Art. 19. - Austria-Polska. Umowa o ekstradycji. Wiedeń.1978.02.27.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1980.14.46

Akt utracił moc

Wersja od: 1 maja 1980 r.

Artykuł  19

1. Strona wezwana rozstrzyga możliwie jak najszybciej o ekstradycji i powiadamia Stronę wzywającą o swojej decyzji. Każdą całkowitą lub częściową odmowę należy uzasadnić.

2. W przypadku zgody na ekstradycję Strona wezwana powiadamia również o terminie, w którym gotowa będzie do wydania osoby podlegającej ekstradycji. Umawiające się Strony porozumiewają się co do czasu i miejsca wydania organom Strony wzywającej, a w miarę konieczności organom pańtwa tranzytowego.

3. Personel eskortujący jednej z Umawiających się Stron, który ma doprowadzić osobę podlegającą ekstradycji w drodze powietrznej na terytorium drugiej Umawiającej się Strony lub ją z tego terytorium odebrać, jest uprawniony do zastosowania na terytorium drugiej Umawiającej się Strony, aż do wydania lub przejęcia osoby podlegającej ekstradycji, niezbędnych środków w celu uniemożliwienia jej ucieczki.

4. Z zastrzeżeniem przypadku przewidzianego w ustępie 5 osobę podlegającą ekstradycji można zwolnić z tymczasowego aresztowania ekstradycyjnego, jeżeli nie zostanie przejęta w ciągu 15 dni od terminu, w którym Strona wezwana była gotowa do wydania. Po upływie 30 dni od tego terminu osobę taką zwalnia się z tymczasowego aresztowania w każdym przypadku i uznaje wniosek o ekstradycję za bezprzedmiotowy. Strona wezwana może nie uwzględnić ponownego wniosku o ekstradycję ze względu na ten sam czyn.

5. Jeżeli wydaniu lub przejęciu przeszkodzi siła wyższa, dotknięta nią Umawiająca się Strona powiadamia o tym drugą Umawiającą się Stronę. Umawiające się Strony porozumiewają się jak najszybciej co do nowego terminu wydania. Postanowienie ustępu 4 stosuje się również do tego terminu.