Art. 5. - Przewodnia rola sektora publicznego w dziedzinie efektywności energetycznej - Dyrektywa 2023/1791 w sprawie efektywności energetycznej oraz zmieniająca rozporządzenie (UE) 2023/955 (wersja przekształcona)

Dzienniki UE

Dz.U.UE.L.2023.231.1

Akt obowiązujący

Wersja od: 20 września 2023 r. do: 4 sierpnia 2026 r.

Artykuł  5

Przewodnia rola sektora publicznego w dziedzinie efektywności energetycznej

1. Państwa członkowskie zapewniają, aby całkowite zużycie energii końcowej wszystkich instytucji publicznych łącznie zmniejszane było o co najmniej 1,9 % rocznie w porównaniu z rokiem 2021.

Państwa członkowskie mogą podjąć decyzję o zwolnieniu transportu publicznego lub sił zbrojnych z obowiązku ustanowionego w akapicie pierwszym.

Do celów akapitu pierwszego i drugiego państwa członkowskie ustanawiają poziom bazowy, który uwzględnia zużycie energii końcowej przez wszystkie instytucje publiczne, z wyjątkiem transportu publicznego lub sił zbrojnych, w roku 2021. Ograniczenie zużycia energii przez transport publiczny i siły zbrojne ma charakter orientacyjny i nadal może być zaliczane na poczet spełniania obowiązku na mocy akapitu pierwszego, nawet jeśli nie jest uwzględniane w poziomie bazowym na mocy niniejszego artykułu.

2. W okresie przejściowym kończącym się w dniu 11 października 2027 r. cel określony w ust. 1 ma charakter orientacyjny. W tym okresie przejściowym państwa członkowskie mogą wykorzystywać szacunkowe dane dotyczące zużycia energii i do tego tej samej daty państwa członkowskie dostosowują poziom bazowy i dopasowują oszacowane zużycie energii końcowej przez wszystkie instytucje publiczne do rzeczywistego zużycia energii końcowej przez wszystkie instytucje publiczne.

3. Obowiązek ustanowiony w ust. 1 do dnia 31 grudnia 2026 r. nie obejmuje zużycia energii przez instytucje publiczne w lokalnych jednostkach administracyjnych liczących mniej niż 50 000 mieszkańców, a do dnia 31 grudnia 2029 r. nie obejmuje zużycia energii przez instytucje publiczne w lokalnych jednostkach administracyjnych liczących mniej niż 5 000 mieszkańców.

4. Przy obliczaniu zużycia energii końcowej przez jego instytucje publiczne państwo członkowskie może uwzględnić różnice klimatyczne występujące na jego terytorium.

5. W przedkładanych zgodnie z art. 14 ust. 2 rozporządzenia (UE) 2018/1999 aktualizacjach krajowych planów w dziedzinie energii i klimatu zgłoszonych zgodnie z art. 3 oraz art. 7-12 tego rozporządzenia państwa członkowskie uwzględniają wielkość zmniejszenia zużycia energii, którą mają osiągnąć wszystkie instytucje publiczne, w podziale na sektory, oraz środki, jakie planują przyjąć w celu osiągnięcia tego zmniejszenia. W ramach zintegrowanych krajowych sprawozdań z postępów w dziedzinie energii i klimatu składanych na podstawie art. 17 rozporządzenia (UE) 2018/1999 państwa członkowskie składają Komisji sprawozdania na temat osiągniętego co roku zmniejszenia zużycia energii końcowej.

6. Państwa członkowskie zapewniają, aby władze lokalne i regionalne ustanowiły konkretne środki w zakresie efektywności energetycznej w swoich długoterminowych narzędziach planowania, takich jak plany obniżenia emisyjności lub plany w zakresie zrównoważonej energii, po konsultacji z właściwymi zainteresowanymi stronami, w tym w stosownych przypadkach z odpowiednimi agencjami energetycznymi, i ogółem społeczeństwa, w tym w szczególności z grupami wrażliwymi zagrożonymi ubóstwem energetycznym lub bardziej narażonymi na jego skutki.

Państwa członkowskie zapewniają również, aby właściwe organy podejmowały działania służące ograniczeniu znaczących negatywnych bezpośrednich lub pośrednich skutków środków w zakresie efektywności energetycznej dla gospodarstw domowych o niskich dochodach dotkniętych ubóstwem energetycznym lub grup wrażliwych, przy opracowywaniu i wdrażaniu środków w zakresie efektywności energetycznej.

7. Państwa członkowskie udzielają wsparcia instytucjom publicznym. Wsparcie takie może, bez uszczerbku dla zasad dotyczących pomocy państwa, obejmować wsparcie finansowe i techniczne, w celu upowszechniania środków poprawy efektywności energetycznej i zachęcania instytucji publicznych do uwzględniania szerszych korzyści wykraczających poza oszczędności energii, takich jak jakość powietrza w pomieszczeniach, w tym na poziomie regionalnym i lokalnym, poprzez dostarczanie wytycznych, promowanie możliwości budowania kompetencji, nabywania umiejętności oraz możliwości szkoleniowych oraz zachęcanie do współpracy między instytucjami publicznymi.

8. Państwa członkowskie zachęcają instytucje publiczne do brania pod uwagę emisji dwutlenku węgla w całym cyklu życia działalności tych instytucji, a także korzyści gospodarczych i społecznych prowadzonej przez instytucje publiczne działalności związanej z inwestycjami i politykami.

9. Państwa członkowskie zachęcają instytucje publiczne do poprawy charakterystyki energetycznej budynków będących własnością instytucji publicznych lub przez nie zajmowanych, w tym poprzez wymianę starych i nieefektywnych ogrzewaczy.