Bułgaria-Polska. Konwencja dotycząca współpracy intelektualnej. Warszawa.1935.04.08.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1935.67.417

Akt utracił moc

Wersja od: 28 sierpnia 1935 r.

KONWENCJA

między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Bułgarji, dotycząca współpracy intelektualnej, podpisana w Warszawie dnia 8 kwietnia 1935 r.

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ,

MY, IGNACY MOŚCICKI,

PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ,

wszem wobec i każdemu zosobna, komu o tem wiedzieć należy, wiadomem czynimy:

W dniu ósmym kwietnia tysiąc dziewięćset trzydziestego piątego roku podpisana została w Warszawie między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Królestwa Bułgarji konwencja, dotycząca współpracy intelektualnej o następującem brzmieniu dosłownem:

Przekład.

KONWENCJA

między Rzeczypospolitą Polską a Królestwem Bułgarji dotycząca współpracy intelektualnej.

Jego Ekscelencja Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej i Jego Królewska Mość Król Bułgarów, ożywieni pragnieniem zacieśnienia przyjaznych stosunków istniejących między Polską a Bułgarją

przeświadczeni, że współpraca intelektualna między obydwoma Narodami stanowi jeden ze środków najbardziej skutecznych dla osiągnięcia tego celu i

pragnąc popierać tę współpracę, stwarzając dla niej sprzyjające warunki

postanowili zawrzeć Konwencję w tym celu i mianowali swoimi odnośnymi Pełnomocnikami, a mianowicie:

Jego Ekscelencja Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej:

J. E. P. Józefa BECKA, Ministra Spraw Zagranicznych,

J. E. P. Wacława JĘDRZEJEWICZA, Ministra Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego;

Jego Królewska Mość Król Bułgarów:

J. E. P. Teodora RADEFF, Generał-Majora, Ministra Oświecenia Publicznego,

którzy, po przedstawieniu sobie swych pełnomocnictw, uznanych za dobre i w należytej formie, zgodzili się na następujące postanowienia:

Artykuł  pierwszy.

Zostanie utworzona Komisja Mieszana dla współpracy intelektualnej polsko-bułgarskiej w celu rozwoju i wzmocnienia stosunków, istniejących między obydwoma Krajami w dziedzinie współpracy intelektualnej.

Komisja ta będzie powołana do badania wszelkich kwestyj, odnoszących się do organizowania powyższych stosunków i będzie upoważniona do przedstawiania odnośnym władzom kompetentnym wniosków co do zarządzeń, sprzyjających rozwojowi tych stosunków.

Artykuł  2.

Komisja przewidziana w art. pierwszym składać się będzie z dwóch podkomisyj, z których jedna będzie miała swoją siedzibę w Warszawie a druga w Sofji, pod przewodnictwem odnośnych Ministrów Oświecenia Publicznego.

Każda podkomisja składać się będzie, oprócz przewodniczącego, z czterech członków, z których jeden będzie delegatem Ministerstwa Spraw Zagranicznych, dwaj inni będą delegatami Ministerstwa Oświecenia Publicznego, zaś czwarty-jeden z członków Poselstwa drugiej Wysokiej Umawiającej się Strony - będzie delegatem podkomisji swego kraju. Podkomisje, po ich utworzeniu, zamianują, za wspólną zgodą, przedstawicieli instytucyj naukowych i kulturalnych, którzy będą z niemi współpracowali w charakterze rzeczoznawców lub członków - doradców.

Artykuł  3.

Członkowie podkomisyj, z wyjątkiem członka obcokrajowca, będą mianowani na trzy lata przez odnośnych Ministrów Oświecenia Publicznego. Mandaty ich będą mogły być odnawiane lub powierzane, w razie potrzeby, innym osobom. Przewodniczący każdej z podkomisyj wyznaczy vice-przewodniczącego na przeciąg jednego roku. Każda podkomisja będzie się zbierała przynajmniej jeden raz na rok. Podkomisje opracują same regulaminy swej działalności: będą one mogły również w razie potrzeby, powoływać, za wspólną zgodą, komitety ad hoc w odnośnych krajach dla zrealizowania celów, wymienionych w art. 4 niniejszej Konwencji.

Artykuł  4.

Podkomisje będą miały za zadanie:

a) ustalić trwały kontakt między przedstawicielami szkolnictwa powszechnego i średniego obu Umawiających się Stron i przyczyniać się, w miarę możności, do wprowadzenia do programów szkolnych swych Państw, nauki swojej geografji i swojej historji;

b) ułatwiać wzajemne wizyty i wymianę profesorów szkół wyższych jak również funkcjonarjuszów bibljotek i muzeów obydwóch Państw;

c) sprzyjać stosunkom i współpracy między przedstawicielami nauki, literatury, sztuki, teatru, muzyki, prasy, filmu i radja obydwóch Wysokich Umawiających się Stron;

d) ułatwiać wymianę uczniów szkół powszechnych, średnich i wyższych obydwóch Umawiających się Państw;

e) układać porozumienia specjalne, mające na celu uregulowanie, zgodnie z ustawami i regulaminami obydwóch Umawiających się Państw, równowartości studjów i stopni naukowych, pozwalającej obywatelom jednego z dwóch Krajów uczęszczać w zakładach naukowych drugiego, na wykłady i zdawać tam egzaminy, bez straty czasu i przeszkód w ich studjach. Rozumie się, że dostęp do pewnych zawodów dla obywateli drugiej Wysokiej Umawiającej się Strony, możliwy będzie tylko w tej mierze, w jakiej pozwalają lub pozwolą na to obowiązujące ustawy i przepisy;

f) organizować odczyty i kursy wakacyjne, wycieczki turystyczne, kolonje wakacyjne dla młodzieży, współpracę stowarzyszeń akademickich, wystawy lokalne, objazdy artystów teatrów narodowych i wizyty wybitnych literatów, w celu lepszego poznania kraju i kultury jednego z Umawiających się Państw przez obywateli drugiego;

g) organizować wymianę publikacyj naukowych, literackich i artystycznych; popierać propagowanie arcydzieł literatury jednego z Umawiających się Krajów w drugim; popierać i organizować stosunki między instytucjami naukowemi, bibljotekami publicznemi i innemi ośrodkami wykształcenia narodowego.

Artykuł  5.

Podkomisje będą mogły korespondować bezpośrednio między sobą w przedmiocie wszystkich kwestyj, wchodzących w zakres ich kompetencyj.

Artykuł  6.

Konwencja niniejsza będzie ratyfikowana i dokumenty ratyfikacyjne wymienione będą w Sofji gdy tylko możność ku temu nastąpi. Wejdzie ona w życie trzydziestego dnia po dacie wymiany dokumentów ratyfikacyjnych. Konwencja niniejsza zawarta jest na przeciąg lat pięciu, poczynając od daty wejścia jej w życie. O ile nie zostanie wymówiona za uprzedzeniem na sześć miesięcy przed upływem tego okresu, będzie ona uważana za przedłużoną w drodze milczącego porozumienia na nowy okres lat pięciu i w ten sposób dalej.

Na dowód czego, wyżej wymienieni Pełnomocnicy podpisali niniejszą Konwencję i wycisnęli na niej swe pieczęcie.

Sporządzono w dwóch egzemplarzach w Warszawie, dnia 8 kwietnia 1935 r.

Zaznajomiwszy się z powyższą konwencją, uznaliśmy ją i uznajemy za słuszną, zarówno w całości, jak i każde z zawartych w niej postanowień; oświadczamy, że jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona i przyrzekamy, że będzie niezmiennie zachowywana.

Na dowód czego wydaliśmy Akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej.

W Warszawie, dnia 26 czerwca 1935 r.