Rozdział 6 - KOORDYNACJA I WSPÓŁPRACA - Dyrektywa 2024/1385 w sprawie zwalczania przemocy wobec kobiet i przemocy domowej

Dzienniki UE

Dz.U.UE.L.2024.1385

Akt obowiązujący

Wersja od: 24 maja 2024 r.

ROZDZIAŁ  6

KOORDYNACJA I WSPÓŁPRACA

Artykuł  38

Skoordynowane polityki i jednostka koordynująca

1. Państwa członkowskie przyjmują i wdrażają ogólnokrajowe skuteczne, kompleksowe i skoordynowane polityki obejmujące wszystkie odpowiednie środki służące zapobieganiu i zwalczaniu wszelkich form przemocy wobec kobiet i przemocy domowej.

2. Państwa członkowskie wyznaczają lub ustanawiają co najmniej jeden organ urzędowy odpowiedzialny za koordynowanie, wdrażanie, monitorowanie i ocenę polityk i środków służących zapobieganiu i zwalczaniu wszelkich form przemocy objętych niniejszą dyrektywą.

3. Organ ten lub organy, o których mowa w ust. 2 koordynują gromadzenie danych, o których mowa w art. 44, oraz analizują i rozpowszechniają wyniki gromadzenia danych.

4. Państwa członkowskie zapewniają, by polityki były koordynowane na szczeblu centralnym oraz, w stosownych przypadkach, na szczeblu regionalnym lub lokalnym, zgodnie z podziałem kompetencji w danym państwie członkowskim.

Artykuł  39

Krajowe plany działania na rzecz zapobiegania i zwalczania przemocy wobec kobiet i przemocy domowej

1. Do dnia 14 czerwca 2029 r. państwa członkowskie przyjmują, w stosownych przypadkach w porozumieniu ze specjalistycznymi służbami wsparcia, krajowe plany działania na rzecz zapobiegania i zwalczania przemocy ze względu na płeć.

2. Krajowe plany działania, o których mowa w ust. 1, mogą obejmować priorytety i działania w zakresie zapobiegania i zwalczania przemocy wobec kobiet i przemocy domowej, ich cele i mechanizmy monitorowania, zasoby niezbędne do realizacji takich priorytetów i działań oraz sposób przydziału zasobów.

3. Państwa członkowskie zapewniają, by krajowe plany działania, o których mowa w ust. 1, poddawano przeglądowi i aktualizowano, aby były nadal odpowiednie.

Artykuł  40

Koordynacja i współpraca wielopodmiotowa

1. Państwa członkowskie wprowadzają - z należytym uwzględnieniem prawa krajowego i praktyki krajowej - odpowiednie mechanizmy w celu zapewnienia skutecznej koordynacji i współpracy właściwych władz, agencji i organów, w tym rzeczników praw obywatelskich, władz lokalnych i regionalnych, organów ścigania, organów sądowych, z uwzględnieniem niezależności sądów, służb wsparcia, zwłaszcza specjalistycznych służb wsparcia dla kobiet, a także organizacji pozarządowych, opieki społecznej, w tym organów ds. ochrony lub dobrostanu dzieci, podmiotów świadczących usługi edukacyjne i opiekę zdrowotną, partnerów społecznych, bez uszczerbku dla ich autonomii, oraz innych odpowiednich organizacji i podmiotów, w zakresie ochrony ofiar przemocy wobec kobiet i przemocy domowej oraz ich wspierania.

2. Mechanizmy koordynacji i współpracy, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, dotyczą w szczególności, o ile jest to istotne w danym przypadku, indywidualnych ocen na podstawie art. 16 i 17 oraz zapewniania środków ochrony i wsparcia na podstawie art. 19 i rozdziału 4, wytycznych o charakterze doradczym na podstawie art. 21 oraz szkoleń dla specjalistów, o których mowa w art. 36.

Artykuł  41

Współpraca z organizacjami pozarządowymi

Państwa członkowskie współpracują z organizacjami społeczeństwa obywatelskiego, w tym organizacjami pozarządowymi pracującymi z ofiarami, i regularnie się z nimi konsultują, w szczególności w zakresie udzielania odpowiedniego wsparcia ofiarom, inicjatyw na rzecz kształtowania polityki, kampanii informacyjnych i podnoszących świadomość, programów badawczych i edukacyjnych, szkoleń, oraz monitorowania i oceny skutków środków służących wspieraniu i ochronie ofiar.

Artykuł  42

Współpraca między dostawcami usług pośrednich

Państwa członkowskie zachęcają do samoregulacyjnej współpracy między odpowiednimi dostawcami usług pośrednich, np. do ustanowienia kodeksów postępowania.

Państwa członkowskie zwiększają świadomość na temat środków samoregulacyjnych przyjętych przez odpowiednich dostawców usług pośrednich w związku z niniejszą dyrektywą, w szczególności środków mających na celu wzmocnienie mechanizmów wdrażanych przez takich dostawców usług pośrednich w celu uwzględnienia materiałów internetowych, o których mowa w art. 23 ust. 1, oraz poprawę szkolenia pracowników w zakresie zapobiegania przestępstwom, o których mowa w niniejszej dyrektywie, w zakresie udzielania pomocy i wsparcia ofiarom przestępstw, o których mowa w niniejszej dyrektywie.

Artykuł  43

Współpraca na szczeblu Unii

Państwa członkowskie podejmują odpowiednie działania w celu ułatwienia wzajemnej współpracy oraz współpracy na szczeblu Unii, by usprawnić wdrożenie niniejszej dyrektywy. W ramach takiej współpracy państwa członkowskie dążą co najmniej do:

a) wymiany najlepszych praktyk za pośrednictwem ustanowionych sieci zajmujących się kwestiami związanymi z przemocą wobec kobiet i przemocą domową, a także z agencjami Unii, w ramach ich odpowiednich mandatów; oraz

b) w stosownych przypadkach, wzajemnych konsultacji w poszczególnych sprawach, w tym za pośrednictwem Eurojustu i Europejskiej Sieci Sądowej w sprawach karnych, w ramach ich odpowiednich mandatów.

Artykuł  44

Gromadzenie i analiza danych

1. Państwa członkowskie dysponują systemem gromadzenia, opracowywania, tworzenia i rozpowszechniania statystyk dotyczących przemocy wobec kobiet lub przemocy domowej.

2. Statystyki, o których mowa w ust. 1, muszą obejmować co najmniej następujące istniejące dane, dostępne na szczeblu centralnym, zdezagregowane według płci, grupy wiekowej (dziecko/dorosły) ofiary i sprawcy oraz, w miarę możliwości i jeśli jest to w danym przypadku istotne, uwzględniające relację między ofiarą a sprawcą oraz rodzaj przestępstwa:

a) roczną liczbę zgłoszonych przestępstw przemocy wobec kobiet i przemocy domowej oraz wyroków skazujących za takie przestępstwa, uzyskaną z krajowych źródeł administracyjnych;

b) liczbę ofiar, które zmarły w wyniku przemocy wobec kobiet lub przemocy domowej;

c) liczbę schronisk i liczbę miejsc w schroniskach w poszczególnych państwach członkowskich; oraz d) liczbę połączeń z krajowymi telefonami zaufania.

3. Państwa członkowskie dokładają starań, by przeprowadzać w regularnych odstępach czasu badanie ludności w celu oceny skali występowania wszelkich form przemocy objętych niniejszą dyrektywą oraz tendencji w tym zakresie.

Państwa członkowskie przekazują Komisji (Eurostatowi) dane wynikające z badań, o których mowa w akapicie pierwszym, gdy tylko staną się one dostępne.

4. W celu zapewnienia porównywalności i standaryzacji danych administracyjnych w całej Unii państwa członkowskie dokładają starań, by gromadzić dane administracyjne na podstawie wspólnych dezagregacji opracowanych we współpracy z Europejskim Instytutem ds. Równości Kobiet i Mężczyzn oraz według norm opracowanych przez ten instytut zgodnie z ust. 5. Co roku przekazują te dane Europejskiemu Instytutowi ds. Równości Kobiet i Mężczyzn. Przekazywane dane te nie mogą zawierać danych osobowych.

5. Europejski Instytut ds. Równości Kobiet i Mężczyzn wspiera państwa członkowskie w gromadzeniu danych, o którym mowa w ust. 2, w tym przez ustanowienie wspólnych norm, uwzględniając wymogi określone w tym ustępie.

6. Państwa członkowskie podają zebrane na mocy niniejszego artykułu dane statystyczne do wiadomości publicznej w łatwo dostępny sposób. Statystyki te nie zawierają żadnych danych osobowych.

7. Co najmniej do końca obowiązywania wieloletnich ram finansowych 2021-2027 Komisja wspiera lub prowadzi badania nad pierwotnymi przyczynami form przemocy objętych niniejszą dyrektywą oraz nad skutkami, częstością występowania tych form przemocy oraz karalnością za nie.