Art. 13. - Finlandia-Polska. Traktat Handlowy i Nawigacyjny. Warszawa.1923.11.10.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1924.81.781

Akt utracił moc

Wersja od: 1 sierpnia 1937 r.

Artykuł  13. 

Obydwie Układające się Strony obowiązują się przyznać sobie wzajemnie na drogach przystosowanych do tranzytu międzynarodowego, swobodę tranzyta dla osób, bagażów i przedmiotów wszelkiego rodzaju, przesyłek pocztowych, okrętów, statków, wagonów osobowych i towarowych, lub innych środków przewozowych, zapewniając sobie pod tym względem traktowanie na stopie państwa najbardziej uprzywilejowanego. Towary jednego z dwóch krajów, przywożone na terytorjum drugiego i przeznaczone do złożenia na skład lub do tranzyta, nie będą podlegały w tym ostatnim żadnemu cłu lub opłacie celnej, ani żadnej opłacie wewnętrznej innej, niż opłaty przeznaczone wyłącznie na pokrycie kosztów kontroli i administracji tranzyta, jak również opłat dotyczących tranzakcji, których towary te były przedmiotem.

Żadna z Układających się Stron nie będzie jednak obowiązana do zapewnienia tranzyta podróżnym, których wjazd na jej terytorium byłby zabroniony. Tranzyt towarów będzie mógł być zabroniony:

a) ze względu na bezpieczeństwo państwa lub bezpieczeństwo publiczne;

b) ze względów zdrowotnych, lub jako ochrona przeciwko chorobom zwierząt i roślin.

Tranzyt towarów, które w jednem z Układających się Państw, stanowią przedmiot monopolu państwa, będzie mógł być poddany kontroli specjalnej, ustalonej przez ustawodawstwo krajowe, obowiązujące obecnie, lub które byłby ustanowione w przyszłości.