Art. 5. - Francja-Polska. Konwencja dotycząca ubezpieczenia na starość, na wypadek niezdolności do pracy i śmierci robotników i pracowników umysłowych, zatrudnionych w górnictwie. Warszawa.1929.12.21.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1934.72.690

Akt utracił moc

Wersja od: 30 czerwca 1934 r.

Artykuł  5.

Robotnicy i pracownicy umysłowi, obywatele polscy, którzy byli zatrudnieni co najmniej przez 15 lat w przedsiębiorstwach, podlegających systemowi emerytur górniczych, korzystają z rent ustalonych na ich osobistym rachunku zarówno w Autonomicznej Kasie Emerytalnej Górników, jak i ewentualnie w Narodowej Kasie Emerytur na starość i otrzymują ponadto z Kasy Autonomicznej dodatek, przeznaczony na zabezpieczenie im renty, równej rencie przewidzianej przez powyższe ustawodawstwo dla robotników i pracowników umysłowych obywateli francuskich, którzy przepracowali ten sam okres czasu.

Jeżeli przepracowali oni od 15 do 29 lat w powyższych przedsiębiorstwach, mają ewentualnie ponadto prawo do zasiłku państwowego, przewidzianego w 2-im ustępie artykułu 8 ustawy z dnia 25 lutego 1914 r., na tych samych warunkach, co robotnicy i pracownicy umysłowi, obywatele francuscy.

Robotnicy i pracownicy umysłowi, obywatele polscy, którzy przepracowali mniej niż 15 lat w powyższych przedsiębiorstwach, mają narówni z robotnikami i pracownikami umysłowymi, obywatelami francuskimi prawo wyłącznie do rent ustalonych na ich osobistym rachunku w Autonomicznej Kasie Emerytalnej Górników i ewentualnie w Narodowej Kasie Emerytur na starość.

B) Robotnicy i pracownicy umysłowi, obywatele polscy, których okresy pracy, wchodzące w rachubę przy ustalaniu renty były przebyte w przedsiębiorstwach, podlegających systemowi emerytur górniczych oraz poza temi przedsiębiorstwami.