Rozdział 7 - Zagrożenie radiacyjne naturalnymi substancjami promieniotwórczymi - Bezpieczeństwo i higiena pracy, prowadzenie ruchu oraz specjalistyczne zabezpieczenie przeciwpożarowe w podziemnych zakładach górniczych.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1995.67.342

Akt utracił moc

Wersja od: 15 marca 2001 r.

Rozdział  7

Zagrożenie radiacyjne naturalnymi substancjami promieniotwórczymi

§  433.

1. W podziemnych zakładach górniczych w wyrobiskach zagrożonych radiacyjnie naturalnymi substancjami promieniotwórczymi należy wprowadzić takie metody organizacji pracy i zwalczania zagrożenia radiacyjnego, aby roczny równoważnik dawki dla osób pracujących w tych zakładach nie przekroczył wartości 50 mSv, a w ciągu kolejnych pięciu lat - wartości 100 mSv.

2. Wprowadza się następujące poziomy odniesienia:

1) poziom inspekcyjny, określony rocznym efektywnym równoważnikiem dawki, którego wartość wynosi 2 mSv,

2) poziom interwencyjny, określony rocznym efektywnym równoważnikiem dawki, którego wartość wynosi 5 mSv.

3. O występowaniu zagrożenia radiacyjnego oraz o jego wpływie na zdrowie powinna być powiadomiona cała załoga podziemnego zakładu górniczego, w którym występują wyrobiska zagrożone radiacyjnie.

§  434.

1. W zakładzie górniczym powinny być prowadzone pomiary i ocena stanu zagrożenia radiacyjnego naturalnymi substancjami promieniotwórczymi.

2. Kierownik ruchu zakładu górniczego wyznacza osobę sprawującą nadzór nad ochroną przed naturalnymi substancjami promieniotwórczymi oraz osoby dozoru ruchu odpowiedzialne za prowadzenie pomiarów.

3. Zasady wykonywania pomiarów, ewidencji wyników i oceny stanu zagrożenia radiacyjnego naturalnymi substancjami promieniotwórczymi określa załącznik 14 do rozporządzenia.

§  435.

1. Kryteria oraz tryb zaliczania wyrobisk górniczych do poszczególnych klas zagrożenia radiacyjnego naturalnymi substancjami promieniotwórczymi określają odrębne przepisy.

2. W wyrobiskach zaliczonych do klasy A zagrożenia radiacyjnego obowiązuje kontrola środowiska pracy, a w wyrobiskach zaliczonych do klasy B zagrożenia radiacyjnego obowiązuje kontrola środowiska pracy i dawek indywidualnych zatrudnionych w nich pracowników.

3. Wyrobiska zaliczone do zagrożonych radiacyjnie należy oznakować. Należy też zastosować odpowiednie środki dla minimalizacji narażenia załogi.

4. Dla zmniejszenia stężenia produktów rozpadu radonu w powietrzu należy, odpowiednio do lokalnych warunków:

1) zwiększyć intensywność przewietrzania,

2) ograniczyć wypływ gazów ze zrobów, chodników i osadników wodnych do wyrobisk, w których znajdują się miejsca pracy, przez zastosowanie środków wentylacyjnych lub przez izolację zrobów,

3) zastosować niezależne przewietrzanie, kierując powietrze z wyrobisk lub miejsc, w których występuje zagrożenie radiacyjne, do wylotowych prądów powietrza z pominięciem miejsc pracy,

4) izolować zbędne wyrobiska, w których występuje zagrożenie radiacyjne.

5. Dla zmniejszenia zagrożenia spowodowanego występowaniem promieniotwórczych wód i osadów dołowych należy, odpowiednio do lokalnych warunków:

1) ujmować i odprowadzać wody wypływające z górotworu bezpośrednio do kanałów ściekowych lub rurociągów wodnych,

2) wytrącać i usuwać promieniotwórcze osady, zgodnie z obowiązującą dokumentacją.

6. Pracownicy zatrudnieni przy usuwaniu osadów o stężeniu przekraczającym 150 kBq/kg powinni być wyposażeni w odzież ochronną, a przy pracach z suchymi odpadami - w indywidualne środki ochrony dróg oddechowych oraz powinni być pouczeni o przestrzeganiu zasad higieny.

§  436.

1. Zabrania się lokowania promieniotwórczych osadów w wyrobiskach górniczych i w zrobach, jeżeli może to spowodować, przez migrację gazów lub wód, powstanie zagrożenia radiacyjnego w czynnych wyrobiskach.

2. Miejsca lokowania promieniotwórczych osadów powinny być oznaczone na mapach wyrobisk górniczych.