Część 4 - FUNKCJE KONSULARNE - Francja-Polska. Konwencja konsularna. Paryż.1976.02.20.
Dz.U.1977.19.76
Akt obowiązującyCZĘŚĆ IV
FUNKCJE KONSULARNE
FUNKCJE KONSULARNE
Urzędnik konsularny jest powołany do popierania we wszelkich formach rozwoju stosunków ekonomicznych, handlowych, kulturalnych i naukowych oraz turystyki między Państwem wysyłającym a Państwem przyjmującym, przyczyniania się w każdy inny sposób do rozwoju przyjaznych stosunków między Państwem wysyłającym a Państwem przyjmującym oraz ochrony praw i interesów Państwa wysyłającego i jego obywateli.
Urzędnik konsularny ma prawo, zgodnie z ustawami i innymi przepisami Państwa przyjmującego, zapewniać opiekę konsularną i podejmować wszelkie właściwe czynności w celu zapewnienia odpowiedniego zastępstwa obywatelom Państwa wysyłającego przed sądami i innymi właściwymi organami Państwa przyjmującego i żądać, aby zgodnie z ustawami i innymi przepisami tego Państwa zastosowano środki zabezpieczenia praw i interesów obywateli Państwa wysyłającego, jeżeli obywatele ci z powodu nieobecności lub jakiejkolwiek innej przyczyny nie są w stanie podjąć w odpowiednim czasie obrony swoich praw i interesów.
Urzędnik konsularny ma prawo:
Urzędnik konsularny ma prawo przyjmować do depozytu, o ile nie jest to sprzeczne z ustawami i innymi przepisami Państwa przyjmującego, dokumenty, pieniądze lub wszelkie przedmioty od obywateli Państwa wysyłającego bądź na ich rzecz.
Depozyt taki może być wywieziony z Państwa przyjmującego jedynie z zachowaniem ustaw i innych przepisów tego Państwa.
Urzędnik konsularny jest upoważniony do doręczania pism sądowych i pozasądowych oraz wykonywania rekwizycji zgodnie z obowiązującymi umowami międzynarodowymi, a w braku takich umów w sposób zgodny z ustawami i innymi przepisami Państwa przyjmującego. Uprawnienie to może być wykonywane tylko w stosunku do obywateli Państwa wysyłającego i bez stosowania środków przymusu.
Urzędnik konsularny ma prawo porozumiewać się z każdym obywatelem Państwa wysyłającego, udzielać mu pomocy lub rady i w razie konieczności zapewnić mu opiekę prawną. Państwo przyjmujące nie będzie w żaden sposób ograniczać możliwości porozumiewania się obywateli Państwa wysyłającego z urzędem konsularnym ani dostępu do tego urzędu.
Właściwe organy Państwa przyjmującego są obowiązane przekazywać niezwłocznie wiadomości skierowane przez taką osobę do urzędu konsularnego.
Właściwe organy Państwa przyjmującego niezwłocznie poinformują urząd konsularny o zgonie obywatela Państwa wysyłającego i przekażą bezpłatnie urzędowi konsularnemu odpis aktu zgonu.
Bez uszczerbku dla uprawnień organów Państwa przyjmującego urzędnik konsularny ma prawo podejmować wszelkie niezbędne środki w celu przestrzegania przez statki Państwa wysyłającego ustawodawstwa tego Państwa w dziedzinie żeglugi. Może on w szczególności:
Jeżeli statek tonie, ulega uszkodzeniu, osiada na mieliźnie albo ulega innej awarii lub stanowi niebezpieczeństwo dla żeglugi na wodach terytorialnych lub wewnętrznych Państwa przyjmującego, właściwe organy tego Państwa mogą ponadto podjąć wszelkie niezbędne kroki dla zapobieżenia szkodom, kóre mogłyby być spowodowane przez statek urządzeniom portowym lub innym statkom.
Urzędnik konsularny może również w ramach takiego dochodzenia zostać powołany przez obywateli Państwa wysyłającego jako doradca.
W przypadku gdy członek załogi nie będący obywatelem Państwa przyjmującego opuści w tym Państwie bez zgody kapitana statek Państwa wysyłającego, właściwe organy Państwa przyjmującego, na prośbę urzędnika konsularnego, udzielą pomocy w poszukiwaniu tej osoby.