Dział 2 - PRAWOMOCNOŚĆ I WYKONALNOŚĆ ORZECZEŃ SĄDOWYCH ORAZ AKTÓW NOTARIALNYCH - Francja-Polska. Umowa o prawie właściwym, jurysdykcji i wykonywaniu orzeczeń w zakresie prawa osobowego i rodzinnego. Warszawa.1967.04.05.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1969.4.22

Akt obowiązujący

Wersja od: 1 lutego 2000 r.

TYTUŁ  II.

PRAWOMOCNOŚĆ I WYKONALNOŚĆ ORZECZEŃ SĄDOWYCH ORAZ AKTÓW NOTARIALNYCH

Artykuł  19.

Orzeczenia wydane w postępowaniu procesowym i nieprocesowym w zakresie zagadnień określonych w Tytule I niniejszej Umowy przez sądy jednej z Wysokich Umawiających się Stron mają powagę rzeczy osądzonej na terytorium drugiej Strony, jeżeli spełniają następujące warunki:

a) orzeczenie zostało wydane przez sąd właściwy, z zastosowaniem prawa właściwego dla sprawy, zgodnie z zasadami określonymi w Tytule I;

b) orzeczenie stało się prawomocne i nadaje się do wykonania według prawa Wysokiej Umawiającej się Strony, na której terytorium zostało wydane;

c) strony były prawidłowo wezwane i zastąpione lub uznane za uchylające się do stawiennictwa;

d) orzeczenie nie jest sprzeczne z porządkiem publicznym Wysokiej Umawiającej się Strony, na której terytorium na nie powołano się oraz nie jest sprzeczne z orzeczeniem sądowym wydanym na terytorium tej Strony i posiadającym powagę rzeczy osądzonej.

Artykuł 20.

Orzeczenia wymienione w artykule poprzedzającym, wydane przez sądy jednej z Wysokich Umawiających się Stron, mogą być wykonane w drodze egzekucji przez sądy drugiej Strony lub być przedmiotem takich czynności, jak wpis, transkrypcja lub sprostowanie w rejestrach publicznych, dopiero po udzieleniu zezwolenia na wykonanie.

Artykuł  21.

Zezwolenia na wykonanie oreczenia udziela właściwy sąd Wysokiej Umawiającej się Strony, na której terytorium egzekucja ma być prowadzona.

Artykuł 22.

1. Sąd ogranicza się do sprawdzenia, czy orzeczenie, co do którego zgłoszono wniosek o udzielenie zezwolenia na wykonanie, spełnia przewidziane w artykule 19 warunki nabycia powagi rzeczy osądzonej. Sąd ten bada te warunki z urzędu, a wynik badania stwierdza w orzeczeniu.

2. Sąd zarządza również w miarę potrzeby środki niezbędne, aby orzeczenie, co do którego zgłoszono wniosek o udzielenie zezwolenia na wykonanie, zostało ogłoszone w ten sam sposób, jak gdyby zostało wydane na terytorium Wysokiej Umawiającej się Strony, gdzie zezwolono na wykonanie.

3. Zezwolenia na wykonanie można udzielić częściowo, co do niektórych tylko rozstrzygnięć zawartych w orzeczeniu.

Artykuł  23.

Postępowanie dotyczące zezwolenia na wykonanie orzeczenia podlega prawu Wysokiej Umawiającej się Strony, na której terytorium zgłoszono wniosek o wszczęcie egzekucji.

Artykuł 24.

1. Orzeczenie dotyczące zezwolenia na wykonanie wywiera skutki między wszystkimi stronami w postępowaniu o zezwolenie i na całym terytorium, na którym niniejsza Umowa ma zastosowanie.

2. Z chwilą udzielenia zezwolenia na wykonanie orzeczenie wywiera takie same skutki w zakresie egzekucji, jak gdyby było wydane przez sąd, który udzielił zezwolenia.

Artykuł  25.

Strona, która w postępowaniu powołuje się na skuteczność orzeczenia sądowego lub wnosi o jego wykonanie, powinna przedłożyć:

a) odpis orzeczenia spełniający warunki niezbędne dla jego autentyczności;

b) oryginał dowodu doręczenia orzeczenia albo innego dokumentu zastępującego doręczenie;

c) dowody stwierdzające, że orzeczenie stało się prawomocne i wykonalne;

d) w wypadku gdy strona uchyliła się od stawiennictwa - uwierzytelniony odpis skierowanego do niej wezwania i inne dowody stwierdzające, że wezwanie to otrzymała we właściwym czasie;

e) poświadczone tłumaczenie wyżej wymienionych dokumentów, chyba że właściwy sąd od tego zwolni.

Artykuł 26.

Jeżeli prawo jednej z Wysokich Umawiających się Stron przewiduje konieczność zgłoszenia wniosku o wszczęcie egzekucji, wniosek taki może być połączony z wnioskiem o udzielenie zezwolenia na wykonanie orzeczenia.

Artykuł  27.

W rozumieniu niniejszej Umowy ugodę sądową traktuje się na równi z orzeczeniem sądowym.

Artykuł 28.

1. Jeżeli akty notarialne dotyczące spraw określonych w Tytule I niniejszej Umowy nadają się do wykonania na terytorium jednej Wysokiej Umawiającej się Strony, właściwy sąd drugiej Strony udziela zezwolenia na ich wykonanie zgodnie z prawem Wysokiej Umawiającej się Strony, na której terytorium zgłoszono wniosek o wszczęcie egzekucji.

2. Sąd sprawdza tylko, czy akty spełniają wszystkie warunki autentyczności na terytorium Wysokiej Umawiającej się Strony, gdzie zostały sporządzone, oraz czy postanowienia, które mają być wykonane, nie są sprzeczne z porządkiem publicznym Strony, na której terytorium złożono wniosek o zezwolenie na wykonanie.

Artykuł  29.

Orzeczenia wydane przez sądy jednej z Wysokich Umawiających się Stron na rzecz osoby, która korzystała ze zwolnienia od kosztów sądowych, będą bezpłatnie uznawane za wykonalne na terytorium drugiej Strony bez potrzeby ponownego uzyskiwania przez tę osobę zwolnienia od kosztów sądowych przy składaniu wniosku o wszczęcie egzekucji.

Postanowienia końcowe.

Artykuł 30.

1. Niniejsza Umowa podlega ratyfikacji. Wejdzie ona w życie pierwszego dnia trzeciego miesiąca od dnia wymiany dokumentów ratyfikacyjnych, która odbędzie się w Paryżu.

2. Niniejsza Umowa zawarta jest na okres pięciu lat, licząc od daty jej wejścia w życie.

3. W braku zawiadomienia o wypowiedzeniu, które może być dokonane co najmniej na 6 miesięcy przed upływem okresu pięcioletniego, Umowa ulega automatycznemu przedłużeniu z pięciolecia na pięciolecie.

Na dowód czego wyżej wymienieni Pełnomocnicy podpisali niniejszą Umowę i opatrzyli ją pieczęciami.

Sporządzono w Warszawie, dnia 5 kwietnia 1967 roku w dwóch egzemplarzach, każdy w językach polskim i francuskim, przy czym oba teksty mają jednakową moc.

Po zaznajomieniu się z powyższą Umową Rada Państwa uznała ją i uznaje za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w niej zawartych; oświadcza, że jest ona przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona, oraz przyrzeka, że będzie niezmiennie zachowywana.

Na dowód czego wydany został Akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej.

Dano w Warszawie, dnia 22 grudnia 1967 roku.