Rozporządzenie 44/2001 w sprawie jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych oraz ich wykonywania w sprawach cywilnych i handlowych
Dz.U.UE.L.2001.12.1
Akt utracił mocROZPORZĄDZENIE RADY (WE) NR 44/2001
z dnia 22 grudnia 2000 r.
w sprawie jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych oraz ich wykonywania w sprawach cywilnych i handlowych *
uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 61 lit. c) i art. 67 ust. 1,
uwzględniając wniosek Komisji 1 ,
uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego 2 ,
uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego 3 ,
(1) Wspólnota wyznaczyła sobie za cel utrzymanie i dalszy rozwój obszaru wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości, w którym zagwarantowany jest swobodny przepływ osób. Celem stopniowej budowy tego obszaru Wspólnota między innymi w zakresie współpracy sądowej w sprawach cywilnych musi podejmować środki niezbędne dla należytego funkcjonowania rynku wewnętrznego.
(2) Różnice pomiędzy przepisami poszczególnych państw o jurysdykcji i uznawaniu orzeczeń utrudniają należyte funkcjonowanie rynku wewnętrznego. Dlatego nieodzownym jest wydanie przepisów celem ujednolicenia przepisów o jurysdykcji w sprawach cywilnych i handlowych oraz uproszczenia formalności ze względu na szybkie i nieskomplikowane uznawanie i wykonywanie orzeczeń z Państw Członkowskich związanych niniejszym rozporządzeniem.
(3) Dziedzina ta objęta jest współpracą sądową w sprawach cywilnych w rozumieniu art. 65 Traktatu.
(4) Zgodnie z zapisanymi w art. 5 Traktatu zasadami pomocniczości i proporcjonalności cele niniejszego rozporządzenia nie mogą zostać osiągnięte w wystarczającym stopniu na poziomie Państw Członkowskich; mogą natomiast zostać osiągnięte lepiej na poziomie wspólnotowym. Niniejsze rozporządzenie ogranicza się do minimum koniecznego dla osiągnięcia tych celów i nie wykracza poza to, co jest do tego niezbędne.
(5) Na podstawie art. 293 tiret czwarte Traktatu Państwa Członkowskie zawarły dnia 27 września 1968 r. Konwencję brukselską o jurysdykcji i wykonywaniu orzeczeń sądowych w sprawach cywilnych i handlowych, której tekst został zmieniony przez Konwencje o przystąpieniu nowych Państw Członkowskich do tej konwencji 4 (dalej zwaną "Konwencją brukselską"). Państwa Członkowskie i Państwa EFTA zawarły dnia 16 września 1988 r. konwencję z Lugano o jurysdykcji i wykonywaniu orzeczeń sądowych w sprawach cywilnych i handlowych, która stanowi konwencję równoległą do Konwencji brukselskiej z 1968 r. Konwencje te były w międzyczasie przedmiotem rewizji; Rada zatwierdziła treść zrewidowanego tekstu. Rezultaty osiągnięte w toku tej rewizji powinny zostać zachowane.
(6) Celem zagwarantowania swobodnego przepływu orzeczeń w sprawach cywilnych i handlowych niezbędnym i stosownym jest, aby przepisy o jurysdykcji oraz uznawaniu i wykonywaniu orzeczeń zostały określone w drodze aktu wspólnotowego, który będzie wiążący i bezpośrednio stosowany.
(7) Przedmiotowy zakres zastosowania niniejszego rozporządzenia powinien rozciągać się, pominąwszy kilka dokładnie określonych dziedzin prawa, na zasadniczą część prawa cywilnego i handlowego.
(8) Spory prawne podlegające niniejszemu rozporządzeniu muszą mieć łącznik z terytorium jednego spośród Państw Członkowskich związanych tym rozporządzeniem. Wspólne przepisy o jurysdykcji powinny zatem znajdować zastosowanie zasadniczo wtedy, gdy pozwany ma miejsce zamieszkania w jednym z tych Państw Członkowskich.
(9) Pozwani bez miejsca zamieszkania w Państwie Członkowskim podlegają w ogólności krajowym przepisom o jurysdykcji, obowiązującym na terytorium Państwa Członkowskiego, w którym znajduje się sąd, przed który wytoczono powództwo, podczas gdy pozwani mający miejsce zamieszkania w Państwie Członkowskim, które nie jest związane niniejszym rozporządzeniem, nadal podlegają Konwencji brukselskiej.
(10) Celem zagwarantowania swobodnego przepływu orzeczeń sądowych orzeczenia wydane w jednym spośród Państw Członkowskich związanych niniejszym rozporządzeniem powinny być uznawane i wykonywane w innym Państwie Członkowskim związanym niniejszym rozporządzeniem, i to również wtedy, gdy dłużnik egzekwowany ma swoje miejsce zamieszkania w państwie trzecim.
(11) Przepisy o jurysdykcji powinny być w wysokim stopniu przewidywalne i powinny zależeć zasadniczo od miejsca zamieszkania pozwanego, a tak ustalona jurysdykcja powinna mieć miejsce zawsze, z wyjątkiem kilku dokładnie określonych przypadków, w których, ze względu na przedmiot sporu lub umowę stron, uzasadnione jest inne kryterium powiązania. Siedziba osób prawnych musi być zdefiniowana wprost w rozporządzeniu celem wzmocnienia przejrzystości wspólnych przepisów i uniknięcia konfliktów kompetencyjnych.
(12) Jurysdykcja oparta na łączniku miejsca zamieszkania powinna zostać uzupełniona jurysdykcją opartą na innych łącznikach, które powinny zostać dopuszczone ze względu na ścisły związek pomiędzy sądem a sporem prawnym lub w interesie prawidłowego wymiaru sprawiedliwości.
(13) 5 W sprawach dotyczących ubezpieczenia, umów z udziałem konsumentów i z zakresu prawa pracy strona słabsza powinna być chroniona przez przepisy jurysdykcyjne dla niej bardziej korzystne niż przepisy ogólne.
(14) 6 Z zastrzeżeniem jurysdykcji wyłącznych określonych w niniejszym rozporządzeniu musi być przestrzegana swoboda stron w zakresie umownego wyboru jurysdykcji, z wyjątkiem spraw dotyczących ubezpieczenia, umów z udziałem konsumentów i z zakresu prawa pracy, w których dopuszczalna jest jedynie ograniczona swoboda stron w zakresie umownego wyboru jurysdykcji.
(15) W interesie zgodnego wymiaru sprawiedliwości należy unikać tak dalece, jak jest to tylko możliwe, równoległych postępowań, aby w dwóch Państwach Członkowskich nie zapadały niezgodne ze sobą orzeczenia. Należy przewidzieć jasną i skuteczną regulację w celu wyjaśnienia kwestii zawisłości sprawy i postępowań pozostających w związku, jak również w celu zapobiegania problemom wynikającym z różnego określenia w poszczególnych państwach momentu, od którego postępowanie uważa się za zawisłe. Dla celów niniejszego rozporządzenia moment ten powinien zostać określony autonomicznie.
(16) Wzajemne zaufanie w wymiar sprawiedliwości w ramach Wspólnoty usprawiedliwia uznawanie orzeczeń wydanych w Państwie Członkowskim z mocy prawa, bez jakiegokolwiek szczególnego postępowania, z wyjątkiem przypadku sporu co do uznania.
(17) Z uwagi na owo wzajemne zaufanie jest również uzasadnionym, aby postępowanie o stwierdzenie wykonalności orzeczenia wydanego w innym Państwie Członkowskim przebiegało szybko i skutecznie. Stwierdzenie wykonalności orzeczenia musi więc następować niemal automatycznie, po dokonaniu zwykłego formalnego sprawdzenia przedłożonych dokumentów, bez możliwości uwzględniania przez sąd z urzędu którejkolwiek z przeszkód wykonania orzeczenia przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu.
(18) Dla zachowania praw dłużnika do obrony musi mieć on jednak możliwość złożenia środka zaskarżenia przeciwko stwierdzeniu wykonalności w postępowaniu, w którym wysłuchane zostają obydwie strony, jeśli uważa, że zachodzi jedna z podstaw odmowy wykonania. Możliwość złożenia środka zaskarżenia musi istnieć również dla wnioskodawcy, jeśli jego wniosek o stwierdzenie wykonalności został oddalony.
(19) W celu zapewnienia kontynuacji pomiędzy Konwencją brukselską a niniejszym rozporządzeniem powinny być przewidziane przepisy przejściowe. Dotyczy to również wykładni postanowień Konwencji brukselskiej przez Trybunał Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich. Protokół z 1971 r. 7 powinien być nadal stosowany do postępowań, które w momencie wejścia w życie niniejszego rozporządzenia już się toczą.
(20) Zjednoczone Królestwo i Irlandia poinformowały na piśmie zgodnie z art. 3 Protokołu w sprawie stanowiska Zjednoczonego Królestwa i Irlandii załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej i Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, że chciałyby uczestniczyć w przyjęciu i stosowaniu niniejszego rozporządzenia.
(21) Zgodnie z art. 1 i 2 Protokołu w sprawie stanowiska Danii, załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej i Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, Dania nie uczestniczy w przyjęciu niniejszego rozporządzenia, które dlatego nie jest dla Danii wiążące i nie znajduje w stosunku do niej zastosowania.
(22) Ponieważ w stosunkach pomiędzy Danią a Państwami Członkowskimi związanymi niniejszym rozporządzeniem obowiązuje Konwencja brukselska, Konwencja ta oraz Protokół z 1971 r. będą nadal stosowane w stosunku pomiędzy Danią a Państwami Członkowskimi związanymi niniejszym rozporządzeniem.
(23) Konwencja brukselska obowiązuje również nadal na terytoriach Państw Członkowskich podlegających jej terytorialnemu zakresowi zastosowania i wyłączonych z niniejszego rozporządzenia na podstawie art. 299 Traktatu.
(24) W interesie spójności należy ponadto przewidzieć, że niniejsze rozporządzenie nie narusza przepisów o jurysdykcji i uznawaniu orzeczeń zawartych w szczególnych aktach prawa wspólnotowego.
(25) W celu zachowania międzynarodowych zobowiązań zaciągniętych przez Państwa Członkowskie niniejsze rozporządzenie nie może wywierać skutków w zakresie zawartych przez Państwa Członkowskie konwencji w sprawach szczególnych.
(26) W celu uwzględnienia odrębności prawa procesowego niektórych Państw Członkowskich podstawowe zasady przewidziane w niniejszym rozporządzeniu powinny zostać złagodzone w zakresie, w jakim jest to niezbędne. W tym celu do niniejszego rozporządzenia powinny zostać włączone niektóre postanowienia Protokołu do Konwencji brukselskiej.
(27) W celu umożliwienia prawidłowego przejścia w niektórych dziedzinach, co do których Protokół do Konwencji brukselskiej zawierał postanowienia szczególne, w niniejszym rozporządzeniu przewidziane są na okres przejściowy przepisy, które uwzględniają szczególną sytuację w niektórych Państwach Członkowskich.
(28) Najpóźniej pięć lat po wejściu w życie niniejszego rozporządzenia Komisja przedstawi sprawozdanie o jej stosowaniu. W razie potrzeby Komisja może przy tym przedłożyć także propozycje dostosowawcze.
(29) Załączniki I - IV dotyczące krajowych przepisów o jurysdykcji, sądów lub innych właściwych organów i środków zaskarżenia Komisja będzie zmieniała na podstawie zmian przekazanych przez dane Państwo Członkowskie; zmiany załączników V i VI będą dokonywane zgodnie z decyzją Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającą warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji 8 ,
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
W imieniu Rady | |
C. PIERRET | |
Przewodniczący |
Dz.U. L 304 z 30.10.1978, str. 1.
Dz.U. L 388 z 31.12.1982, str. 1.
Dz.U. L 285 z 3.10.1989, str. 1.
Dz.U. C 15 z 15.1.1997, str. 1.
Patrz tekst jednolity w Dz.U. C 27 z 26.1.1998, str. 1.
Dz.U. L 304 z 30.10.1978, str. 1.
Dz.U. L 388 z 31.12.1982, str. 1.
Dz.U. L 285 z 3.10.1989, str. 1.
Dz.U. C 15 z 15.1.1997, str. 1.
Patrz tekst jednolity w Dz.U. C 27 z 26.1.1998, str. 28.
- zmieniony przez art. 20 Aktu dotyczącego warunków przystąpienia do Unii Europejskiej Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej oraz dostosowań w Traktatach stanowiących podstawę Unii Europejskiej (Dz.U.UE.L.03.236.33) z dniem 1 maja 2004 r.
- zmieniony przez art. 1 ust. 1 rozporządzenia nr 1791/2006 z dnia 20 listopada 2006 r. (Dz.U.UE.L.06.363.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2007 r.
- zmieniony przez art. 1 ust. 1 lit. k) rozporządzenia nr 517/2013 z dnia 13 maja 2013 r. (Dz.U.UE.L.13.158.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 2013 r.
- zmieniony przez art. 1 rozporządzenia Komisji nr 1496/2002 z dnia 21 sierpnia 2002 r. (Dz.U.UE.L.02.225.13) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 29 sierpnia 2002 r.
- zmieniony przez art. 20 Aktu dotyczącego warunków przystąpienia do Unii Europejskiej Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej oraz dostosowań w Traktatach stanowiących podstawę Unii Europejskiej (Dz.U.UE.L.03.236.33) z dniem 1 maja 2004 r.
- zmieniony przez art. 1 pkt 1 rozporządzenia Komisji nr 2245/2004 z dnia 27 grudnia 2004 r. (Dz.U.UE.L.04.381.10) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 4 stycznia 2005 r.
- zmieniony przez art. 1 ust. 1 rozporządzenia nr 1791/2006 z dnia 20 listopada 2006 r. (Dz.U.UE.L.06.363.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2007 r.
- zmieniony do celów Umowy pomiędzy Wspólnotą Europejską a Królestwem Danii w sprawie właściwości sądów oraz uznawania i wykonywania orzeczeń sądowych w sprawach cywilnych i handlowych (Dz.U.UE.L.05.299.62), zgodnie z art. 2 ust. 2 lit. g) przywołanej umowy. Umowa wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2007 r.
- zmieniony przez art. 1 rozporządzenia Komisji nr 280/2009 z dnia 6 kwietnia 2009 r. (Dz.U.UE.L.09.93.13) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 8 kwietnia 2009 r.
- zmieniony przez art. 1 rozporządzenia Komisji nr 416/2010 z dnia 12 maja 2010 r. (Dz.U.UE.L.10.119.7) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 14 maja 2010 r.
- zmieniony przez art. 1 rozporządzenia Komisji nr 156/2012 z dnia 22 lutego 2012 r. (Dz.U.UE.L.12.50.3) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 14 marca 2012 r.
- zmieniony przez art. 1 ust. 1 lit. k) rozporządzenia nr 517/2013 z dnia 13 maja 2013 r. (Dz.U.UE.L.13.158.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 2013 r.
- zmieniony przez art. 1 rozporządzenia Komisji nr 566/2013 z dnia 18 czerwca 2013 r. (Dz.U.UE.L.13.167.29) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 9 lipca 2013 r.
- zmieniony przez art. 1 rozporządzenia nr (UE) 2015/263 z dnia 16 stycznia 2015 r. (Dz.U.UE.L.2015.45.2) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 11 marca 2015 r. Zmiany zostały naniesione na tekst, pomimo że data wejścia w życie aktu zmieniającego jest późniejsza niż data utraty mocy przez niniejsze rozporządzenie, ponieważ zgodnie z art. 66 ust. 2 rozporządzenia nr 1215/2012 z dnia 12 grudnia 2012 r. w sprawie jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych oraz ich wykonywania w sprawach cywilnych i handlowych (Dz.U.UE.L.2012.351.1) nin. rozporządzenie jest nadal stosowane do orzeczeń wydanych w postępowaniach sądowych wszczętych, dokumentów urzędowych formalnie sporządzonych lub zarejestrowanych oraz do ugód sądowych zatwierdzonych lub zawartych przed dniem 10 stycznia 2015 r., objętych zakresem zastosowania nin. rozporządzenia.
- zmieniony przez sprostowanie z dnia 4 lipca 2007 r. (Dz.U.UE.L.07.174.28/2).
- zmieniony przez art. 2 i 3 rozporządzenia Komisji nr 1496/2002 z dnia 21 sierpnia 2002 r. (Dz.U.UE.L.02.225.13) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 29 sierpnia 2002 r.
- zmieniony przez art. 20 Aktu dotyczącego warunków przystąpienia do Unii Europejskiej Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej oraz dostosowań w Traktatach stanowiących podstawę Unii Europejskiej (Dz.U.UE.L.03.236.33) z dniem 1 maja 2004 r.
- zmieniony przez art. 1 pkt 2 rozporządzenia Komisji nr 2245/2004 z dnia 27 grudnia 2004 r. (Dz.U.UE.L.04.381.10) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 4 stycznia 2005 r.
- zmieniony przez art. 1 ust. 1 rozporządzenia nr 1791/2006 z dnia 20 listopada 2006 r. (Dz.U.UE.L.06.363.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2007 r.
- zmieniony do celów Umowy pomiędzy Wspólnotą Europejską a Królestwem Danii w sprawie właściwości sądów oraz uznawania i wykonywania orzeczeń sądowych w sprawach cywilnych i handlowych (Dz.U.UE.L.05.299.62), zgodnie z art. 2 ust. 2 lit. h) przywołanej umowy. Umowa wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2007 r.
- zmieniony przez art. 1 rozporządzenia Komisji nr 280/2009 z dnia 6 kwietnia 2009 r. (Dz.U.UE.L.09.93.13) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 8 kwietnia 2009 r.
- zmieniony przez art. 1 rozporządzenia Komisji nr 416/2010 z dnia 12 maja 2010 r. (Dz.U.UE.L.10.119.7) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 14 maja 2010 r.
- zmieniony przez art. 1 rozporządzenia Komisji nr 156/2012 z dnia 22 lutego 2012 r. (Dz.U.UE.L.12.50.3) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 14 marca 2012 r.
- zmieniony przez art. 1 ust. 1 lit. k) rozporządzenia nr 517/2013 z dnia 13 maja 2013 r. (Dz.U.UE.L.13.158.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 2013 r.
- zmieniony przez art. 1 rozporządzenia nr (UE) 2015/263 z dnia 16 stycznia 2015 r. (Dz.U.UE.L.2015.45.2) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 11 marca 2015 r. Zmiany zostały naniesione na tekst, pomimo że data wejścia w życie aktu zmieniającego jest późniejsza niż data utraty mocy przez niniejsze rozporządzenie, ponieważ zgodnie z art. 66 ust. 2 rozporządzenia nr 1215/2012 z dnia 12 grudnia 2012 r. w sprawie jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych oraz ich wykonywania w sprawach cywilnych i handlowych (Dz.U.UE.L.2012.351.1) nin. rozporządzenie jest nadal stosowane do orzeczeń wydanych w postępowaniach sądowych wszczętych, dokumentów urzędowych formalnie sporządzonych lub zarejestrowanych oraz do ugód sądowych zatwierdzonych lub zawartych przed dniem 10 stycznia 2015 r., objętych zakresem zastosowania nin. rozporządzenia.
- zmieniony przez art. 20 Aktu dotyczącego warunków przystąpienia do Unii Europejskiej Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej oraz dostosowań w Traktatach stanowiących podstawę Unii Europejskiej (Dz.U.UE.L.03.236.33) z dniem 1 maja 2004 r.
- zmieniony przez art. 1 pkt 3 rozporządzenia Komisji nr 2245/2004 z dnia 27 grudnia 2004 r. (Dz.U.UE.L.04.381.10) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 4 stycznia 2005 r.
- zmieniony przez art. 1 ust. 1 rozporządzenia nr 1791/2006 z dnia 20 listopada 2006 r. (Dz.U.UE.L.06.363.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2007 r.
- zmieniony do celów Umowy pomiędzy Wspólnotą Europejską a Królestwem Danii w sprawie właściwości sądów oraz uznawania i wykonywania orzeczeń sądowych w sprawach cywilnych i handlowych (Dz.U.UE.L.05.299.62), zgodnie z art. 2 ust. 2 lit. h) przywołanej umowy. Umowa wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2007 r.
- zmieniony przez art. 1 rozporządzenia Komisji nr 280/2009 z dnia 6 kwietnia 2009 r. (Dz.U.UE.L.09.93.13) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 8 kwietnia 2009 r.
- zmieniony przez art. 1 rozporządzenia Komisji nr 416/2010 z dnia 12 maja 2010 r. (Dz.U.UE.L.10.119.7) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 14 maja 2010 r.
- zmieniony przez art. 1 rozporządzenia Komisji nr 156/2012 z dnia 22 lutego 2012 r. (Dz.U.UE.L.12.50.3) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 14 marca 2012 r.
- zmieniony przez art. 1 ust. 1 lit. k) rozporządzenia nr 517/2013 z dnia 13 maja 2013 r. (Dz.U.UE.L.13.158.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 2013 r.
- zmieniony przez art. 1 rozporządzenia nr (UE) 2015/263 z dnia 16 stycznia 2015 r. (Dz.U.UE.L.2015.45.2) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 11 marca 2015 r. Zmiany zostały naniesione na tekst, pomimo że data wejścia w życie aktu zmieniającego jest późniejsza niż data utraty mocy przez niniejsze rozporządzenie, ponieważ zgodnie z art. 66 ust. 2 rozporządzenia nr 1215/2012 z dnia 12 grudnia 2012 r. w sprawie jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych oraz ich wykonywania w sprawach cywilnych i handlowych (Dz.U.UE.L.2012.351.1) nin. rozporządzenie jest nadal stosowane do orzeczeń wydanych w postępowaniach sądowych wszczętych, dokumentów urzędowych formalnie sporządzonych lub zarejestrowanych oraz do ugód sądowych zatwierdzonych lub zawartych przed dniem 10 stycznia 2015 r., objętych zakresem zastosowania nin. rozporządzenia.
- zmieniony przez art. 20 Aktu dotyczącego warunków przystąpienia do Unii Europejskiej Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej oraz dostosowań w Traktatach stanowiących podstawę Unii Europejskiej (Dz.U.UE.L.03.236.33) z dniem 1 maja 2004 r.
- zmieniony przez art. 1 pkt 4 rozporządzenia Komisji nr 2245/2004 z dnia 27 grudnia 2004 r. (Dz.U.UE.L.04.381.10) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 4 stycznia 2005 r.
- zmieniony przez art. 1 ust. 1 rozporządzenia nr 1791/2006 z dnia 20 listopada 2006 r. (Dz.U.UE.L.06.363.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2007 r.
- zmieniony do celów Umowy pomiędzy Wspólnotą Europejską a Królestwem Danii w sprawie właściwości sądów oraz uznawania i wykonywania orzeczeń sądowych w sprawach cywilnych i handlowych (Dz.U.UE.L.05.299.62), zgodnie z art. 2 ust. 2 lit. j) przywołanej umowy. Umowa wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2007 r.
- zmieniony przez art. 1 rozporządzenia Komisji nr 280/2009 z dnia 6 kwietnia 2009 r. (Dz.U.UE.L.09.93.13) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 8 kwietnia 2009 r.
- zmieniony przez art. 1 rozporządzenia Komisji nr 156/2012 z dnia 22 lutego 2012 r. (Dz.U.UE.L.12.50.3) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 14 marca 2012 r.
- zmieniony przez art. 1 ust. 1 lit. k) rozporządzenia nr 517/2013 z dnia 13 maja 2013 r. (Dz.U.UE.L.13.158.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 2013 r.
- zmieniony przez art. 1 rozporządzenia nr (UE) 2015/263 z dnia 16 stycznia 2015 r. (Dz.U.UE.L.2015.45.2) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 11 marca 2015 r. Zmiany zostały naniesione na tekst, pomimo że data wejścia w życie aktu zmieniającego jest późniejsza niż data utraty mocy przez niniejsze rozporządzenie, ponieważ zgodnie z art. 66 ust. 2 rozporządzenia nr 1215/2012 z dnia 12 grudnia 2012 r. w sprawie jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych oraz ich wykonywania w sprawach cywilnych i handlowych (Dz.U.UE.L.2012.351.1) nin. rozporządzenie jest nadal stosowane do orzeczeń wydanych w postępowaniach sądowych wszczętych, dokumentów urzędowych formalnie sporządzonych lub zarejestrowanych oraz do ugód sądowych zatwierdzonych lub zawartych przed dniem 10 stycznia 2015 r., objętych zakresem zastosowania nin. rozporządzenia.