Art. 24. - Ochrona i wzmacnianie pozycji odbiorców wrażliwych oraz łagodzenie ubóstwa energetycznego - Dyrektywa 2023/1791 w sprawie efektywności energetycznej oraz zmieniająca rozporządzenie (UE) 2023/955 (wersja przekształcona)

Dzienniki UE

Dz.U.UE.L.2023.231.1

Akt obowiązujący

Wersja od: 20 września 2023 r. do: 4 sierpnia 2026 r.

Artykuł  24

Ochrona i wzmacnianie pozycji odbiorców wrażliwych oraz łagodzenie ubóstwa energetycznego

1. Bez uszczerbku dla krajowych polityk gospodarczych i społecznych oraz krajowych obowiązków na mocy prawa Unii państwa członkowskie stosują właściwe środki, by wzmacniać pozycję osób dotkniętych ubóstwem energetycznym, odbiorców wrażliwych, osób w gospodarstwach domowych o niskich dochodach oraz, w stosownych przypadkach, osób zajmujących mieszkania socjalne, a także by zapewnić im ochronę.

Definiując pojęcie odbiorców wrażliwych na podstawie art. 3 ust. 3 dyrektywy 2009/73/WE oraz art. 28 ust. 1 dyrektywy (UE) 2019/944, państwa członkowskie uwzględniają użytkowników końcowych.

2. Bez uszczerbku dla krajowych polityk gospodarczych i społecznych oraz krajowych obowiązków na mocy prawa Unii państwa członkowskie wdrażają środki poprawy efektywności energetycznej i powiązane środki ochrony konsumentów lub działania informacyjne, w szczególności środki określone w art. 8 ust. 3 i art. 22 niniejszej dyrektywy, na zasadzie priorytetu wśród osób dotkniętych ubóstwem energetycznym, odbiorców wrażliwych, osób w gospodarstwach domowych o niskich dochodach oraz, w stosownych przypadkach, osób zajmujących mieszkania socjalne w celu łagodzenia ubóstwa energetycznego. Monitorowanie i składanie sprawozdań na temat tych środków jest prowadzone w ramach istniejących wymogów w zakresie sprawozdawczości określonych w art. 24 rozporządzenia (UE) 2018/1999.

3. W celu wsparcia odbiorców wrażliwych, osób dotkniętych ubóstwem energetycznym, osób w gospodarstwach domowych o niskich dochodach oraz, w stosownych przypadkach, osób zajmujących mieszkania socjalne państwa członkowskie mogą w stosownych przypadkach:

a) wdrażać środki poprawy efektywności energetycznej w celu złagodzenia efektów dystrybucyjnych wynikających z innych polityk i środków, takich jak środki podatkowe wdrożone zgodnie z art. 10 niniejszej dyrektywy, lub z zastosowania systemu handlu uprawnieniami do emisji w sektorze budynków i w sektorze transportu zgodnie z dyrektywą 2003/87/WE;

b) jak najlepiej wykorzystywać finansowanie publiczne dostępne na poziomie unijnym i krajowym, w tym, w stosownych przypadkach, wkład finansowy otrzymywany przez państwa członkowskie ze Społecznego Funduszu Klimatycznego na podstawie art. 9 i art. 14 rozporządzenia (UE) 2023/955°raz dochody z aukcji uprawnień do emisji gazów cieplarnianych na podstawie unijnego systemu handlu uprawnieniami do emisji EU ETS, zgodnie z dyrektywą 2003/87/WE na inwestycje w środki poprawy efektywności energetycznej jako działania priorytetowe;

c) przeprowadzać wczesne, przyszłościowe inwestycje w środki poprawy efektywności energetycznej, zanim ujawnią się skutki dystrybucyjne innych polityk i środków;

d) rozwijać pomoc techniczną i propagować wdrażanie narzędzi umożliwiających finansowanie i narzędzi finansowych, takich jak systemy oparte na finansowaniu rachunkowym, lokalna rezerwa na straty kredytowe, fundusze gwarancyjne, fundusze przeznaczone na gruntowne renowacje i renowacje zapewniające minimalny poziom zysków energetycznych;

e) rozwijać pomoc techniczną dla podmiotów społecznych w celu promowania aktywnego zaangażowania odbiorców wrażliwych na rynku energii oraz pozytywnych zmian w ich zachowaniach w zakresie zużycia energii;

f) zapewniać dostęp do finansowania, grantów lub dotacji związanych z minimalnymi zyskami energetycznymi i w ten sposób ułatwiać dostęp do przystępnych pożyczek bankowych lub specjalnych linii kredytowych.

4. Państwa członkowskie ustanawiają sieć ekspertów z różnych sektorów, takich jak sektor zdrowia, sektor budynków i sektor socjalny lub korzystają z istniejącej sieci, w celu opracowania strategii wspierania lokalnych i krajowych decydentów we wdrażaniu środków poprawy efektywności energetycznej, pomocy technicznej i narzędzi finansowych służących zmniejszaniu ubóstwa energetycznego, lub powierzają to zadanie istniejącej sieci. Państwa członkowskie starają się zapewnić, aby skład sieci ekspertów gwarantował równowagę płci i odzwierciedlał punkty widzenia wszystkich ludzi.

Państwa członkowskie mogą powierzyć sieci ekspertów zadanie doradztwa w zakresie:

a) krajowych definicji, wskaźników i kryteriów ubóstwa energetycznego, osób dotkniętych ubóstwem energetycznym oraz odbiorców wrażliwych, w tym użytkowników końcowych;

b) opracowania lub udoskonalenia odpowiednich wskaźników i zestawów danych, istotnych dla kwestii ubóstwa energetycznego, które powinny być wykorzystywane i zgłaszane;

c) metod i środków zapewniających przystępność cenową kosztów utrzymania, propagowania neutralności wydatków mieszkaniowych, lub sposobów zapewnienia, aby środki publiczne zainwestowane w środki poprawy efektywności energetycznej przynosiły korzyści zarówno właścicielom, jak i najemcom budynków i modułów budynków, w szczególności w odniesieniu do osób dotkniętych ubóstwem energetycznym, odbiorców wrażliwych, osób w gospodarstwach domowych o niskich dochodach oraz, w stosownych przypadkach, osób zajmujących mieszkania socjalne;

d) środków mających na celu zapobieganie lub zaradzenie sytuacjom, w których konkretne grupy są bardziej dotknięte ubóstwem energetycznym lub bardziej nim zagrożone lub bardziej narażone na jego skutki, np. z powodu ich dochodów, płci, stanu zdrowia lub przynależności do grupy mniejszościowej oraz sytuacji demograficznej.