Rozdział 1 - Organizacja konsularna. - Bułgaria-Polska. Konwencja konsularna. Sofia.1934.12.22.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1935.40.275

Akt utracił moc

Wersja od: 31 maja 1935 r.

Rozdział  I.

Organizacja konsularna.

Artykuł  1.

1. Każda z Wysokich Układających się Stron będzie mogła mianować konsulów generalnych, konsulów, wicekonsulów lub agentów konsularnych w portach, miastach i innych miejscowościach drugiej Strony.

2. Wysokie Układające się Strony zastrzegają sobie jednak prawo wskazania miejscowości, w których dopuszczenie konsulów nie będzie im odpowiadało; rozumie się, że zastrzeżenie to nie będzie mogło być stosowane przez jedną z Wysokich Układających się Stron wobec Drugiej bez zastosowania również do wszystkich innych mocarstw.

3. Wszędzie, gdzie w niniejszej konwencji jest mowa o "Konsulu", rozumie się przez to konsulów generalnych, konsulów, wicekonsulów i agentów konsularnych; również tam, gdzie jest mowa o "Konsulacie", rozumie się przez to konsulaty generalne, konsulaty, wicekonsulaty i agencje konsularne.

Artykuł  2.

1. Konsulowie będą wzajemnie dopuszczeni i uznani, zgodnie z przepisami i formalnościami, stosowanemi w kraju przyjmującym, po przedstawieniu listów komisyjnych.

2. W chwili przedstawienia listów komisyjnych będzie wskazany okrąg konsula; wszelka późniejsza zmiana, dotycząca tego okręgu będzie zakomunikowana Ministerstwu Spraw Zagranicznych drugiej Wysokiej Układającej się Strony.

3. Exequatur na swobodne wykonywanie funkcyj będzie udzielane konsulom bez zwłoki i bez kosztów, a z chwilą udzielenia wspomnianego exequatur kompetentne władze ich okręgów konsularnych wydadzą niezwłocznie potrzebne zarządzenia, aby ułatwić im wywiązanie się z ich obowiązków służbowych oraz, aby im zapewnić korzystanie z immunitetów i związanych z niemi zwolnień.

4. W przypadkach nagłych może Rząd kraju przyjmującego na żądanie kraju wysyłającego uznać prowizorycznie konsula i dopuścić go do sprawowania powierzonych mu funkcyj aż do chwili przedstawienia listów komisyjnych i udzielenia exequatur.

Artykuł  3.

1. Konsulowie i agenci konsularni, jak i inni funkcjonarjusze konsularni mogą być funkcjonarjuszami zawodowymi lub honorowymi.

2. W razie gdy funkcjonariuszem honorowym będzie obywatel kraju, w którym ma on sprawować funkcje konsularne, wówczas kraj zamierzający go mianować, winien przed jego nominacją w drodze dyplomatycznej uzyskać zgodę rządu kraju, którego jest on obywatelem.