Tytuł 6 - DZIAŁANIA UNII - Rozporządzenie 2017/625 w sprawie kontroli urzędowych i innych czynności urzędowych przeprowadzanych w celu zapewnienia stosowania prawa żywnościowego i paszowego oraz zasad dotyczących zdrowia i dobrostanu zwierząt, zdrowia roślin i środków ochrony roślin, zmieniające rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 999/2001, (WE) nr 396/2005, (WE) nr 1069/2009, (WE) nr 1107/2009, (UE) nr 1151/2012, (UE) nr 652/2014, (UE) 2016/429 i (UE) 2016/2031, rozporządzenia Rady (WE) nr 1/2005 i (WE) nr 1099/2009 oraz dyrektywy Rady 98/58/WE, 1999/74/WE, 2007/43/WE, 2008/119/WE i 2008/120/WE, oraz uchylające rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 854/2004 i (WE) nr 882/2004, dyrektywy Rady 89/608/EWG, 89/662/EWG, 90/425/EWG, 91/496/EWG, 96/23/WE, 96/93/WE i 97/78/WE oraz decyzję Rady 92/438/EWG (rozporządzenie w sprawie kontroli urzędowych)

Dzienniki UE

Dz.U.UE.L.2017.95.1

Akt obowiązujący

Wersja od: 28 stycznia 2022 r.

TYTUŁ  VI

DZIAŁANIA UNII

ROZDZIAŁ  I

Kontrole przeprowadzane przez Komisję

Artykuł  116

Kontrole przeprowadzane przez Komisję w państwach członkowskich

1. Eksperci Komisji przeprowadzają kontrole, obejmujące też audyty, w każdym państwie członkowskim w celu:

a) zweryfikowania stosowania przepisów, o których mowa w art. 1 ust. 2, oraz przepisów niniejszego rozporządzenia;

b) zweryfikowania funkcjonowania krajowych systemów kontroli w obszarach regulowanych przepisami, o których mowa w art. 1 ust. 2, i przepisami niniejszego rozporządzenia oraz funkcjonowania właściwych organów, które nimi kierują;

c) badania i gromadzenia informacji na temat:

(i) kontroli urzędowych i praktyk egzekwowania przestrzegania prawa w obszarach regulowanych przepisami, o których mowa w art. 1 ust. 2, i przepisami niniejszego rozporządzenia;

(ii) ważnych i powtarzających problemów w zakresie stosowania lub egzekwowania przepisów, o których mowa w art. 1 ust. 2;

(iii) w odniesieniu do sytuacji nadzwyczajnych, pojawiających się problemów lub rozwoju sytuacji w państwach członkowskich w obszarach regulowanych przepisami, o których mowa w art. 1 ust. 2, i przepisami niniejszego rozporządzenia.

2. Kontrole przewidziane w ust. 1 są organizowane we współpracy z właściwymi organami państw członkowskich i są regularnie przeprowadzane.

3. Kontrole przewidziane w ust. 1 mogą obejmować weryfikacje na miejscu. Eksperci Komisji mogą towarzyszyć pracownikom właściwych organów w przeprowadzaniu kontroli urzędowych.

4. Eksperci z państw członkowskich mogą wspierać ekspertów Komisji. Eksperci krajowi towarzyszący ekspertom Komisji mają takie same uprawnienia w zakresie dostępu, jak eksperci Komisji.

Artykuł  117

Sprawozdania Komisji z kontroli przeprowadzanych w państwach członkowskich

Komisja:

a) przygotowuje projekt sprawozdania w sprawie wniosków i zaleceń dotyczących nieprawidłowości stwierdzonych przez ekspertów podczas kontroli przeprowadzanych zgodnie z art. 116 ust. 1;

b) przesyła państwu członkowskiemu, w którym przeprowadzono przedmiotowe kontrole, kopię projektu sprawozdania przewidzianego w lit. a), aby przedstawiło ono swoje uwagi;

c) uwzględnia uwagi państwa członkowskiego, o których mowa w lit. b), w sprawozdaniu końcowym dotyczącym ustaleń z kontroli przeprowadzonych przez jej ekspertów w państwach członkowskich, jak przewidziano w art. 116 ust. 1; oraz

d) udostępnia publicznie sprawozdanie końcowe, o którym mowa w lit. c), oraz uwagi państwa członkowskiego, o których mowa w lit. b).

Artykuł  118

Program kontroli przeprowadzanych przez Komisję w państwach członkowskich

1. Komisja w drodze aktów wykonawczych:

a) określa roczny lub wieloletni program kontroli dotyczący kontroli, jakie mają przeprowadzić jej eksperci w państwach członkowskich, jak przewidziano w art. 116 ust. 1; oraz

b) do końca każdego roku przedstawia państwom członkowskim roczny program kontroli lub wszelkie uaktualnienia wieloletniego programu kontroli na kolejny rok.

2. Komisja może w drodze aktów wykonawczych zmienić swój program kontroli w celu uwzględnienia rozwoju sytuacji w obszarach regulowanych przepisami, o których mowa w art. 1 ust. 2. Państwa członkowskie są niezwłocznie informowane o wszelkich tego rodzaju zmianach.

Artykuł  119

Zobowiązania państw członkowskich w odniesieniu do kontroli przeprowadzanych przez Komisję

Państwa członkowskie:

a) podejmują odpowiednie działania następcze w celu naprawy wszelkich indywidualnych lub systemowych nieprawidłowości stwierdzonych w wyniku kontroli przeprowadzonych przez ekspertów Komisji zgodnie z art. 116 ust. 1;

b) udzielają niezbędnej pomocy technicznej oraz dostarczają dostępną dokumentację, w tym - na uzasadniony wniosek - wyniki audytów, o których mowa w art. 6, oraz inne wsparcie techniczne, jakiego wymagają eksperci Komisji, w celu umożliwienia im sprawnego i skutecznego przeprowadzenia kontroli; oraz

c) udzielają pomocy niezbędnej do zapewnienia ekspertom Komisji dostępu do wszystkich obiektów lub ich części, zwierząt i towarów oraz do informacji, w tym systemów komputerowych, mających znaczenie dla wykonywania ich funkcji.

Artykuł  120

Kontrole przeprowadzane przez Komisję w państwach trzecich

1. Eksperci Komisji mogą przeprowadzać kontrole w państwach trzecich, aby:

a) zweryfikować zgodność lub równoważność prawodawstwa oraz systemów państwa trzeciego, w tym urzędowej certyfikacji i wydawania świadectw urzędowych, etykiet urzędowych, znaków urzędowych i innych urzędowych poświadczeń, z wymogami określonymi w przepisach, o których mowa w art. 1 ust. 2;

b) zweryfikować możliwości systemu kontroli państwa trzeciego w zakresie zapewnienia zgodności przesyłek zwierząt i towarów wywożonych do Unii z właściwymi wymogami określonymi w przepisach, o których mowa w art. 1 ust. 2, lub z wymogami uznanymi co najmniej za równoważne;

c) gromadzić informacje i dane w celu wyjaśnienia przyczyn powracających lub pojawiających się problemów w odniesieniu do wywozu zwierząt i towarów z państwa trzeciego.

2. Kontrole przewidziane w ust. 1 dotyczą w szczególności:

a) prawodawstwa państwa trzeciego;

b) organizacji właściwych organów państwa trzeciego, ich kompetencji oraz niezależności, nadzoru, jakiemu podlegają, oraz uprawnień, jakie posiadają do skutecznego egzekwowania mającego zastosowanie ustawodawstwa;

c) szkolenia pracowników właściwego organu państwa trzeciego w zakresie przeprowadzania kontroli urzędowych;

d) zasobów, włącznie z pomieszczeniami do analizy, badań i diagnostyki, którymi dysponują właściwe organy;

e) istnienia i funkcjonowania udokumentowanych procedur kontroli oraz systemów kontroli opartych na priorytetach;

f) w stosownych przypadkach sytuacji dotyczącej zdrowia zwierząt, dobrostanu zwierząt, chorób odzwierzęcych i zdrowia roślin, oraz procedur powiadamiania Komisji i właściwych organów międzynarodowych o ogniskach chorób zwierząt i agrofagach roślin;

g) zakresu i funkcjonowania kontroli przeprowadzanych przez właściwy organ państwa trzeciego w odniesieniu do zwierząt, roślin oraz wytwarzanych z nich produktów przybywających z innych państw trzecich; oraz

h) zabezpieczeń, jakich państwo trzecie może udzielić, dotyczących zgodności lub równoważności z wymogami określonymi w przepisach, o których mowa w art. 1 ust. 2.

3. W celu zwiększenia sprawności i skuteczności kontroli przewidzianych w ust. 1 Komisja może przed przeprowadzaniem takich kontroli zażądać od danego państwa trzeciego:

a) niezbędnych informacji, o których mowa w art. 125 ust. 1; oraz

b) w stosownych i koniecznych przypadkach - dokumentacji pisemnej dotyczącej kontroli przeprowadzanych przez jego właściwe organy.

4. Komisja może powołać ekspertów z państw członkowskich do wsparcia jej ekspertów podczas kontroli przewidzianych w ust. 1.

Artykuł  121

Częstotliwość kontroli przeprowadzanych przez Komisję w państwach trzecich

Częstotliwość przeprowadzanych przez Komisję w państwach trzecich kontroli, o których mowa w art. 120, ustala się na podstawie następujących kryteriów:

a) oceny ryzyka dotyczącego zwierząt i towarów wywożonych do Unii z danego państwa trzeciego;

b) przepisów, o których mowa w art. 1 ust. 2;

c) ilości i charakteru zwierząt i towarów wprowadzanych na terytorium Unii z danego państwa trzeciego;

d) wyników kontroli już przeprowadzonych przez ekspertów Komisji lub przez inne organy inspekcji;

e) wyników kontroli urzędowych w odniesieniu do zwierząt i towarów wprowadzanych na terytorium Unii z danego państwa trzeciego oraz wszelkich innych kontroli urzędowych, jakie zostały przeprowadzone przez właściwe organy państw członkowskich;

f) informacji otrzymanych od EFSA lub podobnych urzędów;

g) informacji otrzymanych od uznanych międzynarodowo organów, takich jak:

(i) Światowa Organizacja Zdrowia;

(ii) Komisja Kodeksu Żywnościowego;

(iii) Światowa Organizacja Zdrowia Zwierząt;

(iv) Europejska i Śródziemnomorska Organizacja Ochrony Roślin i wszelkie inne regionalne organizacje ochrony roślin ustanowione na mocy Międzynarodowej konwencji ochrony roślin (IPPC);

(v) sekretariat IPPC;

(vi) Organizacja Współpracy Gospodarczej i Rozwoju;

(vii) Europejska Komisja Gospodarcza ONZ;

(viii) sekretariat Protokołu kartageńskiego o bezpieczeństwie biologicznym do Konwencji o różnorodności biologicznej;

h) dowodów pojawiającej się choroby lub innych okoliczności mogących wiązać się z ryzykiem dla zdrowia lub środowiska ze strony zwierząt i towarów wprowadzanych na terytorium Unii z państwa trzeciego lub z ryzykiem stosowania nieuczciwych lub oszukańczych praktyk;

i) konieczności zbadania sytuacji nadzwyczajnych w poszczególnych państwach trzecich lub zareagowania na nie.

Artykuł  122

Sprawozdania Komisji z kontroli przeprowadzanych w państwach trzecich

Komisja sporządza sprawozdanie z ustaleń z każdej kontroli przeprowadzonej zgodnie z art. 120 i 121. Sprawozdanie to w razie potrzeby zawiera zalecenia.

Komisja udostępnia publicznie swoje sprawozdania.

Artykuł  123

Program kontroli przeprowadzanych przez Komisję w państwach trzecich

Komisja z wyprzedzeniem przedstawia państwom członkowskim swoje programy kontroli w państwach trzecich, a także sporządza sprawozdanie dotyczące wyników. Komisja może zmienić przedmiotowy program w celu uwzględnienia rozwoju sytuacji w obszarach regulowanych przepisami, o których mowa w art. 1 ust. 2. Państwa członkowskie są informowane z wyprzedzeniem o wszelkich tego rodzaju zmianach.

Artykuł  124

Kontrole przeprowadzane przez państwa trzecie w państwach członkowskich

1. Państwa członkowskie informują Komisję o planowanych kontrolach w obszarach regulowanych przepisami, o których mowa w art. 1 ust. 2, przeprowadzanych na ich terytorium przez właściwe organy państw trzecich.

2. W kontrolach, o których mowa w ust. 1, na wniosek właściwych organów państw członkowskich, w których są one przeprowadzane, mogą uczestniczyć eksperci Komisji.

3. Udział ekspertów Komisji w kontrolach, o których mowa w ust. 1, ma służyć w szczególności:

a) przekazywaniu porad dotyczących przepisów, o których mowa w art. 1 ust. 2;

b) przekazywaniu informacji oraz danych dostępnych na poziomie Unii, które mogą być przydatne podczas kontroli przeprowadzanej przez właściwe organy państwa trzeciego;

c) zapewnieniu spójnego podejścia i jednolitości w zakresie kontroli przeprowadzanych przez właściwe organy państw trzecich w różnych państwach członkowskich.

ROZDZIAŁ  II

Warunki wprowadzania na terytorium Unii zwierząt i towarów

Artykuł  125

Informacje dotyczące systemów kontroli w państwach trzecich

1. Komisja wzywa państwa trzecie, które zamierzają dokonać wywozu zwierząt i towarów do Unii, do udzielenia następujących dokładnych i aktualnych informacji dotyczących ogólnej organizacji systemów kontroli sanitarnej i fitosanitarnej na ich terytorium i zarządzania tymi systemami:

a) wszelkich przepisów sanitarnych lub fitosanitarnych przyjętych lub proponowanych na ich terytoriach;

b) procedur oceny ryzyka oraz czynników uwzględnianych w ramach oceny ryzyka i ustalania właściwego poziomu ochrony sanitarnej lub fitosanitarnej;

c) wszelkich procedur i mechanizmów przeprowadzania kontroli i inspekcji, w tym - w stosownych przypadkach - dotyczących zwierząt lub towarów przybywających z innych państw trzecich;

d) mechanizmów certyfikacji urzędowej;

e) w stosownych przypadkach wszelkich środków podjętych w następstwie zaleceń przewidzianych w art. 122 akapit pierwszy;

f) w stosownych przypadkach wyników kontroli przeprowadzanych w odniesieniu do zwierząt i towarów przeznaczonych do wywozu do Unii; oraz

g) w stosownych przypadkach informacji dotyczących zmian w strukturze i funkcjonowaniu systemów kontroli przyjętych, aby spełnić unijne wymogi bądź zalecenia sanitarne lub fitosanitarne przewidziane w art. 122 akapit pierwszy.

2. Wezwanie do udzielenia informacji, o którym mowa w ust. 1, musi być proporcjonalne i uwzględniać specyfikę zwierząt i towarów przeznaczonych do wywozu do Unii oraz konkretnej sytuacji i struktury państwa trzeciego.

Artykuł  126

Ustanowienie dodatkowych warunków wprowadzania zwierząt i towarów na terytorium Unii

1. Komisja jest uprawniona do przyjęcia zgodnie z art. 144, w celu uzupełnienia niniejszego rozporządzenia, aktów delegowanych dotyczących warunków, jakie muszą spełnić zwierzęta i towary wprowadzane na terytorium Unii z państw trzecich, które są niezbędne do zapewnienia zgodności zwierząt i towarów z właściwymi wymogami określonymi w przepisach, o których mowa w art. 1 ust. 2, z wyjątkiem art. 1 ust. 2 lit. d), e), g) oraz h) lub z wymogami uznawanymi co najmniej za równoważne z nimi.

2. Warunki określone w aktach delegowanych, o których mowa w ust. 1, pozwalają na identyfikację zwierząt i towarów poprzez podanie ich kodów z Nomenklatury scalonej i mogą obejmować:

a) wymóg, aby określone zwierzęta i towary wprowadzano na terytorium Unii wyłącznie z państwa trzeciego lub regionu państwa trzeciego, które występują w wykazie sporządzonym w tym celu przez Komisję;

b) wymóg, aby przesyłki określonych zwierząt i towarów z państw trzecich były wysyłane z zakładów spełniających stosowne wymogi, o których mowa w ust. 1, lub wymogi uznawane za co najmniej równoważne z nimi, a także aby przesyłki te były przyjmowane lub przygotowywane w tych zakładach;

c) wymóg, aby przesyłkom określonych zwierząt lub towarów towarzyszyło świadectwo urzędowe, urzędowe poświadczenie lub inny dowód na to, że przesyłki te spełniają stosowne wymogi, o których mowa w ust. 1, lub wymogi uznawane co najmniej za równoważne z nimi, z uwzględnieniem wyników analizy przeprowadzonej przez akredytowane laboratorium;

d) obowiązek przedstawienia dowodów, o których mowa w lit. c), w określonym formacie;

e) wszelkie inne wymogi niezbędne w celu zapewnienia, by określone zwierzęta i towary zapewniały poziom ochrony zdrowia oraz - w odniesieniu do GMO - również ochrony środowiska, równoważny z poziomem, jaki zapewniają wymogi, o których mowa w ust. 1.

3. Komisja może w drodze aktów wykonawczych przyjąć przepisy dotyczące wzorów i rodzaju świadectw urzędowych, poświadczeń urzędowych lub dowodów wymaganych zgodnie z przepisami przewidzianymi w ust. 2 lit. c) niniejszego artykułu. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 145 ust. 2.

Artykuł  127

Umieszczenie państw trzecich w wykazie, o którym mowa w art. 126 ust. 2 lit. a)

1. Umieszczenia państwa trzeciego lub jego regionu w wykazie, o którym mowa w art. 126 ust. 2 lit. a), dokonuje się zgodnie z ust. 2 i 3 niniejszego artykułu.

2. Komisja w drodze aktów wykonawczych zatwierdza przekazany jej przez dane państwo trzecie w celu, o którym mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, wniosek, któremu towarzyszą stosowne dowody i gwarancje, że dane zwierzęta i towary z przedmiotowego państwa trzeciego spełniają stosowne wymogi, o których mowa w art. 126 ust. 1, lub wymogi im równoważne. Te akty wykonawcze przyjmuje się i aktualizuje zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 145 ust. 2.

3. Komisja podejmuje decyzję w sprawie wniosku, o którym mowa w ust. 2, uwzględniając w stosownych przypadkach:

a) prawodawstwo państwa trzeciego w danym sektorze;

b) strukturę i organizację właściwych organów państwa trzeciego oraz jego służb kontroli, przyznane im kompetencje, gwarancje, jakie mogą być zapewnione w odniesieniu do stosowania i egzekwowania prawodawstwa państwa trzeciego mającego zastosowanie do danego sektora, oraz wiarygodność procedur urzędowej certyfikacji;

c) przeprowadzanie przez właściwe organy państwa trzeciego właściwych kontroli urzędowych oraz innych czynności, aby ocenić istnienie zagrożenia dla zdrowia ludzi, zwierząt lub roślin, dla dobrostanu zwierząt lub - w odniesieniu do GMO i środków ochrony roślin - również dla środowiska;

d) regularność oraz szybkość dostarczania przez państwo trzecie informacji dotyczących istnienia zagrożenia dla zdrowia ludzi, zwierząt lub roślin, dla dobrostanu zwierząt lub - w odniesieniu do GMO i środków ochrony roślin - również dla środowiska;

e) gwarancje udzielone przez państwo trzecie, że:

(i) warunki stosowane w odniesieniu do zakładów, z których wywozi się zwierzęta lub towary do Unii, spełniają wymogi równoważne z tymi, o których mowa w art. 126 ust. 1;

(ii) sporządza się i aktualizuje wykaz zakładów, o których mowa w ppkt (i);

(iii) wykaz zakładów, o których mowa w ppkt (i), oraz jego uaktualnienia są niezwłocznie przedstawiane Komisji;

(iv) zakłady, o których mowa w ppkt (i), są poddawane regularnym i skutecznym kontrolom przeprowadzanym przez właściwe organy państwa trzeciego;

f) ustalenia z kontroli przeprowadzanych przez Komisję w państwie trzecim zgodnie z art. 120 ust. 1;

g) wszelkie inne informacje lub dane dotyczące możliwości państwa trzeciego w zakresie zapewnienia wprowadzania na terytorium Unii wyłącznie zwierząt lub towarów zapewniających taki sam lub równoważny poziom ochrony, jak wynikający ze stosownych wymogów, o których mowa w art. 126 ust. 1.

4. Komisja usuwa państwo trzecie lub region państwa trzeciego z wykazu, o którym mowa w art. 126 ust. 2 lit. a), gdy przestają być spełniane warunki umieszczenia w tym wykazie. Zastosowanie ma procedura, o której mowa w ust. 2 niniejszego artykułu.

Artykuł  128

Środki szczególne dotyczące wprowadzenia na terytorium Unii określonych zwierząt i towarów

1. Jeżeli w przypadkach innych niż te, o których mowa w art. 53 rozporządzenia (WE) nr 178/2002 i art. 249 rozporządzenia (UE) 2016/429, istnieją dowody na to, że wprowadzenie na terytorium Unii określonych zwierząt lub towarów pochodzących z państwa trzeciego, jego regionu lub z grupy państw trzecich stwarza ryzyko dla zdrowia ludzi, zwierząt lub roślin, lub - w odniesieniu do GMO - również dla środowiska lub jeżeli istnieją dowody na to, że występują rozpowszechnione, poważne przypadki niezgodności z przepisami, o których mowa w art. 1 ust. 2 niniejszego rozporządzenia, Komisja przyjmuje w drodze aktów wykonawczych środki niezbędne do ograniczenia takiego ryzyka lub wyeliminowania stwierdzonych niezgodności. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 145 ust. 2 niniejszego rozporządzenia.

2. Środki, o których mowa w ust. 1, pozwalają na identyfikację zwierząt i towarów poprzez podanie ich kodów z Nomenklatury scalonej i mogą obejmować:

a) zakaz wprowadzania na terytorium Unii zwierząt i towarów, o których mowa w ust. 1, pochodzących lub wysłanych z zainteresowanych państw trzecich lub ich regionów;

b) wymóg, aby zwierzęta i towary, o których mowa w ust. 1, pochodzące lub wysłane z określonych państw trzecich lub ich regionów podlegały przed wysyłką szczególnemu traktowaniu lub kontrolom;

c) wymóg, aby zwierzęta i towary, o których mowa w ust. 1, pochodzące lub wysłane z określonych państw trzecich lub ich regionów podlegały przy wprowadzaniu ich na terytorium Unii szczególnemu traktowaniu lub kontrolom;

d) wymóg, aby przesyłkom zwierząt lub towarów, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, pochodzących lub wysłanych z określonych państw trzecich lub ich regionów towarzyszyło świadectwo urzędowe, urzędowe poświadczenie lub inny dowód na to, że przesyłka spełnia wymogi określone w przepisach, o których mowa w art. 1 ust. 2, lub wymogi uznawane za co najmniej równoważne z nimi;

e) wymóg, aby dowody, o których mowa w lit. d), przedstawiano w określony sposób;

f) inne środki niezbędne do ograniczenia ryzyka.

3. Przy przyjmowaniu środków, o których mowa w ust. 2, uwzględnia się:

a) informacje zgromadzone zgodnie z art. 125;

b) wszelkie inne informacje dostarczone przez zainteresowane państwa trzecie; oraz

c) w razie potrzeby wyniki przeprowadzonych przez Komisję kontroli przewidzianych w art. 120 ust. 1.

4. W należycie uzasadnionych przypadkach spowodowanych szczególnie pilną potrzebą związaną ze zdrowiem ludzi i zwierząt lub - w odniesieniu do GMO i środków ochrony roślin - również z ochroną środowiska, Komisja przyjmuje akty wykonawcze mające natychmiastowe zastosowanie zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 145 ust. 3.

Artykuł  129

Równoważność

1. W obszarach regulowanych przepisami, o których mowa w art. 1 ust. 2, z wyłączeniem art. 1 ust. 2 lit. d), e), g) oraz h), Komisja może w drodze aktów wykonawczych uznać, że środki zastosowane w państwie trzecim lub jego regionach są równoważne z wymogami określonymi we wspomnianych przepisach na podstawie:

a) dogłębnej analizy informacji i danych przedstawionych przez zainteresowane państwo trzecie na podstawie art. 125 ust. 1;

b) w stosownych przypadkach zadowalającego wyniku kontroli przeprowadzonej zgodnie z art. 120 ust. 1. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 145 ust. 2.

2. W aktach wykonawczych, o których mowa w ust. 1, określa się praktyczne rozwiązania dotyczące wprowadzania na terytorium Unii zwierząt i towarów z danego państwa trzeciego lub jego regionów; akty te mogą obejmować:

a) rodzaj i treść świadectw lub poświadczeń urzędowych, które muszą towarzyszyć zwierzętom lub towarom;

b) szczególne warunki mające zastosowanie do wprowadzania na terytorium Unii zwierząt lub towarów oraz kontroli urzędowych, jakie mają być przeprowadzane przy ich wprowadzaniu na terytorium Unii;

c) w razie potrzeby procedury sporządzania i zmieniania wykazów regionów lub zakładów w danym państwie trzecim, z których dopuszczone jest wprowadzanie zwierząt i towarów na terytorium Unii.

3. Komisja w drodze aktów wykonawczych niezwłocznie uchyla akty wykonawcze przewidziane w ust. 1 niniejszego artykułu, jeżeli jakikolwiek warunek uznawania równoważności przestaje być spełniany. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 145 ust. 2.

ROZDZIAŁ  III

Szkolenie pracowników właściwych organów oraz innych organów

Artykuł  130

Szkolenie i wymiana pracowników

1. Komisja może organizować szkolenia dla pracowników właściwych organów i - w stosownych przypadkach - dla pracowników innych organów państw członkowskich zaangażowanych w postępowania wyjaśniające dotyczące możliwych naruszeń niniejszego rozporządzenia oraz przepisów, o których mowa w art. 1 ust. 2.

Komisja organizuje te szkolenia we współpracy z zainteresowanymi państwami członkowskimi.

2. Szkolenia, o których mowa w ust. 1, ułatwiają rozwój zharmonizowanego podejścia do kontroli urzędowych oraz innych czynności urzędowych w państwach członkowskich. Obejmują one - w stosownych przypadkach - szkolenia w zakresie:

a) niniejszego rozporządzenia oraz przepisów, o których mowa w art. 1 ust. 2;

b) metod i technik kontroli właściwych dla kontroli urzędowych oraz innych czynności urzędowych właściwych organów;

c) metod i technik produkcji, przetwarzania i wprowadzania do obrotu.

3. Szkolenia, o których mowa w ust. 1, mogą być dostępne dla pracowników właściwych organów państw trzecich i można je organizować poza terytorium Unii.

4. Właściwe organy zapewniają w razie potrzeby rozpowszechnianie wiedzy zdobytej w ramach szkoleń, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, oraz jej odpowiednie stosowanie w ramach szkoleń dla pracowników, o których mowa w art. 5 ust. 4.

Szkolenia mające na celu rozpowszechnianie takiej wiedzy włącza się do programów szkoleń, o których mowa w art. 5 ust. 4.

5. Komisja może we współpracy z państwami członkowskimi organizować programy wymiany pracowników właściwych organów przeprowadzających kontrole urzędowe lub inne czynności urzędowe między co najmniej dwoma państwami członkowskimi.

Taka wymiana może odbywać się w formie tymczasowego oddelegowania pracowników właściwych organów z jednego państwa członkowskiego do innego lub w formie wymiany tych pracowników między odpowiednimi właściwymi organami.

6. Komisja w drodze aktów wykonawczych może przyjąć przepisy dotyczące organizowania szkoleń, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, oraz programów, o których mowa w ust. 5 niniejszego artykułu. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 145 ust. 2.

ROZDZIAŁ  IV

Systemy zarządzania informacjami

Art.  131.

System zarządzania informacjami w zakresie kontroli urzędowych (IMSOC)

1. Komisja, we współpracy z państwami członkowskimi, tworzy komputerowy system zarządzania informacjami w zakresie kontroli urzędowych (IMSOC - ang. information management system for official controls) służący do zapewnienia zintegrowanego działania mechanizmów i narzędzi zarządzania i posługiwania się danymi, informacjami i dokumentami - oraz automatycznej wymiany tych danych, informacji i dokumentów - dotyczącymi kontroli urzędowych i innych czynności urzędowych, oraz zarządza tym systemem.

2. Przetwarzanie danych osobowych przez państwa członkowskie i Komisję za pośrednictwem systemu IMSOC i każdej z jego części składowych odbywa się wyłącznie do celów przeprowadzania kontroli urzędowych i innych czynności urzędowych zgodnie z niniejszym rozporządzeniem i z przepisami, o których mowa w art. 1 ust. 2.

Artykuł  132

Ogólne funkcje systemu IMSOC

System IMSOC:

a) umożliwia komputerowe przetwarzanie i wymianę informacji, danych i dokumentów niezbędnych do przeprowadzania kontroli urzędowych, wynikających z przeprowadzenia kontroli urzędowych lub dokumentowanie przeprowadzenia lub wyników kontroli urzędowych we wszystkich przypadkach, gdy niniejsze rozporządzenie, przepisy, o których mowa w art. 1 ust. 2, lub akty delegowane i wykonawcze określone w art. 16-27 przewidują wymianę przedmiotowych informacji, danych i dokumentów między właściwymi organami, między właściwymi organami a Komisją oraz - w stosownych przypadkach - z innymi organami i podmiotami;

b) zapewnia mechanizm wymiany danych, informacji i dokumentów zgodnie z art. 102-108;

c) zapewnia narzędzie gromadzenia sprawozdań z kontroli urzędowych przedłożonych Komisji przez państwa członkowskie oraz zarządzania tymi sprawozdaniami;

d) umożliwia tworzenie, wykorzystywanie i przekazywanie, w tym w formie elektronicznej, dzienników podróży, o których mowa w art. 5 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1/2005, danych uzyskanych przez system nawigacji, o którym mowa w art. 6 ust. 9 tego rozporządzenia, świadectw urzędowych i wspólnego zdrowotnego dokumentu wejścia, o którym mowa w art. 56 niniejszego rozporządzenia; oraz

e) w pełni integruje istniejące systemy komputerowe zarządzane przez Komisję i stosowane do szybkiej wymiany danych, informacji i dokumentów dotyczących ryzyka dla zdrowia ludzi i zwierząt oraz dobrostanu zwierząt i zdrowia roślin, jak przewidziano w art. 50 rozporządzenia (WE) nr 178/2002, w art. 20 rozporządzenia (UE) 2016/429 i w art. 103 rozporządzenia (UE) 2016/2031, a także zapewnia odpowiednie powiązania pomiędzy tymi systemami i jego innymi składnikami.

Artykuł  133

Stosowanie systemu IMSOC w przypadku zwierząt i towarów podlegających określonym kontrolom urzędowym

1. W przypadku zwierząt lub towarów, których przemieszczanie na terytorium Unii lub wprowadzenie do obrotu podlegają określonym wymogom lub procedurom ustanowionym przepisami, o których mowa w art. 1 ust. 2, system IMSOC umożliwia właściwym organom w miejscu wysyłki i innym właściwym organom odpowiedzialnym za przeprowadzanie kontroli urzędowych w odniesieniu do tych zwierząt lub towarów wymianę w czasie rzeczywistym informacji, danych i dokumentów dotyczących zwierząt lub towarów przemieszczanych z jednego państwa członkowskiego do innego oraz dotyczących przeprowadzonych kontroli urzędowych.

Akapit pierwszy niniejszego ustępu nie ma zastosowania do towarów podlegających przepisom, o których mowa w art. 1 ust. 2 lit. g) i h).

2. W przypadku wywożonych zwierząt i towarów, do których mają zastosowanie przepisy Unii w odniesieniu do wydawania świadectwa wywozowego, system IMSOC umożliwia właściwym organom miejsca wysyłki i innym właściwym organom odpowiedzialnym za przeprowadzanie kontroli urzędowych wymianę w czasie rzeczywistym danych, informacji i dokumentów dotyczących przedmiotowych zwierząt i towarów oraz wyników kontroli przeprowadzonych w odniesieniu do tych zwierząt i towarów.

3. W przypadku zwierząt lub towarów podlegających kontrolom urzędowym, o których mowa w art. 44-64, system IMSOC:

a) umożliwia właściwym organom w punktach kontroli granicznej i innym właściwym organom odpowiedzialnym za przeprowadzanie kontroli urzędowych w odniesieniu do przedmiotowych zwierząt lub towarów wymianę w czasie rzeczywistym danych, informacji i dokumentów dotyczących tych zwierząt i towarów oraz dotyczących kontroli przeprowadzonych w odniesieniu do tych zwierząt lub towarów;

b) umożliwia właściwym organom w punktach kontroli granicznej udostępnianie i wymianę stosownych danych, informacji i dokumentów z organami celnymi i innymi organami odpowiedzialnymi za przeprowadzanie kontroli w odniesieniu do zwierząt lub towarów wprowadzanych na terytorium Unii z państw trzecich oraz z podmiotami zaangażowanymi w procedury wprowadzania, zgodnie z przepisami przyjętymi na podstawie art. 15 ust. 4 i art. 75 ust. 2 oraz innymi stosownymi przepisami Unii; oraz

c) wspiera i obsługuje procedury, o których mowa w art. 54 ust. 3 lit. a) i art. 65 ust. 6.

4. Na użytek niniejszego artykułu istniejący system Traces zostanie zintegrowany z systemem IMSOC.

Artykuł  134

Zasady funkcjonowania systemu IMSOC

Na potrzeby funkcjonowania systemu IMSOC Komisja przyjmuje akty wykonawcze określające:

a) specyfikacje techniczne systemu IMSOC i jego składniki systemowe, w tym mechanizm elektronicznej wymiany danych do celów wymiany z istniejącymi systemami krajowymi, określanie mających zastosowanie norm, definiowanie struktur wiadomości, słowniki danych, wymiana protokołów i procedur;

b) szczegółowe zasady funkcjonowania systemu IMSOC i jego składników systemowych w celu zapewnienia ochrony danych osobowych i bezpieczeństwa wymiany informacji;

c) szczegółowe zasady funkcjonowania i stosowania systemu IMSOC i jego składników, w tym zasady aktualizowania i tworzenia niezbędnych powiązań pomiędzy systemami, o których mowa w art. 132 lit. e) i w art. 133 ust. 4;

d) rozwiązania awaryjne, które mają być stosowane w przypadku niedostępności funkcji systemu IMSOC;

e) w jakich przypadkach i na jakich warunkach zainteresowanym państwom trzecim i organizacjom międzynarodowym można udzielić częściowego dostępu do funkcji systemu IMSOC, a także praktycznych rozwiązań dotyczących takiego dostępu;

f) w jakich przypadkach i na jakich warunkach dane, informacje i dokumenty mają być przekazywane przy użyciu systemu IMSOC;

g) przepisy dotyczące systemu elektronicznego, przy wykorzystaniu którego właściwe organy mają przyjmować świadectwa elektroniczne wydane przez właściwe organy państw trzecich; oraz

h) w jakich przypadkach i na jakich warunkach można zwolnić okazjonalnych użytkowników ze stosowania systemu IMSOC.

Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 145 ust. 2.

Artykuł  135

Ochrona danych

1. 75  Dyrektywa 95/46/WE i rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 45/2001 ⁷⁶  mają zastosowanie w zakresie, w jakim informacje przetwarzane w systemie IMSOC zawierają dane osobowe w rozumieniu art. 2 lit. a) dyrektywy 95/46/WE i art. 2 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 45/2001.

2. W odniesieniu do obowiązków dotyczących przekazywania stosownych informacji do systemu IMSOC i przetwarzania danych osobowych, które może być rezultatem tej czynności, właściwe organy państw członkowskich uważa się za administratorów danych w rozumieniu art. 2 lit. d) dyrektywy 95/46/WE.

3. W odniesieniu do obowiązku dotyczącego zarządzania systemem IMSOC i przetwarzania danych osobowych, które może być rezultatem tej czynności, Komisję uważa się za administratora danych w rozumieniu art. 2 lit. d) dyrektywy 95/45/WE.

4. W razie konieczności państwa członkowskie mogą ograniczać prawa i obowiązki na mocy art. 6 ust. 1, art. 10, art. 11 ust. 1 i art. 12 dyrektywy 95/46/WE w celu zabezpieczenia interesów, o których mowa w art. 13 ust. 1 lit. d) i f) tej dyrektywy.

5. Komisja może ograniczać prawa i obowiązki na mocy art. 4 ust. 1, art. 11, art. 12 ust. 1 i art. 13-17 rozporządzenia (WE) nr 45/2001, gdy takie ograniczenia stanowią środek konieczny do zabezpieczenia interesów, o których mowa w art. 20 ust. 1 lit. a) i e) tego rozporządzenia, w okresie, w którym planuje się lub wykonuje działania służące sprawdzeniu zgodności z przepisami o żywności lub paszach lub by zapewnić wyegzekwowanie przestrzegania przepisów o żywności lub paszy w konkretnym przypadku, którego ta informacja dotyczy.

Artykuł  136

Bezpieczeństwo danych

Państwa członkowskie i Komisja zapewniają, by system IMSOC spełniał wymogi wynikające z przepisów dotyczących bezpieczeństwa danych przyjętych przez Komisję na podstawie - odpowiednio - art. 17 dyrektywy 95/46/WE i art. 22 rozporządzenia (WE) nr 45/2001.

⁷⁵ Art. 135 ust. 1 zmieniony przez pkt 1 sprostowania z dnia 24 maja 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.137.40).

⁷⁶ Rozporządzenie (WE) nr 45/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2000 r. o ochronie osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych przez instytucje i organy wspólnotowe i o swobodnym przepływie takich danych (Dz.U. L 8 z 12.1.2001, s. 1).