Art. 23. - Finlandia-Polska. Traktat Handlowy i Nawigacyjny. Warszawa.1923.11.10.
Dz.U.1924.81.781
Akt utracił mocŻadna z Układających się Stron nie będzie mogła odwoływać się do postanowień niniejszego Traktatu w celu pretendowania do ulg, wynikających z unji celnej lub do ulg, których jedna ze Stron udzieliła lub mogła udzielić Państwom sąsiednim dla ułatwienia obrotu lokalnego w strefie, która będzie mogła się rozciągać conajwyżej na 15 kilometrów po obydwu stronach granicy.
Finlandja nie będzie mogła również powoływać się na niniejszy Traktat w celu pretendowania do przywilejów, wynikających z systemu przejściowego obowiązującego między częściami polską, a niemiecką Górnego Śląska.
Z drugiej strony Polska również nie będzie mogła powoływać się na Traktat niniejszy w celu pretendowania:
do systemu, dotyczącego przywozu win i innych napojów alkoholowych, przyznanego przez Finlandję Francji w artykule VI Umowy Handlowej, zawartej między temi dwoma krajami dnia 13 lipca 1921 r.,
ani do przywilejów, których Finladja udzieliła, lub udzilićby mogła w przyszłości Estonji w celu zachowania i rozwinięcia tradycyjnego handlu z tym krajem.
Rozumie się wszelako, iż w wypadku, o ile korzystanie z uprzywilejowania celnego, udzielonego przez Finlandiję Estonji byłoby, bądź częściowo, bądź w całości udzielone Państwu trzeciemu, ten sam przywilej będzie bezzwłocznie i bez zastrzeżeń w tym samym zakresie udzielony Polsce, tak długo jak Estonja lub wymienione Państwo będą z niego korzystać.