Rozdział 3 - Postanowienia dotyczące stosowania ustawodawstwa polskiego w zakresie emerytur, rent z tytułu niezdolności do pracy i rent po śmierci żywiciela - Holandia-Polska. Umowa o zabezpieczeniu społecznym. Warszawa.2003.03.26.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2005.75.660

Akt obowiązujący

Wersja od: 1 maja 2004 r.

Rozdział  3

Postanowienia dotyczące stosowania ustawodawstwa polskiego w zakresie emerytur, rent z tytułu niezdolności do pracy i rent po śmierci żywiciela

Artykuł  19

Prawo do emerytury i renty z tytułu niezdolności do pracy i renty po śmierci żywiciela

1. Jeżeli prawo do emerytury lub renty według ustawodawstwa polskiego jest uzależnione od przebycia okresów ubezpieczenia, to, jeżeli jest to niezbędne, uwzględniane będą okresy ubezpieczenia przebyte zgodnie z ustawodawstwem niderlandzkim, jeżeli okresy te się nie pokrywają.

2. Jeżeli prawo do emerytury lub renty według ustawodawstwa polskiego może powstać wyłącznie z uwzględnieniem okresów ubezpieczenia przebytych zgodnie z ustawodawstwem niderlandzkim, to właściwa instytucja:

a) ustala teoretyczną kwotę emerytury lub renty, jaka przysługiwałaby w przypadku, gdyby wszystkie okresy ubezpieczenia zostały przebyte na podstawie ustawodawstwa polskiego,

b) na podstawie teoretycznej kwoty emerytury lub renty, o której mowa w punkcie a), ustala rzeczywistą kwotę świadczenia w oparciu o proporcję okresów ubezpieczenia przebytych zgodnie z ustawodawstwem polskim do sumy wszystkich uwzględnionych okresów ubezpieczenia.

3. Jeżeli prawo do emerytury lub renty według ustawodawstwa polskiego może powstać bez uwzględnienia okresów ubezpieczenia przebytych zgodnie z ustawodawstwem niderlandzkim, to właściwa instytucja ustali prawo i obliczy kwotę świadczenia, uwzględniając wyłącznie własne okresy ubezpieczenia, chyba że wysokość emerytury lub renty obliczonej zgodnie z ustępem 2 będzie korzystniejsza.

4. Jeżeli ustawodawstwo polskie uzależnia przyznanie emerytury lub renty od warunku podlegania pracownika lub osoby pracującej na własny rachunek temu ustawodawstwu w momencie, w którym miało miejsce zdarzenie powodujące nabycie prawa do emerytury lub renty, warunek ten uważa się za spełniony, jeżeli pracownik lub osoba pracująca na własny rachunek podlegały ubezpieczeniu, w tym momencie, na mocy ustawodawstwa niderlandzkiego lub jeżeli na mocy ustawodawstwa niderlandzkiego pobierają emeryturę lub rentę na podstawie okresów ubezpieczenia przebytych zgodnie z ustawodawstwem niderlandzkim.

5. Jeżeli ustawodawstwo polskie uzależnia przyznanie emerytury lub renty od przebycia okresów ubezpieczenia w zawodzie objętym odrębną regulacją lub od wykonywania określonego zatrudnienia, to okresy ubezpieczenia przebyte według ustawodawstwa niderlandzkiego są uwzględniane przy przyznawaniu tej emerytury lub renty tylko wtedy, gdy zostały przebyte w tym zawodzie lub w określonym zatrudnieniu.

6. Przy ustalaniu podstawy wymiaru emerytury lub renty uwzględnia się wyłącznie okresy ubezpieczenia przebyte zgodnie z ustawodawstwem polskim.

Artykuł  20

Uzupełnienie do najniższej emerytury lub najniższej renty

Jeżeli dla osób zamieszkałych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej suma emerytur lub rent, należnych od właściwych instytucji obu Umawiających się Stron, jest niższa od najniższej emerytury lub renty przewidzianej przez ustawodawstwo polskie, właściwa instytucja uzupełni tę sumę do wysokości kwoty najniższej emerytury lub renty, o ile zostały spełnione warunki przewidziane przez ustawodawstwo stosowane.