Rozdział 2 - KRYTERIA PRZYJMOWANIA, ODMOWY I COFNIĘCIA - Dyrektywa 2021/1883 w sprawie warunków wjazdu i pobytu obywateli państw trzecich w celu zatrudnienia w zawodzie wymagającym wysokich kwalifikacji oraz uchylenia dyrektywy Rady 2009/50/WE

Dzienniki UE

Dz.U.UE.L.2021.382.1

Akt obowiązujący

Wersja od: 28 października 2021 r.

ROZDZIAŁ  II

KRYTERIA PRZYJMOWANIA, ODMOWY I COFNIĘCIA

Artykuł  5

Kryteria przyjmowania

1. Do celów przyjęcia obywatela państwa trzeciego na mocy niniejszej dyrektywy wnioskodawca ubiegający się o niebieską kartę UE:

a) przedkłada ważną umowę o pracę lub, zgodnie z tym, co przewiduje prawo krajowe, wiążącą ofertę pracy dotyczącą zatrudnienia w zawodzie wymagającym wysokich kwalifikacji, której czas trwania wynosi co najmniej sześć miesięcy w danym państwie członkowskim;

b) w przypadku zawodów nieregulowanych - przedkłada dokumenty poświadczające odpowiednie wyższe kwalifikacje zawodowe związane z pracą, którą ma wykonywać;

c) w przypadku zawodów regulowanych - przedkłada dokumenty poświadczające spełnienie warunków określonych w prawie krajowym w odniesieniu do wykonywania przez obywateli Unii zawodu regulowanego określonego w umowie o pracę lub wiążącej ofercie pracy, zgodnie z prawem krajowym;

d) przedkłada ważny dokument podróży określony w prawie krajowym oraz, jeżeli jest to wymagane, wniosek o wizę, ważną wizę lub, w stosownych przypadkach, ważny dokument pobytowy lub ważną wizę długoterminową;

e) przedstawia dowód tego, że został objęty lub, jeżeli przewiduje to prawo krajowe, złożył wniosek o objęcie go ubezpieczeniem zdrowotnym chroniącym przed wszystkimi rodzajami ryzyka, od którego zazwyczaj ubezpieczeni są obywatele danego państwa członkowskiego, i ważnym przez okresy, w których takie ubezpieczenie lub związane z nim świadczenia nie przysługują w związku z zawartą umową o pracę ani nie wynikają z tej umowy.

2. Państwa członkowskie wymagają spełnienia warunków zgodnie z mającym zastosowanie prawem, określonych w układach zbiorowych lub ustanowionych w drodze praktyk stosowanych w odpowiednich grupach zawodowych do celów zatrudnienia w zawodzie wymagającym wysokich kwalifikacji.

3. Oprócz wymogów określonych w ust. 1 i 2 wysokość rocznego wynagrodzenia brutto obliczona na podstawie miesięcznego lub rocznego wynagrodzenia podanego w umowie o pracę lub wiążącej ofercie pracy nie może być niższa od progu wynagrodzenia, ustalonego i opublikowanego do tych celów przez dane państwo członkowskie.

Próg wynagrodzenia, o którym mowa w akapicie pierwszym, ustalany jest przez dane państwo członkowskie po konsultacji z partnerami społecznymi zgodnie z praktykami krajowymi. Próg ten nie może być niższy niż równowartość średniego rocznego wynagrodzenia brutto w danym państwie członkowskim ani wyższy niż jego 1,6-krotność.

4. Na zasadzie odstępstwa od ust. 3, do celów zatrudnienia w zawodach, w których istnieje szczególne zapotrzebowanie na pracowników z państw trzecich i które należą do grupy głównej 1 i 2 zgodnie z klasyfikacją ISCO, państwo członkowskie może zastosować niższy próg wynagrodzenia wynoszący co najmniej 80 % progu wynagrodzenia ustalonego przez to państwo członkowskie zgodnie z ust. 3, pod warunkiem że dolny próg wynagrodzenia nie jest niższy niż równowartość średniego rocznego wynagrodzenia brutto w tym państwie członkowskim.

5. Na zasadzie odstępstwa od ust. 3, w odniesieniu do obywateli państw trzecich, którzy uzyskali wykształcenie wyższe nie wcześniej niż trzy lata przed złożeniem wniosku o niebieską kartę UE, państwo członkowskie może zastosować niższy próg wynagrodzenia wynoszący co najmniej 80 % progu wynagrodzenia ustalonego przez to państwo członkowskie zgodnie z ust. 3, pod warunkiem że dolny próg wynagrodzenia nie jest niższy niż równowartość średniego rocznego wynagrodzenia brutto w tym państwie członkowskim.

W przypadku gdy niebieska karta UE wydana w ciągu tego trzyletniego okresu zostanie odnowiona, próg wynagrodzenia, o którym mowa w akapicie pierwszym, będzie nadal stosowany, jeżeli:

a) nie upłynął początkowy okres trzech lat; lub

b) nie upłynął okres 24 miesięcy od wydania pierwszej niebieskiej karty UE.

6. W przypadku gdy wniosek o niebieską kartę UE dotyczy obywatela państwa trzeciego, który posiada krajowy dokument pobytowy do celów zatrudnienia w zawodzie wymagającym wysokich kwalifikacji wydany przez to samo państwo członkowskie, to państwo członkowskie nie może:

a) wymagać od wnioskodawcy przedłożenia dokumentów określonych w ust. 1 lit. b) lub c), jeżeli odpowiednie wyższe kwalifikacje zawodowe zostały już zweryfikowane w związku z wnioskiem o krajowy dokument pobytowy;

b) wymagać od wnioskodawcy przedłożenia dowodu określonego w ust. 1 lit. e) niniejszego artykułu, chyba że wniosek został złożony w związku ze zmianą zatrudnienia - w takim przypadku stosuje się odpowiednio art. 15; oraz

c) stosować art. 7 ust. 2 lit. a), chyba że wniosek został złożony w związku ze zmianą zatrudnienia - w takim przypadku stosuje się odpowiednio art. 15.

7. Państwa członkowskie mogą wymagać od danego obywatela państwa trzeciego, by podał swój adres na ich terytorium.

Jeżeli prawo państwa członkowskiego wymaga, by w momencie składania wniosku został podany adres, a obywatel państwa trzeciego nie zna jeszcze swojego przyszłego adresu, państwa członkowskie akceptują także adres tymczasowy. W takim przypadku obywatel państwa trzeciego podaje swój stały adres najpóźniej w momencie wydania niebieskiej karty UE zgodnie z art. 9.

Artykuł  6

Wielkość napływu

Niniejsza dyrektywa nie wpływa na prawo państwa członkowskiego do określenia wielkości napływu obywateli państw trzecich zgodnie z art. 79 ust. 5 TFUE.

Artykuł  7

Podstawy odrzucenia wniosku o niebieską kartę UE

1. Państwo członkowskie odrzuca wniosek o niebieską kartę UE, jeżeli:

a) nie są spełnione wymogi art. 5; lub

b) przedłożone dokumenty zostały uzyskane w drodze oszustwa, podrobione lub przerobione;

c) dany obywatel państwa trzeciego został uznany za osobę stanowiącą zagrożenie dla porządku publicznego, bezpieczeństwa publicznego lub zdrowia publicznego; lub

d) przedsiębiorstwo pracodawcy zostało założone lub działa głównie w celu ułatwiania wjazdu obywatelom państw trzecich.

2. Państwo członkowskie może odrzucić wniosek o niebieską kartę UE:

a) jeżeli właściwe organy państwa członkowskiego, po sprawdzeniu sytuacji na rynku pracy, na przykład w przypadku, gdy istnieje wysoki poziom bezrobocia, stwierdzą, że dane wolne stanowisko może zostać objęte przez pracowników krajowych lub unijnych lub przez obywateli państw trzecich, którzy przebywają w tym państwie członkowskim legalnie i są już obecni na jego rynku pracy na mocy prawa Unii lub prawa krajowego, lub przez rezydentów długoterminowych UE, którzy wyrażają chęć przeniesienia się do tego państwa członkowskiego w celu podjęcia zatrudnienia w zawodzie wymagającym wysokich kwalifikacji zgodnie z rozdziałem III dyrektywy 2003/109/WE;

b) jeżeli pracodawca nie wypełnił swoich obowiązków prawnych dotyczących zabezpieczenia społecznego, podatków, praw pracowniczych lub warunków pracy;

c) jeżeli przedsiębiorstwo pracodawcy jest w trakcie likwidacji lub zostało zlikwidowane na mocy krajowych przepisów o niewypłacalności lub nie jest w nim prowadzona żadna działalność gospodarcza;

d) jeżeli pracodawca był karany za zatrudnianie nielegalnie przebywających obywateli państw trzecich, zgodnie z art. 9 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/52/WE ²⁴ , lub za pracę nierejestrowaną lub nielegalne zatrudnienie, zgodnie z prawem krajowym; lub

e) aby zapewnić etyczną rekrutację w zawodach, w których występuje niedobór wykwalifikowanych pracowników w krajach pochodzenia, w tym na podstawie umowy obejmującej w tym celu wykaz zawodów, zawartej między Unią i państwami członkowskimi z jednej strony a państwem trzecim lub państwami trzecimi z drugiej strony albo między państwami członkowskimi z jednej strony a państwem trzecim lub państwami trzecimi z drugiej strony.

3. Bez uszczerbku dla ust. 1 w decyzji o odrzuceniu wniosku uwzględnia się szczególne okoliczności danej sprawy i respektuje zasadę proporcjonalności.

Artykuł  8

Podstawy cofnięcia niebieskiej karty UE lub jej nieodnowienia

1. Państwo członkowskie cofa niebieską kartę UE lub odmawia jej odnowienia, jeżeli:

a) niebieska karta UE lub przedłożone dokumenty zostały uzyskane w drodze oszustwa, podrobione lub przerobione;

b) dany obywatel państwa trzeciego nie posiada już ważnej umowy o pracę dotyczącej zatrudnienia w zawodzie wymagającym wysokich kwalifikacji;

c) dany obywatel państwa trzeciego nie posiada już kwalifikacji, o których mowa w art. 5 ust. 1 lit. b) lub c); lub

d) wynagrodzenie danego obywatela państwa trzeciego nie osiąga progu wynagrodzenia ustalonego zgodnie z odpowiednio art. 5 ust. 3, 4 lub 5.

2. Państwo członkowskie może cofnąć niebieską kartę UE lub odmówić jej odnowienia:

a) ze względów porządku publicznego, bezpieczeństwa publicznego lub zdrowia publicznego;

b) w stosownych przypadkach, jeżeli pracodawca nie wypełnił swoich obowiązków prawnych dotyczących zabezpieczenia społecznego, podatków, praw pracowniczych lub warunków pracy;

c) jeżeli posiadacz niebieskiej karty UE nie dysponuje środkami wystarczającymi do utrzymania siebie i, w stosownych przypadkach, członków swojej rodziny, bez korzystania z systemu pomocy społecznej tego państwa członkowskiego;

d) jeżeli posiadacz niebieskiej karty UE przebywa w tym państwie członkowskim w celach innych niż cele, w jakich uzyskał zezwolenie na pobyt;

e) jeżeli nie są już spełnione warunki zgodnie z mającym zastosowanie prawem, określone w układach zbiorowych lub ustanowione w drodze praktyk stosowanych w odpowiednich grupach zawodowych wobec pracowników o wysokich kwalifikacjach;

f) jeżeli posiadacz niebieskiej karty UE nie dopełnił odpowiednich procedur określonych w art. 15 ust. 2 lit. a), ust. 3 lub 4;

g) jeżeli posiadacz niebieskiej karty UE nie posiada już ważnego dokumentu podróży, pod warunkiem że przed cofnięciem niebieskiej karty UE państwo to wyznaczyło temu posiadaczowi niebieskiej karty UE rozsądny termin uzyskania i przedłożenia ważnego dokumentu podróży; lub

h) jeżeli posiadacz niebieskiej karty UE nie spełnia warunków mobilności określonych w rozdziale V.

Do celów akapitu pierwszego lit. c) państwa członkowskie dokonują oceny tego, czy środki są wystarczające, odnosząc się do ich rodzaju i regularności ich wpływu i mogą wziąć pod uwagę poziom krajowego wynagrodzenia minimalnego, dochodu minimalnego lub minimalnych rent i emerytur, a także liczbę członków rodziny posiadacza niebieskiej karty UE. W ocenie takiej uwzględnia się wkład członków rodziny w dochód gospodarstwa domowego.

3. Na zasadzie odstępstwa od ust. 2 akapit pierwszy lit. f) niniejszego artykułu, braku powiadomienia wymaganego zgodnie z art. 15 ust. 2 lit. a) lub art. 15 ust. 3 lub 4 nie uznaje się za dostateczny powód cofnięcia niebieskiej karty UE lub odmowy jej odnowienia, jeżeli posiadacz niebieskiej karty UE wykaże, że właściwy organ nie otrzymał powiadomienia z powodów pozostających poza kontrolą tego posiadacza.

4. Na zasadzie odstępstwa od ust. 1 lit. b) i d), państwa członkowskie mogą zdecydować, że nie cofną niebieskiej karty UE lub nie odmówią jej odnowienia, jeżeli posiadacz tej karty czasowo, w każdym razie nie dłużej niż przez 12 miesięcy, nie spełnia z powodu choroby, niepełnosprawności lub urlopu rodzicielskiego kryteriów przyjmowania określonych w art. 5 ust. 1 lit. a), art. 5 ust. 3 lub, w stosownych przypadkach, art. 5 ust. 4 lub 5.

5. Na zasadzie odstępstwa od ust. 1 lit. b) i d) i ust. 2 akapit pierwszy lit. c), niebieskiej karty UE nie cofa się i nie odmawia jej odnowienia z powodu tego, że posiadacz niebieskiej karty UE pozostaje bez zatrudnienia, z wyjątkiem przypadków, gdy:

(a) posiadacz niebieskiej karty UE pozostaje bez zatrudnienia przez łączny okres przekraczający trzy miesiące i posiada niebieską kartę UE krócej niż dwa lata; lub

(b) posiadacz niebieskiej karty UE pozostaje bez zatrudnienia przez łączny okres przekraczający sześć miesięcy i posiada niebieską kartę UE przynajmniej dwa lata.

Państwa członkowskie mogą zezwolić na dłuższe łączne okresy pozostawania bez zatrudnienia poprzedzające cofnięcie niebieskiej karty UE lub odmowę jej odnowienia.

6. Jeżeli państwo członkowskie zamierza cofnąć niebieską kartę UE lub odmówić jej odnowienia zgodnie z ust. 2 akapit pierwszy lit. b) lub e), właściwy organ powiadamia o tym z wyprzedzeniem posiadacza niebieskiej karty UE i wyznacza rozsądny termin wynoszący co najmniej trzy miesiące na poszukiwanie przez posiadacza niebieskiej karty UE nowego zatrudnienia, z zastrzeżeniem warunków określonych w art. 15 ust. 1, 2 i 3. Okres poszukiwania zatrudnienia wynosi co najmniej sześć miesięcy, jeżeli posiadacz niebieskiej karty UE był wcześniej zatrudniony przez co najmniej dwa lata.

7. Bez uszczerbku dla ust. 1, w decyzji o cofnięciu niebieskiej karty UE lub odmowie jej odnowienia uwzględnia się szczególne okoliczności danej sprawy i respektuje zasadę proporcjonalności.

²⁴ Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/52/WE z dnia 18 czerwca 2009 r. przewidująca minimalne normy w odniesieniu do kar i środków stosowanych wobec pracodawców zatrudniających nielegalnie przebywających obywateli krajów trzecich (Dz.U. L 168 z 30.6.2009, s. 24).