Art. 3. - Francja-Polska. Traktat Ekstradycyjny. Paryż.1925.12.30.
Dziennik Ustaw
Dz.U.1929.63.491
Akt utracił moc Wersja od: 13 września 1993 r.
Artykuł 3.
Zezwolenie na ekstradycję nastąpi z powodu czynów karanych przez ustawodawstwa obu Państw (przyczem się rozumie, że w Polsce wystarczy, aby czyn był karalny według jednego, tylko z ustawodawstw obowiązujących) mianowicie:
1)
zabójstwo umyślne, morderstwo, ojcobójstwo, dzieciobójstwo i otrucie; 2)
umyślne podpalenie; 3)
uderzenia i rany, zadane umyślnie, bądź z premedytacją, bądź gdy z nich wynika ułomność lub trwała niezdolność do pracy, utrata lub zupełne pozbawienie używalności członka ciała lub jakiegokolwiek innego organu, lub śmierć bez zamiaru spowodowania jej; 4)
zgwałcenie, czyn lubieżny z użyciem gwałtu, czyn lubieżny bez użycia gwałtu, w odniesieniu do dzieci poniżej wieku określonego ustawodawstwem karnem obu Krajów; 5)
uprowadzenie osób nieletnich; 6)
kradzież wszelkiego rodzaju i wymuszenie (wszelki przymus w celu zaboru rzeczy lub osiągnięcia korzyści); 7)
zniszczenie lub uszkodzenie w zamiarze karygodnym drogi żelaznej lub połączeń telegraficznych lub telefonicznych; 8)
fałszowanie lub podrabianie dokumentów: publicznych, handlowych lub prywatnych, fałszowanie telegramów, posługiwanie się falsyfikatami; 9)
podrobienie lub podstępne przerobienie akt oficjalnych rządu lub władzy publicznej, podstępne posługiwanie się aktami w ten sposób przerobionemi lub podrobionemi; 10)
wyrób fałszywych pieniędzy, podrobienie lub przerobienie obligacji lub kuponów długu publicznego, biletów bankowych krajowych lub zagranicznych, pieniędzy papierowych lub innych publicznych papierów wartościowych, pieczęci, marek ,stempli (klisz) menniczych, godeł państwowych lub publicznej władzy administracyjnej, puszczanie w obieg przedmiotów wyżej wymienionych, przerobionych lub podrobionych lub podstępne posługiwanie się niemi; 11)
sprzeniewierzenie pieniędzy publicznych przez funkcjonarjuszów publicznych lub depozytarjuszów; przekupstwo urzędników; 12)
podstępne bankructwo; 13)
groźby zamachu na osoby lub na własność; 14)
naruszenie wolności osobistej lub nietykalności mieszkania, popełnione przez osoby prywatne; 15)
fałszywe zeznania, nakłanianie do fałszywych zeznań świadków, znawców lub tłumaczy; 16)
oszustwo, nadużycie zaufania; 17)
spędzenie płodu; 18)
bigamja; 19)
zamachy na obyczajowość:a)
popełniane nałogowo a polegające na podniecaniu do rozpusty lub psuciu młodzieży jednej lub drugiej płci poniżej dwudziestu jeden lat, na sprzyjaniu tym czynom lub ułatwianiu ich;b)
polegające na namawianiu, uprowadzaniu lub uwodzeniu, dla zaspokojenia cudzych namiętności, kobiety lub dziewczyny - nieletnich, w celu rozpusty, choćby z ich zgodą.Powyższe określenia obejmują uczestnictwo, usiłowanie lub ukrywanie, o ile są przewidziane i karane przez ustawodastwo obu Krajów.
Strony porozumiały się z sobą co do tego, że lista czynów wyżej wymienionych będzie mogła być zmieniona lub uzupełniona na podstawie obopólnego porozumienia się zapomocą deklaracji obu Rządów.