Rozdział 5 - RAMY FINANSOWANIA I RAMY WDRAZANIA - Rozporządzenie 516/2014 ustanawiające Fundusz Azylu, Migracji i Integracji, zmieniające decyzję Rady 2008/381/WE oraz uchylające decyzje Parlamentu Europejskiego i Rady nr 573/2007/WE i nr 575/2007/WE oraz decyzję Rady 2007/435/WE

Dzienniki UE

Dz.U.UE.L.2014.150.168

Akt utracił moc

Wersja od: 12 kwietnia 2022 r.

ROZDZIAŁ  V

RAMY FINANSOWANIA I RAMY WDRAZANIA

Artykuł  14

Zasoby ogólne i wdrażanie

1. Zasoby ogólne przeznaczone na wykonywanie niniejszego rozporządzenia wynoszą 3 137 mln EUR.

2. Parlament Europejski i Rada zatwierdzają kwotę rocznych środków dla Funduszu w granicach określonych wieloletnimi ramami finansowymi.

3. Zasoby ogólne wdraża się poprzez:

a) programy krajowe, zgodnie z art. 19;

b) działania Unii, zgodnie z art. 20;

c) pomoc w sytuacjach nadzwyczajnych, zgodnie z art. 21;

d) Europejską Sieć Migracyjną, zgodnie z art. 22;

e) pomoc techniczną, zgodnie z art. 23.

4. Budżet przeznaczony na mocy rozporządzenia na działania Unii, o których mowa w art. 20 niniejszego rozporządzenia, na pomoc w sytuacjach nadzwyczajnych, o której mowa w art. 21 niniejszego rozporządzenia, na Europejską Sieć Migracyjną, o której mowa w art. 22 niniejszego rozporządzenia, oraz na pomoc techniczną, o której mowa w art. 23 niniejszego rozporządzenia, jest wykonywany w ramach zarządzania bezpośredniego zgodnie z art. 58 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (UE, Euratom) nr 966/2012 oraz, w stosownych przypadkach, w ramach zarządzania pośredniego zgodnie z art. 58 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (UE, Euratom) nr 966/2012. Budżet przeznaczony na programy krajowe, o których mowa w art. 19 niniejszego rozporządzenia, jest wykonywany w ramach zarządzania dzielonego zgodnie z art. 58 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE, Euratom) nr 966/2012.

5. Komisja pozostaje odpowiedzialna za wykonanie budżetu Unii zgodnie z art. 317 TFUE oraz informuje Parlament Europejski i Radę o operacjach prowadzonych przez podmioty inne niż państwa członkowskie.

6. Bez uszczerbku dla prerogatyw Parlamentu Europejskiego i Rady, pulę środków finansowych stanowiącą główny punkt odniesienia wykorzystuje się orientacyjnie w następujący sposób:

a) 2 752 mln EUR na programy krajowe państw członkowskich;

b) 385 mln EUR na działania Unii, pomoc w sytuacjach nadzwyczajnych, Europejską Sieć Migracyjną i pomoc techniczną Komisji, z czego przynajmniej 30 % zostaje wykorzystane na działania Unii oraz Europejską Sieć Migracyjną.

Artykuł  15

Zasoby na działania kwalifikowalne w państwach członkowskich

1. Kwotę 2 752 mln EUR przydziela się państwom członkowskim orientacyjnie w następujący sposób:

a) 2 392 mln EUR przydziela się, jak określono w załączniku I. Państwa członkowskie przeznaczają co najmniej 20 % tych zasobów na cel szczegółowy, o którym mowa w art. 3 ust. 2 akapit pierwszy lit. a), i co najmniej 20 % na cel szczegółowy, o którym mowa w art. 3 ust. 2 akapit pierwszy lit. b). Państwa członkowskie mogą odstąpić od tych minimalnych wielkości procentowych tylko wówczas, gdy w programie krajowym zostanie zamieszczone szczegółowe wyjaśnienie powodów, dla których przyznanie zasobów poniżej tego poziomu nie zagraża osiągnięciu celu. W odniesieniu do celu szczegółowego, o którym mowa w art. 3 ust. 2 akapit pierwszy lit. a), państwa członkowskie, w których występują braki strukturalne w dziedzinie zakwaterowania, infrastruktury i usług, przyznają zasoby nie niższe niż minimalna wielkość procentowa określona w niniejszym rozporządzeniu;

b) 360 mln EUR przydziela się w oparciu o mechanizm podziału na działania szczegółowe, o których mowa w art. 16, na unijny program przesiedleń, o którym mowa w art. 17, i na relokację osób korzystających z ochrony międzynarodowej z jednego państwa członkowskiego do innego, o czym mowa w art. 18.

2. Kwotę, o której mowa w ust. 1 lit. b), przeznacza się na wsparcie:

a) działań szczegółowych wymienionych w załączniku II,

b) unijnego programu przesiedleń, zgodnie z art. 17, lub relokacji osób korzystających z ochrony międzynarodowej z jednego państwa członkowskiego do innego, zgodnie z art. 18.

3. W przypadku gdy niewykorzystana zostanie kwota w ramach ust. 1 lit. b) niniejszego artykułu lub gdy dostępna jest inna kwota, zostanie ona przydzielona w ramach przeglądu śródokresowego określonego w art. 15 rozporządzenia (UE) nr 514/2014 proporcjonalnie do kwot podstawowych na programy krajowe, ustanowionych w załączniku I do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł  16

Zasoby na działania szczegółowe

1. Kwota dodatkowa, o której mowa w art. 15 ust. 2 lit. a), może zostać przyznana państwom członkowskim, pod warunkiem że jest ona odpowiednio wskazana w programie i że zostanie wykorzystana na realizację działań szczegółowych wymienionych w załączniku II.

2. Aby uwzględnić nowe zmiany w zakresie polityki, Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 26 niniejszego rozporządzenia w celu zmiany załącznika II w kontekście przeglądu śródokresowego, o którym mowa w art. 15 rozporządzenia (UE) nr 514/2014. Na podstawie zmienionego wykazu działań szczegółowych państwa członkowskie mogą otrzymać kwotę dodatkową zgodnie z ust. 1 niniejszego artykułu, w zależności od dostępności zasobów.

3. 21  Kwoty dodatkowe, o których mowa w ust. 1 i 2 niniejszego artykułu, przydziela się państwom członkowskim na mocy indywidualnych decyzji w sprawie finansowania zatwierdzających lub zmieniających ich program krajowy w kontekście przeglądu śródokresowego, zgodnie z procedurą określoną w art. 14 i 15 rozporządzenia (UE) nr 514/2014. Kwoty te wykorzystuje się wyłącznie na realizację działań szczegółowych wymienionych w załączniku II do niniejszego rozporządzenia. Jednakże w razie konieczności w świetle nowych lub nieprzewidzianych okoliczności, państwo członkowskie może wykorzystać te kwoty na inne działania w ramach swojego programu krajowego, pod warunkiem że skonsultuje się z Komisją przed takim wykorzystaniem.

Artykuł  17

Zasoby na unijny program przesiedleń

1. Oprócz przydziału obliczonego zgodnie z art. 15 ust. 1 lit. a) państwa członkowskie co dwa lata otrzymują kwotę dodatkową, jak określono w art. 15 ust. 2 lit. b), w oparciu o kwotę ryczałtową w wysokości 6.000 EUR na każdą przesiedloną osobę.

2. Kwotę ryczałtową, o której mowa w ust. 1, zwiększa się do 10.000 EUR na każdą przesiedloną osobę zgodnie ze wspólnymi unijnymi priorytetami w zakresie przesiedleń ustanowionymi zgodnie z ust. 3 i wymienionymi w załączniku III oraz na każdą osobę o szczególnych potrzebach, jak określono w ust. 5.

3. Wspólne unijne priorytety w zakresie przesiedleń są oparte na następujących kategoriach ogólnych osób:

a) osoby z państwa lub regionu wyznaczonych do realizacji regionalnego programu ochrony;

b) osoby z państwa lub regionu określonych w prognozach UNHCR dotyczących przesiedleń oraz w przypadku, gdy wspólne działania Unii miałyby znaczący wpływ na zaspokojenie potrzeb w zakresie ochrony;

c) osoby należące do kategorii szczególnej objętej kryteriami UNHCR w zakresie przesiedleń.

4. Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 26 w celu zmiany załącznika III, w oparciu o kategorie ogólne przedstawione w ust. 3 niniejszego artykułu, w przypadku gdy jest to wyraźnie uzasadnione lub w świetle wszelkich zaleceń UNHCR.

5. Następujące grupy osób o szczególnych potrzebach również kwalifikują się do otrzymania kwoty ryczałtowej, o której mowa w ust. 2:

a) kobiety i dzieci narażone na ryzyko;

b) małoletni bez opieki;

c) osoby wymagające opieki medycznej, którą można zapewnić wyłącznie w drodze przesiedlenia;

d) osoby potrzebujące natychmiastowego lub pilnego przesiedlenia z powodów prawnych lub wymagające ochrony fizycznej, w tym ofiary przemocy lub tortur.

6. W przypadku gdy państwo członkowskie przesiedla osobę należącą do więcej niż jednej kategorii, o których mowa w ust. 1 i 2, otrzymuje ono kwotę ryczałtową na daną osobę tylko jeden raz.

7. W stosownych przypadkach państwa członkowskie mogą również kwalifikować się do otrzymania kwot ryczałtowych na członków rodziny osób, o których mowa w ust. 1, 3 i 5, pod warunkiem że ci członkowie rodzin zostali przesiedleni zgodnie z niniejszym rozporządzeniem.

8. Komisja określa, w drodze aktów wykonawczych, harmonogram i inne warunki realizacji związane z mechanizmem przydziału zasobów na rzecz unijnego programu przesiedleń. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą doradczą, o której mowa w art. 27 ust. 2.

9. 22  Kwoty dodatkowe, o których mowa w ust. 1 i 2 niniejszego artykułu, przydziela się państwom członkowskim co dwa lata, za pierwszym razem na mocy indywidualnych decyzji w sprawie finansowania zatwierdzających ich programy krajowe zgodnie z procedurą określoną w art. 14 rozporządzenia (UE) nr 514/2014, a następnie na mocy decyzji w sprawie finansowania, która ma zostać załączona do decyzji zatwierdzających ich programy krajowe. Kwot tych nie można przenosić na inne działania w ramach programu krajowego. Jednakże w razie konieczności w świetle nowych lub nieprzewidzianych okoliczności, państwo członkowskie może dokonać przeniesienia tych kwot na inne działania w ramach swojego programu krajowego, pod warunkiem że skonsultuje się z Komisją przed takim przeniesieniem.

10. W celu skutecznej realizacji celów unijnego programu przesiedleń i w ramach dostępnych zasobów Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 26 w celu dostosowania w stosownych przypadkach kwot ryczałtowych, o których mowa w ust. 1 i 2 niniejszego artykułu, w szczególności z uwzględnieniem aktualnych stóp inflacji, istotnych zmian w dziedzinie przesiedleń, a także czynników, które mogą zoptymalizować wykorzystanie zachęty finansowej, jaką są kwoty ryczałtowe.

Artykuł  18  ²³

Zasoby na przekazywanie osób ubiegających się o ochronę międzynarodową lub osób korzystających z ochrony międzynarodowej

1. Z myślą o realizacji zasady solidarności i sprawiedliwego podziału odpowiedzialności oraz w świetle zmian w zakresie polityki unijnej w okresie wdrażania Funduszu państwa członkowskie, oprócz należnego im przydziału obliczonego zgodnie z art. 15 ust. 1 lit. a), otrzymują kwotę dodatkową, jak określono w art. 15 ust. 2 lit. b), w oparciu o kwotę ryczałtową w wysokości 6.000 EUR na każdą osobę ubiegającą się o udzielenie ochrony międzynarodowej lub osobę korzystającą z ochrony międzynarodowej przekazywaną z innego państwa członkowskiego.

2. W stosownych przypadkach państwa członkowskie mogą również kwalifikować się do otrzymania kwot ryczałtowych na członków rodziny osób, o których mowa w ust. 1, pod warunkiem że ci członkowie rodzin zostali przekazani zgodnie z niniejszym rozporządzeniem.

3. Kwoty dodatkowe, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, przydziela się państwom członkowskim za pierwszym razem na mocy indywidualnych decyzji w sprawie finansowania zatwierdzających ich programy krajowe zgodnie z procedurą określoną w art. 14 rozporządzenia (UE) nr 514/2014, a następnie na mocy decyzji w sprawie finansowania, która ma zostać załączona do decyzji zatwierdzającej ich programy krajowe. Ponowne przydzielenie tych kwot na to samo działanie w ramach programu krajowego lub przesunięcie tych kwot na potrzeby innych działań w ramach programu krajowego jest możliwe w przypadku, gdy takie potrzeby zostały należycie uzasadnione w odpowiednim zrewidowanym programie krajowym. Kwota może zostać ponownie przydzielona lub przesunięta tylko jednokrotnie. Komisja zatwierdza takie ponowne przydzielenie lub przeniesienie w drodze rewizji programu krajowego.

W odniesieniu do kwot wynikających ze środków tymczasowych ustanowionych decyzjami Rady (UE) 2015/1523 ²⁴  i (UE) 2015/1601 ²⁵  z myślą o umacnianiu solidarności i zgodnie z art. 80 TFUE państwa członkowskie powinny przeznaczyć co najmniej 20 % tych kwot na działania w ramach programów krajowych, na przekazywanie osób ubiegających się o ochronę międzynarodową i osób korzystających z ochrony międzynarodowej, na przesiedlenia i inne doraźne przyjmowanie ze względów humanitarnych, a także na środki przygotowawcze do przekazywania osób ubiegających się o ochronę po ich przybyciu do Unii, w tym drogą morską, lub w celu przekazania osób korzystających z ochrony międzynarodowej. Środki takie nie obejmują żadnych środków związanych z zatrzymaniem. Jeżeli państwo członkowskie ponownie przydziela lub przekazuje zasoby poniżej tej minimalnej wartości procentowej, nie jest możliwe przeniesienie różnicy między kwotą ponownie przydzieloną lub przeniesioną a minimalną wartością procentową na inne działania w ramach programu krajowego.

3a. Do celów art. 50 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 514/2014, w przypadku gdy kwoty wynikające ze środków tymczasowych ustanowionych decyzjami (UE) 2015/1523 i (UE) 2015/1601 są ponownie przydzielane na to samo działanie w ramach programu krajowego lub przenoszone na potrzeby innych działań w ramach programu krajowego zgodnie z ust. 3 niniejszego artykułu, odnośne kwoty uznaje się za przydzielone w roku, w którym zrewidowano program krajowy zatwierdzający to ponowne przydzielenie lub przeniesienie.

3b. W drodze odstępstwa od art. 50 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 514/2014 termin umorzenia kwot, o których mowa w ust. 3a niniejszego artykułu, zostaje przedłużony o sześć miesięcy.

3c. Komisja składa co roku Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie ze stosowania niniejszego artykułu.

4. W celu skutecznej realizacji celów solidarności i sprawiedliwego podziału odpowiedzialności, o których mowa w art. 80 TFUE, między państwami członkowskimi oraz w ramach dostępnych zasobów Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 26 niniejszego rozporządzenia w celu dostosowania kwot ryczałtowych, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, z uwzględnieniem w szczególności aktualnych stóp inflacji, istotnych zmian w dziedzinie przekazywania z jednego państwa członkowskiego do innego osób ubiegających się o ochronę międzynarodową i osób korzystających z ochrony międzynarodowej oraz w związku z przesiedleniami i innym doraźnym przyjmowaniem ze względów humanitarnych, a także czynników, które mogą zoptymalizować korzystanie z bodźca finansowego, jakim są kwoty ryczałtowe.

Artykuł  19

Programy krajowe

1. W ramach krajowych programów, które mają zostać przeanalizowane i zatwierdzone zgodnie z art. 14 rozporządzenia (UE) nr 514/2014, państwa członkowskie w ramach celów określonych w art. 3 niniejszego rozporządzenia oraz uwzględniając wyniki dialogu politycznego, o którym mowa w art. 13 rozporządzenia (UE) nr 514/2014, realizują w szczególności następujące cele:

a) wspieranie tworzenia wspólnego europejskiego systemu azylowego poprzez zapewnienie skutecznego i jednolitego stosowania unijnego dorobku prawnego w dziedzinie azylu i właściwego funkcjonowania rozporządzenia (UE) nr 604/2013. Takie działania mogą obejmować również ustanowienie i opracowanie unijnego programu przesiedleń;

b) ustanowienie i opracowanie strategii integracji, obejmujących różne aspekty dwukierunkowego dynamicznego procesu, które to strategie mają być realizowane - w stosownych przypadkach - na poziomie krajowym, lokalnym lub regionalnym, z uwzględnieniem potrzeb obywateli państw trzecich w zakresie integracji na poziomie lokalnym lub regionalnym, zaspokajających szczególne potrzeby różnych kategorii migrantów i rozwijających skuteczne partnerstwa między odpowiednimi zainteresowanymi stronami;

c) opracowanie programu powrotów, który obejmuje element dotyczący wspomaganych powrotów dobrowolnych oraz, w stosownych przypadkach, reintegracji.

2. Państwa członkowskie zapewniają, aby wszystkie działania wspierane w ramach Funduszu były realizowane z pełnym poszanowaniem praw podstawowych i godności ludzkiej. W szczególności działania muszą być realizowane z pełnym poszanowaniem praw i zasad zapisanych w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej.

3. Z zastrzeżeniem wymogu dotyczącego realizowania wyżej wymienionych celów oraz przy uwzględnieniu swoich szczególnych uwarunkowań, państwa członkowskie dążą do osiągnięcia sprawiedliwego i przejrzystego rozdziału zasobów na cele szczegółowe określone w art. 3 ust. 2.

Artykuł  20

Działania Unii

1. Z inicjatywy Komisji Fundusz można wykorzystywać do finansowania działań transnarodowych lub działań o szczególnym znaczeniu dla Unii ("działania unijne") dotyczących celów ogólnych i szczegółowych, o których mowa w art. 3.

2. Aby kwalifikować się do finansowania, działania Unii w szczególności wspierają realizację takich celów, jak:

a) zacieśnianie współpracy z Unią przy wdrażaniu prawa Unii i dzieleniu się najlepszymi praktykami w dziedzinie azylu, w szczególności w odniesieniu do przesiedlania i relokacji z jednego państwa członkowskiego do innego wnioskodawców ubiegających się o ochronę międzynarodową lub osób korzystających z takiej ochrony, w tym poprzez tworzenie sieci i wymianę informacji, w dziedzinie legalnej migracji, w dziedzinie integracji obywateli państw trzecich, w tym pomocy przy wjeździe i działań koordynacyjnych służących promowaniu przesiedlania w lokalnych społecznościach, które mają przyjmować przesiedlonych uchodźców, a także w dziedzinie powrotów;

b) tworzenie transnarodowych sieci współpracy oraz projektów pilotażowych, w tym projektów innowacyjnych, opartych na transnarodowych partnerstwach podmiotów znajdujących się w dwóch lub większej liczbie państw członkowskich, mających za zadanie stymulowanie innowacji i ułatwianie wymiany doświadczeń i najlepszych praktyk;

c) analizy i badania dotyczące możliwych nowych form współpracy Unii w dziedzinie azylu, imigracji, integracji i powrotów oraz odnośnych przepisów prawa unijnego, rozpowszechniania i wymiany informacji na temat najlepszych praktyk oraz wszelkich innych aspektów polityki w zakresie azylu, imigracji, integracji i powrotów, z uwzględnieniem komunikacji instytucjonalnej w zakresie priorytetów polityki Unii;

d) opracowywanie i stosowanie przez państwa członkowskie wspólnych narzędzi, metod i wskaźników statystycznych do celów pomiaru rozwoju polityki w zakresie azylu, legalnej migracji, integracji i powrotów;

e) wsparcie przy przygotowywaniu i monitorowaniu oraz wsparcie administracyjne i techniczne, a także opracowanie mechanizmu oceny, wymagane do wdrażania polityki azylowej i polityki imigracyjnej;

f) współpraca z państwami trzecimi w oparciu o unijne globalne podejście do kwestii migracji i mobilności, w szczególności w ramach wykonywania umów o readmisji, partnerstw na rzecz mobilności, oraz regionalnych programów ochrony;

g) środki i kampanie informacyjne w państwach trzecich mające na celu zwiększanie świadomości na temat odpowiednich legalnych kanałów imigracyjnych i zagrożeń związanych z nielegalną imigracją.

3. Działania unijne realizuje się zgodnie z art. 6 rozporządzenia (UE) nr 514/2014.

4. Komisja zapewnia sprawiedliwy i przejrzysty rozdział zasobów na cele, o których mowa w art. 3 ust. 2.

Artykuł  21

Pomoc w sytuacjach nadzwyczajnych

1. Fundusz zapewnia pomoc finansową w celu zaspokojenia pilnych i szczególnych potrzeb w przypadku wystąpienia sytuacji nadzwyczajnej, jak określono w art. 2 lit. k). Środki realizowane w państwach trzecich zgodnie z niniejszym artykułem muszą być spójne z polityką humanitarną Unii oraz, w stosownych przypadkach, uzupełniać ją, a także muszą być zgodne z zasadami humanitarnymi określonymi w konsensusie w sprawie pomocy humanitarnej.

2. Wdrażanie pomocy w sytuacjach nadzwyczajnych odbywa się zgodnie z art. 6 i 7 rozporządzenia (UE) nr 514/2014.

Artykuł  22

Europejska Sieć Migracyjna

1. Fundusz wspiera Europejską Sieć Migracyjną oraz zapewnia pomoc finansową niezbędną dla jej działalności i przyszłego rozwoju.

2. Kwotę udostępnianą Europejskiej Sieci Migracyjnej w ramach rocznych środków Funduszu oraz program prac określający priorytety jej działania przyjmuje Komisja, po zatwierdzeniu przez komitet kierowniczy zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 4 ust. 5 lit. a) decyzji 2008/381/WE. Decyzja Komisji stanowi decyzję finansową zgodnie z art. 84 rozporządzenia (UE, Euratom) nr 966/2012.

3. Pomoc finansowa przewidziana na działania Europejskiej Sieci Migracyjnej przyjmuje w stosownych przypadkach formę dotacji dla krajowych punktów kontaktowych, o których mowa w art. 3 decyzji 2008/381/WE, oraz formę zamówień publicznych, zgodnie z rozporządzeniem (UE, Euratom) nr 966/2012. Pomoc ta zapewnia tym krajowym punktom kontaktowym stosowne i terminowe wsparcie finansowe. Koszty ponoszone w związku z realizacją działań krajowych punktów kontaktowych, wspieranych za pośrednictwem dotacji przyznanych w 2014 r., mogą być kwalifikowalne od dnia 1 stycznia 2014 r.

4. W decyzji 2008/381/WE wprowadza się następujące zmiany:

a) art. 4 ust. 5 lit. a) otrzymuje brzmienie:

"a) na podstawie projektu przedstawionego przez przewodniczącego - przygotowywać i zatwierdzać projekt programu działalności, zwłaszcza w zakresie celów, priorytetów tematycznych i orientacyjnej wysokości budżetu dla każdego krajowego punktu kontaktowego, aby zapewnić właściwe funkcjonowanie ESM;";

b) w art. 6 wprowadza się następujące zmiany:

(i) ust. 4 otrzymuje brzmienie:

"4. Komisja nadzoruje wykonanie rocznego programu działalności oraz regularnie składa komitetowi kierowniczemu sprawozdania z wykonania tego programu i sprawozdania na temat rozwoju ESM.";

(ii) skreśla się ust. 5-8;

c) skreśla się art. 11;

d) skreśla się art. 12.

Artykuł  23

Pomoc techniczna

1. Z inicjatywy Komisji lub w jej imieniu na pomoc techniczną wykorzystuje się rocznie do 2,5 mln EUR ze środków Funduszu zgodnie z art. 9 rozporządzenia (UE) nr 514/2014.

2. Z inicjatywy państwa członkowskiego z Funduszu można finansować działania związane z pomocą techniczną, zgodnie z art. 20 rozporządzenia (UE) nr 514/2014. Kwota przeznaczona na pomoc techniczną nie może przekraczać, w odniesieniu do okresu 2014-2020, 5,5 % łącznej kwoty przydzielonej danemu państwu członkowskiemu plus 1.000.000 EUR.

Artykuł  24

Koordynacja

Komisja i państwa członkowskie, w stosownych przypadkach wraz z Europejską Służbą Działań Zewnętrznych, zapewniają, aby działania w państwach trzecich i dotyczące państw członkowskich były podejmowane w synergii oraz przy zapewnieniu spójności z innymi działaniami prowadzonymi poza Unią i wspieranymi za pośrednictwem instrumentów unijnych. Powinny one w szczególności zapewnić, aby działania te:

a) były spójne z polityką zewnętrzną Unii, zgodne z zasadą spójności polityki na rzecz rozwoju oraz zgodne z dokumentami z zakresu programowania strategicznego dla danego regionu lub państwa;

b) koncentrowały się na środkach nieukierunkowanych na rozwój;

c) służyły interesom unijnych polityk wewnętrznych i były spójne z działaniami podejmowanymi wewnątrz Unii.

²¹ Art. 16 ust. 3 zmieniony przez art. 2 pkt 1 rozporządzenia nr 2022/585 z dnia 6 kwietnia 2022 r. (Dz.U.UE.L.2022.112.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 12 kwietnia 2022 r.

²² Art. 17 ust. 9 zmieniony przez art. 2 pkt 2 rozporządzenia nr 2022/585 z dnia 6 kwietnia 2022 r. (Dz.U.UE.L.2022.112.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 12 kwietnia 2022 r.

²³ Art. 18 zmieniony przez art. 1 pkt 1 rozporządzenia nr (UE) 2018/2000 z dnia 12 grudnia 2018 r. (Dz.U.UE.L.2018.328.78) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 21 grudnia 2018 r.

²⁴ Decyzja Rady (UE) 2015/1523 z dnia 14 września 2015 r. ustanawiająca środki tymczasowe w obszarze ochrony międzynarodowej na rzecz Włoch i Grecji (Dz.U. L 239 z 15.9.2015, s. 146).

²⁵ Decyzja Rady (UE) 2015/1601 z dnia 22 września 2015 r. ustanawiająca środki tymczasowe w obszarze ochrony międzynarodowej na rzecz Włoch i Grecji (Dz.U. L 248 z 24.9.2015, s. 80).