Rozdział 3 - Postanowienia karne. 8 - Dozór nad artykułami żywności i przedmiotami użytku.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1928.36.343

Akt utracił moc

Wersja od: 10 listopada 2002 r.

Rozdział  III.

Postanowienia karne. ⁸

Art.  26.

Winny umyślnego przeszkodzenia organom dozoru nad artykułami żywności i przedmiotami użytku w prawnem wykonywaniu jednej z czynności, wymienionych w art. 18, będzie karany pozbawieniem wolności do jednego miesiąca lub grzywną do siedemdziesięciu pięciu złotych.

Art.  27.

Winny wyrobu przeznaczonych do obiegu:

a) artykułów żywności, szkodliwych dla zdrowia ludzkiego,

b) przedmiotów użytku z takiego materjału lub w taki sposób, że przy użyciu, zgodnem z ich przeznaczeniem lub przewidzieć się dającem, mogą szkodliwie oddziałać na zdrowie ludzkie, -

będzie karany pozbawieniem wolności do trzech lat, z którem może być połączona grzywna do dwóch tysięcy dwustu pięćdziesięciu złotych.

Art.  28.

Tej samej karze ulegnie winny sprzedaży lub innego wprowadzania w obieg, przechowywania na sprzedaż lub na inne wprowadzanie w obieg, ofiarowywania na sprzedaż, jak i używania w sposób dla zdrowia drugich szkodliwy przedmiotów, wymienionych w art. 27.

Art.  29.

Karze, przewidzianej w art. 27, ulegnie również winny:

a) sprzedaży lub innego wprowadzania w obieg, przechowywania na sprzedaż lub na inne wprowadzanie w obieg, tudzież ofiarowywania na sprzedaż jako artykułów żywności przedmiotów innych, których spożycie może szkodliwie oddziałać na zdrowie ludzkie;

b) takiego przechowywania artykułów żywności i przedmiotów użytku przeznaczonych do obiegu, iż może je ono przy użyciu, zgodnem z ich przeznaczeniem lub przewidzieć się dającem, uczynić szkodliwemi dla zdrowia ludzkiego;

c) używania w sposób dla zdrowia szkodliwy przedmiotów użytku, wymienionych w art. 27 p. b) do wyrobu, przechowywania lub pakowania artykułów żywności i środków kosmetycznych, przeznaczonych do obiegu.

Art.  30.

Jeżeli jeden z czynów, wymienionych w art. 27, 28, 29, wywołał lub mógł wywołać w większym rozmiarze niebezpieczeństwo dla życia lub zdrowia ludzi albo sprowadził ciężkie uszkodzenie zdrowia lub śmierć człowieka, a skutki te sprawca przewidywał lub mógł był je przewidzieć, wówczas winny będzie karany ciężkiem więzieniem od roku do lat dziesięciu, z którem może być połączona grzywna do siedmiu tysięcy pięciuset złotych.

Art.  31.

Jeżeli jeden z czynów, wymienionych w art. 27, 28, 29, spełniono przez nieostrożność lub niedbalstwo, natenczas winny będzie karany pozbawieniem wolności do sześciu miesięcy i grzywną do siedmiuset pięćdziesięciu złotych lub jedną z tych kar.

Jeżeli jeden z tych czynów, spełnionych przez nieostrożność lub niedbalstwo, wywołał lub mógł wywołać niebezpieczeństwo w większym rozmiarze dla życia lub zdrowia ludzi, albo sprowadził ciężkie uszkodzenie zdrowia lub śmierć człowieka, wówczas winny będzie karany pozbawieniem wolności do dwóch lat, z którem może być połączona grzywna do tysiąca pięciuset złotych.

Art.  32.

Winny:

a) podrabiania lub fałszowania (art. 4 i 5) artykułów żywności i środków kosmetycznych, w celu wprowadzenia w błąd nabywców;

b) sprzedaży lub innego wprowadzania w obieg, jak i ofiarowywania na sprzedaż, bez należytego oznaczenia, artykułów żywności lub środków kosmetycznych podrobionych, sfałszowanych, zepsutych, niedojrzałych lub wogóle niezdatnych do użytku, chyba że kupujący lub przyjmujący o tym stanie artykułów żywności lub środków kosmetycznych wiedział;

c) sprzedaży lub innego wprowadzania w obieg, przechowywania na sprzedaż lub na inne wprowadzanie w obieg, tudzież ofiarowywania na sprzedaż artykułów żywności i środków kosmetycznych pod fałszywem oznaczeniem (art. 6), chyba że to fałszywe oznaczenie jest dla danego przedmiotu powszechnie używane i nienadane mu w celu wprowadzenia w błąd, -

będzie karany pozbawieniem wolności do sześciu miesięcy i grzywną do siedmiuset pięćdziesięciu złotych lub jedną z tych kar.

Art.  33.

Jeżeli jeden z czynów przestępnych, wymienionych w art. 32 p. b) i c), spełniono przez nieostrożność lub niedbalstwo, wymierzyć należy karę pozbawienia wolności do sześciu tygodni i grzywnę do trzystu siedemdziesięciu pięciu złotych lub jedną z tych kar.

Art.  34.

Winny:

a) niezachowania należytej czystości przy wyrobie, sprzedaży, wprowadzaniu w obieg lub przechowywaniu w tym celu artykułów żywności i środków kosmetycznych, przeznaczonych do obiegu;

b) dopuszczenia do czynności, wymienionych w ustępie a), osoby, dotkniętej chorobą zaraźliwą lub wzbudzającą wstręt, -

będzie karany pozbawieniem wolności do trzech miesięcy i grzywną do trzystu siedemdziesięciu pięciu złotych lub jedną z tych kar.

Art.  35.

Winny naruszenia rozporządzeń, wydanych na podstawie art. 8 p. a), b), c), będzie karany pozbawieniem wolności do trzech lat i grzywną do dwóch tysięcy dwustu pięćdziesięciu złotych lub jedną z tych kar.

Jeśli czynu dopuszczono się z niedbalstwa, winny będzie karany pozbawieniem wolności do sześciu miesięcy i grzywną do siedmiuset pięćdziesięciu złotych lub jedną z tych kar.

Jeżeli przestępstwo, określone w ustępie 1, wywołało lub mogło wywołać niebezpieczeństwo w większym rozmiarze dla zdrowia lub życia ludzi, albo sprowadziło ciężkie uszkodzenie zdrowia ludzkiego lub śmierć człowieka, a sprawca skutki te przewidywał lub mógł był je przewidzieć, wówczas winny będzie karany ciężkiem więzieniem od roku do lat dziesięciu, z którem może być połączona grzywna do siedmiu tysięcy pięciuset złotych.

Jeśli przestępstwo, przewidziane w ustępie 2, pociągnęło za sobą skutki, określone w ustępie 3, wówczas winny będzie karany pozbawieniem wolności do dwóch lat, z którem może być połączona grzywna do tysiąca pięciuset złotych.

Art.  36.

Winny naruszenia rozporządzeń, wydanych na podstawie innych przepisów niniejszego rozporządzenia, niż wymienione w art. 35, oraz winny naruszenia przepisu art. 25 niniejszego rozporządzenia, będzie karany pozbawieniem wolności do sześciu tygodni i grzywną do trzystu siedemdziesięciu pięciu złotych lub jedną z tych kar.

Art.  37.

Winny:

a) naruszenia przepisu art. 5 ust. ostatni;

b) sprzedaży lub innego wprowadzania w obieg produktów złożonych lub artykułów zastępczych wbrew art. 7, o ile dany czyn nie ulega według niniejszego rozporządzenia karze surowszej, -

będzie karany pozbawieniem wolności do dwóch tygodni i grzywną do dwustu dwudziestu pięciu złotych lub jedną z tych kar.

Art.  38.

Jeśli jeden z czynów, przewidzianych w niniejszem rozporządzeniu, ulega surowszej karze według innych ustaw karnych, natenczas należy według tych ustaw karę wymierzyć.

Art.  39.

Usiłowanie czynów przestępnych, przewidzianych w niniejszem rozporządzeniu, oraz podżeganie do nich są karalne.

Art.  40.

W razie skazania za jeden z czynów przestępnych, przewidzianych w niniejszem rozporządzeniu, można orzec konfiskatę towarów, będących przedmiotem czynu przestępnego.

Jeżeli towary te zostały uznane za szkodliwe dla zdrowia ludzkiego, natenczas konfiskatę zawsze orzec należy, choćby ściganie pewnej osoby z jakichkolwiek powodów było niewykonalne, albo też wydano wyrok uniewinniający.

Orzeczenie sądu, dotyczące samoistnej konfiskaty, można zaskarżyć wedle postanowień ustaw postępowania karnego.

Art.  41.

W razie skazania za czyn przestępny, przewidziany w art. 27, 28, 29, 30, 35 ust. 1 i ust. 3, tudzież w razie powtórnego skazania za czyn przestępny, przewidziany w art. 31, 32, 33, 34, 35 ust. 2 i ust. 4, sąd może orzec pozbawienie prawa prowadzenia danego rodzaju przedsiębiorstwa, handlu lub przemysłu na czas oznaczony.

Art.  42.

W razie skazania w wypadkach, w art. 41 przewidzianych, sąd może nakazać ogłoszenie wyroku w pismach publicznych, a także w inny sposób.

Koszty ogłoszenia ponosi skazany.

Art.  43. ⁹

(skreślony).

Art.  44. ¹⁰

(skreślony).

Art.  45. ¹¹

Do orzekania w sprawach o wykroczenia, określone w art. 26 i 34, oraz o te wykroczenia, określone w art. 36, które stanowią naruszenie przepisów art. 25 i przepisów rozporzadzeń, wydanych na podstawie art. 8 lit. g) - powołane są powiatowe władze administracji ogólnej. W sprawach o inne wykroczenia oraz występki, zagrożone karą pozbawienia wolności do dwóch lat - orzekają sądy grodzkie, w sprawach zaś o przestępstwa, zagrożone karą wyższą - sądy okręgowe.

Art.  46.

Na obszarze mocy obowiązującej ustawy karnej z 1852 r. czyny, zagrożone ciężkiem więzieniem, stanowią zbrodnię, ścisłym aresztem powyżej sześciu miesięcy - występek, aresztem ścisłym lub zwykłym do sześciu miesięcy - przekroczenie.

Na tymże obszarze prawnym można wnieść odwołanie niezależnie od przepisu par. 283 p.k.

Art.  47. ¹²

(skreślony).

⁸ Z dniem 1 września 1998 r. przepisy rozdziału III utraciły moc w części odnoszącej się do przestępstw i unormowanej w kodeksie karnym z 1997 r. - na podstawie art. 3 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Przepisy wprowadzające Kodeks karny (Dz.U.97.88.554).

Przy stosowaniu pozostałych w mocy przepisów rozdziału III należy mieć na uwadze, że:

1) kara pozbawienia wolności (aresztu) za wykroczenia, przewidziana w art. 26, 33, 34, 36, i 37, została uchylona na podstawie art. X § 1 ustawy z dnia 31 maja 1971 r. - Przepisy wprowadzające Kodeks wykroczeń (Dz.U.71.12.115) z dniem 1 stycznia 1972 r.

2) wysokości granic grzywny ustalone zostały na podstawie:

- art. 1 dekretu z dnia 26 kwietnia 1948 r. o podwyższeniu grzywien, kar pieniężnych, kar porządkowych i nawiązek (Dz.U.48.24.161)

- ustawy z dnia 28 października 1950 r. o zmianie systemu pieniężnego (Dz.U.50.50.459)

- art. 2 § 2 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. o zmianie niektórych przepisów prawa karnego i prawa o wykroczeniach (Dz.U.82.16.125) z dniem 7 czerwca 1982 r.

- art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 10 maja 1985 r. o zmianie niektórych przepisów prawa karnego i prawa o wykroczeniach (Dz.U.85.23.100) z dniem 1 lipca 1985 r.

- art. 5 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 28 września 1990 r. o zmianie niektórych przepisów prawa karnego i prawa o wykroczeniach (Dz.U.90.72.422) z dniem 8 listopada 1990 r.

- art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 28 lutego 1992 r. o zmianie niektórych przepisów prawa karnego, prawa o wykroczeniach i o postępowaniu w sprawach nieletnich (Dz.U.92.24.101) z dniem 2 kwietnia 1992 r.

- art. 4 ust. 6 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o denominacji złotego (Dz.U.94.84.386)

- art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 12 lipca 1995 r. o zmianie Kodeksu karnego, Kodeksu karnego wykonawczego oraz o podwyższeniu dolnych i górnych granic grzywien i nawiązek w prawie karnym (Dz.U.95.95.475) z dniem 20 listopada 1995 r.

3) organami właściwymi do rozpoznania spraw w I instancji (art. 45) są obecnie sądy rejonowe - we wszystkich sprawach o wykroczenia (art. 26, 33, 34, 36 i 37) - zob. art. 9 § 1 ustawy z dnia 24 sierpnia 2001 r. Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia (Dz.U.01.106.1148).

⁹ Art. 43 skreślony przez art. 1 pkt 2 ustawy z dnia 2 lipca 1949 r. (Dz.U.49.42.311) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 20 lipca 1949 r.

¹⁰ Art. 44 skreślony przez art. 1 pkt 2 ustawy z dnia 2 lipca 1949 r. (Dz.U.49.42.311) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 20 lipca 1949 r.

¹¹ Art. 45 zmieniony przez art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 2 lipca 1949 r. (Dz.U.49.42.311) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 20 lipca 1949 r.

¹² Art. 47 skreślony przez art. 1 pkt 2 ustawy z dnia 2 lipca 1949 r. (Dz.U.49.42.311) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 20 lipca 1949 r.