Art. 19. - Nakazy doraźne, zakazy zbliżania się i nakazy ochrony - Dyrektywa 2024/1385 w sprawie zwalczania przemocy wobec kobiet i przemocy domowej

Dzienniki UE

Dz.U.UE.L.2024.1385

Akt obowiązujący

Wersja od: 24 maja 2024 r.

Artykuł  19

Nakazy doraźne, zakazy zbliżania się i nakazy ochrony

1. Państwa członkowskie zapewniają, aby w sytuacjach bezpośredniego zagrożenia zdrowia lub bezpieczeństwa ofiary lub osób będących na jej utrzymaniu właściwe organy były uprawnione do bezzwłocznego skierowania do sprawcy aktu przemocy objętego niniejszą dyrektywą lub podejrzanego o taki akt przemocy nakazów opuszczenia przez sprawcę lub podejrzanego miejsca zamieszkania ofiary lub osób będących na jej utrzymaniu na odpowiedni okres oraz zakazu wchodzenia do tego miejsca zamieszkania lub miejsca pracy ofiary lub zakazu zbliżania się do nich na odległość mniejszą niż określona w zakazie, lub kontaktowania się w jakikolwiek sposób z ofiarą lub osobami będącymi na jej utrzymaniu.

Nakazy i zakazy, o których mowa w akapicie pierwszym niniejszego ustępu mają skutek natychmiastowy i nie są zależne od zgłoszenia przestępstwa przez ofiarę ani od wszczęcia indywidualnej oceny zgodnie z art. 16.

2. Państwa członkowskie zapewniają, aby właściwe organy były uprawnione do wydawania zakazów zbliżania się lub nakazów ochrony w celu udzielenia ofiarom ochrony - na tak długo, jak jest to konieczne dla ofiar - przed wszelkimi aktami przemocy objętymi niniejszą dyrektywą.

3. W przypadku gdy ofiara jest osobą dorosłą, państwa członkowskie mogą wymagać, zgodnie ze swoim prawem krajowym, aby nakazy doraźne, zakazy zbliżania się i nakazy ochrony, o których mowa w ust. 1 i 2, były wydawane na wniosek ofiary.

4. W przypadkach gdy jest to istotne ze względu na bezpieczeństwo ofiary państwa członkowskie zapewniają, aby właściwe organy informowały ofiary o możliwości wnioskowania o wydanie nakazów doraźnych, zakazów zbliżania się lub nakazów ochrony, a także o możliwości ubiegania się o transgraniczne uznanie nakazów ochrony na podstawie dyrektywy 2011/99/UE ¹⁷  lub rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 606/2013 ¹⁸ .

5. Wszelkie naruszenia nakazów doraźnych, zakazów zbliżania się lub nakazów ochrony podlegają skutecznym, proporcjonalnym i odstraszającym sankcjom karnym lub pozakarnym. Państwa członkowskie zapewniają, aby w przypadku wystąpienia takiego naruszenia, w razie potrzeby rozważano przegląd indywidualnej oceny, o której mowa w art. 16, zgodnie z ust. 7 tego artykułu.

6. Państwa członkowskie zapewniają, by ofiary mogły być niezwłocznie informowane o naruszeniu doraźnego nakazu, zakazu zbliżania się lub nakazu ochrony, które mogłoby mieć wpływ na ich bezpieczeństwo.

7. Niniejszy artykuł nie zobowiązuje państw członkowskich do zmiany ich systemów krajowych w zakresie kwalifikowania nakazów doraźnych i nakazów ochrony jako podlegających prawu karnemu, cywilnemu lub administracyjnemu.

¹⁷ Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/99/UE z dnia 13 grudnia 2011 r. w sprawie europejskiego nakazu ochrony (Dz. U. L 338 z 21.12.2011, s. 2).

¹⁸ Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 606/2013 z dnia 12 czerwca 2013 r. w sprawie wzajemnego uznawania środków ochrony w sprawach cywilnych (Dz.U. L 181 z 29.6.2013, s. 4).