Art. 10. - Estonia-Polska. Konwencja weterynaryjna. Tallin.1933.09.26.
Dz.U.1934.63.528
Akt utracił mocJeśli wskutek obrotu zwierzętami została zawleczona z obszaru jednej z Wysokich Układających się Stron na terytorjum drugiej Strony jedna z zaraźliwych chorób zwierzęcych, podlegających obowiązkowi zgłoszenia albo też, jeśli jedna z tych chorób przybrała charakter groźny na terytorjum jednej Strony, druga Strona będzie miała prawo na czas trwania niebezpieczeństwa zarazy ograniczyć lub zakazać przewozu zwierząt, należących do gatunków wrażliwych na tę chorobę, a pochodzących z obszarów objętych zarazą lub zagrożonych. Przy tych samych warunkach ograniczenie lub zakaz przewozu będą mogły być rozciągnięte na produkty pochodzenia zwierzęcego lub na produkty mogące być przenośnikami zarazy.
Te ograniczenia lub zakazy przywozu mogą być stosowane wyłącznie do terytorjów objętych chorobą i do terytorjów sąsiednich. Jako terytorjum uważane są: w Polsce powiaty, w Estonji okręgi weterynaryjne (loomaarsti jaoskonnad).
Przewóz nie może być zakazany w wypadku wąglika, szelestnicy, zarazy dziczyzny i bydła rogatego, wścieklizny, nosacizny, różycy świń, gruźlicy i świerzbu.
Czasokres trwania niebezpieczeństwa zarazy dla chorób wymienionych w art. 4 pod literami a, b, c, z wyjątkiem księgosuszu ogranicza się do czasokresów, przewidzianych w tymże artykule. Czasokres ten będzie obliczany od dnia urzędowego oświadczenia, ustalającego wygaśnięcie choroby.