Czechosłowacja-Polska. Konwencja konsularna. Praga.1960.05.17.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1961.15.82

Akt utracił moc

Wersja od: 18 marca 1961 r.

KONWENCJA KONSULARNA MIĘDZY POLSKĄ RZECZĄPOSPOLITĄ LUDOWĄ A REPUBLIKĄ CZECHOSŁOWACKĄ,

podpisana w Pradze dnia 17 maja 1960 r.

W imieniu Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej

RADA PAŃSTWA

POLSKIEJ RZECZYPOSPOLITEJ LUDOWEJ

podaje do powszechnej wiadomości:

W dniu 17 maja 1960 r. podpisana została w Pradze Konwencja konsularna między Polską Rzecząpospolitą Ludową a Republiką Czechosłowacką o następującym brzmieniu dosłownym:

KONWENCJA KONSULARNA

między

POLSKĄ RZECZĄPOSPOLITĄ LUDOWĄ A REPUBLIKĄ CZECHOSŁOWACKĄ

Rada Państwa Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej i Prezydent Republiki Czechosłowackiej,

kierując się dążeniem do dalszego rozwijania wzajemnych stosunków konsularnych w duchu przyjaźni i współpracy narodów obydwu krajów, postanowili zawrzeć Konwencję konsularną i w tym celu wyznaczyli swych Pełnomocników, a mianowicie:

Rada Państwa Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej - Franciszka Mazura, Ambasadora Nadzwyczajnego i Pełnomocnego Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w Pradze,

Prezydent Republiki Czechosłowackiej - Václava Davida, Ministra Spraw Zagranicznych Republiki Czechosłowackiej,

którzy po wymianie swych pełnomocnictw, uznanych za dobre i sporządzone w należytej formie, zgodzili się na następujące postanowienia:

CZĘŚĆ  I

TWORZENIE KONSULATÓW I USTANAWIANIE KONSULÓW.

Artykuł  1

Każda Umawiająca się Strona może tworzyć na terytorium drugiej Umawiającej się Strony konsulaty generalne, konsulaty i wicekonsulaty (dalej zwane konsulatami) oraz ustanawiać konsulów generalnych, konsulów i wicekonsulów (dalej zwanych konsulami).

Artykuł 2

1. Konsul może rozpocząć działalność urzędową po przedstawieniu listów komisyjnych i udzieleniu mu exequatur przez państwo przyjmujące. W listach komisyjnych powinny być wskazane imię, nazwisko i ranga konsula, siedziba konsulatu oraz okręg konsularny.

2. Państwo przyjmujące może zezwolić konsulowi na wykonywanie działalności urzędowej przed udzieleniem exequatur.

3. Niezwłocznie po uzyskaniu przez konsula exequatur lub zezwolenia określonego w ustępie 2 właściwe organa państwa przyjmującego podejmą niezbędne kroki dla umożliwienia konsulowi wykonywania działalności urzędowej i korzystania z przysługujących mu praw, przywilejów i immunitetów.

Artykuł  3

1. Konsulem oraz pracownikami konsulatu pełniącymi funkcje konsularne mogą być jedynie obywatele państwa wysyłającego.

2. Pracownikami konsulatu wykonującymi administracyjne, techniczne i podobne czynności mogą być obywatele państwa wysyłającego lub obywatele państwa przyjmującego.

Artykuł  4

1. W przypadku odwołania, śmierci bądź choroby konsula lub w razie niemożności wykonywania przez niego działalności urzędowej z innych przyczyn do tymczasowego wykonywania funkcji urzędowych konsula będzie uprawniony pracownik danego lub innego konsulatu albo przedstawicielstwa dyplomatycznego państwa wysyłającego, pod warunkiem, że powierzenie mu tych funkcji zostanie uprzednio zakomunikowane na piśmie właściwym organom państwa przyjmującego.

2. Osoba wymieniona w ustępie 1 będzie korzystać w okresie tymczasowego kierowania konsulatem z praw, przywilejów i immunitetów przysługujących konsulowi.

CZĘŚĆ  II

PRZYWILEJE I IMMUNITETY.

Artykuł  5

1. Na budynku, w którym mieści się konsulat, mogą być umieszczone godło państwa wysyłającego i nazwa konsulatu.

2. Na budynku, w którym mieści się konsulat, może być wywieszana flaga państwa wysyłającego. Flaga tego państwa może być umieszczana również na pojazdach, statkach i samolotach w czasie używania ich przez konsula przy wykonywaniu działalności urzędowej.

Artykuł  6

1. Pomieszczenia urzędowe konsulatu są nietykalne. Organa państwa przyjmującego mogą wkraczać do nich tylko za zgodą konsula i z uwzględnieniem zasady nietykalności archiwów konsulatu, określonej w artykule 7 ustęp 1.

2. Pomieszczenia urzędowe konsulatu muszą być oddzielone od mieszkań konsula i pracowników konsulatu.

Artykuł  7

1. Archiwa konsulatu są nietykalne. Za archiwa konsulatu uważa się urzędową korespondencję, dokumenty i akta, jak również ruchomości biurowe przeznaczone do ich przechowywania.

2. W archiwach konsulatu nie mogą być przechowywane osobiste rzeczy i dokumenty konsula oraz pracowników konsulatu.

Artykuł  8

1. Korespondencja konsulatu, zarówno wysyłana, jak i otrzymywana, jest nietykalna i organa państwa przyjmującego nie mogą jej przeglądać ani zatrzymywać.

2. Konsulat może korzystać ze służby kurierskiej oraz posługiwać się szyfrem.

Artykuł  9

1. Konsul i pracownicy konsulatu, posiadający obywatelstwo państwa wysyłającego, nie podlegają jurysdykcji sądów ani innych organów państwa przyjmującego w sprawach swej działalności urzędowej, chyba że państwo wysyłające wyrazi na to zgodę.

2. W razie popełnienia przez konsula czynu nie związanego z jego działalnością urzędową, podlegającego karze według prawa państwa przyjmującego, sprawa podjęcia jakichkolwiek kroków wobec konsula będzie w każdym przypadku uprzednio uzgodniona między Umawiającymi się Stronami.

Artykuł  10

1. Konsul i pracownicy konsulatu mogą odmówić złożenia zeznań w charakterze świadków przed sądami lub innymi organami państwa przyjmującego w sprawach swej działalności urzędowej, jak również odmówić okazania korespondencji i innych dokumentów urzędowych.

2. Z zastrzeżeniem postanowień ustępu 1 konsul i pracownicy konsulatu mogą być wzywani do złożenia zeznań w charakterze świadków w sprawach cywilnych, karnych i administracyjnych. Wezwanie kierowane do konsula lub pracownika konsulatu, posiadającego obywatelstwo państwa wysyłającego, powinno mieć formę pisma urzędowego i nie może zawierać groźby zastosowania środków przymusu.

3. Konsul może prosić o przesłuchanie go w terminie późniejszym lub w lokalu urzędowym konsulatu bądź w jego mieszkaniu.

Artykuł  11

Konsul, pracownicy konsulatu oraz zamieszkali z nimi ich małżonkowie i małoletnie dzieci nie podlegają, jeżeli posiadają obywatelstwo państwa wysyłającego, przepisom państwa przyjmującego o zezwoleniach na pobyt, rejestracji i meldunkach cudzoziemców.

Artykuł 12

1. Konsul i pracownicy konsulatu oraz zamieszkali z nimi ich małżonkowie i małoletnie dzieci zwolnieni są, jeżeli posiadają obywatelstwo państwa wysyłającego, od bezpośrednich podatków i opłat, jak również od osobistych i rzeczowych świadczeń na cele wojskowe i inne cele publiczne.

2. Mienie nieruchome państwa wysyłającego, przeznaczone na potrzeby konsulatu lub na mieszkania konsula i pracowników konsulatu, a także środki transportu tego państwa, służące potrzebom konsulatu, zwolnione są od podatków i opłat, jak również od świadczeń rzeczowych na cele wojskowe i inne cele publiczne.

3. Zwolnienia określone w ustępach 1 i 2 nie dotyczą opłat za świadczenie usług.

Artykuł  13

1. Przedmioty przeznaczone na potrzeby konsulatu zwolnione są od opłat celnych.

2. Konsulowie generalni, konsulowie, wicekonsulowie i attachés konsularni oraz zamieszkali z nimi ich małżonkowie i małoletnie dzieci, posiadający obywatelstwo państwa wysyłającego, zwolnieni są pod warunkiem wzajemności od opłat celnych w odniesieniu do przedmiotów stanowiących ich własność lub dla nich przeznaczonych - w tym samym zakresie, co dyplomatyczny personel przedstawicielstwa dyplomatycznego państwa wysyłającego, pozostali zaś pracownicy konsulatu oraz zamieszkali z nimi ich małżonkowie i małoletnie dzieci, posiadający obywatelstwo państwa wysyłającego - w tym samym zakresie, co niedyplomatyczny personel przedstawicielstwa dyplomatycznego tego państwa.

CZĘŚĆ  III

FUNKCJE KONSULA.

Artykuł  14

Konsul przyczynia się swą działalnością do rozwijania politycznych, gospodarczych i kulturalnych stosunków między obydwoma krajami.

Artykuł 15

1. Konsul wykonuje zgodnie z prawem i zwyczajami międzynarodowymi ochronę praw i interesów państwa wysyłającego i jego obywateli (osób fizycznych i prawnych) oraz sprawuje opiekę nad tymi obywatelami. W tym celu może on zwracać się bezpośrednio do sądów i innych organów państwowych w swym okręgu.

2. Konsul może bez szczególnych pełnomocnictw zastępować obywateli państwa wysyłającego przed sądami i innymi organami państwowymi, jeżeli z powodu nieobecności lub wskutek innych ważnych przyczyn nie mogą oni w odpowiednim czasie bronić osobiście swych praw i interesów, ani nie ustanowili pełnomocników.

Artykuł  16

Konsul może:

a) rejestrować obywateli państwa wysyłającego,

b) wystawiać paszporty i inne dokumenty podróży obywatelom państwa wysyłającego,

c) udzielać wiz.

Artykuł 17

Konsul może na wniosek organów państwa wysyłającego przesłuchiwać obywateli tego państwa w charakterze stron, świadków lub biegłych oraz doręczać obywatelom państwa wysyłającego pisma urzędowe w sposób przewidziany przez prawo tego państwa. Przy dokonywaniu powyższych czynności nie można stosować środków przymusu.

Artykuł  18

1. Konsul może prowadzić rejestrację urodzeń i zgonów obywateli państwa wysyłającego i wydawać odpowiednie dokumenty.

2. Postanowienie ustępu 1 nie narusza przepisów państwa przyjmującego o rejestracji urodzeń i zgonów we właściwych urzędach stanu cywilnego tego państwa.

Artykuł  19

Przed konsulem może być zawarty związek małżeński, jeżeli obie osoby zawierające małżeństwo posiadają obywatelstwo państwa wysyłającego. Konsul zawiadomi właściwy organ państwa przyjmującego o zawarciu związku małżeńskiego.

Artykuł 20

1. Konsul może:

a) spisywać i przechowywać testamenty obywateli państwa wysyłającego;

b) sporządzać i uwierzytelniać dokumenty stwierdzające czynności prawne obywateli państwa wysyłającego; nie może jednak sporządzać ani uwierzytelniać dokumentów stwierdzających czynności prawne dotyczące nieruchomości położonych na terytorium państwa przyjmującego;

c) sporządzać i uwierzytelniać dokumenty stwierdzające czynności prawne między obywatelami państwa wysyłającego a obywatelami państwa przyjmującego lub państwa trzeciego, jeżeli czynności te mają wywrzeć skutki prawne na terytorium państwa wysyłającego;

d) uwierzytelniać podpisy obywateli państwa wysyłającego na dokumentach nie wymienionych w punktach b) i c);

e) uwierzytelniać wypisy i odpisy dokumentów;

f) sporządzać i uwierzytelniać tłumaczenia dokumentów;

g) legalizować dokumenty sporządzone lub uwierzytelnione w państwie przyjmującym lub wysyłającym, jak również dokumenty sporządzone lub uwierzytelnione w państwie trzecim, jeżeli dotyczą obywateli państwa wysyłającego;

h) przyjmować do depozytu od obywateli państwa wysyłającego pieniądze, dokumenty i inne przedmioty, przy czym dysponowanie nimi musi być zgodne z przepisami państwa przyjmującego;

i) wykonywać inne czynności administracyjne, do których upoważniony jest przez państwo wysyłające, jeżeli organa państwa przyjmującego nie zgłosiły co do nich zastrzeżeń.

2. Dokumenty sporządzone, uwierzytelnione lub zalegalizowane przez konsula zgodnie z postanowieniami ustępu 1 w formie przewidzianej przez prawo państwa wysyłającego mają w państwie przyjmującym taką samą moc prawną i dowodową jak dokumenty sporządzone, uwierzytelnione lub zalegalizowane przez organa tego państwa.

Artykuł  21

1. Konsul może udzielać wszelkiej pomocy statkom państwa wysyłającego. Może on kontaktować się z członkami załogi i pasażerami, odwiedzać statek, żądać od kapitana i innych członków załogi informacji o statku, ładunku oraz przebiegu i celu podróży, sporządzać, potwierdzać i sprawdzać dokumenty okrętowe, rozstrzygać spory między kapitanem a innymi członkami załogi oraz stosować środki zmierzające do zapewnienia porządku i dyscypliny na statku.

2. Jeżeli statek państwa wysyłającego ulegnie awarii na wodach wewnętrznych lub terytorialnych państwa przyjmującego lub przybędzie tam w stanie awarii, organa państwa przyjmującego zawiadomią o tym niezwłocznie konsula i poinformują go o środkach zastosowanych dla ochrony statku, załogi, pasażerów i ładunku.

Artykuł  22

1. Organa państwa przyjmującego nie mogą bez wniosku lub zgody konsula ingerować w sprawy statku państwa wysyłającego. Zgoda konsula nie jest wymagana w sprawach celnych, paszportowych lub ochrony zdrowia albo jeżeli na statku nastąpiło zdarzenie naruszające spokój lub bezpieczeństwo w porcie.

2. Jeżeli organa państwa przyjmującego zamierzają dokonać na statku czynności o charakterze przymusowym, powinny zawiadomić o tym konsula w takim czasie, aby mógł być obecny przy dokonywaniu powyższych czynności, chyba że jego obecność będzie niemożliwa ze względu na pilność sprawy. Jeżeli konsul nie był obecny ani reprezentowany na statku, organa państwa przyjmującego udzielą mu niezwłocznie wyczerpujących informacji o dokonanych czynnościach przymusowych. Postanowień niniejszego ustępu nie stosuje się do zwykłych czynności kontrolnych w sprawach celnych, paszportowych i ochrony zdrowia.

Artykuł  23

1. Konsul może udzielać wszelkiej pomocy statkom powietrznym państwa wysyłającego. W szczególności może on w przypadku przymusowego lądowania statku powietrznego służyć pomocą członkom załogi i pasażerom w ich kontaktach z organami państwa przyjmującego oraz stosować odpowiednie środki dla umożliwienia im kontynuowania podróży.

2. Jeżeli statek powietrzny państwa wysyłającego ulegnie wypadkowi, organa państwa przyjmującego zawiadomią o tym niezwłocznie konsula, który może podjąć kroki w celu udzielenia pomocy załodze i pasażerom oraz zapewnienia ochrony statku powietrznego i jego ładunku. Konsul może również zwrócić się do organów państwa przyjmującego o zastosowanie odpowiednich środków.

3. Do statków powietrznych stosuje się odpowiednio postanowienia artykułu 22.

Artykuł  24

Za czynności urzędowe konsul może pobierać opłaty przewidziane przez prawo państwa wysyłającego.

CZĘŚĆ  IV

POSTANOWIENIA KOŃCOWE.

Artykuł  25

Postanowienia części III niniejszej Konwencji dotyczące praw i obowiązków konsulów stosuje się odpowiednio do kierownika wydziału konsularnego przedstawicielstwa dyplomatycznego każdej Umawiającej się Strony, jeżeli powierzenie mu tej funkcji zostanie zakomunikowane drugiej Umawiającej się Stronie. Nie narusza to przywilejów i immunitetów dyplomatycznych takiej osoby.

Artykuł 26

Każda z Umawiających się Stron zapewnia drugiej Umawiającej się Stronie traktowanie jej jako państwa najbardziej uprzywilejowanego we wszystkim, co się tyczy przywilejów, immunitetów i praw konsulów oraz pracowników konsulatów. Żadna z Umawiających się Stron nie będzie jednak mogła powoływać się na klauzulę największego uprzywilejowania i żądać innych lub dalej idących przywilejów, immunitetów i praw niż te, które sama przyzna konsulom i pracownikom konsulatów drugiej Umawiającej się Strony.

Artykuł  27

Konwencja niniejsza podlega ratyfikacji i wejdzie w życie w trzydzieści dni po wymianie dokumentów ratyfikacyjnych, która odbędzie się w Warszawie.

Artykuł 28

Konwencja niniejsza zawarta jest na okres pięciu lat, licząc od dnia jej wejścia w życie. Pozostanie ona każdorazowo w mocy przez okres dalszych pięciu lat, o ile jedna z Umawiających się Stron nie wypowie jej w formie pisemnej na sześć miesięcy przed upływem danego okresu.

Konwencję niniejszą sporządzono w Pradze dnia 17 maja 1960 roku w dwóch egzemplarzach, każdy w językach polskim i czeskim, przy czym obydwa teksty mają jednakową moc obowiązującą.

Na dowód czego wyżej wymienieni Pełnomocnicy podpisali niniejszą Konwencję i opatrzyli ją pieczęciami.

Po zaznajomieniu się z powyższą Konwencją Rada Państwa uznała ją i uznaje za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w niej zawartych; oświadcza, że jest ona przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona, oraz przyrzeka, że będzie niezmiennie zachowywana.

Na dowód czego wydany został Akt niniejszy opatrzony pieczęcią Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej.

Dano w Warszawie, dnia 1 lipca 1960 r.