Art. 7. - Belgia-Polska. Konwencja konsularna. Bruksela.1928.06.12.
Dz.U.1931.81.637
Akt utracił mocKierownicy placówki i urzędnicy służby konsularnej wymienieni w 1-ym ustępie artykułu 6-go, obowiązani są czynić zadość wezwaniom, wystosowanym do nich w formie pisma urzędowego i bez zagrożenia sankcją karną na wypadek niestawiennictwa, celem przesłuchania ich w charakterze świadków przez sądy lub kompetentnych wyższych urzędników Państwa ich siedziby. W poszczególnych wypadkach, jednak, aby uzyskać odroczenie stawienia się na późniejszą datę niezbyt odległą, będą oni mogli podać jako powód legalny przeszkody wynikające z choroby lub z pilnych konieczności służbowych.
Będą oni mogli również, powołując się na tajemnicę państwową lub zawodową, odmówić składania zeznań, dotyczących wszelkich faktów dotyczących wykonywania ich czynności, przedstawiania papierów, dokumentów i rejestrów, których byliby dzierżycielami lub pozbycia się tych papierów, dokumentów i rejestrów. W razie, gdyby władza sądowa nie uznała podstawności tego tłumaczenia lub tego wyjątku, winna ona powstrzymać się od wszelkich środków przymusowych w stosunku do danego urzędnika konsularnego. Trudności, któreby powstały z tego tytułu, winny być zawsze załatwiane w drodze dyplomatycznej.
Z zastrzeżeniem przywilejów i immunitetów wyżej wymienionych kierownicy placówki i urzędnicy służby konsularnej podlegają na tych samych warunkach co i krajowcy zarówno w sprawach cywilnych jak i karnych jurysdykcji sądów Państwa ich siedziby.