Część 3 - EKSTRADYCJA - Egipt-Polska. Umowa o pomocy prawnej w sprawach karnych, przekazywaniu osób skazanych i ekstradycji. Kair.1992.05.17.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1994.34.128

Akt obowiązujący

Wersja od: 20 lutego 1993 r.

CZĘŚĆ  III

EKSTRADYCJA

Artykuł  42

Obydwa Państwa zobowiązują się do wzajemnego wydawania sobie, na zasadach i warunkach określonych w następnych artykułach, osób, które przebywają na terytorium jednego z Państw i są ścigane za popełnienie przestępstwa lub zostały skazane przez Sądy drugiego Państwa.

Artykuł  43

Wydanie następuje:

a) za czyn lub czyny, które według ustawodawstwa obu Państw stanowią przestępstwa zagrożone karą pozbawienia wolności w wymiarze co najmniej jednego roku lub karą surowszą;

b) w odniesieniu do wyroków skazujących wydanych w Państwie wzywającym za czyny, które według ustawodawstwa obu Państw stanowią przestępstwo, i gdy orzeczona kara pozbawienia wolności wynosi co najmniej sześć miesięcy.

Artykuł  44

Odmawia się wydania, jeżeli:

a) osoba, której wydania się żąda, jest obywatelem Państwa wezwanego. Jeżeli Państwo wezwane odmawia wydania swego obywatela, Państwo to, na wniosek Państwa wzywającego, przekazuje sprawę swoim właściwym organom w celu wszczęcia ścigania karnego. W tym celu może posłużyć się wynikami postępowania prowadzonego w Państwie wzywającym;

b) przestępstwo, w związku z którym żąda się wydania, jest uważane przez Państwo wezwane za przestępstwo polityczne lub przestępstwo pozostające w związku z takim przestępstwem. Zamach na życie Szefa Państwa jednego z Państw lub członka jego rodziny nie jest uważany za przestępstwo polityczne;

c) przestępstwo, w związku z którym żąda się wydania, polega wyłącznie na naruszeniu obowiązków wynikających ze służby wojskowej;

d) przestępstwo, w związku z którym żąda się wydania, zostało popełnione, w całości lub w części, na terytorium Państwa wezwanego lub w miejscu podlegającym jurysdykcji tego Państwa;

e) przestępstwo, w związku z którym żąda się wydania, zostało w Państwie wezwanym prawomocnie osądzone, odstąpiono od ścigania lub umorzono postępowanie;

f) w chwili wpłynięcia wniosku według prawa jednego z Państw nastąpiło przedawnienie ścigania lub wykonania kary za przestępstwo, w związku z którym żąda się wydania;

g) przestępstwo, w związku z którym żąda się wydania, zostało bądź w Państwie wzywającym, bądź w Państwie wezwanym objęte amnestią.

Artykuł  45

Można odmówić wydania, jeżeli:

a) dane przestępstwo jest zagrożone kara śmierci przez ustawodawstwo tylko jednego z Państw;

b) przestępstwo, w związku z którym żąda się wydania, jest przedmiotem ścigania w Państwie wezwanym lub zostało prawomocnie osądzone w państwie trzecim.

Artykuł  46

Wydanie nie nastąpi, gdy Państwo wezwane ma poważne podstawy, by przyjąć, że wniosek o wydanie, którego podstawę stanowi przestępstwo pospolite, został sporządzony w celu ścigania lub ukarania danej osoby ze względu na jej rasę, wyznanie, narodowość lub poglądy polityczne i że z tego powodu sytuacja tej osoby może ulec pogorszeniu.

Artykuł  47

1. Wniosek o wydanie sporządza się na piśmie i przekazuje w drodze dyplomatycznej.

2. Do wniosku dołącza się:

a) oryginał lub poświadczony odpis wyroku skazującego lub nakazu aresztowania wydanego w formie przewidzianej przez prawo Państwa wzywającego;

b) opis czynów, w związku z którymi żąda się wydania, zawierający czas i miejsce ich popełnienia, ich kwalifikację prawną i przepisy mające zastosowanie do nich, jak również tekst tych przepisów;

c) możliwie dokładny rysopis osoby, której wydania się żąda, oraz wszelkie inne informacje pozwalające na stwierdzenie jej tożsamości i obywatelstwa.

Artykuł  48

1. W pilnych wypadkach organy sądowe Państw wzywającego mogą dla celów ekstradycji wystąpić z wnioskiem o tymczasowe aresztowanie osoby, której wydania będą żądać.

2. Wniosek o tymczasowe aresztowanie powinien stwierdzać istnienie jednego z dokumentów określonych w artykule 47 ustęp 2 litera a). Powinien on ponadto określać przestępstwo, w związku z którym wnosi się o wydanie, wysokość kary przewidzianej lub orzeczonej, miejsce i czas popełnienia przestępstwa oraz możliwie największą ilość informacji umożliwiających ustalenie tożsamości i odnalezienie osoby, której wydania będzie się żądać.

3. Wniosek, o którym mowa w ustępie 2, jest przekazywany organom sądowym Państwa wezwanego bądź bezpośrednio drogą pocztową lub telegraficzną, bądź we wszelki inny sposób pozostawiający ślad na piśmie.

4. Jeżeli wymogi wniosku zostały dochowane, organy sądowe Państwa wezwanego nadają mu bieg zgodnie ze swoim prawem. Zawiadamia się o tym niezwłocznie organ wzywający.

Artykuł  49

1. Areszt tymczasowy może być uchylony, jeżeli w ciągu 20 dni od dnia aresztowania Państwo wezwane nie otrzymało wniosku o wydanie oraz dokumentów określonych w artykule 47 ustęp 2.

2. Okres aresztu tymczasowego nie może w żadnym wypadku przekroczyć 40 dni, licząc od daty aresztowania.

3. Uchylenie aresztu tymczasowego jest dopuszczalne w każdej chwili, jednakże Państwo wezwane jest obowiązane przedsięwziąć wszelkie niezbędne środki w celu zapobieżenia ucieczce osoby, której dotyczy wniosek.

4. Zwolnienie nie stoi na przeszkodzie ponownemu aresztowaniu i wydaniu, jeżeli wniosek o wydanie wpłynie w terminie późniejszym.

Artykuł  50

W wypadku gdy niezbędne są dodatkowe informacje w celu ustalenia, czy wszystkie warunki określone w postanowieniach niniejszej części umowy zostały spełnione, Państwo wezwane zawiadamia o tym Państwo wzywające w drodze dyplomatycznej. Dla uzyskania tych informacji może ono wyznaczyć Państwu wzywającemu stosowny termin.

Artykuł  51

Jeżeli w wnioskiem o wydanie wystąpiło jednocześnie kilka Państw bądź w odniesieniu do tych samych, bądź różnych czynów, Państwo wezwane rozstrzyga, który wniosek uwzględnić, biorąc pod uwagę wszelkie okoliczności, a w szczególności możliwość dalszego wydania w stosunkach między państwami wzywającymi, daty wpłynięcia wniosków, wagę i miejsce popełnienia przestępstw oraz obywatelstwo osoby, o której wydanie się wnosi.

Artykuł  52

1. Z zastrzeżeniem praw Państwa wezwanego lub praw osób trzecich, na wniosek Państwa wzywającego Państwo wezwane zabezpiecza i wydaje w sposób określony przez swoje ustawodawstwo przedmioty:

a) które mogą służyć jako dowody rzeczowe;

b) które pochodzą z przestępstwa i zostały odnalezione przed lub po wydaniu żądanej osoby.

2. Wydanie przedmiotów następuje również w wypadku, gdy ekstradycja nie może nastąpić z powodu śmierci lub ucieczki osoby, o której wydanie się wnosi.

3. Jeżeli Państwo wezwane lub osoby trzecie nabyły prawa do tych przedmiotów, przedmioty te podlegają zwrotowi możliwie najszybciej i bezpłatnie Państwu wezwanemu po zakończeniu postępowania na terytorium Państwa wzywającego.

Artykuł  53

1. Państwo wezwane zawiadamia Państwo wzywające w drodze dyplomatycznej o swojej decyzji w przedmiocie wydania.

2. Każda całkowita lub częściowa odmowa wydania podlega uzasadnieniu.

3. W wypadku uwzględnienia wniosku Państwo wezwane wyznacza, w możliwie dogodny sposób, miejsce i datę przekazania osoby wydanej i zawiadamia o tym z dostatecznym wyprzedzeniem Państwo wzywające.

4. Z zastrzeżeniem wypadku określonego w ustępie 5, jeżeli osoba, o której wydanie się wnosi, nie została odebrana w wyznaczonym czasie, może być ona zwolniona po upływie 15 dni licząc od tej daty, a podlega zwolnieniu w każdym wypadku po upływie 30 dni od tej daty. W takim wypadku Państwo wezwane może odmówić wydania za to samo przestępstwo.

5. W wypadku nadzwyczajnych okoliczności umożliwiających przekazanie lub odbiór osoby podlegającej wydaniu, zainteresowane Państwo zawiadamia o tym drugie Państwo przed upływem stosownego terminu. Oba Państwa porozumiewają się co do innego terminu i ewentualnie co do innego miejsca przekazania. W takim wypadku stosuje się postanowienia ustępu poprzedzającego.

Artykuł  54

1. Jeżeli osoba, o której wydanie się wnosi, jest w Państwie wezwanym ścigana lub została tam skazana za przestępstwo inne niż to, które stanowi podstawę wniosku o wydanie, Państwo to powinno jednakże podjąć decyzję w przedmiocie wniosku i zawiadomić Państwo wzywające o swojej decyzji w przedmiocie wydania na warunkach określonych w artykule 53 ustępy 1 i 2. Jednakże w wypadku uwzględnienia wniosku, przekazanie osoby, o której wydanie się wnosi, ulega odroczeniu do czasu zakończenia postępowania lub wykonania kary w Państwie wezwanym. Przekazanie ma następnie miejsce w czasie, który jest określany zgodnie z artykułem 53 ustęp 3; ustępy 4 i 5 tego artykułu stosuje się odpowiednio.

2. Postanowienia ustępu 1 nie stoją na przeszkodzie czasowemu przekazaniu osoby, o której wydanie się wnosi, w celu jej stawiennictwa przed organami sądowymi Państwa wzywającego, pod warunkiem że będzie ona pozbawiona wolności i przekazana z powrotem po wydaniu decyzji przez te organy.

Artykuł  55

Osoba wydana nie może być ścigana, sądzona lub pozbawiona wolności w celu wykonania kary ani poddana jakiemukolwiek innemu ograniczeniu jej wolności osobistej za przestępstwo popełnione przed jej przekazaniem, inne niż to, które stanowiło podstawę wydania, z wyjątkiem następujących wypadków:

a) gdy Państwo, które ją wydało, wyrazi na to zgodę. W takich wypadkach przekazywany jest stosowny wniosek, do którego dołącza się dokumenty określone w artykule 47 oraz protokół sądowy zawierający stanowisko osoby wydanej co do zakresu wydania oraz stwierdzający, że osoba wydana ma możliwość obrony przed organami Państwa wzywającego;

b) gdy, mając taką możliwość, osoba wydana nie opuściła w ciągu 30 dni od daty jej ostatecznego zwolnienia terytorium Państwa, któremu została wydana, lub, po jego opuszczeniu, na nie powróciła.

Artykuł  56

Jeżeli w toku postępowania kwalifikacja prawna czynu ulega zmianie, osoba wydana może być ścigana lub sądzona jedynie w zakresie, w którym elementy konstytutywne nowo kwalifikowanego przestępstwa dopuszczałyby jej wydanie.

Artykuł  57

Z wyjątkiem wypadku określonego w artykule 55 litera b), zgoda Państwa wezwanego jest niezbędna dla wydania przez Państwo wzywające osoby, która została mu przekazana, państwu trzeciemu. W tym celu Państwo wzywające kieruje do Państwa wezwanego stosowny wniosek, do którego dołącza kopie dokumentów przekazanych przez państwo trzecie.

Artykuł  58

1. Tranzyt przez terytorium jednego z Państw osoby wydanej drugiemu Państwu przez państwo trzecie jest udzielany na wniosek skierowany w drodze dyplomatycznej. Do wniosku dołącza się dokumenty pozwalające stwierdzić, że chodzi o przestępstwo uzasadniające wydanie. Można odmówić udzielenia tranzytu w wypadku, gdy chodzi o własnego obywatela.

2. W wypadku korzystania z drogi lotniczej stosuje się następujące postanowienia:

a) jeżeli nie jest przewidziane żadne międzylądowanie, Państwo wzywające uprzedza Państwo, nad którego terytorium następuje przelot, i zawiadamia o istnieniu jednego z dokumentów określonych w artykule 47 ustęp 1 litera a). W wypadku lądowania awaryjnego zawiadomienie to wywiera takie same skutki jak wniosek o tymczasowe aresztowanie określony w artykule 48 i Państwo wzywające kieruje w normalnym trybie wniosek o udzielenie tranzytu;

b) w wypadku gdy jest przewidziane międzylądowanie, Państwo wzywające kieruje do Państwa wezwanego wniosek o udzielenie tranzytu zgodnie z postanowieniami ustępu 1.

3. W wypadku gdy Państwo wezwane o udzielenie tranzytu wnosiło również o wydanie, udzielenie tranzytu może zostać odroczone aż do zadośćuczynienia wymogom wymiaru sprawiedliwości tego Państwa.

Artykuł  59

1. Wszystkie koszty powstałe w wyniku wydania na terytorium Państwa wezwanego ponosi to Państwo.

2. Wszystkie koszty wynikłe z tranzytu na terytorium Państwa wezwanego ponosi Państwo wzywające.

Artykuł  60

Wnioski o wydanie oraz dokumenty przedkładane w związku z postanowieniami niniejszej części umowy są sporządzane w języku Państwa wzywającego i dołącza się do nich ich urzędowe tłumaczenie na język Państwa wezwanego lub na język angielski, lub francuski.