Rozdział 3 - Postanowienia końcowe. - Czechosłowacja-Polska. Umowa w sprawie ochrony i pomocy prawnej w sprawach podatkowych. Warszawa.1925.04.23.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1926.12.76

Akt utracił moc

Wersja od: 29 grudnia 1925 r.

III.

Postanowienia końcowe.

Artykuł  17.

1. Kwoty pieniężne, które mają być ściągnięte, będą wyrażane w walucie Państwa wezwanego.

2. Kwoty ściągnięte wpłacać będzie Państwo Polskie do Banku Polskiego w Warszawie, zaś Państwo Czechosłowackie do "Poštovního šekového úřadu" w Pradze, przyczem należy dokładnie oznaczyć sprawę, której wpłata dotyczy.

Artykuł  18.

1. Celem ułatwienia sprawdzenia wzajemności pod względem materjalnym co do pomocy prawnej, Strony umawiające się wymienią zestawienia, obejmujące te uprawnienia władz skarbowych, co do których przyjąć można, że pokrywają się według zasad prawnych, obowiązujących w Polsce i w Czechosłowacji odnośnie do wniosków o pomoc prawną. Zestawienia te winny przedewszystkiem zawierać wskazówki:

a) co do wywiadów, wiadomości, opinij i środków dowodowych, których można żądać od płatnika lub osób trzecich;

b) co do środków przymusowych, sposobu zabezpieczenia i wykonania, - które są dopuszczalne w odniesieniu do płatników i osób trzecich.

2. Dopóki zestawienia nie zostaną wymienione i przez obydwie Strony uznane, należy dołączać do każdego wniosku o pomoc prawną zaświadczenie Władzy Skarbowej II instancji Państwa wzywającego, stwierdzające z urzędu, że Państwo wzywające na zasadzie swoich ustaw uczyniłoby zadość podobnemu wnioskowi.

Artykuł  19.

W zasadzie nie można żądać przesyłania aktów. W wypadkach wyjątkowych Naczelne Władze Skarbowe porozumią się między sobą; jednakże wnioski o udzielenie aktu należy ograniczyć do przypadków, w których ważne interesy Państwa wzywającego tego koniecznie wymagają. Każda jednak Strona może do swoich wniosków dołączać własne akty, potrzebne do wykonania wniosku.

Artykuł  20.

Jeżeli według przepisów Państwa wezwanego zachodzą warunki do umorzenia postępowania z powodu nieściągalności podatku, to władza wezwana zwraca wniosek władzy wzywającej, dołączając do aktu zaświadczenie o tem, że te warunki zachodzą, oraz inne dokumenty, jakie w tej sprawie posiada.

Artykuł  21.

O ileby co do stosowania względnie wykładni tej umowy w poszczególnym przypadku powstały wątpliwości, tudzież o ileby w poszczególnym przypadku postanowienia niniejszej umowy nie wystarczały do załatwienia sprawy, Ministrowie Skarbu Państw umawiających się porozumią się celem załatwienia sprawy w myśl zasad słuszności.

Artykuł  22.

1. Umowa niniejsza będzie ratyfikowana i dokumenty ratyfikacyjne będą wymienione w najbliższym czasie w Pradze. Umowa wchodzi w życie piętnastego dnia po wymianie dokumentów ratyfikacyjnych.

2. Każda ze Stron umawiających się może wymówić tę umowę najpóźniej na 6 miesięcy przed upływem roku kalendarzowego, w którym to wypadku traci umowa swą moc obowiązującą z upływem tegoż roku kalendarzowego.

3. Umowa niniejsza została sporządzona w dwóch jednobrzmiących oryginałach, a to każdy w języku polskim i czechosłowackim; oba teksty są autentyczne.

Na dowód czego podpisali wymienieni wyżej pełnomocnicy tę umowę i zaopatrzyli ją swemi pieczęciami.

Dan w Warszawie, dnia 23 kwietnia 1925 r.

Zaznajomiwszy się z powyższą umową, uznaliśmy ją i uznajemy za słuszną, zarówno w całości, jak i każde z zawartych w niej postanowień; oświadczamy, że jest przyjęta, ratyfikowana i zatwierdzona i przyrzekamy, że będzie niezmiennie zachowywana.

Na dowód czego wydaliśmy Akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej.

W Warszawie, dnia 15 września 1925 r.