Część 2 - Austria-Polska. Traktat koncyljacyjno-arbitrażowy. Wiedeń.1926.04.16.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1927.40.350

Akt obowiązujący

Wersja od: 30 kwietnia 1927 r.

CZĘŚĆ  II.

Artykuł  15.

1. Gdy, na mocy postanowień artykułu pierwszego i trzeciego niniejszego traktatu, jakiś spór będzie oddany do arbitrażu, Trybunał Rozjemczy będzie ustanowiony przez porozumienie się Stron.

2. O ile, w ciągu trzech miesięcy, liczą od dnia, gdy jedna ze Stron wystąpiła do drugiej z żądaniem arbitrażu, Trybunał nie zostanie ukonstytuowany na mocy porozumienia Stron, należy postąpić w sposób następujący:

Każda Strona zamianuje dwóch arbitrów, z których jeden winien być wybrany z listy członków Stałego Sądu Rozjemczego z wyłączeniem jej własnych obywateli oraz tych, których ona wyznaczyła na członków tego Sądu. Arbitrzy, w ten sposób wyznaczeni, wybiorą wspólnie przewodniczącego Trybunału. W razie równości głosów Prezydent Związku Szwajcarskiego będzie proszony o dokonanie niezbędnej nominacji.

Artykuł  16.

1. W razie gdy zajdzie potrzeba stosowania między niemi arbitrażu, Strony Umawiające się zobowiązują się zawrzeć, w ciągu trzech miesięcy, licząc od dnia zgłoszenia przez jedną Stronę drugiej żądania arbitrażu, specjalną umowę kompromisową, obejmującą przedmiot sporu oraz warunki procedury.

2. Gdyby, w terminie przewidzianym, nie można było zawrzeć tego kompromisu, Strony ustanowią Trybunał Specjalny, stosownie do przepisów ustępu 2 artykułu 15, który, z samego prawa, ułoży warunki tego kompromisu.

3. W wypadkach, przewidzianych w ustępie 2 artykułu 15, terminy wyżej podane zaczną biec dopiero od chwili usytuowania Trybunału.

Artykuł  17.

1. Wyrok sądu rozjemczego jest obowiązujący i winien być wykonany przez Strony z dobrą wiarą.

2. Jeżeli, wszakże, wyrok stwierdzi, że orzeczenie jakiejś instancji sądowej lub wszelkiej innej władzy, zależnej od jednej ze Stron Umawiających się, jest całkowicie lub częściowo w sprzeczności z prawem międzynarodowem, i jeżeli prawo konstytucyjne tej Strony zupełnie nie pozwala, lub pozwala tylko częściowo uchylić w drodze administracyjnej skutki orzeczenia w mowie będącego, Strona poszkodowana uzyska sprawiedliwe zadośćuczynienie innego rodzaju.

Postanowienia ogólne.

Artykuł  18.

1. Podczas trwania efektywnego postępowania pojednawczego lub rozjemczego, członek Stałej Komisji Pojednawczej wspólnie wyznaczony, oraz członkowie Trybunału Rozjemczego będą otrzymywali wynagrodzenie, którego wysokość ustalą Strony Umawiające się.

2. Każda Strona będzie ponosiła swoje własne koszty i w połowie koszty wspólne Komisji i Trybunału.

Artykuł  19.

1. Podczas trwania postępowania pojednawczego lub rozjemczego, Strony Umawiające się powstrzymują się od wszelkich kroków, któreby mogły odbić się ujemnie na przyjęciu zaleceń Stałej Komisji Pojednawczej, lub na wykonaniu wyroku Sądu Rozjemczego.

Artykuł  20.

1. Wszelki spór, dotyczący wykładni niniejszego traktatu, będzie oddany do Stałego Trybunału Sprawiedliwości Międzynarodowej.

Artykuł  21.

1. Traktat niniejszy będzie ratyfikowany. Dokumenty ratyfikacyjne będą wymienione w Warszawie możliwie najprędzej.

2. Traktat wejdzie w życie w trzydziestym dniu po wymianie ratyfikacyj i będzie trwał trzy lata. Jeżeli nie zostanie on wymówiony na sześć miesięcy przed upływem tego terminu, pozostanie w mocy w ciągu okresu jednego roku, i tak dalej.

3. W chwili wejścia w życie niniejszego traktatu, konwencja arbitrażowa, zawarta w Warszawie dnia 13 listopada 1923 r. między Polską a Austrją, utraci swą moc.

Na dowód czego, Pełnomocnicy podpisali traktat niniejszy i wycisnęli na nim swe pieczęcie.

Sporządzono w Wiedniu, dnia 16 kwietnia 1926 r.

Zaznajomiwszy się z powyższym traktatem, uznaliśmy go i uznajemy za słuszny zarówno w całości, jak i każde z zawartych w nim postanowień; oświadczamy, że jest przyjęty, ratyfikowany i potwierdzony, i przyrzekamy, że będzie niezmiennie zachowywany.

Na dowód czego wydaliśmy Akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej Polskiej.

W Warszawie, dn. 23 marca 1927 r.