Czechosłowacja-Polska. Umowa o ubezpieczeniu społecznym. Warszawa.1948.04.05.
Dz.U.1949.6.34
Akt obowiązującyUMOWA
pomiędzy Rzecząpospolitą Polską i Republiką Czechosłowacką o ubezpieczeniu społecznym, *
podpisana w Warszawie dnia 5 kwietnia 1948 r.
Bolesław Bierut
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu piątym kwietnia tysiąc dziewięćset czterdziestego ósmego roku podpisana została w Warszawie Umowa pomiędzy Rzecząpospolitą Polską i Republiką Czechosłowacką o ubezpieczeniu społecznym, wraz z Protokółem końcowym, o następującym brzmieniu dosłownym:
UMOWA
pomiędzy RZECZĄPOSPOLITĄ POLSKĄ i REPUBLIKĄ CZECHOSŁOWACKĄ o ubezpieczeniu społecznym.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej z jednej strony i Prezydent Republiki Czechosłowackiej z drugiej strony, ożywieni pragnieniem uregulowania wzajemnych stosunków w zakresie ubezpieczeń społecznych w duchu Układu o przyjaźni i wzajemnej pomocy pomiędzy Rzecząpospolitą Polską i Republiką Czechosłowacką, postanowili zawrzeć w tym celu umowę i mianowali swych pełnomocników, którzy po wymianie swych pełnomocnictw, uznanych za sporządzone w dobrej i należytej formie, zgodzili się na następujące postanowienia.
mają zastosowanie przepisy prawa tego Państwa, gdzie znajduje się siedziba władzy przedsiębiorstwa, której pracownicy ci podlegają pod względem personalnym.
Zwierzchnie władze administracyjne obu Państw ustalą za wspólną zgodą zasięg obszarów pogranicznych, wychodząc z zasady, że za obszary pograniczne uważać się będzie zwłaszcza te sąsiednie obszary, dokąd dochodzą zwykle do pracy osoby, zamieszkałe w drugim Państwie.
Przepisy prawa jednego Państwa, według których świadczenie ulega zmniejszeniu lub spoczywa w czasie, gdy osoba otrzymująca świadczenie ma prawo do innego świadczenia z ubezpieczenia społecznego lub pozostaje w zatrudnieniu, uzasadniającym obowiązek ubezpieczenia, mają zastosowanie i wtedy, gdy chodzi o świadczenie z ubezpieczenia społecznego drugiego Państwa lub o zatrudnienie na obszarze Państwa drugiego.
Konsulom obu Państw przysługuje prawo zastępowania (osobiście lub przez osoby przez nich upełniomocnione) obywateli swego Państwa w zakresie ubezpieczeń społecznych przed instytucjami i sądami ubezpieczenia społecznego, jak również przed władzami administracyjnymi drugiego Państwa. Nie narusza to przepisów wewnętrznych, według których wymagane jest zastępstwo przez adwokata lub przez inną osobę znającą prawo.
Składki, wpłacone do instytucji ubezpieczeniowej jednego Państwa, które powinny były być wpłacone do instytucji ubezpieczeniowej Państwa drugiego, zostaną przekazane właściwej instytucji ubezpieczeniowej. Składki te będą uważane za uiszczone we właściwej instytucji Państwa drugiego w dacie, w której wpłacone zostały do instytucji Państwa pierwszego. Składki, wpłacone z tytułu dobrowolnego kontynuowania ubezpieczenia, zostaną rozdzielone na poszczególne klasy zarobkowe w sposób dla ubezpieczonego najkorzystniejszy.
B. POSTANOWIENIA SZCZEGÓŁOWE.
I. Ubezpieczenie na wypadek choroby i macierzyństwa.
II. Ubezpieczenia od wypadków.
Postanowienia art. 11 ust. 2 do 4 stosują się odpowiednio również do leczenia i udzielania pomocniczych środków leczniczych i ortopedycznych z tytułu wypadków w zatrudnieniu i chorób zawodowych.
III. Ubezpieczenia emerytalne (pensyjne).
Dopóki warunki powstania prawa do renty są spełnione tylko w jednym Państwie, renta przysługuje:
Wniosek o przyznanie świadczeń na podstawie niniejszej umowy może być zgłoszony do którejkolwiek instytucji ubezpieczeniowej, w której zainteresowany był ubezpieczony. Instytucja ubezpieczeniowa, do której wniosek został zgłoszony, zakomunikuje o tym pozostałym instytucjom, wymienionym we wniosku. O inwalidztwie rozstrzyga w myśl postanowień art. 14 ust. 6 instytucja ubezpieczeniowa, właściwa ze względu na trwałe miejsce zamieszkania zainteresowanego w dniu zgłoszenia wniosku.
IV. Ubezpieczenia (zaopatrzenia) na wypadek braku pracy.
Świadczenia z ubezpieczenia (zaopatrzenia) na wypadek braku pracy jednego Państwa będą udzielane obywatelom drugiego Państwa tylko w czasie ich pobytu na obszarze Państwa pierwszego.
C. POSTANOWIENIA PRZEJŚCIOWE I KOŃCOWE.
Zwierzchnimi władzami administracyjnymi w rozumieniu Umowy są właściwe w obu Państwach ministerstwa, centralne urzędy i centralne organizacje związków zawodowych.
Spisano w dwóch egzemplarzach, każdy w języku polskim i czeskim; oba teksty są uważane za autentyczne.
Na dowód czego pełnomocnicy umowę tę podpisali i przyłożyli swe pieczęcie.
Warszawa, dnia 5 kwietnia 1948 r.
PROTOKÓŁ KOŃCOWY.
Przy podpisaniu umowy pomiędzy Rzecząpospolitą Polską i Republiką Czechosłowacką o ubezpieczeniu społecznym obie układające się strony uzgodniły, co następuje:
I.
Do art. 1 ust. 5.
Jeżeli przedsiębiorstwo publicznego transportu jednego Państwa wyśle pracownika, który jest obywatelem tego Państwa, do wykonywania zatrudnienia na obszarze Państwa drugiego, nie uważa się pobytu na obszarze drugiego Państwa za trwałe zamieszkiwanie również i wtedy, gdy pobyt trwa dłużej niż sześć miesięcy. Dla tych przypadków zaleca się zawarcie szczególnego porozumienia na podstawie postanowień art. 1 ust. 6, dotyczącego ubezpieczenia na wypadek choroby i macierzyństwa.
II.
Do art. 4 ust. 2 do 4.
Za obszar jednego z obu Państw uważa się obszar, na którym w dniu wejścia w życie niniejszej umowy obowiązują przepisy o ubezpieczeniu społecznym każdego Państwa. Okresy przebyte przed 1 maja 1945 r. przez obywateli któregokolwiek z obu Państw na obszarze, odstąpionym przez jedno Państwo Związkowi Socjalistycznych Republik Rad, uważa się za okresy przebyte na obszarze tego Państwa.
III.
Do art. 14 i 20.
Postanowienia art. 14 i art. 20 umowy nie będą stosowane:
a) do obywateli Rzeszy Niemieckiej,
b) do obywateli Republiki Austriackiej, którzy nie byli obywatelami austriackimi w dniu 12 marca 1938 r.,
c) do osób narodowości niemieckiej, które utraciły obywatelstwo polskie lub czechosłowackie, a w dniu podpisania umowy nie przebywają na obszarze żadnego z obu Państw.
IV.
1. Postanowienia umowy i niniejszego protokółu, dotyczące ubezpieczenia od wypadków, stosują się odpowiednio i do zaopatrzeń od wypadków, zastępujących publiczno-prawne ubezpieczenia od wypadków.
2. Udzielanie dodatków rodzinnych (ubezpieczenie rodzinne) nie jest uważane przy wykonywaniu niniejszej umowy za część systemu ubezpieczeń społecznych.
Niniejszy protokół końcowy stanowi integralną część umowy pomiędzy Rzecząpospolitą Polską i Republiką Czechosłowacką o ubezpieczeniu społecznym i został spisany w dwóch egzemplarzach, każdy w języku polskim i czeskim; oba testy są uważane za autentyczne.
W Warszawie, dnia 5 kwietnia 1948 r.
Po zaznajomieniu się z powyższymi Aktami uznaliśmy je i uznajemy za słuszne zarówno w całości, jak i każde z postanowień w nich zawartych; oświadczamy, że są one przyjęte, ratyfikowane i potwierdzone oraz przyrzekamy, że będą niezmiennie zachowywane.
Na dowód czego wydaliśmy Akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej.
W Warszawie, dnia 29 lipca 1948 r.
Dokumenty powiązane
Jeżeli chcesz mieć dostęp do wszystkich dokumentów powiązanych, zaloguj się do LEX-a Nie korzystasz jeszcze z programów LEX? Zamów dostęp testowy »
Akty prawne liczba obiektów na liście: (4)
Akty zmieniające liczba obiektów na liście: (2)
- Rozporządzenie 1408/71 w sprawie stosowania systemów zabezpieczenia społecznego do pracowników najemnych i ich rodzin przemieszczających się we Wspólnocie
- Czechosłowacja-Polska. Pierwszy Protokół Dodatkowy do Umowy o współpracy w dziedzinie polityki i administracji społecznej, Pierwszy Protokół Dodatkowy do Umowy o ubezpieczeniu społecznym. Warszawa.1948.04.05.