Sekcja 1 - Przepisy wspólne - Rozporządzenie 2024/1347 w sprawie norm dotyczących kwalifikowania obywateli państw trzecich lub bezpaństwowców jako osób korzystających z ochrony międzynarodowej, jednolitego statusu uchodźców lub osób kwalifikujących się do otrzymania ochrony uzupełniającej oraz zakresu udzielanej ochrony, zmieniające dyrektywę Rady 2003/109/WE oraz uchylające dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/95/UE

Dzienniki UE

Dz.U.UE.L.2024.1347

Akt oczekujący

Wersja od: 22 maja 2024 r.

SEKCJA  I

Przepisy wspólne

Artykuł  20

Zasady ogólne

1. Bez uszczerbku dla praw i obowiązków określonych w konwencji genewskiej osobom korzystającym z ochrony międzynarodowej przysługują prawa i obowiązki określone w niniejszym rozdziale.

2. Osobom korzystającym z ochrony międzynarodowej przysługują prawa określone zgodnie z niniejszym rozdziałem od chwili udzielenia ochrony międzynarodowej i tak długo, jak status uchodźcy lub status ochrony uzupełniającej pozostaje w mocy.

3. Jeżeli zezwolenie na pobyt nie zostało wydane osobie korzystającej z ochrony międzynarodowej w terminie 15 dni od udzielenia ochrony międzynarodowej, dane państwo członkowskie stosuje środki tymczasowe, takie jak rejestracja lub wydanie dokumentu, aby zapewnić tej osobie skuteczny dostęp do praw określonych w niniejszym rozdziale, z wyjątkiem praw określonych w art. 25 i 27, do chwili wydania zezwolenia na pobyt zgodnie z art. 24.

4. Jeżeli ustalono, że dana osoba jest osobą o szczególnych potrzebach, taką jak małoletni, małoletni bez opieki, osoba z niepełnosprawnością, osoba starsza, kobieta w ciąży, rodzic samotnie wychowujący małoletnie dziecko lub pełnoletnie dziecko pozostające na utrzymaniu, ofiara handlu ludźmi, osoba poważnie chora, osoba z zaburzeniami psychicznymi lub osoba, która jest ofiarą tortur, gwałtu lub innych poważnych form przemocy psychicznej, fizycznej lub seksualnej, właściwe organy uwzględniają te szczególne potrzeby przy stosowaniu niniejszego rozdziału.

5. Przy stosowaniu przepisów niniejszego rozdziału dotyczących małoletnich głównym priorytetem właściwych organów musi być najlepszy interes dziecka.

Artykuł  21

Ochrona przed odesłaniem

Zgodnie z prawem Unii i prawem międzynarodowym przestrzega się zasady non-refoulement.

Artykuł  22

Informowanie

Właściwe organy udzielają osobom korzystającym z ochrony międzynarodowej informacji na temat praw i obowiązków związanych ze statusem uchodźcy lub statusem ochrony uzupełniającej niezwłocznie po udzieleniu takiej ochrony. Informacje te, zgodnie z załącznikiem I:

a) są udzielane w języku, który osoba korzystająca z ochrony międzynarodowej rozumie lub co do którego można zasadnie przypuszczać, że go rozumie; oraz

b) zawierają wyraźne odniesienia do konsekwencji niewywiązywania się z obowiązków określonych w art. 27 dotyczącym przemieszczania się w ramach Unii.

Artykuł  23

Utrzymanie jedności rodziny

1. Właściwe organy państwa członkowskiego, które udzieliło ochrony międzynarodowej osobie korzystającej z ochrony międzynarodowej, wydają, zgodnie z procedurami krajowymi, zezwolenia na pobyt członkom rodziny osoby korzystającej z ochrony międzynarodowej, którzy osobiście nie kwalifikują się do otrzymania ochrony międzynarodowej i którzy ubiegają się o zezwolenie na pobyt w tym państwie członkowskim, jeżeli nie stosuje się ust. 3, 4 ani 5 niniejszego artykułu oraz w zakresie zgodnym z indywidualnym statusem prawnym członka rodziny.

2. Zezwolenie na pobyt wydane zgodnie z ust. 1 ma taką samą datę ważności, jak zezwolenie na pobyt wydane osobie korzystającej z ochrony międzynarodowej, i może być przedłużane tak długo, jak przedłużane jest zezwolenie na pobyt wydane osobie korzystającej z ochrony międzynarodowej. Okres ważności zezwolenia na pobyt wydanego członkowi rodziny nie może przekraczać daty wygaśnięcia zezwolenia na pobyt osoby korzystającej z ochrony międzynarodowej.

3. Członkowi rodziny, który jest lub zostałby wykluczony z możliwości otrzymania ochrony międzynarodowej zgodnie z rozdziałem III i V, nie wydaje się zezwolenia na pobyt na podstawie niniejszego rozporządzenia.

4. Małżonkowi lub partnerowi niepozostającemu w stabilnym związku małżeńskim nie wydaje się zezwolenia na pobyt na podstawie niniejszego rozporządzenia, jeżeli istnieją wyraźne przesłanki wskazujące na to, że związek małżeński lub partnerski został zawarty wyłącznie w celu umożliwienia danej osobie wjazdu do danego państwa członkowskiego lub pobytu w danym państwie członkowskim.

5. Członkowi rodziny nie wydaje się zezwolenia na pobyt, a zezwolenia na pobyt, które już wydano, cofa się lub się ich nie przedłuża, jeżeli wymagają tego względy bezpieczeństwa narodowego lub porządku publicznego związane z tym członkiem rodziny.

6. Członkom rodziny, którym wydano zezwolenie na pobyt zgodnie z ust. 1 niniejszego artykułu, przysługują prawa określone w art. 25-32, art. 34 i 35.

7. Państwa członkowskie mogą stosować niniejszy artykuł do innych bliskich krewnych, w tym rodzeństwa, którzy żyli wspólnie jako część rodziny przed przybyciem osoby ubiegającej się o ochronę międzynarodową na terytorium państwa członkowskiego i którzy pozostają na utrzymaniu osoby korzystającej z ochrony międzynarodowej. Państwa członkowskie mogą stosować niniejszy artykuł do małoletnich pozostających w związku małżeńskim, pod warunkiem że przemawia za tym najlepszy interes tego małoletniego.