętność organizowania ćwiczeń przeciwpożarowych Znajomość klas pożarów i zjawisk chemicznych im towarzyszących Znajomość systemów przeciwpożarowych Zrozumienie czynności, które należy podjąć na wypadek pożaru, łącznie z pożarami obejmującymi systemy paliwowe	Ocena zaświadczeń uzyskanych z poświadczonego szkolenia w zakresie zwalczania pożarów i ćwiczeń praktycznych jak wykazano w sekcji A-VI/3	Rodzaj i zakres problemu są natychmiast rozpoznawane a wstępne czynności zgadzają się z procedurami i planami awaryjnymi statku Ewakuacja, zasady awaryjnego zatrzymania statku i odłączenia są odpowiednie do charakteru zagrożenia i są natychmiast wykonywane Zachowanie właściwego porządku, poziomy i skale czasowe sporządzanych sprawozdań, jak też informowanie personelu na pokładzie są stosowne do charakteru niebezpieczeństwa i odzwierciedlają rangę problemu
Obsługa urządzeń ratunkowych	Ratowanie życia Umiejętność zorganizowania ćwiczeń opuszczenia statku i znajomość obsługi jednostek ratunkowych i łodzi ratowniczych, urządzeń do ich wodowania oraz sposobów wodowania, a także ich wyposażenia, w tym radiowych urządzeń satelitarnych EPIRB, SART, kombinezonów ratunkowych i środków ochrony termicznej	Ocena zaświadczeń uzyskanych z poświadczonego szkolenia i ćwiczeń praktycznych jak wykazano w sekcji A-VI/2, punkty 1-4	Czynności związane z opuszczaniem statku i w sytuacjach zagrożenia życia na morzu są odpowiednie do istniejących okoliczności i warunków i są zgodne z przyjętymi praktykami i normami dotyczącymi bezpieczeństwa
Stosowanie pierwszej pomocy medycznej na statku	Pomoc medyczna Praktyczne stosowanie medycznych zaleceń i radiowych porad, włączając zdolność do podjęcia skutecznych czynności w oparciu o taką wiedzę w razie wypadków lub chorób, których zaistnienie na statku jest prawdopodobne	Ocena zaświadczeń uzyskanych z potwierdzonego szkolenia jak wykazano w sekcji A-VI/4, punkty 1 do 3	Rozpoznanie prawdopodobnej przyczyny, charakteru i rozległości uszkodzeń ciała lub stanu zdrowia są szybkie, a leczenie zmniejsza bezpośrednie zagrożenie dla życia
Kontrolowanie zgodności z wymogami prawnymi	Podstawowa praktyczna znajomość stosownych konwencji IMO dotyczących bezpieczeństwa życia na morzu, ochrony żeglugi i ochrony środowiska morskiego	Ocena zaświadczeń uzyskanych z egzaminów lub poświadczonego szkolenia	Wymogi prawne, dotyczące bezpieczeństwa życia na morzu oraz ochrony środowiska morskiego są poprawnie rozpoznawane
Wkład w bezpieczeństwo załogi i statku	Znajomość technik samodzielnego przeżycia Wiedza w zakresie zapobiegania pożarom oraz umiejętność zwalczania i gaszenia pożarów Znajomość podstaw pierwszej pomocy Wiedza w zakresie bezpieczeństwa osobistego i odpowiedzialności zespołowej	Ocena zaświadczeń uzyskanych na podstawie zatwierdzonego szkolenia i doświadczenia, jak określono w sekcji A-VI/1, punkt 2	Prawidłowe użycie odpowiednich urządzeń zabezpieczających i ochronnych Przez cały czas przestrzegane są procedury i sposoby wykonywania pracy mające na celu ochronę załogi oraz statku Przez cały czas przestrzegane są procedury mające na celu ochronę środowiska morskiego Początkowe i dalsze działania mające na celu zapoznanie się z zagrożeniem odpowiadają ustalonym procedurom reakcji na niebezpieczeństwo

Sekcja A-II/4

Minimalne wymogi do wydawania świadectw marynarzom wchodzącym w skład wachty nawigacyjnej

Standard kompetencji

1. Każdy marynarz wchodzący w skład wachty nawigacyjnej na statku morskim o pojemności brutto 500 lub większej, powinien zostać zobowiązany do zademonstrowania kompetencji do wykonywania funkcji nawigacyjnych na poziomie pomocniczym, jak określono w kolumnie 1 tabeli A-II/4.

2. Minimalny zakres wiedzy, zrozumienia i biegłości wymaganych od marynarza wchodzącego w skład nawigacyjnej na statku morskim o pojemności brutto 500 lub większej jest przedstawiony w kolumnie 2 tabeli A-II/4.

3. Każdy kandydat ubiegający się o otrzymanie świadectwa powinien zostać zobowiązany do przedstawienia dowodu na spełnienie wymaganego standardu kompetencji zgodnie z metodami demonstrowania oraz kryteriami oceny przedstawionymi w kolumnach 3 i 4 tabeli A-II/4. Pojęcie "sprawdzian praktyczny" zamieszczone w kolumnie 3 może oznaczać uznane szkolenie na lądzie, gdzie kandydaci zostają poddani praktycznemu sprawdzianowi.

4. W przypadku braku tabel kompetencyjnych w celu wypełniania pewnych funkcji na poziomie pomocniczym, na Administracji nadal spoczywa odpowiedzialność określenia wymagań odpowiedniego szkolenia, oceniania i wydawania świadectw w odniesieniu do członków załóg wyznaczonych do wypełniania funkcji na poziomie pomocniczym.

Tabela A-II/4

Minimalny standard kompetencji dla marynarzy wchodzących w skład wachty

nawigacyjnej

Funkcja: Żegluga na poziomie pomocniczym

Kolumna 1	Kolumna 2	Kolumna 3	Kolumna 4
Kompetencje	Wiedza, zrozumienie i biegłość	Metody demonstrowania kompetencji	Kryteria oceny kompetencji
Sterowanie statkiem i wykonywanie komend na ster także w języku angielskim	Wykorzystanie kompasów magnetycznych i żyroskopowych Komendy na ster Przełączanie z automatycznego pilota na sterowanie ręczne i odwrotnie	Ocena zaświadczeń uzyskanych z: 1. testów praktycznych lub .2 poświadczonej praktyki morskiej lub 3. poświadczonego szkolenia na statku szkolnym	Utrzymywany jest stały kurs w dopuszczalnych granicach z uwzględnieniem akwenu pływania oraz stanu morza. Zmiany kursu są łagodne i przebiegają pod kontrolą Porozumiewanie się jest zawsze wyraźne i zwięzłe a komendy są potwierdzane w sposób przyjęty na statkach
Utrzymywanie właściwej obserwacji wzrokowej i słuchowej	Odpowiedzialność wachty na oku, włącznie ze zgłaszaniem przybliżonego namiaru sygnału dźwiękowego, światła lub innego przedmiotu w stopniach lub rumbach	Ocena zaświadczeń uzyskanych z: . 1 testów praktycznych lub .2 poświadczonej praktyki morskiej lub 3. poświadczonego szkolenia na statku szkolnym	Sygnały dźwiękowe, światła i inne przedmioty są natychmiast wykrywane, a ich odpowiednie namiary w stopniach lub rumbach meldowane oficerowi wachtowemu
Działanie na rzecz kontrolowania i bezpiecznego kierowania wachtą	Okrętowe pojęcia i definicje Wykorzystanie odpowiednich, wewnętrznych systemów łączności i systemów alarmowych Umiejętność zrozumienia rozkazów i porozumiewania się z oficerem wachtowym w sprawach związanych z pełnieniem obowiązków wachtowych Procedury zdania, pełnienia i przyjęcia wachty Informacje wymagane do pełnienia bezpiecznej wachty Podstawowe procedury ochrony środowiska	Ocena zaświadczeń uzyskanych z potwierdzonej praktyki morskiej lub potwierdzonego szkolenia na statku szkolnym	Porozumiewanie się jest wyraźne i zwięzłe, a od oficera wachtowego oczekuje się rady lub wyjaśnień, gdy informacje lub instrukcje dotyczące pełnienia wachty nie zostały wyraźnie zrozumiane Pełnienie, przyjęcie i przekazanie wachty jest zgodne z przyjętą praktyką i procedurami.
Obsługa urządzeń awaryjnych i stosowanie procedur awaryjnych	Znajomość obowiązków w razie awarii oraz sygnałów alarmowych Znajomość pirotechnicznych sygnałów alarmowych, satelitarnych EPIRB i SART Unikanie fałszywych alarmów wzywania pomocy oraz czynności, jakie należy podjąć na wypadek przypadkowego ich uruchomienia	Ocena zaświadczeń uzyskanych z poświadczonej praktyki morskiej lub poświadczonego szkolenia na statku szkolnym		Początkowe czynności po uświadomieniu sobie niebezpieczeństwa lub nienormalnej sytuacji są zgodne z ustaloną praktyką i zasadami. Porozumiewanie się jest zawsze wyraźne i zwięzłe, a komendy są potwierdzane w sposób przyjęty na statkach. Integralność systemów awaryjnych i systemów alarmowania o niebezpieczeństwie jest ciągle utrzymywana.

Sekcja A-II/5

Minimalne wymogi do wydawania świadectw starszym marynarzom

Standard kompetencji

1. Każdy starszy marynarz pełniący służbę na statku morskim o pojemności brutto 500 lub większej powinien zostać zobowiązany do zademonstrowania kompetencji do wykonywania funkcji nawigacyjnych na poziomie pomocniczym, jak określono w kolumnie 1 tabeli A-II/5.

2. Minimalny zakres wiedzy, zrozumienia i biegłości wymaganych od starszego marynarza na statku morskim o pojemności brutto 500 lub większej jest przedstawiony w kolumnie 2 tabeli A-II/5.

3. Każdy kandydat, ubiegający się o wydanie świadectwa powinien przedstawić dowody osiągnięcia wymaganego standardu kompetencji zgodnie z metodami demonstrowania oraz kryteriami oceny przedstawionymi w kolumnach 3 i 4 tabeli A-II/5.

Tabela A-II/5

Minimalny standard kompetencji dla starszych marynarzy

Funkcja: Żegluga na poziomie pomocniczym

Kolumna 1	Kolumna 2	Kolumna 3	Kolumna 4
Kompetencje	Wiedza, zrozumienie i biegłość	Metody demonstrowania kompetencji	Kryteria oceny kompetencji
Działanie na rzecz pełnienia bezpiecznej wachty nawigacyjnej	Umiejętność zrozumienia rozkazów i porozumiewania się z oficerem wachtowym w sprawach związanych z pełnieniem obowiązków wachtowych Procedury zdania, pełnienia i przyjęcia wachty Informacje wymagane do pełnienia bezpiecznej wachty	Ocena zaświadczeń uzyskanych z potwierdzonej praktyki morskiej lub egzaminów praktycznych	Porozumiewanie się jest wyraźne i zwięzłe Pełnienie, przyjęcie i przekazanie wachty są zgodne z przyjętą praktyką i procedurami.
Działanie na rzecz zatrzymywania, kotwiczenia i innych czynności cumowania statku	Wiedza praktyczna w zakresie systemu cumowniczego oraz procedur powiązanych, z uwzględnieniem 1. funkcji lin cumowniczych i holowniczych oraz sposobu, w jaki każda lina działa w ramach systemu jako całości 2. wydajności, bezpiecznych obciążeń roboczych oraz wytrzymałości na zerwanie sprzętu cumowniczego, z uwzględnieniem linek cumowniczych, lin syntetycznych i włókiennych, wyciągarek, wind kotwicznych, kabestanów, pachołków, podstawek klinowych oraz słupków cumowniczych 3. procedury i porządek czynności dla zamocowania i zwalniania lin cumowniczych i ciągnących, z uwzględnieniem lin holowniczych 4. procedury i porządek czynności dla wykorzystania kotwic przy różnych działaniach Praktyczna wiedza w zakresie procedur oraz porządku czynności związanych z cumowaniem przy boji lub bojach	Ocena zaświadczeń uzyskanych z jednego lub kilku następujących wymagań: 1. poświadczona praktyka morska 2. praktyczne szkolenie 3. egzamin 4. poświadczona praktyka na statku szkolnym 5. poświadczone szkolenie na symulatorze, tam gdzie jest to wymagane	Działania są przeprowadzane zgodnie z ustaloną praktyką bezpieczeństwa i instrukcjami obsługi sprzętu

Funkcja: Przeładunek i sztauowanie na poziomie pomocniczym

Kolumna 1	Kolumna 2	Kolumna 3	Kolumna 4
Kompetencje	Wiedza, zrozumienie i biegłość	Metody demonstrowania kompetencji	Kryteria oceny kompetencji
Działanie na rzecz przeładunku towarów i zapasów	Znajomość procedur bezpiecznego przeładunku, sztauowania i zabezpieczania ładunku i zapasów, włączając niebezpieczne, ryzykowne i szkodliwe substancje i płyny Podstawowa wiedza na temat poszczególnych rodzajów ładunków oraz środki ostrożności, których należy przestrzegać w przedmiocie poszczególnych rodzajów ładunków, a także identyfikacja oznakowania IMDG	Ocena zaświadczeń uzyskanych z jednego lub kilku następujących wymagań: 1. poświadczona praktyka morska 2. praktyczne szkolenie 3. egzamin 4. poświadczona praktyka na statku szkolnym 5. poświadczone szkolenie na symulatorze, tam gdzie jest to wymagane	Działania z ładunkiem i zapasami wykonywane są zgodnie z ustanowionymi procedurami bezpieczeństwa i instrukcjami obsługi urządzeń Przeładunek niebezpiecznych, ryzykownych, szkodliwych ładunków lub zapasów jest zgodny z przyjętą praktyką bezpieczeństwa

Funkcja: Dbałość o statek i opieka nad ludźmi na poziomie pomocniczym

Kolumna 1		Kolumna 2	Kolumna 3	Kolumna 4
Kompetencje		Wiedza, zrozumienie i biegłość	Metody demonstrowania kompetencji	Kryteria oceny kompetencji
Działanie na rzecz bezpiecznej obsługi sprzętów i maszyn pokładowych		Znajomość sprzętu pokładowego, w tym: 1. funkcji oraz wykorzystania zaworów i pomp, podnośników, dźwigów, bomów i podobnego sprzętu 2. funkcji oraz wykorzystania wciągarek, wind kotwicznych, kabestanów i podobnego sprzętu 3. włazów, drzwi wodoszczelnych, otworów przelotowych i podobnego sprzętu	Ocena zaświadczeń uzyskanych z jednego lub kilku następujących wymagań: 1. poświadczona praktyka morska 2. praktyczne szkolenie 3. egzamin 4. poświadczona praktyka na statku szkolnym	Działania wykonywane są zgodnie z ustanowionymi procedurami bezpieczeństwa i instrukcjami obsługi urządzeń
		4. lin włókiennych i drucianych, kabli i łańcuchów, w tym ich konstrukcji, użycia, oznakowania, utrzymania i prawidłowego sztauowania
		5. umiejętność stosowania i rozumienia podstawowych sygnałów do obsługi sprzętu, w tym wciągarek, wind kotwicznych, dźwigów i podnośników	Ocena świadectwa uzyskanego w wyniku praktycznej demonstracji	Komunikacja w granicach odpowiedzialności obsługującego jest niezmiennie skuteczna
		6. umiejętność obsługi sprzętu kotwicznego w różnych warunkach, takich jak kotwiczenie, podnoszenie kotwicy, zabezpieczanie na morzu oraz w sytuacjach alarmowych	Ocena świadectwa uzyskanego w wyniku praktycznej demonstracji	Sprzęt obsługiwany jest bezpiecznie i zgodnie z ustalonymi procedurami
		Znajomość następujących procedur i umiejętność: 1. zbrojenie i rozbrajanie ławeczki bosmańskiej i pomostu roboczego
		2. zbrojenie i rozbrajanie trapów pilotowych, podnośników, tarcz przeciw szczurom i schodni	Ocena świadectwa uzyskanego w wyniku praktycznej demonstracji	Demonstracja prawidłowych metod zbrojenia i rozbrajania, zgodnie z bezpieczną praktyką roboczą
		3. stosowanie marynarskich umiejętności szkutniczych, w tym prawidłowe korzystanie z węzłów, splotów i korków
	Używanie i obsługa urządzeń i sprzętu pokładowego i do przenoszenia towarów: 1. urządzenia dostępu, włazy i pokrywy włazowe, rampy, drzwi lub windy boczne/dziobowe/rufowe 2. systemy rurociągowe - zezowe oraz balastowe rurociągi ssące i studnie 3. dźwigi, żurawie masztowe, wciągarki			Demonstracja prawidłowego tworzenia i użycia węzłów, splotów, korków, opasek, motowiązań, jak również prawidłowego okrywania brezentem
	Wiedza o wciąganiu i opuszczaniu flag oraz znajomość głównych pojedynczych sygnałów flagowych. (A, B, G, H, O, P, Q)			Demonstracja prawidłowych metod użycia klocków i wielokrążków Demonstracja prawidłowych metod obsługi lin, linek, kabli i łańcuchów
Stosowanie środków bezpieczeństwa i higieny pracy	Wiedza praktyczna o zasadach bezpieczeństwa i higieny pracy oraz osobistego bezpieczeństwa na pokładzie, z uwzględnieniem: 1. pracy na wysokości 2. pracy za burtą 3. pracy w zamkniętych przestrzeniach 4. systemów zezwalania na pracę 5. użycia lin .6 techniki podnoszenia przedmiotów i techniki zapobiegania uszkodzeniom kręgosłupa 7. bezpieczeństwa urządzeń elektrycznych 8. bezpieczeństwa urządzeń mechanicznych 9. bezpieczeństwa w zakresie zagrożenia chemicznego i biologicznego 10. osobistego sprzętu bezpieczeństwa		Ocena zaświadczeń uzyskanych z jednego lub kilku następujących wymagań: 1. poświadczona praktyka morska 2. praktyczne szkolenie 3. egzamin 4. poświadczona praktyka na statku szkolnym	Przez cały czas przestrzegane są procedury i sposoby wykonywania pracy mające na celu ochronę załogi oraz statku Przestrzeganie zasad bezpieczeństwa pracy oraz prawidłowe użycie odpowiednich urządzeń zabezpieczających i ochronnych przez cały czas
Stosowanie środków ostrożności oraz Działanie na rzecz zapobiegania zanieczyszczeniom środowiska morskiego	Znajomość środków zaradczych, jakie należy podjąć w celu ochrony środowiska morskiego przed zanieczyszczeniem Znajomość użycia i obsługi urządzeń służących do przeciwdziałania zanieczyszczeniom Znajomość zatwierdzonych metod usuwania środków zanieczyszczających morze		Ocena zaświadczeń uzyskanych z jednego lub kilku następujących wymagań: . 1 poświadczona praktyka morska 2. praktyczne szkolenie 3. egzamin 4. poświadczona praktyka na statku szkolnym	Procedury mające na celu ochronę środowiska morskiego są przestrzegane przez cały czas
Obsługa jednostek ratunkowych i łodzi ratowniczych	Umiejętność obsługi jednostek ratunkowych i łodzi ratowniczych, ich urządzeń i przyrządów uruchamiających oraz wyposażenia Znajomość technik przeżycia na morzu		Ocena zaświadczeń uzyskanych z poświadczonych szkoleń i doświadczenia, o których mowa w sekcji A-VI/2, punkty 1 do 4	Czynności związane z opuszczaniem statku i w sytuacjach zagrożenia życia na morzu są odpowiednie do istniejących okoliczności i warunków i są zgodne z przyjętymi praktykami i normami dotyczącymi bezpieczeństwa

Funkcja: Konserwacja i naprawa na poziomie pomocniczym

Kolumna 1	Kolumna 2	Kolumna 3	Kolumna 4
Kompetencje	Wiedza, zrozumienie i biegłość	Metody demonstrowania kompetencji	Kryteria oceny kompetencji
Działanie na rzecz konserwacji i naprawy pokładu	Umiejętność użycia materiałów i sprzętu do malowania, smarowania i czyszczenia Umiejętność zrozumienia i wykonania rutynowych procedur konserwacyjnych i naprawczych Znajomość technik przygotowania powierzchni Zrozumienie producenckich wytycznych bezpieczeństwa oraz instrukcji pokładowych Umiejętność bezpiecznego usuwania odpadów Umiejętność stosowania, konserwacji i używania narzędzi ręcznych i elektrycznych	Ocena zaświadczeń uzyskanych na podstawie demonstracji praktycznej Ocena zaświadczeń uzyskanych z jednego lub kilku następujących wymagań: 1. poświadczona praktyka morska 2. praktyczne szkolenie 3. egzamin 4. poświadczona praktyka na statku szkolnym	Czynności konserwacyjne i naprawcze wykonywane są zgodnie z wyszczególnieniem technicznym, wymogami proceduralnymi i bezpieczeństwa.

ROZDZIAŁ  III

Standardy dotyczące działu maszynowego

Sekcja A-III/1

Minimalne wymogi do wydawania dyplomów oficerom mechanikom odpowiedzialnym za wachtę w wachtowej siłowni okrętowej lub wyznaczonym na mechaników pełniących służbę w siłowni okresowo bezwachtowej

Szkolenie

1. Kształcenie i szkolenie wymagane w punkcie 2.4 prawidła III/1 powinno obejmować szkolenie mechanicznych i elektrycznych umiejętności warsztatowych, objętych zakresem obowiązków oficera mechanika.

Szkolenie na statku

2. Każdy kandydat ubiegający się o wydanie dyplomu oficera mechanika odpowiedzialnego za wachtę w wachtowej siłowni okrętowej lub wyznaczonego na mechanika pełniącego służbę w siłowni okresowo bezwachtowej na statkach o mocy maszyn głównych 750 kW lub więcej, którego służba na morzu, pełniona zgodnie z punktem 2.2. prawidła III/1, stanowi część programu szkoleniowego, który podlega zatwierdzeniu tytułem spełnienia wymogów niniejszej sekcji, powinien odbyć na statku szkolenie według zatwierdzonego programu, które:

1. zapewnia, że podczas wymaganego okresu pełnienia służby na morzu kandydat odbywa systematyczne szkolenie praktyczne w zakresie zadań, obowiązków i odpowiedzialności oficera odpowiedzialnego za wachtę w maszynowni, z uwzględnieniem wytycznych wskazanych w sekcji B-III/1 niniejszego Kodeksu;

2. jest ściśle nadzorowane i monitorowane przez wykwalifikowanego oficera mechanika na statku, na którym wykonywana jest zatwierdzona służba na statku morskim; oraz

3. jest odpowiednio dokumentowane w książce praktyk.

Standard kompetencji

3. Każdy kandydat, ubiegający się o wydanie dyplomu oficera odpowiedzialnego za wachtę w wachtowej siłowni okrętowej lub wyznaczonego na mechanika pełniącego służbę w siłowni okresowo bezwachtowej na statkach o mocy maszyn głównych 750 kW lub więcej powinien zostać zobowiązany do zademonstrowania kompetencji do podejmowania na poziomie operacyjnym zadań, obowiązków i odpowiedzialności na poziomie operacyjnym, określonych w kolumnie 1 tabeli A-III/1.

4. Minimalny zakres wiedzy, zrozumienia i biegłości wymaganych dla uzyskania dyplomu jest przedstawiony w kolumnie 2 tabeli A-III/1.

5. Poziom wiedzy w zakresie zagadnień wyszczególnionych w kolumnie 2 tabeli A-III/1 powinien być wystarczający, aby umożliwić kandydatowi pełnienie służby w zakresie kierowania wachtą.

6. Szkolenie i doświadczenie pozwalające osiągnąć niezbędny poziom wiedzy teoretycznej, zrozumienia i biegłości powinny być oparte na sekcji A-VIII/2, część 4-2 - Zasady, których należy przestrzegać podczas pełnienia wachty maszynowej, i które również powinny uwzględniać odpowiednie wymagania niniejszej części oraz wytycznych wskazanych w części B niniejszego Kodeksu.

7. Kandydaci ubiegający się o wydanie dyplomu uprawniającego do pełnienia służby na statkach, gdzie kotły parowe nie stanowią części maszynowni, mogą pominąć odpowiednie wymagania w tabeli A-III/1. Dyplom przyznany na takiej podstawie nie będzie upoważniał do pełnienia służby na statkach, gdzie kotły parowe stanowią część maszynowni okrętowej statku, dopóki oficer mechanik nie spełni wymagań pominiętych uprzednio z tabeli A-III/1. Wszystkie takie ograniczenia powinny być stwierdzone na dyplomie oraz w jego potwierdzeniu.

8. Administracja może pominąć wymogi wiedzy dla typów maszyn napędowych innych, niż instalacje maszynowe, na które obowiązuje wydany dyplom. Dyplom wydany na takiej podstawie nie będzie upoważniał do obsługi żadnego typu instalacji maszynowej, która została pominięta, dopóki oficer mechanik nie udowodni swoich kwalifikacji w zakresie wymaganej wiedzy. Wszystkie takie ograniczenia powinny zostać wymienione na dyplomie oraz w jego potwierdzeniu.

9. Każdy kandydat ubiegający się o uzyskanie dyplomu powinien przedstawić dowody osiągnięcia wymaganego standardu kompetencji zgodnie z metodami demonstrowania oraz kryteriami oceny przedstawionymi w kolumnach 3 i 4 tabeli A-III/1.

Żegluga przybrzeżna

10. Wymagania punktów 22. do 2.5 prawidła III/1, dotyczące poziomu wiedzy, zrozumienia i biegłości, niezbędnych na mocy różnych sekcji wymienionych kolumnie 2 tabeli A-III/1, mogą być inne dla oficerów mechaników na statkach o mocy maszyn głównych mniejszej niż 3000 kW, uprawiających żeglugę przybrzeżną, w miarę konieczności i pod warunkiem, że zostanie uwzględnione bezpieczeństwo innych statków żeglujących na tych wodach. Każde takie ograniczenie powinno być stwierdzone na dyplomie i w jego potwierdzeniu.

Tabela A-III/1

Minimalny standard kompetencji dla oficerów mechaników odpowiedzialnych za wachtę w wachtowej siłowni okrętowej lub wyznaczonych na mechaników pełniących służbę w siłowni okresowo bezwachtowej

Funkcja: Mechanika okrętowa na poziomie operacyjnym

Kolumna 1		Kolumna 2	Kolumna 3		Kolumna 4
Kompetencje		Wiedza, zrozumienie i biegłość	Metody demonstrowania kompetencji		Kryteria oceny kompetencji
Pełnienie bezpiecznej wachty maszynowej		Gruntowna znajomość podstawowych zasad przy pełnieniu wachty maszynowej, w tym: 1. obowiązków związanych z przyjmowaniem i potwierdzaniem przyjęcia wachty 2. Podejmowanie rutynowych obowiązków w czasie wachty. 3. Prowadzenie dziennika maszynowego i znaczenie dokonywanych odczytów. 4. Obowiązki związane z przekazywaniem wachty Procedury bezpieczeństwa i postępowania w nagłych wypadkach. Przejście ze sterowania zdalnego/ automatycznego do ręcznego kierowania wszystkimi systemami Podjęcie środków bezpieczeństwa w czasie wachty, natychmiastowe działanie na wypadek pożaru lub awarii ze szczególnym uwzględnieniem paliw instalacji paliwowych i olejowych	Ocena zaświadczeń uzyskanych z jednego lub kilku następujących wymagań: . 1 poświadczona praktyka morska 2. poświadczona praktyka na statku szkolnym 3. poświadczone szkolenie na symulatorze, tam gdzie jest to wymagane 4. poświadczone szkolenie na urządzeniach laboratoryjnych		Pełnienie, przekazywanie i zdawanie wachty jest zgodne z przyjętymi zasadami i procedurami Częstotliwość i zakres monitorowania układów i urządzeń maszynowych jest zgodny z zaleceniami producentów i przyjętymi zasadami i procedurami, z uwzględnieniem procedur obowiązujących przy pełnieniu wachty maszynowej. Prawidłowe prowadzenie i zapisywanie ruchów i czynności w odniesieniu do systemów maszynowych statku.
	Zarządzanie zasobami maszynowni Znajomość zasad dowodzenia załogą maszynowni, w tym: 1. rozmieszczenie, podział oraz ustalenie priorytetów wśród załogi 2. skuteczna komunikacja 3. asertywność i umiejętności przywódcze 4. zdobywanie i utrzymywanie rozeznania w sytuacji 5. uwzględnienie doświadczenia zespołu			Ocena zaświadczeń uzyskanych z jednego lub kilku następujących wymagań: 1. poświadczone szkolenie 2. poświadczona praktyka morska 3. poświadczone szkolenie na symulatorze	Planowanie działań oraz rozmieszczenie zasobów następuje stosownie do potrzeb ustalenia priorytetów w celu wykonania koniecznych zadań Komunikacja przepływa w obie strony w sposób jasny i jednoznaczny Wątpliwe decyzje oraz/lub działania spotykają się z właściwym sprzeciwem i reakcją Demonstrowane są skuteczne zachowania przywódcze Członkowie załogi wymieniają między sobą odpowiednie zrozumienie aktualnej i przewidywanej sytuacji maszynowni i jej systemów powiązanych oraz środowiska zewnętrznego
Użycie języka angielskiego w formie pisemnej i ustnej	Znajomość języka angielskiego w stopniu umożliwiającym oficerowi korzystanie z wydawnictw technicznych oraz wykonywanie obowiązków mechanika			Egzamin i ocena zaświadczeń uzyskanych z praktycznego szkolenia	Anglojęzyczne wydawnictwa techniczne istotne dla obowiązków mechanika są prawidłowo interpretowane Polecenia są wyraźne i zrozumiałe
Używanie wewnętrznego systemu komunikacji	Posługiwanie się wszelkimi wewnętrznymi systemami komunikacji na pokładzie			Egzamin i ocena zaświadczeń uzyskanych z jednego lub kilku następujących wymagań: 1. poświadczona praktyka morska 2. poświadczona praktyka na statku szkolnym 3. poświadczone szkolenie na symulatorze, tam gdzie jest to wymagane 4. poświadczone szkolenie na urządzeniach laboratoryjnych	Niezmiennie efektywne nadawanie i odbieranie wiadomości Rejestry komunikacyjne są kompletne, poprawne i zgodne z wymogami prawnymi.
Obsługa maszyn głównych i pomocniczych oraz związanych z nimi systemów sterowania	Podstawowa konstrukcja i obsługa systemów maszynowych, obejmująca: 1. wysokoprężny silnik okrętowy 2. okrętową turbinę parową 3. okrętową turbinę gazową 4. kocioł okrętowy 5. linię wałów, w tym śrubę 6. inne urządzenia pomocnicze, obejmujące różnorodne pompy, kompresor powietrza, wirówkę, wytwornicę słodkiej wody, wymiennik ciepła, systemy chłodzenia, klimatyzacji i wentylacji, 7. urządzenie sterowe 8. automatyczny system kontroli 9. przepływ płynu oraz cechy charakterystyczne smarów, paliw oraz systemów chłodzenia 10. maszyny pokładowe Procedury bezpieczeństwa i procedury awaryjne napędowych systemów maszynowych, z uwzględnieniem systemów kontroli			Egzamin i ocena zaświadczeń uzyskanych z jednego lub kilku następujących wymagań; 1. poświadczona praktyka morska 2. poświadczona praktyka na statku szkolnym 3. poświadczone szkolenie na urządzeniach laboratoryjnych		Umiejętność zrozumienia i wyjaśnienia budowy i funkcjonowania mechanizmów przy pomocy rysunków/instrukcji
	Przygotowanie, obsługa, wykrywanie uszkodzeń oraz środki niezbędne w celu zapobiegania uszkodzeniom następujących urządzeń maszynowych i systemów sterowania: 1. silnik główny i urządzenia pomocnicze 2. kocioł parowy oraz urządzenia pomocnicze i systemy parowe 3. dodatkowe źródła napędu i systemy połączone 4. inne urządzenia pomocnicze, obejmujące systemy chłodzenia, klimatyzacji i wentylacji			Egzamin i ocena zaświadczeń uzyskanych z jednego lub kilku następujących wymagań: 1. poświadczona praktyka morska 2. poświadczona praktyka na statku szkolnym 3. poświadczone szkolenie na symulatorze, tam gdzie jest to wymagane 4. poświadczone szkolenie na urządzeniach laboratoryjnych	Działania zostają zaplanowane i przeprowadzone zgodnie z instrukcjami obsługi, ustalonymi zasadami oraz procedurami zapewniającymi bezpieczeństwo działania i unikanie zanieczyszczenia środowiska morskiego Odchylenia od normy zostają niezwłocznie zidentyfikowane Wydajność systemów instalacyjnych jest przez cały czas zgodna z wymogami, z uwzględnieniem rozkazów z mostka dotyczących zmiany prędkości i kierunku Przyczyny wadliwego działania maszyn zostają niezwłocznie zidentyfikowane, zaś działania mają na celu zapewnienie ogólnego bezpieczeństwa statku i instalacji, przy uwzględnieniu dominujących okoliczności i warunków
Obsługa układu paliwowego, układu smarowania, układu balastowego i innych układów pompowych oraz połączonych z nimi systemów sterowania	Cechy działania układów pompowych i rurowych, w tym układów sterowania Działanie układów pompowych: 1. rutynowa praca pomp 2. działanie systemu pomp zęzowych, balastowych i towarowych Odolejacze ( lub podobny sprzęt) wymagania i działanie			Egzamin i ocena zaświadczeń uzyskanych z jednego lub kilku następujących wymagań: 1. poświadczona praktyka morska 2. poświadczona praktyka na statku szkolnym 3. poświadczone szkolenie na symulatorze, tam gdzie jest to wymagane 4. poświadczone szkolenie na urządzeniach laboratoryjnych	Działania zostają zaplanowane i przeprowadzone zgodnie z instrukcjami obsługi, ustalonymi zasadami oraz procedurami zapewniającymi bezpieczeństwo działania i unikanie zanieczyszczenia środowiska morskiego Odchylenia od normy zostają niezwłocznie zidentyfikowane oraz niezwłocznie zostają podjęte odpowiednie działania

Funkcja: Elektrotechnika, elektronika i automatyka na poziomie operacyjnym

Kolumna 1	Kolumna 2	Kolumna 3	Kolumna 4
Kompetencje	Wiedza, zrozumienie i biegłość	Metody demonstrowania kompetencji	Kryteria oceny kompetencji
Obsługa systemów elektrycznych, elektronicznych oraz układów sterowania	Podstawowe zasady konfiguracji i obsługi następujących urządzeń elektrycznych, elektronicznych i sterujących: 1. urządzenia elektryczne. a. generator i układy rozdzielcze. b. przygotowanie, uruchamianie, włączanie do pracy równoległej i zamiana generatorów c. silniki elektryczne, z uwzględnieniem sposobów uruchomienia d. instalacje wysokiego napięcia e. sekwencyjne obwody sterownicze oraz powiązane urządzenia systemowe 2. urządzenia elektroniczne a. cechy podstawowych elementów obiegu elektronicznego b. sieć przepływu systemu automatycznego i systemu sterowania c. funkcje, cechy charakterystyczne i właściwości systemów sterowania urządzeniami maszynowymi, obejmujące kontrolę funkcjonowania głównych instalacji napędowych oraz automatyczną kontrolę kotła parowego 3. systemy sterowania: a. różne sposoby i cechy charakterystyczne sterowania automatycznego b. cechy sterowania PID (proporcjonalno-całkująco-różniczkującego) oraz powiązane urządzenia systemowe dla sterowania procesem	Egzamin i ocena zaświadczeń uzyskanych z jednego lub kilku następujących wymagań: 1. poświadczona praktyka morska 2. poświadczona praktyka na statku szkolnym 3. poświadczone szkolenie na symulatorze, tam gdzie jest to wymagane 4. poświadczone szkolenie na urządzeniach laboratoryjnych	Działania są planowe i wykonywane zgodnie z ustanowionymi przepisami i zasadami zapewniającymi ich bezpieczeństwo Systemy kontroli elektrycznej i elektronicznej są zrozumiałe i wyjaśnione przy pomocy rysunków/instrukcji
Konserwacja i naprawa urządzeń elektrycznych i elektronicznych	Spełnienie wymogów bezpieczeństwa elektrycznych systemów pokładowych, w tym izolowanie sprzętu elektrycznego przed dopuszczeniem personelu do pracy na nim Konserwacja i naprawa urządzeń systemu elektrycznego, tablic rozdzielczych, silników elektrycznych, generatora oraz systemów i sprzętu elektrycznego prądu stałego Wykrywanie wadliwego działania urządzeń elektrycznych, lokalizacja usterek oraz środki w celu zapobieżenia uszkodzeniom Budowa i obsługa elektrycznych urządzeń testujących i pomiarowych Działanie i testowanie następujących urządzeń oraz ich konfiguracja: 1. systemy monitorowania 2. systemy automatycznego sterowania 3. urządzenia ochronne interpretacja diagramów elektrycznych i prostych diagramów elektronicznych	Egzamin i ocena zaświadczeń uzyskanych z jednego lub kilku następujących wymagań: 1. poświadczone szkolenie w zakresie umiejętności technicznych 2. poświadczone doświadczenie praktyczne i testy 3. poświadczona praktyka morska 4. poświadczona praktyka na statku szkolnym	Zapewniono odpowiednie środki bezpieczeństwa do pracy Prawidłowy dobór i użycie narzędzi ręcznych, instrumentów pomiarowych oraz urządzeń testujących, a także prawidłowa interpretacja wyników Demontaż, sprawdzenie, naprawa i ponowny montaż sprzętu są zgodne z podręcznikami i dobrą praktyką Ponowny montaż i przeprowadzanie testów są zgodne z podręcznikami i dobrą praktyką

Funkcja: Konserwacja i naprawa na poziomie operacyjnym

Kolumna 1	Kolumna 2	Kolumna 3	Kolumna 4
Kompetencje	Wiedza, zrozumienie i biegłość	Metody demonstrowania kompetencji	Kryteria oceny kompetencji
Prawidłowe użycie narzędzi ręcznych, urządzeń mechanicznych i instrumentów pomiarowych do konstrukcji i napraw pokładowych	Cechy i ograniczenia materiałów użytych do budowy i naprawy statków i wyposażenia Cechy i ograniczenia procesów stosowanych do konstrukcji i napraw Właściwości i parametry uwzględniane przy konstrukcji i naprawie systemów i części składowych Sposoby bezpiecznego przeprowadzania napraw nagłych/tymczasowych Środki bezpieczeństwa, które należy podjąć w celu zapewnienia bezpiecznego środowiska pracy oraz do używania narzędzi ręcznych, urządzeń mechanicznych i instrumentów pomiarowych Użycie narzędzi ręcznych, urządzeń mechanicznych i instrumentów pomiarowych Użycie różnego rodzaju szczeliw i uszczelek	Ocena zaświadczeń uzyskanych z jednego lub kilku następujących wymagań: 1. poświadczone szkolenie w zakresie umiejętności technicznych 2. poświadczone doświadczenie praktyczne i testy 3. poświadczona praktyka morska 4. poświadczona praktyka na statku szkolnym	Określenie istotnych parametrów konstrukcji typowych części składowych związanych ze statkiem jest prawidłowe Dobór materiałów jest właściwy Konstrukcje wykonywane są we wskazanych granicach tolerancji Użycie sprzętu oraz narzędzi ręcznych, urządzeń maszynowych i instrumentów pomiarowych jest właściwe i bezpieczne
Konserwacja i naprawa maszyn pokładowych i sprzętu pokładowego	Środki bezpieczeństwa, które należy podjąć przy naprawach i konserwacji, w tym bezpieczna izolacja maszyn pokładowych i sprzętu pokładowego Podstawowa właściwa wiedza i umiejętności w zakresie mechaniki	Egzamin i ocena zaświadczeń uzyskanych z jednego lub kilku następujących wymagań: 1. poświadczone szkolenie w zakresie umiejętności technicznych 2. poświadczone doświadczenie praktyczne i testy 3. poświadczona praktyka morska	Stosowane procedury bezpieczeństwa są właściwe Dobór narzędzi i urządzeń zapasowych jest właściwy
Konserwacja i naprawa maszyn pokładowych i sprzętu pokładowego (ciąg dalszy)	Konserwacja i naprawa, taka jak demontaż, regulacja i ponowny montaż maszyn i urządzeń Użycie właściwych narzędzi specjalistycznych i urządzeń pomiarowych Cechy konstrukcyjne oraz dobór materiałów w konstrukcji wyposażenia Interpretacja rysunków i podręczników do maszyn Interpretacja diagramów instalacji rurowych, hydraulicznych i pneumatycznych	4. poświadczona praktyka na statku szkolnym	Demontaż, kontrola, naprawa i ponowny montaż sprzętu jest zgodny z podręcznikami i dobrą praktyką Ponowny rozruch i testy wydajnościowe są zgodne z podręcznikami i dobrą praktyką Dobór materiałów i części jest właściwy

Funkcja: Dbałość o statek i opieka nad ludźmi na poziomie operacyjnym

Kolumna 1	Kolumna 2	Kolumna 3	Kolumna 4
Kompetencje	Wiedza, zrozumienie i biegłość	Metody demonstrowania kompetencji	Kryteria oceny kompetencji
Zapewnienie zgodności z wymaganiami dotyczącymi ochrony przed zanieczyszczeniami	Zapobieganie zanieczyszczeniom środowiska morskiego Znajomość środków ostrożności, jakie należy podjąć, aby zapobiegać zanieczyszczaniu środowiska morskiego Zasady zapobiegania zanieczyszczeniom i wszystkie związane z tym urządzenia Znaczenie aktywnych sposobów, mających na celu ochronę środowiska morskiego	Egzamin i ocena zaświadczeń uzyskanych z jednego lub kilku następujących wymagań: 1. poświadczona praktyka morska 2. poświadczona praktyka na statku szkolnym 3. poświadczone szkolenie	Procedury monitorowania działań okrętowych i zgodności z wymaganiami MARPOL są w pełni przestrzegane Prowadzone są działania w celu utrzymania dobrej reputacji w dziedzinie ochrony środowiska
Utrzymywanie zdolności żeglugowej statku	Stateczność statku Praktyczna znajomość i zastosowanie tabel stateczności, przegłębienia i naprężeń oraz schematów i urządzeń obliczających Zrozumienie podstaw wodoszczelności Zrozumienie podstawowych czynności, jakie należy podjąć w przypadku częściowej utraty pływalności początkowej Budowa statku Ogólna znajomość zasadniczych części składowych statku i właściwych nazw jego różnych części	Egzamin i ocena zaświadczeń uzyskanych z jednego lub kilku następujących wymagań: 1. poświadczona praktyka morska 2. poświadczona praktyka na statku szkolnym 3. poświadczone szkolenie na symulatorze, tam gdzie jest to wymagane 4. szkolenie na urządzeniach laboratoryjnych	Warunki stateczności są zgodne z kryteriami IMO dla stateczności początkowej we wszystkich możliwych warunkach załadowania Czynności zapewniające utrzymanie wodoszczelności statku są zgodne z przyjętą praktyką
Zapobieganie pożarom, kontrolowanie zwalczania pożarów na statkach	Zapobieganie pożarom i urządzenia do zwalczania pożarów Umiejętność organizacji ćwiczeń przeciwpożarowych Znajomość klas pożarów i zjawisk chemicznych im towarzyszących Znajomość systemów przeciwpożarowych Czynności, które należy podjąć na wypadek pożaru oraz pożary obejmujące systemy paliwowe	Ocena zaświadczeń uzyskanych z potwierdzonego szkolenia w zakresie zwalczania pożarów i z praktycznego doświadczenia jak wykazano w sekcji A-VI/3, punkty 1 do 3	Rodzaj i wielkość zagrożenia są natychmiast lokalizowane a wstępne czynności są zgodne z procedurami i planami awaryjnymi statku Ewakuacja, zasady awaryjnego odłączenia są właściwe do charakteru zagrożenia i są natychmiast wykonywane Właściwy porządek oraz kolejność sporządzanych sprawozdań jak też informowanie personelu na pokładzie są stosowne do rodzaju niebezpieczeństwa i odzwierciedlają wagę zagrożenia
Obsługa urządzeń ratunkowych	Ratowanie życia Umiejętność zorganizowania ćwiczeń opuszczenia statku, znajomość obsługi jednostek ratunkowych i łodzi ratowniczych, urządzeń do ich wodowania oraz sposobów wodowania, wyposażenia radiowego, urządzeń ratunkowych, satelitarne EPIRB, SART, kombinezonów ratunkowych i środków ochrony termicznej	Ocena zaświadczeń uzyskanych z poświadczonego szkolenia w zakresie zwalczania pożarów i z praktycznego doświadczenia jak wskazano w sekcji A-VI/2, punkty 1 do 4	Czynności związane z opuszczaniem statku w sytuacjach akcji ratunkowych są odpowiednie do zagrożenia, zgodne z przyjętymi praktykami i normami bezpieczeństwa
Stosowanie pierwszej pomocy medycznej na statku	Pomoc medyczna Praktyczne stosowanie medycznych zaleceń i porad przekazywanych przez radio, włączając zdolność do podjęcia skutecznych czynności w oparciu o taką wiedzę w razie wypadków lub chorób, których zaistnienie na statku jest prawdopodobne	Ocena zaświadczeń uzyskanych i potwierdzonego szkolenia jak wykazano w sekcji A-VII/4, punkty 1 do 3	Rozpoznanie prawdopodobnej przyczyny, charakteru i rozległości uszkodzeń ciała lub stanu zdrowia jest szybkie, a pomoc medyczna zmniejsza bezpośrednie zagrożenie dla życia
Kontrolowanie zgodności z wymaganiami prawnymi	Podstawowa praktyczna znajomość stosownych Konwencji IMO dotyczących bezpieczeństwa życia na morzu, ochrony żeglugi i ochrony środowiska morskiego	Ocena zaświadczeń uzyskanych z egzaminów lub poświadczonego szkolenia	Prawne wymagania dotyczące bezpieczeństwa życia na morzu, ochrony żeglugi i ochrony środowiska morskiego są poprawnie rozpoznawane
Stosowanie umiejętności przywódczych oraz pracy w zespole	Praktyczna wiedza na temat zarządzania personelem pokładowym i szkolenia go Znajomość powiązanych międzynarodowych konwencji morskich, zaleceń oraz przepisów prawa krajowego Umiejętność zarządzania zadaniami i obowiązkami, z uwzględnieniem: 1. planowania i koordynacji 2. podziału zadań pośród załogi 3. ograniczenia czasu i zasobów 4. ustalania priorytetów	Ocena zaświadczeń uzyskanych z jednego lub kilku następujących wymagań: 1. poświadczone szkolenie 2. poświadczona praktyka morska 3. praktyczna demonstracja	Przydzielanie obowiązków członkom załogi, którzy są poinformowani o oczekiwanych standardach pracy oraz zachowaniu odpowiednim dla każdego z nich Działania i cele szkoleniowe oparte są na ocenie bieżących kwalifikacji, zdolności oraz wymogów operacyjnych Podejmowane działania są zgodne z obowiązującymi normami.
	Wiedza i umiejętności w dziedzinie skutecznego dowodzenia załogą: 1. rozmieszczenie, podział oraz ustalenie priorytetów wśród załogi 2. skuteczna komunikacja na statku oraz z lądem 3. decyzje odzwierciedlające uwzględnienie doświadczenia zespołu 4. asertywność i umiejętności przywódcze, w tym motywowanie 5. zdobywanie i utrzymywanie rozeznania w sytuacji Znajomość i umiejętność stosowania technik podejmowania decyzji 1. ocena sytuacji i ryzyka 2. określenie i rozważenie pojawiających się opcji 3. wybór sposobu działania 4. ocena skutków		Planowanie działań oraz rozmieszczenie zasobów następuje stosownie do potrzeb ustalenia priorytetów w celu wykonania koniecznych zadań Komunikacja przepływa w obie strony w sposób jasny i jednoznaczny Demonstrowane są skuteczne zachowania przywódcze Niezbędni członkowie załogi wymieniają między sobą odpowiednie zrozumienie aktualnej i przewidywanej sytuacji statku, jego położenia operacyjnego i okoliczności zewnętrznych Decyzje są najbardziej odpowiednie dla sytuacji
Działanie na rzecz bezpieczeństwa załogi i statku	Znajomość technik samodzielnego przeżycia Wiedza w zakresie zapobiegania pożarom oraz umiejętność zwalczania i gaszenia pożarów Znajomość podstaw pierwszej pomocy Wiedza w zakresie bezpieczeństwa osobistego i odpowiedzialności zespołowej	Ocena zaświadczeń uzyskanych na podstawie zatwierdzonego szkolenia i doświadczenia, jak określono w sekcji A-VI/1, punkt 2	Prawidłowe użycie odpowiednich urządzeń zabezpieczających i ochronnych Przez cały czas przestrzegane są procedury i sposoby wykonywania pracy mające na celu ochronę personelu oraz statku Przez cały czas przestrzegane są procedury mające na celu ochronę środowiska morskiego Początkowe i dalsze działania mające na celu zapoznanie się z zagrożeniem odpowiadają ustalonym procedurom reakcji na niebezpieczeństwo

Sekcja A-III/2

Minimalne wymogi do wydawania dyplomów starszym oficerom mechanikom i drugim oficerom mechanikom na statkach morskich o mocy maszyn głównych 3000 kW lub większej

Standard kompetencji

1. Każdy kandydat, ubiegający się o wydanie dyplomu oficera mechanika i drugiego oficera mechanika na statkach napędzanych napędem głównym o mocy 3000 kW lub większej powinien zostać zobowiązany do zademonstrowania kompetencji do podejmowania na poziomie zarządzania zadań, obowiązków i odpowiedzialności określonych w kolumnie 1 tabeli A-III/2.

2. Minimalny zakres wiedzy, zrozumienia i biegłości wymaganych dla uzyskania dyplomu jest przedstawiony w kolumnie 2 tabeli A-III/2. Kolumna ta obejmuje, rozwija i pogłębia zagadnienia wyszczególnione kolumnie 2 tabeli A-III/1 dla oficerów odpowiedzialnych za wachtę maszynową.

3. Mając na uwadze fakt, że drugi oficer mechanik w każdym momencie powinien być w stanie przejąć odpowiedzialność starszego oficera mechanika, ocena powyższego powinna być nakierowana na sprawdzenie zdolności kandydata do przyswojenia wszystkich dostępnych informacji mających wpływ na bezpieczne działanie mechanizmów statku oraz na ochronę środowiska morskiego.

4. Poziom wiedzy w zakresie zagadnień wyszczególnionych w kolumnie 2 tabeli A-III/2 powinien być wystarczający, aby umożliwić kandydatowi pełnienie służby w charakterze starszego oficera mechanika lub drugiego oficera mechanika.

5. Szkolenie i doświadczenie pozwalające osiągnąć niezbędny poziom wiedzy teoretycznej, zrozumienia i biegłości powinny być oparte na stosownych wymagania niniejszej części oraz wytycznych wskazanych w części B niniejszego Kodeksu.

6. Administracja może pominąć wymogi wiedzy dla typów maszyn napędowych innych, niż instalacje maszynowe, na które obowiązuje wydany dyplom. Dyplom wydany na takiej podstawie nie będzie obowiązywał dla żadnej kategorii instalacji maszynowej, która została pominięta, dopóki oficer mechanik nie udowodni swoich kwalifikacji w zakresie wymaganej wiedzy. Wszystkie takie ograniczenia powinny zostać wymienione na dyplomie oraz w jego potwierdzeniu.

7. Każdy kandydat ubiegający się o wydanie dyplomu powinien przedstawić dowody osiągnięcia wymaganego standardu kompetencji, zgodnie z metodami demonstrowania oraz kryteriami oceny przedstawionymi w kolumnach 3 i 4 tabeli A-III/2.

Żegluga przybrzeżna

8. Poziom wiedzy, zrozumienia i biegłości, wymagany w różnych sekcjach wyszczególnionych w kolumnie 2 tabeli A-III/2, może być zmieniony dla oficerów statków z ograniczoną mocą napędu, uprawiających żeglugę przybrzeżną, w stopniu uznanym za niezbędny, pod warunkiem, że zostanie uwzględnione bezpieczeństwo innych statków żeglujących na tych wodach. Każde takie ograniczenie powinno być stwierdzone na dyplomie i w jego potwierdzeniu.

Tabela A-III/2

Minimalny standard kompetencji dla starszych oficerów mechaników i drugich oficerów mechaników na statkach z napędem głównym o mocy 3000 kW i większej

Funkcja: Mechanika okrętowa na poziomie zarządzania

Kolumna 1		Kolumna 2		Kolumna 3	Kolumna 4
Kompetencje		Wiedza, zrozumienie i biegłość		Metody demonstrowania kompetencji	Kryteria oceny kompetencji
Zarządzanie obsługą maszyn napędowych		Cechy konstrukcji oraz działających mechanizmów następujących maszyn i urządzeń powiązanych: 1. morskie wysokoprężne silniki spalinowe 2. morskie turbiny parowe 3. morskie turbiny gazowe 4. morskie kotły parowe		Egzamin i ocena świadectwa uzyskanego w wyniku jednego lub kilku następujących wymagań: 1. poświadczona praktyka morska 2. poświadczona praktyka na statku szkolnym 3. poświadczone szkolenie na symulatorze, tam gdzie jest to wymagane 4. poświadczone szkolenie na urządzeniach laboratoryjnych	Planowanie i przygotowanie czynności jest dostosowane do parametrów projektowych urządzeń napędowych i do wymagań danej podróży
Planowanie i sporządzanie harmonogramów czynności		Wiedza teoretyczna Termodynamika i wymiana ciepła Mechanika i mechanika cieczy Cechy napędowe wysokoprężnych silników spalinowych, turbin parowych i gazowych, z uwzględnieniem prędkości, wydajności i zużycia paliwa		Egzamin i ocena świadectwa uzyskanego w wyniku jednego lub kilku następujących wymagań: 1. poświadczona praktyka morska 2. poświadczona praktyka na statku szkolnym 3. poświadczone szkolenie na symulatorze, tam gdzie jest to wymagane 4. poświadczone szkolenie na urządzeniach laboratoryjnych	Planowanie i przygotowanie czynności jest dostosowane do parametrów projektowych urządzeń napędowych i do wymagań danej podróży
		Obieg cieplny, sprawność cieplna oraz równowaga cieplna następujących urządzeń: 1. morskie wysokoprężne silniki spalinowe 2. morskie turbiny parowe 3. morskie turbiny gazowe 4. morskie kotły parowe
		Urządzenia chłodnicze i wydajność chłodnicza Fizyczne i chemiczne właściwości paliw i smarów Technologia materiałów Budownictwo okrętowe i konstrukcja statku w tym kontrola uszkodzeń
Obsługa, nadzór, ocena działania oraz utrzymanie bezpieczeństwa instalacji napędowej i urządzeń pomocniczych		Wiedza praktyczna Uruchamianie i wyłączanie maszyn napędowych i pomocniczych, w tym systemów powiązanych Ograniczenia funkcjonowania instalacji napędowej Efektywna obsługa, nadzór, ocena działania	Egzamin i ocena świadectwa uzyskanego w wyniku spełnienia jednego lub kilku następujących wymagań: 1. poświadczona praktyka morska 2. poświadczona praktyka na statku szkolnym 3. poświadczone szkolenie na symulatorze, tam gdzie jest to wymagane 4. poświadczone szkolenie na urządzeniach laboratoryjnych			Sposoby przygotowania do rozruchu oraz dystrybucji paliw, smarów, wody chłodniczej i powietrza chłodzącego są najbardziej właściwe Kontrole ciśnienia, temperatury i obrotów podczas uruchomienia i nagrzewania są zgodne ze specyfikacjami technicznymi i uzgodnionymi planami pracy Nadzór nad główną instalacją napędową i systemami pomocniczymi jest właściwy dla potrzeb utrzymania bezpiecznych warunków operacyjnych Sposoby przygotowania do wyłączenia
	oraz utrzymanie bezpieczeństwa instalacji napędowej i urządzeń pomocniczych					oraz nadzorowania chłodzenia silnika są najbardziej prawidłowe Sposoby pomiaru ładowności silników są zgodne ze specyfikacjami technicznymi
	Funkcjonowanie i mechanizm automatycznego sterowania maszynami pomocniczymi, w tym między innymi:					Kontrola zgodności postępowania z rozkazami z mostka Poziomy wydajności są zgodne ze specyfikacjami technicznymi
	1. układów rozdzielczych generatora. 2 kotłów parowych 3. filtra olejowego 4. systemu chłodniczego 5. systemów pomp i instalacji rurowych 6. układów sterowniczych 7. sprzętu i maszyn pokładowych do przenoszenia ładunków
Kierowanie działaniami w zakresie paliwa, smarów i balastu	Obsługa i utrzymanie mechanizmów łącznie z systemami pomp i rurociągów		Egzamin i ocena świadectwa uzyskanego w wyniku spełnienia jednego lub kilku następujących wymagań: 1. poświadczona praktyka morska 2. poświadczona praktyka na statku szkolnym 3. poświadczone szkolenie na symulatorze, tam gdzie jest to wymagane			Działania w zakresie paliwa i balastu spełniają wymogi operacyjne i są wykonywane tak, aby chronić środowisko morskie przed zanieczyszczeniami

Funkcja: Elektrotechnika, elektronika i automatyka na poziomie zarządzania

Kolumna 1	Kolumna 2	Kolumna 3	Kolumna 4
Kompetencje	Wiedza, zrozumienie i biegłość	Metody demonstrowania kompetencji	Kryteria oceny kompetencji
Kierowanie obsługą elektrycznych i elektronicznych urządzeń sterujących	Wiedza teoretyczna Elektrotechnika, elektronika, energoelektronika, mechanika automatycznego sterowania oraz urządzenia zabezpieczające na statku Cechy konstrukcyjne i konfiguracje systemów w urządzeniach automatycznego sterowania oraz urządzeniach zabezpieczających dla: 1. silnika głównego 2. generatora i układu rozdzielczego 3. kotła parowego Cechy konstrukcyjne i konfiguracje systemu urządzeń sterowania operacyjnego w silnikach elektrycznych Cechy konstrukcyjne instalacji wysokiego napięcia Cechy urządzeń sterowania hydraulicznego i pneumatycznego	Egzamin i ocena świadectwa uzyskanego w wyniku spełnienia jednego lub kilku następujących wymagań: 1. poświadczona praktyka morska 2. poświadczona praktyka na statku szkolnym 3. poświadczone szkolenie na symulatorze, tam gdzie jest to wymagane 4. poświadczone szkolenie na urządzeniach laboratoryjnych	Obsługa urządzeń i systemów jest zgodna z instrukcjami obsługi Poziomy osiągów są zgodne z opisem technicznym
Kierowanie wykrywaniem i usuwaniem usterek, ponowne doprowadzenie elektrycznych i elektronicznych urządzeń sterujących do stanu używalności	Wiedza praktyczna Wykrywanie i usuwanie elektrycznych i elektronicznych urządzeń sterujących Testy funkcjonalne elektrycznych i elektronicznych urządzeń sterujących oraz przyrządów bezpieczeństwa	Egzamin i ocena świadectwa uzyskanego w wyniku spełnienia jednego lub kilku następujących wymagań: 1. poświadczona praktyka morska 2. poświadczona praktyka na statku szkolnym 3. poświadczone szkolenie na symulatorze, tam gdzie jest to wymagane	Działania konserwacyjne są prawidłowo planowane zgodnie ze specyfikacjami technicznymi, prawnymi, bezpieczeństwa i proceduralnymi Sprawdzanie, testowanie oraz wykrywanie i usuwanie usterek sprzętu jest prawidłowe
	Wykrywanie i usuwanie usterek systemów monitorujących Kontrolowanie wersji oprogramowania	4. poświadczone szkolenie na urządzeniach laboratoryjnych

Funkcja: Konserwacja i naprawa na poziomie zarządzania

Kolumna 1	Kolumna 2	Kolumna 3	Kolumna 4
Kompetencje	Wiedza, zrozumienie i biegłość	Metody demonstrowania kompetencji	Kryteria oceny kompetencji
Organizowanie bezpiecznych procedur konserwacji i naprawy	Wiedza teoretyczna Praktyka okrętowej techniki maszynowej Wiedza praktyczna Organizacja i przeprowadzenie bezpiecznych procedur konserwacji i naprawy Planowanie konserwacji, przy uwzględnieniu wymogów ustawowych i klasowych Planowanie napraw	Egzamin i ocena świadectwa uzyskanego w wyniku spełnienia jednego lub kilku następujących wymagań: 1. poświadczona praktyka morska 2. poświadczona praktyka na statku szkolnym 3. poświadczone szkolenie techniczne	Czynności konserwacyjne są poprawnie zaplanowane i wykonywane zgodnie z warunkami technicznymi, prawnymi, bezpieczeństwa i proceduralnymi Dostępne są odpowiednie plany, specyfikacje, materiały i urządzenia konieczne do utrzymania i naprawy Podjęto czynności prowadzą do regeneracji instalacji najodpowiedniejszą metodą
Wykrywanie i rozpoznawanie wadliwego funkcjonowania mechanizmów i korygowanie usterek	Wiedza praktyczna Wykonywanie wadliwego funkcjonowania mechanizmów, umiejscawianie usterek i czynności zapobiegające uszkodzeniom Sprawdzanie i dostosowanie sprzętu Nieniszczące badanie	Egzamin i ocena świadectwa uzyskanego w wyniku spełnienia jednego lub kilku następujących wymagań: 1. poświadczona praktyka morska 2. poświadczona praktyka na statku szkolnym 3. poświadczone szkolenie na symulatorze, tam gdzie jest to wymagane 4. poświadczone szkolenie na urządzeniach laboratoryjnych	Metody porównywania rzeczywistych warunków pracy są zgodne z zalecaną praktyką i procedurami. Czynności i decyzje są zgodne z technicznymi warunkami eksploatacyjnymi i ograniczeniami
Zapewnienie bezpiecznej pracy w praktyce	Wiedza praktyczna Bezpieczna praca w praktyce	Egzamin i ocena świadectwa uzyskanego w wyniku spełnienia jednego lub kilku następujących wymagań: 1. poświadczona praktyka morska 2. poświadczona praktyka na statku szkolnym 3. poświadczone szkolenie na urządzeniach laboratoryjnych	Praktyka pracy jest zgodna z wymaganiami prawnymi kodeksami praktyki, zezwoleniami na pracę i wymogami środowiska

Funkcja: Dbałość o statek i opieka nad ludźmi na poziomie zarządzania

Kolumna 1	Kolumna 2	Kolumna 3	Kolumna 4
Kompetencje	Wiedza, zrozumienie i biegłość	Metody demonstrowania kompetencji	Kryteria oceny kompetencji
Kontrola przegłębienia, stateczności i naprężeń	Zrozumienie podstawowych zasad konstrukcji statku oraz teoria i czynniki wpływające na przegłębienie i stateczność, środki zaradcze niezbędne dla zachowania przegłębienia i stateczności Znajomość wpływu na przegłębienie i stateczności statku w przypadku uszkodzenia i zalania przedziału i środki zaradcze jakie należy podjąć Znajomość zaleceń IMO dotyczących stateczności statku	Egzamin i ocena świadectwa uzyskanego w wyniku spełnienia jednego lub kilku następujących wymagań: 1. poświadczona praktyka morska 2. poświadczona praktyka na statku szkolnym 3. poświadczone szkolenie na symulatorze, tam gdzie jest to wymagane	Warunki stateczności i naprężenia są zawsze utrzymywane w granicach bezpieczeństwa
Monitorowanie i kontrolowanie zgodności z wymaganiami prawnymi oraz środki zaradcze zapewniające bezpieczeństwo życia na morzu i ochronę środowiska morskiego	Znajomość stosownego międzynarodowego prawa morskiego zawartego w międzynarodowych porozumieniach i konwencjach. Szczególną uwagę należy zwrócić na następujące tematy: 1. certyfikaty i inne dokumenty, których posiadanie na statku jest wymagane przez międzynarodowe konwencje, metody ich uzyskiwania i okres ich prawnej ważności 2. odpowiedzialność związana z wymaganiami Międzynarodowej Konwencji o Liniach Ładunkowych z 1966 r. ze zmianami 3. Odpowiedzialność związana z wymaganiami Międzynarodowej Konwencji o Bezpieczeństwie Życia na Morzu z 1974 r. ze zmianami	Egzamin i ocena świadectwa uzyskanego w wyniku spełnienia jednego lub kilku następujących wymagań: 1. poświadczona praktyka morska 2. poświadczona praktyka na statku szkolnym 3. poświadczone szkolenie na symulatorze, tam gdzie jest to wymagane	Procedury kontroli działań i konserwacji, odpowiadające wymaganiom prawnym. Potencjalna niezgodność jest natychmiast i w pełni rozpoznawana. Wymagania dotyczące odnawiania i przedłużania certyfikatów zapewniają ciągłą ważność dokonywanych przeglądów podzespołów i urządzeń
	4. Odpowiedzialność w świetle Międzynarodowej Konwencji o Zapobieganiu Zanieczyszczeniom Morza przez Statki ze zmianami 5. Międzynarodowa deklaracja zdrowia i wymagania Międzynarodowych Przepisów Zdrowia 6. Odpowiedzialność w świetle międzynarodowych dokumentów wpływających na bezpieczeństwo statków, pasażerów, załogi lub ładunku 7. Metody i środki zabezpieczające zanieczyszczenia środowiska przez statki 8. Znajomość krajowych przepisów prawnych dotyczących spełniania międzynarodowych porozumień i konwencji
Utrzymywanie bezpieczeństwa i ochrony statku, załogi i pasażerów oraz eksploatacyjne warunki ratowania życia, zwalczania pożarów i inne systemy bezpieczeństwa	Gruntowna znajomość przepisów o środkach ratunkowych Międzynarodowej Konwencji o Bezpieczeństwie Życia na Morzu Organizacja ćwiczeń przeciwpożarowych i opuszczania statku Utrzymywanie funkcjonalności systemów ratunkowych, przeciwpożarowych i innych systemów bezpieczeństwa	Egzamin i ocena świadectwa uzyskanego w wyniku praktycznej instrukcji oraz poświadczonego szkolenia i praktyki morskiej		Czynności kontrolowania systemów wykrywania pożaru i bezpieczeństwa zapewniają, że wszystkie alarmy są wykrywane natychmiast a czynności są zgodne z ustanowionymi procedurami alarmowymi
	Czynności, jakie należy podjąć w celu ochrony i zabezpieczenia wszystkich osób na statku w stanie zagrożenia Czynności ograniczające uszkodzenie i ratujące statek podejmowane w następstwie pożaru, wybuchu, zderzenia lub wejścia na mieliznę
Opracowywanie planów awaryjnych i nadzór nad uszkodzeniami oraz postępowanie w sytuacjach awaryjnych	Budowa statku w tym kontrola uszkodzeń Metody i środki zapobiegające pożarom i ich wykrywanie i gaszenie Funkcje i wykorzystanie środków ratunkowych	Egzamin i ocena świadectwa uzyskanego w wyniku praktycznej instrukcji oraz poświadczonego szkolenia i praktyki morskiej		Procedury awaryjne są zgodne z ustanowionymi planami sytuacji awaryjnych
Stosowanie umiejętności przywódczych oraz kierowniczych	Wiedza na temat szkolenia personelu pokładowego i zarządzania nim Znajomość powiązanych międzynarodowych konwencji morskich, zaleceń oraz przepisów prawa krajowego Umiejętność zarządzania zadaniami i obowiązkami, z uwzględnieniem: 1. planowania i koordynacji 2. podziału zadań pośród załogi 3. ograniczenia czasu i zasobów 4. ustalania priorytetów Wiedza i umiejętności w dziedzinie skutecznego dowodzenia załogą: . 1 rozmieszczenie, podział oraz ustalenie priorytetów wśród załogi 2. skuteczna komunikacja na statku oraz z lądem 3. decyzje odzwierciedlające uwzględnienie doświadczenia zespołu	Egzamin i ocena zaświadczeń uzyskanych z jednego lub kilku następujących wymagań: . 1 poświadczone szkolenie 2. poświadczona praktyka morska 3. poświadczenie szkolenie na symulatorze		Przydzielanie obowiązków członkom załogi, którzy są poinformowani o oczekiwanych standardach pracy oraz zachowaniu odpowiednim dla każdego z nich. Działania i cele szkoleniowe oparte są na ocenie bieżących kwalifikacji, zdolności oraz wymogów operacyjnych. Podejmowane działania są zgodne z obowiązującymi normami. Planowanie działań oraz rozmieszczenie zasobów następuje stosownie do potrzeb ustalenia priorytetów w celu wykonania koniecznych zadań Komunikacja przepływa w obie strony w sposób jasny i jednoznaczny
	4. asertywność i umiejętności przywódcze, w tym motywowanie 5. zdobywanie i utrzymywanie rozeznania w sytuacji Znajomość i umiejętność stosowania technik podejmowania decyzji 1. ocena sytuacji i ryzyka 2. określenie i rozważenie pojawiających się opcji 3. wybór sposobu działania 4. ocena skutków Opracowanie, wdrożenie i kontrolowanie standardowych procedur operacyjnych			Demonstrowane są skuteczne zachowania przywódcze Niezbędni członkowie załogi wymieniają między sobą odpowiednie zrozumienie aktualnej i przewidywanej sytuacji statku, jego położenia operacyjnego i okoliczności zewnętrznych Decyzje są najbardziej odpowiednie dla sytuacji Działania okazują się skuteczne i zgodne z obowiązującymi zasadami.

Sekcja A-III/3

Minimalne wymogi do wydawania dyplomów starszym oficerom mechanikom i drugim oficerom mechanikom na statkach morskich o mocy maszyn głównych pomiędzy 750 kW a 3000 kW

Standard kompetencji

1. Każdy kandydat, ubiegający się o wydanie dyplomu starszego oficera mechanika i drugiego oficera mechanika na statkach z napędem głównym o mocy napędowej pomiędzy 750 kW a 3000 kW powinien zostać zobowiązany do zademonstrowania kompetencji do podejmowania na poziomie zarządzania zadań, obowiązków i odpowiedzialności określonych w kolumnie 1 tabeli A-III/2.

2. Minimalny zakres wiedzy, zrozumienia i biegłości wymaganych dla uzyskania dyplomu jest przedstawiony w kolumnie 2 tabeli A-III/2. Tabela ta obejmuje, rozwija i zagadnienia wyszczególnione w kolumnie 2 tabeli A-III/1 dla oficerów odpowiedzialnych za wachtę maszynową w maszynowniach obsadzanych załogą lub wyznaczonych na dyżurnych mechaników w maszynowniach okresowo bezzałogowych.

3. Mając na uwadze fakt, że drugi oficer mechanik w każdym momencie powinien być w stanie przejąć odpowiedzialność starszego oficera mechanika, ocena powyższego powinna być nakierowana na sprawdzenie zdolności kandydata do przyswojenia wszystkich dostępnych informacji mających wpływ na bezpieczne działanie mechanizmów statku oraz na ochronę środowiska morskiego.

4. Poziom wiedzy w zakresie zagadnień wyszczególnionych w kolumnie 2 tabeli A-III/2 może zostać obniżony, ale powinien być wystarczający, aby umożliwić kandydatowi pełnienie służby w charakterze starszego oficera mechanika lub drugiego oficera mechanika na statkach z napędem głównym o zakresie mocy wyszczególnionym w niniejszej sekcji.

5. Szkolenie i doświadczenie pozwalające osiągnąć niezbędny poziom wiedzy teoretycznej, zrozumienia i biegłości powinny być oparte na stosownych wymagania niniejszej części oraz wytycznych wskazanych w części B niniejszego Kodeksu.

6. Administracja może pominąć wymogi wiedzy dla typów maszyn napędowych innych, niż instalacje maszynowe, na które obowiązuje wydany dyplom. Dyplom wydany na takiej podstawie nie będzie obowiązywał dla żadnej kategorii instalacji maszynowej, która została pominięta, dopóki oficer mechanik nie udowodni swoich kwalifikacji w zakresie wymaganej wiedzy. Wszystkie takie ograniczenia powinny zostać wymienione na dyplomie oraz w jego potwierdzeniu.

7. Każdy kandydat ubiegający się o wydanie dyplomu powinien przedstawić dowody osiągnięcia wymaganego standardu kompetencji zgodnie z metodami demonstrowania oraz kryteriami oceny przedstawionymi w kolumnach 3 i 4 tabeli A-III/2.

Żegluga przybrzeżna

8. Poziom wiedzy, zrozumienia i biegłości, wymagany w różnych sekcjach wyszczególnionych w kolumnie 2 tabeli A-III/2 i wymaganiach punktów 2.1.1 i 2.1.2 prawidła III/3 może być zmieniony dla oficerów statków uprawiających żeglugę przybrzeżną, w stopniu uznanym za niezbędny pod warunkiem, że zostanie uwzględnione bezpieczeństwo innych statków żeglujących na tych wodach. Każde takie ograniczenie powinno być stwierdzone na dyplomie i w jego potwierdzeniu.

Sekcja A-III/4

Minimalne wymogi do wydawania świadectw marynarzom wchodzącym w skład wachty w wachtowej siłowni okrętowej lub wyznaczonym do wykonywania obowiązków w siłowni okresowo bezwachtowej

Standard kompetencji:

1. Każdy marynarz wchodzący w skład wachty maszynowej na statku morskim powinien zostać zobowiązany do zademonstrowania kompetencji do wykonywania funkcji maszynowych na poziomie pomocniczym, jak określono w kolumnie 1 tabeli A-III/4.

2. Minimalny zakres wiedzy, zrozumienia i biegłości wymaganych od marynarza wchodzącego w skład wachty maszynowej jest przedstawiony w kolumnie 2 tabeli A-III/4.

3. Każdy kandydat ubiegający się o otrzymanie świadectwa powinien zostać zobowiązany do przedstawienia dowodu na spełnienie wymaganego standardu kompetencji zgodnie z metodami demonstrowania oraz kryteriami oceny przedstawionymi w kolumnach 3 i 4 tabeli A-III/4. Pojęcie "sprawdzian praktyczny" zamieszczone w kolumnie 3 może oznaczać uznane szkolenie na lądzie, gdzie kandydaci zostają poddani praktycznemu sprawdzianowi.

4. W przypadku braku tabel kompetencyjnych w celu wypełniania pewnych funkcji na poziomie pomocniczym, na Administracji nadal spoczywa odpowiedzialność określenia wymagań odpowiedniego szkolenia, oceniania i wydawania świadectw w odniesieniu do członków załóg wyznaczonych do wypełniania funkcji na poziomie pomocniczym.

Tabela A-III/4

Minimalny standard kompetencji dla marynarzy pełniących wachtę maszynową

Funkcja: Mechanika okrętowa na poziomie pomocniczym

Kolumna 1	Kolumna 2	Kolumna 3	Kolumna 4
Kompetencje	Wiedza, zrozumienie i biegłość	Metody przedstawiania kompetencji	Kryteria oceny kompetencji
Wykonywanie codziennych czynności wachtowych właściwych dla obowiązków marynarza wchodzącego w skład wachty maszynowej Rozumienie poleceń i bycie rozumianym w kwestiach związanych z obowiązkami wachtowymi	Określenia używane w pomieszczeniach maszynowych oraz nazwy mechanizmów i urządzeń Procedury pełnienia wachty maszynowej Zasady bezpiecznej pracy odnoszące się do czynności w maszynowni Podstawowe procedury ochrony środowiska Użycie odpowiednich wewnętrznych systemów łączności Systemy maszynowni i zdolność do rozróżnienia rożnych alarmów, co w szczególności dotyczy alarmów związanych z gaszeniem pożarów gazowych	Ocena zaświadczeń uzyskanych z jednego lub kilku następujących wymagań: 1. poświadczona praktyka morska 2. poświadczona praktyka na statku szkolnym; lub 3. sprawdzian praktyczny	Porozumiewanie jest zrozumiałe i zwięzłe a informacje wachtowe lub instrukcje nie są wyraźnie zrozumiałe. Utrzymanie, objęcie i zdanie wachty jest zgodne z przyjętymi zasadami i procedurami
Dla pełnienia wachty kotłowej: Utrzymywanie poprawnych poziomów wody i ciśnień pary	Bezpieczna obsługa kotłów	Ocena zaświadczeń uzyskanych z jednego lub kilku następujących wymagań: 1. poświadczona praktyka morska 2. poświadczona praktyka na statku szkolnym; lub 3. sprawdzian praktyczny; lub 4. poświadczone szkolenie na symulatorze tam gdzie jest to wymagane	Ocena stanu kotła jest dokładna i oparta na odpowiednich informacjach uzyskiwanych z miejscowych i zdalnych wskaźników i bezpośrednich kontroli Kolejność i czasokres regulacji utrzymuje bezpieczną i optymalną skuteczność
Obsługa urządzeń awaryjnych i zastosowanie procedur alarmowych	Znajomość obowiązków alarmowych Drogi ewakuacji z pomieszczeń maszynowych Znajomość rozmieszczenia i użycia urządzeń przeciwpożarowych w pomieszczeniach maszynowych	Ocena zaświadczenia uzyskanego w wyniku demonstracji i poświadczonej praktyki morskiej lub poświadczonej praktyki na statku szkolnym	Początkowe czynności po uświadomieniu sobie zagrożenia lub nienormalnej sytuacji zgodne z ustalonymi procedurami Porozumiewanie się jest zawsze zrozumiałe i zwięzłe a polecenia są potwierdzone w sposób wyraźny

Sekcja A-III/5

Minimalne wymogi do wydawania świadectw starszym motorzystom wchodzącym w skład wachty w wachtowej siłowni okrętowej lub wyznaczonym do wykonywania obowiązków w siłowni okresowo bezwachtowej

Standard kompetencji

1. Każdy starszy marynarz pełniący służbę na statku morskim zasilanym główną maszynerią napędową o mocy napędowej 750 kW lub wyższej powinien zostać zobowiązany do zademonstrowania kompetencji do wykonywania funkcji na poziomie pomocniczym, jak określono w kolumnie 1 tabeli A-III/5.

2. Minimalny zakres wiedzy, zrozumienia i biegłości wymaganych od starszego motorzysty pełniącego służbę na statku morskim zasilanym główną maszynerią o mocy napędowej 750 kW lub wyższej jest przedstawiony w kolumnie 2 tabeli A-III/5.

3. Każdy kandydat, ubiegający się o wydanie świadectwa powinien przedstawić dowody osiągnięcia wymaganego standardu kompetencji zgodnie z metodami demonstrowania oraz kryteriami oceny przedstawionymi w kolumnach 3 i 4 tabeli A-III/5.

Tabela A-III/5

Minimalny standard kompetencji dla starszych motorzystów wchodzących w skład wachty w wachtowej siłowni okrętowej lub wyznaczonym do wykonywania obowiązków w siłowni okresowo bezwachtowej

Funkcja: Mechanika okrętowa na poziomie pomocniczym

Kolumna 1	Kolumna 2	Kolumna 3	Kolumna 4
Kompetencje	Wiedza, zrozumienie i biegłość	Metody demonstrowania kompetencji	Kryteria oceny kompetencji
Działanie na rzecz bezpiecznej wachty maszynowej	Umiejętność zrozumienia poleceń oraz komunikacji z oficerem wachtowym w kwestiach związanych z obowiązkami wachtowymi Procedury zwalniania, trzymania i przejmowania wachty Informacje wymagane dla trzymania bezpiecznej wachty	Ocena zaświadczeń uzyskanych z praktyki morskiej lub sprawdzianu praktycznego	Komunikacja jest jasna i jednoznaczna Trzymanie, przekazywanie i zwalnianie wachty jest zgodna z przyjętą praktyką i procedurami
Działanie na rzecz monitorowania i kontrolowania wachty maszynowej	Podstawowa wiedza o funkcjach i działaniu głównych maszyn napędowych i maszyn pomocniczych Podstawowe zrozumienie kontroli ciśnienia, temperatury i poziomów w głównych maszynach napędowych i maszynach pomocniczych	Ocena zaświadczeń uzyskanych z jednego lub kilku następujących wymagań: 1. poświadczona praktyka morska 2. poświadczona praktyka na statku szkolnym; lub 3. sprawdzian praktyczny	Częstotliwość i zakres monitorowania głównych maszyn napędowych i maszyn pomocniczych są zgodne z przyjętymi zasadami i procedurami Odchylenia od normy zostają zidentyfikowane Warunki niebezpieczne lub potencjalne niebezpieczeństwo zostają natychmiast rozpoznane, zgłoszone i skorygowane przed ponownym podjęciem pracy
Działanie na rzecz uzupełniania paliwa i wymiany oleju	Wiedza o funkcjach i działaniu systemu paliwowego oraz wymiany oleju, w tym: 1. przygotowanie do uzupełniania paliwa i wymiany oleju 2. procedury podłączania i rozłączania przewodów paliwowych i przelewowych	Ocena zaświadczeń uzyskanych z jednego lub kilku następujących wymagań: 1. poświadczona praktyka morska 2. szkolenie praktyczne 3. egzamin 4. poświadczona praktyka na statku szkolnym	Czynności wymiany przeprowadzane są zgodnie z ustalonymi praktykami bezpieczeństwa oraz instrukcjami obsługi sprzętu Przewożenie płynów niebezpiecznych i szkodliwych jest zgodne z ustalonymi praktykami bezpieczeństwa
	3. procedury związane z sytuacjami nietypowymi, które mogą wyniknąć w trakcie tankowania lub wymiany 4. zabezpieczenie przed czynnościami tankowania i wymiany 5. umiejętność prawidłowego pomiaru i zgłoszenia poziomów w zbiornikach	Ocena zaświadczeń uzyskanych w wyniku praktycznej demonstracji	Komunikacja w ramach odpowiedzialności operatora jest przez cały czas skuteczna
Udział w czynnościach związanych z systemami zęzowym i balastowym	Znajomość bezpiecznego funkcjonowania, obsługi i konserwacji systemów zęzowego i balastowego, w tym: 1. zgłaszanie sytuacji nietypowych związanych z czynnościami przemieszczenia 2. umiejętność prawidłowego pomiaru i zgłoszenia poziomów w zbiornikach	Ocena zaświadczeń uzyskanych z jednego lub kilku następujących wymagań: 1. poświadczona praktyka morska 2. szkolenie praktyczne 3. egzamin 4. poświadczona praktyka na statku szkolnym Ocena zaświadczeń uzyskanych w wyniku praktycznej demonstracji	Działania i konserwacja prowadzone są zgodnie z ustalonymi praktykami bezpieczeństwa oraz instrukcjami obsługi sprzętu, a ponadto udaje się uniknąć zanieczyszczenia środowiska morskiego Komunikacja w ramach odpowiedzialności operatora jest przez cały czas skuteczna
Udział w obsłudze urządzeń i maszyn	Bezpieczna obsługa urządzeń, w tym: 1. zaworów i pomp 2. podnośników i urządzeń dźwigowych 3. włazów, drzwi wodoszczelnych, otworów przelotowych i urządzeń powiązanych Umiejętność używania i zrozumienia podstawowych sygnałów dźwigów, wciągarek i podnośników	Ocena zaświadczeń uzyskanych z jednego lub kilku następujących wymagań: 1. poświadczona praktyka morska 2. szkolenie praktyczne 3. egzamin 4. poświadczona praktyka na statku szkolnym Ocena zaświadczeń uzyskanych w wyniku praktycznej demonstracji	Działania prowadzone są zgodnie z ustalonymi praktykami bezpieczeństwa oraz instrukcjami obsługi sprzętu Komunikacja w ramach odpowiedzialności operatora jest przez cały czas skuteczna

Funkcja: Elektrotechnika, elektronika i automatyka na poziomie pomocniczym

Kolumna 1	Kolumna 2	Kolumna 3	Kolumna 4
Kompetencje	Wiedza, zrozumienie i biegłość	Metody przedstawiania kompetencji	Kryteria oceny kompetencji
Bezpieczne użycie urządzeń elektrycznych	Bezpieczne użycie i obsługa urządzeń elektrycznych, w tym: 1. środki ostrożności przed podjęciem pracy lub naprawy 2. procedury izolacji 3. procedury alarmowe 4. zróżnicowane napięcie na statku Wiedza o przyczynach wstrząsów elektrycznych i środkach ostrożności, jakich należy przestrzegać, aby zapobiec wstrząsom	Ocena zaświadczeń uzyskanych z jednego lub kilku następujących wymagań: 1. poświadczona praktyka morska 2. szkolenie praktyczne 3. egzamin 4. poświadczona praktyka na statku szkolnym	Rozpoznawanie i zgłaszanie zagrożeń elektrycznych oraz niezabezpieczonego sprzętu Zrozumienie bezpiecznego napięcia sprzętu urządzeń ręcznych Zrozumienie ryzyka związanego z urządzeniami wysokiego napięcia oraz pracami pokładowymi

Funkcja: Konserwacja i naprawa na poziomie pomocniczym

Kolumna 1		Kolumna 2	Kolumna 3		Kolumna 4
Kompetencje		Wiedza, zrozumienie i biegłość	Metody przedstawiania kompetencji		Kryteria oceny kompetencji
Udział w konserwacjach i naprawach na statku		Umiejętność używania materiałów i sprzętu do malowania, smarowania i czyszczenia Umiejętność zrozumienia i wykonania rutynowych procedur konserwacyjnych i naprawczych Znajomość technik przygotowania powierzchni Wiedza na temat bezpiecznego usuwania odpadów Zrozumienie producenckich wytycznych bezpieczeństwa oraz instrukcji pokładowych	Ocena zaświadczeń uzyskanych z jednego lub kilku następujących wymagań: 1. poświadczona praktyka morska 2. szkolenie praktyczne 3. egzamin 4. poświadczona praktyka na statku szkolnym		Działania konserwacyjne prowadzone są zgodnie z wymogami technicznymi, bezpieczeństwa i proceduralnymi Wybór oraz użycie sprzętu i narzędzi jest właściwe
	Wiedza o stosowaniu, konserwacji i użyciu narzędzi ręcznych oraz narzędzi ręcznych napędzanych mechanicznie, a także instrumentów pomiarowych i urządzeń maszynowych Wiedza o obróbce metali

Funkcja: Dbałość o statek i opieka nad ludźmi na poziomie pomocniczym

Kolumna 1	Kolumna 2	Kolumna 3		Kolumna 4
Kompetencje	Wiedza, zrozumienie i biegłość	Metody przedstawiania kompetencji		Kryteria oceny kompetencji
Udział w przewożeniu zapasów	Wiedza o procedurach bezpiecznego przenoszenia, sztauowania i zabezpieczenia zapasów	Ocena zaświadczeń uzyskanych z jednego lub kilku następujących wymagań: 1. poświadczona praktyka morska 2. szkolenie praktyczne 3. egzamin 4. poświadczona praktyka na statku szkolnym		Operacje z ładunkiem przeprowadzane są zgodnie z ustaloną praktyką bezpieczeństwa i instrukcjami obsługi sprzętu Przewożenie zapasów niebezpiecznych i szkodliwych jest zgodne z ustalonymi praktykami bezpieczeństwa Komunikacja w ramach odpowiedzialności operatora jest przez cały czas skuteczna
Stosowanie środków ostrożności i działanie na rzecz zapobiegania zanieczyszczeniom środowiska morskiego	Wiedza na temat środków bezpieczeństwa, jakie należy podjąć w celu zapobieżenia zanieczyszczeniom środowiska morskiego Umiejętność użycia i obsługi urządzeń przeciwdziałających zanieczyszczeniom Znajomość zatwierdzonych metod usuwania morskich zanieczyszczeń	Ocena zaświadczeń uzyskanych z jednego lub kilku następujących wymagań: 1. poświadczona praktyka morska 2. szkolenie praktyczne 3. egzamin 4. poświadczona praktyka na statku szkolnym		Procedury mające na celu ochronę środowiska morskiego są przez cały czas przestrzegane
Stosowanie środków bezpieczeństwa i higieny pracy	Wiedza praktyczna o zasadach bezpieczeństwa i higieny pracy oraz osobistego bezpieczeństwa na pokładzie, z uwzględnieniem: 1. bezpieczeństwa urządzeń elektrycznych 2. systemu stanu energii zerowej 3. bezpieczeństwa urządzeń mechanicznych 4. systemu zezwalania na pracę 5. pracy na wysokości 6. pracy w przestrzeniach zamkniętych 7. technik podnoszenia przedmiotów i technik zapobiegania uszkodzeniom kręgosłupa 8. bezpieczeństwa w zakresie zagrożenia chemicznego i biologicznego 9. sprzętu bezpieczeństwa osobistego	Ocena zaświadczeń uzyskanych z jednego lub kilku następujących wymagań: 1. poświadczona praktyka morska 2. praktyczne szkolenie 3. egzamin 4. poświadczona praktyka na statku szkolnym	Przez cały czas przestrzegane są procedury i sposoby wykonywania pracy mające na celu ochronę załogi oraz statku Przestrzeganie zasad bezpieczeństwa pracy oraz prawidłowe użycie odpowiednich urządzeń zabezpieczających i ochronnych przez cały czas

Sekcja A-III/6

Minimalne wymogi do wydawania dyplomów oficerom elektroautomatykom

Szkolenie

1. Kształcenie i szkolenie wymagane w punkcie 2.3 prawidła III/6 powinno obejmować szkolenie elektronicznych i elektrycznych umiejętności technicznych, objętych zakresem obowiązków oficera elektroautomatyka.

Szkolenie na statku

2. Każdy kandydat ubiegający się o wydanie dyplomu oficera elektroautomatyka powinien odbyć na statku szkolenie według zatwierdzonego programu, które:

1. zapewnia, że podczas wymaganego okresu pełnienia służby na morzu kandydat uzyska systematyczne praktyczne szkolenie i doświadczenie w zakresie zadań, obowiązków i odpowiedzialności oficera elektroautomatyka;

2. jest ściśle nadzorowane i monitorowane przez wykwalifikowanego oficera na statku, na którym wykonywana jest zatwierdzona służba na statku morskim; oraz

3. jest odpowiednio dokumentowane w dzienniku szkolenia.

Standard kompetencji

3. Każdy kandydat ubiegający się o wydanie dyplomu oficera elektroautomatyka powinien zostać zobowiązany do zademonstrowania kompetencji do podejmowania zadań, obowiązków i odpowiedzialności, określonych w kolumnie 1 tabeli A-III/6.

4. Minimalny zakres wiedzy, zrozumienia i biegłości wymaganych do uzyskania dyplomu jest przedstawiony w kolumnie 2 tabeli A-III/6 i powinien również uwzględniać wytyczne wskazane w części B niniejszego Kodeksu.

5. Każdy kandydat ubiegający się o wydanie dyplomu ma obowiązek przedstawienia dowodu spełnienia wymaganego standardu kompetencji, określonego w kolumnach 3 i 4 tabeli A-III/6.

Tabela A-III/6

Minimalny standard kompetencji dla oficerów elektroautomatyków

Funkcja: Elektrotechnika, elektronika i automatyka na poziomie operacyjnym

Kolumna 1	Kolumna 2		Kolumna 3		Kolumna 4
Kompetencje	Wiedza, zrozumienie i biegłość		Metody przedstawiania kompetencji		Kryteria oceny kompetencji
Monitorowanie działania systemów elektrycznych, elektronicznych i systemów sterowania	Podstawowe zrozumienie funkcjonowania systemów maszynowych, obejmujących: 1. silniki napędzające, w tym główna instalacja napędowa 2. maszyny pomocnicze w maszynowni 3. układy sterownicze 4. systemy przewożenia towarów 5. maszyny na pokładzie 6. systemy hotelowe Podstawowa wiedza o przesyłaniu ciepła, mechanice i hydromechanice Wiedza na temat: Teorii elektrotechniki i maszyn elektrycznych Podstaw elektroniki i energoelektroniki Elektrycznych paneli rozdzielczych i sprzętu elektronicznego Podstaw automatyzacji, automatycznych systemów i technologii sterowania		Egzamin i ocena zaświadczeń uzyskanych z jednego lub kilku następujących wymagań: 1. poświadczona praktyka morska 2. poświadczona praktyka na statku szkolnym 3. poświadczone szkolenie na symulatorze tam gdzie jest to wymagane 4. poświadczone szkolenie na urządzeniach laboratoryjnych		Obsługa urządzeń i systemów jest zgodna z instrukcjami obsługi Poziomy osiągów są zgodne ze specyfikacjami technicznymi
	Systemu oprzyrządowania, systemu alarmowego i systemu monitorowania Napędów elektrycznych Technologii materiałów elektrycznych Systemów kontroli elektrohydraulicznej i elektropneumatycznej Oceny niebezpieczeństwa i środków ostrożności wymaganych dla obsługi systemów zasilania o napięciu powyżej 1000 wolt
Monitorowanie obsługi układów automatycznego sterowania maszynami napędowymi i pomocniczymi	Przygotowanie układów sterowania maszynami napędowymi i pomocniczymi do funkcjonowania			Egzamin i ocena zaświadczeń uzyskanych z jednego lub kilku następujących wymagań: 1. poświadczona praktyka morska 2. poświadczona praktyka na statku szkolnym 3. poświadczone szkolenie na symulatorze tam gdzie jest to wymagane 4. poświadczone szkolenie na urządzeniach laboratoryjnych	Nadzór nad układem głównej instalacji napędowej i układami pomocniczymi jest wystarczający do zapewnienia bezpiecznych warunków działania
Obsługa generatorów i układów rozdzielczych	Sprzęganie, dzielenie obciążenia oraz wymiana generatorów Łączenie i usuwanie połączeń pomiędzy tablicami i panelami rozdzielczymi			Egzamin i ocena zaświadczeń uzyskanych z jednego lub kilku następujących wymagań: 1. poświadczona praktyka morska 2. poświadczona praktyka na statku szkolnym 3. poświadczone szkolenie na symulatorze tam gdzie jest to wymagane 4. poświadczone szkolenie na urządzeniach laboratoryjnych	Działania zostają zaplanowane i przeprowadzone zgodnie z instrukcjami obsługi, ustalonymi zasadami oraz procedurami zapewniającymi bezpieczeństwo działania Rozdzielcze układy elektryczne są zrozumiałe i wyjaśnione przy pomocy rysunków/instrukcji
Obsługa i konserwacja układów zasilania o napięciu przekraczającym 1000 wolt	Wiedza teoretyczna Technologia wysokiego napięcia Środki i procedury bezpieczeństwa Elektryczny napęd statków, silników elektrycznych i układów sterowania Wiedza praktyczna Bezpieczna obsługa i konserwacja układów wysokiego napięcia, z uwzględnieniem wiedzy na temat szczególnych typów technicznych układów wysokiego napięcia i niebezpieczeństw wynikających z napięcia operacyjnego przekraczającego 1000 wolt.			Egzamin i ocena zaświadczeń uzyskanych z jednego lub kilku następujących wymagań: 1. poświadczona praktyka morska 2. poświadczona praktyka na statku szkolnym 3. poświadczone szkolenie na symulatorze tam gdzie jest to wymagane 4. poświadczone szkolenie na urządzeniach laboratoryjnych	Działania są planowe i wykonywane zgodnie z ustanowionymi przepisami i zasadami zapewniającymi ich bezpieczeństwo
Obsługa komputerów i sieci komputerowych na statku	Zrozumienie: 1. najważniejszych cech przetwarzania danych 2. konstrukcji i wykorzystania sieci komputerowych na statkach 3. użycie komputerów na mostku, w maszynowni i komputerów komercyjnych	Egzamin i ocena zaświadczeń uzyskanych z jednego lub kilku następujących wymagań: 1. poświadczona praktyka morska 2. poświadczona praktyka na statku szkolnym 3. poświadczone szkolenie na symulatorze tam gdzie jest to wymagane 4. poświadczone szkolenie na urządzeniach laboratoryjnych			Sieci komputerowe i komputery są prawidłowo sprawdzane i obsługiwane
Użycie języka angielskiego w formie pisemnej i ustnej	Znajomość języka angielskiego w stopniu umożliwiającym oficerowi korzystanie z wydawnictw technicznych oraz wykonywanie obowiązków oficera	Egzamin i ocena zaświadczeń uzyskanych z praktycznego szkolenia			Anglojęzyczne wydawnictwa techniczne istotne dla obowiązków mechanika są prawidłowo interpretowane Komunikaty są wyraźne i zrozumiałe
Używanie wewnętrznego systemu komunikacji	Posługiwanie się wszelkimi wewnętrznymi systemami komunikacji na pokładzie	Egzamin i ocena zaświadczeń uzyskanych z jednego lub kilku następujących wymagań: 1. poświadczona praktyka morska 2. poświadczona praktyka na statku szkolnym 3. poświadczone szkolenie na symulatorze tam gdzie jest to wymagane 4. poświadczone szkolenie na urządzeniach laboratoryjnych			Niezmiennie efektywne nadawanie i odbieranie wiadomości Rejestry komunikacyjne są kompletne, poprawne i zgodne z wymogami ustawowymi.

Funkcja: Konserwacja i naprawa na poziomie operacyjnym

Kolumna 1		Kolumna 2	Kolumna 3		Kolumna 4
Kompetencje		Wiedza, zrozumienie i biegłość	Metody demonstrowania kompetencji		Kryteria oceny kompetencji
Konserwacja i naprawa urządzeń elektrycznych i elektronicznych		Wymogi bezpieczeństwa dla pracy przy układach elektrycznych statku, z uwzględnieniem bezpiecznej izolacji urządzeń elektrycznych, które muszą zostać spełnione przed dopuszczeniem personelu do pracy na takich urządzeniach Konserwacja i naprawa urządzeń układu elektrycznego, tablic rozdzielczych, silników elektrycznych, generatorów oraz układów i urządzeń elektrycznych napędzanych prądem stałym Wykrywanie wadliwego działania urządzeń elektrycznych, lokalizacja usterek oraz środki zapobiegania uszkodzeniom Konstrukcja i działanie elektrycznych urządzeń testowych i pomiarowych Funkcje i wykonywanie testów następujących urządzeń oraz ich konfiguracja 1. systemy monitorujące 2. urządzenia automatycznego sterowania 3. urządzenia ochronne Interpretacja diagramów elektrycznych i elektronicznych	Egzamin i ocena zaświadczeń uzyskanych z jednego lub kilku następujących wymagań: 1. poświadczone szkolenie umiejętności warsztatowych 2. poświadczone doświadczenie i sprawdziany praktyczne 3. poświadczona praktyka morska 4. poświadczona praktyka na statku szkolnym		Środki bezpieczeństwa stosowane przy pracy są właściwe Dobór i użycie narzędzi ręcznych, instrumentów pomiarowych oraz urządzeń testujących jest właściwe, zaś interpretacja wyników jest prawidłowa Demontaż, sprawdzenie, naprawa i ponowny montaż sprzętu jest zgodny z podręcznikami i dobrą praktyką Ponowny montaż oraz przeprowadzane testy są zgodne z podręcznikami i dobrą praktyką
Konserwacja i naprawa systemów automatycznych i sterujących głównych maszyn napędowych i maszyn pomocniczych		Właściwa wiedza i umiejętności w zakresie elektryki i mechaniki Procedury bezpieczeństwa i procedury alarmowe Wymagana bezpieczna izolacja urządzeń i połączonych układów przed dopuszczeniem personelu do pracy na takich instalacjach lub urządzeniach Wiedza praktyczna w zakresie testowania, konserwacji, wykrywania usterek i napraw Testowanie, wykrywanie usterek oraz konserwacja i doprowadzanie do stanu użytkowego elektrycznych i elektronicznych urządzeń sterujących	Egzamin i ocena zaświadczeń uzyskanych z jednego lub kilku następujących wymagań: 1. poświadczona praktyka morska 2. poświadczona praktyka na statku szkolnym 3. poświadczone szkolenie na symulatorze tam gdzie jest to wymagane 4. poświadczone szkolenie na urządzeniach laboratoryjnych		Zjawisko wadliwego działania połączonych instalacji i układów zostaje prawidłowo rozpoznane, rysunki techniczne statku są prawidłowo interpretowane, instrumenty pomiarowe i kalibrujące są prawidłowo używane, zaś podejmowane działania są uzasadnione Izolowanie, demontaż i ponowny montaż instalacji i sprzętu są zgodne z producenckimi wytycznymi bezpieczeństwa oraz instrukcjami pokładowymi, a także wymogami prawnymi i specyfikacjami w zakresie bezpieczeństwa. Podejmowane działania prowadzą do przywrócenia użyteczności układom automatyki i sterowania, dzięki zastosowaniu metod najbardziej odpowiednich i właściwych do przeważających okoliczności i warunków
Konserwacja i naprawa urządzeń nawigacyjnych na mostku i systemów komunikacyjnych statku	Wiedza na temat zasad i procedur konserwacji urządzeń nawigacyjnych oraz systemów komunikacji wewnętrznej i zewnętrznej Wiedza teoretyczna Funkcjonowanie systemów elektrycznych i elektronicznych działających w obszarach łatwopalnych Wiedza praktyczna Przeprowadzanie bezpiecznych procedur konserwacji i naprawy Wykrywanie wadliwego działania maszyn, lokalizacja usterek oraz działania w celu zapobiegania uszkodzeniom			Zjawisko wadliwego działania połączonych instalacji i układów zostaje prawidłowo rozpoznane, rysunki techniczne statku są prawidłowo interpretowane, instrumenty pomiarowe i kalibrujące są prawidłowo używane, zaś podejmowane działania są uzasadnione Izolowanie, demontaż i ponowny montaż instalacji i sprzętu są zgodne z producenckimi wytycznymi bezpieczeństwa oraz instrukcjami pokładowymi, a także wymogami prawnymi i specyfikacjami w zakresie bezpieczeństwa. Podejmowane działania prowadzą do przywrócenia użyteczności układom automatyki i sterowania, dzięki zastosowaniu metod najbardziej odpowiednich i właściwych dla przeważających okoliczności i warunków
Konserwacja i naprawa układów elektrycznych, elektronicznych i układów sterowania maszyn pokładowych oraz urządzeń do przenoszenia towarów	Odpowiednia wiedza i umiejętności w zakresie mechaniki i elektryki Procedury bezpieczeństwa i procedury alarmowe Wymagana bezpieczna izolacja urządzeń i połączonych układów przed dopuszczeniem personelu do pracy na takich instalacjach lub urządzeniach Wiedza praktyczna w zakresie testowania, konserwacji, wykrywania usterek i napraw Testowanie, wykrywanie usterek oraz konserwacja i doprowadzanie do stanu użytkowego elektrycznych i elektronicznych urządzeń sterujących		Egzamin i ocena zaświadczeń uzyskanych z jednego lub kilku następujących wymagań: 1. poświadczona praktyka morska 2. poświadczona praktyka na statku szkolnym 3. poświadczone szkolenie na symulatorze tam gdzie jest to wymagane 4. poświadczone szkolenie na urządzeniach laboratoryjnych	Zjawisko wadliwego działania połączonych instalacji i układów zostaje prawidłowo rozpoznane, rysunki techniczne statku są prawidłowo interpretowane, instrumenty pomiarowe i kalibrujące są prawidłowo używane, zaś podejmowane działania są uzasadnione Izolowanie, demontaż i ponowny montaż instalacji i sprzętu są zgodne z producenckimi wytycznymi bezpieczeństwa oraz instrukcjami pokładowymi, a także wymogami prawnymi i specyfikacjami w zakresie bezpieczeństwa. Podejmowane działania prowadzą do przywrócenia użyteczności układom automatyki i sterowania, dzięki zastosowaniu metod najbardziej odpowiednich i właściwych do przeważających okoliczności i warunków
Konserwacja i naprawa układów sterowania i układów bezpieczeństwa wyposażenia hotelowego	Wiedza teoretyczna Funkcjonowanie systemów elektrycznych i elektronicznych działających w obszarach łatwopalnych Wiedza praktyczna Przeprowadzanie bezpiecznych procedur konserwacji i naprawy Wykrywanie wadliwego działania maszyn, lokalizacja usterek oraz działania w celu zapobiegania uszkodzeniom			Zjawisko wadliwego działania połączonych instalacji i układów zostaje prawidłowo rozpoznane, rysunki techniczne statku są prawidłowo interpretowane, instrumenty pomiarowe i kalibrujące są prawidłowo używane, zaś podejmowane działania są uzasadnione Izolowanie, demontaż i ponowny montaż instalacji i sprzętu są zgodne z producenckimi wytycznymi bezpieczeństwa oraz instrukcjami pokładowymi, a także wymogami prawnymi i specyfikacjami w zakresie bezpieczeństwa. Podejmowane działania prowadzą do przywrócenia użyteczności układom automatycznym i układom sterowania, dzięki zastosowaniu metod najbardziej odpowiednich i właściwych do przeważających okoliczności i warunków

Funkcja: Dbałość o statek i opieka nad ludźmi na poziomie operacyjnym

Kolumna 1		Kolumna 2	Kolumna 3			Kolumna 4
Kompetencje		Wiedza, zrozumienie i biegłość	Metody demonstrowania kompetencji			Kryteria oceny kompetencji
Zapewnienie zgodności z wymaganiami dotyczącymi zapobiegania zanieczyszczeniom		Zapobieganie zanieczyszczeniom środowiska morskiego Znajomość środków zaradczych, jakie należy podjąć w celu ochrony środowiska morskiego przed zanieczyszczeniem Procedury w celu zapobiegania skażeniom i wszystkie związane z tym urządzenia Znaczenie aktywnych sposobów mających na celu ochronę środowiska morskiego	Egzamin i ocena zaświadczeń uzyskanych z jednego lub kilku następujących wymagań: 1. poświadczona praktyka morska 2. poświadczona praktyka na statku szkolnym 3. poświadczone szkolenie			Procedury monitorowania działań pokładowych oraz zapewnienie ich zgodności z wymogami zapobiegania zanieczyszczeniom są w pełni przestrzegane Utrzymywanie działań w celu zachowania dobrej opinii w zakresie ochrony środowiska
Zapobieganie pożarom, kontrolowanie i zwalczanie pożarów na statku		Zapobieganie pożarom i urządzenia do zwalczania pożarów Umiejętność organizowania ćwiczeń przeciwpożarowych Znajomość klas pożarów i zjawisk chemicznych im towarzyszących Znajomość systemów przeciwpożarowych Znajomość czynności, które należy podjąć na wypadek pożaru, łącznie z pożarami obejmującymi systemy paliwowe	Ocena zaświadczeń uzyskanych z poświadczonego szkolenia w zakresie zwalczania pożarów i ćwiczeń praktycznych jak wykazano w sekcji A-VI/3, punkty 1 do 3			Rodzaj i zakres problemu są natychmiast rozpoznawane a wstępne czynności zgadzają się z procedurami i planami awaryjnymi statku Ewakuacja, zasady awaryjnego zatrzymania statku i odłączenia są odpowiednie do charakteru zagrożenia i są natychmiast wykonywane Zachowanie właściwego porządku oraz poziomy i skale czasowe sporządzanych sprawozdań jak też informowanie personelu na pokładzie są stosowne do charakteru niebezpieczeństwa i odzwierciedlają rangę problemu
Obsługa urządzeń ratunkowych	Ratowanie życia Umiejętność zorganizowania ćwiczeń opuszczenia statku i znajomość obsługi jednostek ratunkowych i łodzi ratowniczych, urządzeń do ich wodowania oraz sposobów wodowania, wyposażenia, w tym radiowych urządzeń satelitarnych EPIRB, SART, kombinezonów ratunkowych i środków ochrony termicznej			Ocena zaświadczeń uzyskanych z poświadczonego szkolenia i ćwiczeń praktycznych jak wykazano w sekcji A-VI/2, punkty 1 do 4		Czynności związane z opuszczaniem statku i w sytuacjach zagrożenia życia na morzu są odpowiednie do istniejących okoliczności i warunków i są zgodne z przyjętymi praktykami i normami dotyczącymi bezpieczeństwa
Stosowanie pierwszej pomocy medycznej na statku	Pomoc medyczna Praktyczne stosowanie medycznych zaleceń i porad przekazywanych przez radio, włączając umiejętność podjęcia skutecznych czynności w oparciu o taką wiedzę w razie wypadków lub chorób, których zaistnienie na statku jest prawdopodobne			Ocena zaświadczeń uzyskanych z potwierdzonego szkolenia jak wykazano w sekcji A-VI/4 punkty 1 do 3		Rozpoznanie prawdopodobnej przyczyny, charakteru i rozległości ran lub stanu zdrowia są szybkie, a leczenie zmniejsza bezpośrednie zagrożenie dla życia
Stosowanie umiejętności przywódczych oraz pracy w zespole	Praktyczna wiedza na temat zarządzania personelem pokładowym i szkolenia go Znajomość powiązanych międzynarodowych konwencji morskich, zaleceń oraz przepisów prawa krajowego Umiejętność zarządzania zadaniami i obowiązkami, z uwzględnieniem: 1. planowania i koordynacji 2. podziału zadań pośród załogi 3. ograniczenia czasu i zasobów 4. ustalania priorytetów			Egzamin i ocena zaświadczeń uzyskanych z jednego lub kilku następujących wymagań: 1. poświadczone szkolenie 2. poświadczona praktyka morska 3. praktyczna demonstracja		Przydzielanie obowiązków członkom załogi, którzy są poinformowani o oczekiwanych standardach pracy oraz zachowaniu odpowiednim dla każdego z nich. Działania i cele szkoleniowe oparte są na ocenie bieżących kwalifikacji, zdolności oraz wymogów operacyjnych.
Stosowanie umiejętności przywódczych oraz pracy w zespole (ciąg dalszy)		Wiedza i umiejętności w dziedzinie skutecznego dowodzenia załogą: 1. rozmieszczenie, podział oraz ustalenie priorytetów wśród załogi 2. skuteczna komunikacja na statku oraz z ładem 3. decyzje odzwierciedlające uwzględnienie doświadczenia zespołu 4. asertywność i umiejętności przywódcze, w tym motywowanie 5. zdobywanie i utrzymywanie rozeznania w sytuacji Znajomość i umiejętność stosowania technik podejmowania decyzji 1. ocena sytuacji i ryzyka 2. określenie i rozważenie pojawiających się opcji 3. wybór sposobu działania 4. ocena skutków				Planowanie działań oraz rozmieszczenie zasobów następuje stosownie do potrzeb ustalenia priorytetów w celu wykonania koniecznych zadań Komunikacja przepływa w obie strony w sposób jasny i jednoznaczny Demonstrowane są skuteczne zachowania przywódcze Niezbędni członkowie załogi wymieniają między sobą odpowiednie zrozumienie aktualnej i przewidywanej sytuacji statku, jego położenia operacyjnego i okoliczności zewnętrznych Decyzje są najbardziej efektywne dla zaistniałej sytuacji
Działanie na rzecz bezpieczeństwa załogi i statku	Znajomość technik samodzielnego przeżycia Wiedza w zakresie zapobiegania pożarom oraz umiejętność zwalczania i gaszenia pożarów Znajomość podstaw pierwszej pomocy Wiedza w zakresie bezpieczeństwa osobistego i odpowiedzialności zespołowej			Ocena zaświadczeń uzyskanych na podstawie poświadczonego szkolenia i doświadczenia, jak określono w sekcji A-VI/1, punkt 2	Prawidłowe użycie odpowiednich urządzeń zabezpieczających i ochronnych Przez cały czas przestrzegane są procedury i sposoby wykonywania pracy mające na celu ochronę personelu oraz statku Przez cały czas przestrzegane są procedury mające na celu ochronę środowiska morskiego Początkowe i dalsze działania mające na celu zapoznanie się z zagrożeniem są właściwe dla ustalonych procedur reakcji na niebezpieczeństwo

Sekcja A-III/7

Minimalne wymogi do wydawania świadectw elektromontera

Standard kompetencji

1. Każdy marynarz pełniący służbę elektromontera na statku morskim o mocy maszyn głównych 750 kW lub większej powinien zostać zobowiązany do zademonstrowania kompetencji do wykonywania funkcji na poziomie pomocniczym, jak określono w kolumnie 1 tabeli A-III/7.

2. Minimalny zakres wiedzy, zrozumienia i biegłości wymaganych od marynarza pełniącego służbę elektromontera na statku morskim zasilanym główną maszynerią o mocy napędowej 750 kW lub wyższej jest przedstawiony w kolumnie 2 tabeli A-III/7.

3. Każdy kandydat, ubiegający się o wydanie świadectwa powinien przedstawić dowody osiągnięcia wymaganego standardu kompetencji zgodnie z metodami demonstrowania oraz kryteriami oceny przedstawionymi w kolumnach 3 i 4 tabeli A-III/7.

Tabela A-III/7

Minimalny standard kompetencji dla elektromonterów

Funkcja: Elektrotechnika, elektronika i automatyka na poziomie pomocniczym

Kolumna 1	Kolumna 2		Kolumna 3		Kolumna 4
Kompetencje	Wiedza, zrozumienie i biegłość		Metody demonstrowania kompetencji		Kryteria oceny kompetencji
Bezpieczne użycie urządzeń elektrycznych	Bezpieczne użycie i obsługa urządzeń elektrycznych, w tym: 1. środki bezpieczeństwa przed podjęciem pracy lub naprawy 2. procedury izolacji 3. procedury alarmowe 4. zróżnicowane napięcie na pokładzie Wiedza o przyczynach wstrząsów elektrycznych i środkach ostrożności, jakich należy przestrzegać, aby zapobiec wstrząsom		Ocena zaświadczeń uzyskanych z jednego lub kilku następujących wymagań: 1. poświadczona praktyka morska 2. szkolenie praktyczne 3. egzamin 4. poświadczona praktyka na statku szkolnym		Zrozumienie i przestrzeganie instrukcji bezpieczeństwa urządzeń i maszyn elektrycznych Rozpoznawanie i zgłaszanie zagrożeń elektrycznych oraz niezabezpieczonego sprzętu Zrozumienie bezpiecznego napięcia sprzętu urządzeń ręcznych Zrozumienie ryzyka związanego z urządzeniami wysokiego napięcia oraz pracami pokładowymi
Działanie na rzecz monitorowania działania układów i maszyn elektrycznych	Podstawowa wiedza na temat funkcjonowania systemów maszynowych, obejmujących: 1. silniki napędzające, w tym główną instalację napędową 2. maszyny pomocnicze w maszynowni 3. układy sterownicze 4. systemy przewożenia towarów 5. maszyny na pokładzie 6. systemy hotelowe		Ocena zaświadczeń uzyskanych z jednego lub kilku następujących wymagań: 1. poświadczona praktyka morska 2. szkolenie praktyczne 3. egzamin 4. poświadczona praktyka na statku szkolnym		Wiedza, która zapewnia, że: 1. obsługa urządzeń i systemów jest zgodna z instrukcjami obsługi 2. poziomy osiągów są zgodne ze specyfikacjami technicznymi
		Podstawowa znajomość: 1. teorii elektrotechniki i maszyn elektrycznych 2. elektrycznych paneli rozdzielczych i sprzętu elektronicznego 3. podstaw automatyzacji, automatycznych systemów i technologii sterowania 4. systemu oprzyrządowania, systemu alarmowego i systemu monitorowania 5. napędów elektrycznych 6. systemów kontroli elektrohydraulicznej i elektropneumatycznej 7. sprzęgania, podziału obciążenia i zmian w konfiguracjach elektrycznych
Użycie narzędzi ręcznych, elektrycznych i elektronicznych urządzeń pomiarowych w celu znalezienia usterek, czynności konserwacji i naprawy		Wymogi bezpieczeństwa dla pracy na systemach elektrycznych statku Stosowanie w praktyce zasad bezpieczeństwa pracy Podstawowa wiedza na temat: 1. konstrukcji i cech operacyjnych sprzętu i urządzeń napędzanych prądem zmiennym i prądem stałym na statku 2. użycia instrumentów pomiarowych, urządzeń mechanicznych, a także narzędzi ręcznych i narzędzi ręcznych z napędem mechanicznym	Ocena zaświadczeń uzyskanych z jednego lub kilku następujących wymagań: 1. poświadczone szkolenie umiejętności warsztatowych 2. poświadczone doświadczenie i sprawdziany praktyczne	Wdrażanie procedur bezpieczeństwa jest zadowalające Dobór i użycie urządzeń testujących jest właściwe, zaś interpretacja wyników jest prawidłowa Wybór procedur przeprowadzania napraw i konserwacji jest zgodny z instrukcjami i dobrą praktyką

Funkcja: Konserwacja i naprawa na poziomie pomocniczym

Kolumna 1	Kolumna 2		Kolumna 3		Kolumna 4
Kompetencje	Wiedza, zrozumienie i biegłość		Metody demonstrowania kompetencji		Kryteria oceny kompetencji
Udział w konserwacjach i naprawach pokładowych	Umiejętność używania materiałów i sprzętu do malowania, smarowania i czyszczenia Wiedza na temat bezpiecznego usuwania odpadów Umiejętność zrozumienia i wykonania rutynowych procedur konserwacyjnych i naprawczych Zrozumienie producenckich wytycznych bezpieczeństwa oraz instrukcji pokładowych		Ocena zaświadczeń uzyskanych z jednego lub kilku następujących wymagań: 1. poświadczona praktyka morska 2. szkolenie praktyczne 3. egzamin 4. poświadczona praktyka na statku szkolnym		Działania konserwacyjne prowadzone są zgodnie z wymogami technicznymi, bezpieczeństwa i proceduralnymi Wybór oraz użycie sprzętu i narzędzi jest właściwe
Udział w konserwacji i naprawie systemów elektrycznych i maszyn na statku		Procedury bezpieczeństwa i procedury alarmowe Wymagana podstawowa wiedza na temat rysunków elektrotechnicznych oraz bezpiecznej izolacji urządzeń i połączonych układów przed dopuszczeniem personelu do pracy na takich instalacjach lub urządzeniach Testowanie, wykrywanie usterek oraz konserwacja i doprowadzanie do stanu użytkowego elektrycznych i elektronicznych urządzeń sterujących Funkcjonowanie systemów elektrycznych i elektronicznych działających w obszarach łatwopalnych Przeprowadzanie bezpiecznych procedur konserwacji i naprawy Podstawy systemu wykrywania ognia na statku Przeprowadzanie bezpiecznych procedur konserwacyjnych i naprawczych		Egzamin i ocena zaświadczeń uzyskanych z jednego lub kilku następujących wymagań: 1. poświadczona praktyka morska 2. poświadczona praktyka na statku szkolnym 3. poświadczone szkolenie na symulatorze tam gdzie jest to wymagane 4. poświadczone szkolenie na urządzeniach laboratoryjnych	Zjawisko wadliwego działania połączonych instalacji i układów zostaje prawidłowo rozpoznane, rysunki techniczne statku są prawidłowo interpretowane, instrumenty pomiarowe i kalibrujące są prawidłowo używane, zaś podejmowane działania są uzasadnione Izolowanie, demontaż i ponowny montaż instalacji i sprzętu są zgodne z producenckimi wytycznymi bezpieczeństwa oraz instrukcjami pokładowymi
Udział w konserwacji i naprawie systemów elektrycznych i maszyn na statku (ciąg dalszy)		Wykrywanie wadliwego działania urządzeń elektrycznych, lokalizacja usterek oraz działania w celu zapobiegania uszkodzeniom Konserwacja i naprawa opraw oświetleniowych oraz systemów zasilania

Funkcja: Dbałość o statek i opieka nad ludźmi na poziomie pomocniczym

Kolumna 1	Kolumna 2		Kolumna 3	Kolumna 4
Kompetencje	Wiedza, zrozumienie i biegłość		Metody demonstrowania kompetencji	Kryteria oceny kompetencji
Działanie na rzecz przewożenia zapasów	Znajomość procedur bezpiecznego przeładunku, sztauowania i zabezpieczania zapasów,		Ocena zaświadczeń uzyskanych z jednego lub kilku następujących wymagań: 1. poświadczona praktyka morska 2. praktyczne szkolenie 3. egzamin 4. poświadczona praktyka na statku szkolnym	Działania z zapasami wykonywane są zgodnie z ustanowionymi procedurami bezpieczeństwa i instrukcjami obsługi urządzeń Przeładunek niebezpiecznych, ryzykownych, szkodliwych zapasów jest zgodny z przyjętymi zasadami bezpiecznej praktyki Komunikacja w granicach odpowiedzialności obsługującego jest niezmiennie skuteczna
Stosowanie środków ostrożności oraz działanie na rzecz zapobiegania zanieczyszczeniom środowiska morskiego	Znajomość środków zaradczych, jakie należy podjąć w celu ochrony środowiska morskiego przed zanieczyszczeniem Znajomość użycia i obsługi urządzeń/środków służących do przeciwdziałania zanieczyszczeniom Znajomość zatwierdzonych metod usuwania środków zanieczyszczających morze		Ocena zaświadczeń uzyskanych z jednego lub kilku następujących wymagań: 1. poświadczona praktyka morska 2. praktyczne szkolenie 3. egzamin 4. poświadczona praktyka na statku szkolnym	Procedury mające na celu ochronę środowiska morskiego są przestrzegane przez cały czas
Stosowanie środków bezpieczeństwa i higieny pracy		Wiedza praktyczna o zasadach bezpieczeństwa i higieny pracy oraz osobistego bezpieczeństwa na pokładzie, z uwzględnieniem: 1. bezpieczeństwa urządzeń elektrycznych 2. pracy za burtą 3. obsługiwania lin 4. systemów zezwalania na pracę 5. pracy na wysokości 6. pracy w zamkniętych przestrzeniach 7. technik podnoszenia przedmiotów i techniki zapobiegania uszkodzeniom kręgosłupa 8. bezpieczeństwa w zakresie zagrożenia chemicznego i biologicznego 9. sprzętu osobistego bezpieczeństwa	Ocena zaświadczeń uzyskanych z jednego lub kilku następujących wymagań: 1. poświadczona praktyka morska 2. praktyczne szkolenie 3. egzamin 4. poświadczona praktyka na statku szkolnym	Przez cały czas przestrzegane są procedury i sposoby wykonywania pracy mające na celu ochronę załogi oraz statku Przestrzeganie zasad bezpieczeństwa pracy oraz prawidłowe użycie odpowiednich urządzeń zabezpieczających i ochronnych przez cały czas

ROZDZIAŁ  IV

Standardy dotyczące radiooperatorów

Sekcja A-IV/1

Zastosowanie

(Brak postanowień)

Sekcja A-IV/2

Minimalne wymogi do wydawania świadectw operatorom GMDSS

Standard kompetencji

1. Minimalny zakres wiedzy, zrozumienia i biegłości wymagany dla wydawania świadectw GMDSS powinny być wystarczające, aby operatorzy mogli wykonywać swoje obowiązki w zakresie radiokomunikacji. Wiedza wymagana dla uzyskania każdego typu świadectwa, określona w Regulaminie Radiokomunikacyjnym, powinna być zgodna z jego postanowieniami. Ponadto każdy kandydat ubiegający się o wydanie świadectwa powinien zostać zobowiązany do zademonstrowania kompetencji do podejmowania zadań, obowiązków i odpowiedzialności określonych w kolumnie 1 tabeli A-IV/2.

2. Wiedza, zrozumienie i biegłość dla potwierdzania, na podstawie postanowień Konwencji, świadectw wydanych w oparciu o Regulamin Radiokomunikacyjny zostały określone w kolumnie 2 tabeli A-IV/2.

3. Poziom wiedzy w zakresie zagadnień wyszczególnionych w kolumnie 2 tabeli A-IV/2 powinien być wystarczający, aby kandydat mógł wykonywać swoje obowiązki.

4. Każdy kandydat powinien przedstawić dowód osiągnięcia wymaganych standardów kompetencji poprzez:

1. zademonstrowanie kompetencji umożliwiających wykonywanie zadań, obowiązków i odpowiedzialności wymienionych w kolumnie 1 tabeli A-IV/2, zgodnie z metodami demonstrowania oraz kryteriami oceny przedstawionymi w kolumnach 3 i 4 tej tabeli; oraz

2. egzaminowanie lub stałe ocenianie w ramach zatwierdzonego kursu szkoleniowego opartego na materiale zamieszczonym w kolumnie 2 tabeli A-IV/2.

Tabela A-IV/2

Minimalny standard kompetencji dla operatorów GMDSS

Funkcja: Radiokomunikacja na poziomie operacyjnym

Kolumna 1	Kolumna 2	Kolumna 3		Kolumna 4
Kompetencje	Wiedza, zrozumienie i biegłość	Metody demonstrowania kompetencji		Kryteria oceny kompetencji
Nadawanie i odbieranie informacji przy wykorzystaniu podsystemów i urządzeń GMDSS oraz urządzeń spełniających wymogi funkcjonalne GMDSS	Oprócz wymagań Regulaminu Radiokomunikacyjnego, znajomość: 1. radiokomunikacji w poszukiwaniu i ratownictwie, włączając procedury z Międzynarodowego lotniczego i morskiego poradnika poszukiwania i ratowania (IAMSAR) 2. środków zapobiegania fałszywym alarmom oraz działań łagodzących skutki takich alarmów 3. systemów meldowania statków 4. radiowej służby medycznej 5. wykorzystywania Międzynarodowego Kodu Sygnałowego i Znormalizowanych Morskich Zwrotów Komunikacyjnych 6. języka angielskiego zarówno w piśmie, jak i w mowie dla przekazywania informacji związanych z bezpieczeństwem życia na morzu Uwaga: Ten wymóg może zostać zredukowany w przypadku ograniczonego świadectwa radiooperatora	Egzamin i ocena zaświadcz uzyskanych z praktycznej demonstracji procedur operacyjnych, z wykorzystaniem: 1. zatwierdzonych urządzeń 2. symulatora komunikacji GMDSS, tam gdzie jest to wymagane 3. radiokomunikacyjnych urządzeń laboratoryjnych		Nadawanie i odbiór komunikatów jest zgodny z międzynarodowymi przepisami i procedurami i jest prowadzony sprawnie i skutecznie Komunikaty w języku angielskim, odnoszące się do bezpieczeństwa statku, ochrony żeglugi oraz osób na pokładzie, a także ochrony środowiska morskiego, obsługiwane są poprawnie
Zapewnienie służby radiokomunikacyjnej w sytuacjach alarmowych	Zapewnienie służby radiowej w sytuacjach alarmowych, takich jak: 1. opuszczanie statku 2. pożar na statku 3. częściowa lub całkowita awaria instalacji radiowych Środki ochrony dla bezpieczeństwa statku i personelu w związku z ryzykami odnoszącymi się do sprzętu radiowego, włączając ryzyka elektryczne i promieniowanie niejonizujące	Egzamin i ocena zaświadcz uzyskanych z praktycznej demonstracji procedur operacyjnych, z wykorzystaniem: 1. zatwierdzonych urządzeń 2. symulatora komunikacji GMDSS, tam gdzie jest to wymagane 3. radiokomunikacyjnych urządzeń laboratoryjnych	Reagowanie następuje w sposób sprawny i skuteczny

ROZDZIAŁ  V

Wymagania dotyczące specjalnego szkolenia dla członków załóg na niektórych typach statków

Sekcja A-V/1-1

Wymogi minimalne w zakresie wyszkolenia i kwalifikacji kapitanów, oficerów i marynarzy pełniących służbą na zbiornikowcach do przewozu produktów naftowych i do przewozu chemikaliów

Standard kompetencji

1. Każdy kandydat ubiegający się o wydanie świadectwa szkolenia podstawowego w zakresie obsługi zbiornikowców do przewozu produktów naftowych i do przewozu chemikaliów powinien zostać zobowiązany do:

1. zademonstrowania kompetencji do wykonywania zadań, obowiązków i odpowiedzialności wymienionych w kolumnie 1 tabeli A-V/1-1-1; oraz

2. przedstawienia dowodu uzyskania:

2.1. minimalnej wiedzy, zrozumienia i biegłości wymienionych w kolumnie 2 tabeli A-V/1-1-1; oraz

2.2. wymaganego standardu kompetencji zgodnie z metodami demonstrowania oraz kryteriami oceny przedstawionymi w kolumnach 3 i 4 tabeli A-V/1-1-1.

2. Każdy kandydat ubiegający się o wydanie świadectwa szkolenia wyższego stopnia w zakresie obsługi ładunków zbiornikowców do przewozu produktów naftowych powinien zostać zobowiązany do:

1. zademonstrowania kompetencji do wykonywania zadań, obowiązków i odpowiedzialności wymienionych w kolumnie 1 tabeli A-V/1-1-2; oraz

2. przedstawienia dowodu uzyskania:

2.1. minimalnej wiedzy, zrozumienia i biegłości wymienionych w kolumnie 2 tabeli A-V/1-1-2; oraz

2.2. wymaganego standardu kompetencji zgodnie z metodami demonstrowania oraz kryteriami oceny, przedstawionymi w kolumnach 3 i 4 tabeli A-V/1-1-2.

3. Każdy kandydat ubiegający się o wydanie świadectwa szkolenia wyższego stopnia w zakresie obsługi ładunków zbiornikowców do przewozu chemikaliów powinien zostać zobowiązany do:

1. zademonstrowania kompetencji do wykonywania zadań, obowiązków i odpowiedzialności wymienionych w kolumnie 1 tabeli A-V/1-1-3; oraz

2. przedstawienia dowodu uzyskania:

2.1. minimalnej wiedzy, zrozumienia i biegłości wymienionych w kolumnie 2 tabeli A-V/1-1-3; oraz

2.2. wymaganego standardu kompetencji zgodnie z metodami demonstrowania oraz kryteriami oceny, przedstawionymi w kolumnach 3 i 4 tabeli A-V/1-1-3.

Tabela A-V/1-1-1

Minimalny standard kompetencji dla szkolenia podstawowego w zakresie obsługi ładunku zbiornikowca do przewozu produktów naftowych i do przewozu chemikaliów

Kolumna 1	Kolumna 2		Kolumna 3	Kolumna 4
Kompetencje	Wiedza, zrozumienie i biegłość		Metody demonstrowania kompetencji	Kryteria oceny kompetencji
Działanie na rzecz bezpiecznej obsługi ładunków zbiornikowców do przewozu produktów naftowych i do przewozu chemikaliów	Podstawowa znajomość zbiornikowców: 1. typy zbiornikowców do przewozu produktów naftowych i do przewozu chemikaliów 2. ogólna budowa i układ Podstawowa znajomość obsługi ładunku: 1. rurociągi i zawory 2. pompy ładunkowe 3. załadunek i rozładunek 4. czyszczenie zbiorników ładunkowych, usuwanie ładunku, odgazowywanie i zobojętnianie Podstawowa znajomość własności fizycznych ropy naftowej i chemikaliów: 1. ciśnienie i temperatura, w tym stosunek ciśnienia pary do jej temperatury 2. rodzaje generowania ładunków elektrostatycznych 3. symbole chemiczne Znajomość i zrozumienie kultury bezpieczeństwa zbiornikowca i zarządzania bezpieczeństwem		Egzamin i ocena zaświadczeń uzyskanych w zakresie jednego lub kilku następujących wymagań: 1. poświadczona praktyka morska 2. poświadczona praktyka na statku szkolnym 3. poświadczone szkolenie na symulatorze 4. poświadczony program szkoleniowy	Komunikacja w obszarze odpowiedzialności jest jasna i skuteczna Obsługa ładunków prowadzona jest zgodnie z przyjętymi zasadami i procedurami bezpieczeństwa
Podejmowanie środków ostrożności w celu zapobiegania zagrożeniom	Podstawowa znajomość zagrożeń związanych z eksploatacją zbiornikowców, w tym: 1. zagrożeń zdrowia 2. zagrożeń dla środowiska 3. niebezpieczeństw reakcji 4. niebezpieczeństw korozji 5. niebezpieczeństwa wybuchu i zapalenia 6. źródeł zapłonu, w tym zagrożeń elektrostatycznych 7. niebezpieczeństw związanych z toksycznością 8. wydostawanie się pary i oparów Podstawowa znajomość opanowywania zagrożeń 1. zobojętnianie, napełnianie wodą, środki osuszające i techniki kontroli 2. przedsięwzięcia antystatyczne 3. wentylacja 4. segregacja 5. stosowanie inhibitorów ładunku 6. znaczenie porównywalności materiałów 7. kontrola atmosferyczna 8. testowanie gazów Rozumienie informacji w Karcie Charakterystyki Bezpieczeństwa Materiałowego (MSDS)	Egzamin i ocena zaświadczeń uzyskanych w zakresie jednego lub kilku następujących wymagań: 1. poświadczona praktyka morska 2. poświadczona praktyka na statku szkolnym 3. poświadczone szkolenie na symulatorze 4. poświadczony program szkoleniowy		Prawidłowo identyfikuje, korzystając z MSDS, związane z ładunkiem zagrożenia dla statku i załogi, oraz podejmuje odpowiednie działania zgodnie z ustalonymi procedurami Identyfikacja i działania po pozyskaniu wiedzy o niebezpieczeństwie wypełniają ustalone procedury oraz są zgodne z dobrymi praktykami
Stosowanie środków ostrożności w zakresie ochrony zdrowia i bezpieczeństwa	Funkcjonowanie i właściwe użytkowanie aparatury do pomiaru gazów oraz podobnych urządzeń Właściwe użytkowanie środków ochrony i zabezpieczeń, w tym: 1. aparatów oddechowych i urządzeń ewakuacyjnych na zbiornikowcu 2. odzieży i sprzętu ochronnego 3. aparatów do sztucznego oddychania 4. urządzeń ratunkowych i ewakuacyjnych Podstawowa znajomość praktyk i procedur bezpiecznej pracy, zgodnie z ustawodawstwem i wytycznymi branżowymi oraz bezpieczeństwem osobistym na statku, odnoszących się do zbiornikowców do transportu ropy naftowej i chemikaliów, w tym: 1. środków ostrożności, jakie należy podjąć przy wejściu do zamkniętych przestrzeni 2. środków ostrożności, jakie należy podjąć przed i podczas napraw i prac konserwacyjnych 3. środków bezpieczeństwa dotyczących prac zimnych i gorących 4. bezpieczeństwa elektrycznego 5. listy kontrolnej bezpieczeństwa na statku/nabrzeżu Podstawowa znajomość zasad pierwszej pomocy z odniesieniem do Karty Charakterystyki Bezpieczeństwa Materiałowego (MSDS)	Egzamin i ocena zaświadczeń uzyskanych w zakresie jednego lub kilku następujących wymagań: 1. poświadczona praktyka morska 2. poświadczona praktyka na statku szkolnym 3. poświadczone szkolenie na symulatorze 4. poświadczony program szkoleniowy		Procedury wejść do zamkniętych przestrzeni są przestrzegane. Procedury oraz praktyki bezpiecznej pracy stworzone w celu ochrony załogi i statku są zawsze przestrzegane Odpowiednie środki ochrony i bezpieczeństwa są stosowane prawidłowo Zasady, jakimi należy kierować się przy udzielaniu pierwszej pomocy
Przeprowadzenie działań przeciw pożarowych	Organizacja ochrony przeciwpożarowej zbiornikowca oraz podejmowane działania. Zagrożenia pożarowe związane z obsługą ładunku i transportem niebezpiecznych i szkodliwych cieczy luzem. Środki przeciwpożarowe wykorzystywane do gaszenia pożarów ropy naftowej i chemikaliów. Działanie stacjonarnych systemów gaszenia pianą. Działanie przenośnych systemów gaszenia pianą. Działanie stacjonarnego systemu gaszenia proszkiem. Ograniczenie rozlewu w związku z działaniami przeciwpożarowymi.	Praktyczne ćwiczenia i instruktaż prowadzone w zatwierdzonych i realistycznych warunkach szkolenia (np. symulacja warunków pokładowych) oraz, tam gdzie to możliwe i ma to zastosowanie, w ciemności		Czynności wstępne i następujące podjęte po pozyskaniu wiedzy o pożarze na pokładzie są zgodne z przyjętymi praktykami i procedurami. Działanie podjęte po usłyszeniu sygnału alarmowego jest odpowiednie do charakteru sygnalizowanej sytuacji awaryjnej i zgodne z ustalonymi procedurami. Ubiór i wyposażenie są odpowiednie do charakteru działań przeciwpożarowych. Czas i sekwencja działań indywidualnych są odpowiednie do przeważających okoliczności i warunków. Gaszenie pożarów przy użyciu odpowiednich procedur, technik i środków przeciwpożarowych.
Reakcja na niebezpieczeństwo	Podstawowa znajomość procedur awaryjnych, w tym również awaryjnego wyłączenia.	Egzamin i ocena zaświadczeń uzyskanych w zakresie jednego lub kilku następujących wymagań: 1. poświadczona praktyka morska 2. poświadczona praktyka na statku szkolnym 3. poświadczone szkolenie na symulatorze 4. poświadczony program szkoleniowy		Rodzaj i wpływ niebezpieczeństwa są szybko identyfikowane, a podjęte działania są zgodne z procedurami i planami awaryjnymi
Podejmowanie środków ostrożności w celu zapobieżenia zanieczyszczeniom środowiska spowodowanym uwolnieniem ropy naftowej lub chemikaliów	Podstawowa znajomość wpływu skażenia ropą naftową i chemikaliami na życie ludzkie i morskie Podstawowa znajomość procedur statku dotyczących zapobiegania zanieczyszczeniom. Podstawowa wiedza o środkach, jakie należy podjąć w przypadku wycieku, w tym również konieczności: 1. przekazania odpowiednich informacji osobom odpowiedzialnym 2. pomocy we wdrażaniu procedur statku dotyczących izolacji wycieków	Egzamin i ocena zaświadczeń uzyskanych w zakresie jednego lub kilku następujących wymagań: 1. poświadczona praktyka morska 2. poświadczona praktyka na statku szkolnym 3. poświadczone szkolenie na symulatorze 4. poświadczony program szkoleniowy		Procedury określone w celu ochrony środowiska są zawsze przestrzegane

Tabela A-V/1-1-2

Minimalny standard kompetencji dla szkolenia wyższego stopnia w zakresie obsługi ładunku zbiornikowca do przewozu produktów naftowych

Kolumna 1	Kolumna 2	Kolumna 3		Kolumna 4
Kompetencje	Wiedza, zrozumienie i biegłość	Metody demonstrowania kompetencji		Kryteria oceny kompetencji
Zdolność do bezpiecznego wykonywania i monitorowania wszelkich działań w zakresie obsługi ładunku	Budowa i cechy zbiornikowca do przewozu produktów naftowych Znajomość budowy, systemów i wyposażenia zbiornikowca do przewozu produktów naftowych, w tym: 1. ogólna budowa i układ 2. rozmieszczenie pomp oraz urządzeń sterujących 3. rozmieszczenie zbiorników, rozmieszczenie systemów rurociągów i odpowietrzania zbiorników 4. systemy pomiarowe i alarmy 5. systemy ogrzewania ładunku 6. systemy czyszczenia zbiorników ładunkowych, odgazowywania i zobojętniania 7. system balastowy 8. odpowietrzanie komór ładunkowych i wentylacja pomieszczeń mieszkalnych 9. układ zbiorników na popłuczyny 10. systemy powrotu pary 11. związane z ładunkiem kontrolne systemy elektryczne i elektroniczne 12. wyposażenie ochrony środowiska, w tym Urządzenia do Monitoringu Wyładunku Ropy Naftowej (ODME)	Egzamin i ocena zaświadczeń uzyskanych w zakresie jednego lub kilku następujących wymagań: 1. poświadczona praktyka morska 2. poświadczona praktyka na statku szkolnym 3. poświadczone szkolenie na symulatorze 4. poświadczony program szkoleniowy		Komunikacja jest jasna, zrozumiała i skuteczna. Operacje ładunkowe są realizowane w sposób bezpieczny, uwzględniający budowę, systemy i wyposażenie zbiornikowca. Operacje ładunkowe są planowane, ryzyko jest kontrolowane i wprowadzane zgodnie z przyjętymi zasadami i procedurami w celu zapewnienia bezpieczeństwa działań i uniknięcia skażenia środowiska morskiego. Potencjalna niezgodność z procedurami opisującymi operacje ładunkowe jest bezzwłocznie identyfikowana i eliminowana. Właściwy załadunek, rozmieszczenie i rozładunek towarów sprawia, że warunki stateczności i naprężenia pozostają zawsze w bezpiecznych granicach. Działania i procedury, a także urządzenia statku, wykorzystywane do obsługi ładunku, stosowane są właściwie. Kalibracja i wykorzystanie urządzeń monitorujących i do wykrywania gazu zgodne są z procedurami i praktykami operacyjnymi.
	13. powłoka zbiornika 14. temperatura zbiornika i systemy kontroli ciśnienia 15. systemy przeciwpożarowe Znajomość zasad działania i cech pomp, w tym typów pomp ładunkowych oraz ich bezpiecznego użytkowania Biegłość z zakresu kultury bezpieczeństwa zbiornikowca oraz wdrażania systemu zarządzania bezpieczeństwem Znajomość i zrozumienie systemów monitoringu i bezpieczeństwa, w tym wyłączenia awaryjnego Załadunek, rozładunek, przewóz i opieka nad ładunkiem Zdolność do wykonywania pomiarów i obliczeń ładunkowych Znajomość wpływu ładunków płynnych luzem na przegłębienie, stateczność i odporność konstrukcji na zniszczenie Znajomość i zrozumienie czynności związanych z obsługą produktów naftowych, w tym: 1. plany załadunku i rozładunku 2. balastowanie i usuwanie balastu 3. operacje czyszczenia zbiornika 4. zobojętnianie 5. odgazowywanie		Procedury monitorowania i systemy bezpieczeństwa sprawiają, że wszystkie alarmy są wykrywane bezzwłocznie, a reakcja na ich wystąpienie jest zgodna z ustalonymi procedurami awaryjnymi
	6. przeładunek ze statku na statek 7. procedury załadunku "load on top" 8. płukanie ropy naftowej Tworzenie i stosowanie planów działań ładunkowych, procedur i list kontrolnych. Zdolność do kalibracji i użytkowania systemów, aparatury i urządzeń do monitoringu i wykrywania gazu. Zdolność do zarządzania personelem i nadzorowania go przy obowiązkach związanych z ładunkiem.		Personel ma przydzielone zadania i został poinformowany o procedurach i normach pracy, jakich należy przestrzegać, w sposób właściwy oraz zgodnie z praktykami bezpiecznej pracy
Znajomość fizycznych i chemicznych właściwości ładunków naftowych	Znajomość i zrozumienie fizycznych i chemicznych właściwości ładunków naftowych Rozumienie informacji zawartych w Karcie Charakterystyki Bezpieczeństwa Materiałowego (MSDS)	Egzamin i ocena zaświadczeń uzyskanych w zakresie jednego lub kilku następujących wymagań: 1. poświadczona praktyka morska 2. poświadczona praktyka na statku szkolnym 3. poświadczone szkolenie na symulatorze 4. poświadczony program szkoleniowy	Zasoby informacji dotyczące identyfikacji właściwości i cech produktów naftowych oraz powiązanych gazów, a także ich wpływu na bezpieczeństwo, środowisko i funkcjonowanie statku są wykorzystywane w sposób skuteczny
Podejmowanie środków ostrożności w celu zapobiegania zagrożeniom	Znajomość i zrozumienie zagrożeń i środków kontroli związanych z obsługą ładunku zbiornikowca do przewozu produktów naftowych, w tym: 1. toksyczność 2. łatwopalność i wybuchowość 3. zagrożenia dla zdrowia 4. skład gazu obojętnego 5. zagrożenia elektrostatyczne Znajomość i zrozumienie zagrożeń braku zgodności z odpowiednimi przepisami prawa	Egzamin i ocena zaświadczeń uzyskanych w zakresie jednego lub kilku następujących wymagań: 1. poświadczona praktyka morska 2. poświadczona praktyka na statku szkolnym 3. poświadczone szkolenie na symulatorze 4. poświadczony program szkoleniowy	Zagrożenia ze strony ładunku dla statku i personelu, związane z obsługą ładunku zbiornikowca do przewożenia produktów naftowych, są prawidłowo identyfikowane i podejmowane są właściwe działania kontrolne
Przestrzeganie zasad bezpieczeństwa i higieny pracy	Znajomość i zrozumienie praktyk bezpiecznej pracy, w tym oceny ryzyka i bezpieczeństwa osobistego na statku, odpowiednich dla zbiornikowców do przewozu ropy naftowej: 1. środki ostrożności, jakie należy podjąć wchodząc do zamkniętych przestrzeni, w tym również prawidłowe użycie różnych rodzajów aparatów oddechowych 2. środki ostrożności, jakie należy podjąć przed i podczas napraw i prac konserwacyjnych 3. środki ostrożności przy pracach zimnych i na gorących 4. środki ostrożności związane z bezpieczeństwem elektrycznym 5. użycie odpowiednich środków ochrony osobistej (PPE)	Egzamin i ocena zaświadczeń uzyskanych w zakresie jednego lub kilku następujących wymagań: 1. poświadczona praktyka morska 2. poświadczona praktyka na statku szkolnym 3. poświadczone szkolenie na symulatorze 4. poświadczony program szkoleniowy	Procedury stworzone w celu ochrony personelu oraz statku są zawsze przestrzegane Praktyki bezpiecznej pracy są przestrzegane oraz wykorzystywane są właściwie odpowiednie środki ochrony i bezpieczeństwa Zasady pracy są zgodne z wymogami legislacyjnymi, kodeksem pracy, zezwoleniami na pracę i regulacjami środowiskowymi Prawidłowe używanie aparatów oddechowych Procedury wejść do zamkniętych przestrzeni są przestrzegane
Reakcja na niebezpieczeństwo	Znajomość i zrozumienie procedur alarmowych na zbiornikowcu do przewozu produktów naftowych, obejmujących: 1. plany awaryjne statku 2. awaryjne zaprzestanie obsługi ładunku 3. działania, jakie mają. zostać podjęte w przypadku awarii systemów lub usług krytycznych dla obsługi ładunku 4. działania przeciwpożarowe na zbiornikowcach do przewozu produktów naftowych 5. działania ratownicze w zamkniętej przestrzeni 6. wykorzystanie Karty Charakterystyki Bezpieczeństwa Materiałowego (MSDS) Działania, jakie należy podjąć po kolizji, wejściu na mieliznę czy wycieku. Znajomość medycznych procedur pierwszej pomocy na pokładzie zbiornikowców do przewozu produktów naftowych	Egzamin i ocena zaświadczeń uzyskanych w zakresie jednego lub kilku następujących wymagań: 1. poświadczona praktyka morska 2. poświadczona praktyka na statku szkolnym 3. poświadczone szkolenie na symulatorze 4. poświadczony program szkoleniowy	Rodzaj i wpływ niebezpieczeństwa są szybko identyfikowane, a podjęte działania są zgodne z ustalonymi procedurami i planami awaryjnymi Porządek priorytetów oraz poziomy i ramy czasowe dostarczania raportów i informowania załogi na pokładzie, odpowiadają charakterowi sytuacji awaryjnej i odzwierciedlają nagłość problemu. Procedury ewakuacji, awaryjnego wyłączenia oraz izolacji odpowiadają charakterowi sytuacji awaryjnej i są wdrażane bezzwłocznie Identyfikacja medycznej sytuacji awaryjnej oraz działania podjęte w tym zakresie są zgodne z obowiązującą praktyką pierwszej pomocy oraz wytycznymi międzynarodowymi
Podejmowanie działań w celu uniknięcia skażenia środowiska	Zrozumienie procedur zapobiegających skażeniu atmosfery i środowiska	Egzamin i ocena zaświadczeń uzyskanych w zakresie jednego lub kilku następujących wymagań: 1. poświadczona praktyka morska 2. poświadczona praktyka na statku szkolnym 3. poświadczone szkolenie na symulatorze 4. poświadczony program szkoleniowy	Działania są prowadzone zgodnie z zatwierdzonymi zasadami i procedurami mającymi na celu uniknięcie skażenia środowiska
Monitorowanie i zapewnianie zgodności z wymogami prawnymi	Znajomość i zrozumienie odpowiednich przepisów Międzynarodowej Konwencji o Zapobieganiu Zanieczyszczaniu Morza przez Statki (MARPOL), ze zmianami, oraz innych instrumentów IMO, wytycznych branżowych i powszechnie stosowanych uregulowań portowych	Egzamin i ocena zaświadczeń uzyskanych w zakresie jednego lub kilku następujących wymagań: 1. poświadczona praktyka morska 2. poświadczona praktyka na statku szkolnym 3. poświadczone szkolenie na symulatorze 4. poświadczony program szkoleniowy	Sposób postępowania z ładunkiem jest zgodny z odpowiednimi instrumentami IMO oraz ustalonymi normami przemysłowymi i kodeksami bezpiecznej pracy

Tabela A-V/1-1-3

Minimalny standard kompetencji dla szkolenia wyższego stopnia w zakresie obsługi ładunku zbiornikowca do przewozu chemikaliów

Kolumna 1	Kolumna 2	Kolumna 3	Kolumna 4
Kompetencje	Wiedza, zrozumienie i biegłość	Metody demonstrowania kompetencji	Kryteria oceny kompetencji
Zdolność do bezpiecznego wykonywania i monitorowania wszelkich działań w zakresie obsługi ładunku	Budowa i cechy zbiornikowca do przewozu chemikaliów Znajomość budowy, systemów i wyposażenia zbiornikowca do przewozu produktów naftowych, w tym: 1. ogólna budowa i układ 2. rozmieszczenie pomp oraz urządzeń sterujących 3. budowa i układ zbiorników. 4. systemy rurociągów i drenażu 5. systemy oraz alarmy kontroli ciśnienia i temperatury zbiornika oraz rurociągu ładunkowego 6. systemy i alarmy kontroli pomiarowej 7. systemy wykrywania gazu 8. systemy podgrzewania i schładzania ładunku 9. systemy oczyszczania zbiorników 10. systemu kontroli środowiska zbiorników ładunkowych 11. systemy balastowe 12. odpowietrzanie komór ładunkowych i wentylacja pomieszczeń mieszkalnych 13. systemy powrotu/odzysku pary 14. systemy przeciwpożarowe	Egzamin i ocena zaświadczeń uzyskanych w zakresie jednego lub kilku następujących wymagań: 1. poświadczona praktyka morska 2. poświadczona praktyka na statku szkolnym 3. poświadczone szkolenie na symulatorze 4. poświadczony program szkoleniowy	Komunikacja jest jasna, zrozumiała i skuteczna Operacje ładunkowe są realizowane w sposób bezpieczny, uwzględniając budowę, systemy i wyposażenie zbiornikowca Operacje ładunkowe są planowane, ryzyko jest kontrolowane i wprowadzane zgodnie z przyjętymi zasadami i procedurami w celu zapewnienia bezpieczeństwa działań i uniknięcia skażenia środowiska morskiego
	15. materiał i powłoki zbiorników, rurociągów i elementów mocujących .16 zarządzanie zbiornikami na popłuczyny Znajomość zasad działania i cech pomp, w tym typów pomp ładunkowych oraz ich bezpiecznego użytkowania Biegłość z zakresu kultury bezpieczeństwa zbiornikowca oraz wdrażania systemu zarządzania bezpieczeństwem Znajomość i zrozumienie systemów monitoringu i bezpieczeństwa, w tym systemu wyłączenia awaryjnego Załadunek, rozładunek, przewóz i opieka nad ładunkiem Zdolność do wykonywania pomiarów i obliczeń ładunkowych Znajomość wpływu ładunków płynnych luzem na przegłębienie, stateczność i odporność konstrukcji na zniszczenie Znajomość i zrozumienie operacji związanych z obsługą chemikaliów, w tym, m.in.: 1. plany załadunku i rozładunku 2. balastowanie i usuwanie balastu 3. operacje czyszczenia zbiornika 4. kontrola atmosfery zbiornika		Procedury monitorowania i systemy bezpieczeństwa sprawiają, że wszystkie alarmy są wykrywane bezzwłocznie, a reakcja na ich wystąpienie jest zgodna z ustalonymi procedurami Właściwy załadunek, rozmieszczenie i rozładunek towarów sprawia, że warunki stateczności i naprężenia pozostają zawsze w bezpiecznych granicach. Potencjalna niezgodność z procedurami opisującymi operacje ładunkowe jest bezzwłocznie identyfikowana i eliminowana Działania i procedury, a także urządzenia statku, wykorzystywane do obsługi ładunku, identyfikowane i stosowane są właściwie
	5. zobojętnianie 6. odgazowywanie 7. przeładunek ze statku na statek 8. wymogi w zakresie hamowania reakcji chemicznych oraz stabilizacji 9. wymogi w zakresie ogrzewania i schładzania oraz konsekwencje dla ładunków sąsiednich 10. zgodność i segregacja ładunku 11. ładunek o wysokiej lepkości .12 działania dotyczące pozostałości ładunku .13 wejście do zbiornika Opracowanie i stosowanie planów działań związanych z ładunkiem, procedur i list kontrolnych Zdolność do kalibracji i użytkowania systemów, aparatury i urządzeń do monitoringu i wykrywania gazu Zdolność do zarządzania personelem i nadzorowania go przy obowiązkach związanych z ładunkiem		Kalibracja i wykorzystanie urządzeń monitorujących i do wykrywania gazu zgodne są z procedurami i praktykami operacyjnymi dotyczącymi bezpieczeństwa Personel ma przydzielone zadania i został poinformowany o procedurach i normach pracy, jakich należy przestrzegać, w sposób właściwy oraz zgodnie z praktykami bezpiecznej pracy
Znajomość fizycznych i chemicznych właściwości ładunków chemicznych	Znajomość i zrozumienie fizycznych i chemicznych właściwości płynnych substancji szkodliwych, obejmujące: 1. kategorie ładunków chemicznych (żrące, toksyczne, łatwopalne, wybuchowe) 2. grupy produktów chemicznych i zastosowanie przemysłowe 3. reakcyjność ładunku Rozumienie informacji zawartych w Karcie Charakterystyki Bezpieczeństwa Materiałowego (MSDS)	Egzamin i ocena zaświadczeń uzyskanych w zakresie jednego lub kilku następujących wymagań: 1. poświadczona praktyka morska 2. poświadczona praktyka na statku szkolnym 3. poświadczone szkolenie na symulatorze 4. poświadczony program szkoleniowy	Zasoby informacji dotyczące identyfikacji właściwości i charakterystyk płynnych substancji szkodliwych oraz powiązanych gazów, a także ich wpływu na bezpieczeństwo, środowisko i funkcjonowanie statku są wykorzystywane w sposób skuteczny
Podejmowanie środków ostrożności w celu zapobiegania zagrożeniom	Znajomość i zrozumienie zagrożeń i środków kontroli związanych z funkcjonowaniem zbiornikowca do przewozu chemikaliów, w tym.: 1. palność i wybuchowość 2. toksyczność 3. zagrożenia dla zdrowia 4. skład gazu obojętnego 5. zagrożenia elektrostatyczne 6. reakcyjność 7. właściwości żrące 8. ładunek o niskiej temperaturze wrzenia 9. ładunek o wysokiej gęstości 10. ładunek tężejący 11. ładunek polimeryzujący Znajomość i zrozumienie zagrożeń braku zgodności z odpowiednimi przepisami prawa	Egzamin i ocena zaświadczeń uzyskanych w zakresie jednego lub kilku następujących wymagań: 1. poświadczona praktyka morska 2. poświadczona praktyka na statku szkolnym 3. poświadczone szkolenie na symulatorze 4. poświadczony program szkoleniowy	Zagrożenia ze strony ładunku dla statku i personelu, związane z obsługą ładunku zbiornikowca do przewożenia chemikaliów, są prawidłowo identyfikowane i podejmowane są właściwe działania kontrolne
Przestrzeganie zasad bezpieczeństwa i higieny pracy	Znajomość i zrozumienie praktyk bezpiecznej pracy, w tym oceny ryzyka i bezpieczeństwa osobistego na statku, odpowiednich dla zbiornikowców do przewozu chemikaliów: 1. środki ostrożności, jakie należy podjąć wchodząc do zamkniętych przestrzeni, w tym również prawidłowe użycie różnych rodzajów aparatów oddechowych 2. środki ostrożności, jakie należy podjąć przez i podczas napraw i prac konserwacyjnych 3. środki ostrożności przy pracach zimnych i gorących 4. środki ostrożności związane z bezpieczeństwem elektrycznym 5. użycie odpowiednich środków ochrony osobistej (PPE)	Egzamin i ocena zaświadczeń uzyskanych w zakresie jednego lub kilku następujących wymagań: 1. poświadczona praktyka morska 2. poświadczona praktyka na statku szkolnym 3. poświadczone szkolenie na symulatorze 4. poświadczony program szkoleniowy	Procedury stworzone w celu ochrony personelu oraz statku są zawsze przestrzegane Praktyki bezpiecznej pracy są przestrzegane oraz wykorzystywane są właściwie odpowiednie środki ochrony i bezpieczeństwa Zasady pracy są zgodne z wymogami legislacyjnymi, kodeksem pracy, zezwoleniami na pracę i regulacjami środowiskowymi Prawidłowe używanie aparatów oddechowych Procedury wejść do zamkniętych przestrzeni są przestrzegane
Reakcja na niebezpieczeństwo	Znajomość i zrozumienie procedur alarmowych na zbiornikowcu do przewozu produktów naftowych, obejmujących: 1. plany awaryjne statku 2. awaryjne zaprzestanie obsługi ładunku 3. działania, jakie mają zostać podjęte w przypadku awarii systemów lub usług krytycznych dla obsługi ładunku 4. działania przeciwpożarowe na zbiornikowcach do przewozu chemikaliów 5. działania ratownicze w zamkniętej przestrzeni 6. reakcyjność ładunku 7. wyrzucenie ładunku za burtę 8. wykorzystanie Karty Charakterystyki Bezpieczeństwa Materiałowego (MSDS) Działania, jakie należy podjąć po kolizji, wejściu na mieliznę czy wycieku Znajomość medycznych procedur pierwszej pomocy na pokładzie zbiornikowców do przewozu chemikaliów, w odniesieniu do Wytycznych o Pierwszej Pomocy Medycznej do Wykorzystania przy Wypadkach Obejmujących Materiały Niebezpieczne (MFAG)	Egzamin i ocena zaświadczeń uzyskanych w zakresie jednego lub kilku następujących wymagań: 1. poświadczona praktyka morska 2. poświadczona praktyka na statku szkolnym 3. poświadczone szkolenie na symulatorze 4. poświadczony program szkoleniowy	Rodzaj i wpływ niebezpieczeństwa są szybko identyfikowane, a podjęte działania są zgodne z ustalonymi procedurami i planami awaryjnymi. Porządek priorytetów oraz poziomy i ramy czasowe dostarczania raportów i informowania załogi na pokładzie odpowiadają charakterowi sytuacji awaryjnej i odzwierciedlają nagłość problemu. Procedury ewakuacji, awaryjnego wyłączenia oraz izolacji odpowiadają charakterowi sytuacji awaryjnej i są wdrażane bezzwłocznie. Identyfikacja medycznej sytuacji awaryjnej oraz działania podjęte w tym zakresie są zgodne z obowiązującą praktyką pierwszej pomocy oraz wytycznymi międzynarodowymi.
Podejmowanie działań w celu uniknięcia skażenia środowiska	Zrozumienie procedur zapobiegających skażeniu atmosfery i środowiska	Egzamin i ocena zaświadczeń uzyskanych w zakresie jednego lub kilku następujących wymagań: 1. poświadczona praktyka morska 2. poświadczona praktyka na statku szkolnym 3. poświadczone szkolenie na symulatorze 4. poświadczony program szkoleniowy	Działania są prowadzone zgodnie z zatwierdzonymi zasadami i procedurami mającymi na celu uniknięcie skażenia środowiska
Monitorowanie i zapewnianie zgodności z wymogami prawnymi	Znajomość i zrozumienie odpowiednich przepisów Międzynarodowej Konwencji w sprawie Zapobiegania Skażeniom ze Statków (MARPOL), oraz innych instrumentów IMO, wytycznych branżowych oraz powszechnie stosowanych uregulowań portowych Biegłość w korzystaniu z Kodeksu IBC oraz powiązanych dokumentów	Egzamin i ocena zaświadczeń uzyskanych w zakresie jednego lub kilku następujących wymagań: 1. poświadczona praktyka morska 2. poświadczona praktyka na statku szkolnym 3. poświadczone szkolenie na symulatorze 4. poświadczony program szkoleniowy	Sposób postępowania z ładunkiem jest zgodny z odpowiednimi instrumentami IMO oraz ustalonymi normami przemysłowymi i kodeksami bezpiecznej pracy

Sekcja A-V/1-2

Wymogi minimalne w zakresie wyszkolenia i kwalifikacji kapitanów, oficerów i marynarzy pełniących służbę na zbiornikowcach do przewozu gazów skroplonych

Standard kompetencji

1. Każdy kandydat ubiegający się o wydanie świadectwa szkolenia podstawowego w zakresie obsługi zbiornikowców do przewozu gazów skroplonych powinien zostać zobowiązany do:

1. zademonstrowania kompetencji do wykonywania zadań, obowiązków i odpowiedzialności wymienionych w kolumnie 1 tabeli A-V/1-2-1; oraz

2. przedstawienia dowodu uzyskania:

2.1. minimalnej wiedzy, zrozumienia i biegłości wymienionych w kolumnie 2 tabeli A-V/1-2-1; oraz

2.2. wymaganego standardu kompetencji zgodnie z metodami demonstrowania oraz kryteriami oceny, przedstawionymi w kolumnach 3 i 4 tabeli A-V/1-2-1.

2. Każdy kandydat ubiegający się o wydanie świadectwa szkolenia wyższego stopnia w zakresie obsługi ładunków zbiornikowców do przewozu produktów naftowych powinien zostać zobowiązany do:

1. zademonstrowania kompetencji do wykonywania zadań, obowiązków i odpowiedzialności wymienionych w kolumnie 1 tabeli A-V/1-2-2; oraz

2. przedstawienia dowodu uzyskania:

2.1. minimalnej wiedzy, zrozumienia i biegłości wymienionych w kolumnie 2 tabeli A-V/1-2-2; oraz

2.2. wymaganego standardu kompetencji zgodnie z metodami demonstrowania oraz kryteriami oceny, przedstawionymi w kolumnach 3 i 4 tabeli A-V/1-2-2.

Tabela A-V/1-2-1

Minimalny standard kompetencji dla szkolenia podstawowego w zakresie obsługi ładunku zbiornikowca do przewozu gazów skroplonych

Kolumna 1	Kolumna 2		Kolumna 3		Kolumna 4
Kompetencje	Wiedza, zrozumienie i biegłość		Metody demonstrowania kompetencji		Kryteria oceny kompetencji
Działanie na rzecz bezpiecznego funkcjonowania zbiornikowca do przewozu gazów skroplonych	Budowa i charakterystyka operacyjna zbiornikowca do przewozu gazów skroplonych Podstawowa znajomość zbiornikowców do przewozu gazów skroplonych 1. typy zbiornikowców do przewozu gazów skroplonych 2. ogólna budowa i układ		Egzamin i ocena zaświadczeń uzyskanych w zakresie jednego lub kilku następujących wymagań: 1. poświadczona praktyka morska 2. poświadczona praktyka na statku szkolnym 3. poświadczone szkolenie na symulatorze		Komunikacja w obszarze odpowiedzialności jest jasna i skuteczna Obsługa ładunków prowadzona jest zgodnie z przyjętymi zasadami i procedurami bezpieczeństwa
	Podstawowa znajomość obsługi ładunku:. 1 rurociągi i zawory 2. urządzenia do obsługi ładunku 3. załadunek, rozładunek oraz dbałość podczas przewozu 4. system awaryjnego wyłączenia (ESD) 5. czyszczenie zbiorników ładunkowych, usuwanie ładunku, odgazowywanie i zobojętnianie Podstawowa znajomość właściwości fizycznych gazów skroplonych:. 1. właściwości i cechy 2. ciśnienie i temperatura, w tym stosunek ciśnienia pary do jej temperatury 3. rodzaje generowania ładunków elektrostatycznych 4. symbole chemiczne Znajomość i zrozumienie kultury bezpieczeństwa zbiornikowca i zarządzania bezpieczeństwem		4. poświadczony program szkoleniowy
Podejmowanie środków ostrożności w celu zapobiegania zagrożeniom	Podstawowa znajomość zagrożeń związanych z eksploatacją zbiornikowców, w tym: 1. zagrożenia zdrowia 2. zagrożenia dla środowiska 3. niebezpieczeństwa reakcji 4. niebezpieczeństwa korozji 5. niebezpieczeństwa wybuchu i zapłonu 6. źródła zapłonu 7. zagrożenia elektrostatyczne 8. niebezpieczeństwa związane z toksycznością, 9. wydostawanie się par i oparów 10. ekstremalnie niskie temperatury 11. zagrożenia związane z ciśnieniem Podstawowa znajomość opanowywania zagrożeń 1. techniki zobojętniania, osuszania i monitorowania 2. przedsięwzięcia antystatyczne 3. wentylacja 4. segregacja 5. stosowanie inhibitorów ładunku 6. znaczenie porównywalności materiałów		Egzamin i ocena zaświadczeń uzyskanych w zakresie jednego lub kilku następujących wymagań: 1. poświadczona praktyka morska 2. poświadczona praktyka na statku szkolnym 3. poświadczone szkolenie na symulatorze 4. poświadczony program szkoleniowy	Prawidłowo identyfikuje, korzystając z MSDS, zagrożenia dla statku i załogi związane z ładunkiem oraz podejmuje odpowiednie działania zgodnie z ustalonymi procedurami Identyfikacja i działania po pozyskaniu wiedzy o niebezpieczeństwie wypełniają ustalone procedury oraz są zgodne z dobrymi praktykami
	7. kontrola atmosferyczna 8. badanie gazów Rozumienie informacji w Karcie Charakterystyki Bezpieczeństwa Materiałowego (MSDS)
Stosowanie środków ostrożności w zakresie ochrony zdrowia i bezpieczeństwa	Funkcjonowanie i właściwe użytkowanie aparatury do pomiaru gazów oraz podobnych urządzeń Właściwe użytkowanie środków ochrony i zabezpieczeń, w tym: 1. aparatów oddechowych i urządzeń ewakuacyjnych na zbiornikowcu 2. odzieży i wyposażenia ochronnego 3. aparatów do sztucznego oddychania 4. urządzeń ratowniczych i ewakuacyjnych Podstawowa znajomość praktyk i procedur bezpiecznej pracy zgodnie z ustawodawstwem i wytycznymi branżowymi oraz bezpieczeństwem osobistym na statku, odnoszącymi się do zbiornikowców do przewozu gazów skroplonych, w tym: 1. środków ostrożności, jakie należy podjąć przy wejściu do zamkniętych przestrzeni 2. środków ostrożności, jakie należy podjąć przez i podczas napraw i prac konserwacyjnych 3. środków bezpieczeństwa dotyczących prac zimnych i gorących 4. bezpieczeństwa elektrycznego 5. listy kontrolnej bezpieczeństwa na statku/nabrzeżu	Egzamin i ocena zaświadczeń uzyskanych w zakresie jednego lub kilku następujących wymagań: 1. poświadczona praktyka morska 2. poświadczona praktyka na statku szkolnym 3. poświadczone szkolenie na symulatorze 4. poświadczony program szkoleniowy		Procedury wejść do zamkniętych przestrzeni są przestrzegane Procedury oraz praktyki bezpiecznej pracy stworzone w celu ochrony załogi i statku są zawsze przestrzegane Odpowiednie środki ochrony i bezpieczeństwa są używane prawidłowo
	Podstawowa znajomość zasad pierwszej pomocy z odniesieniem do Karty Charakterystyki Bezpieczeństwa Materiałowego (MSDS)			Zasady, jakimi należy kierować się przy udzielaniu pierwszej pomocy
Przeprowadzanie działań przeciwpożarowych	Organizacja ochrony przeciwpożarowej zbiornikowca oraz podejmowane działania Specjalnie zagrożenia związane z obsługą ładunku i przewozem gazów płynnych luzem. Środki przeciwpożarowe wykorzystywane do gaszenia pożarów gazów. Działanie stacjonarnych systemów gaszenia pianą. Działanie przenośnych systemów gaszenia pianą. Działanie stacjonarnego systemu gaszenia proszkiem. Podstawowa znajomość sposobów izolacji wycieków w związku z działaniami przeciwpożarowymi.	Praktyczne ćwiczenia i instruktaż prowadzone w zatwierdzonych i rzeczywiście realistycznych warunkach szkolenia (np. symulacja warunków pokładowych) oraz, tam gdzie to możliwe i ma to zastosowanie, w ciemności		Czynności wstępne i następujące podjęte po pozyskaniu wiedzy o zagrożeniu są zgodne z przyjętymi praktykami i procedurami. Działanie podjęte po usłyszeniu sygnału alarmowego jest właściwe do charakteru sygnalizowanej sytuacji awaryjnej i zgodne z ustalonymi procedurami. Ubiór i wyposażenie są odpowiednie do charakteru działań przeciwpożarowych. Czas i sekwencja działań indywidualnych są odpowiednie do przeważających okoliczności i warunków. Pożar zostaje ugaszony przy użyciu odpowiednich procedur, technik i środków przeciwpożarowych.
Reakcja na niebezpieczeństwo	Podstawowa znajomość procedur awaryjnych, w tym również awaryjnego wyłączenia.	Egzamin i ocena zaświadczeń uzyskanych w zakresie jednego lub kilku następujących wymagań: 1. poświadczona praktyka morska 2. poświadczona praktyka na statku szkolnym 3. poświadczone szkolenie na symulatorze 4. poświadczony program szkoleniowy		Rodzaj i wpływ niebezpieczeństwa są szybko identyfikowane, a podjęte działania są zgodne z procedurami i planami awaryjnymi
Podejmowanie środków ostrożności w celu zapobieżenia zanieczyszczeniom środowiska spowodowanym uwolnieniem gazów skroplonych	Podstawowa znajomość wpływu skażenia na życie ludzkie i morskie Podstawowa znajomość procedur statku dotyczących zapobiegania skażeniom Podstawowa wiedza o środkach, jakie należy podjąć w przypadku wycieku, w tym również konieczności: 1. przekazania odpowiednich informacji osobom odpowiedzialnym 2. pomocy we wdrażaniu procedur statku dotyczących izolacji wycieków 3. zapobiegania pęknięciom kruchym	Egzamin i ocena zaświadczeń uzyskanych w zakresie jednego lub kilku następujących wymagań: 1. poświadczona praktyka morska 2. poświadczona praktyka na statku szkolnym 3. poświadczone szkolenie na symulatorze 4. poświadczony program szkoleniowy		Procedury stworzone w celu ochrony środowiska są zawsze przestrzegane

Tabela A-V/1-2-2

Minimalny standard kompetencji dla szkolenia wyższego stopnia w zakresie obsługi ładunku zbiornikowca do przewozu gazów skroplonych

Kolumna 1	Kolumna 2	Kolumna 3		Kolumna 4
Kompetencje	Wiedza, zrozumienie i biegłość	Metody demonstrowania kompetencji		Kryteria oceny kompetencji
Zdolność do bezpiecznego wykonywania i monitorowania wszystkich działań w zakresie obsługi ładunku	Budowa i cechy zbiornikowca do przewozu gazów skroplonych Znajomość budowy, systemów i wyposażenia zbiornikowca do przewozu gazów skroplonych, w tym: 1. rodzaje zbiornikowców do przewozu gazów skroplonych oraz budowa zbiorników ładunkowych 2. ogólna budowa i układ 3. systemy izolacji ładunku, w tym materiały konstrukcyjnego i izolacyjne 4. urządzenia i aparatura do obsługi ładunku, w tym: 1. pompy ładunkowe i ich rozmieszczenie 2. rurociągi ładunkowe i zawory 3. urządzenia rozprężające 4. ekrany płomieni 5. systemy monitorowania temperatury 6. zbiornik ładunkowy -systemy monitorowania poziomu 7. systemy monitorowania i kontroli ciśnienia w zbiorniku 5. system utrzymywania temperatury ładunku	Egzamin i ocena zaświadczeń uzyskanych w zakresie jednego lub kilku następujących wymagań: 1. poświadczona praktyka morska 2. poświadczona praktyka na statku szkolnym 3. poświadczone szkolenie na symulatorze 4. poświadczony program szkoleniowy		Komunikacja jest jasna, zrozumiała i skuteczna. Obsługa ładunku wykonywana jest w sposób bezpieczny, przy uwzględnieniu budowy, systemów i wyposażenia zbiornikowca do przewozu gazów skroplonych. Operacje przepompowywania są realizowane zgodnie z przyjętymi zasadami i procedurami i odpowiednio do rodzaju ładunku. Obsługa ładunku jest planowana, ryzyko jest kontrolowane i wprowadzane zgodnie z przyjętymi zasadami i procedurami w celu zapewnienia bezpieczeństwa działań i uniknięcia skażenia środowiska morskiego.
	6. kontrola atmosfery w zbiorniku (gaz obojętny, azot), w tym systemy składowania, generowania i dystrybucji 7. systemy ogrzewania koferdamu 8. systemy wykrywania gazu 9. system balastowy 10. systemy odparowywania 11. systemy ponownego skraplania 12. system awaryjnego zamknięcia ładunku (ESD) 13. systemy przepływu nadzorowanego Znajomość zasad działania i charakterystyk pomp, w tym typów pomp ładunkowych oraz ich bezpiecznego użytkowania Załadunek, rozładunek, obsługa ładunku Znajomość wpływu ładunków płynnych luzem na przegłębienie, stateczność i odporność konstrukcji na zniszczenie Biegłość z zakresu kultury bezpieczeństwa zbiornikowca oraz wdrażania wymogów zarządzania bezpieczeństwem			Właściwy załadunek, rozmieszczenie i rozładunek gazów skroplonych sprawia, że warunki stateczności i naprężenia pozostają zawsze w bezpiecznych granicach. Potencjalna niezgodność z procedurami opisującymi operacje ładunkowe jest bezzwłocznie identyfikowana i eliminowana. Działania i procedury prawidłowo identyfikują i w pełni wykorzystują odpowiednie urządzenia statku.
	Biegłość w stosowaniu bezpiecznych przygotowań, procedur i list kontrolnych wobec wszystkich działań w zakresie obsługi ładunku, w tym: 1. po dokowaniu i załadunku: 1. badanie zbiorników 2. zobojętnianie (redukcja tlenu, redukcja punktu rosy) 3. napełnienie 4. schłodzenie 5. załadunek 6. usuwanie balastu 7. próbkowanie, w tym próbkowanie w układzie zamkniętym 2. podróż morska: 1. schłodzenie 2. utrzymywanie ciśnienia 3. odparowywanie 4. hamowanie reakcji 3. rozładunek: 1. rozładunek: 2. balastowanie 3. systemy demontażu i oczyszczania 4. systemy usuwania cieczy ze zbiornika 4. przygotowania przed dokowaniem: 1. podgrzanie 2. zobojętnianie 3. odgazowywanie 5. przeładunek ze statku na statek			Kalibracja i wykorzystanie urządzeń monitorujących i do wykrywania gazu zgodne są z procedurami i praktykami operacyjnymi dotyczącymi bezpieczeństwa Procedury monitorowania i systemy bezpieczeństwa sprawiają, że wszystkie alarmy są wykrywane bezzwłocznie, a reakcja na ich wystąpienie jest zgodna z ustalonymi procedurami
	Biegłość w wykonywaniu pomiarów i obliczeń ładunkowych, w tym: 1. faza ciekła 2. faza gazowa 3. Ilość na pokładzie (OBQ) 4. Ilość pozostała na pokładzie (ROB) 5. obliczenia dotyczące odparowywania ładunku Biegłość w zarządzaniu i nadzorowaniu personelu w zakresie odpowiedzialności związanych z ładunkiem			Personel ma przydzielone zadania i został poinformowany o procedurach i normach pracy, jakich należy przestrzegać w sposób właściwy oraz zgodnie z praktykami bezpiecznej pracy
	Znajomość i zrozumienie podstawowych zagadnień chemicznych i fizycznych, a także definicji związanych z bezpiecznym masowym przewozem gazów płynnych, w tym: 1. budowa chemiczna gazów 2. właściwości i cechy gazów płynnych (w tym CO2) oraz ich par, w tym: 1. proste prawa dotyczące gazów 2. stany skupienia 3. gęstości cieczy i oparów 4. dyfuzja i mieszanie gazów 5. sprężanie gazów 6. skraplanie i chłodzenie gazów 7. temperatura krytyczna i ciśnienie gazu 8. temperatura zapłonu, dolna i górna granica wybuchu, temperatura samozapłonu 9. kompatybilność, reakcyjność i pozytywna segregacja gazów 10. polimeryzacja 11. ciśnienie pary nasyconej/temperatura odniesienia .12 punkt rosy i punkt wrzenia .13 smarowanie sprężarek .14 powstawanie wodzianów 3. właściwości cieczy 4. charakter i właściwości roztworów 5. wielkości termodynamiczne 6. podstawowe prawa termodynamiki i schematy 7. właściwości materiałów 8. wpływ niskiej temperatury - pęknięcia kruche Rozumienie informacji zawartych w Karcie Charakterystyki Bezpieczeństwa Materiałowego (MSDS)		Egzamin i ocena zaświadczeń uzyskanych w zakresie jednego lub kilku następujących wymagań: 1. poświadczona praktyka morska 2. poświadczona praktyka na statku szkolnym 3. poświadczone szkolenie na symulatorze 4. poświadczony program szkoleniowy	Zasoby informacji dotyczące identyfikacji właściwości i charakterystyk gazów płynnych, a także ich wpływu na bezpieczeństwo, środowisko i funkcjonowanie statku są wykorzystywane w sposób skuteczny
Podejmowanie Środków ostrożności w celu zapobieżenia zagrożeniom	Znajomość i zrozumienie zagrożeń i środków kontroli związanych z funkcjonowaniem zbiornikowca do przewozu gazu płynnego, w tym m.in.: 1. palność 2. wybuchowość 3. toksyczność 4. reakcyjność 5. właściwości żrące 6. zagrożenia zdrowia 7. skład gazu obojętnego 8. zagrożenia elektrostatyczne 9. ładunki polimeryzujące Biegłość w kalibracji i użytkowaniu systemów, aparatury i urządzeń do monitoringu i wykrywania gazu. Znajomość i zrozumienie zagrożeń braku zgodności z odpowiednimi przepisami prawa		Egzamin i ocena zaświadczeń uzyskanych w zakresie jednego lub kilku następujących wymagań: 1. poświadczona praktyka morska 2. poświadczona praktyka na statku szkolnym 3. poświadczone szkolenie na symulatorze 4. poświadczony program szkoleniowy	Zagrożenia ze strony ładunku dla statku i personelu, związane z operacjami ładunkowymi zbiornikowca do przewozu gazu płynnego, są prawidłowo identyfikowane i podejmowane są właściwe działania kontrolne Sposób użytkowania urządzeń do wykrywania gazu jest zgodny z instrukcjami i dobrą praktyką.
Stosowanie środków ochrony zdrowia i bezpieczeństwa pracy	Znajomość i zrozumienie praktyk bezpiecznej pracy, w tym oceny ryzyka i bezpieczeństwa osobistego na statku w zakresie zbiornikowców do przewozu gazów skroplonych, w tym: 1. środki ostrożności, jakie należy podjąć wchodząc do zamkniętych przestrzeni (takich jak pomieszczenia sprężarek), w tym również prawidłowe użycie różnych rodzajów aparatów oddechowych		Egzamin i ocena zaświadczeń uzyskanych w zakresie jednego lub kilku następujących wymagań: 1. poświadczona praktyka morska 2. poświadczona praktyka na statku szkolnym 3. poświadczone szkolenie na symulatorze 4. poświadczony program szkoleniowy	Procedury stworzone w celu ochrony personelu oraz statku są zawsze przestrzegane. Praktyki bezpiecznej pracy są przestrzegane oraz wykorzystywane są właściwie odpowiednie środki ochrony i bezpieczeństwa. Zasady pracy są zgodne z wymogami legislacyjnymi, kodeksem pracy, zezwoleniami na pracę i regulacjami środowiskowymi. Prawidłowe używanie aparatów oddechowych.
	2. środki ostrożności, jakie zostaną podjęte przed i w trakcie prac naprawczych i konserwacyjnych, w tym prace dotyczące pomp, rurociągów, systemów elektrycznych i sterujących 3. środki ostrożności dotyczące obróbki na zimno i na gorąco 4. środki ostrożności związane z bezpieczeństwem elektrycznym 5. użycie odpowiednich środków ochrony osobistej (PPE) 6. zabezpieczenia przed oparzeniem zimnem i odmrożeniem 7. właściwe użycie osobistych środków do monitorowania toksyczności
Reakcja na niebezpieczeństwo	Znajomość i zrozumienie procedur awaryjnych dotyczących zbiornikowców do przewozu gazów skroplonych, w tym: 1. Plany awaryjne statku 2. awaryjne zaprzestanie obsługi ładunku 3. awaryjne zamknięcie zaworu ładunkowego 4. działania, jakie mają zostać podjęte w przypadku awarii systemów lub usług krytycznych dla obsługi ładunku 5. działania przeciwpożarowe na zbiornikowcach do przewozu gazu płynnego 6. wyrzucenie ładunku za burtę 7. działania ratownicze w zamkniętej przestrzeni		Ocena zaświadczeń uzyskanych w zakresie jednego lub kilku następujących wymagań: 1. poświadczona praktyka morska 2. poświadczona praktyka na statku szkolnym 3. poświadczone szkolenie na symulatorze 4. poświadczony program szkoleniowy	Rodzaj i wpływ niebezpieczeństwa są szybko identyfikowane, a podjęte działania są zgodne z ustalonymi procedurami i planami awaryjnymi. Porządek priorytetów oraz poziomy i ramy czasowe dostarczania raportów i informowania załogi na pokładzie, odpowiadają charakterowi sytuacji awaryjnej i odzwierciedlają nagłość problemu. Procedury ewakuacji, awaryjnego wyłączenia oraz izolacji odpowiadają charakterowi sytuacji awaryjnej i są wdrażane bezzwłocznie.
	Działania, jakie należy podjąć po kolizji, wejściu na mieliznę czy wycieku oraz spowinięcia statku przez toksyczne lub łatwopalne opary
	Znajomość medycznych procedur pierwszej pomocy i odtrutek na pokładzie zbiornikowców do przewozu gazu płynnego, w odniesieniu do Wytycznych o Pierwszej Pomocy Medycznej do Wykorzystania przy Wypadkach Obejmujących Materiały Niebezpieczne (MFAG)			Identyfikacja medycznej sytuacji awaryjnej oraz działania podjęte w tym zakresie są zgodne z obowiązującą praktyką pierwszej pomocy oraz wytycznymi międzynarodowymi
Podejmowanie działań w celu uniknięcia skażenia środowiska	Zrozumienie procedur zapobiegających skażeniu środowiska		Ocena zaświadczeń uzyskanych w zakresie jednego lub kilku następujących wymagań: 1. poświadczona praktyka morska 2. poświadczona praktyka na statku szkolnym 3. poświadczone szkolenie na symulatorze 4. poświadczony program szkoleniowy	Działania są prowadzone zgodnie z zatwierdzonymi zasadami i procedurami mającymi na celu uniknięcie skażenia środowiska
Monitorowanie i zapewnianie zgodności z wymogami prawnymi	Znajomość i zrozumienie odpowiednich przepisów Międzynarodowej Konwencji w sprawie Zapobiegania Skażeniom ze Statków (MARPOL) oraz innych instrumentów IMO, wytycznych branżowych oraz powszechnie stosowanych uregulowań portowych Biegłość w korzystaniu z Kodeksu IBC i IGC oraz powiązanych dokumentów		Ocena dowodów uzyskanych z jednego lub więcej z poniższych: 1. poświadczona praktyka morska 2. poświadczona praktyka na statku szkolnym 3. poświadczone szkolenie na symulatorze 4. poświadczony program szkoleniowy	Sposób postępowania z ładunkiem gazu płynnego jest zgodny z odpowiednimi instrumentami IMO oraz ustalonymi normami przemysłowymi i kodeksami bezpiecznej pracy

Sekcja A-V/2

Obowiązkowe minimalne wymagania dotyczące wyszkolenia i kwalifikacji kapitanów, oficerów, marynarzy oraz innego personelu na statkach pasażerskich

Szkolenie zapoznawcze dotyczące zagrożeń na statkach pasażerskich

1 Przed przydzieleniem obowiązków, każdy członek załogi statków pasażerskich uprawiających żeglugę międzynarodową uzyskuje umiejętności odpowiednie do swoich obowiązków i zakresu odpowiedzialności:

Udział w realizacji planów awaryjnych, instrukcji i procedur

.1 zapoznanie się z:

.1.1 ogólnymi środkami bezpieczeństwa na statku;

.1.2 rozmieszczeniem niezbędnego wyposażenia zapewniającego bezpieczeństwo i wyposażenia awaryjnego, obejmującego środki ratunkowe;

.1.3 znaczeniem własnego zachowania w sytuacji zagrożenia; oraz

.1.4 ograniczeniami w korzystaniu z wind podczas zagrożenia.

Udział w skutecznej komunikacji z pasażerami w sytuacji zagrożenia

.2 Zdolność do:

.2.1 porozumiewania się w języku roboczym używanym na statku;

.2.2 niewerbalnego przekazywania informacji dotyczących bezpieczeństwa; oraz

.2.3 rozumienia jednego z języków, w których komunikaty o zagrożeniu mogą być ogłaszane na statku w sytuacji zagrożenia lub podczas alarmów próbnych.

Szkolenie dotyczące bezpieczeństwa dla personelu bezpośrednio obsługującego pasażerów w części pasażerskiej

2 Przed przydzieleniem obowiązków na statku, dodatkowe szkolenia w zakresie bezpieczeństwa wymagane przez prawidło V/2, pkt 6, zapewnia osiągnięcie przez personel następujących umiejętności:

Komunikacja

.1 Zdolność do porozumiewania się z pasażerami w sytuacji zagrożenia, biorąc pod uwagę;

.1.1 język lub języki jakimi pasażerowie posługują się najczęściej na danej trasie;

.1.2 prawdopodobieństwo, iż umiejętność posługiwania się podstawowym zasobem słów w języku angielskim przy udzielaniu instrukcji może umożliwić porozumiewanie się z pasażerem potrzebującym pomocy, bez względu na to czy pasażer i członek załogi posługują się wspólnym językiem;

.1.3 ewentualną potrzebę porozumiewania się w sytuacji zagrożenia w inny sposób, np. poprzez demonstrację, sygnały ręczne lub zwracanie uwagi na rozmieszczenie instrukcji, miejsc zbiórki, środków ratunkowych lub dróg ewakuacyjnych, kiedy komunikacja ustna jest niepraktyczna;

.1.4 zakres, w jakim pełne instrukcje dotyczące bezpieczeństwa zostały przekazane pasażerom w ich ojczystym języku lub językach;

.1.5 języki, w jakich komunikaty o zagrożeniu mogą być nadawane w sytuacji zagrożenia, lub podczas alarmów ćwiczebnych, aby przekazać pasażerom istotne wskazówki i ułatwić członkom załogi udzielanie pomocy pasażerom.

Środki ratunkowe

.2 Umiejętność zademonstrowania pasażerom, jak korzystać z indywidualnych środków ratunkowych.

Procedury okrętowania pasażerów

.3 Zaokrętowanie i wyokrętowanie pasażerów, ze zwróceniem szczególnej uwagi na osoby niepełnosprawne i wymagające pomocy.

Szkolenie w zakresie kierowania tłumem na statku pasażerskim

3 Przed przydzieleniem obowiązków na statku, kapitanowie, oficerowie, marynarze, posiadający kwalifikacje zgodne z rozdziałami II, III i VII oraz personel wyznaczony w rozkładzie alarmowym do pomocy pasażerom w przypadkach zagrożenia muszą:

.1 przejść szkolenie w zakresie kierowania tłumem zgodnie z wymogami prawidła V/2, pkt 7, jak określono w tabeli A-V/2-1;

.2 spełnić wymóg okazania dowodów, iż ukończyli szkolenie zgodnie z wymaganiami zawartymi w tabeli A-V/2-1.

Szkolenie w zakresie zarządzania kryzysowego i zachowań ludzkich

4 Przed przydzieleniem obowiązków na statku, kapitanowie, oficerowie mechanicy, starsi oficerowie, drudzy oficerowie mechanicy oraz wszystkie inne osoby wyznaczone w rozkładzie alarmowym jako odpowiedzialne za bezpieczeństwo pasażerów w sytuacjach zagrożenia muszą:

.1 pomyślnie ukończyć zatwierdzone szkolenie z zarządzania kryzysowego i zachowań ludzkich wymagane prawidłem V/2, pkt 8, jak określono w tabeli V/2-2;

.2 spełniać wymóg okazania dowodów, że osiągnęli wymagany standard kompetencji zgodnie z metodami i kryteriami oceny kompetencji określonymi w kolumnach 3 i 4 w tabeli V/2 -2.

Szkolenie w zakresie bezpieczeństwa pasażerów, ładunku i szczelności kadłuba

5 Przed przydzieleniem obowiązków na statku, kapitanowie, starsi oficerowie, starsi oficerowie mechanicy, drudzy oficerowie mechanicy i osoby bezpośrednio odpowiedzialne za okrętowanie i wyokrętowanie pasażerów, załadunek, wyładunek i zabezpieczenie ładunku, lub za zamykanie otworów w kadłubie na statkach pasażerskich typu ro-ro, jak wymaga tego prawidło V/2, pkt 9, muszą ukończyć szkolenie gwarantujące co najmniej osiągnięcie umiejętności odpowiednich do swoich obowiązków i zakresu odpowiedzialności:

Procedury załadunkowe i okrętowania

.1 umiejętność prawidłowego stosowania procedur ustanowionych dla statku dotyczące:

.1.1 załadunku i wyładunku pojazdów, wagonów kolejowych i innych jednostek transportujących ładunek, oraz związanej z tym komunikacji;

.1.2 opuszczania i podnoszenia ramp;

.1.3 układania i składowania chowanych pokładów samochodowych; oraz

.1.4 okrętowania i wyokrętowania pasażerów, ze zwróceniem szczególnej uwagi na osoby niepełnosprawne i wymagające pomocy.

Przewóz towarów niebezpiecznych.

.2 Umiejętność stosowania specjalnych zabezpieczeń, procedur oraz spełniania wymagań dotyczących przewozu towarów niebezpiecznych na statkach pasażerskich typu ro-ro.

Mocowanie ładunków

.3 Umiejętność:

.3.1 prawidłowego stosowania przepisów Kodeksu bezpiecznego postępowania przy rozmieszczaniu i mocowaniu ładunków odnośnie pojazdów, wagonów kolejowych i innych jednostek transportujących ładunek;

.3.2 właściwego użycia sprzętu i materiałów do mocowania ładunku, biorąc pod uwagę ich ograniczenia.

Obliczenia stateczności, przegłębienia i naprężeń

.4 Umiejętność:

.4.1 właściwego korzystania z dostępnych informacji o stateczności i naprężeniach;

.4.2 obliczenia stateczności i przegłębienia dla różnych warunków załadowania, korzystając z dostępnych kalkulatorów załadunku lub programów komputerowych;

.4.3 obliczania współczynników obciążenia pokładów; oraz

.4.4 obliczenia wpływu przepompowania balastu i paliwa na stateczność, przegłębienie i naprężenia.

Otwieranie, zamykanie i zabezpieczanie otworów w kadłubie

.5 Umiejętność:

.5.1 prawidłowego stosowania ustalonych procedur otwierania, zamykania i zabezpieczania furty dziobowej, rufowej i furt bocznych oraz ramp, a także prawidłowego obsługiwania związanych z nimi systemów; oraz

.5.2 przeprowadzania kontroli uszczelnień.

Skład atmosfery na pokładach ro-ro

.6 Umiejętność:

.6.1 wykorzystania urządzeń, jeśli są na wyposażeniu statku, do monitorowania składu atmosfery pomieszczeń ro-ro; oraz

.6.2 prawidłowego stosowania ustalonych dla statku procedur wentylacji pomieszczeń ro-ro podczas załadunku i wyładunku pojazdów, podczas podróży i w sytuacji zagrożenia.

Tabela A-V/2

Minimalny standard kompetencji w zakresie kierowania tłumem na statku pasażerskim

Kolumna 1	Kolumna 2	Kolumna 3	Kolumna 4
Kompetencje	Wiedza, zrozumienie i umiejętności	Metody demonstrowania kompetencji	Kryteria oceny kompetencji
Udział w realizacji statkowych planów awaryjnych i procedur zbiórki i ewakuacji pasażerów.	Znajomość statkowych planów awaryjnych, instrukcji i procedur związanych z kierowaniem i ewakuacją pasażerów. Znajomość technik stosowanych podczas kierowania tłumem i odpowiednich urządzeń używanych do pomocy pasażerom w sytuacji awaryjnej. Znajomość rozkładów alarmowych i instrukcji awaryjnych.	Ocena dowodów uzyskanych po przeszkoleniu i/lub instruktażu.	Działania podejmowane w przypadku sytuacji zagrożenia są odpowiednie i zgodne z ustalonymi procedurami.
Pomoc pasażerom w drodze do miejsca zbiórki i stanowisk łodziowych.	Umiejętność wydawania jasnych i uspokajających poleceń. Umiejętność kierowania pasażerami na korytarzach, klatkach schodowych i przejściach. Zrozumienie znaczenia i umiejętność utrzymywania pełnej drożności dróg ewakuacyjnych. Znajomość dostępnych metod ewakuacji osób niepełnosprawnych i wymagających szczególnej pomocy. Znajomość metod przeszukiwania pomieszczeń pasażerskich i ogólnodostępnych. Umiejętność sprowadzania pasażerów na ląd, ze zwróceniem szczególnej uwagi na	Ocena dowodów uzyskanych po szkoleniu praktycznym i/lub instruktażu.	Podjęte działania są zgodne z planami awaryjnymi, instrukcjami i procedurami. Informacje przekazywane osobom, sekcjom awaryjnym i pasażerom są dokładne, istotne i aktualne.
	osoby niepełnosprawne i wymagające pomocy. Znaczenie skutecznych procedur dotyczących zbiórki, w tym: .1 znaczenie utrzymania porządku. .2 umiejętność stosowania procedur w celu zmniejszenia i unikania paniki. .3 umiejętność korzystania w stosownych przypadkach z list pasażerów w celu ich policzenia przed ewakuacją. .4 znaczenie, o ile to możliwe, odpowiedniej odzieży pasażerów podczas zbiórki; oraz .5 umiejętność sprawdzenia, czy pasażerowie poprawnie założyli swoje kamizelki ratunkowe.

Tabela A-V/2-2

Minimalny standard kompetencji w zakresie zarządzania kryzysowego i zachowań ludzkich

Kolumna 1	Kolumna 2	Kolumna 3	Kolumna 4
Kompetencje	Wiedza, zrozumienie i umiejętności	Metody demonstrowania kompetencji	Kryteria oceny kompetencji
Organizacja procedur awaryjnych na statku.	Znajomość: .1 ogólnego planu i budowy statku. .2 przepisów bezpieczeństwa. .3 planów awaryjnych Procedur. Znaczenie zasad opracowania procedur awaryjnych dla określonego statku, w tym: .1 konieczność wstępnego zaplanowania i wypróbowania statkowych procedur awaryjnych. .2 potrzeba znajomości i jak najściślejszego przestrzegania przez cały personel zaplanowanych procedur awaryjnych w przypadku sytuacji zagrożenia.	Ocena dowodów uzyskanych z zatwierdzonego szkolenia, ćwiczeń na podstawie jednego lub kilku przygotowanych planów awaryjnych oraz praktyczna demonstracja.	Procedury awaryjne na statku zapewniają stan gotowości do działania w sytuacji zagrożenia.
Optymalne wykorzystanie zasobów.	Umiejętność optymalnego wykorzystania zasobów, biorąc pod uwagę: .1 to, że zasoby dostępne w sytuacji zagrożenia mogą być ograniczone. .2 potrzebę pełnego wykorzystania personelu i urządzeń bezpośrednio dostępnych i, gdy zajdzie potrzeba, improwizowania. Umiejętność zorganizowania realistycznych alarmów	Ocena dowodów uzyskanych z zatwierdzonego szkolenia, praktycznej demonstracji i przeszkolenia na statku oraz ćwiczeń procedur awaryjnych.	W planach awaryjnych dostępne zasoby są optymalnie wykorzystane. Przydzielanie zadań i obowiązków odpowiada znanym kompetencjom poszczególnych osób. Role i obowiązki sekcji i poszczególnych osób są jasno określone.
	ćwiczebnych w celu utrzymania stanu gotowości, biorąc pod uwagą doświadczenia z poprzednich wypadków z udziałem statków pasażerskich; omówienie przebiegu ćwiczeń.
Kontrola reagowania na zagrożenia.	Umiejętność dokonania wstępnej oceny i zapewnienia skutecznej reakcji na sytuacje zagrożenia zgodnie z ustalonymi procedurami awaryjnymi. Umiejętności przywódcze Umiejętność przewodzenia i kierowania innymi w sytuacjach zagrożenia, w tym potrzeba; .1 dawania przykładu w sytuacjach zagrożenia. .2 skupienia się na podejmowaniu decyzji, biorąc pod uwagę potrzebę szybkiego działania w sytuacji zagrożenia. .3 motywowania, zachęcania i uspokojenia pasażerów i innych osób. Radzenie sobie ze stresem Umiejętność identyfikacji objawów nadmiernego stresu u siebie i u innych członków sekcji awaryjnej. Zrozumienie, że stres spowodowany sytuacjami zagrożenia może wpływać na funkcjonowanie osób i ich zdolność do postępowania według instrukcji i procedur.	Ocena dowodów uzyskanych z zatwierdzonego szkolenia, praktycznej demonstracji i przeszkolenia na statku oraz ćwiczeń procedur awaryjnych.	Procedury i działania są zgodne z ustalonymi zasadami i planami zarządzania kryzysowego na statku. Cele i strategia są odpowiednie do charakteru zagrożenia, biorąc pod uwagę ewentualności i optymalnie wykorzystują dostępne zasoby. Działania członków załogi przyczyniają się do utrzymania porządku i kontroli.
Kontrola nad pasażerami i innymi osobami w sytuacjach zagrożenia.	Zachowania i reakcje ludzkie Umiejętność panowania nad pasażerami i innymi osobami w sytuacjach zagrożenia, w tym: .1 świadomość ogólnych wzorców reakcji pasażerów i innych osób w sytuacjach zagrożenia, uwzględniająca następujące prawidłowości: 1.1 na ogół upływa trochę czasu zanim (udzie przyjmą fakt istnienia sytuacji zagrożenia; 1.2 niektórzy mogą panikować i nie zachowywać racjonalnie, że ich zdolność rozumienia może być zaniżona i mogą nie reagować na instrukcje tak, jak w sytuacjach braku zagrożenia. .2 świadomość, że pasażerowie i inne osoby mogą między innymi: .2.1 zacząć szukać krewnych, znajomych i/lub swoich rzeczy w reakcji na to, że dzieje się coś złego; .2.2 szukać schronienia w swoich kabinach lub innych miejscach na statku, gdzie, jak sądzą, mogą uniknąć zagrożenia; .2.3 z reguły przechodzą na wyżej położoną burtę, gdy statek ma przechył.	Ocena dowodów uzyskanych z zatwierdzonego szkolenia, praktycznej demonstracji i przeszkolenia na statku oraz ćwiczeń procedur awaryjnych.	Działania członków załogi przyczyniają się do utrzymania porządku i kontroli.
	.3 ocena ewentualnej paniki wynikającej z rozdzielenia członków rodziny.
Nawiązanie i utrzymywanie skutecznej komunikacji.	Umiejętność nawiązywania i utrzymywania skutecznej komunikacji, w tym: .1 znaczenie jasnych i zwięzłych instrukcji i meldunków. .2 potrzebę zachęcenia pasażerów i innych osób do przekazywania informacji i udzielania odpowiedzi. Umiejętność przekazywania istotnych informacji pasażerom i innym osobom w sytuacji zagrożenia, aby na bieżąco powiadamiać ich o ogólnej sytuacji i komunikować im jakie czynności mają podjąć, biorąc pod uwagę: .1 język lub języki, jakimi posługuje się większość pasażerów i innych osób na danej trasie. .2 ewentualną potrzebę porozumiewania się w sytuacji zagrożenia w inny sposób, np. poprzez demonstrację, sygnały ręczne lub zwracanie uwagi na lokalizację instrukcji, miejsc zbiórki, urządzeń ratunkowych lub dróg ewakuacyjnych, kiedy komunikacja ustna jest niepraktyczna. .3 język w którym komunikaty o zagrożeniu	Ocena dowodów uzyskanych z zatwierdzonego szkolenia, ćwiczeń i praktycznej demonstracji.	Informacje ze wszystkich dostępnych źródeł są otrzymywane, oceniane i potwierdzone jak najszybciej i weryfikowane w trakcie zagrożenia. Informacje przekazywane osobom, sekcjom awaryjnym i pasażerom są dokładne, istotne i aktualne. Pasażerowie cały czas otrzymują informacje o charakterze zagrożenia i czynnościach, jakie mają wykonywać.
	mogą być nadawane w sytuacji zagrożenia lub ćwiczenia aby przekazać pasażerom kluczowe wskazówki i ułatwić członkom załogi udzielanie pasażerom pomocy.

Sekcja  A-V/3

Obowiązkowe minimalne wymagania dotyczące wyszkolenia i kwalifikacji kapitanów, oficerów, marynarzy oraz innego personelu na statki podlegające Kodeksowi IGF

Podstawowe szkolenie na statki podlegające Kodeksowi IGF

1 Każdy kandydat na świadectwo podstawowego przeszkolenia do służby na statkach podlegających Kodeksowi IGF:

.1.1 powinien pomyślnie ukończyć zatwierdzone szkolenie podstawowe, wymagane prawidłem V/3, pkt 5, zgodnie ze swoim stanowiskiem, obowiązkami i zakresem odpowiedzialności, jak określono w tabeli A-V/3-1; oraz

.1.2 jest zobowiązany do przedstawienia dowodów, że osiągnął wymagany standard kompetencji zgodnie z metodami i kryteriami oceny kompetencji zestawionymi w kolumnach 3 i 4 tabeli A-V/3-1; lub

.2 powinien przejść odpowiednie szkolenie i uzyskać świadectwo zgodnie z wymaganiami do służby na zbiornikowcach do przewozu skroplonego gazu określonymi w prawidle V/3, pkt 6.

Szkolenie wyższego stopnia na statki podlegające Kodeksowi IGF

2 Każdy kandydat na świadectwo przeszkolenia stopnia wyższego do służby na statkach podlegających Kodeksowi IGF musi:

.1.1 pomyślnie ukończyć zatwierdzone zaawansowane szkolenie wymagane prawidłem V/3, pkt 8, zgodnie ze swoim stanowiskiem, obowiązkami i odpowiedzialnością, jak określono w tabeli A-V/3-2; oraz

.1.2 przedstawić dowody, że osiągnął wymagany standard kompetencji zgodnie z metodami i kryteriami oceny kompetencji zestawionymi w kolumnach 3 i 4 tabeli A-V/3-2; lub

.2 przejść odpowiednie szkolenie i uzyskać świadectwo zgodnie z wymaganiami do służby na zbiornikowcach do przewozu skroplonego gazu określonymi w prawidle V/3, ust 9.

Zwolnienia

3 Administracja może, w odniesieniu do statków o pojemności brutto mniejszej niż 500, z wyjątkiem statków pasażerskich, jeżeli uzna, że rozmiar statku oraz czas trwania i charakter podróży czynią stosowanie pełnych wymogów niniejszej sekcji nieuzasadnionym lub niewykonalnym, zwolnić marynarzy na takim statku lub klasie statków z niektórych wymagań, mając na uwadze bezpieczeństwo ludzi i mienia na pokładzie statku oraz ochrony środowiska morskiego.

Tabela A-V/3-1

Minimalny standard kompetencji w zakresie szkolenia podstawowego na statki podlegające Kodeksowi IGF

Kolumna 1	Kolumna 2	Kolumna 3	Kolumna 4
Kompetencje	Wiedza, zrozumienie i umiejętności	Metody demonstrowania kompetencji	Kryteria oceny kompetencji
Udział w bezpiecznej eksploatacji statku podlegającego Kodeksowi IGF.	Konstrukcja i charakterystyka eksploatacyjna statków podlegających Kodeksowi IGF. Podstawowa znajomość statków podlegających Kodeksowi IGF, ich układy paliwowe i systemy przechowywania paliwa: .1 paliwa o których mowa w Kodeksie IGF. .2 rodzaje układów paliwowych podlegających Kodeksowi IGF. .3 przechowywanie paliwa w zwykłej atmosferze, kriogeniczne lub sprężone na statkach podlegających Kodeksowi IGF. .4 ogólna konstrukcja systemów przechowywania paliwa na pokładzie statków podlegających Kodeksowi IGF. .5 strefy i obszary zagrożeń. .6 typowy plan bezpieczeństwa przeciwpożarowego. .7 systemy monitorowania, kontroli i bezpieczeństwa na statkach podlegających Kodeksowi IGF. Podstawowa znajomość paliw i działania systemów przechowywania paliwa na statkach podlegających Kodeksowi IGF: .1 systemy rurociągów i zawory. .2 przechowywanie w zbiornikach atmosferycznych, kriogenicznych i ciśnieniowych.	Egzamin i ocena zaświadczeń uzyskanych w zakresie jednego lub kilku następujących wymagań: .1 poświadczona praktyka pływania. .2 poświadczona praktyka na statku. .3 zatwierdzone szkolenie na symulatorze. .4 zatwierdzony program szkolenia.	Komunikacja w obszarze odpowiedzialności jest zrozumiała i skuteczna. Operacje związane ze statkami podlegającymi Kodeksowi IGF są przeprowadzane zgodnie z przyjętymi zasadami i procedurami, aby zapewnić bezpieczeństwo operacji.
	.3 systemy odpowietrzania i ekrany ochronne. .4 podstawowe operacje i systemy bunkrowania. .5 ochrona przed wypadkami kriogenicznymi. .6 monitorowanie i wykrywanie wycieku paliwa. Podstawowa znajomość właściwości fizycznych paliw na statkach podlegających Kodeksowi IGF, w tym: .1 właściwości i charakterystyki. .2 ciśnienie i temperatura, zależności ciśnienia i temperatury pary. Wiedza i zrozumienie wymogów bezpieczeństwa i zarządzania bezpieczeństwem na statkach podlegających Kodeksowi IGF.
Podejmowanie środków ostrożności w celu zapobiegania zagrożeniom na statku podlegającym Kodeksowi IGF.	Podstawowa znajomość zagrożeń związanych z operacjami na statkach podlegających Kodeksowi IGF, w tym zagrożenia: .1 dla zdrowia. .2 dla środowiska. .3 związane z substancjami reaktywnymi. .4 korozyjne. .5 związane z zapłonem, wybuchowością i łatwopalnością. .6 związane ze źródłami zapłonu.	Egzamin i ocena zaświadczeń uzyskanych w zakresie jednego lub kilku następujących wymagań: .1 poświadczona praktyka pływania. .2 poświadczona praktyka na statku. .3 zatwierdzone szkolenie na symulatorze. .4 zatwierdzony program szkolenia.	Prawidłowa identyfikacja na karcie charakterystyki (SDS), istotne zagrożenia dla statku i personelu, i podejmowanie odpowiednich działań zgodnie z ustalonymi procedurami. Identyfikacja i działania po stwierdzeniu niebezpiecznej sytuacji są zgodne z ustalonymi procedurami zgodnie z najlepszymi praktykami.
	.7 elektrostatyczne. .8 toksyczne. .9 związane z wyciekami i chmurami oparów. .10 związane z bardzo niskimi temperaturami. .11 związane z ciśnieniem. .12 związane z różnicami w partiach paliwa. Podstawowa znajomość kontroli zagrożeń: .1 metody opróżniania, zobojętniania, osuszania i monitorowania. .2 środki antystatyczne. .3 wentylacja, .4 segregacja. .5 opóźnianie reakcji. .6 środki zapobiegania zapłonowi, pożarom i wybuchom. .7 kontrola składu atmosfery. .8 badanie gazów. .9 ochrona przed uszkodzeniami kriogenicznymi (LNG). Zrozumienie właściwości paliwa na statkach podlegających Kodeksowi IGF podanych na kartach charakterystyki (SDS).
Stosowanie środków ostrożności w zakresie ochrony zdrowia i bezpieczeństwa.	Znajomość przyrządów do pomiaru gazu i podobnych urządzeń: .1 badanie gazów. Właściwe korzystanie ze specjalistycznego sprzętu ochronnego i zabezpieczającego, w tym: .1 aparat do oddychania. .2 odzież ochronna. .3 sprzęt do resuscytacji. .4 wyposażenie ratunkowe i ewakuacyjne. Podstawowa znajomość zasad bezpiecznej pracy i procedur zgodnych z przepisami prawa i wytycznymi branżowymi oraz własne bezpieczeństwo na pokładzie dotyczące statków podlegających Kodeksowi IGF w tym: .1 środki ostrożności, które należy podjąć przed wejściem do pomieszczeń i rejonów niebezpiecznych. .2 środki ostrożności, które należy podjąć przed i podczas naprawy i prac konserwacyjnych. .3 środki bezpieczeństwa przy robotach na gorąco i na zimno. Podstawowa znajomość pierwszej pomocy w odniesieniu do karty charakterystyki (SDS).	Egzamin lub ocena dowodów uzyskanych w zakresie jednego lub kilku następujących wymagań: .1 poświadczona praktyka Pływania. .2 zatwierdzone szkolenie doświadczenie na statku. .3 zatwierdzone szkolenie na symulatorze Szkolenia. .4 zatwierdzone szkolenie program.	Procedury oraz praktyki bezpiecznej pracy stworzone w celu ochrony załogi i statku są zawsze przestrzegane. Odpowiedni sprzęt ochronny i zabezpieczenia są prawidłowo stosowane. Pierwsza pomoc: co robić, a czego nie.
Przeprowadzenie akcji przeciwpożarowej na statku podlegającym Kodeksowi IGF.	Organizacja ochrony i działania ppoż., jakie należy podjąć na statkach podlegających Kodeksowi IGF. Szczególne zagrożenia związane z układami paliwowymi i postępowanie z paliwem na statkach podlegających Kodeksowi IGF. Środki gaszące i metody stosowane do opanowania i gaszenia pożarów w związku z różnymi paliwami znajdującymi się na statkach podlegających Kodeksowi IGF