Dział 4 - POSTANOWIENIA RÓŻNE. - Belgia-Polska. Konwencja generalna o zabezpieczeniu społecznym. Bruksela.1965.11.26.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1967.40.201

Akt obowiązujący

Wersja od: 1 maja 2004 r.

TYTUŁ  IV.

POSTANOWIENIA RÓŻNE.

Artykuł  35.

§ 1. Instytucje zobowiązane do udzielania świadczeń w myśl niniejszej Konwencji wywiązują się ważnie ze swych zobowiązań w walucie swego kraju.

W razie wydania w jednym lub w drugim z kraju przepisów zmierzających do ograniczenia obrotu dewizami podjęte będą bezzwłocznie za zgodą obu Rządów środki w celu zapewnienia przekazywania stosownie do postanowień niniejszej Konwencji przysługujących wzajemnie należności.

§ 2. Instytucja zobowiązana do udzielania rent i pensji, których wysokość miesięczna jest niższa od kwoty, określonej w drodze zwykłej wymiany listów między naczelnymi organami administracji obu krajów, może wypłacać wymienione renty i pensje kwartalnie, półrocznie lub rocznie.

Instytucja ta może również wypłacić jednorazowo skapitalizowaną wartość rent lub pensji, których wysokość miesięczna jest niższa od kwoty ustalonej w trybie przewidzianym w poprzednim zdaniu.

Artykuł  36.

§ 1. Przekazywanie do Polski świadczeń, należnych z tytułu ustawodawstw belgijskich o zabezpieczeniu społecznym uprawnionym osobom, zamieszkałym w Polsce, będzie dokonywane za pośrednictwem polskiej instytucji centralizującej w sposób ustalony w porozumieniu, zawartym pomiędzy naczelnymi organami administracji Umawiających się Państw.

§ 2. Przekazywanie do Belgii świadczeń, należnych z tytułu ustawodawstw polskich o zabezpieczeniu społecznym uprawnionym osobom, zamieszkałym w Belgii, będzie dokonywane za pośrednictwem belgijskiej instytucji centralizującej w sposób ustalony w porozumieniu, zawartym pomiędzy naczelnymi organami administracji Umawiających się Państw.

Artykuł  37.

W celu ustalenia stopnia inwalidztwa instytucje ubezpieczeniowe każdego kraju uwzględniać będą stwierdzenia lekarskie i informacje zebrane przez instytucje ubezpieczeniowe drugiego kraju.

Instytucje te zachowują jednakże prawo przeprowadzenia badania zainteresowanego przez lekarza według swego wyboru.

Artykuł 38.

Formalności, które mogą być przewidziane w ustawodawstwie lub zarządzeniach jednego z Umawiających się Państw w sprawie wypłaty poza jego terytorium świadczeń, udzielanych przez instytucje zabezpieczenia społecznego, będą stosowane na tych samych warunkach jak do własnych obywateli również osob uprawnionych do tych świadczeń w myśl niniejszej Konwencji.

Artykuł  39.

Wszelkie trudności dotyczące interpretacji i stosowania niniejszej Konwencji będą rozstrzygane za wspólną zgodą przez naczelne organy administracji Umawiających się Państw.

Artykuł 40.

§ 1. Niniejsza Konwencja podlega ratyfikacji; wymiana dokumentów ratyfikacyjnych nastąpi w możliwie najbliższym czasie w Warszawie.

§ 2. 1 Konwencja wejdzie w życie pierwszego dnia drugiego miesiąca, który nastąpi po wymianie dokumentów ratyfikacyjnych.

Artykuł  41.

§ 1. Nastąpi zrewidowanie sytuacji byłych pracowników najemnych lub zrównanych z najemnymi, jak również sytuacji uprawnionych członków ich rodzin, jeżeli chodzi o ich prawa do pensji inwalidzkiej, starczej, na przeżycie lub rodzinnej:

1) jeżeli wypłata pensji została zawieszona z powodu ich obywatelstwa lub zamieszkania;

2) jeżeli pensja nie została przyznana z powodu ich obywatelstwa, ich zamieszkania lub z powodu braku zliczenia okresów ubezpieczenia lub okresów z nimi zrównanych przebytych w obu krajach;

3) jeżeli pensja została zmniejszona z powodu ich obywatelstwa lub zamieszkania;

4) jeżeli zastosowanie Konwencji spowoduje przyznanie im pensji wyższej od świadczeń, z których już korzystają lub mogliby korzystać, gdyby zgłosili o to wniosek.

§ 2. Zrewidowanie następuje na wniosek zainteresowanych, zgłoszony za pośrednictwem właściwych instytucji obu krajów.

Przyznanie korzyści na podstawie tych wniosków następuje od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym wnioski zostały zgłoszone.

Jeżeli jednak wnioski zostaną zgłoszone w terminie dwóch lat od daty wejścia w życie niniejszej Konwencji, przyznanie korzyści na podstawie tych wniosków następuje od pierwszego dnia miesiąca następującego po podpisaniu Konwencji.

Artykuł  42.

§ 1. Niniejsza Konwencja zawarta jest na czas nie określony. Może ona być wypowiedziana przez każde z Umawiających się Państw. Wypowiedzenie powinno być notyfikowane najpóźniej na 6 miesięcy przed upływem danego roku kalendarzowego; wówczs traci ona moc z końcem tego roku.

§ 2. W razie wypowiedzenia niniejszej Konwencji, jej postanowienia będą nadal stosowane do praw nabytych, bez względu na przepisy ograniczające, które właściwe systemy mogłyby przewidzieć na wypadek pobytu uprawnionego za granicą lub z powodu obcego obywatelstwa.

§ 3. Jeżeli chodzi o uprawnienia, jakie przysługiwałyby z tytułu okresów ubezpieczenia przebytych przed datą utraty mocy przez niniejszą Konwencję, postanowienia tej Konwencji będą stosowane na warunkach ustalonych za wspólną zgodą Umawiających się Państw.

Na dowód czego wyżej wymienieni pełnomocnicy podpisali niniejszą Konwencję i opatrzyli ją swymi pieczęciami.

Sporządzono w Brukseli dnia 26 listopada 1965 roku w dwóch egzemplarzach w językach polskim, francuskim i niderlandzkim, przy czym wszystkie trzy teksty mają jednakową moc.

Po zapoznaniu się z niniejszą Konwencją, Rada Państwa uznała ją i uznaje za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w nie zawartych; oświadcza, że jest ona przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona, oraz przyrzeka, że będzie niezmiennie zachowywana.

Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej.

Dano w Warszawie, dnia 4 kwietnia 1966 roku.

¹ Art. 40 § 2 zmieniony przez obwieszczenie Ministra Spraw Zagranicznych z dnia 13 marca 1968 r. w sprawie sprostowania błędu (Dz.U.68.10.54).