Art. 6. - Wzorcowa rola budynków instytucji publicznych - Dyrektywa 2023/1791 w sprawie efektywności energetycznej oraz zmieniająca rozporządzenie (UE) 2023/955 (wersja przekształcona)

Dzienniki UE

Dz.U.UE.L.2023.231.1

Akt obowiązujący

Wersja od: 20 września 2023 r. do: 4 sierpnia 2026 r.

Artykuł  6

Wzorcowa rola budynków instytucji publicznych

1. Nie naruszając art. 7 dyrektywy 2010/31/UE, każde państwo członkowskie zapewnia, aby co najmniej 3 % całkowitej powierzchni ogrzewanych lub chłodzonych budynków, które są własnością instytucji publicznych, było poddawane co roku renowacji w celu przekształcenia ich co najmniej w budynki o niemal zerowym zużyciu energii lub w budynki zeroe- misyjne zgodnie z art. 9 dyrektywy 2010/31/UE.

Państwa członkowskie mogą zdecydować, które budynki powinny podlegać 3-procentowemu wymogowi renowacji, przy czym przy wyborze budynków do renowacji powinny należycie uwzględnić opłacalność i wykonalność techniczną.

Państwa członkowskie mogą zwolnić mieszkania socjalne z obowiązku przeprowadzenia renowacji, o której mowa w akapicie pierwszym, w przypadku gdyby takie renowacje nie były neutralne pod względem kosztów lub prowadziłyby do podwyższenia czynszu dla osób mieszkających w mieszkaniach socjalnych, chyba że taka podwyżka czynszu nie byłaby wyższa od oszczędności ekonomicznych na rachunkach za energię.

Jeżeli instytucja publiczna zajmuje budynek, który nie jest jej własnością, prowadzi negocjacje z właścicielem, w szczególności w momencie zwrotnym, takim jak przedłużenie wynajmu, zmiana użytkowania, istotne prace remontowe lub konserwacyjne, z myślą o wprowadzeniu klauzul umownych dotyczących przekształcenia budynku co najmniej w budynek o niemal zerowym zużyciu energii lub w budynek zeroemisyjny.

Współczynnik co najmniej 3 % wylicza się w odniesieniu do całkowitej powierzchni pomieszczeń w budynkach o całkowitej powierzchni użytkowej wynoszącej ponad 250 m², które stanowią własność instytucji publicznych i które w dniu 1 stycznia 2024 r. nie są budynkami o niemal zerowym zużyciu energii.

2. Państwa członkowskie mogą stosować mniej rygorystyczne wymogi niż wymogi ustanowione w ust. 1 w odniesieniu do następujących kategorii budynków:

a) urzędowo chronionych jako część wyznaczonego środowiska lub z powodu ich szczególnych wartości architektonicznych lub historycznych, o ile zgodność z pewnymi minimalnymi wymogami dotyczącymi charakterystyki energetycznej zmieniłaby w sposób niedopuszczalny ich charakter lub wygląd;

b) stanowiących własność sił zbrojnych lub instytucji rządowych oraz służących celom obrony narodowej, z wyłączeniem kwater jednoosobowych i budynków biurowych sił zbrojnych i innego personelu zatrudnionego przez organy krajowych sił zbrojnych;

c) używanych jako miejsca kultu i do działalności religijnej.

Państwa członkowskie mogą podjąć decyzję o niedokonywaniu renowacji budynku niewymienionego w akapicie pierwszym niniejszego ustępu do poziomu przewidzianego w ust. 1, jeżeli ocenią, że przekształcenie tego budynku w budynek o niemal zerowym zużyciu energii nie jest wykonalne z technicznego, ekonomicznego lub funkcjonalnego punktu widzenia. W przypadku podjęcia takiej decyzji państwa członkowskie nie zaliczają renowacji tego budynku na poczet spełnienia wymogu określonego w ust. 1.

3. Aby skoncentrować oszczędności energii na wstępie i stworzyć zachętę do wczesnych działań, państwo członkowskie, które dokonuje renowacji więcej niż 3 % całkowitej powierzchni swoich budynków zgodnie z ust. 1 w dowolnym roku do dnia 31 grudnia 2026 r., może zaliczyć tę nadwyżkę na poczet rocznego wskaźnika renowacji w dowolnym roku z trzech następnych lat. Państwo członkowskie, które dokonuje renowacji więcej niż 3 % całkowitej powierzchni swoich budynków od dnia 1 stycznia 2027 r., może zaliczyć nadwyżkę na poczet rocznego wskaźnika renowacji w dwóch następnych latach.

4. Państwa członkowskie mogą zaliczyć na poczet ich rocznego wskaźnika renowacji budynków nowe budynki będące własnością instytucji publicznych w zamian za konkretne budynki instytucji publicznych, które zostały poddane rozbiórce w dowolnym z dwóch poprzednich lat. Ma to zastosowanie wyłącznie wtedy, gdy byłoby to bardziej opłacalne i zrównoważone pod względem osiągniętych oszczędności energii i redukcji emisji CO₂ w całym cyklu życia w porównaniu z renowacją takich budynków. Każde państwo członkowskie jasno określa i publikuje kryteria ogólne, metody i procedury określania takich wyjątkowych przypadków.

5. Do dnia 11 października 2025 r. do celów niniejszego artykułu państwa członkowskie tworzą i podają do wiadomości publicznej oraz udostępniają wykaz ogrzewanych lub chłodzonych budynków, które są własnością instytucji publicznych lub są przez nie zajmowane i których całkowita powierzchnia użytkowa wynosi ponad 250 m². Państwa członkowskie aktualizują ten wykaz co najmniej raz na dwa lata. Wykaz ten powiązany jest z przeglądem zasobów budowlanych przeprowadzonym w ramach krajowych planów renowacji budynków zgodnie z dyrektywą 2010/31/UE oraz z odpowiednimi bazami danych.

Upublicznione i udostępnione dane dotyczące charakterystyki zasobów budowlanych, renowacji budynków i efektywności energetycznej mogą być agregowane przez obserwatorium zasobów budowlanych UE, aby zapewnić lepsze zrozumienie charakterystyki energetycznej sektora budynków za pomocą porównywalnych danych.

Wykaz ten zawiera co najmniej następujące dane:

a) powierzchnię pomieszczeń w m²,

b) zmierzone roczne zużycie energii na potrzeby ogrzewania, chłodzenia, energii elektrycznej i ciepłej wody, jeśli dane te są dostępne;

c) świadectwo charakterystyki energetycznej każdego budynku wydane zgodnie z dyrektywą 2010/31/UE.

6. Państwa członkowskie mogą zdecydować się na zastosowanie podejścia alternatywnego do podejścia określonego w ust. 1-4 w celu osiągnięcia co roku wielkości oszczędności energii w budynkach instytucji publicznych, która to wielkość jest co najmniej równa wielkości wymaganej w ust. 1.

Do celu stosowania tego innego podejścia państwa członkowskie:

a) zapewniają wprowadzenie co roku paszportów renowacji, w odpowiednim przypadku, w odniesieniu do budynków stanowiących co najmniej 3 % całkowitej powierzchni ogrzewanych lub chłodzonych budynków, będących własnością instytucji publicznych. Renowacja tych budynków, mająca na celu przekształcenie ich w budynki o niemal zerowym zużyciu energii, powinna nastąpić najpóźniej w 2040 r.;

b) dokonują oszacowania oszczędności energii, które przyniosłoby stosowanie przepisów ust. 1-4, przy wykorzystaniu odpowiednich standardowych wartości zużycia energii przez referencyjne budynki instytucji publicznych przed renowacją mającą na celu przekształcenie ich w budynki o niemal zerowym zużyciu energii, o których mowa w dyrektywie 2010/31/UE.

Państwa członkowskie, które decydują się stosować alternatywne podejście, powiadamiają Komisję do dnia 31 grudnia 2023 r. o prognozowanych oszczędnościach energii, które pozwolą do dnia 31 grudnia 2030 r. osiągnąć co najmniej równoważne oszczędności energii w budynkach objętych przepisami ust. 1.