Rozdział 3 - Ochrona gatunków morskich - Rozporządzenie 2022/2056 w sprawie ustanowienia środków ochrony i zarządzania obowiązujących na obszarze objętym konwencją w sprawie rybołówstwa na zachodnim i środkowym Pacyfiku oraz w sprawie zmiany rozporządzenia Rady (WE) nr 520/2007

Dzienniki UE

Dz.U.UE.L.2022.276.1

Akt obowiązujący

Wersja od: 26 października 2022 r.

ROZDZIAŁ  III

Ochrona gatunków morskich

Artykuł  13

Mantowate

1. Zabrania się łowienia mantowatych (z rodzaju Mobula) w drodze połowów lub zaciągów prowadzonych w sposób zamierzony.

2. Zabrania się również zatrzymywania na statku, przeładunku, wyładunku lub oferowania do sprzedaży jakiejkolwiek części lub całej tuszy mantowatych.

3. Unijne statki rybackie zapewniają szybkie uwolnienie żywych mantowatych w możliwie nieokaleczonym stanie i robią to w sposób wyrządzający możliwie najmniejszą szkodę schwytanym osobnikom, uwzględniając jednocześnie bezpieczeństwo załogi.

4. Niezależnie od ust. 3 w przypadku mantowatych, które zostały złowione w sposób niezamierzony i wyładowane w ramach operacji okrężnicowca, statek przekazuje wszystkie mantowate odpowiedzialnemu organowi w miejscu wyładunku lub przeładunku lub w miarę możliwości dokonuje ich odrzutu. Przekazanych w ten sposób mantowatych nie można sprzedawać ani przekazywać w ramach wymiany barterowej, ale można je nieodpłatnie przekazać do celów domowego spożycia przez ludzi.

5. Połowy, o których mowa w ust. 4 niniejszego artykułu, zapisuje się w dzienniku połowowym zgodnie z art. 14 rozporządzenia (WE) nr 1224/2009. Wśród informacji, które należy zapisać, podaje się stan żywotności w momencie uwolnienia (martwe lub żywe).

Artykuł  14

Ogólny środek ochrony rekinów

Unijne taklowce poławiające tuńczyka i żaglicowate nie mogą stosować sznurów dodatkowych biegnących bezpośrednio od spławików takli ani przyponów, zwanych linami do połowu rekinów, jak przedstawiono w załączniku VI.

Artykuł  15

Żarłacze białopłetwe

1. Zabrania się zatrzymywania na statku, przeładunku, przechowywania na statku rybackim, wyładunku lub oferowania do sprzedaży jakiejkolwiek części lub całej tuszy żarłaczy białopłetwych (Carcharhinus longimanus).

2. Złowionego osobnika żarłacza białopłetwego uwalnia się jak najszybciej po przyciągnięciu go do burty statku przed odcięciem go, aby ułatwić identyfikację gatunku, w sposób wyrządzający możliwie najmniejszą szkodę temu osobnikowi.

3. Obserwatorzy w ramach ROP mogą pobierać próbki biologiczne z osobników żarłacza białopłetwego, które przy wybraniu narzędzi połowowych były martwe, pod warunkiem że pobieranie próbek stanowi część projektu badawczego zatwierdzonego przez Komitet Naukowy WCPFC.

4. Przypadkowe połowy żarłaczy białopłetwych zapisuje się w dzienniku połowowym zgodnie z art. 14 rozporządzenia (WE) nr 1224/2009. Wśród informacji, które należy zapisać, podaje się stan żywotności w momencie uwolnienia (martwe lub żywe).

Artykuł  16

Rekiny wielorybie

1. Zabrania się zarzucania okrężnicy na ławicę tuńczyka, której towarzyszy rekin wielorybi (Rhincodon typus), jeśli osobnik ten zostanie dostrzeżony przed rozpoczęciem zaciągu.

2. Jeżeli rekin wielorybi zostanie nieumyślnie otoczony okrężnicą, unijny statek rybacki:

a) zapewnia, by podjęto wszelkie rozsądne działania w celu zapewnienia jego bezpiecznego uwolnienia; oraz

b) zgłasza zdarzenie odpowiedniemu organowi państwa członkowskiego bandery, w tym informacje o liczbie osobników, szczegółowe informacje na temat sposobu i przyczyn otoczenia okrężnicą, miejsca, w którym to nastąpiło, działań podjętych w celu zapewnienia bezpiecznego uwolnienia, a także ocenę stanu żywotności osobnika w chwili uwolnienia (w tym informacje o tym, czy zwierzę zostało uwolnione żywe, lecz następnie padło).

3. Przypadkowe połowy rekinów wielorybich zapisuje się w dzienniku połowowym zgodnie z art. 14 rozporządzenia (WE) nr 1224/2009. Wśród informacji, które należy zapisać, podaje się stan żywotności w momencie uwolnienia (martwe lub żywe).

Artykuł  17

Żarłacze jedwabiste

1. Zabrania się zatrzymywania na statku, przeładunku, przechowywania na statku rybackim lub wyładunku jakiejkolwiek części lub całej tuszy żarłaczy jedwabistych (Carcharhinus falciformis).

2. Złowionego osobnika żarłacza jedwabistego uwalnia się jak najszybciej po przyciągnięciu go do burty unijnego statku rybackiego przed odcięciem go, aby ułatwić identyfikację gatunku, w sposób wyrządzający możliwie najmniejszą szkodę temu osobnikowi.

3. Przypadkowe połowy żarłaczy jedwabistych zapisuje się w dzienniku połowowym zgodnie z art. 14 rozporządzenia (WE) nr 1224/2009. Wśród informacji, które należy zapisać, podaje się stan żywotności w momencie uwolnienia (martwe lub żywe).

4. Państwa członkowskie szacują - wykorzystując dane zgromadzone dzięki programom obecności obserwatorów i innym środkom, takim jak dzienniki połowowe lub monitorowanie elektroniczne - liczbę uwolnień złowionych żarłaczy jedwabistych, uwzględniając stan żywotności w momencie uwolnienia (martwy lub żywy), i przekazują te informacje Komisji zgodnie z art. 38 ust. 3 lit. d).

5. Obserwatorzy w ramach ROP mogą pobierać próbki biologiczne ze złowionych osobników żarłacza jedwabistego, które przy wybraniu narzędzi połowowych były martwe, pod warunkiem że pobieranie próbek stanowi część projektu badawczego zatwierdzonego przez Komitet Naukowy WCPFC.

Artykuł  18

Walenie

1. Zabrania się zarzucania okrężnicy na ławicę tuńczyka, której towarzyszy waleń (infrarząd Cetacea), jeśli osobnik ten zostanie dostrzeżony przed rozpoczęciem zaciągu.

2. Jeżeli waleń zostanie nieumyślnie otoczony okrężnicą, unijny statek rybacki zapewnia podjęcie wszelkich rozsądnych działań w celu zapewnienia jego bezpiecznego uwolnienia. Działania takie obejmują zatrzymanie wyciągania sieci i powstrzymanie się od wznowienia operacji połowowych do czasu, aż zwierzę zostanie wypuszczone i nie będzie już zagrożone ponownym złowieniem.

3. Przypadkowe połowy waleni zapisuje się w dzienniku połowowym zgodnie z art. 14 rozporządzenia (WE) nr 1224/2009. Wśród informacji, które należy zapisać, podaje się stan żywotności w momencie uwolnienia (martwe lub żywe).

Artykuł  19

Środki ograniczające ryzyko dla ptaków morskich

1. Unijne taklowce poławiające na południe od 30°S stosują:

a) co najmniej dwa z następujących środków ograniczających ryzyko: dociążone sznury dodatkowe, nocne wydawanie narzędzi lub podbory straszące (liny płoszące); albo

b) urządzenia do osłony haczyków.

2. Unijne taklowce poławiające między równoleżnikami 25°S i 30°S stosują jeden z następujących środków ograniczających ryzyko: dociążone sznury dodatkowe, podbory straszące albo urządzenia do osłony haczyków.

3. Unijne taklowce o całkowitej długości co najmniej 24 metrów poławiające na północ od 23°N stosują co najmniej dwa środki ograniczające ryzyko wymienione w tabeli 1 w załączniku I, w tym co najmniej jeden z kolumny A tej tabeli.

4. Podbory straszące można stosować wyłącznie zgodnie ze specyfikacjami zawartymi w załączniku I.

5. Środki, o których mowa w niniejszym artykule, zapisuje się w dzienniku połowowym zgodnie z art. 14 rozporządzenia (WE) nr 1224/2009. Wśród informacji, które należy zapisać, podaje się stan żywotności w momencie uwolnienia (martwe lub żywe).

Artykuł  20

Żółwie morskie

1. Unijne statki rybackie wyciągają na pokład - jak najszybciej po złowieniu - każdego schwytanego twardoskorupo- wego żółwia morskiego (z rodziny Cheloniidae), który jest wycieńczony lub nie porusza się, oraz wspomagają jego powrót do normalnego stanu, w tym resuscytują go, przed ponownym wpuszczeniem go do wody. Kapitanowie i operatorzy unijnych statków rybackich zapewniają, aby załoga znała i stosowała odpowiednie techniki ograniczające ryzyko i techniki postępowania.

2. Unijne okrężnicowce:

a) unikają otaczania żółwi morskich okrężnicą, a jeżeli żółw morski zostanie nieumyślnie otoczony lub zaplącze się, podejmują wykonalne kroki w celu jego bezpiecznego uwolnienia;

b) uwalniają wszystkie dostrzeżone żółwie morskie zaplątane w FAD lub narzędzia połowowe;

c) jeżeli żółw morski zaplącze się w sieć zapewniają wstrzymanie wyciągania sieci, gdy tylko żółw wydostanie się z wody, wyplątanie żółwia, nie raniąc go, przed wznowieniem wyciągania sieci, oraz w zakresie, w jakim jest to wykonalne, pomagają przywrócić go do normalnego stanu przed ponownym wypuszczeniem go do wody;

d) posiadają i stosują - w stosownych przypadkach - kaszorki przeznaczone do obchodzenia się z żółwiami morskimi.

3. Unijne okrężnicowce, które prowadzą płytkie połowy, stosują co najmniej jedną z następujących metod w celu ograniczenia przyłowów żółwi morskich:

a) stosowanie wyłącznie dużych zaokrąglonych haczyki, które mają na ogół okrągły lub owalny kształt oraz zostały zaprojektowane i wykonane w taki sposób, że grot jest obrócony prostopadle do tyłu w stosunku do trzonka. Haczyki te muszą mieć grot odchylony o nie więcej niż o 10 stopni;

b) stosowanie wyłącznie ryb jako przynęty;

c) stosowanie wszelkich innych środków, planów lub działań ograniczających ryzyko, które zostały sprawdzone przez Komitet Naukowy WCPFC i Komitet ds. Zgodności i Zagadnień Technicznych WCPFC oraz zatwierdzone przez WCPFC jako umożliwiające zmniejszenie współczynnika interakcji (obserwowana liczba na stosowane haczyki) z żółwiami w przypadku płytkich połowów sznurami haczykowymi.

4. Ust. 3 nie stosuje się do płytkich połowów sznurami haczykowymi, w przypadku których średnie poziomy wskaźników obserwowanych interakcji z żółwiami morskimi wynoszą mniej niż 0,019 żółwi morskich (wszystkich gatunków łącznie) na 1 000 haczyków w okresie poprzedzających trzech kolejnych lat, a poziom obecności obserwatorów wynosi co najmniej 10 % w każdym z tych trzech lat.

Artykuł  21

Zanieczyszczenie morza

Unijnym statkom rybackim zabrania się wyrzucania do morza tworzyw sztucznych, oleju, produktów paliwowych lub odpadów olejowych, śmieci, odpadów spożywczych, odpadów bytowych, popiołów ze spalarni i ścieków. Zakazu tego nie stosuje się do narzędzi połowowych ani urządzeń wspierających połowy, takich jak FAD, uwalnianych do wody w celu prowadzenia połowów.