Rozdział 6 - ŚRODKI ODURZAJĄCE - Konwencja wykonawcza do układu Schengen z dnia 14 czerwca 1985 r. między Rządami Państw Unii Gospodarczej Beneluxu, Republiki Federalnej Niemiec oraz Republiki Francuskiej w sprawie stopniowego znoszenia kontroli na wspólnych granicach. Schengen.1990.06.19.
Dzienniki UE
Dz.U.UE.L.2000.239.19
Akt obowiązujący Wersja od: 7 marca 2023 r. do: 31 grudnia 2029 r.
Rozdział 6
ŚRODKI ODURZAJĄCE
ŚRODKI ODURZAJĄCE
1.
Umawiające się Strony utworzą stale grupę roboczą w celu rozwiązywania wspólnych problemów związanych ze zwalczaniem przestępczości związanej ze środkami odurzającymi oraz w celu przygotowywania propozycji, tam gdzie to konieczne, poprawy praktycznych i technicznych aspektów współpracy między Umawiającymi się Stronami. Grupa robocza przekazuje swoje propozycje Komitetowi Wykonawczemu.2.
Grupa robocza określona w ustępie 1, której członkowie są wyznaczani przez właściwe władze krajowe, obejmuje przedstawicieli policji i organów celnych.1.
Umawiające się Strony zobowiązują się w odniesieniu do bezpośredniego lub pośredniego handlu środkami odurzającymi i substancjami psychotropowymi jakiegokolwiek rodzaju, włączając konopie, oraz posiadania takich produktów i substancji dla sprzedaży lub wywozu, do przyjęcia zgodnie z obowiązującymi Konwencjami Narodów Zjednoczonych (*), wszelkich niezbędnych środków w celu zapobiegania i karania nielegalnego handlu środkami odurzającymi i substancjami psychotropowymi.2.
Umawiające się Strony zobowiązują się do zapobiegania i karania środkami administracyjnymi i karnymi nielegalnego wywozu środków odurzających i substancji psychotropowych, włączając konopie, jak również sprzedaży, dostarczania i przekazywania takich produktów i substancji, bez uszczerbku dla stosownych postanowień artykułów 74-76.______
(*) Jednolita Konwencja o środkach odurzających z 1961 roku, zmieniona Protokołem z 1972 roku zmieniającym Jednolitą Konwencję o środkach odurzających z 1961 roku; Konwencja o substancjach psychotropowych z 1971 roku; Konwencja Narodów Zjednoczonych o zwalczaniu nielegalnego obrotu środkami odurzającymi i substancjami psychotropowymi z dnia 20 grudnia 1988 roku.
3.
W celu zwalczania nielegalnego przywozu środków odurzających i substancji psychotropowych, włączając konopie, Umawiające się Strony zacieśnią kontrole przepływu osób, towarów oraz środków transportu na swoich granicach zewnętrznych. Środki takie zostaną przygotowane przez grupę roboczą przewidzianą w artykule 70. Powyższa grupa robocza rozważy między innymi przeniesienie niektórych pracowników policji i organów celnych zwolnionych z obowiązków na granicach wewnętrznych oraz wykorzystanie nowoczesnych metod wykrywania środków odurzających oraz psów tropiących.4.
W celu zapewnienia zgodności z niniejszym artykułem, Umawiające się Strony prowadzą szczególnie kontrole miejsc znanych z wykorzystywania do handlu środkami odurzającymi.5.
Umawiające się Strony dokładają wszelkich starań w celu zapobiegania i zwalczania negatywnych skutków wynikających z nielegalnego popytu na środki odurzające i substancje psychotropowe jakiegokolwiek rodzaju, włączając konopie. Każda z Umawiających się Stron ponosi odpowiedzialność za środki przyjmowane w tym celu.Umawiające się Strony, zgodnie z ich konstytucjami oraz krajowymi systemami prawnymi, zapewniają przyjęcie ustawodawstwa umożliwiającego zajęcie i konfiskatę dochodów pochodzących z nielegalnego handlu środkami odurzającymi i substancjami psychotropowymi.
W odniesieniu do legalnego handlu środkami odurzającymi i substancjami psychotropowymi, Umawiające się Strony uzgadniają, że kontrole wynikające zobowiązań na mocy Konwencji Narodów Zjednoczonych wymienionych w artykule 71, które są przeprowadzane na granicach wewnętrznych, tam gdzie to możliwe, są przekazywane w ramach tego samego państwa.
1.
W odniesieniu do przemieszczania się podróżnych na terytoria Umawiających się Stron lub ich przemieszczania się w ramach powyższych terytoriów, osoby mogą przewozić środki odurzające i substancje psychotropowe, jakie są niezbędne dla ich leczenia medycznego, pod warunkiem że w przypadku kontroli okażą zaświadczenie wydane lub uwierzytelnione przez właściwe władze ich państwa pobytu.2.
Komitet Wykonawczy określi formularz oraz treść zaświadczenia określonego w ustępie 1, wydawanego przez jedną z Umawiających się Stron, w szczególności w zakresie danych dotyczących charakteru oraz ilości produktów i substancji oraz okresu trwania podróży.3.
Umawiające się Strony notyfikują się wzajemnie o organach odpowiedzialnych za wydawanie i uwierzytelnianie zaświadczenia określonego w ustępie 2.1.
Umawiające się Strony, tam gdzie to konieczne oraz zgodnie z ich zwyczajami medycznymi, etycznymi i praktycznymi, przyjmą właściwe środki kontroli środków odurzających i substancji psychotropowych, które na terytorium jednej lub więcej Umawiających się Stron podlegają bardziej rygorystycznej kontroli niż na ich własnym terytorium, tak aby nie zagrażało to efektywności powyższych kontroli.2.
Ustęp 1 stosuje się również do substancji zazwyczaj wykorzystywanych do wytwarzania środków odurzających i substancji psychotropowych.3.
Umawiające się Strony notyfikują się wzajemnie o środkach podjętych w celu kontrolowania legalnego handlu substancjami określonymi w ustępie 1 i 2.4.
Problemami napotkanymi w tej dziedzinie zajmuje się regularnie Komitet Wykonawczy.R
BROŃ PALNA I AMUNICJA
BROŃ PALNA I AMUNICJA
1.
Umawiające się Strony zobowiązują się do dostosowania ich krajowych przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do nabywania, posiadania, obrotu oraz przekazywania broni palnej i amunicji do postanowień niniejszego rozdziału.2.
Niniejszy rozdział obejmuje nabywanie, posiadanie, obrót oraz przekazywanie broni palnej i amunicji przez osoby fizyczne i prawne; nie obejmuje on dostaw broni palnej i amunicji władzom centralnym i terytorialnym, siłom zbrojnym lub policji, nabywania lub posiadania przez nie broni palnej i amunicji, ani wytwarzania broni palnej i amunicji przez przedsiębiorstwa państwowe.1.
Do celów niniejszego rozdziału, broń palna jest klasyfikowana następująco:a)
zakazana broń palna;b)
broń palna, w przypadku której wymagane jest pozwolenie;c)
broń palna, w przypadku której wymagane jest oświadczenie.2.
Mechanizm zamka, magazynek oraz lufa broni palnej podlegają mutatis mutandis przepisom dotyczącym broni, której częścią są lub mają być.3.
Do celów niniejszej Konwencji, "broń krótka" oznacza broń palną z lufą nie dłuższą niż 30 cm lub, której całkowita długość nie przekracza 60 cm; "broń długa" oznacza wszelką inną broń palną.1.
Wykaz zakazanej broni palnej i amunicji obejmuje:a)
broń palnią używaną zazwyczaj w celach wojskowych;b)
automatyczny broń palną, nawet jeśli nie jest używana w celach wojskowych;c)
broń palną imitującą innego rodzaju przedmioty;d)
amunicją z pociskami penetrującymi, wybuchającymi lub zapalającymi oraz pociski dla takiej amunicji;e)
amunicję do pistoletów i rewolwerów, wraz z pociskami typu dum-dum lub z zagłębieniem wierzchołkowym oraz pociski do takiej amunicji.2.
W szczególnych przypadkach właściwe władze mogą udzielać pozwoleń na broń palną i amunicję, określonych w ustępie 1, jeśli nie jest to niezgodne z porządkiem publicznym lub bezpieczeństwem publicznym.1.
Wykaz broni palnej, której nabywanie i posiadanie wymaga pozwolenia obejmuje co najmniej następującą broń palną i amunicję, o ile nie są one zabronione:a)
broń krótką półautomatyczną lub powtarzalną;b)
jednostrzałową broń krótką centralnego zapłonu;c)
jednostrzałową broń krótką bocznego zapłonu, o całkowitej długości nieprzekraczającej 28 cm;d)
półautomatyczną broń długą, której magazynek i komora mogą zawierać więcej niż trzy naboje;e)
powtarzalną długą broń półautomatyczną o lufie gładkiej, nie dłuższej niż 60 cm;f)
bron półautomatyczną do użytku cywilnego, która przypomina broń używaną do celów wojskowych z mechanizmami automatycznymi.2.
Wykaz broni palnej, w przypadku której wymagane jest pozwolenie nie obejmuje:a)
broni sygnałowej lub alarmowej lub do wystrzeliwania pocisków niepenetrujacych, pod warunkiem że środki techniczne gwarantują, że taka broń nie może być przerobiona z wykorzystaniem konwencjonalnych narzędzi na broń do wystrzeliwania amunicji z pociskami oraz pod warunkiem że wystrzeliwanie substancji podrażniających nie powoduje trwałych uszkodzeń ciała;b)
półautomatycznej broni długiej, której magazynek i komora nie mogą pomieścić więcej niż trzy naboje bez konieczności ponownego załadowania, pod warunkiem że urządzenie do ładowania jest na stałe zamocowane lub że jest pewne, że broń ta nie może być przerobiona z wykorzystaniem konwencjonalnych narzędzi na broń palną, której magazynek i komora mogą razem wykonać więcej niż trzy obroty.Wykaz broni palnej, w przypadku której wymagane jest oświadczenie, obejmuje, o ile taka broń palna nie jest zabroniona lub nie jest wymagane posiadanie pozwolenia:
a)
powtarzalną broń długą;b)
długą broń z lufą lub lufami jednostrzałowymi;c)
jednostrzałową broń krótką bocznego zapłonu, której długość przekracza 28 cm;d)
broń wymienioną w artykule 80 ustęp 2 litera b).Wykaz broni wymienionej w artykułach 79-81 nie obejmuje:
a)
broni palnej, której model lub rok produkcji, nie licząc wyjątkowych przypadków, pochodzi sprzed dnia 1 stycznia 1870 roku, pod warunkiem że nie można z niej wystrzeliwać amunicji przeznaczonej do zakazanej broni palnej lub broni palnej, w przypadku której wymagane jest pozwolenie;b)
reprodukcji broni palnej wymienionej w literze a), pod warunkiem że nie może być ona wykorzystywana do wystrzeliwania pocisków metalowych;c)
broni palnej, która z uwagi na procedury techniczne gwarantowane pieczęcią urzędowego organu lub uznaną przez taki organ została uznana za niezdolną do wystrzeliwania jakiejkolwiek amunicji.Pozwolenie na nabywanie oraz posiadanie broni palnej wymienionej w artykule 80 może zostać wydane tylko:
a)
jeśli dana osoba ukończyła 18 lat, z wyjątkiem odstępstw do celów polowań lub uprawiania sportu;b)
jeśli dana osoba nie jest niezdolna, z uwagi na choroby umysłowy lub inną niepełnosprawność intelektualną lub fizyczną, do nabywania lub posiadania broni palnej;c)
jeśli dana osoba nie została skazana za przestępstwo lub nie ma innych wskazań, że osoba ta może stanowić zagrożenie dla porządku publicznego lub bezpieczeństwa publicznego;d)
jeśli przyczyny podane przez daną osobę dla nabycia lub posiadania broni palnej mogą być uznane za zasadne.1.
Oświadczenia dotyczące broni palnej wymienionej w artykule 81 są wpisywane do rejestru prowadzonego przez osoby określone w artykule 85.2.
Jeśli broń palna jest przekazywana przez osobę nieokreśloną w artykule 85, oświadczenie o przekazaniu powinno być sporządzone zgodnie z procedurami, które określi każda z Umawiających się Stron.3.
Oświadczenia określone w niniejszym artykule powinny zawierać dane niezbędne do zidentyfikowania danej osoby oraz broni.1.
Umawiające się Strony zobowiązują się do nałożenia wymogu posiadania pozwolenia na producentów oraz pośredników, w przypadku której wymagane jest pozwolenie, oraz do nałożenia wymogu oświadczenia na producentów oraz pośredników, w przypadku której wymagane jest oświadczenie. Pozwolenie na broń palną obejmuje również broń palną, w przypadku której wymagane jest oświadczenie. Umawiające się Strony przeprowadzają kontrolę producentów i pośredników, zapewniając tym samym efektywną kontrolę.2. 46
Umawiające się Strony zobowiązują się przyjąć środki dla zapewnienia, aby wszystkie sztuki broni palnej były na stałe oznakowane numerem seryjnym umożliwiającym identyfikację oraz aby znajdował się na nich znak fabryczny.3.
Umawiające się Strony zobowiążą producentów oraz pośredników do prowadzenia rejestru wszystkich sztuk broni palnej, w przypadku których wymagane jest pozwolenie lub oświadczenie; rejestr powinien umożliwiać szybką identyfkację rodzaju i pochodzenia broni palnej oraz osób ją nabywających.4.
W odniesieniu do broni, w przypadku której wymagane jest pozwolenie na mocy artykułu 79 i 80, Umawiające się Strony zobowiązują się przyjąć środki w celu zapewnienia, aby numer seryjny oraz znak fabryczny na broni palnej zostały wprowadzone do pozwolenia wydanego jej posiadaczowi.1.
Umawiające się Strony zobowiązują się przyjąć środki zabraniające legalnym posiadaczom broni palnej, w przypadku której wymagane jest pozwolenie lub oświadczenie, przekazywania takiej broni osobom, które nie posiadają pozwolenia na nabywanie broni lub dokumentu potwierdzającego złożenie oświadczenia.2.
Umawiające się Strony mogą zezwolić na czasowe przekazane takiej broni palnej zgodnie z ustalonymi przez siebie procedurami.1.
Umawiające się Strony włączą do swojego prawa krajowego postanowienia umożliwiające wycofanie pozwolenia w stosunku do osób, które nie spełniają już warunków ustanowionych dla wydawania pozwoleń na mocy artykułu 83.2.
Umawiające się Strony zobowiązują się do przyjęcia właściwych środków, włączając w to zajęcie broni palnej oraz wycofanie pozwoleń, oraz ustanowienia odpowiednich kar za jakiekolwiek naruszenia przepisów ustawowych i wykonawczych dotyczących broni palnej. Kary powyższe mogą obejmować konfiskatę broni palnej.1.
Od osoby posiadającej pozwolenie na nabywanie broni palnej nie wymaga się pozwolenia na nabywanie amunicji do powyższej broni.2.
Nabywanie amunicji przez osoby nieposiadające pozwolenia na nabywanie broni podlega unormowaniom odnoszącym się do broni, dla której dana amunicja jest przeznaczona. Można wydać pozwolenie dla pojedynczej kategorii lub wszystkich kategorii amunicji.Wykazy broni palnej, która jest zakazana, broni, w przypadku której wymagane jest pozwolenie lub wymagane jest oświadczenie, mogą być zmieniane i uzupełniane przez Komitet Wykonawczy w celu uwzględnienia rozwoju technicznego i ekonomicznego oraz bezpieczeństwa narodowego.
Umawiające się Strony mogą przyjąć bardziej rygorystyczne przepisy ustawowe i wykonawcze dotyczące nabywania i posiadania broni i amunicji.
1.
Umawiające się Strony zgadzają się, na mocy Europejskiej Konwencji o kontroli nabywania i posiadania broni palnej przez osoby fizyczne z dnia 28 czerwca 1978 roku, na ustanowienie w ramach ich przepisów krajowych wymiany informacji na temat nabywania broni palnej przez osoby fizyczne - zarówno przez osoby prywatne, jak i osoby handlujące bronią - zwykle zamieszkałe lub posiadające siedzibę na terytorium innej Umawiającej się Strony. Osoba handlująca bronią oznacza jakąkolwiek osobę, której działalność handlowa lub gospodarcza polega, w całości lub częściowo, na detalicznym obrocie bronią.2.
Wymiana informacji dotyczy:a)
między dwiema Umawiającymi się Stronami, które ratyfikowały Konwencję określoną w ustępie 1: broni palnej wymienionej w dodatku 1 (A) punkt 1 litery a) - h) do wyżej wymienionej Konwencji;b)
między dwiema Umawiającymi się Stronami, z których co najmniej jedna nie ratyfikowała Konwencji określonej w ustępie 1: broni palnej, w przypadku której wymagane jest pozwolenie lub oświadczenie w każdej z Umawiających się Stron.3.
Informacje na temat nabywania broni palnej są przekazywane bezzwłocznie i zawierają następujące dane:a)
datę nabycia broni palnej oraz tożsamość nabywcy, tj.:–
w przypadku osoby fizycznej: nazwisko, imiona, datę i miejsce urodzenia, adres i numer paszportu lub dowodu tożsamości, datę wydania oraz dane dotyczące organu wydającego, niezależnie od tego, czy jest to osoba handlująca bronią, czy nie,–
w przypadku osoby prawnej: nazwę lub nazwę firmy oraz siedzibę oraz nazwisko, imiona, datę i miejsce urodzenia, adres oraz numer paszportu lub dowodu tożsamości osoby upoważnionej do reprezentowania osoby prawnej;b)
model, numer producenta, kaliber oraz inne cechy danej broni, jak również jej numer seryjny.4.
Każda z Umawiających się Stron wyznaczy organ krajowy odpowiedzialny za przekazywanie oraz otrzymywanie informacji określonych w ustępie 2 i 3 oraz niezwłocznie poinformuje inne Umawiające się Strony o jakichkolwiek zmianach wyznaczonego organu.5.
Organ wyznaczony przez każdą z Umawiających się Stron może przekazywać otrzymywane informacje właściwym organom policyjnym oraz organom odpowiedzialnym za nadzór granicy, w celu zapobiegania lub ścigania przestępstw oraz naruszeń norm prawnych.45 Art. 73 uchylony przez art. 2 ust. 2 Konwencji o pomocy prawnej w sprawach karnych pomiędzy państwami członkowskimi Unii Europejskiej, sporządzonej w Brukseli dnia 29 maja 2000 r.(Dz.U.07.135.950) z dniem 5 października 2005 r.
46 Art. 85 ust. 2 zmieniony przez sprostowanie z dnia 23 sierpnia 2007 r. (Dz.U.UE.L.07.218.23).
© Unia Europejska, http://eur-lex.europa.eu/
Za autentyczne uważa się wyłącznie dokumenty Unii Europejskiej opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.