Art. 14. - Estonia-Polska. Konwencja weterynaryjna. Tallin.1933.09.26.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1934.63.528

Akt utracił moc

Wersja od: 20 lipca 1934 r.

Artykuł  14

1) Niniejsza konwencja będzie ratyfikowana i dokumenty ratyfikacyjne zostaną wymienione w Warszawie w możliwie krótkim czasie.

2) Niniejsza konwencja wejdzie w życie trzydziestego dnia po wymianie dokumentów ratyfikacyjnych.

3) Konwencja zawarta jest na przeciąg jednego roku, przyczem okres ten rozpocznie się od daty jej wejścia w życie. Konwencja będzie przedłużana w drodze milczącej zgody na czas nieokreślony, o ile nie zostanie wypowiedziana przez jedną ze Stron Układających się przynajmniej na trzy miesiące przed upływem tego okresu rocznego. W razie przedłużenia w drodze milczącej zgody, każda z Wysokich Układających się Stron zastrzega sobie możność wypowiedzenia niniejszej konwencji w każdej chwili z terminem dwumiesięcznym.

Na dowód czego - pełnomocnicy podpisali niniejszą konwencję.

Sporządzono w Tallinnie w podwójnym egzemplarzu dnia 26 września tysiąc dziewięćset trzydziestego trzeciego roku.

PROTOKÓŁ KOŃCOWY.

W chwili przystąpienia do podpisania Konwencji Weterynaryjnej, dotyczącej przewozu zwierząt, produktów pochodzenia zwierzęcego oraz materjałów i przedmiotów, mogących być rozsadnikami zarazy, zawartej w dniu dzisiejszym, niżej podpisani pełnomocnicy, pragnąc sprecyzować i uzupełnić jej postanowienia, zgodzili się na następujące:

1) W znaczeniu art. 8 niniejszej Konwencji Weterynaryjnej będą uważane za podejrzane zwierzęta, które przebywały w tym samym wagonie albo na tym samym statku ze zwierzątami choremi lub podejrzanemi o chorobę; zwierzęta, które zetknęły się podczas ładowania lub wyładowania ze zwierzętami choremi lub podejrzanemi o chorobę oraz zwierzęta, które były narażone pośrednio na zarażenie się wskutek przejścia przez miejsca, nadbrzeża albo mostki niedezynfekowane etc.

2) Konie wyścigowe, konie przeznaczone na konkursy lub zawody sportowe, będą mogły być dopuszczone do przywozu bez uprzedniego zezwolenia oraz do przewozu, jeśli zostały zaopatrzone, zamiast świadectwa przewidzianego przez niniejszą konwencję, w świadectwo wystawione przez prezesów towarzystw hipicznych (których wykaz będzie notyfikowany drugiej Stronie przez każdą z Wysokich Układających się Stron). Świadectwo to winno być zaopatrzone w pieczęć i wizę klubu albo towarzystwa i winno zawierać nazwisko i miejsce stałego zamieszkania właściciela, dokładny opis zwierzęcia, jego pochodzenie i miejsce przeznaczenia, jak również zaświadczenie państwowego lub przez Państwo upoważnionego lekarza weterynaryjnego, stwierdzające, że zwierzę jest zdrowe i że zakład, z którego ono pochodzi, jest wolny od zaraźliwych chorób.

3) Zaznacza się, że postanowienia niniejszej konwencji mogą być rozciągnięte, jeżeli zaszłaby potrzeba w drodze nowego układu między Wysokiemi Układającemi się Stronami na inne choroby, znane lub nieznane w chwili obecnej, a których przeniesienia możnaby się słusznie obawiać.

4) Pilne zawiadomienia, dotyczące stosowania niniejszej konwencji, mogą być wymieniane bezpośrednio przez władze centralne weterynaryjne każdej z Wysokich Układających się Stron; odpisy zawiadomień będą przesyłane drogą dyplomatyczną.

5) Gdy jedna z Wysokich Układających się Stron będzie powiadomiona o ukazaniu się księgosuszu, zarazy płucnej bydła rogatego, jak również zarazy stadniczej zwierząt jednokopytowych na terytorjum, należącem do graniczącego państwa trzeciego, jest zobowiązana zawiadomić o tem telegraficznie drugą Układającą się Stronę, komunikując o środkach zapobiegawczych, zastosowanych przeciw najściu jednej z tych chorób.

6) Świadectwa ustanowione niniejszą konwencją winny być wydawane w języku Państwa wystawiającego oraz zawierać tłumaczenie na język francuski, zamieszczone między wierszami.

7) Dla świadectw, wystawianych zgodnie z niniejszą konwencją nie jest wymagana wiza konsularna.

8) Odnośnie opłat na badanie weterynaryjne obie Wysokie Układające się Strony przyznają sobie wzajemnie prawa kraju najbardziej uprzywilejowanego.

9) Również Układające się Strony zobowiązują się utrzymać i rozwijać obecnie istniejącą państwową służbę weterynaryjną, zorganizowaną zgodnie z zasadami, ustalonemi przez Komitet Ekonomiczny Ligi Narodów i Międzynarodowe Biuro Epizootyczne.

Sporządzono w Tallinnie w podwójnym egzemplarzu dnia 26 września tysiąc dziewięćset trzydziestego trzeciego roku.

..................................................

Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX

Grafiki zostały zamieszczone wyłącznie w Internecie. Obejrzenie grafik podczas pracy z programem Lex wymaga dostępu do Internetu.

..................................................

grafika