Art. 14. - Czechosłowacja-Polska. Umowa o ubezpieczeniu społecznym. Warszawa.1948.04.05.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1949.6.34

Akt obowiązujący

Wersja od: 1 maja 2004 r.

Artykuł  14.

1. W stosunku do osób, które były ubezpieczone kolejno w obu Państwach w emerytalnym (pensyjnym) ubezpieczeniu lub urządzeniach zastępczych tego ubezpieczenia, zlicza się okresy ubezpieczenia i okresy zastępcze na wypełnienie okresu wyczekiwania, na zachowanie lub odżycie uprawnień, na dopuszczenie do dobrowolnego kontynuowania ubezpieczenia i na ustalenie istnienia obowiązku ubezpieczenia. Jeżeli przyznanie renty zależne jest od warunku przebycia pewnego czasu w określonym zatrudnieniu, zlicza się okresy takiego zatrudnienia przebyte w obu Państwach.

2. 1 W razie zajścia wypadku ubezpieczeniowego, instytucje obu Państw udzielają renty, do której istnieje prawo według wewnętrznych przepisów z uwzględnieniem ust. 1 niniejszego artykułu. Przy wymiarze renty bierze się za podstawę własne okresy ubezpieczenia. Jednakże z kwoty podstawowej wypłaca się tylko część, odpowiadającą stosunkowi własnych okresów ubezpieczenia do łącznych okresów ubezpieczenia w obu Państwach. Jeżeli wysokość renty zależy od długości okresu ubezpieczenia, a nie ma kwoty podstawowej, za kwotę podstawową uważa się rentę inwalidzką, któraby przysługiwała, gdyby został przebyty jedynie okres wyczekiwania. W ten sam sposób, jak kwota podstawowa, ulegają podziałowi i inne części renty, których wymiar nie zależy od długości okresu ubezpieczenia. Przepisy o minimalnej wysokości renty nie mają zastosowania do rent częściowych na podstawie niniejszej umowy.

3. 2 Poprzednich postanowień o udzieleniu rent nie stosuje się, jeżeli w jednym z obu Państw nie uzyskano co najmniej 6 policzalnych miesięcy składkowych względnie zatrudnienia (26 tygodni składkowych względnie zatrudnienia); w tym przypadku nie istnieje prawo do świadczeń z instytucji ubezpieczeniowej tego Państwa.

4. Jeżli poszkodowany wskutek wypadku w zatrudnieniu lub choroby zawodowej nie uzyskał okresu wyczekiwania w żadnym z obu Państw nawet z uwzględnieniem postawnowień ust. 1, renta przysługuje tylko z instytucji ubezpieczeniowej, w której poszkodowany był ubezpieczony w chwili powstania wypadku ubezpieczeniowego.

5. Przy ocenie prawa do zasiłku pośmiertnego (pogrzebowego) mają zastosowanie postanowienia ust. 1, jednakże zasiłek przysługuje tylko z instytucji ubezpieczeniowej ostatniego ubezpieczenia, w której uzyskano co najmniej 12 miesięcy składkowych (52 tygodni składkowych). Postanowienia niniejszego artykułu nie odnoszą się do innych jednorazowych świadczeń.

6. Rozstrzygnięcie instytucji ubezpieczeniowej jednego Państwa, że istnieje inwalidztwo ogólne lub zawodowe, jest wiążące dla istytucji ubezpieczeniowej Państwa drugiego, jeżeli pojęcia inwalidztwa w obu Państwach są co do istoty rzeczy zgodne.

7. W razie potrzeby zwierzchnie władze administracyjne obu Państw porozumieją się co do sposobu wykonania niniejszego artykułu.

¹ Art. 14 ust. 2 zmieniony przez § 1 ust. 1 Pierwszego Protokołu Dodatkowego do Umowy pomiędzy Rzecząpospolitą Polską i Republiką Czechosłowacką o ubezpieczeniu społecznym z dnia 5 kwietnia 1948 r. (Dz.U.57.58.293) z dniem 27 lutego 1957 r.

² Art. 14 ust. 3 zmieniony przez § 1 ust. 2 Pierwszego Protokołu Dodatkowego do Umowy pomiędzy Rzecząpospolitą Polską i Republiką Czechosłowacką o ubezpieczeniu społecznym z dnia 5 kwietnia 1948 r. (Dz.U.57.58.293) z dniem 27 lutego 1957 r.