Czechosłowacja-Polska. Układ komunikacyjny. Praga.1956.01.13.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1957.9.35

Akt obowiązujący

Wersja od: 14 września 1956 r.

UKŁAD KOMUNIKACYJNY

MIĘDZY POLSKĄ RZECZĄPOSPOLITĄ LUDOWĄ A REPUBLIKĄ CZECHOSŁOWACKĄ

podpisany w Pradze dnia 13 stycznia 1956 r.

W IMIENIU POLSKIEJ RZECZYPOSPOLITEJ LUDOWEJ

RADA PAŃSTWA

POLSKIEJ RZECZYPOSPOLITEJ LUDOWEJ

podaje do powszechnej wiadomości:

W dniu 13 stycznia 1956 roku podpisany został w Pradze Układ Komunikacyjny między Polską Rzecząpospolitą Ludową a Republiką Czechosłowacką o następującym brzmieniu dosłownym:

UKŁAD KOMUNIKACYJNY

MIĘDZY POLSKĄ RZECZĄPOSPOLITĄ LUDOWĄ

A REPUBLIKĄ CZECHOSŁOWACKĄ

Uwzględniając wszechstronny rozwój polsko-czechosłowackiej współpracy gospodarczej, w szczególności w dziedzinie żeglugi morskiej, śródlądowej oraz transportu kolejowego, Rada Pańatwa Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej i Prezydent Republiki Czechosłowackiej postanowili zastąpić polsko-czechosłowacki Układ Komunikacyjny, podpisany w Pradze dnia 4 lipca 1947 r., nowym Układem Komunikacyjnym odpowiadającym aktualnym potrzebom gospodarczym obu Państw i w tym celu mianowali swymi pełnomocnikami: (pominięto),

którzy po wymianie pełnomocnictw, uznanych za dobre i sporządzone w należytej formie, zgodzili się na następujące postanowienia:

Rozdział I

Transport morski

Artykuł.  1. 

1. Obie Umiawiające się Strony, zgodnie ze swymi potrzebami gospodarczymi, stworzą odpowiednie warunki, umożliwiające należytą eksploatację polskich i czechosłowackich statków morskich.

2. Strona Polska, zgodnie ze swymi potrzebami gospodarczymi, zapewni w polskich portach morskich odpowiednie warunki, umożliwiające Stronie Czechosłowackiej korzystanie z nich w jak największej mierze.

Artykuł.  2. 

1. Morskie statki handlowe pod banderą czechosłowacką, zwane w dalszym tekście "statkami czechosłowackimi", będą mogły korzystać z polskich portów morskich jako baz żeglugowo-technicznych.

2. Strona Polska zapewni w szególności statkom czechosłowackim miejsca do magazynowania przedmiotów, koniecznych do eksploatacji i utrzymania statków, możność korzystania z usług remontowych w warsztatach i w dokach, inne usługi techniczne i klasyfikacyjne oraz zaopatrzenie w miarę potrzeb w materiały pędne, żywność, wodę itp.

Artykuł.  3. 

1. Statki czechosłowackie, jak również statki wydzierżawione przez przedsiębiorstwa czechosłowackie oraz ładunki wymienionych statków będą traktowane w polskich portach morskich oraz na polskich morskich wodach wewnętrznych i terytoriach na równi ze statkami i ładunkami polskimi.

2. Statki wymienione w poprzednim ustępie nie będą uprawnione do wykonywania kabotażu, rybołówstwa i innych rodzajów eksploatacji morza na polskich morskich wodach wewnętrznych i terytorialnych, jak również obsługi w portach polskich, na redach i plażach, a w szczególności pilotażu, holownictwa, ratownictwa oraz usług pomocniczych.

Artykuł.  4. 

Statki wymienione w artykule 3 ust. 1 podlegać będą w polskich portach morskich i na polskich morskich wodach wewnętrznych i terytorialnych przepisom prawa polskiego, a w sczególności przepisom dotyczącym porządku i bezpieczeństwa publicznego, ceł, dewiz, ochrony zdrowia, ochrony weterynaryjnej, ochrony roślin itp., z zastrzeżeniem postanowień zawartych w artykule 5.

Artykuł.  5. 

1. Przynależność państwowa statków czechosłowackich będzie określana według czechosłowackich przepisów prawnych.

2. W morskich portach, na morskich wodach wewnętrznych i terytorialnych Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej statki czechosłowackie będą podlegały czechosłowackim przepisom prawnym dotyczącym wyposażenia, urządzenia, środków bezpieczeństwa, pomiarów i zdolności żeglugowej statku, o ile przepisy te nie są sprzeczne z powszechnie stosowanymi zasadami prawa międzynarodowego.

3. W polskich portach morskich statki czechosłowackie nie będą podlegały nowej czynności pomiarowej, a wysokość opłat portowych będzie ustalana na podstawie świadectwa pomiarowego, wydanego lub uznanego przez władze czechosłowackie.

Artykuł.  6. 

1. Każda z obu Umawiających się Stron, zgodnie z potrzebami gospodarczymi obu Państw, będzie mogła zakładać i utrzymywać na terytorium drugiej Umawiającej się Strony przedsiębiorstwa, których działalność związana jest z transportem morskim, pod warunkiem stosowania się przez nie do przepisów prawnych, obowiązujących na tym terytorium.

2. Przedsiębiorstwa każdej z obu Umawiającej się Stron, prowadzące działalność związaną z transportem morskim, będą mogły z zachowaniem warunków wymienionych w poprzednim ustępie zakładać i utrzymywać na terytorium drugiej Umawiającej się Strony przedsiębiorstwa, agencje, filie oraz inne placówki.

Artykuł.  7. 

Strona Polska traktować będzie czechosłowackie przedsiębiorstwa i placówki wymienione w artykule 6 na równi z przedsiębiorstwami i placówkami polskimi w zakresie wolnego dostępu do portów, udogodnień udzielanych w czynnościach handlowych, dotyczących statków i ich ładunków, ułatwień w załadowywaniu i wyładowywaniu itp.

Artykuł.  8. 

1. Przedsiębiorstwa obu Umawiających się Stron wymienione w artykule 6, będą dokonywać przewozów towarowych w ścisłej współpracy gospodarczej. Przedmiotem tej współpracy będzie również wzajemna pomoc i współdziałanie przy zakupie i budowie statków, ich remoncie, magazynowaniu ładunków, udzielaniu pomocy w wypadkach awarii, dopełnianiu załóg okrętowych oraz udostępnianiu praktyk na morskich statkach handlowych.

2. Zakres i warunki współpracy podane w poprzednim ustępie będą uzgadniane mędzy wyżej wymienionymi przedsiębiorstwami. W razie potrzeby przedsiębiorstwa te będą odbywać wspólne narady.

Rozdział II

Transport na wodach śródlądowych.

Artykuł.  9. 

1. Każda z obu Umawiających się Stron udzieli przedsiębiorstwom żeglugi śródlądowej drugiej Umawiającej się Strony prawa korzystania z określonych dróg wodnych śródlądowych na jej terytorium w celu przewozu towarów i pasażerów oraz bagażu między obu Państwami, jak również w ruchu tranzytowym.

2. Trasy przewozu określone będą specjalną umową.

Artykuł.  10. 

Do żeglugi na śródlądowych drogach wodnych każdej z obu Umawiających się Stron będą dopuszczone statki, zarejestrowane w jednym z portów jednej z obu Umawiających się Stron i odpowiadające warunkom żeglugowo-technicznym, obowiązującym na odnośnej drodze wodnej.

Artykuł.  11. 

Statki żeglugi śródlądowej każdej z obu Umawiających się Stron będą korzystać z portów śródlądowych drugiej Umawiającej się Strony jako baz żeglugowo-technicznych.

Artykuł.  12. 

1. Statki każdej z obu Umawiających się Stron podlegać będą przepisom prawnym, obowiązującym na terytorium, przez które przepływają.

2. Ruch statków na terytorium jednej z obu Umawiających się Stron, utrzymywany przez przedsiębiorstwa żeglugi śródlądowej drugiej Umawiającej się Strony, będzie podlegał jedynie tym ograniczeniom, które wynikają z przepisów prawnych, dotyczących porządku i bezpieczeństwa publicznego, ceł, ochrony zdrowia, ochrony weterynaryjnej i ochrony roślin.

Artykuł.  13. 

Obie Umawiające się Strony będą sobie wzajemnie udzielały wszelkiej pomocy przy nieszczęśliwych wypadkach, zderzeniach itp., włączając w to pomoc warsztatową i stoczniową. Pomoc ta będzie udzielana w takim zakresie, aby umożliwić statkom bezpieczne dopłynięcie na własne drogi wodne.

Artykuł.  14. 

Dokumenty statkowe oraz dokumenty dotyczące załóg, wydane przez właściwe organy jednej z obu Umawiających się Stron, będą uznawane przez drugą Umawiającą się Stronę.

Artykuł.  15. 

Przedsiębiorstwa żeglugi śródlądowej każdej z obu Umawiających się Stron będą mogły zakładać i utrzymywać na terytorium drugiej Umawiającej się Strony:

a) przedstawicielstwa, agencje, filie;

b) warsztaty remontowe;

c) składy zaopatrzenia techniczno-materiałowego,

pod warunkiem, że będą one przestrzegać przepisów prawnych, obowiązujących na tym terytorium.

Artykuł.  16. 

Każda z obu Umawiających się Stron traktować będzie statki i ładunki przedsiębiorstw żeglugi śródlądowej drugiej Umawiającej się Strony oraz ich placówki wymienione w artykule 15 na równi ze statkami i ładunkami przedsiębiorstw krajowych oraz z ich placówkami w zakresie korzystania z portów rzecznych i morskich, określonych tras przewozów, możności remontu i napraw, zaopatrzenia itp.

Rozdział III

Transport kolejowy.

Artykuł.  17. 

Celem dalszego usprawnienia komunikacji kolejowej oraz należytego wykorzystania taboru kolejowego każda z obu Umawiających się Stron:

a) poczyni starania w kierunku zapewnienia dogodnych połączeń kolejowych dla wzajemnej i tranzytowej komunikacji;

b) zapewni przyśpieszone wykonywanie wszelkich formalności, związanych z przewozem pasażerów, bagażu i towarów przez przejścia graniczne i będzie w drodze wzajemnego uzgodnienia dążyć do ich uproszczenia w ten sposób, aby postój pociągów na stacjach granicznych był możliwie najkrótszy;

c) będzie troszczyć się o szybki, bezpieczny i regularny przewóz kolejowy pasażerów, bagażu, towarów i przesyłek ekspresowych;

d) będzie dbać o szybki zwrot wagonów kolejowych drugiej Umawiającej się Strony, znajdujących się na jej terytorium.

Artykuł.  18. 

Obie Umawiające się Strony będą dążyły do ustalenia ilości tras, przejść granicznych oraz rozkładu jazdy, zapewniających możliwie najdogodniejsze warunki dla przewozów kolejowych.

Rozdział IV

Postanowienia wspólne.

Artykuł.  19. 

Każda z obu Umawiających się Stron przekazywać będzie drugiej Umawiającej się Stronie plany tranzytu towarów przez jej terytorium.

Ilość towarów zawarta w tych planach będzie ustalana po wzajemnym uzgodnieniu z uwzględnieniem potrzeb gospodarczych państwa tranzytującego oraz zdolności środków transportowych i urządzeń państwa tranzytowego.

Artykuł.  20. 

Przedsiębiorstwa i placówki każdej z obu Umawiających się Stron, wymienione w artykułach 6 i 15, będą uprawnione zatrudniać na terytorium drugiej Umawiającej się Strony obywateli obu Umawiających się Stron i obywateli państw trzecich przy zachowaniu przepisów o przekraczaniu granicy państwowej i o pobycie na terytorium drugiej Umawiającej się Strony.

Artykuł.  21. 

Posiadacze czechosłowackich morskich książeczek żeglarskich, a w żegludze śródlądowej posiadacze książeczek żeglarskich oraz osoby wpisane do nich będą mogły przekraczać granicę państwową w miejscach do tego przeznaczonych, zgodnie z postanowieniami ustalonymi w specjalnym porozumieniu.

Artykuł.  22. 

1. Przedsiębiorstwa i placówki każdej z obu Umawiających się Stron, wymienione w artykułach 6 i 15, będą na terytorium drugiej Umawiającej się Strony zwolnione na zasadzie wzajemności od podatków dotyczących dochodów i obrotów z czynności transportowych na terytorium drugiej Umawiającej się Strony lub ich majątku na tym terytorium.

2. Powyższe zwolnienie, z zastrzeżeniem specjalnych porozumień, nie rozciąga się na działalność, która nie jest bezpośrednio związana z transportem, dokonywanym przez przedsiębiorstwa i placówki wymienione w poprzednim ustępie, ani na dokonywanie przez nie transportu nietranzytowego między rzecznymi portami drugiej Umawiającej się Strony (kabotaż).

Artykuł.  23. 

1. Obie Umawiające się Strony udzielą sobie wzajemnie zwolnień od ceł i opłat celnych oraz od ograniczeń przywozowych i wywozowych z zastrzeżeniem przestrzegania przepisów dotyczących porządku publicznego i bezpieczeństwa, zdrowia oraz ochrony zwierząt i roślin dla:

a) statków morskich i śródlądowych z normalnym urządzeniem i wyposażeniem, częściami zamiennymi, narzędziami, materiałami pędnymi, smarami w ilości odpowiadającej normalnemu zapotrzebowaniu, z żywnością dla załogi statku i innymi potrzebnymi zasobami na użytek statku;

b) ładunków przywożonych środkami transportowymi jednej z obu Umawiających się Stron przy przewozie przez terytorium drugiej Umawiającej się Strony;

c) przedmiotów przewożonych dla wyposażenia, utrzymania i remontu statków morskich i śródlądowych oraz przedmiotów przywożonych dla wyposażenia przedsiębiorstw żeglugowych, ich przedstawicielstw, agencji, filii i innych placówek w celu wykonania prac żeglugowych.

2. Szczegółowe postanowienia o zwolnieniach celnych wymienionych w poprzednim ustępie będą ustalone w porozumieniu zarządów celnych obu Umawiających się Stron.

3. Zarządy celne obu Umawiających się Stron porozumieją się między sobą co do ulg i zwolnień celnych dla członków załóg statków i członków ich rodzin w zakresie przedmiotów osobistego użytku.

Artykuł.  24. 

1. Zwolnienie od ceł i opłat celnych nie odnosi się do opłat za usługi.

2. Przedmioty zwolnione od cła i opłat celnych nie mogą być nikomu odsprzedane na terytorium, na które zostały przywiezione. Organy celne mogą kontrolować, czy przedmioty te zostały użyte do właściwego celu.

3. Urzędy celne państwa tranzytowego mogą poddać ładunki tranzytowe kontroli celnej lub zarządzić urzędowe konwojowanie.

Artykuł.  25. 

Dla zapewnienia należytego wykonania niniejszego Układu, jak również stworzenia dogodnych warunków dla dalszego rozwoju współpracy, zainteresowane urzędy lub przedsiębiorstwa obu Umawiających się Stron będą odbywać wspólne narady, zwoływane na żądanie jednego z nich.

Rozdział V

Postanowienia końcowe.

Artykuł.  26. 

Gdyby w czasie trwania niniejszego Układu jedna z obu Umawiających się Stron zażądała rewizji całości lub niektórych postanowień niniejszego Układu, druga Umawiająca się Strona obowiązana będzie w ciągu trzech miesięcy, licząc od dnia złożenia wniosku o rewizję, przystąpić do rokowań.

Artykuł.  27. 

Układ niniejszy podlega ratyfikacji i wejdzie w życie w dniu wymiany dokumentów ratyfikacyjnych, która odbędzie się w Warszawie.

Artykuł.  28. 

Układ niniejszy zawarty jest na okres pięciu lat , licząc od dnia jego wejścia w życie. Ulega on automatycznemu przedłużeniu na dalsze pięcioletnie okresy, o ile jedna z obu Umawiających się Stron nie wypowie Układu najpóźniej na rok przed upływem odpowiedniego pięcioletniego okresu.

Artykuł.  29. 

Niniejszy Układ Komunikacyjny zastępuje polsko-czechosłowacki Układ Komunikacyjny, podpisany w Pradze dnia 4 lipca 1947 r.

Z chwilą wejścia w życie niniejszego Układu tracą moc obowiązującą polsko-czechosłowackie umowy, zawarte w związku z wyżej wymienionym Układem Komunikacyjnym z dnia 4 lipca 1947 r.

Układ niniejszy został sporządzony w Pradze dnia 13 stycznia 1956 r., w dwóch egzemplarzach, każdy w językach polskim i czeskim, przy czym obydwa teksty mają jednakową moc wiążącą. Na dowód czego wymienieni pełnomocnicy podpisali Układ niniejszy i zaopatrzyli go pieczęciami.

Po zaznajomieniu się z powyższym Układem Rada Państwa uznała go i uznaje za słuszny; oświadcza, że jest on przyjęty, retyfikowany i potwierdzony, oraz przyrzeka, że będzie on niezmiennie zachowywany.

Na dowód czego wydany został Akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej.

Dano w Warszawie, dnia 13 czerwca 1956 roku.