Rozdział 3 - Zapotrzebowanie, dostarczanie i zwalnianie środków przewozowych. - Dostarczanie środków przewozowych na rzecz wojska i służby bezpieczeństwa publicznego w czasie pokoju.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1950.36.322

Akt utracił moc

Wersja od: 26 sierpnia 1950 r.

Rozdział  3.

Zapotrzebowanie, dostarczanie i zwalnianie środków przewozowych.

Art.  7.

1. Władze i organy wojskowe oraz służby bezpieczeństwa publicznego zgłaszają pisemne zapotrzebowanie na dostarczenie środka przewozowego w prezydium rady narodowej gminy (miasta), z której środek przewozowy ma być dostarczony.

2. Władze i organy, wymienione w ust. 1, mogą zgłaszać zapotrzebowanie tylko na te środki przewozowe, które są niezbędne do przewozu osób lub rzeczy w związku z zadaniem służbowym oraz w rozmiarach, koniecznych dla osiągnięcia tego zadania.

3. W zapotrzebowaniu należy wskazać: rodzaj, liczbę, termin i miejsce dostarczenia środków przewozowych, przypuszczalny czas korzystania z tych środków oraz uprawnionego do korzystania z nich.

4. Ministrowie Obrony Narodowej i Bezpieczeństwa Publicznego określą w drodze zarządzeń władze i organy wojskowe oraz służby bezpieczeństwa publicznego, uprawnione do zgłoszenia zapotrzebowania.

Art.  8.

Na podstawie zgłoszonego zapotrzebowania prezydia gminnych (miejskich) rad narodowych wydają osobom wymienionym w art. 3 pisemny nakaz dostarczenia środka przewozowego.

Art.  9.

1. Obowiązek dostarczania środków przewozowych należy nakładać na osoby wymienione w art. 3 w miarę możności kolejno, równomiernie i z uwzględnieniem warunków gospodarczych i zawodowych oraz liczby posiadanych przez te osoby środków przewozowych.

2. Zasady kolejności dostarczania środków przewozowych określi w drodze zarządzenia Prezes Rady Ministrów w porozumieniu z Ministrami: Komunikacji Obrony Narodowej i Bezpieczeństwa Publicznego.

3. Nie można żądać dostarczenia środków przewozowych, które znajdują się w odległości większej niż dziesięć kilometrów od miejsca, do którego mają być dostarczone. W stosunku do mechanicznych środków przewozowych odległość ta nie może przekraczać pięćdziesięciu kilometrów.

4. W przypadkach wyjątkowych można żądać dostarczania środków przewozowych bez względu na odległość, określoną w ust. 3.

Art.  10.

1. Nakaz dostarczenia środka przewozowego powinien zawierać w szczególności:

1) wskazanie osoby obowiązanej do dostarczenia środka przewozowego,

2) określenie rodzaju i liczby środków przewozowych,

3) oznaczenie obsługi środka przewozowego,

4) określenie terminu i miejsca dostarczenia środka przewozowego,

5) oznaczenie czasu, przez który środek przewozowy przypuszczalnie będzie używany,

6) pouczenie o skutkach niewykonania obowiązku dostarczenia środka przewozowego.

2. Prezydium gminnej (miejskiej) rady narodowej powinno doręczyć nakaz dostarczenia środka przewozowego niezwłocznie osobie, wskazanej w nakazie.

Art.  11.

1. W przypadkach, wymienionych w art. 6, gdy opóźnienie w uzyskaniu środka przewozowego grozi niebezpieczeństwem, a organy właściwe do wydania nakazu dostarczenia środka przewozowego nie są na miejscu obecne, władza lub organ wojskowy albo służby bezpieczeństwa publicznego, uprawniony do korzystania ze środka przewozowego (art. 7 ust. 3), może zwrócić się bezpośrednio do posiadacza środka przewozowego z żądaniem natychmiastowego jego dostarczenia. Żądanie to wyrażone na piśmie zastępuje nakaz prezydium rady narodowej.

2. W przypadku wymienionym w ust. 1 korzystający ze środka przewozowego powinien w terminie trzech dni od daty uzyskania środka przewozowego zawiadomić o tym prezydium właściwej rady narodowej, doręczając równocześnie zapotrzebowanie na ten środek przewozowy.

Art.  12.

1. Osoby wyznaczone w nakazie do dostarczenia środka przewozowego są obowiązane dostarczyć go uprawnionemu w stanie, określonym w art. 4, w terminie i miejscu oraz na okres czasu, oznaczony w nakazie.

2. W przypadku zatrzymania środka przewozowego przez czas dłuższy od oznaczonego w nakazie uprawniony jest obowiązany udzielić pomocy w uzyskaniu przez obsługę środka przewozowego paliwa lub paszy dla zwierząt.

3. Środek przewozowy może pozostać w dyspozycji uprawnionego jednorazowo przez czas nie dłuższy od trzech dni.

Art.  13.

1. Jeżeli osoba wyznaczona w nakazie dostarczenia środka przewozowego nie wykona tego obowiązku prezydium właściwej rady narodowej zastosuje względem tej osoby przymus bezpośredni.

2. Jeżeli opóźnienie w uzyskaniu środka przewozowego od osoby wymienionej w ust. 1 w drodze przymusu bezpośredniego grozi niebezpieczeństwem, prezydium właściwej rady narodowej dostarczy uprawnionemu środka przewozowego od innej osoby.

Art.  14.

Korzystający ze środka przewozowego obowiązany jest zwolnić go po wykorzystaniu i wydać obsłudze (woźnicy, kierowcy) pisemne zaświadczenie, stwierdzające czas (dnie, godziny) korzystania ze środka przewozowego.