Część 4 - FUNKCJE KONSULARNE - Francja-Polska. Konwencja konsularna. Paryż.1976.02.20.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1977.19.76

Akt obowiązujący
Wersja od: 19 czerwca 1977 r.

CZĘŚĆ  IV

FUNKCJE KONSULARNE

Urzędnik konsularny jest powołany do popierania we wszelkich formach rozwoju stosunków ekonomicznych, handlowych, kulturalnych i naukowych oraz turystyki między Państwem wysyłającym a Państwem przyjmującym, przyczyniania się w każdy inny sposób do rozwoju przyjaznych stosunków między Państwem wysyłającym a Państwem przyjmującym oraz ochrony praw i interesów Państwa wysyłającego i jego obywateli.

1.
Urzędnik konsularny wykonuje swoje funkcje konsularne w swoim okręgu konsularnym. Za zgodą Państwa przyjmującego może on je wykonywać również poza swoim okręgiem konsularnym.
2.
Przy wykonywaniu swoich funkcji urzędnik konsularny może zwracać się do:
a)
właściwych miejscowych organów swojego okręgu konsularnego;
b)
właściwych centralnych organów Państwa przyjmującego, jeżeli zezwalają na to ustawy i inne przepisy lub zwyczaje tego Państwa oraz umowy międzynarodowe.

Urzędnik konsularny ma prawo, zgodnie z ustawami i innymi przepisami Państwa przyjmującego, zapewniać opiekę konsularną i podejmować wszelkie właściwe czynności w celu zapewnienia odpowiedniego zastępstwa obywatelom Państwa wysyłającego przed sądami i innymi właściwymi organami Państwa przyjmującego i żądać, aby zgodnie z ustawami i innymi przepisami tego Państwa zastosowano środki zabezpieczenia praw i interesów obywateli Państwa wysyłającego, jeżeli obywatele ci z powodu nieobecności lub jakiejkolwiek innej przyczyny nie są w stanie podjąć w odpowiednim czasie obrony swoich praw i interesów.

Urzędnik konsularny ma prawo:

a)
prowadzić rejestr obywateli Państwa wysyłającego;
b)
wydawać obywatelom Państwa wysyłającego paszporty lub inne dokumenty podróży, przedłużać ich ważność, dokonywać w nich innych zmian, a także unieważniać;
c)
wydawać zezwolenia na wjazd do Państwa wysyłającego.
1.
Kierownik urzędu konsularnego ma prawo przyjmować oświadczenia o wstąpieniu w związek małżeński pod warunkiem, że obie osoby zawierające małżeństwo są wyłącznie obywatelami Państwa wysyłającego. Urząd konsularny zawiadamia właściwe organy Państwa przyjmującego o zawartych związkach małżeńskich, jeżeli ustawy i inne przepisy Państwa przyjmującego tego wymagają.
2.
Urzędnik konsularny ma prawo prowadzić rejestrację urodzeń, małżeństw i zgonów obywateli Państwa wysyłającego oraz wydawać odpowiednie dokumenty. Nie zwalnia to jednak obywateli Państwa wysyłającego od obowiązku przestrzegania ustaw i innych przepisów Państwa przyjmującego w sprawie rejestracji urodzeń, małżeństw i zgonów.
3.
Właściwe organy Państwa przyjmującego będą bezzwłocznie i nieodpłatnie przesyłać urzędowi konsularnemu na jego żądanie do celów urzędowych odpisy i wyciągi dokumentów stanu cywilnego dotyczące obywateli Państwa wysyłającego.
1.
Urzędnik konsularny ma prawo:
a)
przyjmować, sporządzać i uwierzytelniać oświadczenia obywateli Państwa wysyłającego,
b)
przyjmować, sporządzać, uwierzytelniać i przechowywać w depozycie rozporządzenia ostatniej woli i inne dokumenty stwierdzające jednostronne czynności prawne obywateli Państwa wysyłającego;
c)
uwierzytelniać dokumenty, podpisy oraz pieczęcie na dokumentach obywateli Państwa wysyłającego;
d)
legalizować wszelkie dokumenty wydane przez organy Państwa wysyłającego lub Państwa przyjmującego oraz poświadczać odpisy i wyciągi z tych dokumentów;
e)
tłumaczyć dokumenty i uwierzytelniać zgodność tłumaczeń;
f)
sporządzać i uwierzytelniać umowy, które zawierają między sobą obywatele Państwa wysyłającego, jeżeli nie dotyczą one ustanowienia, przeniesienia lub wygaśnięcia praw do nieruchomości znajdujących się w Państwie przyjmującym;
g)
sporządzać i uwierzytelniać umowy, bez względu na obywatelstwo osób będących stronami, jeżeli te umowy odnoszą się wyłącznie do mienia lub prawa istniejącego w Państwie wysyłającym albo będą wykonywane wyłącznie w tym Państwie;
h)
wydawać dokumenty dotyczące pochodzenia towarów;
i)
ogłaszać w pomieszczeniach konsularnych zawiadomienia dotyczące wszelkich spraw z zakresu praw, obowiązków lub interesów obywateli Państwa wysyłającego.
2.
Dokumenty wymienione w ustępie 1 mają w Państwie przyjmującym taką samą moc prawną i moc dowodową jak dokumenty uwierzytelnione, zalegalizowane lub poświadczone przez sądy lub inne właściwe organy tego Państwa.

Urzędnik konsularny ma prawo przyjmować do depozytu, o ile nie jest to sprzeczne z ustawami i innymi przepisami Państwa przyjmującego, dokumenty, pieniądze lub wszelkie przedmioty od obywateli Państwa wysyłającego bądź na ich rzecz.

Depozyt taki może być wywieziony z Państwa przyjmującego jedynie z zachowaniem ustaw i innych przepisów tego Państwa.

Urzędnik konsularny jest upoważniony do doręczania pism sądowych i pozasądowych oraz wykonywania rekwizycji zgodnie z obowiązującymi umowami międzynarodowymi, a w braku takich umów w sposób zgodny z ustawami i innymi przepisami Państwa przyjmującego. Uprawnienie to może być wykonywane tylko w stosunku do obywateli Państwa wysyłającego i bez stosowania środków przymusu.

1.
Właściwe organy Państwa przyjmującego powiadamiają pisemnie urząd konsularny o przypadkach, kiedy zostaną wezwane do ustanowienia opieki lub kurateli nad obywatelem Państwa wysyłającego, małoletnim lub nie posiadającym pełnej zdolności do czynności prawnych albo nad mieniem w Państwie przyjmującym, którym to mieniem obywatel Państwa wysyłającego z jakichkolwiek powodów nie jest w stanie zarządzać.
2.
Urzędnik konsularny może współdziałać w sprawach, o których mowa w ustępie 1, z właściwymi organami Państwa przyjmującego, a w szczególności proponować odpowiednią osobę na opiekuna lub kuratora.

Urzędnik konsularny ma prawo porozumiewać się z każdym obywatelem Państwa wysyłającego, udzielać mu pomocy lub rady i w razie konieczności zapewnić mu opiekę prawną. Państwo przyjmujące nie będzie w żaden sposób ograniczać możliwości porozumiewania się obywateli Państwa wysyłającego z urzędem konsularnym ani dostępu do tego urzędu.

1.
Właściwe organy Państwa przyjmującego powiadomią niezwłocznie urząd konsularny Państwa wysyłającego o każdym przypadku zatrzymania, aresztowania lub pozbawienia wolności osobistej w jakiejkolwiek innej formie obywatela Państwa wysyłającego. Powiadomienie to będzie dokonane najpóźniej czwartego dnia po dniu, w którym zastosowano te środki.

Właściwe organy Państwa przyjmującego są obowiązane przekazywać niezwłocznie wiadomości skierowane przez taką osobę do urzędu konsularnego.

2.
Urzędnik konsularny ma prawo odwiedzać obywatela Państwa wysyłającego zatrzymanego, aresztowanego lub pozbawionego wolności osobistej w jakiejkolwiek innej formie, a także rozmawiać lub korespondować z nim oraz udzielać mu pomocy w zorganizowaniu obrony. Ma on również prawo odwiedzać obywatela Państwa wysyłającego odbywającego karę pozbawienia wolności. Właściwe organy Państwa przyjmującego udzielą urzędnikowi konsularnemu prawa widzenia z takim obywatelem najpóźniej siódmego dnia po dniu, w którym miało miejsce zatrzymanie, aresztowanie lub pozbawienie wolności osobistej w jakiejkolwiek innej formie, a następnie w rozsądnych okresach czasu.
3.
Właściwe organy Państwa przyjmującego będą informować osoby, których dotyczą postanowienia niniejszego artykułu, o wszystkich uprawnieniach, które im przysługują zgodnie z tymi postanowieniami.
4.
Uprawnienia określone w niniejszym artykule będą wykonywane zgodnie z ustawami i innymi przepisami Państwa przyjmującego, z zastrzeżeniem, że nie uchylają one tych uprawnień.

Właściwe organy Państwa przyjmującego niezwłocznie poinformują urząd konsularny o zgonie obywatela Państwa wysyłającego i przekażą bezpłatnie urzędowi konsularnemu odpis aktu zgonu.

1.
Właściwe organy Państwa przyjmującego powiadomią możliwie najszybciej urzędnika konsularnego o istnieniu w tym Państwie spadku, do którego obywatel Państwa wysyłającego jest powołany jako spadkobierca, uprawniony lub zapisobierca. Postanowienia tego nie stosuje się w przypadku, jeżeli obywatel ten przebywa lub jest reprezentowany w Państwie przyjmującym.
2.
W przypadkach określonych w ustępie 1 właściwe organy Państwa przyjmującego udzielają urzędnikowi konsularnemu, na jego żądanie, informacji, którymi dysponują lub które mogą uzyskać, w celu odnalezienia osób uprawnionych i ustalenia składników spadku, dotyczących w szczególności istnienia testamentu i osoby właściwej dla administracji i likwidacji spadku. Organy te poinformują również urzędnika konsularnego, na jego żądanie, o środkach podjętych dla zabezpieczenia i administracji spadku.
3.
Urzędnik konsularny ma prawo:
a)
czuwać nad zabezpieczeniem praw do spadku obywateli Państwa wysyłającego, a w szczególności w przypadkach określonych w ustępie 1 żądać od właściwych organów Państwa przyjmującego podjęcia bezzwłocznie środków zabezpieczających przewidzianych przez ustawy i inne przepisy tego Państwa w celu zabezpieczenia całości spadku, takich jak inwentarz spadku i wyznaczenie kuratora spadku, jak również udzielać przy podejmowaniu tych czynności pomocy, bezpośrednio lub przez wyznaczoną osobę;
b)
czuwać nad przekazaniem obywatelom Państwa wysyłającego kwot pieniężnych, walorów i innych ruchomości uzyskanych ze spadku na terytorium Państwa przyjmującego.
4.
W celu przekazania spadkobiercy, uprawnionemu lub zapisobiercy, w przypadkach określonych w ustępie 1, ruchomości stanowiące spadek lub środki uzyskane ze sprzedaży ruchomości albo nieruchomości zostaną przekazane urzędnikowi konsularnemu, na jego żądanie, najpóźniej w terminie sześciu miesięcy po likwidacji spadku i gdy:
a)
właściwe organy Państwa przyjmującego wyraziły zgodę na takie przekazanie;
b)
wszystkie długi spadkowe zgłoszone w terminie przewidzianym przez ustawy i inne przepisy Państwa przyjmującego zostały zapłacone lub zabezpieczone;
c)
uprawnienia spadkobiercy, uprawnionego lub zapisobiercy zostały udokumentowane;
d)
podatki spadkowe zostały zapłacone lub zabezpieczone.
1.
Urzędnik konsularny ma prawo udzielać wszelkiej pomocy statkom Państwa wysyłającego, jak również ich załogom podczas pobytu na wodach terytorialnych i wewnętrznych Państwa przyjmującego od momentu dokonania na tych statkach odprawy związanej z ich wejściem. Może on wykonywać prawo kontroli i inspekcji zgodnie z ustawodawstwem Państwa wysyłającego w stosunku do statków podnoszących banderę jego Państwa i ich załóg. Może on również udawać się na pokład statku Państwa wysyłającego i przyjmować wizyty kapitana i innych członków załogi.
2.
Organy Państwa przyjmującego nie będą ingerować w czynności podjęte przez urzędnika konsularnego zgodnie z postanowieniami ustępu 1. Przy wykonywaniu takich czynności urzędnik konsularny może zwracać się o pomoc do właściwych organów Państwa przyjmującego.

Bez uszczerbku dla uprawnień organów Państwa przyjmującego urzędnik konsularny ma prawo podejmować wszelkie niezbędne środki w celu przestrzegania przez statki Państwa wysyłającego ustawodawstwa tego Państwa w dziedzinie żeglugi. Może on w szczególności:

a)
przesłuchiwać kapitana statku i innych członków załogi, sprawdzać, przyjmować i poświadczać dokumenty statku, przyjmować oświadczenia dotyczące statku, ładunku i podróży oraz wydawać dokumenty niezbędne dla ułatwienia wejścia, postoju i wyjścia statku;
b)
pośredniczyć dla ułatwienia ich uregulowania we wszelkiego rodzaju sporach, włącznie ze sporami dotyczącymi umów o pracę i warunków pracy, między kapitanem a innymi członkami załogi;
c)
podejmować odpowiednie czynności związane z zatrudnieniem lub zwolnieniem kapitana i innych członków załogi;
d)
podejmować niezbędne środki w celu zapewnienia leczenia szpitalnego i powrotu kapitana lub innego członka załogi;
e)
przyjmować, sporządzać lub podpisywać wszelkie świadectwa i inne dokumenty przewidziane ustawami i innymi przepisami Państwa wysyłającego dotyczące przynależności państwowej, własności i innych praw rzeczowych oraz stanu i eksploatacji statku;
f)
udzielać kapitanowi statku lub innym członkom załogi opieki i pomocy w ich stosunkach z sądami i innymi organami Państwa przyjmującego i w tym celu zapewniać im opiekę prawną, pomoc tłumacza lub jakiejkolwiek innej osoby;
g)
podejmować wszelkie niezbędne środki w celu zachowania dyscypliny i porządku na statku;
h)
sporządzać spisy inwentarza i inne czynności niezbędne do zabezpieczenia przedmiotów, walorów i mienia wszelkiego rodzaju pozostawionych przez obywateli Państwa wysyłającego, kapitana i innych członków załogi lub pasażerów, jeżeli zmarli oni lub zaginęli na lądzie bądź na pokładzie statku Państwa wysyłającego podczas rejsu lub w porcie, do którego przybył statek.
1.
Sądy i inne właściwe organy Państwa przyjmującego nie mogą wykonywać jurysdykcji w sprawach o przestępstwa popełnione na pokładzie statku Państwa wysyłającego, z wyjątkiem:
a)
przestępstwa popełnionego przez obywatela lub przeciwko obywatelowi Państwa przyjmującego albo przez jakąkolwiek osobę lub przeciwko takiej osobie, jeżeli nie jest ona członkiem załogi;
b)
przestępstwa naruszającego spokój lub bezpieczeństwo portu albo wód terytorialnych lub wewnętrznych Państwa przyjmującego;
c)
przestępstwa naruszającego ustawodawstwo Państwa przyjmującego, dotyczące zdrowia publicznego, bezpieczeństwa życia na morzu, wjazdu i pobytu cudzoziemców, spraw celnych lub zanieczyszczeń morza;
d)
przestępstwa zagrożonego według ustawodawstwa Państwa przyjmującego karą pozbawienia wolności, której górna granica nie jest niższa niż 3 lata pozbawienia wolności.
2.
Sądy i inne właściwe organy Państwa przyjmującego nie będą ingerować w żadną sprawę dotyczącą wewnętrznego kierownictwa statku, chyba że na żądanie lub za zgodą urzędnika konsularnego, a w przypadku niemożliwości jego działania - na żądanie lub za zgodą kapitana.
1.
Jeżeli sąd lub inny właściwy organ Państwa przyjmującego zamierza przystąpić na pokładzie statku Państwa wysyłającego do przesłuchania albo do innej czynności mającej na celu zatrzymanie, aresztowanie lub pozbawienie wolności w jakiejkolwiek innej formie kapitana, innego członka załogi, pasażera lub innej osoby, która nie jest obywatelem Państwa przyjmującego, albo też zająć jakiekolwiek mienie znajdujące się na pokładzie statku, jak również jeżeli zamierza przeprowadzić na pokładzie statku postępowanie urzędowe - powiadamia o tym urzędnika konsularnego w takim czasie, aby umożliwić mu obecność na statku, zanim czynności takie zostaną podjęte. Zawiadomienie powinno określać datę i godzinę rozpoczęcia czynności, która ma być przeprowadzona. Jeżeli mimo zawiadomienia urzędnik konsularny nie przybył na statek ani nie jest reprezentowany, czynność może być podjęta pod jego nieobecność. Jednakże w przypadku pilności sprawy właściwe organy Państwa przyjmującego mogą podjąć czynności nie cierpiące zwłoki, o których powiadomią urzędnika konsularnego niezwłocznie i w sposób wyczerpujący.
2.
Postanowień artykułu 46 ustęp 2 i ustępu 1 niniejszego artykułu nie stosuje się do zwykłych kontroli przeprowadzanych przez organy Państwa przyjmującego w sprawach wjazdu i pobytu cudzoziemców, celnych, zdrowia publicznego i kontroli międzynarodowych certyfikatów bezpieczeństwa ani do zajęcia statku lub części ładunku w związku z postępowaniem cywilnym lub handlowym podjętym w Państwie przyjmującym.
1.
Jeżeli statek Państwa wysyłającego tonie, ulega uszkodzeniu, osiada na mieliźnie, jest wyrzucony na brzeg albo ulega innej awarii na wodach terytorialnych lub wewnętrznych Państwa przyjmującego, właściwe organy tego Państwa powiadomią o tym niezwłocznie urzędnika konsularnego Państwa wysyłającego.
2.
W przypadkach wymienionych w ustępie 1 właściwe organy Państwa przyjmującego podejmą wszelkie niezbędne czynności w celu zapewnienia ratowania i ochrony pasażerów, załogi, jak również statku, jego wyposażenia, ładunku, zapasów i wszelkiego mienia znajdującego się na pokładzie, a także w celu zapobieżenia wszelkim zamachom na własność oraz wszelkim nieporządkom na pokładzie lub ich zlikwidowania. Odnosi się to również do przedmiotów, które zostałyby znalezione poza statkiem. Właściwe organy Państwa przyjmującego powiadomią urzędnika konsularnego o podjętych czynnościach. Organy te udzielą niezbędnej pomocy urzędnikowi konsularnemu w celu podjęcia dalszych odpowiednich czynności w przypadkach wymienionych w ustępie 1.

Jeżeli statek tonie, ulega uszkodzeniu, osiada na mieliźnie albo ulega innej awarii lub stanowi niebezpieczeństwo dla żeglugi na wodach terytorialnych lub wewnętrznych Państwa przyjmującego, właściwe organy tego Państwa mogą ponadto podjąć wszelkie niezbędne kroki dla zapobieżenia szkodom, kóre mogłyby być spowodowane przez statek urządzeniom portowym lub innym statkom.

3.
Jeżeli armator, kapitan lub inna upoważniona osoba nie jest w stanie podjąć działań niezbędnych do zabezpieczenia statku lub jego ładunku, urzędnik konsularny może podjąć w imieniu armatora statku czynności, które on sam mógłby podjąć w tym celu.
4.
Postanowienia ustępu 3 mają również odpowiednie zastosowanie do wszelkiego innego mienia pochodzącego ze statku lub ładunku i należącego do obywatela Państwa wysyłającego lub Państwa trzeciego, które mogłoby być znalezione na wybrzeżu lub w pobliżu wybrzeża Państwa przyjmującego lub sprowadzone do portu tego Państwa.
5.
Jeżeli ustawy i inne przepisy Państwa przyjmującego nie sprzeciwiają się temu, urzędnik konsularny zostaje zaproszony przez właściwe organy tego Państwa, aby był obecny przy dochodzeniu wszczętym dla ustalenia przyczyn zatonięcia, uszkodzenia, osadzenia na mieliźnie, wyrzucenia na brzeg albo innej awarii statku, i otrzymuje na swoje żądanie protokół z wyników dochodzenia co do okoliczności technicznych tych zdarzeń.

Urzędnik konsularny może również w ramach takiego dochodzenia zostać powołany przez obywateli Państwa wysyłającego jako doradca.

W przypadku gdy członek załogi nie będący obywatelem Państwa przyjmującego opuści w tym Państwie bez zgody kapitana statek Państwa wysyłającego, właściwe organy Państwa przyjmującego, na prośbę urzędnika konsularnego, udzielą pomocy w poszukiwaniu tej osoby.

1.
Urzędnik konsularny może wykonywać prawo kontroli i inspekcji przewidziane przez ustawy i inne przepisy Państwa wysyłającego w odniesieniu do statków powietrznych tego Państwa i ich załóg oraz udzielać im pomocy.
2.
Jeżeli statek powietrzny Państwa wysyłającego uległ wypadkowi na terytorium Państwa przyjmującego, właściwe organy tego Państwa poinformują o tym bez zwłoki urząd konsularny najbliższy miejsca wypadku.
1.
Urząd konsularny może pobierać na terytorium Państwa przyjmującego opłaty za czynności konsularne oraz inne należności przewidziane ustawami i innymi przepisami Państwa wysyłającego.
2.
Kwoty pobierane z tytułu opłat i należności wymienionych w ustępie 1 są wolne od wszelkich podatków lub opłat Państwa przyjmującego.