Belgia-Polska. Konwencja generalna o zabezpieczeniu społecznym. Bruksela.1965.11.26.
Dz.U.1967.40.201
Akt obowiązującyKONWENCJA GENERALNA
MIĘDZY POLSKĄ RZECZĄPOSPOLITĄ LUDOWĄ A KRÓLESTWEM BELGII O
ZABEZPIECZENIU SPOŁECZNYM *
sporządzona w Brukseli dnia 26 listopada 1965 r.
RADA PAŃSTWA
POLSKIEJ RZECZYPOSPOLITEJ LUDOWEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 26 listopada 1965 roku podpisana została w Brukseli Konwencja generalna między Polską Rzecząpospolitą Ludową a Królestwem Belgii o zabezpieczeniu społecznym, o następującym brzmieniu dosłownym:
KONWENCJA GENERALNA MIĘDZY POLSKĄ RZECZĄPOSPOLITĄ LUDOWĄ A KRÓLESTWEM BELGII O ZABEZPIECZENIU SPOŁECZNYM
Rada Państwa Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej
i
Jego Królewska Mość Król Belgów
pragnąc zapewnić korzyści wynikające z ustawodawstw o zabezpieczeniu społecznym obu Umawiających się Państw osobom, do których ustawodawstwa te stosują się lub stosowały się, postanowili zawrzeć Konwencję i w tym celu mianowali swych pełnomocników, a mianowicie: (pominięto),
którzy po wymianie swych pełnomocnictw, uznanych za dobre i sporządzone w należytej formie, zgodzili się na następujące postanowienia:
POSTANOWIENIA OGÓLNE.
POSTANOWIENIA OGÓLNE.
Obywatele polscy lub belgijscy, pracownicy najemni lub z nimi zrównani przez ustawodawstwa o zabezpieczeniu społecznym, wymienione w artykule 2 niniejszej Konwencji, podlegają odpowiednio tymże ustawodawstwom, stosowanym w Belgii i Polsce, i korzystają z nich na tych samych warunkach, jak obywatele każdego z tych Państw.
Jednakże Konwencja będzie się stosować:
Postanowienia niniejszej Konwencji nie stosują się:
- do zawodowych urzędników dyplomatycznych i konsularnych, łącznie z urzędnikami wchodzącymi w skład kancelarii;
- do marynarzy marynarki handlowej;
- do pracownikow innych niż pracownicy najemni lub zrównani z najemnymi.
Postanowienia artykułu 4 § 1 stosują się do pracowników najemnych lub z nimi zrównanych, niezależnie od ich obywatelstwa, zatrudnionych w polskich lub belgijskich przedstawicielstwach dyplomatycznych lub urzędach konsularnych, oraz do osób zatrudnionych przez urzędników tych przedstawicielstw lub urzędów.
Jednakże pracownicy najemni lub z nimi zrównani, którzy są obywatelami Państwa reprezentowanego przez przedstawicielstwo dyplomatyczne lub urząd konsularny, mogą wybrać między stosowaniem ustawodawstwa kraju wysyłającego a stosowaniem ustawodawstwa kraju miejsca ich pracy.
POSTANOWIENIA SZCZEGÓŁOWE.
POSTANOWIENIA SZCZEGÓŁOWE.
Świadczenia na wypadek choroby i macierzyństwa.
Świadczenia na wypadek choroby i macierzyństwa.
Pracownicy najemni lub z nimi zrównani, udający się z Polski do Belgii lub odwrotnie, jak też osoby uprawnione wspólnie z nimi zamieszkałe w kraju miejscu nowego miejsca pracy, korzystają w tym kraju za świadczeń ubezpieczenia na wypadek choroby, jeżeli:
Pracownicy najemni lub z nimi zrównani, udający się z Polski do Belgii lub odwrotnie, jak też osoby uprawnione wspólnie z nimi zamieszkałe w miejscu nowego miejsca pracy, korzystają w tym kraju za świadczeń ubezpieczenia na wypadek macierzyństwa, jeżeli:
Zliczanie okresów, o których mowa w artykule 6 punkt 3 i w artykule 7 punkt 2, stosuje się tylko wówczas, jeżeli zatrudnienie w kraju nowego miejsca pracy nastąpi w terminie jednego miesiąca od zaprzestania zatrudnienia w kraju poprzedniego miejsca pracy.
Osoby uprawnione do pensji inwalidzkiej, starczej, rodzinnej lub na przeżycie, przyznanej bądź na podstawie postanowień niniejszej Konwencji, bądź jedynie na podstawie ustawodawstwa jednego lub drugiego kraju, jak też osoby uprawnione wspólnie z nimi zamieszkałe, korzystają w kraju zamieszkania ze świadczeń w naturze z ubezpieczenia na wypadek choroby i macierzyństwa, jeżeli spełniają warunki dla przyznania świadczeń według ustawodawstwa tego kraju. Świadczenia te ocbiążają właściwe instytucje kraju zamieszkania.
Świadczenia na wypadek inwalidztwa inne niż udzielane z tytułu wypadku przy pracy lub choroby zawodowej.
Świadczenia na wypadek inwalidztwa inne niż udzielane z tytułu wypadku przy pracy lub choroby zawodowej.
Odmienne od postanowień artykułu 10 § 2 prawa do świadczeń z tytułu inwalidztwa pracowników, którzy podlegali ustawodawstwu specjalnemu górników i z nimi zrównanych w Polsce i Belgii, są ustalane według zasad określonych w artykule 16 § 4, jeżeli z uwzględnieniem zliczonych okresów pracownicy ci spełniają warunki przewidziane przez te ustawodawstwa specjalne. Jeżeli pracownicy ci nie spełniają warunków żadnego z obu ustawodawstw, prawa ich są ustalane w myśl postanowień artykułu 10.
Jeżeli ubezpieczony, o którym mowa w artykule 11, był w dniu powstania choroby lub wypadku, które spowodowały inwalidztwo, zatrudniony w innym kraju niż kraj, którego instytucja zobowiązana jest do udzielania świadczeń, przyjmuje się dla ustalenia pensji lub zasiłku inwalidzkiego zarobek przysługujący w kraju zobowiązanej instytucji pracownikom tej kategorii zawodowej, do której należał zainteresowany w tym dniu.
Dla otwarcia prawa do pensji lub zasiłku inwalidzkiego - za okres, w czasie którego zainteresowany powinien otrzymać zasiłki pieniężne z tytułu ubezpieczenia na wypadek choroby przed przyznaniem pensji lub zasiłku inwalidzkiego, uważa się we wszystkich przypadkach okres przewidziany przez ustawodawstwo kraju, w którym zainteresowany pracował w chwili, gdy powstała choroba lub nastąpił wypadek, które spowodowały inwalidztwo.
Pensja inwalidzka lub zasiłek inwalidzki ulega zamianie na pensję starczą w chwili spełnienia się warunków wymaganych przez ustawodawstwo jednego z Umawiających się Państw, którego instytucja zobowiązana jest do udziału w ponoszeniu ciężarów pensji starczej. Stosuje się w tym przypadku postanowienia rozdziału III.
Świadczenia na starość i świadczenia na wypadek śmierci (pensje) inne niż udzielane z tytułu wypadku przy pracy lub choroby zawodowej.
Świadczenia na starość i świadczenia na wypadek śmierci (pensje) inne niż udzielane z tytułu wypadku przy pracy lub choroby zawodowej.
Okresami równoznacznymi z okresami ubezpieczenia są w każdym kraju te okresy, które uważane są za takie przez ustawodawstwo tego kraju.
Każdy okres, uznany za równoznaczny z okresem ubezpieczenia na podstawie tak ustawodawstwa polskiego, jak i ustawodawstwa belgijskiego, będzie uwzględniony przy przyznawaniu świadczeń przez instytucje tego kraju, w którym zainteresowany był zatrudniony ostatnio przed tym okresem.
Każda instytucja ustala według obowiązującego ją ustawodawstwa i biorąc pod uwagę całość okresów ubezpieczenia, bez względu na to, w którym kraju okresy te zostały przebyte, czy zainteresowany spełnia warunki wymagane do nabycia prawa do świadczeń, przewidzianych przez to ustawodawstwo.
Instytucja ta ustala dla porządku wysokość świadczeń, do których zainteresowany miałby prawo, gdyby wszystkie zliczone okresy ubezpieczenia zostały przebyte wyłącznie na podstawie obowiązującego ją ustawodawstwa, i zmniejsza tę wysokość proporcjonalnie do długości okresów przebytych na podstawie tego ustawodawstwa.
Jednakże żadne świadczenie nie obciąża danej instytucji, jeżeli okresy przebyte na podstawie ustawodawstwa obowiązującego tę instytucję nie wynoszą w całości jednego roku, zawierającego przewidziane przez to ustawodawstwo roczne minimum dni efektywnej pracy lub dni zrównanych z efektywną pracą; w tym przypadku instytucja drugiego kraju ponosi w całości ciężar świadczeń, do których ubezpieczony ma prawo według ustawodawstwa obowiązującego tę instytucję, z uwzględnieniem całości okresów ubezpieczenia.
Jeżeli przy uwzględnieniu całości okresów, o których mowa w artykule 16 §§ 1 i 2, ubezpieczony nie spełnia jednocześnie warunków wymaganych przez ustawodawstwa obu krajów, jego prawo do pensji ustala się według każdego usawodawstwa w miarę spełniania przez ubezpieczonego tych warunków.
Każdy ubezpieczony może w chwili powstania prawa do pensji zrezygnować z korzyści wynikających z postanowień artykułu 16 niniejszej Konwencji. Wówczas świadczenia, do których miałby on prawo na podstawie każdego z ustawodawstw krajowych, są przyznawane oddzielnie przez zainteresowane instytucje, niezależnie od okresów ubezpieczenia lub uznanych za równoznaczne, przebytych w drugim kraju.
Postanowienia wspólne dla rozdziałów II i III.
Postanowienia wspólne dla rozdziałów II i III.
Jeżeli ustawodawstwo jednego z krajów uzależnia od warunku zamieszkania wypłatę pensji lub zasiłków inwalidzkich albo pensji starczych, rodzinnych i na przeżycie niezależnie od tego, czy przysługują one w myśl artykułu 16, czy też obliczane są wyłącznie w zależności od okresów ubezpieczenia przebytych na podstawie tego ustawodawstwa, to warunku tego nie stosuje się do obywateli polskich lub belgijskich, dopóki zamieszkują w jednym z obu krajów.
Jeżeli według ustawodawstwa jednego kraju uwzględnia się przy przyznawaniu świadczeń przeciętny zarobek z całego okresu ubezpieczenia lub z części tego okresu, przeciętny zarobek dla obliczenia świadczeń obciążających ten kraj określa się według zarobków ustalonych w okresie ubezpieczenia przebytego w tym kraju.
Zgłoszenie wniosku o świadczenie do jednej z instytucji, w których zainteresowany był ubezpieczony, będzie uznane za ważne przez inne właściwe instytucje.
Świadczenia rodzinne.
Świadczenia rodzinne.
Jeżeli ustawodawstwo krajowe uzależnia powstanie prawa do świadczeń rodzinnych od przebycia okresów zatrudnienia lub z nimi zrównanych, uwzględnia się te okresy przebyte tak w jednym, jak i w drugim kraju.
Świadczenia z tytułu wypadku przy pracy lub choroby zawodowej.
Świadczenia z tytułu wypadku przy pracy lub choroby zawodowej.
Jeżeli ustawodawstwo jednego z krajów uzależnia od warunku zamieszkania wypłatę świadczeń należnych z tytułu wypadku przy pracy lub choroby zawodowej, warunku tego nie stosuje się do obywateli polskich i belgijskich, dopóki zamieszkują w jednym z obu krajów.
Świadczenia przewidziane przez ustawodawstwo belgijskie, których przyznanie uzależnione jest od warunku pozostawania w potrzebie, wypłacane są tylko uprawnionym zamieszkałym w Belgii.
Każdy wypadek przy pracy lub przypadek choroby zawodowej, którym uległ polski pracownik w Belgii lub belgijski pracownik w Polsce, a który spowodował lub może spowodować śmierć lub trwałą niezdolność całkowitą lub częściową, powinien być notyfikowany przez pracodawcę lub właściwe instytucje miejscowym urzędom konsularnym Państwa, którego poszkodowany jest obywatelem.
Odszkodowanie lub zasiłek pogrzebowy.
Odszkodowanie lub zasiłek pogrzebowy.
WZAJEMNA POMOC ADMINISTRACYJNA.
WZAJEMNA POMOC ADMINISTRACYJNA.
Porozumienie administracyjne określi, jakie organy i instytucje każdego z obu Umawiających się Państw będą uprawnione do bezpośredniego korespondowania między sobą w tym celu, oraz do centralizowania wniosków zainteresowanych i wypłaty świadczeń.
- w Polsce - sądy właściwe w zakresie ubezpieczenia społecznego,
- w Belgii - sądy administracyjne.
Pisma kierowane w celu stosowania niniejszej Konwencji przez osoby z niej korzystające lub przez organy, instytucje lub sądy do organów, instytucji lub sądów drugiego Państwa będą redagowane w jednym z urzędowych języków obu Państw.
Wnioski i odwołania, które powinny być wniesione w określonym terminie do organów, instytucji lub sądów jednego z umawiających się Państw, właściwych dla przyjmowania wniosków lub odwołań w zakresie zabezpieczenia społecznego, będą uważane za nadające się do przyjęcia, jeżeli zostały wniesione w tym samym terminie do odpowiedniego organu, instytucji lub sądu drugiego Państwa. W tym przypadku ten ostatni organ, instytucja lub sąd powinien przesłać bezzwłocznie wniosek lub odwołanie do właściwej instytucji.
Te same organy administracji będą się zawiadamiać we właściwym czasie o zmianach, które zaszły w ich krajach w ustawodawstwie lub zarządzeniach dotyczących systemów wymienionych w artykule 2.
Naczelnymi organami administracji w każdym z Umawiających się Państw są w rozumieniu niniejszej Konwencji.
w Polsce - Przewodniczący Komitetu Pracy i Płac,
w Belgii - Minister Zabezpieczenia Społecznego.
POSTANOWIENIA RÓŻNE.
POSTANOWIENIA RÓŻNE.
W razie wydania w jednym lub w drugim z kraju przepisów zmierzających do ograniczenia obrotu dewizami podjęte będą bezzwłocznie za zgodą obu Rządów środki w celu zapewnienia przekazywania stosownie do postanowień niniejszej Konwencji przysługujących wzajemnie należności.
Instytucja ta może również wypłacić jednorazowo skapitalizowaną wartość rent lub pensji, których wysokość miesięczna jest niższa od kwoty ustalonej w trybie przewidzianym w poprzednim zdaniu.
W celu ustalenia stopnia inwalidztwa instytucje ubezpieczeniowe każdego kraju uwzględniać będą stwierdzenia lekarskie i informacje zebrane przez instytucje ubezpieczeniowe drugiego kraju.
Instytucje te zachowują jednakże prawo przeprowadzenia badania zainteresowanego przez lekarza według swego wyboru.
Formalności, które mogą być przewidziane w ustawodawstwie lub zarządzeniach jednego z Umawiających się Państw w sprawie wypłaty poza jego terytorium świadczeń, udzielanych przez instytucje zabezpieczenia społecznego, będą stosowane na tych samych warunkach jak do własnych obywateli również osob uprawnionych do tych świadczeń w myśl niniejszej Konwencji.
Wszelkie trudności dotyczące interpretacji i stosowania niniejszej Konwencji będą rozstrzygane za wspólną zgodą przez naczelne organy administracji Umawiających się Państw.
Przyznanie korzyści na podstawie tych wniosków następuje od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym wnioski zostały zgłoszone.
Jeżeli jednak wnioski zostaną zgłoszone w terminie dwóch lat od daty wejścia w życie niniejszej Konwencji, przyznanie korzyści na podstawie tych wniosków następuje od pierwszego dnia miesiąca następującego po podpisaniu Konwencji.
Na dowód czego wyżej wymienieni pełnomocnicy podpisali niniejszą Konwencję i opatrzyli ją swymi pieczęciami.
Sporządzono w Brukseli dnia 26 listopada 1965 roku w dwóch egzemplarzach w językach polskim, francuskim i niderlandzkim, przy czym wszystkie trzy teksty mają jednakową moc.
Po zapoznaniu się z niniejszą Konwencją, Rada Państwa uznała ją i uznaje za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w nie zawartych; oświadcza, że jest ona przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona, oraz przyrzeka, że będzie niezmiennie zachowywana.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej.
Dano w Warszawie, dnia 4 kwietnia 1966 roku.
Dokumenty powiązane
Jeżeli chcesz mieć dostęp do wszystkich dokumentów powiązanych, zaloguj się do LEX-a Nie korzystasz jeszcze z programów LEX? Zamów dostęp testowy »
Akty prawne liczba obiektów na liście: (3)
Akty zmieniające liczba obiektów na liście: (2)
- Rozporządzenie 1408/71 w sprawie stosowania systemów zabezpieczenia społecznego do pracowników najemnych i ich rodzin przemieszczających się we Wspólnocie
- Sprostowanie tekstu Konwencji generalnej między Polską Rzecząpospolitą Ludową a Królestwem Belgii o zabezpieczeniu społecznym, sporządzonej w Brukseli dnia 26 listopada 1965 r.