Część 3 - FUNKCJE KONSULA. - Czechosłowacja-Polska. Konwencja konsularna. Praga.1960.05.17.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1961.15.82

Akt utracił moc
Wersja od: 18 marca 1961 r.

CZĘŚĆ  III

FUNKCJE KONSULA.

Konsul przyczynia się swą działalnością do rozwijania politycznych, gospodarczych i kulturalnych stosunków między obydwoma krajami.

1.
Konsul wykonuje zgodnie z prawem i zwyczajami międzynarodowymi ochronę praw i interesów państwa wysyłającego i jego obywateli (osób fizycznych i prawnych) oraz sprawuje opiekę nad tymi obywatelami. W tym celu może on zwracać się bezpośrednio do sądów i innych organów państwowych w swym okręgu.
2.
Konsul może bez szczególnych pełnomocnictw zastępować obywateli państwa wysyłającego przed sądami i innymi organami państwowymi, jeżeli z powodu nieobecności lub wskutek innych ważnych przyczyn nie mogą oni w odpowiednim czasie bronić osobiście swych praw i interesów, ani nie ustanowili pełnomocników.

Konsul może:

a)
rejestrować obywateli państwa wysyłającego,
b)
wystawiać paszporty i inne dokumenty podróży obywatelom państwa wysyłającego,
c)
udzielać wiz.

Konsul może na wniosek organów państwa wysyłającego przesłuchiwać obywateli tego państwa w charakterze stron, świadków lub biegłych oraz doręczać obywatelom państwa wysyłającego pisma urzędowe w sposób przewidziany przez prawo tego państwa. Przy dokonywaniu powyższych czynności nie można stosować środków przymusu.

1.
Konsul może prowadzić rejestrację urodzeń i zgonów obywateli państwa wysyłającego i wydawać odpowiednie dokumenty.
2.
Postanowienie ustępu 1 nie narusza przepisów państwa przyjmującego o rejestracji urodzeń i zgonów we właściwych urzędach stanu cywilnego tego państwa.

Przed konsulem może być zawarty związek małżeński, jeżeli obie osoby zawierające małżeństwo posiadają obywatelstwo państwa wysyłającego. Konsul zawiadomi właściwy organ państwa przyjmującego o zawarciu związku małżeńskiego.

1.
Konsul może:
a)
spisywać i przechowywać testamenty obywateli państwa wysyłającego;
b)
sporządzać i uwierzytelniać dokumenty stwierdzające czynności prawne obywateli państwa wysyłającego; nie może jednak sporządzać ani uwierzytelniać dokumentów stwierdzających czynności prawne dotyczące nieruchomości położonych na terytorium państwa przyjmującego;
c)
sporządzać i uwierzytelniać dokumenty stwierdzające czynności prawne między obywatelami państwa wysyłającego a obywatelami państwa przyjmującego lub państwa trzeciego, jeżeli czynności te mają wywrzeć skutki prawne na terytorium państwa wysyłającego;
d)
uwierzytelniać podpisy obywateli państwa wysyłającego na dokumentach nie wymienionych w punktach b) i c);
e)
uwierzytelniać wypisy i odpisy dokumentów;
f)
sporządzać i uwierzytelniać tłumaczenia dokumentów;
g)
legalizować dokumenty sporządzone lub uwierzytelnione w państwie przyjmującym lub wysyłającym, jak również dokumenty sporządzone lub uwierzytelnione w państwie trzecim, jeżeli dotyczą obywateli państwa wysyłającego;
h)
przyjmować do depozytu od obywateli państwa wysyłającego pieniądze, dokumenty i inne przedmioty, przy czym dysponowanie nimi musi być zgodne z przepisami państwa przyjmującego;
i)
wykonywać inne czynności administracyjne, do których upoważniony jest przez państwo wysyłające, jeżeli organa państwa przyjmującego nie zgłosiły co do nich zastrzeżeń.
2.
Dokumenty sporządzone, uwierzytelnione lub zalegalizowane przez konsula zgodnie z postanowieniami ustępu 1 w formie przewidzianej przez prawo państwa wysyłającego mają w państwie przyjmującym taką samą moc prawną i dowodową jak dokumenty sporządzone, uwierzytelnione lub zalegalizowane przez organa tego państwa.
1.
Konsul może udzielać wszelkiej pomocy statkom państwa wysyłającego. Może on kontaktować się z członkami załogi i pasażerami, odwiedzać statek, żądać od kapitana i innych członków załogi informacji o statku, ładunku oraz przebiegu i celu podróży, sporządzać, potwierdzać i sprawdzać dokumenty okrętowe, rozstrzygać spory między kapitanem a innymi członkami załogi oraz stosować środki zmierzające do zapewnienia porządku i dyscypliny na statku.
2.
Jeżeli statek państwa wysyłającego ulegnie awarii na wodach wewnętrznych lub terytorialnych państwa przyjmującego lub przybędzie tam w stanie awarii, organa państwa przyjmującego zawiadomią o tym niezwłocznie konsula i poinformują go o środkach zastosowanych dla ochrony statku, załogi, pasażerów i ładunku.
1.
Organa państwa przyjmującego nie mogą bez wniosku lub zgody konsula ingerować w sprawy statku państwa wysyłającego. Zgoda konsula nie jest wymagana w sprawach celnych, paszportowych lub ochrony zdrowia albo jeżeli na statku nastąpiło zdarzenie naruszające spokój lub bezpieczeństwo w porcie.
2.
Jeżeli organa państwa przyjmującego zamierzają dokonać na statku czynności o charakterze przymusowym, powinny zawiadomić o tym konsula w takim czasie, aby mógł być obecny przy dokonywaniu powyższych czynności, chyba że jego obecność będzie niemożliwa ze względu na pilność sprawy. Jeżeli konsul nie był obecny ani reprezentowany na statku, organa państwa przyjmującego udzielą mu niezwłocznie wyczerpujących informacji o dokonanych czynnościach przymusowych. Postanowień niniejszego ustępu nie stosuje się do zwykłych czynności kontrolnych w sprawach celnych, paszportowych i ochrony zdrowia.
1.
Konsul może udzielać wszelkiej pomocy statkom powietrznym państwa wysyłającego. W szczególności może on w przypadku przymusowego lądowania statku powietrznego służyć pomocą członkom załogi i pasażerom w ich kontaktach z organami państwa przyjmującego oraz stosować odpowiednie środki dla umożliwienia im kontynuowania podróży.
2.
Jeżeli statek powietrzny państwa wysyłającego ulegnie wypadkowi, organa państwa przyjmującego zawiadomią o tym niezwłocznie konsula, który może podjąć kroki w celu udzielenia pomocy załodze i pasażerom oraz zapewnienia ochrony statku powietrznego i jego ładunku. Konsul może również zwrócić się do organów państwa przyjmującego o zastosowanie odpowiednich środków.
3.
Do statków powietrznych stosuje się odpowiednio postanowienia artykułu 22.

Za czynności urzędowe konsul może pobierać opłaty przewidziane przez prawo państwa wysyłającego.