Dodatki drożyźniane do świadczeń, zapewnionych austrjacką ustawą z dnia 16 grudnia 1906 o ubezpieczeniu pensyjnem funkcjonarjuszy w służbie prywatnej i niektórych funkcjonarjuszy w służbie publicznej (Austr. Dz. Ust. z r. 1907 Nr 1) w brzmieniu, ustalonem ustawą z dnia 10 czerwca 1921 o ubezpieczeniu pensyjnem (Dz. Ust. Rz. P. 1921 Nr 59 poz. 370).

Dziennik Ustaw

Dz.U.1921.76.525

Akt utracił moc

Wersja od: 20 października 1922 r.

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA PRACY I OPIEKI SPOŁECZNEJ

z dnia 6 sierpnia 1921 r.

w przedmiocie dodatków drożyźnianych do świadczeń, zapewnionych austrjacką ustawą z dnia 16 grudnia 1906 o ubezpieczeniu pensyjnem funkcjonarjuszy w służbie prywatnej i niektórych funkcjonarjuszy w służbie publicznej (Austr. Dz. Ust. z r. 1907 № 1), w brzmieniu, ustalonem ustawą z dnia 10 czerwca 1921 o ubezpieczeniu pensyjnem (Dz. Ust. Rz. P. 1921 № 59 poz. 370). ^*

Na podstawie, art. 53 ustawy z dnia 10 czerwca 1921 r. (Dz. (Ust. Rz. P. 1921 r. № 59, poz. 370) w przedmiocie zmiany przepisów ustawy z dnia 16 grudnia 1906 r. o ubezpieczeniu pensyjnem funkcjonarjuszy w służbie prywatnej i niektórych funkcjonarjuszy w służbie publicznej (Austr. Dz. Ust. z r. 1907 № 1) w brzmieniu, ustalonem rozporządzeniem cesarskiem z dn. 25 czerwca 1914 r. o ubezpieczeniu pensyjnem (Austr. Dz. (Ust. № 138), postanawia się co następuje:

§ 1. Osoby, pobierające świadczenia z tytułu ubezpieczenia pensyjnego w Zakładzie pensyjnym lub w jednej z instytucji zastępczych, a także osoby, które pobierać będą świadczenia na podstawie ustawy z dnia 16 grudnia 1906 o ubezpieczeniu pensyjnem funkcjonarjuszy w służbie prywatnej i niektórych funkcjonarjuszy w służbie publicznej (Austr. Dz. Ust. z r. 1907 № 1) w brzmieniu ustalonem rozporządzeniem cesarskiem z dnia 25 czerwca 1914 r. o ubezpieczeniu pensyjnem (Austr. Dz. Ust. № 138) i ustawą z dnia 10 czerwca 1921 r. (Dz. Ust. Rz. P. 1921 r. № 59, poz. 370) otrzymują, aż do odwołania, dodatki drożyźniane do tych świadczeń w wysokości, oznaczonej poniżej.

§ 2. 1 (uchylony).

§ 3. 2 (uchylony).

§ 4. Dodatki drożyźniane do świadczeń perjodycznych wypłaca się z góry miesięcznie łącznie ze świadczeniem. Dodatki do jednorazowych odpraw łącznie z odprawą.

§ 5. Na pokrycie dodatków drożyźnianych Zakład pensyjny pobiera dziesięcioprocentowy dodatek do premji stałych (§ 32 ustawy pensyjnej) zaś instytucje zastępcze same oznaczą wysokość dodatku do stałych premji.

§ 6. Z dodatku do premji tworzy się specjalny fundusz.

Zakład pensyjny tudzież instytucje zastępcze mają przedłożyć Ministerstwu Pracy i Opieki Społecznej szczegółowe sprawozdania ze stanu tego funduszu po raz pierwszy po dzień 31 grudnia 1921 r. a następnie co 3 miesiące, w ciągu miesiąca po upływie każdego z tych okresów sprawozdawczych.

§ 7. Środki, potrzebne na wypłatę dodatków drożyźnianych. Zakład pensyjny oraz instytucje zastępcze czerpią zaliczkowo z własnych funduszów. Zaliczki te należy zwracać w najkrótszym czasie z funduszu, wymienionego w § 6 niniejszego rozporządzenia, wraz z odsetkami w wysokości każdoczesnej matematycznej stopy procentowej.

§ 8. Rozporządzenie niniejsze obowiązuje od dnia 1 sierpnia 1921 r.

^* Z dniem 20 października 1922 r. osoby wymienione w § 1 niniejszego rozporządzenia otrzymują, począwszy od dnia 1 września 1922 roku, dodatki drożyźniane do świadczeń w wysokości określonej w § 2 rozporządzenia z dnia 26 września 1922 r. (Dz.U.22.88.797).

¹ § 2 uchylony przez § 4 rozporządzenia z dnia 26 września 1922 r. (Dz.U.22.88.797) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 20 października 1922 r.

² § 3 uchylony przez § 4 rozporządzenia z dnia 26 września 1922 r. (Dz.U.22.88.797) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 20 października 1922 r.