Art. 7. - Finlandia-Polska. Traktat Handlowy i Nawigacyjny. Warszawa.1923.11.10.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1924.81.781

Akt utracił moc

Wersja od: 1 sierpnia 1937 r.

Artykuł  7. 

Kupcy, przemysłowcy i inni handlowcy jednej z Układających się Stron, którzy dowiodą przez okazanie kupieckiej karty legitymacyjnej, wydanej przez właściwe władze ich kraju, iż są oni uprawnieni do wykonywania tam handlu i przemysłu i że uiszczają tam opłaty i podatki ustawami przewidziane, będą mieli prawo, stosując się do przepisów obowiązujących, w obydwu krajach osobiście lub przez komiwojażerów, będących w ich służbie, czynić zakupy na terytorjum drugiej Układającej się Strony, u kupców lub producentów lub w publicznych lokalach sprzedaży. Będą oni mogli przyjmować zamówienia, na podstawie wzorów i próbek, u kupców lub innych osób, które w swoim handlu lub w przemyśle używają towarów podobnych do tych, które są oferowane.

O ile jedna ze stron nałoży specjalne opłaty patentowe, druga będzie mogła przedsięwziąć środki analogiczne w celu przywrócenia wzajemności.

Komiwojażerowie finlandzcy i polscy, posiadający kartę legitymacyjną, zgodną z załączonemi aneksami (A - dla komiwojażerów polskich, B - dla komiwojażerów finlandzkich) i wydaną przez właściwe władze odnośnego kraju, będą mieli nawzajem prawo przywozić ze sobą próbki i wzory, lecz nie towary.

Układające się Strony wskażą sobie władze powołane do wydawania kart legitymacyjnych, a także rozporządzeń, do których komiwojażerowie winni się stosować przy swych czynnościach.

Przedmioty, podlegające cłu lub wszelkiej innej podobnej opłacie, które przywożone będą przez komiwojażerów, jako próbki lub wzory, będą zwolnione przez jedną i drugą Stronę od cła przywozowego i wywozowego pod warunkiem, iż przedmioty te będą wywiezione z powrotem w terminie przepisanym i że tożsamość przedmiotów przywiezionych i wywożonych z powrotem nie będzie wątpliwą - bez względu zresztą na komorę, przez którą będą przychodzić przy wywozie, o ile tylko ta komora będzie, stosownie do ustaw i rozporządzeń, obowiązujących w kraju, właściwa.

Ograniczenia przywozu i wywozu, obowiązujące w obu krajach, nie zostają zmienione przez powyższe postanowienie.

Wywóz powrotny próbek lub wzorów winien być zagwarantowany przy wejściu ich do obu krajów, bądź przez złożenie depozytu w wysokości pobieranego cła, bądź w jakikolwiek inny sposób, zatwierdzony przez właściwe władze kraju, do którego są one przywożone.

Jeżeli przed upływem przepisanego terminu, próbki i wzory zostaną przedstawione na właściwej komorze celnej w celach powrotnego wywozu, komora ta winna sprawdzić, czy przedmioty przedstawione są rzeczywiście te same, dla których było wydane pozwolenie bezcłowego przywozu. Jeśli niema co tego żadnej wątpliwości, wówczas komora celna skonstatuje wywóz i zwróci depozyt.

O ile ustalonem zostanie, iż próbki lub wzory nie były wywiezione przed wpływem przepisanego terminu, złożony depozyt przekazany zostanie do Skarbu.

Oprócz znaków umieszczonych urzędowo w kraju wywozu, dla stwierdzenia tożsamości próbek lub wzorów, urzędnicy celni państwa będą mogli, o ile im się to wyda potrzebne, umieścić znaki dodatkowe.

Za umieszczenie tych znaków państwo nie będzie nakładało opłat lub należności.

Powyższe postanowienia nie stosują się do kolporterów lub innych domokrążców, ani też do przyjmowania zamówień u osób, nie trudniących się ani handlem ani przemysłem.