Art. 5. - Djety i koszty podróży pracowników kolejowych.
Dz.U.1920.88.577
Akt utracił mocKoszta podróży obejmują wydatki na dojazdy z dworca i na dworzec kolejowy, względnie z przystani i do przystani, zwrot kosztów przewozu-bagażu podróżnego oraz wydatki na tragarzy.
W razie podróży służbowych wydaje się pracownikom kolejowym karty wolnej jazdy po własnych linjach kolejowych lub okrętowych, a w razie możności także karty wolnej jazdy obcemi kolejami i parowcami.
W braku kart wolnej jazdy zwraca się należytości faktycznie uiszczone w czasie podróży służbowej za jazdę kolejami lub parowcami w klasie odpowiadającej po myśli obowiązujących przepisów stanowisku służbowemu pracownika.
Wydatki na dorożki z dworca i na dworzec, z przystani i do przystani zwraca się wedle obowiązującej taryfy, wydanej przez właściwą władzę.
Zwrot poniesionych i udowodnionych kosztów przewozu bagażu podróżnego koleją o wadze do 80 kg., należy się pracownikowi, o ile czynność służbowa łącznie z podróżą trwa dłużej niż 6 dni. Wyjątkowo można przyznać zwrot kosztów przewozu o większej wadze, jeżeli do wykonania czynności komisyjnych potrzebnem było zabranie większej ilości aktów lub innych przedmiotów, koniecznych do przeprowadzenia czynności komisyjnych i o ile okoliczność tę stwierdzi władza zarządzająca komisją.
Wydatki na tragarzy zwraca się w kwocie faktycznie wydanej, ale tylko wówczas, gdy pracownikowi przysługuje prawo przewozu bagażu i nie wyżej jak 10 mk. za usługę tragarza przy przyjeździe i wyjeździe w jednej miejscowości.
Przy podróży kołowej przyznaje się pracownikowi koszta wedle taryfy, obowiązującej w każdym powiecie dla podwód, dostarczanych w razie podróży służbowych urzędnikom państwowym.
W razie stwierdzonej niemożliwości dostarczenia podwód zwraca się koszta podróży w faktycznie wydanej kwocie, o ile ona odpowiada praktykowanym w danem miejscu cenom najmu i wysokość jej należycie została stwierdzona.
Za czynności komisyjne w miejscowościach położonych w odległości poniżej 2 mk. od siedziby urzędowej nie należą się żadne koszta podróży.
Przy komisjach miejscowych w miastach mających ponad 50000 mieszkańców można użyć dorożki, o ile odległość punktu komisyjnego od urzędu, względnie mieszkania, wynosi więcej jak 2 km. Przy podróżach wspólnych zalicza należność za dorożkę tudzież podróż kołową zawsze pracownik posiadający uposażenie wyższego stopnia płacy.
Wyjątek stanowią tylko miasta mające ponad 50,000 mieszkańców gdzie każdy pracownik zalicza osobno należytość za przejazd do dworca kolejowego i z powrotem.
W miejscowościach gdzie kursują tramwaje mogą zaliczyć pracownicy kolejowi od 1 (pierwszego) do 5 (piątego) stopnia płacy włącznie, przy podróżach służbowych wydatki na dorożkę, inni pracownicy wydatki na tramwaje.
Przy komisjach, których czynność zasadza się na obchodzeniu parcel (np. przeszkodach elementarnych, komisjach reambulacyjnych kolejowych, komisjach wywłaszczeniowych i granicznych i t. p.) zalicza się za każdą godzinę stwierdzonego chodu 4 kilometry jazdy, które opłaca się według taryfy obowiązującej w danej miejscowości dla podwód dostarczonych w razie podróży służbowych funkcjonarjuszów państwowych.
Emerytom, w razie użycia ich w jakiej czynności komisyjnej lub służbowej należą się koszta podróży analogicznie do czynnych pracowników kolejowych. Djety przyznaje się im według wysokości uposażeń pobieranych w chwili przejścia na emeryturę.
Pracownicy kontraktowi pobierają należytości za podróże służbowe, według umowy z nimi zawartej, stosownie do przyznanego im wynagrodzenia; należytości te nie mogą jednak przewyższać kwot przypadających pracownikom kolejowym.