Art. 16. - Belgia-Polska. Konwencja konsularna. Bruksela.1928.06.12.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1931.81.637

Akt utracił moc

Wersja od: 5 września 1931 r.

Artykuł  16.

Aż do chwili, gdy nastąpi między Umawiającemi się Stronami kompletny i ostateczny układ, dotyczący spadków ich obywateli, które pozostały na terytorjum drugiego kraju, będą stosowane następujące postanowienia:

1. Na wypadek śmierci obywatela jednej z Umawiających się Stron na terytorjum drugiej, właściwe władze miejscowe winny o tem zawiadomić niezwłocznie Konsula lub Agenta Konsularnego, w którego okręgu śmierć nastąpiła i jednocześnie udzielić mu w miarę możności informacyj dotyczących nazwisk i adresów spadkobierców, jak również istnienia rozporządzenia ostatniej woli.

Konsul lub agent Konsularny winien także powiadomić i dostarczyć tychże informacyj władzom miejscowym, jeśli był zawiadomiony pierwszy o śmierci.

Konsul lub Agent Konsularny będzie miał prawo wraz z właściwemi władzami miejscowemi, dokonać umieszczenia lub zdjęcia pieczęci, jako też sporządzić inwentarz. Jednakże, w wypadku w którym wszelka zwłoka mogłaby narazić spadek na niebezpieczeństwo, wymieniona władza konsularna, lub władza miejscowa będzie miała prawo dokonać sama tych czynności, pod warunkiem zawiadomienia o tem niezwłocznie drugiej władcy, celem zapewnienia następnego jej współdziałania.

2. W razie nieobecności lub niezdolności spadkobierców i w braku wykonawców ostatniej woli lub specjalnych mandatarjuszy, Konsul lub Agent Konsularny będzie miał prawo dokonania wszelkich czynności koniecznych dla zachowania spadku ruchomego i zarządzania nim, i spowodowania wydania sobie wszystkiego, co należy do tego spadku i co byłoby w dzierżeniu osób prywatnych lub władz miejscowych, i to na tych samych warunkach, na jakich spadkodawca sam mógłby żądać ich wydania.

Gdyby dla jakiejkolwiek przyczyny interwencja Konsula lub Agenta Konsularnego uległa zwłoce, władza miejscowa winna odnośnie spadku ruchomego wydać należyte zarządzenia celem zachowania tegoż i zawiadomić o nich właściwego Konsula lub Agenta Konsularnego.

Zarządzenia wydane przez władze miejscowe w myśl poprzedniego ustępu winny być uchylone, skoro Konsul lub Agent Konsularny tego zażąda.

3. Konsul winien zatrzymać w depozycie, przez okres czterech miesięcy licząc od dnia śmierci spadkodawcy, cały spadek ruchomy, który znajduje się w jego posiadaniu. Konsul będzie mógł jednakże pobrać bezpośrednio z czynnego spadku kwoty potrzebne na uiszczenie kosztów sądowych, należytości i opłat konsularnych, zwrotnych kosztów władz miejscowych, jako też kosztów ostatniej choroby zmarłego i pogrzebu, płac służby, czynszu mieszkalnego za ostatnie sześć miesięcy i w razie konieczności, kosztów utrzymania członków rodziny zmarłego.

Konsul nie będzie miał prawa pozbyć się przedmiotów należących do spadku tak długo, dopóki nie zostaną uiszczone należne opłaty skarbowe, oraz dopóki wierzytelności, które zostaną zgłoszone przeciwko masie spadkowej, nie zostaną uregulowane lub zabezpieczone należycie. Zobowiązanie to usianie, jeżeli w ciągu następnych sześciu miesięcy, Konsul nie zostanie powiadomiony, że powyższe wierzytelności zostały uznane przez spadkobierców, lub zatwierdzone przez orzeczenie sądowe, albo też zgłoszone prawidłowo do właściwej władzy sądowej w siedzibie Konsula.

4. We wszystkich kwestiach wynikłych z otwarcia, zarządu lub likwidacji spadków obywateli jednego z Państw w Państwie drugiem, Konsulowie będą upoważnieni z samego prawa do zastępowania przed wszelką władza spadkobierców nieobecnych lub niezdolnych, obywateli kraju, który ich mianował, o ile ci ostatni nie ustanowili innych pełnomocników. W ten sposób będą oni urzędowo uznawani jako przedstawiciele tychże spadkobierców, bez obowiązku dowodzenia swego pełnomocnictwa specjalnemi upoważnieniami.

Konsul, uznany za przedstawiciela spadkobierców, nie będzie mógł być osobiście pociągnięty do odpowiedzialności przed miejscowemi władzami odnośnie do każdej sprawy dotyczącej spadku.

5. Postanowienia poprzednich paragrafów stosują się analogicznie do wypadków, w których obywatel jednej z Umawiających się Stron, posiadający mienie na terytorjum drugiej, zmarł poza tem terytorjum.

6. W razie gdyby obywatele jednej z Umawiających się Stron, zainteresowani w spadku otwartym na terytorjum drugiej, byli nieobecni, lub niezdolni i nie przedstawieni, Konsul lub Agent Konsularny Państwa, którego spadkobiercy są obywatelami, będzie mógł działać jako ich przedstawiciel, niezależnie od obywatelstwa spadkodawcy, bez obowiązku przedstawiania jakiegokolwiek specjalnego pełnomocnictwa. Interwencja Konsula lub Agenta Konsularnego przestanie być dopuszczalną z chwilą, gdy wymienieni uprawnieni będą obecni lub zostaną przedstawieni. Jednakże, postanowienie to nie będzie mogło naruszać praw przyznanych przez traktaty urzędnikom konsularnym Państwa, którego zmarły był obywatelem.

7. W razie spadku po marynarzu lub pasażerze jednej z Umawiających się Stron, zmarłym na terytorjum drugiej, czy to na pokładzie statku, czy to na lądzie, Konsulowie kraju nieboszczyka będą wyłącznie kompetentni do sporządzenia inwentarza i do dokonywania innych czynności urzędowych potrzebnych dla zachowania i likwidacji spadku.

Płace, pobory, papiery wartościowe i przedmioty należące do marynarzy lub pasażerów, którzy są obywatelami jednej z Umawiających się Stron, a zmarli na okręcie drugiej Strony, będą doręczane w porcie przybycia, Konsulowi kraju nieboszczyka.