Dział 1 - POSTANOWIENIA OGÓLNE. - Belgia-Polska. Konwencja generalna o zabezpieczeniu społecznym. Bruksela.1965.11.26.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1967.40.201

Akt obowiązujący

Wersja od: 1 maja 2004 r.

TYTUŁ  I.

POSTANOWIENIA OGÓLNE.

Artykuł  1.

Obywatele polscy lub belgijscy, pracownicy najemni lub z nimi zrównani przez ustawodawstwa o zabezpieczeniu społecznym, wymienione w artykule 2 niniejszej Konwencji, podlegają odpowiednio tymże ustawodawstwom, stosowanym w Belgii i Polsce, i korzystają z nich na tych samych warunkach, jak obywatele każdego z tych Państw.

Artykuł 2.

§ 1. Ustawodawstwami o zabezpieczeniu społecznym, do których stosuje się niniejsza Konwencja, są:

1) w Belgii -

a) ustawodawstwo dotyczące ubezpieczenia na wypadek choroby i inwalidztwa robotników, pracowników umysłowych i robotników górników;

b) ustawodawstwo dotyczące pensji starczej i na przeżycie robotników i pracowników umysłowych;

c) ustawodawstwo dotyczące pensji starczej i na przeżycie robotników górników i z nimi zrównanych;

d) ustawodawstwo dotyczące zasiłków rodzinnych pracowników najemnych;

e) ustawodawstwo dotyczące wypadków przy pracy;

f) ustawodawstwo dotyczące chorób zawodowych;

2) w Polsce -

a) ustawodawstwo ogólne o ubezpieczeniu na wypadek choroby i macierzyństwa;

b) ustawodawstwo o zabezpieczeniu rodzinnym;

c) ustawodawstwo ogólne o ubezpieczeniu pracowników na starość, na wypadek inwalidztwa lub śmierci;

d) ustawodawstwo specjalne o ubezpieczeniu górników na starość, na wypadek inwalidztwa lub śmierci;

§ 2. Niniejsza Konwencja stosować się będzie również do wszystkich aktów ustawodawczych lub zarządzeń, które zmieniły lub uzupełniły albo które zmienią lub uzupełnią ustawodawstwa, wymienione w § 1 niniejszego artykułu.

Jednakże Konwencja będzie się stosować:

a) do aktów ustawodawczych lub zarządzeń wprowadzających nowy rodzaj zabezpieczenia społecznego - tylko w razie zawarcia odpowiedniego porozumienia w tym przedmiocie pomiędzy Umawiającymi się Państwami;

b) do aktów ustawodawczych lub zarządzeń rozciągających istniejące systemy na nowe kategorie uprawnionych - tylko w razie braku sprzeciwu Rządu zainteresowanego Państwa, notyfikowanego Rządowi drugiego Państwa w terminie trzech miesięcy od daty urzędowego ogłoszenia wymienionych aktów.

Artykuł  3.

Postanowienia niniejszej Konwencji nie stosują się:

- do zawodowych urzędników dyplomatycznych i konsularnych, łącznie z urzędnikami wchodzącymi w skład kancelarii;

- do marynarzy marynarki handlowej;

- do pracownikow innych niż pracownicy najemni lub zrównani z najemnymi.

Artykuł 4.

§ 1. Pracownicy najemni lub zrównani z najemnymi przez ustawodawstwa stosowane w każdym z obu krajów, zatrudnieni w jednym z tych krajów, podlegają ustawodawstwom obowiązującym w miejscu ich pracy.

§ 2. Od zasady ustalonej w § 1 niniejszego artykułu ustala się następujące wyjątki:

a) pracownicy najemni lub z nimi zrównani zatrudnieni w kraju innym niż kraj ich stałego miejsca zamieszkania przez przedsiębiorstwo mające w kraju ich zamieszkania zakład pracy, w którym zainteresowani są normalnie zatrudnieni, podlegają ustawodawstwom obowiązującym w kraju ich zwykłego zatrudnienia, jeżeli ich zatrudnienie na terenie drugiego kraju nie przekracza dwunastu miesięcy; w przypadku gdyby to zatrudnienie przedłużało się wskutek nieprzewidzianych powodów ponad pierwotnie przewidziany okres dwunastu miesięcy, stosowanie ustawodawstw obowiązujących w kraju zwykłego zatrudnienia będzie mogło być wyjątkowo utrzymane za zgodą właściwych władz kraju przejściowego zatrudnienia; wniosek o przedłużenie powinien być złożony przed upływem okresu dwunastu miesięcy;

b) pracownicy najemni lub z nimi zrównani publicznych lub prywatnych przedsiębiorstw transportowych jednego z krajów, zatrudnieni w drugim kraju bądź stale, bądź jako personel objazdowy, podlegają wyłącznie przepisom obowiązującym w kraju, w którym przedsiębiorstwo ma swoją siedzibę;

c) pracownicy najemni lub z nimi zrównani organów administracji państwowej, wysłani z jednego z kraju do drugiego, podlegają przepisom obowiązującym w kraju, z którego zostali wysłani.

§ 3. Naczelne organy administracji Umawiających się Państw będą mogły przewidzieć za wspólną zgodą wyjątki od zasad ustalonych w § 1 niniejszego artykułu. Organy te będą mogły również uzgodnić, że wyjątki przewidziane w § 2 nie będą miały zastosowania w niektórych szczególnych przypadkach.

Artykuł  5.

Postanowienia artykułu 4 § 1 stosują się do pracowników najemnych lub z nimi zrównanych, niezależnie od ich obywatelstwa, zatrudnionych w polskich lub belgijskich przedstawicielstwach dyplomatycznych lub urzędach konsularnych, oraz do osób zatrudnionych przez urzędników tych przedstawicielstw lub urzędów.

Jednakże pracownicy najemni lub z nimi zrównani, którzy są obywatelami Państwa reprezentowanego przez przedstawicielstwo dyplomatyczne lub urząd konsularny, mogą wybrać między stosowaniem ustawodawstwa kraju wysyłającego a stosowaniem ustawodawstwa kraju miejsca ich pracy.