Art. 15. - Estonia-Polska. Traktat handlowy i nawigacyjny. Tallinn.1927.02.19.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1931.38.298

Akt utracił moc

Wersja od: 24 kwietnia 1931 r.

Artykuł  XV.

1) Okręty i statki pod banderą jednej z Układających się Stron i ich ładunki będą korzystały na wodach terytorialnych drugiej Strony pod każdym względem z takiego samego traktowania, co statki krajowe i ich ładunki, bez względu na miejsce odjazdu lub przeznaczenia wymienionych okrętów i statków, bez względu również na miejsce pochodzenia lub przeznaczenia, ich ładunków. Wynika z tego mianowicie, iż okręty i statki jednej ze Stron i ich ładunki nie będą podlegały na terytorjum drugiej żadnym opłatom lub należytościom jakiegokolwiek rodzaju lub nazwy, które są lub będą pobierane bądź na rzecz Państwa bądź na rzecz gmin lub jakichkolwiek instytucyj, uprawnionych przez Państwo, innym lub wyższym od tych, które stosowane będą do statków krajowych i ich ładunków.

2) Co do miejsca postoju okrętów i statków, ich ładowania i wyładowywania w portach, na redach i w basenach i wogóle co do wszystkich jakichkolwiek formalności, jakim podlegać mogą statki handlowe, ich załoga i ich ładunki, rozumie się, że statkom krajowym nie będzie przyznany żaden przywilej, ani żadna ulga, któreby nie były jednakowo przyznane statkom drugiego państwa, gdyż życzeniem stron jest, aby również pod tym względem ich statki traktowane były na stopie zupełnej równości.

3) Wszelki przywilej i wszelkie zwolnienie, które jedna ze Stron będzie mogła przyznać pod jednym z wyżej wymienionych względów mocarstwu trzeciemu, będą również stosowane jednocześnie i bez zastrzeżeń do drugiej Strony. Wszelako czyni się wyjątek od postanowień niniejszego artykułu:

a) odnośnie do ulg, które w jednym lub drugim z obydwóch krajów zostały lub zostaną w przyszłości przyznane rybołówstwu krajowemu i jego produktom;

b) odnośnie do kabotażu, co do którego Układające się Strony przyznają sobie traktowanie na stopie państwa najbardziej uprzywilejowanego;

c) odnośnie do ułatwień, zniżek lub refakcyj, które każda z Układających się Stron mogłaby przyznać swoim obywatelom jako premje przy rozwoju żeglugi krajowej.

4) Układające się Strony uznają, że postanowienia niniejszego artykułu nie odnoszą się do żeglugi na drogach wodnych wewnętrznych lub sztucznych.