Art. 19. - Dania-Polska. Traktat Handlowy i Nawigacyjny. Warszawa.1924.03.22.
Dz.U.1924.74.736
Akt obowiązującySpółki cywilne i handlowe, założone prawnie na mocy ustaw jednej z Układających się Stron i mające swą siedzibę na jej terytorjum, uznane będą przez drugą Stronę za legalnie istniejące, byle tylko nie miały celu niedozwolonego lub przeciwnego dobrym obyczajom, i będą miały, stosując się do ustaw i przepisów, i na tych samych warunkach co spółki krajowe, wolny i łatwy dostęp do sądów, bądź jako powód, bądź jako pozwany, jak również i do władz.
Spółki cywilne i handlowe, uznane w ten sposób przez każdą z Układających się Stron będą mogły, o ile nie jest to przeciwne ustawodawstwu drugiej Strony i stosując się do ustaw i przepisów tej Strony, osiedlać się na jej terytorjum, zakładać tam swe filje i oddziały, wykonując tam swój przemysł oraz nabywać tam wszelkiego rodzaju dobra ruchome, jak również dobra nieruchome, potrzebne do funkcjonowania spółki, przyczem rozumie się, że w tym wypadku nabycie nie stanowi właściwego przedmiotu spółki. Wyłączone są wszelako gałęzie handlu i przemysłu, które ze względu na ich charakter użyteczności ogólnej, włączając tu spółki finansowe i ubezpieczeniowe, podlegałyby specjalnym ograniczeniom, stosowanym do wszystkich krajów.
Spółki raz dopuszczone zgodnie z ustawami i przepisami, które obowiązują lub będą obowiązywały na terytorjum odnośnego państwa nie będą podlegały podatkom, opłatom lub daninom jakiejkolwiek nazwy lub rodzaju innym lub wyższym od tych, które są ustanowione lub będą mogły być ustanowione dla spółek państwa najbardziej uprzywilejowanego.
Opodatkowana może być tylko ta część majątku spółki, która istotnie znajduje się w kraju, gdzie pobierane są te podatki i opłaty lub daniny, oraz tranzakcje, które są tam zawierane.