Art. 25. - Austria-Polska. Umowa o ekstradycji. Wiedeń.1978.02.27.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1980.14.46

Akt utracił moc

Wersja od: 1 maja 1980 r.

Artykuł  25

1. Zgodę na tranzyt osoby podlegającej ekstradycji z państwa trzeciego na terytorium jednej z Umawiających się Stron przez terytorium drugiej Umawiającej się Strony wyraża się na tych samych warunkach, co zgodę na ekstradycję. Jeżeli dalsze postanowienia nie stanowią inaczej, postanowienia niniejszej umowy dotyczące ekstradycji stosuje się również do tranzytu.

2. Strona wezwana może odmówić zgody na tranzyt, jeżeli wniosek dotyczy osoby, przeciwko której na terytorium Strony wezwanej toczy się postępowanie karne lub istnieje wykonalne orzeczenie skazujące, albo jeżeli tranzyt mógłby naruszyć ważne interesy tej Strony.

3. W czasie tranzytu Strona wezwana powinna przetrzymywać w areszcie osobę podlegającą tranzytowi. Strona wezwana nie może osoby tej bez zgody państwa wydającego za czyny popełnione przed dokonaniem tranzytu ścigać ani też wykonywać kary lub środka zabezpieczającego.

4. Przy dokonywaniu tranzytu drogą powietrzną bez lądowania nie jest potrzebna wyraźna zgoda tej z Umawiających się Stron, nad której terytorium przelot się odbywa. Strona wzywająca uprzedza tę Stronę, że istnieje jeden z dokumentów opisanych w artykule 14 ustęp 1 i że nie zachodzi przeszkoda w dokonaniu tranzytu w rozumieniu niniejszej umowy, a w szczególności, że osoba podlegająca tranzytowi nie jest obywatelem Strony, nad której terytorium odbywa się przelot. W przypadku przymusowego lądowania na terytorium tej Strony uprzedzenie to wywołuje te same skutki, co przewidziany w artykule 17 wniosek o zastosowanie tymczasowego aresztowania ekstradycyjnego.