Art. 4. - Estonia-Polska. Konwencja weterynaryjna. Tallin.1933.09.26.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1934.63.528

Akt utracił moc

Wersja od: 20 lipca 1934 r.

Artykuł  4.

Zwierzęta przewożone tranzytem będą poddane na granicy badaniu przez lekarza weterynaryjnego.

Zwierzęta będą zaopatrzone w świadectwo miejsca pochodzenia i zdrowia, wskazujące miejsca pochodzenia i miejsca przeznaczenia zwierząt.

Świadectwo (wzór Nr. 1) winno zawierać zaświadczenie państwowego, lub przez Państwo upoważnionego lekarza weterynaryjnego, że zwierzęta w chwili załadowania zostały uznane za zdrowe i wolne od wszelkiej choroby zaraźliwej i że ani w gminie pochodzenia, ani w gminach sąsiadujących, ani też w miejscowościach, przez które zwierzęta doprowadzone zostały do miejsca załadowania na kolej lub statek, nie panował (a);

a) co najmniej od 6 miesięcy - księgosusz lub zaraza płucna bydła rogatego,

b) co najmniej od 40 dni - zaraza stadnicza koni, pomór świń, zakaźne zapalenie jelit, zaraza świń i ospa owcza,

c) co najmniej od 21 dni - pryszczyca i pomór kur; ani niema żadnego przypadku zarazy płucnej bydła rogatego, pryszczycy, ospy owczej, pomoru świń, zarazy stadniczej koni, zakaźnego zapalenia jelit, zarazy świń i pomoru kur. Te zastrzeżenia ograniczone są dla każdej choroby do gatunków zwierząt na nią wrażliwych.

Stwierdzenie rozproszonych przypadków wąglika, szelestnicy, nosacizny, różycy, zarazy dziczyzny, bydła rogatego i zarazy świń, wścieklizny nie stoi na przeszkodzie do wystawienia świadectwa, z wyjątkiem dla zwierząt, pochodzących z zagród lub miejscowości poddanych obserwacji weterynaryjnej stosownie do przepisów weterynaryjnych państwa eksportującego.

Stwierdzenie świerzbu u zwierząt należących do gatunku owiec i kóz nie będzie stanowiło przeszkody do wystawienia świadectwa dla zwierząt jednokopytowych i naodwrót.

Dla zwierząt jednokopytowych i bydła rogatego świadectwa będą jednostkowe. Dla zwierząt należących do gatunków owiec, kóz, świń, jak również dla drobiu świadectwa będą zbiorowe. Świadectwa zbiorowe winny obejmować wyłącznie zwierzęta tego samego gatunku, należące do tej samej osoby, przeznaczone do tej samej miejscowości i należące do tego samego transportu i winny one zawierać wskazówki, wystarczające do uniemożliwienia jakiejkolwiek zamiany zwierząt.

Świadectwa winny być wydawane nie wcześniej, niż na trzy dni przed wysłaniem w drogę przesyłki, nie licząc dnia wydania. Przewóz winien się odbyć bez przerwy. W razie przerwy w przewozie z powodu siły wyższej, państwowy lub przez Państwo upoważniony lekarz weterynaryjny kraju pochodzenia lub kraju tranzytującego zamieści na odwrotnej stronie odnośnego świadectwa miejsca pochodzenia i zdrowia formułkę przytoczoną we wzorze Nr. 2 dołączonym do niniejszej konwencji.

Wszystkie zwierzęta należące do przesyłki winny być przedstawione do badania sanitarno-weterynaryjnego na granicy kraju tranzytującego. Wyjątek będzie uczyniony w razie śmierci przypadkowej, stwierdzonej przez władze weterynaryjne jednej z Wysokich Układających się Stron i zaświadczone przez te władze na świadectwie miejsca pochodzenia i zdrowia.

Czas trwania podróży ustala się według listu przewozowego lub papierów okrętowych.